Ετικέτες

Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2011

Στόχος ανέκαθεν της Τουρκίας, η εξαφάνιση της Κυπριακής δημοκρατίας.

Στόχος ανέκαθεν της Τουρκίας, η εξαφάνιση της Κυπριακής δημοκρατίας.

Λόγω τεχνικών προβλημάτων προς το παρόν δεν είναι δυνατή η ανάρτηση φωτογραφιών
του Σάββα Ιακωβίδη*



Η άγνοια του εχθρού ισοδυναμεί με απανωτές ήττες και ταπεινώσεις. Από το 1956, η Τουρκία ακολουθεί έναντι της Κύπρου μια σταθερή, αταλάντευτη πολιτική, με στόχο τον τελικό πλήρη έλεγχό της. Αμετάθετη επιδίωξη της Άγκυρας είναι η κατάλυση και εξαφάνιση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η πονηρή και δόλια βρετανική πολιτική, υπέβαλε και παρακίνησε τους Τούρκους να εμπλακούν στην Κύπρο
.
Ο πρόσφατος, αδόκητος θάνατος του καθηγητή Νεοκλή Σαρρή, του πλέον εμβριθούς και βαθυστόχαστου μελετητή της τουρκικής πολιτικής, έφερε ξανά στην επιφάνεια τις γνωστές δύο εκθέσεις του Τούρκου καθηγητή και μετέπειτα υπουργού Εξωτερικών της χώρας, Νιχάτ Ερίμ. Οι εκθέσεις αυτές, με ημερ. 24/11/1956 και 22/12/1956, είναι η βίβλος Γενέσεως της τουρκικής εθνικής πολιτικής στο Κυπριακό. Είναι γνωστό, σε όσους μελετούν και αναλύουν την τουρκική πολιτική, ότι έναν και πλέον χρόνο μετά την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, η Άγκυρα θεωρούσε τον αγώνα ως αναμέτρηση μεταξύ της αποικιοκρατικής Βρετανίας και των Ελλήνων της Κύπρου.
Ο τότε Τούρκος πρωθυπουργός, Αντνάν Μεντερές, κάλεσε τον καθηγητή Ερίμ, παρόλο που ανήκε στα σημαντικότερα στελέχη του αντιπολιτευόμενου Ρεπουμπλικανικού Τουρκικού Κόμματος, να συμβουλεύσει την κυβέρνηση πάνω στον χειρισμό του Κυπριακού.
‘Όπως ο Ερίμ γράφει και ο Νεοκλής Σαρρής κατέγραψε στο βιβλίο του «Η άλλη πλευρά», η κατεύθυνση που ο Μεντερές τού έδωσε ήταν η εξής:
«1.- Οι Άγγλοι να παραμείνουν στην Κύπρο 2.- Αν πρόκειται να φύγουν, η νήσος να μας αποδοθεί. 3-. Αν τούτο δεν είναι δυνατόν, να διχοτομηθεί. 4.- ”Αυτοδιοίκηση” 5.- Η μορφή που δεν επιθυμούμε διόλου: Η απόδοση της Μεγαλονήσου στην Ελλάδα».
Ο Ερίμ επισημαίνει και στις δύο εκθέσεις του ότι «έχουν εξεταστεί σε βάθος από της σκοπιάς των πολιτικών αναγκών του πρωθυπουργού, το κυπριακό πρόβλημα αλλά και τα δικαιώματα της Τουρκίας και των Τουρκοκυπρίων. Όλα από της πλευράς των συμφερόντων μας». Και αυτά τα «δικαιώματα», κατά τον Ερίμ, είναι «γεωγραφικά, ιστορικά και στρατηγικά».
Διχοτόμηση και οντότητες.
Για να αντιληφθεί κανείς τη διαχρονικότητα της τουρκικής πολιτικής, πρέπει να μελετήσει σε βάθος και προσεκτικά τις δύο εκθέσεις Ερίμ. Σε αυτές αναφέρεται ότι αφού η αυτοδιοίκηση δεν θα λειτουργούσε και η Κύπρος δεν θα ενωνόταν ούτε με την Ελλάδα ούτε με την Τουρκία, ο Ερίμ προτείνει τη «μέση λύση της διχοτόμησης της Κύπρου». «Η ιδέα της διχοτομήσεως έχει συζητηθεί», γράφει, «και μελετήθηκε σε ορισμένες μυστικές, επίσημες και ανεπίσημες διαπραγματεύσεις μεταξύ της Τουρκίας, της Ελλάδας, της Αγγλίας και της Αμερικής (…). Απ’ ό,τι πληροφορούμαι εκ της μελέτης των φακέλων, η Ελλάδα σκέπτεται να εγκαταλείψει στην Τουρκία έναν στενό διάδρομο στα βόρεια της νήσου (…). Ο αξιότιμος πρωθυπουργός (Μεντερές) ανέφερε ότι είναι της ιδέας να αιτήσωμεν την διχοτόμηση εξ ημισείας.
»Η διχοτόμηση της Κύπρου, κατά βάση, μεταξύ της Ελλάδος και της Τουρκίας, ίσως και με την παραχώρηση στην Αγγλία μιας περιοχής για στρατιωτικές βάσεις σημαίνει την εφαρμογή της αρχής της αυτοδιαθέσεως (…). Στην Κύπρο ζουν η μια εντός της άλλης δύο διαφορετικές κοινότητες, δύο διαφορετικές ολότητες, δύο ενότητες (entite). Όταν θα γίνει μια κανονική διχοτόμηση, εκάστη των δύο αυτών διακεκριμένων κοινοτήτων πιθανότατα θα προτιμήσει την κυριαρχία του κράτους το οποίο θεωρεί σαν Μητέρα-πατρίδα της».

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου