ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΣΤΕΛΓΙΑ
«ΟΚ!
Το πιάσαμε. Σύμφωνα με τον κ. Ομπάμα, τους συμβούλους του, τους
συμμάχους του, τους μεγάλους και τρανούς διεθνολόγους όλοι εμείς είμαστε
απλά ηλίθιοι. Δέκα χρόνια μετά την τραγελαφική εισβολή των ΗΠΑ στο
Ιράκ, η οποία άφησε πίσω της εκατομμύρια νεκρούς και τραυματίες, πρέπει
να δώσουμε την συγκατάθεση μας για έναν νέο πόλεμο στην Συρία. «Συγγνώμη
έκανα λάθος. Τα χημικά του Σαντάμ θα μπορούσαν να βρίσκονται στην
Συρία», είναι σαν να μας λέει ο Ομπάμα. Και εμείς οι ηλίθιοι θα πρέπει
να τον πιστέψουμε.
Η
παραπάνω επισήμανση δεν είναι δική μου. Ανήκει σε έναν συνάδελφο, ενός
δυτικού μέσου ενημέρωσης, ο οποίος αυτές τις ημέρες τρέχει να προλάβει
τις εξελίξεις στα σύνορα Τουρκίας – Συρίας. Ο εν λόγω συνάδελφος έχει
απηυδήσει με την κατάσταση, η οποία επικρατεί τις τελευταίες ώρες στους
διπλωματικούς, δημοσιογραφικούς και ακαδημαϊκούς κύκλους της Δύσης:
«Ξαφνικά βγήκαν στο προσκήνιο τα τσεκούρια του πολέμου. Λες και εκείνοι
είναι οι μοναδικοί έξυπνοι σε αυτό τον πλανήτη, λες και η Ρωσία, το Ιράκ
και οι υπόλοιπες χώρες δεν έχουν να πουν τίποτα για τις τελευταίες
εξελίξεις…»
Σε συμφωνία με τις παραπάνω επισημάνσεις του φίλου δημοσιογράφου παρακάτω θέτουμε 5 πρόχειρα ερωτήματα για την κρίση στην Συρία…
1. Γιατί ξαφνικά ο κόσμος «ανακαλύπτει» την Συρία;
Μετά
το ξέσπασμα των λαϊκών εξεγέρσεων στην βόρεια Αφρική, την Υεμένη και το
Μπαχρέϊν, στις αρχές του 2011, υπό την ηγεσία και την καθοδήγηση του
συριακού κινήματος των Μουσουλμάνων Αδελφών, η συριακή αντιπολίτευση
πραγματοποίησε μια σειρά δυναμικών κινητοποιήσεων, οι οποίες άνοιξαν τον
δρόμο για ένα μεγάλο εμφύλιο πόλεμο στην Συρία. Μέσα σε σύντομο χρονικό
διάστημα, σε αυτή την εμφύλια σύρραξη δήλωσαν παρών διάφορες
περιφερειακές και ξένες δυνάμεις όπως η Τουρκία, το Κατάρ, η Σαουδική
Αραβία, η Ε.Ε. κ.ο.κ. Μέχρι τα μέσα αυτού του έτους, η συριακή κυβέρνηση
δέχθηκε σημαντικά πλήγματα σε πολλά μέτωπα και απόλεσε τον έλεγχο
μεγάλων αστικών κέντρων. Μόλις στα μέσα αυτού του έτους, με την
υποστήριξη της Ρωσίας και κυρίως του Ιράν, η συριακή κυβέρνηση μπόρεσε
να σταθεί εκ νέου στα πόδια της και να περάσει στην αντεπίθεση. Τις
τελευταίες εβδομάδες, ο συριακός στρατός κατέγραψε μια σειρά
στρατιωτικών επιτυχιών σε διάφορα αστικά κέντρα της χώρας. Την ίδια
στιγμή η συριακή αντιπολίτευση και η Τουρκία κάλεσαν την διεθνή
κοινότητα να εντατικοποιήσει την βοήθεια, την οποία παρέχει στην συριακή
αντιπολίτευση. Και ακριβώς την στιγμή που οι επιθεωρητές του ΟΗΕ
πατούσαν το πόδι τους στην Δαμασκό, τα διεθνή μέσα ενημέρωσης μετέδωσαν
την είδηση ότι σε ένα από τα περίχωρα της Δαμασκού, το οποίο ελέγχεται
από τους αντάρτες, πραγματοποιήθηκε χρήση χημικών όπλων… Σήμερα οι ΗΠΑ,
χωρίς να έχουν κανένα τεκμήριο, ισχυρίζονται ότι για αυτή την επίθεση
ευθύνεται η Δαμασκός. «Βλακεία ισχυρισμός», απαντά ο ισχυρός άνδρας του
Κρεμλίνου…
2.
Πως εξηγείται το ενδιαφέρον της Δύσης, της Τουρκίας, του Κατάρ, της
Σαουδικής Αραβίας, της Ρωσίας, του Ιράν κ.ο.κ. για την κρίση της Συρίας…
Imperialism & proxy war: Πετρέλαιο, ενεργειακά αποθέματα, περιφερειακές φιλοδοξίες και ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί. Το παιχνίδι είναι περίπλοκο και με πολλούς παίχτες. Πάνω στα δάκρυα και στον πόνο του συριακού λαού στήνεται ένα ιμπεριαλιστικό φαγοπότι. Οι ΗΠΑ θέλουν πρόσβαση στα ενεργειακά αποθέματα της Ανατολικής Μεσογείου, επιδιώκουν την ανασυγκρότηση της συμμαχίας τους πριν επικεντρωθούν στις εξελίξεις της Άπω Ανατολής, η Ε.Ε. ικανοποιεί τον εγωισμό της, η Τουρκία οραματίζεται μια νέα ένωση της Μεσογείου, οι αραβικές μοναρχίες τρέχουν πίσω από τα συμφέροντα τους, ο Πούτιν θυμάται το αυτοκρατορικό παρελθόν της Ρωσίας, το Ισραήλ σκέφτεται την ασφάλεια του κ.ο.κ. Το γνωστό παιχνίδι… Και ας μην ξεχνάμε την ένταση γύρω από τα πυρηνικά του Ιράν. Ο εμφύλιος της Συρίας αποτελεί ένα «Proxy war» για την επικείμενη μεγάλη διαμάχη γύρω από τις φιλοδοξίες της ισλαμικής δημοκρατίας.
3. Ποιοι είναι οι σύμμαχοι και ποιοι οι εχθροί της Συρίας;
Ρωσία, Ιράν, Ιράκ, Λίβανος -κίνημα Χεζμπολλάχ, σιίτες του Λιβάνου, η πλειοψηφία των Αλεβίδων και των αραβικής καταγωγής πολιτών της Τουρκίας και η Κίνα τάσσονται υπέρ της Συρίας. Οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Γαλλία, η Ε.Ε., η Τουρκία, η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και διάφορες άλλες χώρες υποστηρίζουν το στρατόπεδο της συριακής αντιπολίτευσης. Η Ρωσία διατηρεί ναυτική βάση στην Συρία. Με την υποστήριξη της Τεχεράνης, οι πολεμιστές της Χεζμπολλάχ έχουν περάσει στα εδάφη της Συρίας και δίνουν μάχες σώμα με σώμα με τους Σύριους αντάρτες. Στο δε βόρειο κομμάτι της χώρας, το κουρδικό αυτονομιστικό κίνημα συγκρούεται με τις δυνάμεις, οι οποίες υποστηρίζονται από την Άγκυρα και την Δύση.
4. Εντάξει, το κατανόησα. Πρόκειται για ιμπεριαλιστικό παιχνίδι. Ωστόσο, δεν είμαι σε θέση να υποστηρίξω το συριακό καθεστώς…
Ορθή παρατήρηση. Μετά το τέλος της γαλλικής αποικιοκρατικής διοίκησης, η Συρία διοικήθηκε από στρατιωτικά καθεστώτα και από την μειοψηφία των Αλεβίδων. Παρά τις υποσχέσεις που έδωσε κατά την ανάληψη της εξουσίας, ο Μπασάρ Αλ Ασάντ δεν οδήγησε την χώρα του στον εκσυγχρονισμό και τον εκδημοκρατισμό. Οι ταξικές και κοινωνικές ανισότητες επιδεινώθηκαν. Οι Κούρδοι κάτοικοι της Συρίας στερήθηκαν τα πολιτικά τους δικαιώματα. Ωστόσο, δεν θα πρέπει να αγνοούμε την ιστορική εμπειρία της περιοχής μας. Η Ελλάδα του 1940, το Ιράκ του 2003 κ.ο.κ. είχαν δικτατορικά καθεστώτα. Ωστόσο, κανένα επιχείρημα δεν μπορεί να αιτιολογήσει την εισβολή μιας ξένης δύναμης σε μια χώρα (ας θυμηθούμε και το παράδειγμα του νησιού μας).
5. Πάω για μπάνιο στην Επισκοπή. Να πάρω μαζί με την ομπρέλα μου και μια αντιασφυξιογόνα μάσκα;
Κάλο μπάνιο και καλό Φθινόπωρο σε ολόκληρη την Κύπρο. Με τα σημερινά δεδομένα, οι έμπειροι αναλυτές στην Δύση και της περιοχής μας αποκλείουν την άμεση εμπλοκή του νησιού μας στην κρίση της Συρίας. Όμως προσοχή σε ένα σημείο: Τα δεδομένα ενδέχεται να αλλάξουν αν ο πόλεμος στην Συρία ξεφύγει από τον έλεγχο και απλωθεί σε ολόκληρη την περιοχή μας… Τότε θα χρειαστεί να κάνουμε την προσευχή μας (στον Χριστό, στον Μωάμεθ, στον Βούδα, στον Λένιν κ.ο.κ.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου