24
Τετάρτη
Οκτ 2012
Φασισμός-φαιδρότητα-φαρισαϊσμός-φανατισμός-φαλάκρα.
Όλα ξεκινάνε από ένα αθώο «φα». Υποκριτικά ακούγεται αυτές τις μέρες η
καταγγελία της πολιτικής βίας από όπου κι αν προέρχεται. Εντελώς
υποκριτικά, αφού όλοι οι νοήμονες (δεν έχουμε μείνει και πολλοί)
κάτοικοι αυτής της χώρας ξέρουμε λίγο-πολύ από πού προέρχεται η
φασιστική, πολιτική βία.
Ο μεγάλος αστός κοινωνιολόγος Μαξ
Βέμπερ, έλεγε πως το κράτος έχει το μονοπώλιο στην άσκηση νόμιμης βίας.
Βίας που μπορεί να πάρει τη μορφή της άμεσης φυσικής βίας (βλέπε
καταστολή, ξύλο, συλλήψεις, περιορισμός δικαιωμάτων κτλ.), είτε τη μορφή
του καταναγκασμού (κανείς δεν θα επέλεγε να πληρώσει την εφορία και να
αφήσει το παιδί του νηστικό αν δεν του το επέβαλε με καταναγκαστικό
τρόπο το κράτος). Φυσικά η βεμπεριανή ανάλυση δεν μπόρεσε ποτέ να
υπερβεί την μαρξική σύλληψη, ότι το κράτος δεν είναι τίποτα άλλο από την
επιτροπή διαχείρισης των υποθέσεων της αστικής τάξης, αλλά αυτό είναι
άλλο θέμα. Στο σημερινό ελληνικό κράτος η βία γίνεται ολοένα και πιο
αναπόσπαστο κομμάτι της λειτουργίας του. Ξύλο σε απεργούς, ξύλο σε
διαδηλωτές, ξύλο σε ανάπηρους, κυνήγι μεταναστών, χημικά, δακρυγόνα,
χειροβομβίδες κρότου, συλλήψεις, προσαγωγές, αστυνομοκρατία, και
ταυτόχρονα επιβολή φόρων, επιβολή εξοντωτικών μέτρων, χαράτσια και πολλά
άλλα. Μπορεί το κράτος μας να είναι ανίκανο σε πολλούς τομείς (όπως την
εξασφάλιση της στοιχειώδους περίθαλψης των καρκινοπαθών), αλλά όταν
πρόκειται να επιτελέσει το πραγματικό του έργο, την βία, όλοι πρέπει να
παραδεχθούμε ότι διαθέτει περισσή φαντασία.
Ένας από τους βασικούς εκφραστές
αυτής της πολιτικής του κράτους, τόσο ως προς την ιδεολογική σύλληψη όσο
και προς την εκτέλεση είναι το φαλακρό αγόρι νούμερο ένα, ο υπουργός
δημόσιας τάξης, ο αξιότιμος κύριος Δένδιας. Το πρώτο πράγμα που έκανε ως
υπουργός ήταν να αμολήσει τους Δίας, Δέλτα, Ζήτα, Ήττα, Θήτα να
κυνηγήσουν μετανάστες. Το δεύτερο ήταν να παραγγείλει υδροφόρες για να
προετοιμαστεί μπροστά στην απειλή των κακών ανθρώπων που διαδηλώνουν
ενάντια στα νέα μέτρα, και το τρίτο να πνίξει τους κατοίκους της
Χαλκιδικής στο χημικό γιατί ο χρυσός πρέπει να βγει από τα βουνά και να
προστεθεί στα βουνά εκατομμυρίων που έχουν οι Μπόμπολες. Ενδιάμεσα
φρόντισε να δηλώσει σε όλους τους τόνους ότι η Χρυσή Αυγή τον ζηλεύει
γιατί κάνει αυτό που θέλουν να κάνουν εκείνοι! Αν η βία είναι κύριο
γνώρισμα του φασισμού, γιατί αυτό θα πρέπει να αποτελεί εξαίρεση όταν
ασκείται συντεταγμένα από τους αρμόδιους υπουργούς;
Και περνάμε στο φαλακρό αγόρι νούμερο
δύο. Ο αξιότιμος βουλευτής Παναγιώταρος προ ημερών απείλησε και
εξύβρισε σκηνοθέτες και ηθοποιούς, δήλωσε ότι θα βγάλει με τη βία τα
παιδιά των μεταναστών από τους βρεφονηπιακούς σταθμούς, μίλησε στους
αλλοδαπούς δημοσιογράφους για εμφύλιο πόλεμο και γενικά έκανε πολλά τα
οποία δεν χρειάζεται να αναφέρουμε ως παραδείγματα φασιστικής δράσης.
Άλλωστε δεν το αρνήθηκε ποτέ. Στην θέση του Παναγιώταρου μπορούμε να
βάλουμε οποιονδήποτε φαλακρό χρυσαυγίτη, απλά διαλέγω αυτόν,
αναγνωρίζοντας τον αγώνα του να υπερκαλύψει την γοητεία που του λείπει
έναντι του έτερου προβεβλημένου φασίστα Κασιδιάρη.
Και πάμε στο φαλακρό αγόρι νούμερο
τρία. Ο αξιότιμος δημοσιογράφος του ΣΚΑΙ κύριος Μπάμπης. Σε αυτή τη ζωή
μπορείς να είσαι ό,τι θέλεις. Δεν σου απαγορεύει κανείς να είσαι
τροϊκανός, δεν σου απαγορεύει κανείς να είσαι νεοφιλελεύθερο τσιράκι των
«αγορών», δεν σου απαγορεύει κανείς σε τελική ανάλυση να είσαι πιστό
σκυλί του αφεντικού σου. Όταν όμως το κάνεις με γλοιώδη και
γκεμπελίστικο τρόπο, όταν υποτίθεται ότι μιλάς ως δημοσιογράφος που
επιτελεί λειτούργημα, όταν η δημοσιογραφική σου ύπαρξη εκτείνεται από
την υπεράσπιση των μνημονίων μέχρι την εξόντωση του λαού τότε δεν
διαφέρεις σε τίποτα από τους υπόλοιπους φαλακρούς, φαιδρούς, φαρισαίους.
Στην πραγματικότητα ασκείς βία. Και η βία που ασκείς είναι ο μόνος
σκοπός της ύπαρξής σου. Βία είναι ο φόβος, βία είναι το ψέμα, βία είναι η
παραχάραξη της πραγματικότητας, βία είναι η συκοφαντία, βία είναι η
τρομοκράτηση του λαού.
Ας επιστρέψουμε στον Μαξ Βέμπερ. Αν ο
Βέμπερ ήταν μαρξιστής θα είχε κατανοήσει έγκαιρα ότι το κράτος δεν έχει
μια αυθύπαρκτη υπόσταση που απλά ξεχωρίζει επειδή η βία του είναι
νόμιμη. Θα μπορούσε να έχει διαπιστώσει πως η νομιμοποιημένη βία έχει
βαθύτερες βάσεις από την συνταγματική κατοχύρωση. Είναι η βία ολόκληρου
του συστήματος που παρά τους διαφορετικούς του βραχίονες καταφέρνει να
λειτουργήσει αποτελεσματικά ασκώντας μια μόνιμη νόμιμη βία σε βάρος
αυτών που εκμεταλλεύεται. Από την «δημοκρατική αστυνομία» του Δένδια,
στο μαχαίρι του Χρυσαυγίτη και το μικρόφωνο του δημοσιογράφου η απόσταση
είναι πολύ μικρή.
Όμως ας μην είμαστε υπερβολικοί. Το
μόνο κοινό που έχουν ο Δένδιας, ο Παναγιώταρος και ο Μπάμπης είναι ότι η
φαλάκρα τους κάνει γοητευτικούς…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου