Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*
Ρίγος φρίκης διαπέρασε τη σπονδυλική στήλη πολλών, όταν το Σαββατόβραδο, καρφωμένοι μπροστά στους τηλεοπτικούς δέκτες, είδαν τον πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα να απευθύνει διάγγελμα προς τον αμερικανικό λαό και ουσιαστικά προς ολόκληρο τον κόσμο και να λέει μεταξύ άλλων: «Αποφάσισα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείεςπρέπει να αναλάβουν στρατιωτική δράση εναντίον στόχων του συριακού καθεστώτος… Αισθάνομαι άνετα προχωρώντας χωρίς την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών»!
Είναι τρομερό να το ακούει αυτό κανείς από τον πρόεδρο της ισχυρότερης χώρας του πλανήτη: «Αισθάνομαι άνετα προχωρώντας χωρίς την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ»! Πόσο γελοίο και υποκριτικό ακούγεται, όταν ο Ομπάμα στο ίδιο διάγγελμά του, λίγο παρακάτω,διακηρύσσει: «Από τις στάχτες του παγκοσμίου πολέμου χτίσαμε μια διεθνή τάξη και επιβάλαμε τους κανόνες που της έδωσαν νόημα», αναφερόμενος στο περιεχόμενο του ΟΗΕ! Μόνο που η θεμελιώδης απαίτηση της μεταπολεμικής τάξης πραγμάτων σε ό,τι αφορά το Διεθνές Δίκαιο από τα κράτη, όπως αποτυπώνεται στονΚαταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ, είναι η απαίτηση «να απέχουν από την απειλή ή τη χρήση βίας εναντίον της εδαφικής ακεραιότητας ή της πολιτικής ανεξαρτησίας οποιουδήποτε κράτους».
Η χρήση βίας επιτρέπεται είτε για αυτοάμυνα είτε μόνον εφόσον εγκριθεί από το Συμβούλιο Ασφαλείας. Τι σχέση έχει αυτό με την ανατριχιαστική διατύπωση του Ομπάμα «αισθάνομαι άνετα προχωρώντας χωρίς την έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ»; Καμία απολύτως, προφανώς. Για ποια «διεθνή τάξη» και «επιβολή κανόνων που της έδωσαν νόημα» κάνει λόγο ο Ομπάμα, όταν ο ίδιος είναι αυτός που ποδοπατά προκλητικά τη «διεθνή τάξη» και τους «κανόνες» της;
Η αλήθεια είναι ότι το πού το πήγαιναν οι Αμερικανοί είχε φανεί και σε θεωρητικό – νομικό επίπεδο μία μέρα πριν, όταν οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» κυκλοφόρησαν με ένα άρθρο που έφερε τον χαρακτηριστικό τίτλο «Βομβαρδίστε τη Συρία ακόμη και αν είναι παράνομο»! Συγγραφέας του άρθρου ήταν κάποιος Ιαν Χερντ, καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο αμερικανικό πανεπιστήμιο του Νορθγουέστερν. «Από τη στιγμή που η Ρωσία και η Κίνα δεν θα βοηθήσουν, ο Ομπάμα και οι σύμμαχοι ηγέτες πρέπει να διακηρύξουν ότι το Διεθνές Δίκαιο έχει εξελιχθεί και ότι δεν χρειάζονται έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας για να επέμβουν στη Συρία», υποστηρίζει χωρίς περιστροφές ο κύριος καθηγητής. «Πρέπει να είναι καθαρό ότι αυτό εκπροσωπεί έναν νέο νομικό δρόμο», διακηρύσσει με κάθε σοβαρότητα. Δίνει μάλιστα και το σκεπτικό της πρότασής του: «Ο Λευκός Οίκος πρέπει είτε να υποστηρίξει ότι μια ”παράνομη αλλά δικαιολογημένη” επέμβαση είναι καλύτερη από το να μην κάνει τίποτα, είτε να διακηρύξει ότι το Διεθνές Δίκαιο έχει αλλάξει – στρατηγική που εγώ αποκαλώ ”εποικοδομητική μη συμμόρφωση”.
Στην περίπτωση της Συρίας ψηφίζω υπέρ της δεύτερης επιλογής», γράφει ο Ιαν Χερντ στο άρθρο του στους «Τάιμς της Νέας Υόρκης». Την ίδια ημέρα, Παρασκευή 30 Αυγούστου, χιλιάδες χιλιόμετρα ανατολικότερα, οι «Τάιμς» του Λονδίνου δημοσίευαν ένα άρθρο με τις ίδιες ουσιαστικά απόψεις. «Είναι νόμιμο να βομβαρδίσουμε τη Συρία; Η Ιστορία μάς λέει ότι δεν χρειάζεται η έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας», ήταν ο εξαιρετικά εύγλωττος υπότιτλος του σημαντικού αυτού άρθρου που υπέγραφε η Ρόζμαρι Ράιτερ. «Ο ΟΗΕ δημιουργήθηκε για να υψώσει φραγμούς εναντίον της παράνομης χρήσης βίας», έγραφε υποκριτικά η Αγγλίδα και συνέχιζε: «Είναι ζωτικής σημασίας, αν πρόκειται να έχει οποιοδήποτε νόημα η συλλογική ασφάλεια, να παραδεχτούμε ότι η απάντηση σε μια τέτοια πρόκληση δεν μπορεί να καθορίζεται αποκλειστικά από την αριθμητική των ψήφων του Συμβουλίου Ασφαλείας»!
Με άλλα λόγια, αν το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ δεν συμφωνεί με τους Αμερικανούς, οι Αμερικανοί κάνουν ό,τι θέλουν αυτοί, γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια το Συμβούλιο Ασφαλείας! Εκτακτα! Την ίδια γραμμή υποστήριζαν και με το κύριο άρθρο τους οι «Τάιμς» του Λονδίνου την ίδια μέρα, αν και πιο… «τεχνοκρατικά», αποφεύγοντας την ωμή απαξίωση του ΟΗΕ. «Η μοναδική δυτική κυβέρνηση με δυνάμει αποφασιστικό ρόλο σε αυτή την κρίση είναι εκείνη των ΗΠΑ», έγραφαν. Αν η Ουάσινγκτον δεν επιτεθεί κατά της Συρίας, «η αξιοπιστία της ως συμμάχου στα μάτια του Ισραήλ, της Τουρκίας, της Ιορδανίας και άλλων ζωτικών παικτών της περιοχής θα υποστεί ζημιά, πιθανόν ανεπανόρθωτη… Το χειρότερο για την Αμερική σε αυτές τις ζοφερές περιστάσεις είναι να μην κάνει τίποτα και να στείλει το σαφές μήνυμα ότι οι προειδοποιήσεις της δεν σημαίνουν τίποτα», κατέληγαν.
*Δημοσιεύθηκε στο “ΕΘΝΟΣ” την Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου 2013
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου