Η κρητική καταγωγή των Φιλισταίων (αρχαίων Παλαιστινίων με αντίλογο)

Αναρτήθηκε από τον/την visaltis στο Ιουλίου 9, 2012

«Εμείς οι Παλαιστίνιοι καταγόμαστε από την Κρήτη. Φύγαμε από την Κρήτη και πήγαμε στην Παλαιστίνη. Ξαναγυρίσαμε στην Κρήτη και ξαναφύγαμε από την Κρήτη και ξαναπήγαμε και εγκατασταθήκαμε μονίμως στην Παλαιστίνη…»Γιασέρ Αραφάτ, Αθήνα 15 Δεκεμβρίου 1981

Το ζήτημα της καταγωγής του σύγχρονου παλαιστινιακού έθνους έχει απασχολήσει κατά καιρούς πλήθος ερευνητών. Οι ίδιοι αραβόφωνοι και στην πλειοψηφία τους μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα, με μεγάλο ποσοστό Ορθοδόξων μεταξύ τους, είθισται να θεωρούνται αραβικός λαός. Ωστόσο, σήμερα πλέον η συντριπτική πλειοψηφία των ειδικών επιστημόνων συμφωνούν, ότι τουλάχιστον οι αρχαίοι Παλαιστίνιοι, οι Φιλισταίοι, ήταν κρητικής καταγωγής Πελασγοί, οι οποίοι σε πανάρχαια εποχή αποίκισαν τις ακτές της Μέσης Ανατολής.

Αλλά και στους αιώνες που ακολούθησαν η ελληνική παρουσία στην περιοχή ενισχύθηκε σημαντικά ιδίως κατά τα ελληνιστικά χρόνια, όταν ο ελληνικός πληθυσμός της Παλαιστίνης έφθασε να είναι το κυρίαρχο στοιχείο της περιοχής. Αυτοί οι πληθυσμοί, πελασγικοί και ελληνικοί, άρχισαν να φθίνουν τα πρώτα χρόνια του μεσαίωνα εξαιτίας των βίαιων εκχριστιανισμών τους από το ρωμαιοχριστιανικό κράτος. Η ελληνική γλώσσα έπαψε να μιλιέται ιδίως μετά την εξάπλωση του Ισλάμ και την προσχώρηση των λαών αυτών στη νέα θρησκεία σε μία απέλπιδα προσπάθεια να απαλλαγούν από τη ρωμαιοχριστιανική καταπίεση.

Σήμερα μετά βεβαιότητας μπορούμε να ισχυριστούμε ότι αν και η ελληνική συνείδηση σε συντριπτικό βαθμό έχει χαθεί διατηρείται όμως η θολή ανάμνηση της αιγιακής συγγένειας, ενώ η παλαιστινιακή διανόηση έχει επαναφέρει το ζήτημα της κρητικής-πελασγικής και ελληνικής καταγωγής όχι μόνο για λόγους αυτογνωσίας των ίδιων των Παλαιστίνιων αλλά και σε μία προσπάθεια γεφύρωσης του λαού αυτού με τη Δύση, με τρόπο τέτοιο όμως που να μη διαρρηγνύονται και οι έτερες συγγένειες με τον αραβικό κόσμο.

Βεβαίως το ζήτημα της καταγωγής του παλαιστινιακού έθνους που θα εξετάσουμε παρακάτω δεν πρέπει να θεωρηθεί ως μία προσπάθεια να δικαιολογήσει τους φανατικούς ισλαμιστές που δρουν στους κόλπους του λαού αυτού, οι οποίοι με μεθόδους και ιδεοληψίες αλλότριες ως προς την ελληνική κοσμοθέαση επιχειρούν όχι τόσο την εθνική αποκατάσταση του παλαιστινιακού λαού, αλλά την επιβολή θεοκρατικού καθεστώτος κινούμενοι από αίτια φονταμενταλιστικά. Οι ισλαμικές οργανώσεις που στέλνουν στο θάνατο νέους μαχητές υποσχόμενες μεταθανάτιες απολαύσεις στον παράδεισο του Αλλάχ δεν μπορούν να έχουν καμία σχέση με την ελληνική σκέψη που προτάσσει το «αμύνεσθαι περί πάτρις». Ο δρόμος του μουσουλμάνου μάρτυρα είναι εκ διαμέτρου αντίθετος με τον ελληνικό δρόμο του ήρωα.

Η αντίσταση για την ελευθερία και την πατρίδα που διδάσκει ο Ελληνισμός δεν πρέπει να συγχέεται με τη θυσία στο όνομα του Θεού, τόσο για λόγους ιδεολογικούς όσο και για λόγους Ήθους. Διότι, αληθινά γενναίος δεν μπορεί να θεωρηθεί αυτός που θυσιάζεται προσδοκώντας ως ανταμοιβή έναν καλύτερο μεταθανάτιο κόσμο με τον ίδιο πρωταγωνιστή στην αιώνια ευδαιμονία, αλλά εκείνος που θυσιάζεται για χάρη των συμπολιτών του, επιδιώκοντας για όσους αφήνει έναν καλύτερο επίγειο κόσμο, του οποίου τα αγαθά δεν θα γευτεί ο ίδιος διότι θα είναι απών.

Οι Φιλισταίοι άποικοι των Κρητικών

Ξεκινώντας από τις ίδιες τις εβραϊκές πηγές εισπράττουμε τη διαβεβαίωση, ότι οι Φιλισταίοι είναι κρητικής καταγωγής. Οι προφήτες της «Παλαιάς Διαθήκης» αναφέρουν:

«Δια τούτο τάδε λέγει Κύριος. ιδού εγώ εκτείνω την χείρα μου επί τους αλλοφύλους και εξολοθρεύσω Κρήτας και απολώ τους καταλοίπους την παραλίαν× και ποιήσω εν αυτοίς εκδικήσεις μεγάλας, και επιγνώσονται διότι εγώ Κύριος εν τω δούναι την εκδίκησίν μου επ’ αυτούς» [μετ.: «Ο Κύριος δια τούτο λέγει αυτά. Κοίταξε εγώ εκτείνω (απλώνω) την τιμωρό χείρα μου κατά των αλλοφύλων και θα καταστρέψω τους Κρήτες και όλους τους κατοίκους των παράλιων.

Θα τιμωρήσω αυτούς σκληρά και έτσι θα μάθουν, ότι εγώ είμαι ο Κύριος, όταν επιφέρω την εκδίκηση μου κατ’ αυτών»] («Προφήτης Ιεζεκιήλ», κε΄. ιστ΄-ιζ΄).

«Διότι Γάζα διηρπασμένη έσται, και Ασκαλών εις αφανισμόν, και Άζωτος και Ακκαρών εκριζωθήσεται. Ουαί οι κατοικούντες το σχοίνισμα της θαλάσσης, πάροικοι Κρητών. λόγος Κυρίου εφ’ υμάς, Χαναάν γη αλλοφύλων, και απολώ υμάς εκ κατοικίας. Και έσται Κρήτη νομή ποιμνίων και μάνδρα προβάτων. Και έσται το σχοίνισμα της θαλάσσης τοις καταλοίποις οίκου Ιούδα× επ’ αυτούς νεμήσονται εν τοις οίκοις Ασκάλωνος, δείλης καταλύσουσιν από προσώπου υιών Ιούδα, ότι επέσκεπται αυτούς Κύριος ο Θεός αυτών, και αποτρέψει την αιχμαλωσίαν αυτών» [μετ.: «Διότι η Γάζα θα λεηλατηθεί, η Ασκαλών θα εξαφανιστεί, η Άζωτος στο καταμεσήμερο θα εξαφανισθεί από προσώπου της γης και η Ακκαρών θα εκριζωθεί. Αλίμονο σε αυτούς που κατοικούν τα παράλια (της Παλαιστίνης), τους απογόνους τούτους των Κρητών αποίκων. Ο λόγος του Κυρίου στρέφεται εναντίον σου, ω Χαναάν και συ χώρα των αλλοφύλων: Θα καταστρέψω εσάς και τις κατοικίες σας. Έτσι κι αλλιώς η Κρήτη θα γίνει τόπος βοσκής προβάτων και ποιμνιοστάσιο. Τα παράλια (της Παλαιστίνης) θα περιέλθουν στους Ιουδαίους, οι οποίοι επέστρεψαν από την αιχμαλωσία. Οι Ιουδαίοι θα βοσκήσουν τα πρόβατα τους εκεί, όπου πριν οι οικίες της Ασκάλωνος. Κατά το δειλινό θα διαλυθούν (οι Φιλισταίοι) ενώπιον των Ιουδαίων. Αυτό θα γίνει γιατί ο Κύριος ο θεός τους τούς επισκέφθηκε και θα τους γυρίσει από την αιχμαλωσία τους»] («Προφήτης Σοφονίας», β΄. δ΄-ζ΄).

Εκτός από την εβραϊκή μαρτυρία, ότι οι Φιλισταίοι ήταν άποικοι Κρητών, ο αναγνώστης μένει άφωνος μπροστά στη μακάβρια επικαιρότητα των βιβλικών απειλών και εξαγγελιών. Σαν να γράφτηκαν σήμερα για να περιγράψουν τις πρόσφατες σφαγές εις βάρος Παλαιστινίων στη Γάζα από τον ισραηλινό στρατό. Στις παραπάνω αναφορές της «Βίβλου» και η αρχαία ελληνική γραμματεία συμφωνεί, ότι δηλαδή οι Κρήτες είχαν αποικίσει σε πανάρχαια εποχή την Παλαιστίνη. Συγκεκριμένα ο Σαρπηδών, αδελφός του Μίνωα, συγκρούστηκε μαζί του για το θρόνο της Κρήτης. Ηττήθηκε και ακολουθούμενος από τους οπαδούς του απέπλευσε προς τη Μέση Ανατολή. Φθάνοντας εκεί έγινε βασιλιάς των Σολύμων (μετέπειτα Ιεροσολύμων):

«Όταν τα παιδιά της Ευρώπης, ο Σαρπηδόνας και ο Μίνωας μάλωσαν για τη βασιλεία και επικράτησε ο Μίνωας, ο Σαρπηδόνας έφυγε μαζί με τους συντρόφους του. Οι εξόριστοι έφθασαν στην Μιλυάδα της Ασίας, όπου σήμερα κατοικούν οι Λύκιοι. Τότε λεγόταν Μιλυάδα και οι Μιλύες λέγονταν Σόλυμοι. Βασιλιάς ήταν ο Σαρπηδόνας…» (Ηρόδοτος, Κλειώ, Βιβλίο Α΄, 173).

Τον Ηρόδοτο επιβεβαιώνει και ο Ιουδαίος ιστορικός Φλάβιος Ιώσηπος:

«Επειδή, επί της εποχής του Αβραάμ του προγόνου μας, η πόλη λεγόταν Σόλυμα. Πολλοί λένε ότι και ο Όμηρος την αποκαλεί Σόλυμα. Την δε προσωνυμία «Ιερό» οι Εβραίοι έβαλαν αργότερα. Ήταν κατά την εποχή που με τη στρατιά του Ιησού κατά των Χαναναίων και του πολέμου, κατά τον οποίο οι Χαναναίοι κράτησαν (την πόλη), που (ο Ιησούς) κατένειμε στους Εβραίους, οι οποίοι όμως δεν κατάφεραν να διώξουν (τους Χαναναίους) από τα Ιεροσόλυμα, μέχρι που την πολιόρκησε ο Δαυίδ…» (Ιώσηπος, «Ιουδαϊκή Αρχαιολογία», Ζ, 3. 10-25).

Μάλιστα ο Ιώσηπος θεωρώντας τα Σόλυμα πόλη Χαναναίων, δηλαδή Φιλισταίων, δίνει σε συνδυασμό με τον Ηρόδοτο μία ακόμη απόδειξη ότι οι Φιλισταίοι ήταν κρητικής καταγωγής.

 Του Στέφανου Μυτιληναίου

www.gataros1.info

1. για αυτούς που λατρεύουν τα φυλετικά δεδομένα, μια ”γενετική” ανάλυση αρχαίων φυλών στην μεσόγειο
   h–p://www.rense.com/general48/Palestinians.pdf
   από καθαρά αρχαιολογικής άποψης:
   h–p://vernerable.wordpress.com/archaeology/philistines-greeks-or-egyptians/
   απόσπασμα :
   No one is really sure about the etymology of the term “Philistine.” The Philistines, according to the Bible, derived from an Egyptian clan or tribe known as the Casluhim, of whom nothing is known at this time. In the Hebrew, the Philistines are Plstym, pronounced Philisteem; plural of Plsty, pr. Philistee. Their land is Philistia, or in Hebrew, Plshth; cf. Ps. 87:4; pr. Pelesheth.
   Fourmont and Hitzig derived the name from the Greek Pelasgoi, though it is hard to explain how “g” could be elided and a “t” put in its place. Gesenius traced it to an Ethiopic word meaning “to wander” but R. Macalister objects to this latter derivation on the basis of the widespread use of the name among the nations of the ancient world. Such widespread usage could only mean that the name is of Philistine origin. “Now a word meaning ‘stranger’ or the like, while it might well be applied by foreigners to a nation deemed by them intruders, would scarcely be adopted by the nation itself, as its chosen ethnic appellation. This Ethiopic comparison it seems therefore safe to reject.” (The Philistines: Their History and Civilization, 1914, p. 3.)
   It is possible that the “Cherethites” (Hebrew, crthy; pr. Carithee) of 2 Sam. 8:18, who served as David’s bodyguard (along with Pelethites)), are Cretans or Philistines. It’s also possible that they might be the Carians living on the Anatolian coast north of Israel. The Cherethites are closely linked to the Philistines (Ez. 25:16; Zeph. 2:5), but the Carians were much given to mercenary work throughout their history. Cherethites and Pelethites could be Philistines, but it’s hard to believe David would use the enemies of Israel as his personal bodyguards. Perhaps, however, he made friends with some Philistines when he sojourned among them, and they would naturally hitch themselves to David’s rising star.
   It does not appear that Cherethites are Cretans since Ezekiel and Zephaniah describe the Cherethites as living along the “sea-coast.” (Ez. 25:16; Zeph. 2:5.) On the other hand, if David had met some Cretans during his stay with the Philistines, and if they had become fast friends with him, these may have joined for personal reasons as well, and lived along the seacoast in Israel.
   My own conclusion is that Cherethites were Carians, and Pelethites may have been Pylians (from Pylos on the Greek mainland) or perhaps some other people living close to the Carians in Asia Minor. The reason is that if the Cherethites or Pelethites were Philistines, or even Cretans, why didn’t the biblical writer simply use the term “Philistine” or “Capthorim” to refer to these peoples? Why invent new terms? Admittedly, while it doesn’t offer conclusive proof that the Cherethites are Carians, biblical references to the “captains” serving under Jehoiada (e.g., 2 Kings 11:19), use the Hebrew term, Cry (pr. kawree). This seems to indicate that the Carians were a permanent mercenary force in the kingdom of Israel from the time of David forward, and could very well have been Cherethites. After all, the Carians became known for their mercenary work, and as an example, we have mention of them by Herodotus, who says that Carians joined with Ionians to become mercenaries serving under Psammetichus (The Histories, Book 2). In any case, the possible identification of the Cherethites with the Carians is only a point of interest, not a point of dogma.
   =======================
   και η αντί-θέση, ότι δηλαδή μινωίτες και φιλισταίοι δεν είχαν πιθανώς σχέση
   h–p://www.whowerethephoenicians.com/wp-content/uploads/book/09-THE%20PHILISTINES%20AND%20THE%20SEA%20PEOPLES%20NOT%20THE%20SAME%20ENTITY.pdf
   απόσπασμα
   The widely held view that the Philistines were originally from Crete, and
   that their settlement in Israel took place in the 11th century B. C., raises a
   number of questions which remain unanswered
   A. No Greek element is to be found in biblical Philistine names, whether
   those of cities or personal names. Gaza, Gat, Ziklag, Yishbi, Fichol, Abimelech,
   Achuzat, Dagon, Achish and others are not derived from the Greek, but
   are Semitic names.33 Scholars have already referred to this fact34), including
   MacAlister35 who regards Crete as the homeland of the Philistines. This fact
   has driven scholars to believe that the Philistines were Semites although
   the conjecture is that they came from the Greek islands36, or at least, that
   they adapted themselves to the Semitic–Canaanite way of life and religion37.
   Greenfield remarks in this connection that “All their gods known to us have
   a semitic name. The Philistines it may be surmised lost their language soon
   after coming to Palestine and spoke a Canaanite dialect which gradually gave
   way to Aramaic”.38
   Winckler as cited by MacAlister39 notes: “As immigrants they naturally
   adopted the civilisation of the land they seized and with it the cultus also”.
   B. Scholars try to point out the similarities between so called Philistine
   garments, hair styles, pottery, etc. and those of the Cretans. But how are
   we to explain their presumably total preservation of such characteristics on
   the one hand, and the total abandonment of their “Greek autochtonous”
   culture in nearly all other spheres such as language, religion, personal names,
   deity names, idol forms etc. on the other. In all spheres, excluding art, the
   dominant characteristics of the Philistines are Semitic, while in the Arts – so
   we are told – they are Greek. Is it possible to become so integrated into the
   local population, and in such a very short period of time?
   C . Philistine names such as Dagon, Beit–Dagon, Ashkelon, Gaza, Gath
   and others are linked in the Bible and to some extent also in the Tell el–
   Amarna and Ras–Shamra tablets to a period prior to Raamses III, before
   the appearance of those called “Sea peoples”; therefore if the mention of the
   name Philistines in the Bible before the period of Raamses III is considered
   anachronistic, we must also accept anachronism in the mention of the names
   of Philistine cities. But the appearance of these names in the el–Amarna
   and Ras–Shamra tablets indicate their existence in a prior period. Hence
   according to the accepted version, the Philistines must have settled in already
   existing cities, e. g. Ashkelon, Gaza. etc. How is it that scholars, therefore, try
   to explain these names as derivations from Greek?40
   D. Archaeological findings considered as being Philistine were discovered
   in sites outside the region supposed to be Philistine, such as Tell Yehudieh
   in Egypt, Nebesha in the Nile delta, Aniba in Nubia, Sehab in Transjordan
   and others