Οταν
ο Σταύρος Θοδωράκης έκανε “πρωταγωνιστή” τον Μιχαλολιάκο, όταν ο άλλος ο
καράφλας (δεν θυμάμαι το όνομα του) τον άφησε για μία ώρα (!) να μιλάει
μόνος του και να ξεδιπλώνει την ναζιστική του επιχειρηματολογία, όταν ο
Παπαδάκης “έστησε” μία εκπομπή, μόνο
και μόνο για τα νούμερα τηλεθέασης, όπου ο Κασιδιάρης πλάκωσε στις φάπες
την Κανέλλη και έκανε μούσκεμα την Δούρου, προσπάθησα, από δώ μέσα και
απ’ αλλού, να περάσω το μήνυμα:
“Το φίδι δεν φυλακίζεται, δεν περιορίζεται, δεν ναρκώνεται μόνο σκοτώνεται μ’ ένα πάτημα στο κεφάλι”
Πέσανε όλοι να με φάνε, μόνο που δεν με έστειλαν στο πειθαρχικό.
Περίσσεψαν
οι φωνές των ψύχραιμων αναλυτών και των δημοκρατών του κώλου (που στο
βάθος τους είναι μεγάλοι χέστες) ότι η Δημοκρατία έχει τις δυνάμεις και
τα φόντα να “απομονώσει” (sic) τα αυγά του φιδιού και με το να τους
δίνεται η δυνατότητα έκφρασης των θέσεων τους, απομυθοποιούνται στην
συνείδηση των πολιτών.
Τώρα,
που ο 34χρονος σφαγιάσθηκε από ένα θρασύδειλο Χρυσαύγουλο, θα
περισέψουν πάλι οι “καταδίκες” αυτής της εγκληματικής ενέργειας από τους
εκπροσώπους του Συνταγματικού Τόξου της χώρας, μέχρι την στιγμή που θα
φέρουν και τον άλλο νεκρό στο τσουβάλι….
Διότι αυτός ο νεκρός δεν θα είναι ο τελευταίος σ’ αυτή την ιστορία που ξεκίνησε και θα με θυμηθείτε.
Nikos Roussis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου