Π.Καρύκα : O «Γρύπας» της Luftwaffe
του Παντελή Καρύκα
Συγγραφέα – hellasforce.com
Με την άφιξη επάνω από τη Γερμανία των τετρακινητήριων βαρέων βομβαρδιστικών της RAF, το Μάιο του 1940, τέθηκε η πρόταση για την ανάπτυξη ενός αντιστοίχου γερμανικού αεροσκάφους. Την ανάπτυξή του ανέλαβε η εταιρεία Heinkel.

To βομβαρδιστικό της εταιρείας, He 111, αποτελούσε το κύριο όπλο τηςγερμανικής διοίκησης βομβαρδισμού και είχε αποδειχθεί ιδιαίτερα αποτελεσματικό. Πολλές παραλλαγές του είχαν εμφανιστεί, φέροντας επιβεβλημένες από την εμπειρία του πολέμου βελτιώσεις.
Με σημείο αναφοράς το επιτυχημένο σχέδιο του Ηe 111, η Heinkel σχεδίασε ένα τετρακινητήριο βομβαρδιστικό, το He 177 Greif (Γρύπας), το οποίο θα ήταν ικανό να μεταφέρει σχεδόν οκτώ τόνους βομβών.
Αν και με την πρώτη ματιά το Greif έμοιαζε με δικινητήριο αεροσκάφος, στην πραγματικότητα σε κάθε κέλυφος βρίσκονταν δύο κινητήρες Daimler-Benz V-12, οι οποίοι έθεταν σε κίνηση την ίδια έλικα σε κάθε πτέρυγα.
HE 117
He 177 Greif (Γρύπας)
Αν και οι «διπλοί» κινητήρες προσέδιδαν στο σκάφος αξιόλογη ταχύτητα, εντούτοις υπερθερμαίνονταν υπερβολικά.
Εξαιτίας της υπερθέρμανσης προκλήθηκε μια σειρά καταστροφικών ατυχημάτων.
Η θερμότητα διοχετευόταν στις δεξαμενές καυσίμων των πτερύγων και προκαλούσαν έκρηξη, κομματιάζοντας το αεροσκάφος. Το πρόβλημα αυτό καθυστέρησε την ανάπτυξη του αεροσκάφους.

He 111
He 111
Με την τοποθέτηση των κινητήρων, στην κλασική για τετρακινητήριο αεροσκάφος διάταξη, το πρόβλημα της υπερθέρμανσης θα λυνόταν, αλλά και η ταχύτητα του αεροσκάφους μειωνόταν σε τέτοιο βαθμό, που το αεροσκάφος δεν θα υπήρχε, τελικά, λόγος υπήρχε λόγος να κατασκευαστεί.
Μεγαλύτερα προβλήματα ανέκυψαν σχετικά με τον οπλισμό του σκάφους. Η ανώτατη διοίκηση απαιτούσε την προσαρμογή σε αυτό όπλων και εξοπλισμού που θα ανέβαζαν κατά πολύ το βάρος και θα μείωναν τις επιδόσεις. Έτσι, σταδιακά το πρόγραμμα εξέλιξης τερματίστηκε.
Tailgunner
Tailgunner
Περίπου 1.000 He 177 κατασκευάστηκαν, με ορισμένες διάφορες μεταξύ τους. Σχεδόν 700 στάλθηκαν στο Ανατολικό Μέτωπο, αρκετά από αυτά εξοπλισμένα με πυροβόλα των 50 και των 75 χιλ., σε αντιαρματικό ρόλο. Με εξαίρεση, όμως, μία ή δύο επιδρομές πάνω από την Αγγλία, στα τέλη του 1944, το αεροσκάφος ποτέ του δεν ανέπτυξε τον αρχικά προταθέν ρόλο, αυτόν του στρατηγικού βομβαρδιστικού.