Οι Έλληνες έχουν μια κακή συνήθεια, μεθούν περισσότερο με τα όνειρα και τα λόγια…
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είναι πρώτη φορά που γίνεται κάτι τέτοιο.
Στις 14 Μαΐου του 1919, οι Έλληνες καθοδηγούμενοι από τους Εγγλέζους έστειλαν το στρατό τους στη Σμύρνη…
Ο
τουρκικός στρατός δεν είχε προετοιμαστεί και το σχέδιό τους ήταν να
παραμείνουν οι Έλληνες μέχρι την ετοιμασία τους. Οι Έλληνες ήταν
μεθυσμένοι με τις κατακτήσεις τους και φώναζαν ότι θα κατακτήσουν όλο
τον κόσμο…
Στις
18 Αυγούστου του 1922, οι Τούρκοι έκαναν γενική επίθεση. Στις 11
Σεπτεμβρίου τελείωσε ο πόλεμος. Έτσι, σε 23 ημέρες οι Έλληνες έχασαν δύο
ετών προσπάθειες, χωρίς τη νίκη. Αυτό συνέβη και με τους Έλληνες στην
Αλβανία.
Οι
Ιταλοί είχαν κάνει το πρώτο λάθος να πιστεύουν ότι οι Έλληνες δεν θα
αντιστέκονταν, αλλά έπεσαν έξω. Μόλις συνειδητοποίησαν αυτό το λάθος,
σχημάτισαν μια γραμμή άμυνας από το Πόγραδετς, Τεπελένη, Αυλώνα. Και
αυτή η γραμμή παρέμεινε ακλόνητη μέχρι το καλοκαίρι.
Με τον ερχομό του καλοκαιριού ήρθε και το τέλος της Ελλάδας.
Οι Έλληνες μεθυσμένοι από τα όνειρα, καυχήθηκαν ότι θα φθάσουν όχι μόνο στα Τίρανα αλλά και στη Ρώμη.
Οι
φίλοι τους, οι Σέρβοι, καυχήθηκαν και αυτοί ότι σε τρεις ημέρες θα πάνε
στη Βιέννη και με τα μυαλά τους έφεραν την καταστροφή του έθνους τους.
(Faik Konica, Βοστόνη, 17 Μαΐου 1941)- εφημερίδα Shekulli.
[Σημ.
Η δημοσίευση αυτού του αρθρίδιου στην αλβανική εφημερίδα, φέρνει στο
προσκήνιο- σήμερα- τη εικόνα που έχουν οι Αλβανοί για τους Έλληνες και
επιδιώκουν να τη διατηρήσουν].
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου