Στις
13 Φεβρουαρίου 1991 αμερικανικός πύραυλος κατόρθωσε να περάσει μέσα από
τον αεραγωγό του καταφύγιου Αμιρίγια, στη διάρκεια του πρώτου πολέμου
εναντίον του Σαντάμ Χουσεΐν στον Κόλπο. Αποτέλεσμα, να βρουν φρικτό
θάνατο 408 άμαχοι, κυρίως γυναικόπαιδα. Πόσοι άμαχοι έχουν χάσει τη ζωή
τους από την αμερικανο-βρετανική εισβολή στο Ιράκ ως σήμερα; Ακριβώς
1.455.590.
Η Wikipedia γράφει ότι τουλάχιστον 528 γιουγκοσλάβοι πολίτες σκοτώθηκαν από τους ΝΑΤΟϊκούς βομβαρδισμούς, της επιχείρησης «Συμμαχική Ισχύς» (το 1999), σύμφωνα με τις καταγγελίες των ανθρωπιστικών οργανώσεων. Σχολιάζοντας αυτό, εκείνος ο απερίγραπτος ΝΑΤΟϊκός εκπρόσωπος Jamie Shea, είχε πει: «Υπάρχει πάντοτε κόστος για να νικήσεις τον διάβολο».
Να θυμίσουμε ορισμένες τραγικές στιγμές, όπως οι βομβαρδισμοί: Στο Αλέξινακ. Του τρένου στην Γκρεντέλιτσα. Της πομπής προσφύγων κοντά στην Ντακοβίτσα. Του σερβικού ραδιοτηλεοπτικού σταθμού (23 Aπριλίου 1999). Στην Σκρουντουλίτσα. Βόμβες διασποράς στη Νις. Ο βομβαρδισμός της κινεζικής πρεσβείας.
Στο νοσοκομείο Ντράγκισα Μίσοβιτς στην συνοικία Ντέντινιε. Στο Βαρβαρίν. Στο γηροκομείο της Surdulica. Στο Νόβι Παζάρ, κλπ…
Όλα αυτά μου ήρθαν στο νου, καθώς διάβαζα τον πολεμικό πυρετό, που έχει προκαλέσει στην «ανθρωπότητα» -σύμφωνα πάντα με τα διεθνή Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης- η ρίψη χημικών από το «απάνθρωπο καθεστώς Άσαντ» σε συνοικία της Δαμασκού.
Η διεθνής κοινότητα με τις ΗΠΑ , τη Βρετανία και τη Γαλλία, επεξεργάζονται σχέδια στρατιωτικής δράσης στη Συρία, χωρίς να υπάρχει οριστική απάντηση για το ποια πλευρά έριξε τα χημικά. Το Ιράν απειλεί με αντίποινα. Ο πρόεδρος της Γαλλίας Ολάντ, θέλοντας να πάρει πίσω το μερίδιο της αποικιοκρατικής επιρροής της Γαλλίας στη Συρία, είναι υπέρ της άμεσης επέμβασης.
Τις ρωσίκές ανησυχίες για το ενδεχόμενο στρατιωτικής απάντησης της Ουάσινγκτον εναντίον της συριακής κυβέρνησης εξέφρασε ο Ρώσος υπουργός Σεργκέι Λαβρόφ που απηύθυνε έκκληση για αυτοσυγκράτηση κατά τη συνομιλία που είχε με τον Αμερικανό ομόλογό του.
Μόνη η Γερμανία -από τους δυτικούς συμμάχους- γράφει το SPIEGEL, έχει εκφράσει επιφυλακτικότητα στις γαλλικές εκκλήσεις για στρατιωτική επίθεση εναντίον της Συρίας. Αντί για στρατιωτικά μέσα, η γερμανική κυβέρνηση επιμένει στην χρήση έντονης διπλωματίας.
Η γερμανική διάσταση από τις γαλλικές απόψεις και αποφάσεις χρονολογείται από το Μάρτιο του 2011, όταν οι γερμανοί απέκλεισαν οποιαδήποτε συμμετοχή στις επιχειρήσεις εναντίον της Λιβύης, παρά την αντίθετη απόφαση που είχε πάρει το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Αλλά τα αποτελέσματα της στρατιωτικής επιχείρησης στη Λιβύη φαίνεταινα αφήνουν αδιάφορους, όχι μόνο τους Γάλλους, αλλά και όλους του πολεμοκάπηλους. Εκείνους που έχουν προκαλέσει την κρίση στην Συρία, όπως και ολόκληρη την αποκαλούμενη «αραβική άνοιξη» και τώρα άντε να κλείσουν τον ασκό του Αίολου.
Μπορεί οι ΗΠΑ να αναζητούν εταίρους για να πάρουν κοινές αποφάσεις, εάν και με ποιο τρόπο η διεθνής κοινότητα θα απαντήσει στη χρήση χημικών όπλων στη Συρία, αλλά για τον γερμανό καθηγητή Γκύντερ Μάγερ, επικεφαλής του Κέντρου Ερευνών για τον Αραβικό Κόσμο στο Πανεπιστήμιο του Μάιντς, (σε δηλώσεις του στην Deutsche Welle) υποστηρίζει πως «το δίλημμα είναι μεγάλο. Σε περίπτωση που αποφασιστεί στρατιωτική επέμβαση, δεν θα υπάρχει στρατηγική εξόδου». (σσ. Όπως ακριβώς συνέβη με το Ιράκ. Ή με το Αφγανιστάν. Αλήθεια ποιος θα μας πληροφορήσει τι ακριβώς γίνεται τώρα στη Λιβύη;).
Ο γερμανός καθηγητής υποστηρίζει ακόμα ότι ενδεχόμενο στρατιωτικό πλήγμα θα άφηνε πίσω του καμένη γη σε ολόκληρη την περιοχή, ενώ στην ίδια τη χώρα το κενό εξουσίας θα καταλάμβαναν οπαδοί της Αλ Κάιντα.
Αντιγράφω από ΤΟ ΒΗΜΑ: «Κατά την άποψή μου, η κυβέρνηση δεν ωφελείται. Μόνο η αντιπολίτευση, αν η διεθνής κατακραυγή γίνει καταλύτης για μια στρατιωτική επέμβαση με αεροπορικές επιδρομές και βομβαρδισμούς από το εξωτερικό, α-λα Λιβύη.
Η Wikipedia γράφει ότι τουλάχιστον 528 γιουγκοσλάβοι πολίτες σκοτώθηκαν από τους ΝΑΤΟϊκούς βομβαρδισμούς, της επιχείρησης «Συμμαχική Ισχύς» (το 1999), σύμφωνα με τις καταγγελίες των ανθρωπιστικών οργανώσεων. Σχολιάζοντας αυτό, εκείνος ο απερίγραπτος ΝΑΤΟϊκός εκπρόσωπος Jamie Shea, είχε πει: «Υπάρχει πάντοτε κόστος για να νικήσεις τον διάβολο».
Να θυμίσουμε ορισμένες τραγικές στιγμές, όπως οι βομβαρδισμοί: Στο Αλέξινακ. Του τρένου στην Γκρεντέλιτσα. Της πομπής προσφύγων κοντά στην Ντακοβίτσα. Του σερβικού ραδιοτηλεοπτικού σταθμού (23 Aπριλίου 1999). Στην Σκρουντουλίτσα. Βόμβες διασποράς στη Νις. Ο βομβαρδισμός της κινεζικής πρεσβείας.
Στο νοσοκομείο Ντράγκισα Μίσοβιτς στην συνοικία Ντέντινιε. Στο Βαρβαρίν. Στο γηροκομείο της Surdulica. Στο Νόβι Παζάρ, κλπ…
Όλα αυτά μου ήρθαν στο νου, καθώς διάβαζα τον πολεμικό πυρετό, που έχει προκαλέσει στην «ανθρωπότητα» -σύμφωνα πάντα με τα διεθνή Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης- η ρίψη χημικών από το «απάνθρωπο καθεστώς Άσαντ» σε συνοικία της Δαμασκού.
Η διεθνής κοινότητα με τις ΗΠΑ , τη Βρετανία και τη Γαλλία, επεξεργάζονται σχέδια στρατιωτικής δράσης στη Συρία, χωρίς να υπάρχει οριστική απάντηση για το ποια πλευρά έριξε τα χημικά. Το Ιράν απειλεί με αντίποινα. Ο πρόεδρος της Γαλλίας Ολάντ, θέλοντας να πάρει πίσω το μερίδιο της αποικιοκρατικής επιρροής της Γαλλίας στη Συρία, είναι υπέρ της άμεσης επέμβασης.
Τις ρωσίκές ανησυχίες για το ενδεχόμενο στρατιωτικής απάντησης της Ουάσινγκτον εναντίον της συριακής κυβέρνησης εξέφρασε ο Ρώσος υπουργός Σεργκέι Λαβρόφ που απηύθυνε έκκληση για αυτοσυγκράτηση κατά τη συνομιλία που είχε με τον Αμερικανό ομόλογό του.
Μόνη η Γερμανία -από τους δυτικούς συμμάχους- γράφει το SPIEGEL, έχει εκφράσει επιφυλακτικότητα στις γαλλικές εκκλήσεις για στρατιωτική επίθεση εναντίον της Συρίας. Αντί για στρατιωτικά μέσα, η γερμανική κυβέρνηση επιμένει στην χρήση έντονης διπλωματίας.
Η γερμανική διάσταση από τις γαλλικές απόψεις και αποφάσεις χρονολογείται από το Μάρτιο του 2011, όταν οι γερμανοί απέκλεισαν οποιαδήποτε συμμετοχή στις επιχειρήσεις εναντίον της Λιβύης, παρά την αντίθετη απόφαση που είχε πάρει το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Αλλά τα αποτελέσματα της στρατιωτικής επιχείρησης στη Λιβύη φαίνεταινα αφήνουν αδιάφορους, όχι μόνο τους Γάλλους, αλλά και όλους του πολεμοκάπηλους. Εκείνους που έχουν προκαλέσει την κρίση στην Συρία, όπως και ολόκληρη την αποκαλούμενη «αραβική άνοιξη» και τώρα άντε να κλείσουν τον ασκό του Αίολου.
Μπορεί οι ΗΠΑ να αναζητούν εταίρους για να πάρουν κοινές αποφάσεις, εάν και με ποιο τρόπο η διεθνής κοινότητα θα απαντήσει στη χρήση χημικών όπλων στη Συρία, αλλά για τον γερμανό καθηγητή Γκύντερ Μάγερ, επικεφαλής του Κέντρου Ερευνών για τον Αραβικό Κόσμο στο Πανεπιστήμιο του Μάιντς, (σε δηλώσεις του στην Deutsche Welle) υποστηρίζει πως «το δίλημμα είναι μεγάλο. Σε περίπτωση που αποφασιστεί στρατιωτική επέμβαση, δεν θα υπάρχει στρατηγική εξόδου». (σσ. Όπως ακριβώς συνέβη με το Ιράκ. Ή με το Αφγανιστάν. Αλήθεια ποιος θα μας πληροφορήσει τι ακριβώς γίνεται τώρα στη Λιβύη;).
Ο γερμανός καθηγητής υποστηρίζει ακόμα ότι ενδεχόμενο στρατιωτικό πλήγμα θα άφηνε πίσω του καμένη γη σε ολόκληρη την περιοχή, ενώ στην ίδια τη χώρα το κενό εξουσίας θα καταλάμβαναν οπαδοί της Αλ Κάιντα.
Αντιγράφω από ΤΟ ΒΗΜΑ: «Κατά την άποψή μου, η κυβέρνηση δεν ωφελείται. Μόνο η αντιπολίτευση, αν η διεθνής κατακραυγή γίνει καταλύτης για μια στρατιωτική επέμβαση με αεροπορικές επιδρομές και βομβαρδισμούς από το εξωτερικό, α-λα Λιβύη.
Η
αντιπολίτευση θα ήθελε μια τέτοια επίθεση, με την συμμετοχή του ΝΑΤΟ,
προκειμένου να πέσει το καθεστώς», εκτιμά ο γεωπολιτικός αναλυτής Πάτρικ
Χένινγκσεν. «Εκείνοι που οπωσδήποτε ωφελούνται είναι οι Ισραηλινοί.
Θα
ήταν προς το συμφέρον τους να ανέλθει μια κυβέρνηση Σουνιτών στη Συρία,
που θα βρίσκεται μονίμως σε αντιπαράθεση με την Χεζμπολάχ, την ισχυρή
πολιτοφυλακή των Σιιτών στον Λίβανο, αποδυναμώνοντας η μία την άλλη και
ασκώντας μικρότερες πιέσεις στο Ισραήλ».Η συριακή κυβέρνηση
υποστηρίζει πως πρόκειται για προβοκάτσια, και κατηγόρησε τους αντάρτες
ότι εκείνοι χρησιμοποιούν χημικά όπλα. Προειδοποίησε ακόμα τις Ηνωμένες
Πολιτείες, ότι στην περίπτωση που εξαπολύσουν επίθεση εναντίον της
Δαμασκού, με πρόσχημα «την χρήση χημικών όπλων», θα προκαλούσαν ανάφλεξη
σ’ ολόκληρη την Μέση Ανατολή.
Οι Γιατροί χωρίς Σύνορα, ως πρώτοι ανεξάρτητοι παρατηρητές, από το Παρίσι, επιβεβαίωσαν τη χρήση χημικών ουσιών. Από τα νευροτοξικά συμπτώματα οξείας δύσπνοιας, σιελόρροιας και σπασμών των εκατοντάδων που διακομίστηκαν στα νοσοκομεία προκύπτει καθαρά ότι έγινε χρήση χημικών ουσιών, όπως είπαν. Το ερώτημα που δεν έχει απαντηθεί μέχρι τώρα είναι ποιος τα έριξε.
Ο Τζον Χαρτ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας χημικών και βιολογικών όπλων στο Ινστιτούτο Sipri της Στοκχόλμης εκτιμά ότι είναι πολύ νωρίς για να αντλήσει κάποιος πολιτικά συμπεράσματα. Οι ανεπιβεβαίωτες μέχρι σήμερα πληροφορίες για τη χρήση χημικών όπλων θα πρέπει να αξιολογηθούν στα συμφραζόμενα της όλης σύγκρουσης, όπως λέει και προσθέτει: «Υπάρχουν δυο αντικρουόμενες εκτιμήσεις για τη χρήση χημικών. Η μια προέρχεται από την συριακή κυβέρνηση, η άλλη από τις δυνάμεις τις αντιπολίτευσης. Αμφότερες οι πλευρές ερμηνεύουν τα γεγονότα στη βάση των πολιτικών τους επιδιώξεων» – όπως λέει.
Γι΄ αυτό το λόγο η Μάργκρετ Γιόχανσεν (ειδικός σε θέματα που αφορούν την Εγγύς Ανατολή από τον Ινστιτούτο για την Πολιτική Ασφαλείας στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου) δεν αποκλείει το ενδεχόμενο η επίθεση να εξυπηρετεί προπαγανδιστικούς σκοπούς: «Όλες εκείνες οι ομάδες που θέλουν να αναγκάσουν την στρατιωτική επέμβαση της Δύσης, θα μπορούσαν να μπουν στον πειρασμό να πραγματοποιήσουν μια τέτοια επίθεση εν είδει πρόκλησης. Δεν λέω ότι έγινε έτσι. Λέω απλά ότι σε παρόμοιες συρράξεις, τέτοιες εκτιμήσεις δεν μπορούν να αποκλειστούν».
Αξίζει να θυμηθούν ότι στις 6 Μαΐου, η γνωστή μας Καρλα ντελ Πόντε (κυρίως από τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, αλλά και κατήγορος στη “δίκη” Μιλόσεβιτς), είπε ως μέλος της επιτροπής του ΟΗΕ για τα εγκλήματα πολέμου στη Συρία, ότι σύμφωνα με τις ενδείξεις που διέθετε, το νευροτοξικό αέριο σαρίν έχει χρησιμοποιηθεί μέχρι τότε, μόνο από τους πολέμιους του καθεστώτος Άσαντ.
Όπως υποστηρίζει στο έγκυρο HUFF POST (http://www.huffingtonpost.co.uk/2013/08/22/syria-george-galloway-israel-chemical-weapons_n_3799287.html?utm_hp_ref=tw)
ο βρετανός πολιτικός, δημοσιογράφος, συγγραφέας και βουλευτής του Bradford West, George Galloway: “Αν υπήρξε επίθεση με χημικά εναντίον αμάχων στη Συρία, έγινε μετά από επίθεση των ανταρτών που ανεφοδιάστηκαν από το Ισραήλ”…
Πηγή : styx.grΟι Γιατροί χωρίς Σύνορα, ως πρώτοι ανεξάρτητοι παρατηρητές, από το Παρίσι, επιβεβαίωσαν τη χρήση χημικών ουσιών. Από τα νευροτοξικά συμπτώματα οξείας δύσπνοιας, σιελόρροιας και σπασμών των εκατοντάδων που διακομίστηκαν στα νοσοκομεία προκύπτει καθαρά ότι έγινε χρήση χημικών ουσιών, όπως είπαν. Το ερώτημα που δεν έχει απαντηθεί μέχρι τώρα είναι ποιος τα έριξε.
Ο Τζον Χαρτ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας χημικών και βιολογικών όπλων στο Ινστιτούτο Sipri της Στοκχόλμης εκτιμά ότι είναι πολύ νωρίς για να αντλήσει κάποιος πολιτικά συμπεράσματα. Οι ανεπιβεβαίωτες μέχρι σήμερα πληροφορίες για τη χρήση χημικών όπλων θα πρέπει να αξιολογηθούν στα συμφραζόμενα της όλης σύγκρουσης, όπως λέει και προσθέτει: «Υπάρχουν δυο αντικρουόμενες εκτιμήσεις για τη χρήση χημικών. Η μια προέρχεται από την συριακή κυβέρνηση, η άλλη από τις δυνάμεις τις αντιπολίτευσης. Αμφότερες οι πλευρές ερμηνεύουν τα γεγονότα στη βάση των πολιτικών τους επιδιώξεων» – όπως λέει.
Γι΄ αυτό το λόγο η Μάργκρετ Γιόχανσεν (ειδικός σε θέματα που αφορούν την Εγγύς Ανατολή από τον Ινστιτούτο για την Πολιτική Ασφαλείας στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου) δεν αποκλείει το ενδεχόμενο η επίθεση να εξυπηρετεί προπαγανδιστικούς σκοπούς: «Όλες εκείνες οι ομάδες που θέλουν να αναγκάσουν την στρατιωτική επέμβαση της Δύσης, θα μπορούσαν να μπουν στον πειρασμό να πραγματοποιήσουν μια τέτοια επίθεση εν είδει πρόκλησης. Δεν λέω ότι έγινε έτσι. Λέω απλά ότι σε παρόμοιες συρράξεις, τέτοιες εκτιμήσεις δεν μπορούν να αποκλειστούν».
Αξίζει να θυμηθούν ότι στις 6 Μαΐου, η γνωστή μας Καρλα ντελ Πόντε (κυρίως από τον πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, αλλά και κατήγορος στη “δίκη” Μιλόσεβιτς), είπε ως μέλος της επιτροπής του ΟΗΕ για τα εγκλήματα πολέμου στη Συρία, ότι σύμφωνα με τις ενδείξεις που διέθετε, το νευροτοξικό αέριο σαρίν έχει χρησιμοποιηθεί μέχρι τότε, μόνο από τους πολέμιους του καθεστώτος Άσαντ.
Όπως υποστηρίζει στο έγκυρο HUFF POST (http://www.huffingtonpost.co.uk/2013/08/22/syria-george-galloway-israel-chemical-weapons_n_3799287.html?utm_hp_ref=tw)
ο βρετανός πολιτικός, δημοσιογράφος, συγγραφέας και βουλευτής του Bradford West, George Galloway: “Αν υπήρξε επίθεση με χημικά εναντίον αμάχων στη Συρία, έγινε μετά από επίθεση των ανταρτών που ανεφοδιάστηκαν από το Ισραήλ”…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου