Αν τα παιδιά σας, συμπαραστέκονται στους απεργούς καθηγητές-δάσκαλους τους, αν προσπαθούν να μιλήσουν με τους συμμαθητές τους να κατέβουν όλοι μαζί να διαδηλώσουν όπως οι καθηγητές τους, αν δεν ντρέπονται να ονειρεύονται για ένα ακόμα καλύτερο σχολείο, ένα καλύτερο κόσμο, αν οργανώνουν καταλήψεις με σοβαρότητα και υπευθυνότητα και ο διευθυντής τους σας παίρνει τηλέφωνο για να τους βάλετε σε τάξη, κάντε υπομονή. Θα σας παίρνει συνέχεια υπερασπιστείτε τα παιδιά σας. Θα μιλάει για εκείνα λες και πρόκειται για εγκληματίες, μην τους πιστέψετε ούτε στιγμή. Αυτή ειναι η δουλειά τους!
_
Θυμάμαι, όταν πήγαινα εγώ σχολείο… Είχα περάσει απ όλες τις τάξεις εν ώρα μαθήματος να ενημερώσω τα παιδιά για την απεργία, να πάμε όλοι οργανωμένοι και χωρίς φόβο. Είχα και 2 καθηγητές στο πλευρό μου. Η ώρα πλησίαζε και ενημέρωσα τα παιδιά να κατέβουν, όσοι επιθυμούν να ρίξουν κλωτσιά στο σάπιο σύστημα τους, στο τρίτο διάλειμμα για να πάμε όλοι μαζί. Τα παιδιά κατέβηκαν. Εκείνη τη μέρα και την επόμενη, το τηλέφωνο του διευθυντή δεν σταμάταγε να χτυπάει. Ο λόγος ήμουν εγώ. Ξεσηκώθηκαν οι γονείς, με ρουφιανιλίκια προσπαθούσαν να με ενοχοποιήσουν, σαν να ήμουν εγκληματίας. “Η τάδε μαθήτρια, της τάδε τάξης και της τάδε ιδεολογίας που μένει στη τάδε οδό(ούτε ασφαλίτης δεν θα τα μάθαινε τόσο καλά), παρασύρει τα παιδιά μας να φύγουν από το μάθημα τους, από το σχολείο τους. Τι θα κάνετε γι αυτό; Δεν είναι λόγος για αποβολή;”. Ο διευθυντής, παίρνει τηλέφωνο στο σπίτι μου και ζητάει τους γονείς μου, τους λέει τι έγινε. Οι γονείς μου ζητάνε συγνώμη. Καυγάς στο σπίτι. Την άλλη μέρα πάω στο σχολείο.
_
Ο διευθυντής, στεναχωρημένος(θεατρινισμοί) προσπάθησε να μου πει πως σέβεται αυτό που είμαι(ως δεξιός του κερατά που ήταν…) αλλά δεν έχω το δικαίωμα να λειτουργώ με βάση τα πολιτικά και ιδεολογικά μου πιστεύω μέσα στο σχολικό χώρο. Ήλπιζε πως εφόσον ενημέρωσε τους γονείς μου, θα φοβηθώ. Του εξηγώ με πολύ ήρεμο και σοβαρό τρόπο πως δεν με φοβίζει τίποτα άλλο εκτός από το μέλλον, πως δεν είμαι σαν τους γονείς μου και δεν σκύβω το κεφάλι. Πως δεν έχω καμία ευθύνη για τα παιδιά καθώς ο κάθε άνθρωπος είναι ένα ξεχωριστό ον με δική του κρίση και άποψη. Του εξήγησα πως στην επόμενη απεργία, θα κάνω ακριβώς την ίδια διαδικασία. Τσαντίστηκα με τα παιδιά, καθώς στους γονείς τους, είπαν πως ευθύνομαι εγώ. Την άλλη μέρα ήμουν καλά, προσπάθησα να δω καθαρά. Εξάλλου είχα και μία πρωινή εξόρμηση έξω από το σχολείο μου και έπρεπε να βλέπω και να σκέφτομαι καθαρά. Το μεσημέρι λοιπόν, με περίμενε η μητέρα μου στο σπίτι τσαντισμένη. “Και τι έκανες πρωί-πρωί με εκείνα τα φυλλάδια και τι είναι αυτά που κάνεις…” Μία καθηγήτρια την είχε πάρει τηλέφωνο να την ενημερώσει. Την άλλη μέρα πήγα στο διευθυντή και του εξήγησα πως το τι κάνω έξω από το σχολικό χώρο είναι δικιά μου υπόθεση και πως έτσι και επαναληφθεί το ρουφιανιλίκι, δεν θα το αφήσω έτσι. Και για τα δύο περιστατικά, είχα έναν ΚΑΘΗΓΗΤΗ(με όλη την σημασία της λέξης), που με υπερασπίστηκε αν και διαφωνούσαμε σε πολλά θέματα. Στις τάξεις των παιδιών που φοβήθηκαν και έδωσαν την ευθύνη σε μένα(τους καταλαβαίνω εν μέρει), στους καθηγητές και στον διευθυντή. Έτσι συνέχισα τα σχολικά μου χρόνια…
_
Αν βρεθεί κάποιος να κατηγορήσει το παιδί σας, μη το σκεφτείτε. Το παιδί σας έχει δίκιο! Κανένας βολεμένος και υποταγμένος. Κανένας! Η πάλη για την ελευθερία του, είναι δική του υπόθεση και δεν θα απολογηθεί ούτε σε σας, ούτε στα τσιράκια του συστήματος. Μην αντιμετωπίζετε το παιδί σας ως πρόβατο. Είναι άνθρωπος ξεχωριστός και μοναδικός. Η δική σας δουλειά, είναι να είστε δίπλα του και τίποτα παραπάνω. Υπομονή και ψυχραιμία λοιπόν!
“Υπερασπίσου το παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί, υπάρχει ελπίδα…”
Πηγή, αλλόκοτο ξωτικό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου