Μια νύχτα που μοιάζει χειμωνιάτικη απόψε. Το κρύο, απλώνεται απαλά με
σεβασμό πάνω στη πόλη. Αραιός καπνός ταξιδεύει προς τον ουρανό δειλά
δειλά από τις λιγοστές καπνοδόχους που καπνίζουν εδώ κι εκεί. Τα
εσωτερικά των σπιτιών είναι ακόμα ζεστά και οι καρδιές των ανθρώπων
ακόμα πιο ζεστές.
Βγήκα στη βεράντα να πω μια καληνύχτα στον ουράνιο κόσμο. Ο ουρανός σκεπασμένος από σύννεφα που φωτίζονται από τα φώτα της πόλης και μοιάζουν σαν ένα πάπλωμα που προσπαθεί να μας σκεπάσει όλους και να μας προστατέψει από το κρύο που στέλνει η νύχτα από ψηλά.
Άναψα ένα τσιγάρο, έτσι για να σπαταλήσω λίγο από το χρόνο. Μύρισε ο καπνός, έπεσε η στάχτη στο μάρμαρο, έπεσε κι ένα αστέρι από τον ουρανό, το είδα ξαφνικά σε ένα φωτεινό απ’ τη πανσέληνο διάκενο του ουρανού που άφηναν τα σύννεφα να φαίνεται προσωρινά. Είπα να κάνω μια ευχή αλλά η πτώση του διάττοντα αστέρα ήταν στιγμιαία και δεν πρόλαβα… άλλωστε τι ευχή να κάνω. Έχω τα μάτια μου και βλέπω τον κόσμο, έχω μια καρδιά που επιμένει και χτυπά έχω ένα χαμόγελο, έχω μια οικογένεια, έχω φίλους. Έχω κι έναν σκύλο.
Κρατώ ένα μολύβι και γράφω στο χαρτί κάποιες σκέψεις που συσσωρεύονται και με βαραίνουν, κι αν χρειαστεί να κάνω ένα ταξίδι, επιβιβάζομαι στη φαντασία μου και πάω στα μέρη που θα ήθελα να πάω.
Έχω ένα βιβλίο πάντα και διαβάζω.
Έσβησα το τσιγάρο στο λιγοστό νερό που είχε στραγγίσει από το πότισμα στο πιάτο μιας γλάστρας με όμορφα κυκλάμινα και τότε με την άκρη του ματιού μου είδα ένα άλλο αστέρι να πέφτει. Θυμήθηκα που διάβασα στην εφημερίδα για τις Λεοντίδες, τη βροχή των διαττόντων αστεριών. Ναι απόψε η νύχτα κρύβει αυτή τη χαρά στη θέα του ουρανού.
Τα σύννεφα είναι πολλά μα στα μικρά διάκενα εδώ κι εκεί προσπάθησα να δω κι άλλους διάττοντες να πέφτουν…
Και είδα αρκετούς μα κάποια στιγμή τα σύννεφα πύκνωσαν και κάλυψαν τον ουρανό.
Πρόλαβα είπα ευχαριστώ. Ναι ευχαριστώ γι αυτό το μοναδικό ουράνιο θέαμα. Πόσα κάνει ο ουρανός για να μας γεμίσει με χαρά κάθε τόσο. Πόσο μας φωνάζει να βγούμε να τον κοιτάξουμε να διασκεδάσουμε κάθε μέρα, κάθε νύχτα… Πόσο μας σκέφτεται, έναν έναν ξεχωριστά, εμάς τους ανθρώπους.
Έχουμε έναν ολόκληρο ουρανό πάνω από το κεφάλι μας που μας δίνει το καλύτερο θέαμα, χωρίς εισιτήριο, έτσι σαν δώρο επειδή είμαστε άνθρωποι.
Να μπορούσαμε κι εμείς οι άνθρωποι να κάναμε ότι κάνει ο ουρανός για εμάς, τους ίδους τους ανθρώπους. Τους συνανθρώπους μας….
Κάρφωσα το βλέμμα μου στην ανατολή. Πίσω μου ο αστερισμός του Λέοντα. Περιμένω ν’ ανοίξει ο ουρανός. Να δω τη συνέχεια της πτώσης των Λεοντιδών. Η νύχτα απόψε είναι μεγάλη.
Πηγή.
Βγήκα στη βεράντα να πω μια καληνύχτα στον ουράνιο κόσμο. Ο ουρανός σκεπασμένος από σύννεφα που φωτίζονται από τα φώτα της πόλης και μοιάζουν σαν ένα πάπλωμα που προσπαθεί να μας σκεπάσει όλους και να μας προστατέψει από το κρύο που στέλνει η νύχτα από ψηλά.
Άναψα ένα τσιγάρο, έτσι για να σπαταλήσω λίγο από το χρόνο. Μύρισε ο καπνός, έπεσε η στάχτη στο μάρμαρο, έπεσε κι ένα αστέρι από τον ουρανό, το είδα ξαφνικά σε ένα φωτεινό απ’ τη πανσέληνο διάκενο του ουρανού που άφηναν τα σύννεφα να φαίνεται προσωρινά. Είπα να κάνω μια ευχή αλλά η πτώση του διάττοντα αστέρα ήταν στιγμιαία και δεν πρόλαβα… άλλωστε τι ευχή να κάνω. Έχω τα μάτια μου και βλέπω τον κόσμο, έχω μια καρδιά που επιμένει και χτυπά έχω ένα χαμόγελο, έχω μια οικογένεια, έχω φίλους. Έχω κι έναν σκύλο.
Κρατώ ένα μολύβι και γράφω στο χαρτί κάποιες σκέψεις που συσσωρεύονται και με βαραίνουν, κι αν χρειαστεί να κάνω ένα ταξίδι, επιβιβάζομαι στη φαντασία μου και πάω στα μέρη που θα ήθελα να πάω.
Έχω ένα βιβλίο πάντα και διαβάζω.
Έσβησα το τσιγάρο στο λιγοστό νερό που είχε στραγγίσει από το πότισμα στο πιάτο μιας γλάστρας με όμορφα κυκλάμινα και τότε με την άκρη του ματιού μου είδα ένα άλλο αστέρι να πέφτει. Θυμήθηκα που διάβασα στην εφημερίδα για τις Λεοντίδες, τη βροχή των διαττόντων αστεριών. Ναι απόψε η νύχτα κρύβει αυτή τη χαρά στη θέα του ουρανού.
Τα σύννεφα είναι πολλά μα στα μικρά διάκενα εδώ κι εκεί προσπάθησα να δω κι άλλους διάττοντες να πέφτουν…
Και είδα αρκετούς μα κάποια στιγμή τα σύννεφα πύκνωσαν και κάλυψαν τον ουρανό.
Πρόλαβα είπα ευχαριστώ. Ναι ευχαριστώ γι αυτό το μοναδικό ουράνιο θέαμα. Πόσα κάνει ο ουρανός για να μας γεμίσει με χαρά κάθε τόσο. Πόσο μας φωνάζει να βγούμε να τον κοιτάξουμε να διασκεδάσουμε κάθε μέρα, κάθε νύχτα… Πόσο μας σκέφτεται, έναν έναν ξεχωριστά, εμάς τους ανθρώπους.
Έχουμε έναν ολόκληρο ουρανό πάνω από το κεφάλι μας που μας δίνει το καλύτερο θέαμα, χωρίς εισιτήριο, έτσι σαν δώρο επειδή είμαστε άνθρωποι.
Να μπορούσαμε κι εμείς οι άνθρωποι να κάναμε ότι κάνει ο ουρανός για εμάς, τους ίδους τους ανθρώπους. Τους συνανθρώπους μας….
Κάρφωσα το βλέμμα μου στην ανατολή. Πίσω μου ο αστερισμός του Λέοντα. Περιμένω ν’ ανοίξει ο ουρανός. Να δω τη συνέχεια της πτώσης των Λεοντιδών. Η νύχτα απόψε είναι μεγάλη.
Πηγή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου