Τις περισσότερες φορές η  λέξη εμφύλιος, παραπέμπει την σκέψη μας σε δύο αντιμαχόμενες πλευρές, στην ίδια χώρα, και γενικότερα σε ένα είδος πολέμου ενδοεθνικής κατανάλωσης. Κάτι σαν τους «αδελφοφάδες» κοντολογίς. Τις περισσότερες φορές όμως δεν είναι έτσι… Οι παράγοντες που παρεισφύουν στους εμφυλίους -πριν, κατά τη διάρκεια και μετά- ενός τέτοιου δραματικού γεγονότος, μόνο ενδογενείς δεν μπορούν να χαραχτηρισθούν.
Με αφορμή λοιπόν την 17η Ιουλίου -θλιβερή ημερομηνία έναρξης του Ισπανικού εμφυλίου- θυμήθηκα ένα κείμενο που είχα διαβάσει αναφερόμενο στην κατά τη διάρκεια παρέμβαση μιας τρίτης χώρας και δη, της ελληνικής. Πρωταγωνιστής ο Μποδοσάκης, σκηνοθέτης ο Μεταξάς, παραγωγός όλες οι μεγάλες δυνάμεις και σουρεαλιστικό κοινό, εμείς.