Ξεμένουμε Ευρώπη

Κατέβηκε στο Σύνταγμα ο Μητσοτάκης για να διαδηλώσει λίγο πριν  ή πολύ πριν αφήσει τα εγκόσμια,  για να βροντοφωνάξει και αυτός Μένουμε Ευρώπη.

Είναι καινούργιο σύστημα αυτό, να κατεβαίνουν οι ίδιοι άνθρωποι περισσότερες από μία φορά στο Σύνταγμα για να δείξουν τους πολλούς.

Δεν έχει ξαναγίνει να γίνεται ίδια συγκέντρωση, με τους ίδιους, στο ίδιο σημείο.

Η συγκέντρωση αυτή μου θύμισε μια παλιά  ιστορία που είχα ακούσει, πως κάποτε σε ένα νησί των Κυκλάδων κατέβηκαν οι αρμόδιοι της Ευρώπης να μετρήσουν τα πρόβατα γιατί τους φαινόταν εξαιρετικά πολλά από τις επιδοτήσεις που δίναν για την στήριξη της κτηνοτροφίας στο νησί.

Το περιστατικό μου το έχει διηγηθεί άνθρωπος που έκανε αυτή την δουλειά.

Πέρναν λοιπόν τα πρόβατα μόλις τα μετρούσαν σε μία στάνη οι ευρωπαίοι αρμόδιοι, τα φορτώναν σε φορτηγά και τα  μετέφεραν  σε άλλη στάνη όπου αυτά παρίσταναν τα νέα πρόβατα του άλλου κτηνοτρόφου κ.ο.κ.

Δηλαδή,  500 πρόβατα βρέθηκαν μέσα σε τρεις νύχτες σε εκατό διαφορετικά σημεία παριστάνοντας τα πολλά.

Το νησί βρέθηκε με εξαιρετικά πολλά  πρόβατα αλλά στην πραγματικότητα τα πρόβατα ήταν 500.

Υποθετικός ο αριθμός.

Θυμάμαι την φράση που μου είπε ο φίλος μου: «μα κάποια στιγμή , καθώς τα μετέφερα είχαν γίνει κουρέλια, τα μάτια τους ήταν μαύρα. Αδερφέ, δεν έχεις δει ποτέ μαύρο μάτι σε πρόβατο, από το ξενύχτι».

Κάπως έτσι λοιπόν αισθάνθηκα όταν κατέβηκαν όλοι αυτοί οι κύριοι με τις μαύρες γραβάτες, που θέλαν να διατρανώσουν ότι μένουν Ευρώπη λες  και οι υπόλοιποι δεν επιθυμούμε την παραμονή μας στην Ευρώπη.

Δεν αντιστοιχεί το σύνθημα αυτό πουθενά.

Η Ελλάδα, ακόμα και στην ακραία περίπτωση που  θα έφευγε από την ευρωζώνη, θα παρέμενε στην Ευρώπη.

Άλλο θέμα τώρα και μην το  συνδυάσετε.

Οι τσάντες του μαύρου πολιτικού χρήματος, με τις οποίες ζούνε όλα αυτά  τα χρόνια πολλοί πολιτικοί και πολλές πολιτικές οικογένειες, χρήματα τα οποία  εισέπρατταν σε κάθε κλείσιμο συμφωνίας, σε κάθε υπερκοστολόγηση δημόσιου έργου,  όλοι αυτοί που κάθονται συγκινημένοι κάτω από τις ελληνικές σημαίες και καταθέτουν στεφάνια στην μνήμη αγνώστων το πρωί και το βράδυ τους κουβαλάνε  σε σακούλες το μαύρο χρήμα, αυτοί συνήθως αποκτούν την συνήθεια να φωνάζουν περισσότερο για την πατρίδα.

Ίσως γιατί ξέρουν ότι η πατρίδα είναι ιδιοκτησία τους αφού οι υπόλοιποι νέμονται ενός κράτους κι αυτοί νέμονται ενός ιδιωτικού κράτους.

Διότι αν κάθε Έλληνας στο κλείσιμο μιας συμφωνίας έπαιρνε και μερικά εκατομμύρια ευρώ ασφαλώς θα είχε κι αυτός μια άλλη συμπεριφορά.

Οι μαύρες τσάντες λοιπόν του μαύρου πολιτικού χρήματος, οι μαύρες τσάντες της πολιτικής ζωής έμαθαν πάντοτε να προσκυνούν τα,  άγνωστα σε όλους τους υπόλοιπους Έλληνες,  αφεντικά τους.

Αυτούς  που τους ταΐζουν χρόνια,  για να μπορούν να μιλάνε στις τηλεοράσεις και από βουλής για το πόσο πρέπει να χτυπηθεί η φοροδιαφυγή, για το πόσο πρέπει να  τιμωρηθούν αυτοί που δεν πληρώνουν,  ξέροντας πολύ καλά ότι οι ίδιοι ζούσαν, ζουν και θα ζουν με άπειρα μαύρα χρήματα που έρχονται στα σπίτια τους με τσάντες.

Έχω ακούσει πολλές ιστορίες.

Πάρα πολλές ιστορίες.

Γι΄ αυτό ώρες-ώρες ανατριχιάζω μ΄αυτούς τους απαίσιους δημοκράτες της προσποίησης, οι οποίοι δήθεν νοιάζονται για τον ευρωπαϊκό ορίζοντα ή την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας.

Νοιάζονται κυρίως  να μην φανερωθούν ποτέ τα ονόματα τους για όσα έκλεψαν.

Κι επειδή, πάλι άσχετο θέμα, η Γερμανία είδαμε με πόσο βαθύ πέπλο προστασίας καλύπτει ακόμα όλους αυτούς τους πολιτικούς που κλέψαν από την SIEMENS και άλλες γερμανικές εταιρίες, οι οποίες πούλησαν από όπλα μέχρι οτιδήποτε στην Ελλάδα, ε! όσο να “ναι δημιουργούν ασφάλεια και στον νέο κλέφτη ότι δεν πρόκειται ποτέ να μαθευτεί το όνομα του.

Δεν ξέρω αν το έχετε παρακολουθήσει αλλά παρακολουθήστε το.

Θα δείτε άπειρες λίστες ανθρώπων που κλέβουν και φοροδιαφεύγουν.

Δεν θα δείτε μέσα πολιτικό και δημοσιογράφο ποτέ.

Αυτοί είναι λοιπόν οι αθώοι, οι αμόλυντοι από τους καιρούς.

Γι΄ αυτό ίσως κάποιοι με τόση ευκολία υπογράφουν αυτές τις δηλώσεις ότι δίνουν όλη την περιουσία τους στην Ευρώπη.

Προφανώς γιατί τους  ησυχάζουν οι μαύρες τσάντες του πολιτικού χρήματος που έχουν πάρει όλα αυτά τα χρόνια.

Αλλά γι΄αυτούς που δεν έχουν πάρει μαύρες τσάντες είναι ένα θέμα.

Αυτοί που φοβούνται κούρεμα των καταθέσεων δίνουν όλες τους τις καταθέσεις και όλη την περιουσία τους για να παραμείνουν στην Ευρώπη.

Νομίζουν δηλαδή ότι η Ευρώπη  είναι ένα κλαμπ που πληρώνεις όσο-όσο για να βρεις θέση.

Αλλά αυτό είναι η Ευρώπη; Είναι Ευρώπη των λαών ή αυτών που έχουν χρήματα και κλείνουν ρεζερβέ θέσεις;

Τι είναι,  πτήση και πρέπει να κλείσω θέση για να παραμείνω;

Για ποιο λόγο; Για να πετάω μαζί με Γάλλους και Γερμανούς μαζί;

Τι λογική έχει αυτή η ανόητη, η ανιστόρητη και προσβλητική δήλωση στην οποία υπογράφουν;

Δεν θέλω να χαρακτηρίσω πραγματικά, την δήλωση αυτή υποταγής και εξευτελισμού, την οποία  υπογράφουν άνθρωποι, αλλά τέτοια ξεφτίλα δήλωση στην ζωή μου, δεν θα  υπέγραφα.

Λ.Λ.

πηγή