Ο
Τάσος (ΤΑΖ) Θεοδωρόπουλος αναρωτιέται πως ο προσωπικός και
αξιοθαύμαστος θρίαμβος κάποιων ανθρώπων, μετατρέπεται σε
εθνικοπατριωτικό ταρατατζούμ πολιτικής καπηλείας, από τους πλέον
ακατάλληλους να μιλούν γι αυτό.
Για να ξεκαθαρίζουμε κάτι: Το ελληνικό σινεμά και η δυναμική πλέον παγκόσμια παρουσία του, είναι μια υπόθεση που κατακτήθηκε με πολύ ιδρώτα και “αίμα” από τους ίδιους τους δημιουργούς. Με τεράστιο ρίσκο, οικονομικό και ψυχικό κόστος. Από τον Γιώργο Λάνθιμο, την Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη, την εταιρεία παραγωγής Faliro House, τον Μενέλαο Καραμαγγιώλη, τον Έκτορα Λυγίζο, τον Αλέξη Αβρανά και πολλούς πολλούς άλλους.
Μπορεί να διαφωνείς με τις καλλιτεχνικές επιλογές κάποιων από αυτούς και είναι δικαίωμα σου εφ’ όσον η τέχνη είναι διάλογος. Δεν μπορείς όμως επ’ ουδενί να αμφισβητήσεις του ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι, από δικό τους μεράκι έδωσαν ζωή, ανάστημα και σχήμα σε ένα πτώμα όπως ήταν για πολλά χρόνια το ελληνικό σινεμά. Κι επίσης δεν μπορείς, δεν έχεις το δικαίωμα, σε καμία περίπτωση, να καπηλευτείς εθνικά και πολιτικά, θριαμβολογώντας για ένα φαινόμενο στο οποίο δεν είχες την παραμικρή συμμετοχή. Όπως κάνει η ελληνική πολιτεία και ο υπουργός πολιτισμού Πάνος Παναγιωτοπουλος (ναι, αυτός που κάποτε κερνούσε πίτσες τον cult πολιτικό Βασίλη Λεβέντη, ζωντανά στον αέρα της τηλεόρασης του ANT1.)
Ειδικά από τη στιγμή που το μοτίβο εθνικής κινηματογραφίας που είναι ολοφάνερο πως θα ήθελες να κυριαρχεί, ανήκει στο εθνικοπατριωτικό ελληνορθόδοξο βλαχομπαρόκ ενός Γιάννη Σμαραγδή (με soundtrack τις πρωθυπουργικές του μαντινάδες). Ένα σινεμά έτη φωτός από αυτό που κατακτά διεθνώς τα φεστιβάλ, έτη φωτός από τη σημερινή πραγματικότητα. Και μάλλον πιο συγγενικό με το χουντοεπικό ύφος ενός Τζέιμς Πάρις.
H παραίτηση πριν από λίγες μέρες, του προέδρου του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, Γιώργου Παπαλιού, ακριβώς σε αυτή τη χρονική συγκυρία, είναι ένα μυστήριο με πολλές προεκτάσεις, που δεν καλύπτεται από τη δικαιολογία “για προσωπικούς λόγους” που έδωσε ο ίδιος.
Με αφορμή αυτή την παραίτηση, και στον απόηχο των συγχαρητηρίων στον Αλέξη Αβρανά και τον θρίαμβο του στο φεστιβάλ Βενετίας, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και φυσικά τον Υπουργό Πολιτισμού, η ‘Ένωση Σκηνοθετών – Παραγωγών Ελληνικού Κινηματογράφου έστειλε μια αιχμηρή ανοιχτή επιστολή στον Πάνο Παναγιωτόπουλο. Καταλήγοντας στο απόλυτα αυτονόητο, “δεν είμαστε επαίτες”. Και ζητώντας ουσιαστικά, αντί οποιουδήποτε επαίνου δημόσιας δαπάνης και ταρατατζούμ, το δικαίωμα της προστασίας της αξιοπρέπειας τους.
Ακολουθεί αυτούσια η επιστολή της ΕΣΠΕΚ:
Κύριε Παναγιωτόπουλε,
Η παραίτηση του προέδρου του ΕΚΚ κ. Γιώργου Παπαλιού ήρθε να επιβεβαιώσει την επιπολαιότητα και την ανευθυνότητα με την οποία η πολιτεία αντιμετωπίζει τον ελληνικό κινηματογράφο.
Έχουμε κουραστεί να επισημαίνουμε, την συνεχιζόμενη, επιτυχημένη πορεία εξωστρέφειας του ελληνικού κινηματογράφου. Η τελευταία βράβευση τις ταινίας του Αλ. Αβρανά “Miss Violence”, αποδεικνύει ότι “η ιστορία της επιτυχίας” συνεχίζεται για τις ελληνικές ταινίες. Όμως, η πολιτεία και το υπουργείο Πολιτισμού συνεχίζουν να απουσιάζουν. Για περισσότερο από ένα χρόνο, το ΔΣ του ΕΚΚ παραμένει χωρίς αντιπρόεδρο και ένα μέλος, με αποτέλεσμα τώρα που παραιτήθηκε και ο πρόεδρος του κ. Γ. Παπαλιός, το συμβούλιο να μην μπορεί να λειτουργήσει (βλ. Ν3905/10), με οδυνηρές συνέπειες για την ύπαρξη του ΕΚΚ.
Από την άλλη, η ΕΡΤ καταργήθηκε χωρίς να υπολογιστεί το κενό που δημιουργείται στις παραγωγές των ταινιών που χρηματοδοτούνται από το εξωτερικό, και τα ευρωπαϊκά όργανα ενίσχυσης της οπτικοακουστικής βιομηχανίας (πχ Eurimages). Η κατάσταση που δημιουργείται εξαιτίας της ολιγωρίας σας είναι τραγική και οι συνέπειες της ανεύθυνης στάσης σας είναι δραματικές.
Οι παραγωγοί και οι σκηνοθέτες-παραγωγοί, δεν είναι επαίτες, αξιοποιούν κάθε δυνατότητα χρηματοδότησης από την Ε.Ε. και τα όργανα της και είναι απαράδεκτο η αδράνεια της πολιτείας να ναρκοθετεί τις προσπάθειες αυτές. Πρέπει να αναλάβετε άμεσα τις ευθύνες σας. Ως αρμόδιος υπουργός πρέπει να διορίσετε τώρα, τόσο πρόεδρο όσο και αντιπρόεδρο στο ΕΚΚ, να μεριμνήσετε για την εφαρμογή του τραυματισμένου νόμου Ν3905/10 και να αποκαταστήσετε την χαμένη διεθνή αξιοπιστία της ελληνικής διοίκησης στα ευρωπαϊκά προγράμματα. Σε αντίθετη περίπτωση, η ελληνική κινηματογραφία θα βρεθεί στο περιθώριο και αναξιόπιστη για τους υπόλοιπους εταίρους μας και η ευθύνη θα είναι όλη δική σας.
Το ΔΣ της Ένωσης Σκηνοθετών-Παραγωγών Ελληνικού Κινηματογράφου (ΕΣΠΕΚ)
Για να ξεκαθαρίζουμε κάτι: Το ελληνικό σινεμά και η δυναμική πλέον παγκόσμια παρουσία του, είναι μια υπόθεση που κατακτήθηκε με πολύ ιδρώτα και “αίμα” από τους ίδιους τους δημιουργούς. Με τεράστιο ρίσκο, οικονομικό και ψυχικό κόστος. Από τον Γιώργο Λάνθιμο, την Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη, την εταιρεία παραγωγής Faliro House, τον Μενέλαο Καραμαγγιώλη, τον Έκτορα Λυγίζο, τον Αλέξη Αβρανά και πολλούς πολλούς άλλους.
Μπορεί να διαφωνείς με τις καλλιτεχνικές επιλογές κάποιων από αυτούς και είναι δικαίωμα σου εφ’ όσον η τέχνη είναι διάλογος. Δεν μπορείς όμως επ’ ουδενί να αμφισβητήσεις του ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι, από δικό τους μεράκι έδωσαν ζωή, ανάστημα και σχήμα σε ένα πτώμα όπως ήταν για πολλά χρόνια το ελληνικό σινεμά. Κι επίσης δεν μπορείς, δεν έχεις το δικαίωμα, σε καμία περίπτωση, να καπηλευτείς εθνικά και πολιτικά, θριαμβολογώντας για ένα φαινόμενο στο οποίο δεν είχες την παραμικρή συμμετοχή. Όπως κάνει η ελληνική πολιτεία και ο υπουργός πολιτισμού Πάνος Παναγιωτοπουλος (ναι, αυτός που κάποτε κερνούσε πίτσες τον cult πολιτικό Βασίλη Λεβέντη, ζωντανά στον αέρα της τηλεόρασης του ANT1.)
Ειδικά από τη στιγμή που το μοτίβο εθνικής κινηματογραφίας που είναι ολοφάνερο πως θα ήθελες να κυριαρχεί, ανήκει στο εθνικοπατριωτικό ελληνορθόδοξο βλαχομπαρόκ ενός Γιάννη Σμαραγδή (με soundtrack τις πρωθυπουργικές του μαντινάδες). Ένα σινεμά έτη φωτός από αυτό που κατακτά διεθνώς τα φεστιβάλ, έτη φωτός από τη σημερινή πραγματικότητα. Και μάλλον πιο συγγενικό με το χουντοεπικό ύφος ενός Τζέιμς Πάρις.
H παραίτηση πριν από λίγες μέρες, του προέδρου του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, Γιώργου Παπαλιού, ακριβώς σε αυτή τη χρονική συγκυρία, είναι ένα μυστήριο με πολλές προεκτάσεις, που δεν καλύπτεται από τη δικαιολογία “για προσωπικούς λόγους” που έδωσε ο ίδιος.
Με αφορμή αυτή την παραίτηση, και στον απόηχο των συγχαρητηρίων στον Αλέξη Αβρανά και τον θρίαμβο του στο φεστιβάλ Βενετίας, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και φυσικά τον Υπουργό Πολιτισμού, η ‘Ένωση Σκηνοθετών – Παραγωγών Ελληνικού Κινηματογράφου έστειλε μια αιχμηρή ανοιχτή επιστολή στον Πάνο Παναγιωτόπουλο. Καταλήγοντας στο απόλυτα αυτονόητο, “δεν είμαστε επαίτες”. Και ζητώντας ουσιαστικά, αντί οποιουδήποτε επαίνου δημόσιας δαπάνης και ταρατατζούμ, το δικαίωμα της προστασίας της αξιοπρέπειας τους.
Ακολουθεί αυτούσια η επιστολή της ΕΣΠΕΚ:
Κύριε Παναγιωτόπουλε,
Η παραίτηση του προέδρου του ΕΚΚ κ. Γιώργου Παπαλιού ήρθε να επιβεβαιώσει την επιπολαιότητα και την ανευθυνότητα με την οποία η πολιτεία αντιμετωπίζει τον ελληνικό κινηματογράφο.
Έχουμε κουραστεί να επισημαίνουμε, την συνεχιζόμενη, επιτυχημένη πορεία εξωστρέφειας του ελληνικού κινηματογράφου. Η τελευταία βράβευση τις ταινίας του Αλ. Αβρανά “Miss Violence”, αποδεικνύει ότι “η ιστορία της επιτυχίας” συνεχίζεται για τις ελληνικές ταινίες. Όμως, η πολιτεία και το υπουργείο Πολιτισμού συνεχίζουν να απουσιάζουν. Για περισσότερο από ένα χρόνο, το ΔΣ του ΕΚΚ παραμένει χωρίς αντιπρόεδρο και ένα μέλος, με αποτέλεσμα τώρα που παραιτήθηκε και ο πρόεδρος του κ. Γ. Παπαλιός, το συμβούλιο να μην μπορεί να λειτουργήσει (βλ. Ν3905/10), με οδυνηρές συνέπειες για την ύπαρξη του ΕΚΚ.
Από την άλλη, η ΕΡΤ καταργήθηκε χωρίς να υπολογιστεί το κενό που δημιουργείται στις παραγωγές των ταινιών που χρηματοδοτούνται από το εξωτερικό, και τα ευρωπαϊκά όργανα ενίσχυσης της οπτικοακουστικής βιομηχανίας (πχ Eurimages). Η κατάσταση που δημιουργείται εξαιτίας της ολιγωρίας σας είναι τραγική και οι συνέπειες της ανεύθυνης στάσης σας είναι δραματικές.
Οι παραγωγοί και οι σκηνοθέτες-παραγωγοί, δεν είναι επαίτες, αξιοποιούν κάθε δυνατότητα χρηματοδότησης από την Ε.Ε. και τα όργανα της και είναι απαράδεκτο η αδράνεια της πολιτείας να ναρκοθετεί τις προσπάθειες αυτές. Πρέπει να αναλάβετε άμεσα τις ευθύνες σας. Ως αρμόδιος υπουργός πρέπει να διορίσετε τώρα, τόσο πρόεδρο όσο και αντιπρόεδρο στο ΕΚΚ, να μεριμνήσετε για την εφαρμογή του τραυματισμένου νόμου Ν3905/10 και να αποκαταστήσετε την χαμένη διεθνή αξιοπιστία της ελληνικής διοίκησης στα ευρωπαϊκά προγράμματα. Σε αντίθετη περίπτωση, η ελληνική κινηματογραφία θα βρεθεί στο περιθώριο και αναξιόπιστη για τους υπόλοιπους εταίρους μας και η ευθύνη θα είναι όλη δική σας.
Το ΔΣ της Ένωσης Σκηνοθετών-Παραγωγών Ελληνικού Κινηματογράφου (ΕΣΠΕΚ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου