“Οι μούλοι του Ντόνετσκ”

Ιουλ23 by EMMANOUHL ARKAS

 

 

 

 

 

 

1 Vote

Ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο τουВиктор Шапинов που είναι δημοσιευμένο στην ιστοσελίδα“БОРОТЬБА“ (μιας αριστερής ουκρανικής οργάνωσης). Για όσους ψάχνουν κάτω από τα επιφαινόμενα και τις εύκολες δυτικότροπες εξισώσεις για τα τεκταινόμενα στην νοτιο-ανατολική Ουκρανία…
“..Οι άνθρωποι που αφελώς εξισώνουν το καθεστώς του Κίεβου με τους αντιπάλους του με την αιτιολογία ότι «εθνικιστές εδώ εθνικιστές και εκεί ” αγνοούν εντελώς το κοινωνικό υπόβαθρο της σύγκρουσης. Δεν θέλουν να δουν πως όλη η ουκρανική ολιγαρχία είναι από την πλευρά του Κιέβου και για το Κίεβο οι εχθροί είναι οι εργάτες του Ντόνετσκ και Λουγκάνσκ. Δεν θέλουν να δουν ότι το Κίεβο προωθει τις ιδιωτικοποιήσεις μεγάλης κλίμακας, ενώ η Ντομπας δηλώνει δειλά την κρατικοποίηση . Δεν θέλουν να δουν ποιοι είναι οι σύμμαχοι του Κιέβου. Πως το Κίεβο στηρίζεται από πλούσιες ιμπεριαλιστικές χώρες με επικεφαλής τις Ηνωμένες Πολιτείες. Δεν αναρωτιούνται σε πια πλευρά είναι οι χώρες του «Τρίτου Κόσμου» και οι αντι-ιμπεριαλιστές. Σε γενικές γραμμές, αυτοί οι άνθρωποι, που μερικές φορές αποκαλούν τους εαυτούς του αριστερούς αποδεικνύεται πως είναι εντελώς ανίκανοι να εφαρμόσουν την ανάλυση της κοινωνικής τάξης που κληροδότησε ο Μαρξ, προτιμώντας να παραμείνουν στον κόσμο των ιδεολογιών και στον κόσμο της «ψευδούς συνείδησης».”

Η κρυφή ιστορία μιας φωτογραφίας…

Ιουλ24 by EMMANOUHL ARKAS

Η κρυφή ιστορία μιας φωτογραφίας Στον “Ινδικό στρατό”, που ως γνωστόν πολέμησε ως βρετανικός στρατός, υπηρετούσαν πάνω από 400.000 Πακιστανοί μουσουλμάνοι.

Μάλιστα 400.000 μουσουλμάνοι πολεμούσαν σε πολλά μέτωπα της Ευρώπης για την συντριβή του γερμανικού φασισμού. Δεκάδες χιλιάδες σκοτώθηκαν, άλλοι τόσοι τραυματίστηκαν αιχμαλωτίστηκαν και η τύχη πάνω από 10.000 αγνοείται. Η ιστορία αυτών των ηρώων του αντιφασιστικού αγώνα πολλοί στην Ευρώπη ήθελαν και θέλουν να την κρύψουν να την θάψουν. Σε μεγάλο βαθμό το κατάφεραν.

Ο Χάνδακας των φιλοσόφων «δημιούργησε» τον Θεοτοκόπουλο

Ιουλ24 by Αμετανόητος

Ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος (Γκρέκο) συνένωσε την Τέχνη και τη Φιλοσοφία στον ύψιστο βαθμό.

Αντλησε φιλοσοφική σκέψη από τον Αριστοτέλη, τον Πλάτωνα, τα νεοπλατωνικά ρεύματα και τους Προσωκρατικούς, που διδάσκονταν στον Χάνδακα, αλλά και από την ευρωπαϊκή Αναγέννηση και την ανύψωση της φιλοσοφίας και των θετικών επιστημών τους τρεις.

Του Παναγιώτη Γεωργουδή

 Στην ενετοκρατούμενη Κρήτη και ιδιαιτέρως στον Χάνδακα (1204-1669), ταυτόχρονα με την τέχνη, τη λογοτεχνία, τη μουσική, το θέατρο και την υψηλή ποίηση, αναπτύσσονται και οι φιλοσοφικές ιδέες, συστηματικά.

Η πρώτη αναφορά για την ύπαρξη φιλοσόφου στο Ηράκλειο είναι η περίπτωση του Ιωάννη-Ιωσήφ Φιλάγρη (1330/35-1410;) ο οποίος περίπου από το 1350 ως λαϊκός παίρνει ενεργό μέρος στην ιδεολογική αντιμετώπιση των λατινοφρόνων διανοουμένων, Εμμανουήλ Καλέκα, Μάξιμου Χρυσοβέργη, Δημητρίου Σκαράνου και Δημητρίου Κυδώνη, διανοητή με υψηλή παιδεία. Ο τελευταίος, πριν έρθει στην Κρήτη, είχε μεταφράσει το περίφημο έργο του διάσημου Λατίνου φιλοσόφου Θωμά Ακινάτη «Κατά των Ελλήνων». Ο Φιλάγρης, γύρω στο 1380 γίνεται μοναχός, ιδρύει στα Αστερούσια όρη (1.200 μέτρα υψόμετρο) τη μονή των Τριών Ιεραρχών και δημιουργεί ένα συγκροτημένο σύστημα αντιγράφων αρχαίων κειμένων. Οπως έχει αποδείξει η έρευνα του καθηγητή του Πανεπιστημίου Θράκης, Γεωργίου Παπάζογλου, τα αντίγραφα αυτά είναι Πατερικά κείμενα, σχόλια στις «Δέκα Κατηγορίες» του Αριστοτέλη, «Περί Ερμηνείας» του Αριστοτέλη, «Αναλυτικά Πρότερα» του Αριστοτέλη, «Εισαγωγή των πέντε φωνών» του φιλοσόφου Πορφυρίου, χωρία του Ιωάννη Φιλοπόνου/Αμμωνίου στον σχολιασμό των «Δέκα Κατηγοριών». Ο Ιωάννης Φιλόπονος υπήρξε σημαντικός νεοπλατωνικός φιλόσοφος του 6ου μ.Χ. αι. Ο Φιλόπονος απέρριψε τη θεωρία του Αριστοτέλη περί δυναμικής, ανέπτυξε δική του, περί ωθητικής δύναμης, και ο γνωστός επιστημολόγος Τόμας Κουν θεωρεί ότι έκανε επιστημονική επανάσταση τροφοδοτώντας τη θεωρία του Γαλιλαίου! Βιβλία των Φιλόπονου, Αριστοτέλη και Πλούταρχου βρέθηκαν και στη βιβλιοθήκη του Γκρέκο.

Όταν οι Έλληνες ήταν ανεπιθύμητοι ξένοι…

Ιουλ22 by EMMANOUHL ARKAS

Χιλιάδες μετανάστες στο μυθικό Ουέστ έπεσαν θύματα της ξενοφοβίας και του ρατσισμού που εξαπέλυσαν τα ακροδεξιά και υπερσυντηρητικά στρώματα της εποχής.

Πριν από ένα αιώνα περίπου γραφόταν για τον Ελληνισμό της διασποράς μια από τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία του. Κάπου 2.000-3.000 Έλληνες μετανάστες στις ΗΠΑ έπεφταν θύματα της ξενοφοβίας στη Νότιο Ομάχα της Νεμπράσκα.

Είχαν διασχίσει τον Ατλαντικό, όπως εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι συμπατριώτες τους, κυνηγώντας το «αμερικανικό όνειρο». Δουλεύοντας σκληρά στους σιδηροδρόμους, τα σφαγεία και έχοντας μικροεπιχειρήσεις βρέθηκαν στο επίκεντρο μιας ρατσιστικής θύελλας. Βίωσαν έναν πραγματικό μαζικό διωγμό, που εξαπέλυσαν τα υπερσυντηρητικά, ακροδεξιά και καθυστερημένα στρώματα της περιοχής. Οι νοικοκυραίοι εναντίον των ύποπτων και επικίνδυνων ξένων, που απειλούσαν τον «νόμο και την τάξη». Όταν ολοκληρώθηκε ο κύκλος της βίας το σύνολο των Ελλήνων της ευρύτερης περιοχής ζήτησε καταφύγιο αλλού. Οι υπόλοιποι ξεριζώθηκαν.

Η φιλοσοφία του Σωκράτη (469-399 π.Χ.)

Ιουλ23 by EMMANOUHL ARKAS

Ο φιλόσοφος Σωκράτης παραμένει ένα αίνιγμα, όπως άλλωστε υπήρξε και όσο ζούσε. Παρόλο που δεν άφησε ούτε δείγμα συγγράμματος, θεωρείται ακόμα και σήμερα ένας από τους φιλοσόφους που άλλαξαν για πάντα το πώς αντιλαμβανόμαστε την φιλοσοφία και επηρέασε σχεδόν όλες τις υπόλοιπες φιλοσοφικές σχολές. Πέρασε τη ζωή του στις αγορές και του δρόμους της Αθήνας και θεωρούσε ότι τα χωράφια και τα δέντρα δεν έχουν κάτι να του πουν.
Ό,τι ξέρουμε για αυτόν το γνωρίζουμε μέσω άλλων, όπως τον Πλάτωνα, τον Ξενοφώντα και τον Αριστοτέλη. Η ζωή του θεωρείται παράδειγμα προς μίμηση για μια φιλοσοφική ζωή – όπως εξάλλου και ο θάνατός του. Είναι πολύ δύσκολο όμως να διακρίνουμε τον ιστορικό Σωκράτη, από τον Σωκράτη όπως τον παρουσιάζει κάθε ένας που γράφει γι’ αυτόν, που τελικά έχει δημιουργηθεί μια κατάσταση γνωστή ως το “Σωκρατικό πρόβλημα”. Δεν έχουμε τον αληθινό Σωκράτη, αλλά τις πολλές ερμηνείες που αναπαριστούν έναν θεωρητικά πιθανό Σωκράτη.


Ξέρουμε πάντως ότι ήταν γιος του Σωφρονίσκου και της Φαιναρέτης από το δήμο της Αλωπεκής. Παντρεύτηκε σε μεγάλη ηλικία την Ξανθίππη κι έκαναν 3 παιδιά. Στις φιλοσοφικές του έρευνες τον παρακολουθούσαν πολλοί, κυρίως νέοι και σχηματίστηκε γύρω του ένας όμιλος, που δεν αποτελούσε όμως σχολή, γιατί ο Σωκράτης δεν δίδαξε συστηματικά, αλλά διαλεγόταν σε κάθε σημείο της πόλης, με ανθρώπους κάθε κοινωνικής τάξης. Σε αντίθεση με τους σοφιστές δεν έπαιρνε χρήματα από τους μαθητές του. Δήλωνε ότι άκουγε μέσα του μία φωνή, την οποία ονόμαζε «δαιμόνιο» και του απαγόρευε να πράττει κάποια πράγματα, ανεξαρτήτως καλού ή κακού όμως, δεν πρέπει δηλαδή να συγχέεται με την έννοια της συνείδησης. Αυτό βέβαια δεν ακουγόταν πολύ ωραίο στους υπόλοιπους Αθηναίους. Απέφευγε την εμπλοκή στην πολιτική και προτιμούσε να πορεύεται τη δική του ανεξάρτητη πορεία. Μόνη εξαίρεση, όταν η πατρίδα τον καλούσε.
Θεωρούσε τον εαυτό του την αλογόμυγα που τσιμπά, ενοχλεί τους εφησυχασµένους πολίτες, ξυπνώντας τους από το λήθαργο.

Ζωή
Ο Σωκράτης πίστευε ότι η αυτογνωσία ήταν επαρκής για να ζήσει κανείς μια καλή ζωή. Ταύτιζε την γνώση με την αρετή. Οι άνθρωποι είναι δυνατόν να φτάσουν στην απόλυτη γνώση έλεγε, αρκεί να ακολουθήσουν τη σωστή μέθοδο. Η γνώση δεν είναι δεδομένη και ανώδυνη, παρομοιάζεται μάλιστα με τις ωδίνες του τοκετού. Αν μπορούμε να “μάθουμε τη γνώση”, τότε μπορούμε να διδαχθούμε και την αρετή. Ο τρόπος που ζούσε συνίστατο στην εξέταση της ζωής των ανθρώπων, τη δική του και των άλλων, επειδή “Ο δὲ ἀνεξέταστος βίος οὐ βιωτὸς ἀνθρώπῳ” (η ζωή που δεν εξετάζεται δεν αρμόζει σε άνθρωπο). Πρέπει κανείς να αναζητά τη γνώση και τη σοφία πριν από τα άλλα ιδιωτικά του συμφέροντα. Η γνώση αναζητείται ως μέσο για την ηθική δράση. Η λογική αποτελεί προϋπόθεση για να ζήσει κανείς μια καλή ζωή, κατά τον Σωκράτη.  Η αληθινή μας ευτυχία εξαρτάται από το αν κάνουμε αυτό που είναι σωστό. Δεν μπορείς να είσαι ευτυχισμένος αν δρας αντίθετα με όσα πιστεύεις. Η ηθική του Σωκράτη έχει έναν τελολογικό χαρακτήρα – η μηχανιστική εξήγηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς είναι λανθασμένη. Η ανθρώπινη δράση στοχεύει στο καλό και υπάρχει σκοπός στη φύση. Ο Σωκράτης πίστευε ότι όταν οι άνθρωποι λειτουργούν ανήθικα δεν το κάνουν σκόπιμα, το οποίο είναι γνωστό και ως το Σωκρατικό Παράδοξο. Έλεγε ότι αν κάποιος ξέρει ποιο είναι το σωστό, τότε θα πράξει αναλόγως. Αλλιώς απλώς δεν ξέρει ποιο είναι το σωστό. Αν κάποιος δεν λειτουργεί με τρόπο καλό, τότε μάλλον κάνει λάθος, του λείπει η γνώση για το πώς θα φερθεί σωστά στην όποια περίσταση. Οπότε για τον Σωκράτη, η γνώση σημαίνει αρετή και είναι “καλή”, ενώ η άγνοια είναι “κακή”, άχρηστη. Είναι λοιπόν σαν να είμαστε υπεύθυνοι για το τι γνωρίζουμε και τι όχι, επομένως είμαστε και υπεύθυνοι για την προσωπική μας ευτυχία. Ο Αριστοτέλης βέβαια διαφωνούσε, έλεγε ότι κάποιος μπορεί να γνωρίζει ποιο είναι το καλύτερο που έχει να κάνει, αλλά και πάλι να δράσει λανθασμένα.
Συχνά ρωτούσε τους συμπολίτες του “Δεν ντρέπεστε για την προθυμία σας να αποκτήσετε όσο πιο πολλά πλούτη, φήμη και τιμές γίνεται, αλλά δεν νοιάζεστε το ίδιο για την σοφία ή την αλήθεια, ή για την καλύτερη κατάσταση της ψυχής σας;” Τους έλεγε ότι ασχολούνται συνέχεια με τις οικογένειές τους, τις ευθύνες τους και τις πολιτικές τους ευθύνες, ενώ θα έπρεπε να ανησυχούν για την “ευημερία της ψυχής τους”.
Παρότρυνε τους ανθρώπους να “νοιαστούν για την ψυχή τους, να γνωρίσουν τον εαυτό τους, γιατί άπαξ και μάθουμε τους εαυτούς μας μπορεί και να αρχίσουμε να νοιαζόμαστε για αυτούς”. Θεώρησε την ψυχή ως την πραγματική ουσία του ανθρώπου και την αρετή ως αυτό που επιτρέπει την πλήρωση της ανθρώπινης φύσης μέσα από την αναζήτηση και βελτίωση της ψυχής. Η αυτογνωσία δεν είναι παρά σοφία και δε γίνεται να ξεχωρίσουμε το σωστό από το λάθος (είτε για μας, είτε για τους άλλους), αν δεν έχουμε σοφία.
Καθημερινά, όλοι ερχόμαστε αντιμέτωποι με καταστάσεις στις οποίες πρέπει να επιλέξουμε ανάμεσα στην βολική συμβατικότητα ή στην αφοσίωση στην αλήθεια και τη λογική. Ο Σωκράτης προτίμησε να τιμήσει την αφοσίωσή του στην αλήθεια και την ηθική, παρόλο που στο τέλος του κόστισε την ίδια του την ζωή. Πίστευε ότι δεν πρέπει ποτέ να κάνει κανείς κάτι κακό, ούτε καν ως αντίδραση σε ένα κακό που έχει υποστεί. Πίστευε ακόμα ότι είναι πάντα λάθος να παρακούει κανείς τους νόμους του κράτους, άρα δεν πρέπει ποτέ να παρακούει το κράτος. Όπως δεν πρέπει να κάνουμε κακό στους γονείς μας, άλλο τόσο δεν πρέπει να κάνουμε κακό στην πατρίδα μας.
Παρόλο που κατηγορήθηκε για ασέβεια προς τους θεούς, υπάρχει μια ισχυρή θρησκευτική πλευρά στον χαρακτήρα του και αυτά που λέει στην Απολογία ή στον Κρίτωνα φανερώνουν έναν βαθύ σεβασμό για τα Αθηναϊκά θρησκευτικά έθιμα και ειλικρινή εκτίμηση για τους θεούς.
Ενδιαφέρεται για την αληθινή αρετή η οποία πιστεύει ότι είναι ίδια για όλους. Αυτή η ευρεία έννοια της αρετής μπορεί να περιλαμβάνει συγκεκριμένες αρετές όπως το κουράγιο, η σοφία, η μετριοφροσύνη, αλλά θα έπρεπε να έχουμε και μια γενική περιγραφή της αρετής ως σύνολο, την ικανότητα, τη δεξιότητα του να είσαι ανθρώπινος. Αλλά ποιος είναι αυτός ο ορισμός; Αυτή η ερώτηση μάλλον δεν απαντάται ποτέ, αλλά συνεχίζονται κι άλλες ερωτήσεις κι αμφισβητήσεις κλπ. Πίστευε επίσης ότι υπάρχει μια ενιαία γνώση. Υπάρχει μία κοινή αλήθεια στην οποία όλοι μπορούν να φτάσουν, ακόμα και οι δούλοι. Κάτι σχετικό βρίσκει ως αποτέλεσμα της έρευνάς του ο Goldin και δείχνει την ύπαρξη γνωστικών καθολικών σχημάτων που διέρχονται χρόνου και πολιτισμών. Όπως είναι φυσικό να γεννάμε, είναι δηλαδή κάτι που κάπως ξέρουμε, έτσι είναι και οι φιλοσοφικές αλήθειες και η γνώση, είναι μέσα μας, αρκεί να χρησιμοποιήσουμε το μυαλό μας. Κι εδώ δένει κάπως η Σωκρατική μέθοδος της οποίας σκοπός δεν είναι η μετάδοση νέας γνώσης, αλλά να εκμαιεύσει κάτι που ο άλλος ξέρει ήδη, έχει μέσα του ήδη.
Ο Σωκράτης, σε αντίθεση με τους σοφιστές, πίστευε ότι η γνώση ήταν δυνατή, αλλά πίστευε ότι το πρώτο βήμα για τη γνώση ήταν αρχικά να παραδεχτεί κανείς την άγνοιά του. Ο ίδιος ο Σωκράτης έλεγε ότι το μόνο που γνωρίζει είναι ότι δε γνωρίζει τίποτα και αυτή η συνειδητότητα της αμάθειάς του ήταν τελικά που τον έκανε τον πιο σοφό από τους συμπολίτες του. Η ουσία της μεθόδου του Σωκράτη εξάλλου ήταν να πείσει τον συνομιλητή του ότι ενώ νόμιζε ότι γνωρίζει κάτι, στην ουσία δεν το γνώριζε. Η Σωκρατική μέθοδος, κυρίως ο Σωκρατικός τρόπος ερωτήσεων, έχει χρησιμοποιηθεί και στην ψυχοθεραπεία (κυρίως στη Γνωστική, την Αντλεριανή και το Reality Therapy) για διευκρινίσεις, αλλά και για να κοιτάξει βαθιά μέσα του ο θεραπευόμενος ή να εξερευνήσει εναλλακτικούς τρόπους δράσης.
Ο Σωκράτης πίστευε ότι ο καλύτερος τρόπος να ζει κανείς ήταν να επικεντρωθεί στην αυτο-εξέλιξη και όχι στο κυνήγι του υλικού πλούτου. Πάντα παρότρυνε τους άλλους να επικεντρωθούν περισσότερο στις φιλίες και στην αίσθηση κοινότητας γιατί αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να μεγαλώσουν όλοι μαζί σαν λαός. Η αρετή αξίζει περισσότερο από κάθε τι, η ιδανική ζωή αφιερωμένη στην αναζήτηση του Καλού. Η αλήθεια βρίσκεται στις σκιές της ύπαρξης κι είναι δουλειά του φιλοσόφου να δείξει στους υπόλοιπους πόσα λίγα ξέρουν στ’αλήθεια.

Θάνατος
Ο Σωκράτης μετά τη δίκη του κρίνεται ένοχος με θανατική ποινή. Αυτοκτονεί ουσιαστικά πίνοντας κώνειο και το προτιμά από το να δραπετεύσει για άλλη πόλη. Στον Κρίτωνα αναφέρει ότι ένας άντρας στην ηλικία του (70 ετών όταν πέθανε) δε θα έπρεπε να δυσαρεστείται που ο θάνατος πλησιάζει κι ότι αυτό που θα έπρεπε να έχει αξία δεν είναι απλά η ζωή, αλλά η καλή ζωή. (Όχι δηλαδή να ζήσει λίγο παραπάνω, αλλά να ζει καλά). Πιστεύει ότι κανένας αληθινός φιλόσοφος δεν έχει φόβο θανάτου. Λένε πως πεθαίνοντας ο Σωκράτης είπε “Κρίτωνα, χρωστάμε έναν κόκκορα στον Ασκληπιό. Σε παρακαλώ, μην ξεχάσεις να ξεχρεώσεις.” Ο Ασκληπιός ήταν ο θεός που γιάτρευε τις αρρώστιες οπότε είναι πιθανό ο Σωκράτης να εννοούσε ότι ο θάνατος είναι η γιατριά και η ελευθερία της ψυχής από το σώμα. Βέβαια αναφέρεται και μια άλλη ερμηνεία, ότι ο Σωκράτης ήταν ο αποδιοπομπαίος τράγος, ότι ο θάνατός του ήταν η καθαρτική θεραπεία για τα κακά της Αθήνας. Στην περίπτωση αυτή ο κόκορας αναπαριστά την ίαση των ασθενειών της Αθήνας.
Στην Απολογία λέει πως δε θα έπρεπε να υπολογίζουμε τα πράγματα με βάση το αν θα ζήσουμε ή θα πεθάνουμε, αλλά με βάση το αν αυτό που κάνουμε είναι σωστό ή λάθος.Προτιμάει να μιλήσει όπως πιστεύει και να πεθάνει παρά μιλήσει όπως θέλουν και να ζήσει. Γιατί “ούτε στον πόλεμο, αλλά ούτε και στον νόμο πρέπει να ψάχνει κανείς τρόπους να αποφύγει τον θάνατο”. Η δυσκολία δε βρίσκεται στο να αποφύγει κανείς τον θάνατο, αλλά στο να αποφύγει την κακία, την αδικία που τρέχει γρηγορότερα κι από τον θάνατο. Λέει “Θεωρώ αυτό που μου συνέβη καλό και αυτοί που θεωρείτε ότι ο θάνατος είναι κακός κάνετε λάθος. Εξάλλου ούτε το δαιμόνιο έχει εκφράσει αντίθετη γνώμη, που σημαίνει ότι όσα λέω είναι σωστά.
Είτε ο θάνατος είναι μια κατάσταση ανυπαρξίας και ασυνειδησίας, ή όπως λένε κάποιοι άλλοι είναι μια αλλαγή και μετάβαση της ψυχής από αυτόν τον κόσμο σε ένα άλλο. Αν υποθέσουμε ότι δεν υπάρχει συνείδηση, αλλά ένας ύπνος ανενόχλητος από όνειρα, τότε ο θάνατος θα είναι ανείπωτο κέρδος. Γιατί αν κάποιος είναι να κοιμηθεί ανενόχλητος από όνειρα νομίζω αυτή θα είναι μία από τις καλύτερες νύχτες της ζωής του. Ουσιαστικά η αιωνιότητα θα είναι μία και μόνη νύχτα. Αλλά αν ο θάνατος είναι ένα ταξίδι σε ένα άλλο μέρος όπου όλοι είναι νεκροί, τότε ποιο καλό μπορεί να είναι καλύτερο από αυτό; Τι δε θα έδινε κανείς για να μπορέσει να συζητήσει με τον Ορφέα, τον Ησίοδο ή τον Όμηρο; Αν αυτό είναι αλήθεια τότε αφήστε με να πεθάνω ξανά και ξανά! Θα συναντήσω και άλλους που τους έκριναν άδικα σε θάνατο, όπως τον Παλαμήδη και θα συγκρίνουμε τα δεινά του καθενός μας. Πάνω από όλα θα μπορέσω να συνεχίσω να ψάχνω για την αληθινή και την λάθος γνώση, όπως σε αυτό τον κόσμο έτσι και σε εκείνον, θα βρω ποιος είναι σοφός και ποιος προσποιείται πως είναι. Πόσο καταπληκτικό θα είναι να συνομιλήσω με όλους αυτούς τους άντρες και τις γυναίκες! Γιατί σε εκείνον τον κόσμο σίγουρα δεν σκοτώνουν κάποιον για αυτό. Ίσα ίσα αν είσαι χαρούμενος σε εκείνον τον κόσμο είσαι αθάνατος, αν ισχύουν όσα λένε. Οπότε ας είμαστε χαρούμενοι σχετικά με τον θάνατο και μάθετε ότι τίποτε κακό δεν μπορεί να συμβεί σε έναν καλό άνθρωπο, πριν ή μετά θάνατον. Οι θεοί δεν θα τον παραμελήσουν. Βλέπω καθαρά ότι το να πεθάνω και να απελευθερωθώ είναι το καλύτερο για μένα, δεν είμαι θυμωμένος με τους κατηγορητές μου γιατί δε με έβλαψαν, παρόλο που βέβαια δεν ήθελαν να μου κάνουν και καλό, που για αυτό διακριτικά τους μέμφομαι”.
“Κι όταν μεγαλώσουν οι γιοι μου σας ζητάω να τους τιμωρήσετε αν ενδιαφέρονται για πλούτη ή τίποτα άλλο πέρα από την αρετή, ή αν προσποιούνται ότι είναι κάτι ενώ στην ουσία δεν είναι τίποτα. Τότε να τους κατακρίνετε όπως εγώ εσάς και αν το κάνετε, τότε θα έχουν λάβει δικαιοσύνη από τα χέρια σας”.
Ο Σωκράτης αναρωτιέται πώς γίνεται κάποιος να φοβάται κάτι για το οποίο δεν έχει ιδέα; Του φαίνεται χαζό να φοβάσαι το άγνωστο. (Ωστόσο οι περισσότεροι δεν φοβόμαστε το άγνωστο, την αλλαγή;)

---

Από τη Δήμητρα Αθανασάκου, Ψυχολόγο, Ψυχοθεραπεύτρια

(Σημειώσεις από μία παρουσίαση που έγινε στο “γίγνεσθαι” την Ελληνική Εταιρεία Υπαρξιακής Ψυχολογίας, στα πλαίσια του Εργαστηρίου Υπαρξιακών Θεμάτων, τον Οκτώβριο του 2012)

    Πηγές από το Διαδίκτυο για όποιον ενδιαφέρεται για περαιτέρω διάβασμα :
Stanford Encyclopedia of Philosophy http://plato.stanford.edu
Apology by Plato http://classics.mit.edu
Crito by Plato http://www.gutenberg.org
The Ethics of Socrates http://philosophy.lander.edu
Socrates Biography http://www.notablebiographies.com
Socrates: Philosophical Life http://www.philosophypages.com
The Unlived Life, by Alex Lickerman, M.D.http://www.psychologytoday.com
Philosophy Goes To the Gym, by Marietta McCartyhttp://www.psychologytoday.com/
Arguing Against the Socratic Method, by Annie Murphy Paul http://www.psychologytoday.com
H αλογόμυγα, από τον Νίκο Δήμου http://doncat.blogspot.gr
Plato on True Love, by Neel Burton, M.D. http://www.psychologytoday.com/

    Πηγή: psychografimata.comΑπό: http://antikleidi.com

Η πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική τής Τουρκίας

Η στρατηγική τής ήπιας ισχύος στα Βαλκάνια και τον Καύκασο

Ευπραξία Νεραντζάκη

Δεν χωράει αμφιβολία ότι η Τουρκία αναδεικνύεται σε μια υπολογίσιμη περιφερειακή παρουσία, η δυναμική της οποίας βέβαια εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Ο ακτιβισμός τής Τουρκίας τα τελευταία χρόνια παρατηρείται κυρίως στην εγγύς γειτονιά της. Πολύ λόγος γίνεται για την πολιτική της στην Μέση Ανατολή –ίσως και δικαίως καθώς το παγκόσμιο ενδιαφέρον είναι στραμμένο στην περιοχή. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον, όμως, παρουσιάζει και η παρουσία της χώρας προς τα δυτικά, κυρίως στα Βαλκάνια, και περισσότερο στις χώρες που υπάρχει μουσουλμανικό ή τουρκικό στοιχείο. Η πολιτική που ακολουθεί η χώρα είναι πολυεπίπεδη και περιλαμβάνει την συμμετοχή κρατικών αλλά και μη κρατικών δρώντων.

Όλοι γνώριζαν τις τουρκικές προθέσεις με τρομερή λεπτομέρεια

20 Ιούλιος 2014, 07:04 | Της Φανούλας Αργυρού

1974 - Βρετανός Συνταγματάρχης Στόκερ: Προς τα πού τώρα η Κύπρος

Τρεις μήνες πριν από τον μαύρο Ιούλη, ο Στόκερ σε πολυσέλιδη έκθεσή του σκιαγραφούσε τόσο το πραξικόπημα με αντικατάσταση Μακαρίου, όσο και την εισβολή

Θα χρειαστεί τρομερή πολιτική ικανότητα και κάποια κύρια χειρουργική επέμβαση, φοβάμαι πολύ δύσκολου χαρακτήρα. Ο Πρόεδρος Μακάριος πρέπει να φύγει, έγραφε τότε ο Βρετανός Συνταγματάρχης

Ο αμίαντος ήταν το μυστικό των βυζαντινών αγιογράφων

Η αρχαιολόγος του Πανεπιστημίου του Λος Άντζελες,Ιωάννα Κακουλλή

ερευνά τη ζωγραφική στο μοναστήρι με  έναν UV φακό.

Εκατοντάδες χρόνια πριν ο αμίαντος κάνει την παρουσία του παντού στον κλάδο των κατασκευών, τα βυζαντινά μοναστήρια χρησιμοποιούσαν το ινώδες υλικό σε επιχρίσματα τοιχογραφιών από τα τέλη της δεκαετίας του 1100, όπως δείχνει μια νέα έρευνα.

Ο αμίαντος είναι ένα φυσικό λιθο -γενετικό ορυκτό πολύ γνωστός για την ικανότητά του να διαχωρίζεται σε μακριές , εύκαμπτες ίνες.  Εδώ και πολύ καιρό υπήρχε η πεποίθηση,  ότι οι ίνες του αμιάντου, οι οποίες είναι ανοξείδωτες και ανθεκτικές στην καύση, για πρώτη φορά ενσωματώθηκαν σε μίγμα επιχρίσματος (σοβάς) και σε επιστρώσεις δαπέδων μετά την βιομηχανική επανάσταση.

Οι Μυκηναίοι υπηρέτησαν στο στρατό του Ραμσή;

Το μυστήριο με την Αιγυπτιακή πανοπλία που βρέθηκε στην Σαλαμίνα.

Το 2006 ειδησεογραφικά πρακτορεία σε όλο τον κόσμο ανακοίνωσαν ένα εκπληκτικό εύρημα σε  ένα μυκηναϊκό παλάτι που βρέθηκε στη Σαλαμίνα. Επρόκειτο για ένα μπρούτζινο  κομμάτι από πανοπλία που συνήθιζαν να φορούν γύρω από τον κορμό.

Το κομμάτι είχε πάνω τη βασιλική στάμπα του Ραμσή του Β´, πιο γνωστός ως Ραμσής ο Μέγας, που βασίλεψε στην Αίγυπτο από το 1279 μέχρι το 1213 π.Χ.

Ουκρανία: Μια χώρα υπό διάλυση...

Υπό διάλυση η Ουκρανία

Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου

Πολλοί αναλυτές διαπιστώνουν ότι το αγεφύρωτο πολιτισμικό χάσμα, το αμοιβαίο βαθύ μίσος και η εκατέρωθεν καχυποψία μεταξύ της φιλοδυτικής και της ρωσόψυχης Ουκρανίας οδηγούν στη διάλυση και στο τέλος της χώρας, με τη σημερινή της μορφή. Ο διχασμός είναι προφανής σε όλα τα επίπεδα, στο Στρατό, στα Σώματα Ασφαλείας, στο Κοινοβούλιο, στην Εκτελεστική Εξουσία, στις Δημόσιες Υπηρεσίες, στην Κουλτούρα, στη Θρησκεία. 

Ukraine Warzone: Was Flight MH-17 Diverted Over Restricted Airspace?

22/07/2014 Βούλγαρης Χρήστος Επεξεργασία Γράψτε ένα σχόλιο Go to comments

By Tyler Durden  
While there are various questions that have already emerged from what was supposed to be Ukraine’s “slam dunk” proof confirming Russian rebel involvement in today’s MH-17 tragedy, perhaps one just as gaping question emerges when one looks at what is clearly an outlier flight path in today’s final, and tragic, departure of the Malaysian Airlines Boeing 777.

Η προδοσία της Κύπρου σ΄ ένα έγγραφο-φωτιά! Οι χουντικοί ήξεραν για την τουρκική απόβαση και παραθέριζαν!

  aggeliki2015

Προδότες χωρίς δισταγμούς Οι χουντικοί που παρίσταναν τους υπερπατριώτες -όπως και πολλοί νοσταλγοί τους- είχαν έγκαιρα ειδοποιηθεί για τις τουρκικές στρατιωτικές ετοιμασίες για την απόβαση στη Κύπρο. Αδιαφόρησαν απολύτως και γι΄ αυτό όλοι πια έχουν πειστεί ότι επρόκειτο για προδοσία.

Βιβλιοπαρουσίαση: Βυζαντινός Πολιτισμός (Στήβεν Ράνσιμαν)

Στήβεν Ράνσιμαν

 Γαλαξίας-Ερμείας 1969 (νεότερη έκδοση 2004)

 338 σελ.

Το βιβλίο Βυζαντινός Πολιτισμός γράφτηκε από τον σερ Στήβεν Ράνσιμαν, έναν από τους πιο διακεκριμένους ιστορικούς του 20ού αιώνα. Χωρισμένο σε θεματικά κεφάλαια, προσφέρει μια σφαιρική και περιεκτική εικόνα του πολιτισμού της εξελληνισμένης κι εκχριστιανισμένης Ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, που αργότερα ονομάσθηκε Βυζαντινή.

Ξεκινάει με την ίδρυση της Κωνσταντινούπολης το 330 μ.Χ. από τον Μεγάλο Κωνσταντίνο, γεγονός που αποδείχθηκε κοσμοϊστορικής σημασίας. Η Κωνσταντινούπολη, διάσημη για τα υλικά και πνευματικά πλούτη της, καθόρισε την πολιτική πορεία και την πολιτισμική φυσιογνωμία της αυτοκρατορίας.

Ο συγγραφέας συνεχίζει με μια σύνοψη της πολιτικής και στρατιωτικής ιστορίας του Βυζαντίου, από την ίδρυση της πρωτεύουσάς του μέχρι την άλωσή της από τους Οθωμανούς Τούρκους το 1453.

ΕΝΝΙΩΝ ΕΠΟΙΗΣΕΝ

Από τους πρώτους καλλιτέχνες που δημιούργησε εμπορικό σήμα κατατεθέν

Ο Έλληνας καλλιτέχνης υαλουργός Εννίωνας εργάστηκε περίπου από το 1 έως 50 μ.Χ. .Η υπογραφή του είναι γνωστή σε πάνω από τριάντα διασωθέντα αντικείμενα αλλά, και πολλά άλλα έργα αποδίδονται σ 'αυτόν με βάση τα χαρακτηριστικά των έργων.

Δημιούργησε με την τεχνική του φυσητού γυαλιού, όπου με διόγκωση του μορφώματος του θερμού γυαλιού σε ένα καλούπι, το γυαλί πιέζεται έναντι των εσωτερικών επιφανειών της μήτρας και λαμβάνει το σχήμα της, μαζί με οποιαδήποτε διακόσμηση φέρει η μήτρα.

Αυτή η νέα διαδικασία της εποχής επέτρεψε το σκεύος που πρόκειται να διακοσμηθεί να έχει διάφορα λεπτομερή και εξαίρετα σχήματα, αλλά και τη δημιουργία πολλαπλών αντιγράφων του ίδιου σκεύους. Σαφή, και ακριβή είναι τα σχέδια του Εννίωνα που τον διακρίνουν για την εξαιρετική δουλειά του.

Ο Θουκυδίδης η προέλευση των Ελλήνων και το όνομα Ελλάς

Όπως γνωρίζουμε ενδεχομένως από τα σχολικά μας χρόνια, ο Έλλην ιστορικόςΘουκυδίδης έζησε μεταξύ 460 – 398 π.Χ.. και έγινε παγκοσμίως γνωστός για τη συγγραφή της κλασικής Ιστορίας του Πελοποννησιακού Πολέμου. Στο έργο της ζωής του αφηγείται γεγονότα που συνέβησαν κατά τον εμφύλιο πόλεμο μεταξύ της Αθήνας και της Σπάρτης· ο Πελοποννησιακός Πόλεμος κράτησε από το 431 έως το  404 π.Χ., με ένα επτάχρονο διάλειμμα “ύποπτης ανακωχής”. Στο προοίμιο του έργου διαβάζουμε:


1. Θουκυδίδης, ο Αθηναίος, έγραψε την ιστορίαν του πολέμου μεταξύ των Πελοποννησίων και των Αθηναίων. Την συγγραφήν αυτού ήρχισεν ευθύς εξ αρχής της εκρήξεώς του, διότι προείδεν ότι θ’ απέβαινε μεγάλος και περισσότερον αξιομνημόνευτος από κάθε προηγούμενον πόλεμον, και εσυμπέραινε τούτο από το γεγονός ότι αμφότερα τα Κράτη κατήρχοντο εις αυτόν, ενώ ευρίσκοντο εις την ακμήν της παντός είδους στρατιωτικής δυνάμεώς των, και ότι έβλεπε τους λοιπούς Έλληνας είτε τασσόμενους αμέσως, είτε διανοουμένους τουλάχιστον να ταχθούν προς το εν ή το άλλο μέρος. [1] Προοίμιον (1-23)

Mέρες παράξενες…

Ιουλ20 by EMMANOUHL ARKAS

Όχι!Ας μην προσπαθούμε να διαδώσουμε άλλο τον πόνο και την θλίψη που βαραίνει κι άλλο αυτό το καλοκαίρι.Τί σχέση μπορεί να έχουν ο ζεστός ήλιος και η γαλάζια θάλασσα με το σκοτάδι του θανάτου;Τί σχέση μπορούν να έχουν τα μεσημεριανά γεύματα και τα βραδινά δροσίσματα με το κόκκινο του αίματος;

Ο ΥΠΕΡΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

της Λέττας Καλαμαρά.
Ως ο Υπουργός με δύο υπουργεία καταγράφηκε την τρέχουσα εβδομάδα ο κ.Δένδιας. Αν και Υπουργός Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας κυριάρχησε στα μέσα ενημέρωσης με τη σύλληψη Μαζιώτη ως πρώην Υπουργός Προστασίας του Πολίτη ενημερώνοντας το λαό. Φυσικά ο κ.Δένδιας είχε πολύ καλή γνώση για το θέμα, πρέπει όμως να μάθουμε σε αυτή τη χώρα ότι μπορεί κάποιοι να εργάζονται και κάποιοι να παίρνουν τη δόξα. Δεν είναι πάντοτε αυτό κατακριτέο για αυτούς που γνωρίζουν. Εξάλλου για οτιδήποτε στραβό συνέβαινε σε αυτή την επιχείρηση ένας θα επωμιζόταν την αποτυχία.

«Βόμβα» χρεών: 4.000 κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών την ημέρα

ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Σε οικονομικό αδιέξοδο έχουν οδηγηθεί νοικοκυριά και επιχειρήσεις που αδυνατούν όχι μόνο να πληρώσουν τις οφειλές τους αλλά ακόμα και να ενταχθούν σε ρυθμίσεις.
Οπως αναφέρει το Εθνος της Κυριακής «όμηροι» της Εφορίας είναι 2,6 εκατομμύρια φορολογούμενοι καθώς οι οφειλές προς το Δημόσιο αυξάνονται μήνα με τον μήνα με ιλιγγιώδεις ρυθμούς.

ΙΣΛΑΜΙΣΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗΝ Β. ΑΦΡΙΚΗ (Μικρή συλλογή άρθρων)

Α)Αίγυπτος: Τουλάχιστον 21 νεκροί στρατιώτες από επίθεση σε σημείο ελέγχου

Στο Ουάντι αλ Γκάντιντ

Πρόκειται για μία από τις πλέον φονικές επιθέσεις που καταγράφονται στην Αίγυπτο μετά την ανατροπή τον Ιούλιο του 2013 του ισλαμιστή προέδρου Μοχάμεντ Μόρσι.

Τουλάχιστον 21 στρατιώτες του αιγυπτιακού στρατού σκοτώθηκαν σε μια επίθεση που εξαπέλυσαν ένοπλοι άνδρες εναντίον ενός σημείου ελέγχου του στρατού στη δυτική Αίγυπτο, μετέδωσε το Γαλλικό Πρακτορείο επικαλούμενο πηγές ασφαλείας.

Πρόκειται για μία από τις πλέον φονικές επιθέσεις που καταγράφονται στην Αίγυπτο μετά την ανατροπή τον Ιούλιο του 2013 του ισλαμιστή προέδρου Μοχάμεντ Μόρσι.

Αξιωματούχοι ασφαλείας δήλωσαν ότι οι δράστες ήταν λαθρέμποροι. Όμως ένας εκπρόσωπος του στρατού έγραψε στον προσωπικό του λογαριασμό στον ιστότοπο κοινωνικής δικτύωσης Facebook ότι «τρομοκράτες»- ο όρος που χρησιμοποιούν οι αρχές για να περιγράψουν ισλαμιστές μαχητές- βρίσκονται πίσω από την επίθεση.

Η επίθεση σημειώθηκε στο Ουάντι αλ Γκάντιντ, που συνορεύει με το Σουδάν και τη Λιβύη. Τρεις επιτιθέμενοι σκοτώθηκαν στις συγκρούσεις με τους στρατιώτες, ανέφεραν αξιωματούχοι ασφαλείας.

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ

===============================================================

 

Β)Λιβύη: Σφοδρές μάχες μαίνονται στο αεροδρόμιο της Τρίπολης

"Το αεροδρόμιο δέχτηκε το πρωί επίθεση με οβίδες, ρουκέτες, πυρά πυροβόλων αρμάτων μάχης. Είναι η σφοδρότερη επίθεση"

Σφοδρές μάχες με βαριά όπλα μαίνονται την Κυριακή μεταξύ αντιπάλων ενόπλων ομάδων που διεκδικούν εδώ και μια εβδομάδα τον έλεγχο του αεροδρομίου της Τρίπολης, ανακοίνωσαν ο εκπρόσωπος της υπηρεσίας ασφαλείας του αερολιμένα και αυτόπτες μάρτυρες.

"Το αεροδρόμιο δέχτηκε το πρωί επίθεση με οβίδες, ρουκέτες, πυρά πυροβόλων αρμάτων μάχης. Είναι η σφοδρότερη επίθεση" από την έναρξη της επιχείρησης την Κυριακή", δήλωσε ο εκπρόσωπος Αλ-Τζιλάνι Αλ-Ντάχες, διευκρινίζοντας ότι ένα λιβυκό αεροσκάφος έχει τυλιχθεί στις φλόγες πάνω στην πίστα του αερολιμένα. Στελέχη του αεροδρομίου δηλώνουν ότι λόγω των συγκρούσεων θα χρειαστούν μήνες ώστε να ξαναγίνει πλήρως λειτουργικό.

Πηγή: http://www.skai.gr/news/world/article/262430/livui-sfodres-mahes-mainodai-sto-aerodromio-tis-tripolis/#ixzz380Nm6Lkr

Η ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΓΑΖΑΣ-1 (Μικρή συλλογή άρθρων)

Α)Μετέτρεψαν την Σατζάιγια σε γειτονιά του θανατου

Στη Γάζα κυριαρχεί και πάλι ο τρόμος ανάμεσα στους αμάχους

Πόλη της Γάζας: Στο αίμα αμάχων έβαψαν ισραηλινές επιδρομές και πυρά πυροβολικού τη γειτονιά Σατζάιγια ανατολικά της Πόλη της Γάζας. Τουλάχιστον 66 είναι οι νεκροί -ανάμεσά τους 17 παιδιά και 14 γυναίκες- και 400 οι τραυματίες της ισραηλινής επίθεσης, την οποία ηλικιωμένοι Παλαιστίνιοι περιγράφουν ως τη σφοδρότερη που έχουν ζήσει μετά τον πόλεμο του 1967 στη Μέση Ανατολή όταν κατελήφθη η Λωρίδα της Γάζας.

Για έγκλημα πολέμου κατά του παλαιστινιακού λαού κατηγορεί την κυβέρνηση Νετανιάχου η παλαιστινιακή κυβέρνηση ενότητας και ο Αραβικός Σύνδεσμος, τη στιγμή που στη Δυτική Όχθη ξεσπούν οργισμένες διαδηλώσεις κατά του Ισραήλ. Σφαγή κατήγγειλε ο Παλαιστίνιος πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς κηρύσσοντας τριήμερο εθνικό πένθος για τα θύματα.

Χωρίς την Κύπρο υποθηκεύεται το μέλλον του ελληνισμού

Στο φώς νέα στοιχεία της αμερικανικής πολιτικής την κρίσιμη περίοδο πριν την εισβολή.

Ο Σίσκο είχε στείλει επιστολή στον Ιωαννίδη, από τον Ιούνιο, και τον προειδοποιούσε να μην κάνει πραξικόπημα.

Οι «Αδέσμευτοι», δεν θεωρούσαν και πολύ… «αδέσμευτο» τον Μακάριο. 

Του ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ

Η Κύπρος είναι ένας από τους πνεύμονες του ελληνισμού χωρίς τον οποίο υποθηκεύεται το μέλλον του και το μέλλον της Ελλάδας. 

Η διαχρονική αυτή διαπίστωση δεν αποτελεί, δυστυχώς, σημερινή συνείδηση και της κοινωνίας και της πολιτικής ηγεσίας στην Ελλάδα. Διαφορετικά, ο Έλληνας ΥΠΕξ θα επιδεικνύει λιγότερη επιπολαιότητα στον τρόπο που αντιμετώπισε δικαιολογημένη ερώτηση Κυπρίας ευρωβουλευτού στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Την Κυριακή 20 Ιουλίου συμπληρώνονται 40 χρόνια από την τουρκική εισβολή στη μεγαλόνησο και η επέτειος αυτή μας δίνει την αφορμή να σκεφτούμε- χωρίς να την ταυτίζουμε με τη σημερινή του Έλληνα ΥΠΕΞ- τη συμπεριφορά του χουντικού καθεστώτος απέναντι στον κυπριακό Ελληνισμό και τις προσπάθειές του να αποκτήσει είτε την Ένωση με την Ελλάδα είτε την ανεξαρτησία του, αλλά και τη ρήση του τότε αρχηγού Ενόπλων Δυνάμεων, Μπονάνου, όπως καταγράφεται στο βιβλίο του Πέτρου Αραπάκη, αρχηγού, τότε, του ΓΕΝ. Όταν στον κ. Μπονάνο έγινε η σύσταση να χτυπηθούν στις πρώτες φάσεις της αποβατικής ενέργειας τα τουρκικά πλοία, απήντησε: «Οι Τούρκοι κτυπούν την Κύπρο και εμείς είμαστε Ελλάς».

Αυτή είναι μια διαχρονική νοοτροπία των Ελλήνων αξιωματούχων οι οποίοι, ενώ υπηρετούν σε καίριες θέσεις της χώρας, όχι μόνο δεν έχουν συνείδηση ότι η Κύπρος αποτελεί ένα τμήμα του ευρύτερου ελληνισμού το οποίο για συγκυριακούς λόγους έμεινε εκτός εθνικού κορμού αλλά, ούτε τη γεωπολιτική ανάλυση γνωρίζουν που καταλήγει στο συμπέρασμα ότι χωρίς την Κύπρο ο ελληνισμός, ως εθνότητα, και η Ελλάδα, ως χώρα, θα συρρικνωθούν.

Δυστυχώς, μια ανάλογη νοοτροπία, επικρατεί και σε μικρό, ελπίζουμε, τμήμα της ελληνικής κοινής γνώμης για να επιβεβαιωθούν τα διαχρονικά ελληνικά χαρακτηριστικά.

Η Κύπρος, πρωτίστως, έπεσε θύμα της γεωγραφικής της θέσης και της γεωπολιτικής της σημασίας.

Όταν το 1878 μεταβιβάστηκε από την Οθωμανική αυτοκρατορία στη Μεγάλη Βρετανία, ως αντάλλαγμα για τη στήριξη που παρείχαν στους Οθωμανούς οι Βρετανοί στο ρωσοτουρκικό πόλεμο, ο τότε βρετανός πρωθυπουργός Μπένζαμιν Ντισραέλι είχε δηλώσει:  «Βρήκαμε τον κρίκο που μας έλειπε».

Εννοούσε, προφανώς, τη γεωπολιτική θέση της Κύπρου στην αλυσίδα των δρόμων του αποικιακού εμπορίου, που συνέδεε την Ασία , τη Μεσόγειο, το Σουέζ και το Γιβραλτάρ με τις Ινδίες.

Η ιστορία, θεωρεί παρίες της όχι τα μικρά, γεωγραφικά και πληθυσμιακά, έθνη αλλά εκείνα που έχουν τη νοοτροπία του κακομοίρη και του μίζερου. Και μια τέτοια νοοτροπία δεν ταιριάζει ούτε στην Ελλάδα ούτε στην Κύπρο.

Η Κύπρος, παρά τις τεράστιες δυσκολίες, αγωνίζεται να πετύχει τους στόχους της και να επιβιώσει. Στην Ελλάδα, δεν μπορούν να διανοηθούν ότι μια σοβαρή κυπριακή πολιτική της χώρας, μπορεί να την καταστήσει σπουδαίο γεωπολιτικό παίκτη στην περιοχή.

Αλλά, τα γεωπολιτικά παίγνια, χρειάζονται και ικανούς παίκτες. Όχι ανθρώπους που από ψυχολογία, ή εξουσιομανία, επιδιώκουν την εξάρτηση για να νοιώθουν οι ίδιοι, κυρίως, ασφαλείς.

Δυστυχώς, στο ελλαδικό πολιτικό προσωπικό, η αίσθηση της εξάρτησης αφθονεί. Από άποψη τακτικής για την επιτυχία του κυπριακού στόχου, αποτελεί ερώτημα κατά πόσο ωφέλησε την κυπριακή υπόθεση ο ένοπλος αντιαποικιακός αγώνας που άρχισε η ΕΟΚΑ το 1955. Η Βρετανία για να αποσείσει το στίγμα από επάνω της και για να υπονομεύσει την κυπριακή προσπάθεια, μια υπονόμευση που της παρείχε τη δυνατότητα συνέχισης της κυριαρχίας της  στο νησί, έβαλε στο παιχνίδι και τους τούρκους.

Η αποδοχή της συμμετοχής στην Τριμερή Ελληνοβρετανική Διάσκεψη του Λονδίνου (1955), αποτέλεσε ολέθριο σφάλμα της ελληνικής διπλωματίας. Παρείχε τη νομιμοποιητική αφετηρία εμπλοκής της Τουρκίας ως ισότιμου εταίρου στη διαδικασία επίλυσης του κυπριακού.

Οι συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου του 1959, εγκαθίδρυσαν ένα πρωτοφανές δικοινοτικό σύστημα διακυβέρνησης και αποτέλεσαν το προστάδιο της εδαφικής διχοτόμησης που επιβλήθηκε βίαια το 1974 με την εισβολή του Αττίλα.

Μεσολάβησε μια, «αποτυχημένη», ανάλογη προσπάθεια το 1964 με την τουρκική ανταρσία και τον βομβαρδισμό της Κύπρου από την τουρκική πολεμική αεροπορία. Οι τούρκοι, όμως, τότε δεν ήταν έτοιμοι και οι αμερικανοί δεν είχαν ξακαθαρίσει την πολιτική τους.

Μιλάμε για περίοδο όπου ο συσχετισμός ισχύος βάρυνε, μάλλον, υπέρ των Ελλήνων.

Από τότε, από το 1964, τα πράγματα άλλαξαν άρδην και σήμερα, ο στρατιωτικός συσχετισμός είναι συντριπτικά υπέρ της Τουρκίας.

Τουρκία, Βρετανία και ΗΠΑ σχεδίασαν και επέβαλαν τη διχοτόμηση, την οποία, όμως, σήμερα, ενώ απειλούν ότι θα επιδιώξουν, δεν επιθυμούν.

Η Τουρκία, με την εισβολή, πέτυχε τον πρώτο της στόχο, να έχει στρατιωτική παρουσία σε ένα διχοτομημένο, γεωγραφικά νησί, αλλά, πλέον επιδιώκει από τη μια να ελέγχει το βόρειο μέρος της Κύπρου και από την άλλη να επηρεάζει το σύνολο του νησιού.

Με λογική γεωπολιτική ανάλυση, εύκολα καταλήγει κανείς στο συμπέρασμα ότι οι απειλές της Τουρκίας για διχοτόμηση είναι παραπλανητικές. Δεν τη συμφέρει και ίσως δεν συμφέρει και σε κανέναν από τους παράγοντες που επηρεάζουν το κυπριακό.

Δυστυχώς, τα τουρκικά, διχοτομικά στην αρχή, σχέδια τα υπηρέτησαν και ελληνικές κυβερνήσεις.

Είναι, πλέον, βέβαιον, ότι από το 1956 ο Ευάγγελος Αβέρωφ  αποδέχθηκε και πρότεινε ο ίδιος την ιδέα της διχοτόμησης, ενώ η στρατιωτική χούντα του Ιωαννίδη, με το πραξικόπημα που πραγματοποίησε λίγες ημέρες πριν την εισβολή (15 Ιουλίου), έδωσε την αφορμή που αμερικανοί, βρετανοί και τούρκοι επιζητούσαν.

Το μέλλον της Κύπρου είχε προδιαγραφεί μετά από τηλεφωνική συνομιλία του Κίσινγκερ- αυτός είναι, μάλλον, ο συμμαχικός παράγων που υπονοεί ο Αραπάκης στο βιβλίο του «τι τέλος της σιωπής»- με τον Ετσεβίτ.

Γράφει ο Αραπάκης: «Η ευκαιρία δημιουργίας τουρκικής βάσης στη βόρεια Κύπρο της παρασχέθηκε απλόχερα όταν στην Ελλάδα είχε πλέον σχεδιαστεί και αποφασιστεί το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου.

Τότε, σύμφωνα με θετικές πληροφορίες από την Τουρκία, ηγετική συμμαχική προσωπικότητα επικοινώνησε με τον τούρκο πρωθυπουργό , με τον οποίο συζήτησε το επικείμενο πραξικόπημα κατά του Μακαρίου, επιδεικνύοντας, παράλληλα, κατανόηση απέναντι στις σκέψεις και τις προθέσεις που πρόβαλε ο συνομιλητής του για τη δημιουργία τουρκικής βάσης στη βόρεια Κύπρο. Ήταν φανερό ότι οι δυτικές δυνάμεις δεν είχαν την πρόθεση να αντιδράσουν ουσιαστικά.

»Η συνομιλία αυτή οφείλει να θεωρηθεί ιστορική για το μέλλον της Κύπρου και των σχέσεων Ελλάδας-Τουρκίας. Το πράσινο φως είχε ανάψει. Η Τουρκία ήταν, πλέον, ελεύθερη να ενεργήσει κατά της Κύπρου, μετά το πραξικόπημα, χωρίς, πλέον, να διαγράφεται σοβαρή αντίδραση εκ μέρους της δυτικής συμμαχίας. Ορισμένες αρνητικές εκδηλώσεις, στο διπλωματικό κυρίως, πεδίο, θα απέβλεπαν, μέσω της δημιουργίας εντυπώσεων, στη συγκάλυψη των πραγματικών σκοπών».

Το βλακώδες πραξικόπημα έγινε από μια ομάδα επίορκων στρατιωτικών που νόμισαν ότι μπορούν να κυβερνήσουν τη χώρα. Στην πραγματικότητα, υπηρέτησαν συνειδητά ξένες επιδιώξεις και εδώ είναι το τραγικό της κυπριακής υπόθεσης. Ο Ιωαννίδης έκανε το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου επειδή νόμιζε ότι έτσι θα εξασφάλιζε την αμερικανική υποστήριξη προς το καθεστώς του.

Ενθαρρύνθηκε στην απερισκεψία του αυτή από αμερικανούς παράγοντες, κυρίως από στελέχη της CIA, αν και, παραμένει ιστορικό ερώτημα κατά πόσο όλες οι εμπλεκόμενες αμερικανικές υπηρεσίες γνώριζαν τα σχέδια του Κίσιντζερ.

Είναι χαρακτηριστικό, από της πλευράς αυτής το σχετικό απόσπασμα του υπο έκδοσιν βιβλίου του καλού ιστορικού Σπυρίδωνα Σφέτα με τίτλο: «Κύπρος και Γιουγκοσλαβία: Έγγραφα από τα Γιουγκοσλαβικά αρχεία 1967-1974».

Γράφει ο κ. Σφέτας:

«O Ιωαννίδης προετοίμαζε το πραξικόπημα  κατά του Μακαρίου. Στα μέσα Μαΐου του 1974 ο  Τόμ Μπόγιατ,  υπεύθυνος του Γραφείου Κύπρου του State Department, προειδοποιούσε τους ανωτέρους του για τη διπρόσωπη   πολιτική της χούντας: Από τη μια υποστήριξη των ενισχυμένων διακοινοτικών συνομιλιών, από την άλλη οδηγίες του Ιωαννίδη προς τους Έλληνες αξιωματικούς που υπηρετούσαν στην Κύπρο  να συνωμοτούν  με την ΕΟΚΑ Β΄ για να ανατρέψουν τον Μακάριο και  να  υποστηρίξουν την υπόθεση  της Ένωσης. Ο Μπόγιατ  εισηγούνταν την προσωπική παρέμβαση του Τάσκα στον Ιωαννίδη να εγκαταλείψει τα σχέδιά του.

Ο Τάσκα είτε διότι  υποβάθμισε τη  βαρύτητα των πληροφοριών είτε διότι δεν ήθελε να αναμιχθεί στις εσωτερικές υποθέσεις της ελληνικής κυβέρνησης δεν επιδίωξε επίμονα  να ‘’ανακαλύψει ‘’ τον Ιωαννίδη. Ο Μπόγιατ παρενέβη πάλι και σε τηλεγράφημα προειδοποιούσε  ότι, αν η Κύπρος  εμπλεκόταν σε πόλεμο, δεν  θα  ήταν μια εσωτερική, αλλά μια διεθνής υπόθεση, καταστροφική για το ΝΑΤΟ.  Στα μέσα Ιουνίου ο Τάσκα είχε ήδη αποκαταστήσει  μυστικό δίαυλο επικοινωνίας με τον Ιωαννίδη, από τον οποίο πληροφορήθηκε επίσημα τη στάση  του στα ελληνοτουρκικά,  στο Κυπριακό και στο ζήτημα των αμερικανικών βάσεων στη Σούδα .

Όταν στο State Department επιβεβαιώθηκαν οι πληροφορίες για τα  σχέδια του Ιωαννίδη μέσω έκθεσης της CIA με την   οποία  διατηρούσε μυστικές επαφές ο Ιωαννίδης, ο υφυπουργός Εξωτερικών, Τζόζεφ Σίσκο, στις 29 Ιουνίου προέτρεψε τον Τάσκα να συναντήσει τον Ιωαννίδη και να τον αποτρέψει από την καταφυγή σε βία στην Κύπρο.

Αρχικά ο  Ρόμπερτ Ντήλον( Robert Dillon), ο υπεύθυνος των τουρκικών υποθέσεων στο State Department, πρότεινε  το προειδοποιητικό αυτό μήνυμα να απευθυνθεί  άμεσα  στον Ιωαννίδη μέσω των διαύλων  της CIA, αλλά η πρότασή  του απορρίφθηκε από το Υπουργείο Εξωτερικών της Αμερικής.

 Ο Τάσκα, υπό το πρόσχημα ότι ο ακριβοθώρητος Ιωαννίδης δεν εκπροσωπούσε την κυβέρνηση,  δεν τον αναζήτησε και αναχώρησε για διακοπές. Η πολιτική σύμβουλος της αμερικανικής πρεσβείας Ελίζαμπεθ Μπράουν (Elizabeth Brown)  μετέφερε υποτονικά το μήνυμα στον Ανδρουτσόπουλο και στον Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ, φίλο του Ιωαννίδη.         Στον Ιωαννίδη δεν δόθηκε ένα ηχηρό μήνυμα  από τη CIA  για  τους κινδύνους που εγκυμονούσε  η απερισκεψία του. Τίθεται το ερώτημα  αν η αμερικανική πολιτική ήταν ενιαία. Η θέση του Μπόγιατ ήταν τεκμηριωμένη  και σαφής,   η στάση του Κίσινγκερ και του Τάσκα αινιγματική. Αν  πράγματι τα ζωτικά συμφέροντα της Αμερικής  επέβαλαν να  ‘’συνετιστεί’’ ο Ιωαννίδης, υπήρχε η δυνατότητα  να ‘’ανακαλυφθεί ‘’ για να δεχτεί  τις δριμύτατες παραστάσεις  της Ουάσιγκτον. Επίσης,  δεν  ζητήθηκε από το State Department  η μεσολάβηση του Κωνσταντίνου Παναγιωτάκου, του Έλληνα πρέσβη στην Ουάσιγκτον. Η  οριστική απάντηση στο ερώτημα αυτό δεν είναι στόχος της παρούσης μελέτης. Ωστόσο, η υπόθεση μπορεί να διαφωτιστεί, αν συνδεθεί το Κυπριακό με τις εξελίξεις στο Μεσανατολικό το 1974, μετά  τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ».

Υπάρχουν, ακόμη, πολλά σημεία διερεύνησης για την αμερικανική και βρετανική πολιτική στο κυπριακό αλλά αυτό είναι, πλέον, δουλειά των ιστορικών. Φαίνεται, πάντως, πως η ομάδα Κίσιντζερ λειτούργησε μυστικά ακόμη και από υψηλούς αξιωματούχους του State Department.

Μετά την εισβολή η Κύπρος πέρασε και περνά πολλές δύσκολες στιγμές, Το Σχέδιο Ανάν, το οποίο απέρριψε ο κυπριακός ελληνισμός και προς το οποίο παρότρυνε  η εξωνημένη ελλαδική και κυπριακή πολιτική ηγεσία, ήταν μια από τις στιγμές αυτές.

Αυτές τις ημέρες, μια ανάλογη δύσκολη περίοδο ξαναπερνά η μεγαλόνησος. Ας ελπίσουμε ότι τα πολύχρονα παθήματα έγιναν μαθήματα.

Πάντως, σταθερή επιδίωξη της Άγκυρας παραμένει ο έλεγχος ολόκληρου του νησιού. Η διχοτόμηση δεν τη συμφέρει.

Αποτελεί ερώτημα και θέμα προς διερεύνηση, στις νέες συνθήκες που διαμορφώθηκαν, ποια θα είναι η θέση, κυρίως των ΗΠΑ, αλλά και το μέλλον της Τουρκίας στην ευρύτερη περιοχή.  

Στην εικόνα: Το απόρρητο έγγραφο του Foreign Office που αποδεικνύει ότι ο Ευ. Αβέρωφ, άρχισε να προωθεί την ιδέα της διχοτόμησης τον Ιούλιο του 1956, σε συνάντηση που είχε στην Αθήνα με τον Αμερικανό υπουργό Kohler, ενώ βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη ο Απελευθερωτικός Αγώνας της ΕΟΚΑ.
Το Σεπτέμβριο του 1956, ο Αβέρωφ επανέλαβε την ιδέα της διχοτόμησης της Κύπρου ως τη μόνη λύση του Κυπριακού ζητήματος στον υπουργό Εξωτερικών της Νορβηγίας Halvard Lange. Δύο βδομάδες αργότερα πρότεινε ξανά τη διχοτόμηση στον ίδιο τον Τούρκο πρέσβη σε δύο συναντήσεις που είχε μαζί του στην Αθήνα. Το συγκεκριμένο έγγραφο αποδεσμεύτηκε, μόνο μετά την πάροδο 50 χρόνων αντί 30 χρόνων όπως ισχύει με άλλα απόρρητα βρετανικά έγγραφα.

Μας μισεί η Μέρκελ

«Τους Έλληνες πρέπει να τους αρπάζεις από τα μαλλιά, να τους βουτάς το κεφάλι στο νερό και λίγο πριν σκάσουν, να τους αφήνεις να πάρουν μια ανάσα. Και μετά ξανά το ίδιο...» - Αντίγραφο του Χίτλερ η γερμανίδα καγκελάριος
Η αποκάλυψη, από πολύ καλή πηγή, μιας συζήτησης που είχε γίνει σε φιλικό γεύμα πριν από δύο χρόνια στο Λονδίνο, με συνδαιτυμόνες τη γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ, τον τότε γάλλο Πρόεδρο Νικολά Σαρκοζί και τον πρώην πρωθυπουργό του Κατάρ, δίνει την εξήγηση του μαρτυρίου της σταγόνας που ζει πέντε χρόνια τώρα ο ελληνικός λαός.
Είναι έργο απόλυτης σκηνοθεσίας της Μέρκελ, που πιστοποιεί ότι ο Χίτλερ είναι ξανά εδώ, ζει μέσα από τη νοοτροπία της γερμανίδας καγκελαρίου. Μόνο που, αντί για Στούκας, πολυβόλα, Άουσβιτς και Νταχάου, χρησιμοποιεί το σύγχρονο όπλο, τον εκβιασμό με το χρήμα, που εκτελεί ψυχρά όποιον λαό δεν υποταχθεί στα κελεύσματα της Γερμανίας, η οποία παραμένει, δυστυχώς, στα ίδια μονοπάτια που προκάλεσαν τους δύο Παγκοσμίους Πολέμους και έσπειραν ερείπια και ποταμούς αίματος.

Έφυγε ο διαπρεπής νομικός Παναγιώτης Χάριτος

Ξαφνικά, τώρα μακριά από τη ζωή μας
ο διαπρεπής νομικός εγνωσμένου κύρους Παναγιώτης Χαρίτος
γράφει ένας φίλος

Μεγάλη η απώλεια για την Ακαδημαϊκή Κοινότητα,
Μεγάλη και για την Ελλάδα, περισσότερο δε για την

Οικογένεια του,
τον αδελφό του Ιωάννη Χαρίτο δικηγόρο στη Ρόδο,  
και για όλους εμάς που τον γνώριζαν, πολλοί από αυτούς
σήμερα κοντά του και άλλοι μακριά του σήμερα θρηνούν τον ξαφνικό χαμό τουΠαναγιώτη Χαριτο.

Απεβίωσε ο καθηγητής του ΑΠΘ Αστέριος Κατσαμούρης

Άφησε την τελευταία του πνοή από καρδιακό

Έφυγε από τη ζωή ο καθηγητής Αγγειοχειρουργικής της Ιατρικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Αστέριος Ν. Κατσαμούρης μετά από καρδιακό επεισόδιο. O καθηγητής Αστέριος Κατσαμούρης καταγόταν από την Αρναία Χαλκιδικής και εκεί είχε ολοκληρώσει τη δημοτική και γυμνασιακή του εκπαίδευση

Λιβίσι, η μαρμαρωμένη ελληνική πόλη της Λυκίας

Λίγα μίλια από τις νοτιοδυτικές ακτές της Τουρκίας, μια πόλη στέκεται στα ερείπιά της.

Οι Τούρκοι την ονομάζουν Kayakoy, αλλά οι Έλληνες που έζησαν εκεί για αιώνες την ξέρουν ως Λιβίσι ή αλλιώς Καρμυλησσός.

20 Ιουλίου 1974: 40 χρόνια από τον Αττίλα

Ο οξύς ήχος από τις σειρήνες πολέμου που ήχησε στις 05.30 της 20ης Ιουλίου του 1974 παραμένει ακόμα στις μνήμες των κατοίκων της Κύπρου που δεν μπορούν να ξεχάσουν τον πιο σκληρό εφιάλτη που έζησαν.

Το σπάνιο ντοκιμαντέρ της Μελίνας Μερκούρη για την Κύπρο

Ένα σπάνιο ντοκιμαντέρ για την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, σε σκηνοθεσία της αείμνηστης Μελίνας Μερκούρη, ψηφιοποίησε και παρουσιάσε το 2011  το Αρχείο της ΕΡΤ. 

Τον Ιούλιο του 1975 η Μελίνα Μερκούρη βρέθηκε στην Κύπρο και γύρισε για λογαριασμό της ΕΡΤ ένα ντοκιμαντέρ, με αφορμή την συμπλήρωση ενός έτους από την εισβολή του «Αττίλα». Το ντοκιμαντέρ αυτό δεν προβλήθηκε ποτέ και όταν η ίδια η Μελίνα Μερκούρη το αναζήτησε μετά από μερικά χρόνια – ως υπουργός Πολιτισμού – δεν κατάφερε να το εντοπίσει. Το 1997, τρία χρόνια μετά τον θάνατό της, η ΕΤ1 μετέδωσε για πρώτη φορά το ντοκιμαντέρ, το οποίο βρέθηκε στο αρχείο της δημόσιας τηλεόρασης σχεδόν ακέραιο.

Η διπλή μονομαχία στο Δάρας (530 μ.Χ.)

---

του Παντελή Καρύκα
Το 530 μ.Χ. η Βυζαντινή Αυτοκρατορία πολεμούσε σκληρά κατά των Σασσανιδών Περσών εισβολέων. Μια μικρή βυζαντινή στρατιά, με επικεφαλής τον περίφημο στρατηγό Βελισάριο, είχε αναπτυχθεί κοντά στην πόλη Δάρας, στα σημερινά σύνορα Τουρκίας – Συρίας. Απέναντί της είχε αναπτυχθεί μια πολύ ισχυρότερη περσική στρατιά.