Ο μέσος πολίτης βλέπει με θυμηδία την έξαρση των πατριωτικών
οργανώσεων. Οι λέξεις “ΦΙΛΟΠΑΤΡΙΑ”, “ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ” δεν
του λένε τίποτα. Γράφει ο Πυθαγόρας Οι ελληνικές σημαίες , που με τόση ζέση ανεμίζουν οι
πατριώτες , του φαίνονται αστεία υπερβολή τελείως αταίριαστη με
την σημερινή πραγματικότητα .
Ο αγαπημένος κωμικός Νίκος Σταυρίδης, (1910 -1987)
Ο
Ελληνικός Κινηματογράφος και οι πρωταγωνιστές του
(2)
Επιμέλεια
Γ.Γ.Γ
==============
Ο Νίκος
Σταυρίδης ήταν Έλληνας ηθοποιός του κινηματογράφου και του θεάτρου. Γεννήθηκε
στο Βαθύ της Σάμου. Ξεκίνησε την καριέρα του το 1929 στο μουσικό θέατρο,
συμμετέχοντας σε επιθεωρήσεις, οπερέτες και παραστάσεις βαριετέ. Τη δεκαετία
του 1940 άρχισε να συγκροτεί δικούς του θιάσους και να συνεργάζεται με
σπουδαίους συναδέλφους του, όπως τη Ρένα Βλαχοπούλου, τις αδελφές Καλουτά, την
Καίτη Ντιριντάουα και τη Μαρίκα Νέζερ, την Καίτη Μπελίντα και τη Μαρίκα Νέζερ
(1958: Τεντυμπόυς των Γιαλαμά-Θίσβιου-Πρετεντέρη), τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο
και τη Σοφία Βέμπο (1959), τον Κώστα Χατζηχρήστο (1963) κ.ά.
Μεσολάβησε ένα
διάστημα (1954-55) κατά το οποίο ίδρυσε μαζί με τον Τάκη Μηλιάδη και τη Νανά
Σκιαδά το θίασο «Ελληνική Μουσική Κωμωδία», στον οποίο ανέβασε επιθεωρήσεις
αλλά και έργα πρόζας, όπως η κωμωδία "Δέκα μέρες στο Παρίσι" (με τον
Διονύση Παπαγιαννόπουλο το 1960).
Ο γυναικείος πληθυσμός της Σπάρτης αποκλειόταν από το στρατιωτικό
λειτούργημα, διότι οι νόμοι της πόλεως προσδιόριζαν ως καθήκον τους την
γέννηση και ανατροφή υγιών τέκνων. Η αγωγή των γυναικών δεν άγγιζε, ούτε
καν προσέγγιζε, τα όρια αυστηρότητας εκείνης των ανδρών, διότι ο
προορισμός και η αποστολή τους εντός της Πολιτείας ήταν διαφορετικής
φύσεως. Αυτό βεβαίως δεν θα πρέπει να ερμηνευθεί ως μία καταπίεση του
γυναικείου φύλου, το αντίθετο μάλιστα.
Η γυναικεία ελευθερία σε καμία άλλη πόλη του αρχαίου
Ελληνικού Κόσμου δεν εκδηλώθηκε τόσο έμπρακτα, όσο στην Λακωνική
Πολιτεία. Στη Σπάρτη, οι γυναίκες είχαν το αποκλειστικό προνόμιο, απ’
όλες τις άλλες Ελληνίδες, να γυμνάζονται ισότιμα με τους άνδρες και να
κυκλοφορούν άνευ περιορισμών. Όπως γνωρίζουμε, ευγονικές μέθοδοι ίσχυαν
και ως προς τις γυναίκες, οι οποίες άπτονταν του καθορισμού της υγείας
των γυναικών και της καταλληλότητάς τους να φέρουν στον κόσμο υγιή
παιδιά.
Στις 13 μ.μ, πήραμε το
καραβάκι και μετά από μια αντίστροφη περίπλευση μέχρι τα Κατουνάκια, γυρίσαμε
πάλι προς στα πάνω και αποβιβαστήκαμε στη μονή Διονυσίου, γύρω στις 14 μ.μ.
Όμορφο μοναστήρι με καλαίσθητους εσωτερικούς χώρους και ξενώνες. Ο αρχοντάρης
π. Παύλος, που είναι από την Κύπρο και είναι ευγενέστατος, μας οδήγησε σε ένα
δίκλινο κελάκι, όπου βρήκα και μερικά ωραία βιβλία. Ο π. Παύλος είναι
πνευματικός-εξομολόγος, καθώς είδα εξομολογούσε κάποιους στο ενδιάμεσο διάστημα
της αναμονής, που εμείς κεραστήκαμε τα εθιμοτυπικά κεράσματα, ρακί και
λουκούμια. Ενθυμούμενος, μάλιστα, κάποια λεγόμενα του π. Ραφαήλ, σχετικά με την
εξομολόγηση, σκέφτηκα πως θα έπρεπε ίσως, να ρωτήσω τον π. Παύλο, αν θα
μπορούσα να εξομολογηθώ. Όμως, πριν καν το κάνω, με ρώτησε ο ίδιος, αν επιθυμώ
να εξομολογηθώ. Του απάντησα πως ναι, ήταν πρόθεσή μου να τον ρωτήσω, άλλωστε.
Κανονίσαμε να γίνει αυτό, μετά τις 7 μ.μ, όταν θα είχε τελειώσει και η
ακολουθία του Απόδειπνου.
αι ο σκληρόκαρδος δούλος της Παραβολής του Ευαγγελίου;
Ευαγγ. Aνάγνωσμα: Ματθ. 18:23-35
Του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου
Απόδοση στη νεοελληνική
Γι΄ αυτό η βασιλεία των ουρανών
μοιάζει μ΄ένα βασιλιά, που θέλησε να του αποδώσουν λογαριασμό οι δούλοι του.
Μόλις άρχισε να κάνει τον λογαριασμό, του φέρανε κάποιον που όφειλε δέκα
χιλιάδες τάλαντα. Επειδή δεν μπορούσε να τα επιστρέψει, ο κύριός του διέταξε να
πουλήσουν τον ίδιο, τη γυναίκα του, τα παιδιά του κι όλα τα υπάρχοντα του και
να του δώσουν το ποσό από την πώληση. Ο δούλος τότε έπεσε στα πόδια του, τον
προσκυνούσε κι έλεγε: δείξε μου μακροθυμία και θα σου τα δώσω όλα τα χρέη
μου πίσω. Τον λυπήθηκε λοιπόν ο κύριος του εκείνον τον δούλο και τον άφησε να
φύγει· του χάρισε μάλιστα και το χρέος.
Ακάθιστος
ύμνος επικράτησε να λέγεται ένας ύμνος «Κοντάκιο» της Ορθόδοξης Εκκλησίας, προς
τιμήν της Υπεραγίας Θεοτόκου, από την όρθια στάση, που τηρούσαν οι πιστοί κατά
τη διάρκεια της ψαλμωδίας του. Οι πιστοί έψαλλαν τον Ακάθιστο ύμνο όρθιοι, υπό
τις συνθήκες που θεωρείται ότι εψάλη για πρώτη φορά, ενώ το εκκλησίασμα
παρακολουθούσε όρθιο κατά την ακολουθία της γιορτής του Ευαγγελισμού, με την
οποία συνδέθηκε ο ύμνος.
Επιμέλεια Γ.Γ.Γ============== Ο εμβληματικός ηθοποιός, ο πρωτοπόρος της επιθεώρησης, ο ξεκαρδιστικός πλακατζής! Η γνήσια λαϊκή μορφή του Βασίλη Αυλωνίτη να γεμίζει πληθωρικά
την οθόνη είναι μια εικόνα γνώριμη σε κάθε Έλληνα κινηματογραφόφιλο.
Νεκρός ο Ήρωας Ίτσιος φώτο ντοκουμέντο απο το αρχείο της Βερμαχτ
Ο Δημήτριος Ίτσιος αντιμετώπισε μόνος του σαν παλληκάρι την
πολεμική μηχανή των Ναζί και θυσιάστηκε για την ελευθερία – Μια μοναδική
ηρωική σελίδα βγαλμένη από την Ιστορία της Ελλάδας και ήταν ο πρώτος
που εκτελέστηκε εν ψυχρώ από τους Γερμανούς επειδή αντιστάθηκε!
Το ΒΑΡΟΣ – δηλαδή το “τεχνητό χρέος” ή διαφορετικά ο “Υπέρογκος
Δανεισμός” είναι το τέχνασμα του Καπιταλιστικού Συστήματος ώστε σε βάθος
χρόνου και με μαθηματική ακρίβεια να γονατίσει η οικονομία ενός Κράτους
(Δημόσιος Τομέας), των Επιχειρήσεων (Ιδιωτικός Τομέας) κατά συνέπεια οι
Έλληνες Πολίτες όσον αφορά την χώρα μας.
Ο “ΜΟΧΛΟΣ” – δηλαδή το “Εργαλείο” μέσω του οποίου οι Έλληνες Πολίτες
μπορούν να αντιδράσουν και να αντισταθούν σθεναρά απέναντι στον
“Έντεχνο Δανεισμό” της Ελλάδος – είναι η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Το “ΥΠΟΜΟΧΛΙΟ” δηλαδή το “Ελληνικό Κοινοβούλιο” ή διαφορετικά η
“Βουλή των Ελλήνων” είναι το κατά παραγγελίαν “Κατασκεύασμα” στα Μέτρα
και Σταθμά του Καπιταλιστικού Συστήματος και έχει μάλιστα κατασκευασθεί
και δομηθεί κατά τέτοιον τρόπο (από το Καπιταλιστικό Σύστημα) ώστε αυτό
(το ΥΠΟΜΟΧΛΙΟ) να τοποθετηθεί τόσο κοντά στους Έλληνες Πολίτες, όπου οι
τελευταίοι να απαιτείται να καταβάλουν “Υπεράνθρωπες Προσπάθειες” για να
επηρεάζουν το “ΒΑΡΟΣ” κάθε φορά. Πράγμα αδύνατον!
Γεια σου, Στελάρα», «Καλημέρα παιδιά», πρωινό στα Εξάρχεια, αγαπημένη
γειτονιά του δημοφιλούς ηθοποιού, που δεν αλλάζει το κέντρο της Αθήνας
για τίποτα. Πίνουμε καφέ, αγοράζει χαρτομάντιλα από περαστικούς, μιλάει
με τον κόσμο, ζει χρόνια στην πλατεία Βικτωρίας και απορώ πώς δεν είναι
υποψήφιος στις προσεχείς δημοτικές εκλογές.
Το χρηματιστικό κεφάλαιο είναι συνύφανση μονοπωλιακών τραπεζών, βιομηχανίας, εμπορίου, ναυτιλίας, κλπ οργανωμένο σε μεγάλους οικονομικούς ομίλους. Η «χρηματιστική ελίτ»
είναι οι ιδιοκτήτες, κάτοχοι μεγάλου πακέτου μετοχών, ομολόγων, repos
και διαφόρων ειδών χρεογράφων. Πρόκειται για παρασιτικό στρώμα που ζει
από την κερδοσκοπία και ιδιοποίηση όλο και μεγαλύτερου μέρους του εισοδήματος
και ανακατανομής συσσωρευμένου πλούτου. Η κρίση ανέδειξε πιο καθαρά την
ασυδοσία του χρηματιστικού κεφαλαίου και ιδιαίτερα των μεγάλων τραπεζών
με την ανεξέλεγκτη πιστωτική επέκταση, τις κερδοσκοπικές φούσκες κά.
Για την αποφυγή κατάρρευσης του χ/π-συστήματος η κυβερνώσα ελίτ εφαρμόζει πακέτα διάσωσης εκατοντάδων δις σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων. Χρηματιστική και κυβερνώσα ελίτ είναι σύγχρονοι «Μπόνυ και Κλάϊντ» του καπιταλιστικού συστήματος.
Είναι γνωστό ότι ο πρώην γενικός γραμματέας της κυβέρνησης είχε μια
ιδιαίτερη ενασχόληση με το ζήτημα της Κρυπτείας. Με το θεσμό δηλαδή που
αναφέρεται στις μαζικές δολοφονίες Ειλώτων από Σπαρτιάτες. Δεν
επιθυμούμε να εμπλακούμε στην ιστορική συζήτηση γύρω από το συγκεκριμένο
θεσμό. Αξίζει όμως να κρατήσουμε ότι έχουμε να κάνουμε με ένα κρίσιμο
μηχανισμό ταξικής κυριαρχίας για την αναπαραγωγή της κοινωνικής ειρήνης
στην αρχαία Σπάρτη. Στο βαθμό που δεν μπορούσε να εξασφαλιστεί η
κυριαρχία πάνω στους Είλωτες, έμπαινε σε αμφισβήτηση συνολικά η
αποτελεσματικότητα της Σπαρτιατικής πολεμικής μηχανής.
Δεν με λένε Μπαλτάκο με λένε Σαμαρά. Με λένε Σαμαρά και είμαι ανδρείκελο της Μέρκελ. Δεν προεδρεύω απλώς, αλλά κυβερνώ αυτόν τον τόπο. Στο όνομα της Τρόικας. Εγώ εκτελώ τις εντολέςτης. Εγώ και η κυβέρνησή μου, Βενιζέλος, Στουρνάρας, Χρυσοχοΐδης, Γεωργιάδης, Χατζιδάκις σας κόψαμε τους μισθούς και σας λυσάξαμε στους φόρους.
Μια ενδιαφέρουσα τοποθέτηση έκανε σήμερα η δημοσιογράφος Κατερίνα Ακριβοπούλου στην τηλεοπτική εκπομπή του Ευαγγελάτου, σχετικά με το ναζιστικό μόρφωμα του Μιχαλολιάκου. Εκτίμησε ότι η Χρυσή Αυγή δεν είναι παρά ένα κατασκεύασμα των μυστικών υπηρεσιών, κάτι που το ισχυρίστηκε «μετά λόγου γνώσεως» όπως είπε.
«Έπεσαν μαχόμενοι για τη πατρίδα, αναβιώνοντας τις Θερμοπύλες εδώ
στον Εχίνο. Τρείς μέρες τους πάλευαν οι Γερμανοί εισβολείς, τον Απρίλιο
του ’41. Εικοσιένα ελληνόπουλα θυσιάστηκαν σε αυτή τη μάχη του οχυρού
Εχίνου. Ελληνόπουλα από όλη την Ελλάδα και πολλά από εδώ, τα
Πομακοχώρια.
Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι, είπαν το δικό τους όχι με αίμα και σήμερα έψαλλαν στη μνήμη τους, μπροστά στο Ηρώο, σε μιά συγκινητική τελετή, ο Μητροπολίτης και ο Μουφτής Ξάνθης.
Αδέλφια στη ζωή, αδέλφια και στον θάνατο. Με τους απογόνους τους να ζουν το ίδιο αγαπημένα και δημιουργικά.
Συνεχίζοντας την έρευνά μας πάνω στους αγνώστους, στο ευρύ κοινό,
Έλληνες ήρωες, οι οποίοι ξεπροβάλλουν από κάθε σελίδα της μακραίωνης
ιστορίας μας θυμίζοντάς μας πως ακόμα κι αν οι πιθανότητες σε κάθε
περίσταση της ζωής μας δείχνουν να είναι εναντίον μας, πάντα θα υπάρχει
κάποια μικρή δίοδος που θα φέρει την ανατροπή… Ή ακόμα κι αν δεν την
φέρει, αξίζει σίγουρα η προσπάθεια…
Εκατό χρόνια πριν, οι πρόγονοί μας
αναγκάστηκαν να υπομείνουν το πρώτο ολοκαύτωμα του 20ου αιώνα μαζί με
τους Αρμένιους και Ασσύριους της Οθωμανικής Επικράτειας. Ενορχηστρωμένη
από τον Otto Liman Von Sanders και την τζιχαντιστική Οθωμανική
Αυτοκρατορία, η Ελληνική Γενοκτονία είδε την εξόντωση των Θρακιωτών,
Βιθυνών, Ιώνων, Καππαδόκων και Ποντίων. Η 6η Απριλίου, ή όπως
αναφέρθηκε το 1914, “Μαύρο Πάσχα” τιμά τη μνήμη των εκτοπισμών και των
σφαγών που ξεκίνησαν στη Θράκη και αργότερα εξαπλώθηκαν στη Μικρά Ασία
και τον Πόντο. Αυτή η ξεχασμένη περίοδος της Ελληνικής Γενοκτονίας
ονομάζεται από τους Θρακιώτες “Γενοκτονία του Θρακικού Ελληνισμού”.
Φέτος συμπληρώνονται ενενήντα πέντε (95) χρόνια από τότε που ο
Μουσταφά Κεμάλ πασάς μπήκε με τους τσέτες του στην Σαμψούντα και έβαλε
σε εφαρμογή το σχέδιο για τον ξεριζωμό των Ελλήνων του Πόντου (19 Μαΐου
1919). Το τέλος της αποτρόπαιης αυτής πράξης, το 1923, είχε ως τραγικό
απολογισμό 353.000 αθώα θύματα και τον ξεριζωμό από τις
πατρογονικές εστίες εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων του Πόντου.
Αυτοί διωκόμενοι για να σωθούν εγκατέλειψαν ότι για τρεις χιλιάδες
χρόνια δημιούργησαν στον ιστορικό Πόντο και εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες
στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, την Αμερική, την Αυστραλία και τις χώρες της
πρ. Ε.Σ.Σ.Δ.
Η 40 στίχων επιγραφή της ονομαζόμενης «Στήλης της Καταιγίδας», στην οποία διαπίστωσαν ότι γίνεται λόγος για βροχή, σκοτάδι και θύελλα χωρίς διακοπή, φαίνεται πως συνδέεται με το ηφαίστειο της Θήρας
Τις
συνθήκες που επικράτησαν μετά την έκρηξη του ηφαιστείου της Θήρας
φέρεται να περιγράφει ένα από τα αρχαιότερα δελτία καιρού που βρίσκεται
χαραγμένο σε αιγυπτιακή στήλη από ασβεστόλιθο ηλικίας 3.500 ετών.
Πολύ γνωστή από τους δύο παγκοσμίους πολέμους είναι η οχυρή στενωπός
του Ρούπελ, που σχηματίζεται μεταξύ του όρους Αγκίστρου και των
ανατολικών προσβάσεων της Κερκίνης (Μπέλες), (μέσα από τη στενωπό αυτή
ρέει ο ποταμός Στρυμώνας και κοντά στη βόρεια έξοδο της βρίσκεται η
ελληνοβουλγαρική μεθόριος). Λόγω της στρατηγικής της σημασίας μετά τον
Β’ Βαλκανικό Πόλεμο κατασκευάσθηκε στη θέση αυτή ανασχετικό σύστημα
οχυρών, από το οποία ισχυρότερο ήταν αυτό του Ρούπελ, που βρίσκεται προς
τη βόρεια έξοδο της στενωπού.
Το 1867 η Ρωσία πούλησε στις ΗΠΑ
την Αλάσκα αντί 7,2 εκατ. δολαρίων. Μόνο τα πρώτα 50 χρόνια, οι
Αμερικάνοι κέρδισαν από αυτή τη γη 100 φορές περισσότερα. Πώς συνέβη,
και η τσαρική εξουσία έχασε ένα τόσο προσοδοφόρο μέρος;
Το αναρτημένο στην ιστοσελίδα της κυβέρνησης «αίτημα» για
«προσάρτηση» της Αλάσκας στη Ρωσία, μάζεψε ήδη περισσότερες από 35
χιλιάδες υπογραφές. Πολλοί, ακόμα και σήμερα, θεωρούν ότι οι Αμερικάνοι
έκλεψαν την Αλάσκα από τους Ρώσους, ή την ενοικίασαν και δεν την
επέστρεψαν. Σε αντίθεση με τους μύθους που κυκλοφόρησαν, η συναλλαγή
ήταν «καθαρή» και οι δυο πλευρές είχαν σοβαρούς λόγους για να την
πραγματοποιήσουν.
Πάνε να μας
παρουσιάσουν τον Μπαλτάκο περίπου σαν… «ιδιώτη». Που οι ενέργειές του
δεν είχαν σχέση ούτε με την κυβέρνηση, ούτε με τον πρωθυπουργό.
Προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο Μπαλτάκος δεν έδινε λογαριασμό σε
κανέναν. Ότι δεν εκπροσωπούσε την κυβέρνηση και το κράτος. Ότι οι
κινήσεις του ήταν προϊόν «προσωπικής στρατηγικής». Λίγο απέχουν από το
να ισχυριστούν ότι ο Μπαλτάκος περνούσε από το Μαξίμου, είδε φως και
μπήκε… Αλλά, ας τα πάρουμε από την αρχή:
Στις 25 Φεβρουαρίου του τρέχοντος έτους οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ
Πάντζας, Δριτσέλη, Δούρου, Βαλαβάνη, Κανελλοπούλου, Σακοράφα, Βρούτσης,
Δρίτσας, Γάκης, Βαμβακά, Γεωργοπούλου, Πετράκος, Καφαντάρη, Κουράκης
και Μεϊκόπουλος, στα πλαίσια του κοινοβουλευτικού ελέγχου είχαν
καταθέσει ερώτηση στο αρμόδιο υπουργείο ΠΕΧΩΔΕ σχετικά με το συνολικό
κόστος κατασκευής των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων στην περιοχή του
Ελληνικού.
Η απάντηση ήρθε γρήγορα, σε λιγότερο από ένα μήνα και έχει ως εξής:
Ι.Θ. Κακριδής Γιατί αλήθεια διδάσκουμε τα αρχαία ελληνικά στα παιδιά που
θέλουμε να μορφώσουμε, σε τόσο πολλές ώρες μάλιστα; Τρεις είναι οι
κύριοι λόγοι που μας υποχρεώνουν να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να
επικοινωνήσουν όσο γίνεται περισσότερο με τον αρχαίο κόσμο. Πρώτα απ’ όλα, γιατί είμαστε κι εμείς Έλληνες. Από τον καιρό του
Ομήρου ως σήμερα έχουν περάσει κάπου δυο χιλιάδες εφτακόσια χρόνια.
Στους αιώνες που κύλησαν οι Έλληνες βρεθήκαμε συχνά στο απόγειο της
δόξας, άλλοτε πάλι στα χείλια μιας καταστροφής ανεπανόρθωτης∙ νικήσαμε
και νικηθήκαμε αμέτρητες φορές∙ δοκιμάσαμε επιδρομές και σκλαβιές∙
αλλάξαμε θρησκεία∙ στους τελευταίους αιώνες η τεχνική επιστήμη
μετασχημάτισε βασικά τη μορφή της ζωής μας∙ και όμως κρατηθήκαμε
Έλληνες, με την ίδια γλώσσα‐φυσικά εξελιγμένη‐, με τα ίδια ιδανικά, τον
ίδιο σε πολλά χαραχτήρα και με ένα πλήθος στοιχεία του πολιτισμού
κληρονομημένα από τα προχριστιανικά χρόνια.
-Την αποστολή θα έφερνε σε πέρας το Α’ Σώμα Στρατού υπό τη διοίκηση του υποστράτηγου Κωνσταντίνου Νίδερ -Οι ελληνικές δυνάμεις τέθηκαν αμέσως υπό τη διοίκηση της Α’
Συμμαχικής ομάδας μεραρχιών, δυνάμεως 70.000 ανδρών, την οποία διοικούσε
ο Γάλλος στρατηγός Ντ’ Ανσέλμ. -Η επιλογή του
Ελευθέριου Βενιζέλου για τη συμμετοχή της Ελλάδας στην εκστρατεία της
Ουκρανίας δεν δικαιώθηκε από τα πράγματα. Οι εθνικές διεκδικήσεις σε
Ανατολική Θράκη και Μικρά Ασία δεν ευοδώθηκαν, αφού μεσολάβησε η
Μικρασιατική Καταστροφή, ενώ κόστισε βαρύτατα στις ελληνικές κοινότητες
της νότιας Ρωσίας, που θεωρήθηκαν αμφίβολης νομιμοφροσύνης από τις
σοβιετικές αρχές και πολλά μέλη της αναγκάσθηκαν να καταφύγουν ως
πρόσφυγες στην Ελλάδα.
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Μοναδικά
βίντεο από την εξερεύνηση του Αδριάνειου υδραγωγείου!!
Οι υπόγειες στοές των
αρχαίων υδραγωγείων της Αθήνας κάποτε μετέφεραν το νερό από τις πηγές του,
μέχρι το κέντρο της πόλης. Οι περισσότερες από αυτές σήμερα είναι ανενεργές και
ξεχασμένες στη λήθη μέσα στα έγκατα του αθηναϊκού υπεδάφους, χωρίς πρόσβαση από
την επιφάνεια, και συνήθως εμφανίζονται απρόσμενα σε κάποιο υπόγειο τεχνικό έργο,
όπως το μετρό.
Ελάχιστες είναι
προσβάσιμες, αλλά δε συνεχίζουν παρά για λίγα μόνο μέτρα. Άλλες, αποκλεισμένες,
δε γνωρίζουμε τι διαδρομές μπορεί να ακολουθούν, ενώ μεμονωμένες είναι οι
περιπτώσεις που οι αρχαίες σήραγγες μεταφέρουν νερό μέχρι και σήμερα!
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το υδραγωγείο του Υμηττού (4ος αι. π.Χ.,
διαδέχτηκε το Πεισιστράτειο), το νερό του οποίου τροφοδοτεί τον Εθνικό Κήπο,
ακολουθώντας περίπου τη διεύθυνση της πορείας του ποταμού Ιλισού.
Ο Ντομένικο Μπιγκόρντι, ο επονομαζόμενος
Γκιρλαντάιο, ήταν Ιταλός ζωγράφος, του Quattrocento, γεννήθηκε το 1449 και
πέθανε το 1494 στη Φλωρεντία. Δάσκαλος του Μιχαήλ-Άγγελου και μαθητής του
Μπαλντοβινέττι, αποθανάτισε τη ζωή και τα πρόσωπα της Φλωρεντίας του καιρού
του. O Γκιρλαντάιο ήταν ένας από τους ζωγράφους, που τα έργα τους τα
απολαμβάνουμε πιο πολύ για τον τρόπο με τον οποίο καθρεπτίζουν την γραφική ζωή
της εποχής.
Ενεργώντας
υπό τη γαλλική προτροπή ο Ελευθέριος Βενιζέλος, τα ταραγµένα χρόνια λίγο µετά
τη λήξη του Πρώτου Παγκοσµίου Πολέµου, στις αρχές του 1919, αποφασίζει να
συµµετάσχει σε µια παράτολµη ενέργεια αποστολής στη µεσηµβρινή Ρωσία (Ουκρανία)
ελληνικών στρατευµάτων προκειµένου να συµβάλουν στην καταστολή της επανάστασης
των µπολσεβίκων. Η αποστολή αυτή θα σηµειώσει παταγώδη αποτυχία. Η επιλογή αυτή
του Βενιζέλου είχε συνδυαστεί µε τις εθνικές µας διεκδικήσεις στην Ανατολική
Θράκη και τη Μικρά Ασία, επιλογές που δεν ευοδώθηκαν, ύστερα µάλιστα και από τη
µικρασιατική καταστροφή που ακολούθησε! Τελικά οι συνολικές απώλειες του
ελληνικού εκστρατευτικού σώµατος στη µεσηµβρινή Ρωσία ανήλθαν σε 398 νεκρούς
και 657 τραυµατίες.
Στην παρουσίαση και η ΛΙΑΝΑ ΚΑΝΕΛΛΗ ΦΩΤΟ Ντοκουμέντο…
***
σημ.Αμετανόητου: Προσωπικά
λυπάμαι πολύ για την Λιάνα για αυτή τη φωτογραφία.Δεν το γνώριζα και
βέβαια ΕΓΩ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ την εκτιμούσα ΠΟΛΥ και για την “πάρτη της”…γράψαμε
πολλά κάπου αλλού…όταν έτρωγε κάτι χαστούκια…Η Κανέλλη και σαν παλιά
δημοσιογράφος… ΟΦΕΙΛΕ να ξέρει ΠΟΙΟΣ είναι και τί πρεσβεύει ο Μπαλτάκος…
Εύχομαι να μην είναι φωτομοντάζ (πρέπει, μάλλον, να τραβήχτηκε το 2006) και να την πάτησα και εγώ…
Ο Πάνος Καμμένος έδωσε συνέντευξη στον δημοσιογράφο Μάριο Αραβαντινό, από την ιστοσελίδα “Το Κουτί της Πανδώρας”.
Μιλήσατε για συνταγματική εκτροπή και ζητήσατε την παραίτηση της κυβέρνησης. Θεωρείτε ότι η ευθύνη είναι συνολική;Είναι
ξεκάθαρο ότι ο κ. Μπαλτάκος δεν κινείτο από μόνος του. Κινείτο με πλήρη
γνώση του Πρωθυπουργού, για τις ενέργειες τις οποίες έκανε. Αυτό
φαίνεται και από την… πορεία των υποθέσεων. Όχι μόνον
από την πορεία της υπόθεσης της Χρυσής Αυγής, αλλά από την πορεία μια
σειράς υποθέσεων, από την οποία βλέπουμε ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να
παρέμβει στο έργο της Δικαιοσύνης. Θα σας δώσω δύο παραδείγματα. Το
παράδειγμα των Σκουριών όπου είδαμε τον σύμβουλο Τύπου του Πρωθυπουργού,
τον κ. Μουρούτη να κάνει tweet λέγοντας: «Δεν θα παρέμβει κάποιος
εισαγγελέας για τις δηλώσεις Καμμένου;». Να σας θυμίσω ότι οι «δηλώσεις»
μου, ήταν μια προσωπική συνομιλία που είχα με μητέρες παιδιών από τη
Χαλκιδική που έπιναν νερό με αρσενικό επί ενάμισι μήνα. Χρησιμοποίησαν
μια λέξη που είπα, τη λέξη «λιντσάρισμα» και μετά το tweet του κ.
Μουρούτη ο εισαγγελέας Μαδεμλής, παλιός ΟΝΝΕΔίτης τον οποίο γνώριζα από
την εποχή που ήμουν στη Νέα Δημοκρατία, άσκησε ποινική δίωξη. Άρθηκε η
ασυλία μου από τη Βουλή και η υπόθεση χρεώθηκε στον ίδιο εισαγγελέα.
Έκανα αίτηση εξαίρεσης διότι ήταν ο ίδιος εισαγγελέας που ζήτησε να
γίνει η προκαταρκτική, αλλά δεν εξαιρέθηκε κατά παράβαση κάθε αρχής
δικονομίας. Εν συνεχεία έκανα αίτημα ολικής ακυρότητας της διαδικασίας. Η
υπόθεση χρεώθηκε ξανά στον ίδιο εισαγγελέα.
Του Γιάννη Νικολόπουλου
Διαβάζοντας την ανακοίνωση του πρώην, πλέον, γενικού γραμματέα του
υπουργικού συμβουλίου Τάκη Μπαλτάκου, διαπιστώνει κανείς ότι είναι πιο
αποκαλυπτικά όσα υπονοεί και δεν λέει, παρά όσα περιγράφει και
συμπεριλαμβάνει στην ανακοίνωσή του
Ο Μπαλτάκος, ούτε λίγο ούτε πολύ, κάνει λόγο για σειρά συναντήσεων με
στελέχη και βουλευτές της Χρυσής Αυγής, συναντήσεις τις οποίες αποδίδει
στην… τυχαία γειτνίαση του εντός του Κοινοβουλίου γραφείου του με
εκείνο της Χρυσής Αυγής. Μοναδικό μέλημα του Μπαλτάκου στην επίμαχη
συνάντηση, που έγινε μετά την προσωρινή κράτηση των Μιχαλολιάκου, Παππά
και Λαγού, και πάντα κατά τα λεγόμενά του, ήταν η προσωπική του απαλλαγή
από τις πιέσεις ότι αποτελεί μέρος μιας συνωμοσίας κατά της ναζιστικής
οργάνωσης. Ο Μπαλτάκος «είχε την ευκαιρία» να τα ξαναπεί, τουλάχιστον
μια φορά ακόμη με τον βουλευτή της Χρυσής Αυγής και ποινικά υπόλογο,
Κασιδιάρη «και με άλλους – και μάλιστα ενώπιον πολλών μαρτύρων».
Μάλιστα, ο Μπαλτάκος κάνει την παρατήρηση ότι αυτή τη συνάντηση «φυσικά
δεν δημοσιοποίησε ο εν λόγω βουλευτής». Τέλος, ο πρώην γενικός
γραμματέας παραιτείται «λόγω του θορύβου και από προσωπική ευθιξία,
ζητώντας συγγνώμη για την αναστάτωση».
Η πινελιά που είναι όλα τα λεφτά είναι ότι ο Μπαλτάκος μιλάει
χαμηλόφωνα, σχεδόν ψιθυριστά, τηρεί τους συνωμοτικούς κανόνες, φτάνει να
κάνει μέχρι και την κίνηση του τηλεφώνου των υπουργών προς τους
δικαστές με το χέρι, για να μην το πει με λόγια.
Ο πρόεδρος της μη
αναγνωρισμένης Μολδαβικής Δημοκρατίας της Υπερδνειστερίας, Γεβγκένι
Σεβτσούκ, μίλησε για τα προβλήματα που προκαλεί στη Δημοκρατία η κρίση
στην Ουκρανία. Σημείωσε δε, ότι, μετά την Κριμαία έχει έλθει και η ώρα
της Υπερδνειστερίας.
Vzglyad: Το περασμένο σαββατοκύριακο ο Βλαντίμιρ
Πούτιν σε τηλεφωνική του συνομιλία με τον Μπαράκ Ομπάμα επέστησε την
προσοχή του προέδρου των ΗΠΑ στον «ουσιαστικό εξωτερικό αποκλεισμό» της
Υπερδνειστερίας. Σύμφωνα με τον Πούτιν, αυτό «οδηγεί σε επιδείνωση των
συνθηκών διαβίωσης για τους κατοίκους της περιοχής, εμποδίζει τη
μετακίνησή τους, τη φυσιολογική εμπορική και οικονομική δραστηριότητα». Η
Μολδαβική Δημοκρατία της Υπερδνειστερίας έχει αποκλειστεί από την
πλευρά της Ουκρανίας;
Σκηνές Αποκάλυψης ονειρευόταν για τη Νέα Υόρκη ο Χίτλερ, με ουρανοξύστες να καίγονται σαν γιγάντιοι πυρσοί, κτήρια να καταρρέουν
το ένα πάνω στο άλλο και τρομοκρατημένοι πολίτες να αναζητούν μάταια
καταφύγιο με την αίσθηση του απόρθητου να έχει διαλυθεί και τους θεούς
τους, του καπιταλισμού και της δημοκρατίας, να αδυνατούν να τους σώσουν.
Μπορεί η πόλη να απείχε πολλές χιλιάδες χιλιόμετρα από το Βερολίνο,
ωστόσο ο Φύρερ απαίτησε οι επιστήμονες και οι μηχανικοί του να βρουν
τρόπου να φτάσουν ως εκεί, μεταφέροντας βόμβες, και να βυθίσουν την πόλη
στο χάος.
« La
situation en Ukraine nous rappelle que notre liberté n’est pas gratuite
et nous devons être prêts à payer » : c’est ce qu’a rappelé le
président Obama, à Rome comme à Bruxelles, en se disant préoccupé que
certains pays OTAN veuillent diminuer leur propre dépense militaire. La
semaine prochaine, a-t-il annoncé, se réuniront à Bruxelles les
ministres des affaires étrangères pour renforcer la présence OTAN en
Europe orientale et aider l’Ukraine à moderniser ses forces militaires.
Cela requerra des ajouts de crédits. Nous sommes donc prévenus ; et on
nous parle de coupe dans la dépense militaire !
A combien se monte celle de
l’Italie ? Selon les données du Sipri, le fameux institut international
dont le siège est à Stockholm, l’Italie a grimpé en 2012 au dixième rang
parmi les pays ayant les plus grosses dépenses militaires du monde,
avec environ 34 milliards de dollars, équivalents à 26 milliards d’euros
annuels. Ce qui équivaut à 70 millions d’euros par jour, dépensés avec
de l’argent public en forces armées, armes et missions militaires à
l’étranger.
Ο Γιώργος Σεφέρης
(1900 - 1971) εκτός από το καθαρά ποιητικό του έργο, που του επιφύλαξε μια
κορυφαία θέση στη νεοελληνική ποίηση, ασχολήθηκε και με το φιλολογικό δοκίμιο.
Οι μελέτες του έχουν συγκεντρωθεί σε δυο τόμους με τον τίτλο Δοκιμές.
Περιλαμβάνουν τις απόψεις του ποιητή για την ποίηση, καθώς και τις απόψεις του
για συγγραφείς και κείμενα με ιδιαίτερη σημασία για τη νεοελληνική λογοτεχνία
(Κάλβος, Καβάφης, Μακρυγιάννης, Ερωτόκριτος κ,ά.). Τα δοκίμια του Σεφέρη
διακρίνονται για τη διεισδυτικότητα της παρατήρησης, το βάθος του στοχασμού και
την καθαρότητα της έκφρασης.
Το ερώτημα ήταν: τι
πρέπει να κάνει ο πνευματικός εργάτης απέναντι στους θρησκευτικούς φανατισμούς
που είχαν εξαπολύσει οι πολιτικές ορθοδοξίες του καιρού. Οι άνθρωποι που
αποκρίθηκαν μπορούν να χωριστούν, νομίζω, σε δυο κατηγορίες:
Κορυφαίος Ρώσος
μυθιστοριογράφος και ηθικός στοχαστής (ρωσ. Лев Николаевич Толстой) ένας από
τους σημαντικότερους εκπροσώπους της (ρεαλιστικής) λογοτεχνίας σε παγκόσμια
κλίμακα. Και οι δυο γονείς του ανήκαν σε παλιές αριστοκρατικές οικογένειες, που
μέλη τους κατείχαν υψηλά αξιώματα στο στρατό και τη διοίκηση. Ο πατέρας του
Νικολάι Ίλιτς ήταν ένας καλόκεφος και ήρεμος άνθρωπος, με λεπτή ειρωνική
διάθεση και πολύ ζωηρή αίσθηση της προσωπικής του αξιοπρέπειας. Ο πατέρας του
ήταν αξιωματικός του ρωσικού στρατού και πήρε μέρος στους πολέμους εναντίον του
Ναπολέοντα (1812-13).
Επιγραφή
της Γόρτυνας γραμμένη βουστροφηδόν σε δωρική διάλεκτο
της
ΝΙΝΕΤΤΑΣ ΚΟΝΤΡΑΡΟΥ-ΡΑΣΣΙΑ
Οι Κρήτες
μπορεί να είναι υπερήφανοι γιατί στον τόπο τους διατηρήθηκαν όλες οι μορφές
ελληνικής γραφής από την 3η χιλιετία π.Χ. μέχρι τα ελληνιστικά χρόνια. Είναι η
μόνη περιοχή της Ελλάδας στην οποία συμβαίνει αυτό αποδεδειγμένα και
τεκμηριωμένα, σύμφωνα με τον πρώην διευθυντή του Επιγραφικού Μουσείου Χαράλαμπο
Κριτζά.
«Στην
Κρήτη έχουμε γραφές με ιδεογράμματα και εικονογράμματα πάνω σε σφραγιδόλιθους
που χρονολογούνται στο τέλος της 3ης χιλιετίας π.Χ.» μας είπε ο κ. Κριτζάς,
μετά την ομιλία του στο πλαίσιο των μαθημάτων της Αρχαιολογικής Εταιρείας που
είναι αφιερωμένα στην Κρήτη, καθώς φέτος συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από την απελευθέρωσή
της από τους Τούρκους.
Από παλιά ήθελα να γράψω κάτι για τον Νίκο
Δήμου, αλλά κάθε φορά το ξεχνούσα γιατί είχα κάτι πιο ενδιαφέρον να κάνω. Αυτή
τη φορά όμως το πήρα απόφαση, καθώς τον τελευταίο καιρό, έχει αρχίσει πάλι να
εμφανίζεται με δημόσιες δηλώσεις, συνεντεύξεις και όλα αυτά τέλος πάντων, που
αγαπούν οι διάσημες περσόνες. Αναρωτήθηκα, σε τι να οφείλεται αυτή η
νεκρανάσταση και συμπέρανα πως σηκώθηκαν ακόμη και οι πεθαμένοι για την
προάσπιση του Μνημονίου. Ο Ν. Δήμου είναι ένας 77αρης παλαίμαχος του Λόχου των
ανθελλήνων «πραγματιστών διανοουμένων», παλιά εφεδρεία, μαζί με τον Ταγματάρχη
Βερέμη, και νεοσύλλεκτο δεκανέα τον Τατσόπουλο.
Ο Πιέτρο
Βαννούτσι, ο επονομαζόμενος Περουτζίνο, ήταν Ιταλός ζωγράφος που γεννήθηκε στην
Τσιττά ντέλλα Πιέβε, Περούτζια, περί το 1450. Είναι άγνωστο ποιος ήταν ο
δάσκαλός του, αλλά η φωτεινότητα και η διαφάνεια των πινάκων του μαρτυρούν την
επίδραση του Πιέρο ντέλλα Φραντσέσκα. Ο Περουτζίνο, ο κυριότερος καλλιτέχνης
της Σχολής της Ούμπρια, ήταν ένας από τους καλλιτέχνες που η γλυκύτητα και η
ευλάβεια του ύφους του σε θρησκευτικά θέματα, είχε εμπνεύσει ομόφωνο σεβασμό.
Μερικά
έργα του δείχνουν πως ήξερε να δίνει μια αίσθηση του βάθους, δίχως να χαλάει
την ισορροπία της σύνθεσης και πως είχε μάθει να χειρίζεται το σφουμάτο του
Λεονάρντο ντα Βίντσι, ώστε να αποφεύγει την τραχύτητα και την ακαμψία των
μορφών. Το 1472 είναι μέλος της Συντεχνίας του Αγίου Λουκά της Φλωρεντίας και ο
Βαζάρι τον συμπεριλαμβάνει στους μαθητές του Βερρόκκιο, γεγονός που
αποδεικνύεται και από τη σταθερότητα της σχεδιάσεως και του πλασμού των μορφών.
Τα νεανικά του έργα έχουν χαθεί ή δεν τεκμηριώνονται με βεβαιότητα. Το πρώτο
έργο του είναι ο «Άγιος Σεβαστιανός» στο Τσερκουέτο, του 1478. Του αποδίδονται
με αρκετή πιθανότητα, το σχέδιο και ένα μέρος της εκτελέσεως των «Σκηνών από τη
ζωή του Αγίου Βερναρδίνου», της Πινακοθήκης της Περούτζια, το 1473. Το 1478,
πρέπει να είχε αποκτήσει αρκετή φήμη, επειδή προσεκλήθη στο Βατικανό, για να
εκτελέσει τις νωπογραφίες στην αψίδα της κατεστραμμένης σήμερα βασιλικής.
Κάθε σημαντική εθνική προσπάθεια επιτυγχάνει
χάρις στον σωστό στρατηγικό σχεδιασμό και την διπλωματική δράση. Αλλά
απαιτείται και η κατάλληλη και ευνοϊκή διεθνής συγκυρία, την οποία κάθε έθνος
που επιδιώκει έναν μεγάλο σκοπό οφείλει να εντοπίζει, να αναλύει σωστά και να
εκμεταλλεύεται.
Τον στρατηγικό
σχεδιασμό, στην Ελληνική Επανάσταση, εξασφάλισε με γνώση, εμπειρία και
ψυχραιμία ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, όχι εξ αποστάσεως, αλλά πολεμώντας στην
πρώτη γραμμή του πυρός. Την διπλωματική δράση χειρίστηκε ιδιοφυώς ο Ιωάννης
Καποδίστριας, θυσιάζοντας την θέση του υπουργού Εξωτερικών της Ρωσσίας. Υπήρξε
όμως και η διεθνής ευνοϊκή συγκυρία, χωρίς την οποία η Επανάσταση δεν θα είχε
οδηγήσει στην ίδρυση ανεξάρτητου Ελληνικού κράτους. Η συγκυρία έγινε ευνοϊκή
γιά τους επαναστατημένους Έλληνες αργά αλλά σωτήρια. Και εκδηλώθηκε στο
Ναυαρίνο.
Ο Αντόνια Γκράμσι γεννήθηκε το 1891 στη Σαρδηνία,
μια από τις φτωχότερες επαρχίες της Ιταλίας. Με πολλές δυσκολίες
κατάφερε να τελειώσει το Γυμνάσιο και κέρδισε υποτροφία στο Πανεπιστήμιο
– το Τουρίνο ήταν το κέντρο της ιταλικής βιομηχανίας και αναδυόμενου
εργατικού κινήματος. το οποίο αναπτύσσονταν εκείνη την περίοδο. Οι
εμπειρίες του και οι αντιλήψεις του διαμορφώθηκαν μέσα σ’ ένα κλίμα
βιομηχανικής ανάπτυξης. ΗΙταλία εκείνη είχε κάνει ήδη
την πρώτη σοβαρή προσπάθεια για την ενοποίησή της. Πρόκειται για μια
χώρα, που χαρακτηρίζεται από μεγάλο χάσμα ανάπτυξης ανάμεσα στο Νότο και
στο Βορρά, με πολλές τοπικές διαφοροποιήσεις σε θέματα διαλέκτου,
παραδόσεων και με ιστορικές εμπειρίες ξένης κατάκτησης σε κάποια εδάφη
της.
Στις αρχές του 20ου αιώνα η χώρα αυτή κατέβαλε μεγάλη
προσπάθεια να γίνει μια βιομηχανική και «μοντέρνα» χώρα, βασιζόμενη στο
μοντέλο ανάπτυξης, που είχαν εφαρμόσει οι κεντρικές Ευρωπαϊκές χώρες,
όπως η Γαλλία κι η Γερμανία. Γι’ αυτό
άρχισε να εφαρμόζει ένα θετικιστικό μοντέλο οργάνωσης στις επιστήμες,
στην τεχνολογία και στην εκπαίδευση, με παράλληλη επιστημονική οργάνωση
της εργασίας στα πρότυπα του Τεϋλορισμού και τουΦορντισμού**.
Μέχρι την έναρξη του Α΄ παγκοσμίου πολέμου είχε καταφέρει, σε κάποιο
βαθμό, να καλύψει την απόσταση, που τη χώριζε από τις άλλες βιομηχανικές
χώρες.
Παράλληλα, από τα τέλη του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου,
αρχίζει να καθιερώνεται στις βιομηχανικές χώρες (Γαλλία, Αγγλία,
Γερμανία) η υποχρεωτική εκπαίδευση. Αυτή η κατάκτηση φαίνεται
δημοκρατική, στην πραγματικότητα όμως υπάρχει μια έντονη διαφοροποίηση
ανάμεσα στους διάφορους τύπους σχολείων που λειτουργούσαν. Υπήρχαν
σχολεία τα οποία προορίζονταν για την φοίτηση των παιδιών των ανώτερων
κοινωνικών τάξεων και εφάρμοζαν ένα πρόγραμμα γενικής παιδείας και
υπήρχαν άλλα στα οποία επρόκειτο να φοιτήσουν κυρίως τα παιδιά των
κατώτερων κοινωνικών τάξεων. Στα σχολεία αυτά έδιναν σημασία, κυρίως,
στην τεχνική και επαγγελματική μαθητεία, με σκοπό την προετοιμασία αυτών
των παιδιών για την ένταξη στην αγορά εργασίας, όπως αυτή
διαμορφώνονταν τότε.
Κασέτα no 2 απο τη σύσκεψη που έγινε στις 14 Μαρτίου.
Έγκλημα πολέμου του ΑKΡ-Νο 2
Συνεχίζουν να εμφανίζονται ηχητικά σχετικά με τα εγκλήματα του ΑΚΡ
στην Συρία. Στο νέο ηχητικό ο διοικητής της ΜΙΤ Χακάν Φιντάν ακούγεται
να λέει : ¨Εάν χρειάζεται μια αφορμή για πόλεμο στην Συρία, στέλνω εκεί 4
άτομα, τους βάζω να ρίξουν 8 πυραύλους, και φτιάχνεται έτσι η
δικαιολογία¨.
Ο Delly Carr (Παντελής Καραγιάννης) είναι ο ελληνικής καταγωγής,
ταλαντούχος αθλητικός φωτογράφος κι ένας από τους πιο γνωστούς και
καταξιωμένους φωτογράφους της Αυστραλίας
Δεν είναι απλά ένας φωτογράφος, είναι ένας οπτικός αφηγητής. «Θέλω οι φωτογραφίες μου να αφηγούνται ιστορίες που θα ευχαριστούν και ταυτόχρονα θα μαγεύουν το κοινό» λέει
ο ίδιος, κάτι που πετυχαίνει προβάλλοντας ένα μέρος της προσωπικότητάς
του στις εικόνες που αποτυπώνει. Έχει γυρίσει όλο τον κόσμο, αλλά
«σπίτι» του νιώθει το Σίδνεϊ της Αυστραλίας, την οποία θεωρεί και πιο
όμορφη πόλη στον κόσμο.
“Οι εταιρικοί δημοσιογράφοι, ανώτατο στάδιο του φαινομένου των «παπαγάλων» στα media,
δεν έχουν καμία ενοχή ή δεύτερη σκέψη για τα στημένα ρεπορτάζ…Οι
εταιρικοί δημοσιογράφοι δεν είναι απλά ενσωματωμένοι στην ενημέρωση της
χειραγώγησης. Είναι το νέο είδος της”.
Η εταιρική δημοσιογραφία σε υπηρεσία εταιρικού κράτους
Χάρτης του αρχαίου ελληνικού κόσμου την περίοδο της μάχης του Μαραθώνα 490 π.Χ
Γράφει ο Χρήστος Μπαρμπαγιαννίδης
Ζούμε σε εποχές κρίσης. Όμως τι είδους κρίσης;
Οικονομικής θα μου πείτε και θα έχετε ένα δίκιο. Κοινωνικής; Ασφαλώς,
διότι αυτή η κρίση απλώνει τα δηλητηριώδη πλοκάμια της και φαρμακώνει
όλα τα πεδία της ανθρώπινης ζωής. Και αυτό που μετά λύπης μου
αντιλαμβάνομαι είναι η κρίση των αξιών που καθημερινά επιβεβαιώνει τον
κατήφορο ο οποίος μας έχει πάρει και δε λέει να σταματήσει. Δεν
χρειάζονται μαντικές ικανότητες για να αντιληφθούμε σε τι βάλτο έχουμε
βυθιστεί. Εξάλλου το ζούμε κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή. Όλοι μας
πανικόβλητοι σε τούτη τη δίνη στροβιλιζόμαστε σαν μικροσκοπικά σωματίδια
μέσα σε μια βρωμερή χοάνη.
Δεν με λένε Μπαλτάκο με λένε Σαμαρά.
