ΤΑΞΙκές επιΚΟΙΝΩΝΙΕΣ- Από τις αληθινές ιστορίες ενός ταξιτζή...

ΤΑΞΙκές επιΚΟΙΝΩΝΙΕΣ- Από τις αληθινές ιστορίες ενός ταξιτζή...

«Η Θρησκεία κάτω από τον φακό της «ψυχανάλυσης»

Του ταξιτζή-συγγραφέα Γιάννη Δέδη

Το ίδιο βράδυ και ενώ δεν είχε περάσει πολύ ώρα που είχα αφήσει τον αρχιτέκτονα Δημουλέα, ήρθε απανωτά η δεύτερη έκπληξη. Ήταν ήδη 10 η ώρα, όταν αποφάσισα να επιστρέψω στην Αθήνα, αφού η δουλειά στον Πειραιά είχε «σπάσει». Βρισκόμουν στην αρχή της Τζαβέλα με κατεύθυνση το Φάληρο, όταν ο κύριος που στεκόταν δεξιά στο πεζοδρόμιο σήκωσε αργά το χέρι του. Άνοιξε την πίσω πόρτα και μπήκε:

- Καλησπέρα σας! Στου Ζωγράφου...

Είχε ηλικία περίπου 55-60, κανονικό ανάστημα και κλασικό ντύσιμο. Κοστούμι, γραβάτα και καμπαρτίνα, μιας και ο καιρός ήταν άστατος. Για αρκετή ώρα δεν μιλούσαμε. Κάποια στιγμή τον κοίταξα από τον εσωτερικό καθρέπτη και το αίμα μου πάγωσε. Το βλέμμα του ήταν καρφωμένο πάνω μου, ασάλευτο, ανέκφραστο, γεμάτο μυστήριο. Μου θύμιζε τον Anthony Hopkins στη «Σιωπή των Αμνών». Είχαμε φτάσει πλέον στον Άγιο Σώστη στη Συγγρού όταν έκανα τον σταυρό μου! Τότε μίλησε:

- Κάνεις τον σταυρό σου πάντα όταν περνάς από εκκλησία, ε;

- Ε!...Ναι! Πράγματι!

- Το κατάλαβα...

Δεν ήθελα να με περάσει για θρησκόληπτο και προσπάθησα να δικαιολογηθώ.

-Ξέρετε δεν είμαι και άρρωστος με τη θρησκεία..., περισσότερο από συνήθεια....

Ωστόσο δεν μπορούσα να κρύψω την αμηχανία μου, γιατί αισθανόμουν ότι αυτός ο άνθρωπος με εξέταζε και μάλιστα με πλήρη «αξονική τομογραφία». Ήταν και ο τρόπος και το ύφος που μιλούσε! Χωρίς καμία σύσπαση στο πρόσωπό του!

- Ποιά εκκλησία είναι αυτή; Ρωτάει...

- Ο Άγιος Σώστης.

-Είναι η εκκλησία για την οποία έχουν κάποια διαμάχη οι μητροπολίτες;

Τι να σας πω! Δεν το γνωρίζω!

- Κάτι τέτοιο νομίζω πως άκουσα στη Μητρόπολη του Πειραιά που βρισκόμουν. Είχαμε μια συζήτηση με τον μητροπολίτη για το ραδιόφωνο και την τηλεόραση του Πειραιά.

- Δημοσιογράφος είστε;

- Όχι! Καθηγητής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο.

- Ψυχολογία! Νάτα μας! Σκέφτηκα: ο άνθρωπος έχει «σπουδάσει» σε βάθος την ανθρώπινη ψυχή...Πάντα ήθελα να γνωρίσω έναν τέτοιο επιστήμονα και να συζητήσω μαζί του. Έτσι άδραξα την ευκαιρία!

- Έχετε σχέση με τη θρησκεία, την Εκκλησία;

- Καμία, μου απαντά.

- Σας ρωτάω, επειδή πήρατε μέρος στη συζήτηση...

- Ναι. Η θέση μου είναι ότι η θρησκεία είναι απαραίτητη. Η οποιαδήποτε θρησκεία. Πόσο μάλιστα ο Χριστιανισμός και η Ορθοδοξία!

- Ναι! Αλλά μήπως είναι ένας τρόπος να «μαντρώνουμε» τον κόσμο; Το «όπιο» του λαού, όπως λένε...

- Όχι, δεν εννοώ αυτό. Η θρησκεία είναι απαραίτητη, γιατί ο άνθρωπος έχει πάντα την ανάγκη να ελπίζει και να πιστεύει σε κάτι. Είναι σημαντικό, λοιπόν, στοιχείο, γιατί χάρη σε αυτήν ο άνθρωπος έχει αξίες, κανόνες, ιδανικά, πολιτισμό...Διαφορετικά θα υπήρχε μια ζούγκλα...

- Έχετε δίκιο! Δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι! Εσείς είστε θρησκευόμενος;

- Όχι! Είμαι υπερασπιστής της θρησκείας, αλλά είμαι άθεος! Τον γιο μου που είναι 19 χρονών, τον έχω πάει τρεις φορές στο Άγιο Όρος. Και ξέρεις γιατί; Για να γνωρίσει τους θησαυρούς της Ορθοδοξίας! Αν ο κόσμος ήξερε για το Άγιο Όρος...Τι κληρονομιά έχουμε...Τι πολιτισμό...Και εμένα, όταν ήμουν μικρός, ο πατέρας μου, παρόλο που ήταν άθεος, με έπαιρνε όταν βρισκόταν στο χωριό και με πήγαινε στην εκκλησία...Ο πατέρας μου ήταν κομμουνιστής και τον είχαν στα ξερονήσια, στην εξορία...σπάνια βρισκόταν στο χωριό...

- Πώς λέγεστε; Τον ρωτάω.

- Σταύρου. Λάμπρος Σταύρου.

- Εκτός από το πανεπιστήμιο...είστε και γιατρός; Θέλω να πω...

- Ναι! Είναι και η γυναίκα μου γιατρός στο «Παίδων»...

Μου έδειξε να σταματήσω. Η συζήτηση που συνεχιζόταν είχε ως θέμα τη δημοκρατία, και οι απόψεις του ήταν τρομερά ενδιαφέρουσες. Τον παρακάλεσα να μείνει λίγο, να μου δώσει απαντήσεις σε κάποιες απορίες μου. Το έκανε με ευχαρίστηση. Με πλήρωσε, έσβησα το ταξίμετρο και παρκάρισα. Δεν ξέρω και εγώ πόση ώρα συζητούσαμε...Ο άνθρωπος που στην πρώτη ματιά μου είχε προκαλέσει «ανατριχίλα», τώρα με είχε καθηλώσει, ακούγοντάς τον με δέος και θαυμασμό. Κάποια στιγμή αποφάσισε να κατέβει και πήρα το θάρρος να τον ρωτήσω:

- Ξέρετε καταγράφω ό,τι με έχει εντυπωσιάσει στο ταξί και ίσως κάποια στιγμή εκδώσω κάποιο βιβλίο...Θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω το όνομά σας;

- Ασφαλώς! Δεν έχω κανένα πρόβλημα, μου απάντησε και μου έδωσε την κάρτα του...

ΤΑΞΙκές επιΚΟΙΝΩΝΙΕΣ

Από τις αληθινές ιστορίες ενός ταξιτζή

«Η Θρησκεία κάτω από τον φακό της «ψυχανάλυσης», 

είναι ο τίτλος του βιβλίου, που τελικά έκδοσε ο Γιάννης Δέδες το 2003, από τις Εκδόσεις «Κοχλίας».