ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΤΕΧΝΗ

ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΤΕΧΝΗ / 奥林匹亚艺术

Ο Ερμής του Πραξιτέλη.
Το άγαλμα χρονολογείται από το 343 π.Χ. και είναι κατασκευασμένο από μάρμαρο της Πάρου.
Είναι το μόνο αυθεντικό έργο του Πραξιτέλη που έχει διασωθεί. Βρέθηκε στην Ολυμπία, απείραχτο στο βάθρο του, αρκετά μέτρα κάτω από την γη  και έχει ύψος 2.10 μ.  Ήταν αφιερωμένο από τους Ηλείους και Αρκάδες στο ιερό Άλτις, για να εορτάσουν την συνθήκη ειρήνης. Αργότερα είχε τοποθετηθεί στον ναό της Ήρας, όπου και ευρέθηκε το 1877.
Το έργο, “το διαμάντι της Ολυμπίας“, παριστάνει τον Ερμή, τον αγγελιοφόρο των Θεών, με τον μικρό Διόνυσο να προσπαθεί να πάρει κάτι από το χέρι του.

Η ιστορία έχει ως εξής: η Σεμέλη, μητέρα του Διόνυσου, πέθανε από τον τρόμο της, όταν ο Δίας της παρουσιάστηκε με τους κεραυνούς και όλη του την λάμψη, μπροστά της. Ήταν όμως έγκυος και ο Δίας παίρνοντας το βρέφος, το έστειλε στις νύμφες της Κρήτης, με τον Ερμή. Όταν το μωρό άρχισε να κλαίει, ο Ερμής για να το καθησυχάσει, του έδειξε κάποιο γυαλιστερό αντικείμενο.
Αυτήν την σκηνή απεικονίζει το έργο, το οποίο παρουσιάζει τον Ερμή νωθρό, αλλά αρρενωπό, να ακουμπάει στον κορμό ενός δένδρου. Στα χείλια του, τα οποία αφήνουν μία ελαφρά σκιά, διακρίνεται η αρχή ενός χαμόγελου. Η λεπτότητα του στόματος έρχεται σε αντίθεση με την δυνατή του μύτη. Τα μαλλιά του Ερμή είναι άτακτα και κάνουν να φαίνεται το δέρμα του πιο απαλό και πιο λείο. Η απαράμιλλη τέχνη του Πραξιτέλη, στο να αφαιρεί την σκληράδα από το μάρμαρο, κάνοντας το, το ίδιο με την όψη της σάρκας, οφείλεται στην μεγάλη δεξιοτεχνία του, στην χρήση φωτός και σκιάς. Ο Πραξιτέλης για να δώσει ζωντάνια στο άγαλμα, σκοπίμως δεν κρατάει τις αναλογίες. Εάν κανείς το παρατηρήσει από τ’ αριστερά, φαίνεται λυπημένο, από τα δεξιά φαίνεται γελαστό, όταν δε το κοιτάξεις από μπροστά, ήρεμο.

ΝΑΟΣ ΔΙΟΣ

Αναπαράσταση του ανατολικού αετώματος του ναού του Διός στην Ολυμπία, το
οποίο ξεκίνησε ο Ηλείος Λιβών το 572 π.Χ. και τελείωσε γύρω στο 450 π.Χ.
 Απεικονίζει τον μύθο της αρματοδρομίας μεταξύ του Πέλοπος και Οινόμαου, με τον
 Δία να στέκεται ανάμεσα των δύο παρατάξεων. Το σχέδιο φιλοτέχνησε ο Παιώνιος.

Reconstruction of the East pediment, of the temple of Zeus at Olympia which
was begun about 572 BC by the Elean Libo and completed about 450 BC.
 It depicted the myth of the chariot race between Pelops and Oenomaos,
with Zeus standing between the two teams. It was designed by Paeonios.

Αναπαράσταση του δυτικού αετώματος του ναού του Διός στην Ολυμπία.
 Απεικονίζει την μάχη μεταξύ των Κενταύρων και Λαπήθων. Οι Κένταυροι ήταν
 καλεσμένοι στον γάμο του ήρωα των Λαπήθων Πειρίθους, και μετά την μέθη
 προσπάθησαν να απαγάγουν την νύφη Δειαδάμια και τις άλλες γυναίκες. Στο μέσο
 στέκεται ο Απόλλωνας, ενώ ο Πειρίθους και ο Θησέας μάχονται τους Κένταυρους.
Το σχέδιο φιλοτέχνησε ο Αλκαμένης της Αθήνας.

Reconstruction of the West pediment, of the temple of Zeus at Olympia.
 It depicted the fight between Centaurs, who were guests at the wedding of the Lapith
 hero Peirithoos, and the Lapithae. The Centaurs, after getting drunk,  they tried to
abduct the bride Deidameia and the other Lapithae women. In the middle standing is
Apollo, with Peirithoos and Theseus on each side, fighting the Centaurs.
It was designed by Alkamenes of Athens.

Αναπαράσταση του χρυσελεφάντινου αγάλματος του Διός στην Ολυμπία. ΧΡΥΣΕΛΕΦΑΝΤΙΝΟ ΑΓΑΛΜΑ ΔΙΟΣ

Το άγαλμα κατασκευάσθηκε από τον Φειδία γύρω στο 432 π.Χ. και είχε ύψος περίπου 12 μέτρα (επτά φορές το ύψος του κανονικού ανθρώπου). Ο Δίας καθόταν επάνω σε θρόνο, ο οποίος ήταν κατασκευασμένος από χαλκό, χρυσό, ελεφαντοστούν και διάφορες πολύτιμες πέτρες. Ο θρόνος ήταν διακοσμημένος από τους μαθητές του, Πάναινο και Κολώτη, με μυθολογικές παραστάσεις. Το γυμνό σώμα του Διός ήταν φτιαγμένο από ελεφαντοστούν και η ρόμπα του ήταν καλυμμένη από χρυσά φύλλα, διακοσμημένα με κρίνους και ζωδιακές σκηνές. Τα σανδάλια του ήταν χρυσά. Το κεφάλι ήταν στεφανωμένο με ασημένιο στεφάνι ελιάς και τα μαλλιά του και η γενειάδα του ήταν από χρυσό. Στο δεξί του χέρι κρατούσε την Νίκη, φτιαγμένη από χρυσό και ελεφαντοστούν και στο αριστερό του κρατούσε σκήπτρο, φτιαγμένο από όλα τα γνωστά μέταλλα εκείνων των χρόνων, με αετό στην κορυφή, Το πρόσωπο ήταν επιβλητικό, και όταν ο ανιψιός του (ή αδελφός του) Πάναινος ρώτησε τον Φειδία από που το εμπνεύσθηκε, αυτός απήντησε με τους στίχους της Ιλιάδος του Ομήρου, που περιγράφουν το μέτωπο και τα μαλλιά του Δία. Ο Παυσανίας γράφει, ότι όταν τελείωσε το έργο, ο Φειδίας ρώτησε τον Δία αν ήταν ευχαριστημένος και ο θεός απάντησε με ένα κεραυνό που διαπέρασε τον ναό, χωρίς να καταστρέψει τίποτα. Στο σημείο που χτύπησε ο κεραυνός, τοποθετήθηκε μια χάλκινη υδρία. Ήταν ντροπή να πεθάνει κανείς χωρίς να επισκεφθεί την Ολυμπία για να δει το άγαλμα. Ο Δίων Χρυσόστομος, σε ομιλία του μπροστά στον Ναό το 97 μ.Χ., είπε: “Αν ένας άνθρωπος, με βαριά καρδιά από τις στεναχώριες και λύπες της ζωής, βρεθεί μπροστά στο άγαλμα, τα ξεχνάει όλα“. Το άγαλμα βρισκόταν στην Ολυμπία μέχρι το 393 μ.Χ.  Αργότερα μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη, όπου καταστράφηκε στην μεγάλη φωτιά του Λαυσείου, το 476 μ.Χ. Μεγάλη έρευνα Βρεττανών Ιστορικών υποστηρίζει πως η Ορθόδοξη εικόνα του Χριστού αποτελεί μεταφορά προς το Ανατολικότερο της αυτής φυσιογνωμίας του Διός!

The statue was made by Pheidias around 432 BC and had height about 12 meters (seven times larger than normal).
Zeus was seated on his throne, which was made from bronze, gold, ivory and various precious stones. The throne was decorated by his pupils Panainos and Kolotis, with  mythological scenes. The bare body of Zeus was made from ivory and his robe was covered from golden sheets, adorned with lilies and zodiac scenes. His sandals were gold.  His head was crowned by a silver olive wreath and the hairs and beard were made out of gold.
In his right hand kept a Nike, made of gold and ivory and in his left a scepter with an eagle on top, made up from all the known metals.
The face was so impressive and it is said that when his nephew (or brother) Panainos asked Pheidias from where he was inspired, he quoted the lines from Homer’s Iliad, that described Zeus brow and hairs.
Pausanias wrote, that when the statue was finished, Pheidias asked Zeus for a sign, if the work was at his liking and the god replied by striking the temple with a thunderbolt, but without destroying anything. At the spot where the thunderbolt had struck, a bronze hydria was placed. It was shame, for a man to die without visiting Olympia to see the statue.
Dio Crysostomos, in a speech given at the temple in 97 AD., said: “If a man, with a heavy heart from grief and sorrow in life, will stand in front of the statue, he will forget all these“.
The statue was at Olympia until 393 AD, afterwards it was taken to Constantinople, where it was destroyed in the great fire of Lauseion, at 476 AD.