ΠΑΡΑΣΚΕΥΉ, 2 ΔΕΚΕΜΒΡΊΟΥ 2011
Η Τεχεράνη επιλέγει το χαρτί της κλιμάκωσης της έντασης
Του Κώστα Ράπτη
Παράλληλα (αλλά όχι απαραιτήτως ανεξάρτητα…) προς την οικονομική κρίση, για την οποία ο πλανήτης κρατά πλέον την αναπνοή του, ολοένα και πυκνώνουν τα σύννεφα επάνω από τον Περσικό Κόλπο, όπως κατέδειξε η εισβολή την Τρίτη εκατοντάδων διαδηλωτών («φοιτητών» κατά το καθεστώς Ahmadinejad, πολιτοφυλάκων του σώματος των «Basijji» κατά το Foreign Office) στη βρετανική πρεσβεία της Τεχεράνης.
Το παιχνίδι των συμβολισμών είναι αρκετά διαφωτιστικό, αν κρίνει κανείς από το γεγονός ότι οι ίδιοι οι διαδηλωτές σε ανακοίνωσή τους καυχώνται ότι εισέβαλαν στην πρεσβεία της «γηραιάς αλεπούς», όπως αυτή έχει καταγραφεί στην ιρανική συλλογική συνείδηση ήδη από τον καιρό της αποικιοκρατίας και πολύ περισσότερο μετά την ανατροπή (με εμπλοκή της MI5) του Mosssadeq το 1953.
Στους εξοικειωμένους με τα ιρανικά πράγματα είναι γνωστό ότι η Βρετανία αντιμετωπίζεται από τον μέσο Ιρανό και ιδίως από το καθεστώς ως ο αιώνιος δολοπλόκος, ως εχθρός μεγαλύτερος και από τις ΗΠΑ και ως το «μυαλό» πίσω από την αμερικανική πολιτική στα θέματα της περιοχής.
Εξίσου χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι η εισβολή συνέπεσε με την πρώτη επέτειο από τη δολοφονία (πιθανότατα από τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες με την εμπλοκή και των βρετανικών) του Ιρανού πυρηνικού επιστήμονα Majid Shahriari του οποίου τα πορτραίτα κρατούσαν οι διαδηλωτές. Και σίγουρα, η οργή της Τεχεράνης ξεχειλίζει από τις κινήσεις του Λονδίνου να αφαιρεθεί από τη λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων η αντικαθεστωτική ισλαμο-μαρξιστική οργάνωση Mojjahedin-e-Halk που ευθύνεται για 17.000 θανάτους μετά την Ιρανική Επανάσταση του 1979 και εδρεύει στις Βρυξέλλες.
Οι Mojjahedin μάλιστα είχαν δολοφονήσει μεταξύ άλλων τον βέβαιο διάδοχο του αγιατολλάχ Homeini, αγιατολλάχ Behestii το 1980, μία εποχή κατά την οποία κυριαρχούσε το θρίλερ των ομήρων στην αμερικανική πρεσβεία. Η... επιστροφή στα αρχέτυπα της Ισλαμικής Επανάστασης είναι χαρακτηριστική. Υπενθυμίζεται ότι πολύ πρόσφατα οι Ιρανοί και οι σύμμαχοί τους της λιβανέζικης σιιτικής οργάνωσης Hezbollah εξάρθρωσαν δίκτυο δεκάδων πρακτόρων που υποστηρίζεται ότι δρούσαν στο πλαίσιο κοινών επιχειρήσεων της CIA, της Mossad και των Mojjahedin.
Ευρύτερα, η εισβολή στη βρετανική πρεσβεία μαρτυρεί μια επιλογή της Τεχεράνης να πλειοδοτήσει στο παιχνίδι της σκλήρυνσης έχοντας προφανώς εκτιμήσει ότι δεν έχει πολλά να χάσει όταν το σύμμαχο καθεστώς της Συρίας απειλείται δεχόμενο ολοένα και εντονότερα την πίεση της Δύσης, οι αραβικές μοναρχίες του Κόλπου επενδύουν εμφανώς στο «χαρτί» των θρησκευτικών διαιρέσεων σουνιτών-σιιτών προκειμένου να αντιμετωπίσουν την Αραβική Άνοιξη και η Ουάσιγκτον δηλώνει εμφατικά ότι «όλα τα ενδεχόμενα παραμένουν πάνω στο τραπέζι» ως προς το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα.
Επιπλέον, το γεγονός ότι επίκειται η απομάκρυνση των αμερικανικών στρατευμάτων από το Ιράκ και ότι ο Barack Obama έχει μπροστά του μια δύσκολη προεκλογική χρονιά (κατά την οποία θα ήταν ιδιαίτερα χρήσιμος οποιοσδήποτε περισπασμός από την κατάσταση της οικονομίας) αφαιρεί από την Τεχεράνη οποιαδήποτε προσδοκία εκτόνωσης της έντασης.
Στους εξοικειωμένους με τα ιρανικά πράγματα είναι γνωστό ότι η Βρετανία αντιμετωπίζεται από τον μέσο Ιρανό και ιδίως από το καθεστώς ως ο αιώνιος δολοπλόκος, ως εχθρός μεγαλύτερος και από τις ΗΠΑ και ως το «μυαλό» πίσω από την αμερικανική πολιτική στα θέματα της περιοχής.
Εξίσου χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι η εισβολή συνέπεσε με την πρώτη επέτειο από τη δολοφονία (πιθανότατα από τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες με την εμπλοκή και των βρετανικών) του Ιρανού πυρηνικού επιστήμονα Majid Shahriari του οποίου τα πορτραίτα κρατούσαν οι διαδηλωτές. Και σίγουρα, η οργή της Τεχεράνης ξεχειλίζει από τις κινήσεις του Λονδίνου να αφαιρεθεί από τη λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων η αντικαθεστωτική ισλαμο-μαρξιστική οργάνωση Mojjahedin-e-Halk που ευθύνεται για 17.000 θανάτους μετά την Ιρανική Επανάσταση του 1979 και εδρεύει στις Βρυξέλλες.
Οι Mojjahedin μάλιστα είχαν δολοφονήσει μεταξύ άλλων τον βέβαιο διάδοχο του αγιατολλάχ Homeini, αγιατολλάχ Behestii το 1980, μία εποχή κατά την οποία κυριαρχούσε το θρίλερ των ομήρων στην αμερικανική πρεσβεία. Η... επιστροφή στα αρχέτυπα της Ισλαμικής Επανάστασης είναι χαρακτηριστική. Υπενθυμίζεται ότι πολύ πρόσφατα οι Ιρανοί και οι σύμμαχοί τους της λιβανέζικης σιιτικής οργάνωσης Hezbollah εξάρθρωσαν δίκτυο δεκάδων πρακτόρων που υποστηρίζεται ότι δρούσαν στο πλαίσιο κοινών επιχειρήσεων της CIA, της Mossad και των Mojjahedin.
Ευρύτερα, η εισβολή στη βρετανική πρεσβεία μαρτυρεί μια επιλογή της Τεχεράνης να πλειοδοτήσει στο παιχνίδι της σκλήρυνσης έχοντας προφανώς εκτιμήσει ότι δεν έχει πολλά να χάσει όταν το σύμμαχο καθεστώς της Συρίας απειλείται δεχόμενο ολοένα και εντονότερα την πίεση της Δύσης, οι αραβικές μοναρχίες του Κόλπου επενδύουν εμφανώς στο «χαρτί» των θρησκευτικών διαιρέσεων σουνιτών-σιιτών προκειμένου να αντιμετωπίσουν την Αραβική Άνοιξη και η Ουάσιγκτον δηλώνει εμφατικά ότι «όλα τα ενδεχόμενα παραμένουν πάνω στο τραπέζι» ως προς το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα.
Επιπλέον, το γεγονός ότι επίκειται η απομάκρυνση των αμερικανικών στρατευμάτων από το Ιράκ και ότι ο Barack Obama έχει μπροστά του μια δύσκολη προεκλογική χρονιά (κατά την οποία θα ήταν ιδιαίτερα χρήσιμος οποιοσδήποτε περισπασμός από την κατάσταση της οικονομίας) αφαιρεί από την Τεχεράνη οποιαδήποτε προσδοκία εκτόνωσης της έντασης.
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου