«Η Ελλάδα δείχνει τί μπορεί να συμβεί όταν οι νέοι εξεγείρονται κατά των διεφθαρμένων ελίτ», γράφει στον Guardian ο Πολ Μέισον. Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας (στα ελληνικά κυκλοφορεί το βιβλίο του «Ο κόσμος σε εξέγερση», εκδόσεις Δίαυλος) που έγινε γνωστός εδώ από την περιλάλητη τηλεοπτική συνέντευξη που πήρε (για το BBC) από τον Ηλία Παναγιώταρο, στην οποία ο Χρυσαυγίτης βουλευτής μίλησε για «νέο εμφύλιο», αναζητεί κάποιες βαθύτερες ερμηνείες για την νίκη του ΣΥΡΙΖΑ πέρα από την λιτότητα.
«Το γεγονός ότι ένα αριστερό κόμμα που έχει «κεντρική επιτροπή» ανέβηκε στην εξουσία δεν οφείλεται καθόλου σε ξαφνική στροφή της ψυχής των Ελλήνων προς τον μαρξισμό. Αντίθετα, μαρτυρεί τρία πράγματα: την στρατηγική κρίση της ευρωζώνης, την συστημική διαφθορά της ελληνικής ελίτ και έναν νέο τρόπο σκέψης των νέων της Ελλάδας. Από αυτούς τους τρεις λόγους, η κρίση της ευρωζώνης είναι ο πιο εύκολα κατανοητός, γιατί οι συνέπειές της φαίνονται καθαρά στα μακροοικονομικά στοιχεία. Το ΔΝΤ προέβλεψε ανάπτυξη στην Ελλάδα ως αποτέλεσμα του πακέτου στήριξης το 2010. Αντ΄αυτού, η οικονομία συρρικνώθηκε κατά 25%, οι μισθοί μειώθηκαν σχεδόν κατά το ίδιο ποσοστό και ανεργία των νέων ανέρχεται στο 60%», γράφει ο Μέισον.
«Δεν πληρώνουν φόρους από την εποχή του Μεταξά μέχρι σήμερα»
«Οσο για τους Ελληνες ολιγάρχες, οι αυθαιρεσίες τους προηγούνται κατά πολύ της κρίσης. Δεν είναι μόνο οι διάσημοι μεγιστάνες της ναυτιλίας, που δεν πληρώνουν κανένα φόρο, αλλά και τα αφεντικά στους τομείς της ενέργειας, των κατασκευών και της διοίκησης των ποδοσφαιρικών ομάδων. Οπως μου είπε, την περασμένη εβδομάδα, ένας διαπρεπής Ελληνας οικονομολόγος: «Αυτοί οι τύποι δεν πλήρωναν φόρους ούτε επί δικτατορίας Μεταξά, ούτε επί ναζιστικής κατοχής, ούτε επί εμφυλίου, ούτε επί χούντας». Δεν είχαν καμμία όρεξη να πληρώσουν φόρους ούτε επί τρόϊκας, κι έτσι το βάρος έπεσε σε ένα εργατικό δυναμικό 3,5 εκατομμυρίων εργαζομένων το οποίο μειώθηκε στη διάρκεια της κρίσης σε 2,5 εκατομμύρια», συνεχίζει το άρθρο.
Κατά τον Μέισον «σε τρεις γενικές εκλογές το επίτευγμα του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ότι πολιτικοποίησε το θέμα της ολιγαρχίας. Η ελληνική λέξη για αυτούς είναι «οι διαπλεκόμενοι» – και ήταν, πάνω απ “όλα, διαπλεκόμενοι με τον δικομματισμό. Επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τους χρωστάει τίποτα, ο ηγέτης του, ο Αλέξης Τσίπρας, μπόρεσε να αναδείξει το θέμα της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής – βρίσκοντας απήχηση στους νέους. Και να γιατί. Σε μια λειτουργική οικονομία της αγοράς, το κλασικό ζευγάρι σε ένα σικ εστιατόριο είναι νέοι και κοντά στην ηλικία. Ομως στα ταξίδια μου μέσα στην ευρω-κρίση – από το Δουβλίνο μέχρι την Αθήνα – έχω παρατηρήσει ότι το κλασικό ζευγάρι σε μια δυσλειτουργική οικονομία είναι ένας άνδρας με γκρίζα μαλλιά και μια 20άρα κοπέλα. Ηλικιωμένοι άνδρες με ολιγαρχική εξουσία επιδεικνύουν τον πλούτο και την επιρροή τους χωρίς όνειδος. Η νεολαία παραμερίζεται όταν η ολιγαρχία, η διαφθορά και η πολιτική των ελίτ καταπνίγουν την αξιοκρατία».
«Ερχονται δύο χρόνια εκλογικής αβεβαιότητας στην Ευρώπη»
«Από το εξωτερικό, η Ελλάδα μοιάζει με τεράστιο αρνητικό φαινόμενο. Αλλά αυτό που κρύβεται κάτω από την άνοδο της ριζοσπαστικής αριστεράς είναι η ανάδειξη θετικών αξιών, σε ένα στρώμα νέων ανθρώπων πολύ ευρύτερο από την φυσική βάση στήριξης του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι οι αξίες της διαδικτυωμένης γενιάς: αυτοδυναμία, δημιουργικότητα, αντιμετώπιση της ζωής σαν ένα κοινωνικό πείραμα, διεθνής προοπτική. Καλύπτω την ελληνική κρίση από τότε που ξεκίνησε. Αυτό που άλλαξε το 2015 είναι το εξής: ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ήδη κερδίσει μια στερεά υποστήριξη του 25% των ψηφοφόρων για θέματα Ευρώπης και οικονομίας, αλλά τώρα άλλο ένα τμήμα του εκλογικού σώματος, πάνω απ’όλα οι νέοι, έστειλαν ένα μήνυμα: ότι δεν αντέχουν άλλο την διαφθορά και τις ελίτ» λέει ο Μέισον.
Και καταλήγει με μία πρόβλεψη: «Εχουμε μπροστά μας δύο χρόνια εκλογικής αβεβαιότητας στην Ευρώπη, με την ριζοσπαστική αριστερά και την Ακροδεξιά να συναγωνίζονται για την εξουσία στην Ισπανία, τη Γαλλία και την Ολλανδία. Μερικοί βλέπουν σε αυτό «το τέλος του νεοφιλελευθερισμού». Δεν είμαι βέβαιος οτι θα έρθει τόσο σύντομα αυτό το τέλος. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η Ελλάδα δείχνει το δρόμο για το πώς θα μπορούσε να τελειώσει».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου