Ο ποιητής Νίκος Δεληγιάννης

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Επιμέλεια και πρόλογος

Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Ο Νίκος Δεληγιάννης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1962 και διαμένει στην Πετρούπολη. Παρακολούθησε μαθήματα λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο της Λυών, όπως επίσης και βιβλιοδεσία τέχνης στην Αθήνα. Το 1995 στήριξε την ίδρυση του εκδοτικού οίκου «΄Ιδμων». Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και έχει συμμετάσχει στην επιτροπή αξιολόγησης των νέων μελών και σε άλλες κριτικές επιτροπές. Επίσης συμμετέχει στην έκδοση του περιοδικού «Ίαμβος» και είναι μέλος της λογοτεχνικής ομάδας «Ιδεόπνοον».

Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές:

(1987) «Εύθυμη Καταστροφή»

(1989 «Μικροί Παράδεισοι»

(1992) «Εφευρέτης Αισθήσεων»

(1997) «Απόπλους στο Φως»

(1998) «Μικροί Παράδεισοι -Βιβλίο ΙΙ»

(1998) «Μικρό Ερωτικό Αλφαβητάριο»

(2003)  Το αιωνόβιο λουλούδι του έρωτα, Ίδμων

(2007)  Σώμα και όνειρο, Ίδμων

(πίνακας εξωφύλλου Γ. Γερολυμάτου)

(2009)  Άγγελος πολιορκητής, Ίδμων

Συμμετοχή σε συλλογικά έργα:

(2000)  Κοινή έκδοση διηγημάτων με τίτλο «Πνοές του Αιγαίου».

(2012)  31 Ποιητές, Πνοές Λόγου και Τέχνης

(2012)  7 Γάλλοι λογοτέχνες, Πνοές Λόγου και Τέχνης [κείμενα, επιμέλεια]

Επίσης Ποιήματα του έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά.

Ο Νίκος Δεληγιάννης πορεύεται με θαυμαστή ισορροπία ανάμεσα στη διαισθητική εμπειρία της ποίησης και στη γνώση, ανάμεσα στην αποθέωση της έμπνευσης και στην κριτική ανάλυση, ανάμεσα στην ενόραση και στην καθημερινή δράση.

Στο πρώτο του βιβλίο «Εύθυμη Καταστροφή» οι ποιητές μετρούν τις λαβωματιές του ονείρου και δένουν τις πληγές των άστρων  όπως ο ίδιος γράφει. Οι ποιητές μεταβολίζουν το μίσος σ΄ άνθος ονείρου με την ποίηση τσιμπίδα στην καρδιά τους κι αντιτάσσουν το φως στις ενέδρες των ίσκιων. Αποκρυπτογραφούν τις αιμόφυρτες λέξεις.

     Η ΛΗΣΜΟΝΙΑ

Και να τώρα βρισκόμαστε όπως και τότε

Μες στην αφροθαλασσιά, κλείνοντας τα  μάτια

όπως οι μαργαρίτες στο σεληνόφως τ’ ανοιξιάτικο

Αφήνοντας τις σκέψεις να πλένε στο γαλάζιο

όπως τα άλογα όταν τρέχουν στα λιβάδια.

Οι ηλιαχτίδες κένταγαν πάνω μας την ελπίδα

Κι όταν ανοίγαμε τα μάτια, αλλαγμένος ο κόσμος

Σα να είχαμε χαθεί χρόνια στο βυθό της θάλασσας

Κι έμενε μια ανάμνηση...μια κενή ανάμνηση

Μια φορά όπως και τώρα.

Όπως αναφέρεται σε κριτικό σημείωμα για τον ποιητή στο περιοδικό «Διαβάζω».

«Ο Νίκος Δεληγιάννης στη συλλογή του «Μικροί Παράδεισοι» εμπνέεται από τον έρωτα, τη φύση και τον περιβάλλοντα χώρο του. Πρόκειται για μια λυρική απόπειρα απόδρασης προς το ονειρικό, πέρα κι έξω από αυτά που μας πληγώνουν.Οι στίχοι του γίνονται ταξίδια προς την απόλυτη ωραιότητα του κόσμου του ποιητή, που διατηρεί ακόμη βαθιά μέσα του το είδωλο της χαμένης παιδικής αθωότητας.Το φως και η κίνηση είναι τα στοιχεία που σηματοδοτούν την ιδιαιτερότητα του ποιητικού του γίγνεσθαι...»

Από τη συλλογή του « Μικροί Παράδεισοι»

Έρπει στα βουβά  φινιστρίνια

ύστερα πηδάει σαν πρόσχαρο δελφίνι

στο τιμόνι

Στρέφει τρελά την πυξίδα

Ποθεί βαθιές θάλασσες

Άραγε ποιο ασκί θάρρους

πότισε αυτόν τον ονειροπόλο

μια  τέτοια δύναμη;

            *

Κάθε λίμνη μπορεί να ξεχάσει

τους κύκνους της, τις αγριόπαπιες

τα χρυσόψαρα της

 γιατί το πιο πολύτιμο για κείνη

είναι η γαλήνη της.

           *

Τα  αγκάθια και τα ροδοπέταλα

σκορπούν μέσα στη γλάστρα

Το νερό που τα ποτίζει

Ξεθάβει κάθε φορά από το χώμα

ένα δικό τους απολιθωμένο κόσμο.

Ένα γνήσιο δείγμα γραφής σε στερεή βάση είναι ο «Εφευρέτης  Αισθήσεων» με σπάνια εσωτερικότητα, ευρηματικότητα και εννοιολογική περιεκτικότητα με πλούσιο λεξιλόγιο. Αυτή η συλλογή μας δίνει την αίσθηση της διαρκούς ροής μέσα στο χρόνο και σε εναλλασσόμενα επίπεδα.

ΙΡΙΔΙΣΜΟΣ

Μια  σταγόνα φτάνει

για ν’ αλλάξει

το χρώμα του ποτηριού.

Ρουφώντας το απόσταγμα

της ηλιαχτίδας

φτιάχνει εφτά χρώματα,

εφτά μικρές θάλασσες

για να κολυμπήσει εκείνος

που υψώνει αυτό το ποτήρι.

Ο άνθρωπος σ΄ όλη του τη ζωή

περιστρέφεται γύρω

από τα χείλη του ποτηριού,

γλιστράει στον κύκλο αυτό

κι ανακαλύπτει χρώματα

ζωντανά  ή σκοτωμένα.

Κι όταν φτάσει η στιγμή

να εισχωρήσει στο βυθό τους,

αφήνει στη γυάλινη όχθη

άσπρα ή μαύρα πατήματα

Ψήγματα αυτά της προαιώνιας

αφής του. (Τη ροή τους την ορίζει

η θέση του ήλιου).

Άλλωστε υπάρχουν και χρώματα

που δεν ορώνται...μόνο αγγίζονται.

«Η ποιητική του συλλογή «Απόπλους στο Φως» αποτελεί έναν ορμητικό χείμαρρο λέξεων του οποίου η ποιητικότητα έγκειται στο γεγονός ότι παρασύρει τον αναγνώστη σε οράματα και συνειρμούς πρωτόγνωρα και οπωσδήποτε τον προβληματίζει δημιουργικά. Με άξονες αναφοράς τη θάλασσα και το προσωπικό βίωμα, ξανοίγει μπρος μας καινούργιους πρωτόφαντους κόσμους, πέρα κι έξω από τη μίζερη πραγματικότητα...»

Μ΄ αυτά τα λόγια αναφέρεται για το βιβλίο το λογοτεχνικό περιοδικό «Νέο Επίπεδο».

  

Απόσπασμα από το ποίημα «Θαλάσσιο Τόξο»

Σ΄αυτές τις σπηλιές

άραξαν κάποτε οι πειρατές

ανταλλάσσοντας

τον ισχυρό τους ναό

με την περιστεφή φωλιά του πάθους.

Μνήμες κι αδιέξοδα

χαράχτηκαν στα σώματα τους

κι εκλόνησαν

τους αισθητήριους παλμούς

του πελάγους.

Μνήμες που σφραγίστηκαν

με τους χαμένους θησαυρούς

κι εκπέμπουν απ’ το άγνωστο

το αίνιγμα τους...

Τέλος το περιοδικό BEST SELLER έγραψε για το βιβλίο του «Μικρό Ερωτικό Αλφαβητάριο»:

«Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα είναι η προσπάθεια του ποιητή Νίκου Δεληγιάννη να συγκροτήσει το δικό του Ερωτικό Αλφαβητάριο. Προσπάθεια που συνίσταται στην συνειρμική και αυτόματη, όμως εύρυθμη και συγκροτημένη ανάσυρση ερωτικών ποιητικών εικόνων οι οποίες στην κορύφωση τους εκτείνονται στο σύνολο της ανθρώπινης μοίρας.»

   

Από το «Μικρό Ερωτικό Αλφαβητάριο»

Ανεβαίνω

σχεδόν πετώντας

στα σκαλοπάτια

τ’ ουρανού σου

Αψηφώντας

το νόμο

της βαρύτητας

και την πτώση

που επιφυλάσσει

η μοίρα

των ανθρώπων.

 

Ζω

ακουμπώντας

πάνω στο στήθος σου

την πρώτη στιγμή

της δημιουργίας

Όταν γέμισε

ο ουρανός

μ’ αστέρια

κι έλαμψε η γη

με την αρχέγονη

ομορφιά σου.

(Πρώτη δημοσίευση του αφιερώματος στο περιοδικό πολιτιστική ΕΝΝΕΑΔΑ, τ. 4^ο, 2001)

                                  -----------------------------------------------