Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Οκτωβρίου 9, 2012
Με την λέξη ΄΄έρωτας΄΄οι άνθρωποι κατά το πλείστοναντιλαμβάνονται μία δυνατή συναισθηματική έλξη που έχει ως κέντρο την σεξουαλική πράξη-συνουσία.Ωστόσο αυτή δεν είναι παρά μία εμπαθής απόδοση της έννοιας ή οποία διαστρέφει και βιάζει το νόημα του όρου.Είναι αντιληπτή η δίψα της ανθρώπινης ψυχής για τον έρωτα αλλά δεν είναι καθόλου φρόνιμο μάλλον θα λέγαμε είναι επικίνδυνο να εκπίπτουμε των νοημάτων προς στήριξη των αδυναμίων ημών.
΄΄Ο έρωτας είναι ο καθρέφτης της ψυχής΄΄.Ελλ.παροιμία.
΄΄Ο έρωτας δεν είναι λέξη άτιμη, αλλά μια λέξη που την ατίμασαν΄΄.Λαφοντάιν.
΄΄H αγάπη δεν αφορά δύο ανθρώπους που κοιτούν ο ένας τον άλλο, αλλά δύο ανθρώπους που μαζί κοιτούν προς την ίδια κατεύθυνση΄΄. Antoine .
΄΄Ο έρωτας είναι ο καθρέφτης της ψυχής΄΄.Ελλ.παροιμία.
΄΄Ο έρωτας δεν είναι λέξη άτιμη, αλλά μια λέξη που την ατίμασαν΄΄.Λαφοντάιν.
΄΄H αγάπη δεν αφορά δύο ανθρώπους που κοιτούν ο ένας τον άλλο, αλλά δύο ανθρώπους που μαζί κοιτούν προς την ίδια κατεύθυνση΄΄. Antoine .
Τα πάντα χάνουν την αξία τους,γίνοντε δευτερεύοντα μπροστά στην πρόσκληση της θείας ενέργειας.
Τα συναισθήματα-χοικές εκρήξεις του νου,τα διανοήματα-χοικές παραστάσεις του νου με τροφοδότη την μνήμη και τις αισθήσεις, δια της θείας έκλαμψης εμφανίζουν την αληθή υποστασή τους(κάθε τι ψεύτικο γίνεται αναγνωρίσιμο) κάτι αδύνατον προς κατανόηση μέχρι τότε.
Ωστόσο αν και πρόκειται γιατο ίδιο πνεύμα αναλόγως της κατάστασης του ανθρώπου βιώνεται ως φως ή ως πυρ.Στις ψυχές που έχουν ροπή προς την αλήθεια-ελεύθερα πνεύματα(νους και καρδιά) βιώνεται ως φως ενώ στις διασπασμένες ψυχές όπου ο νους ρέπει στα γήινα και η καρδιά αναζητά την ζωή-πνεύμα ελευθερίας, βιώνεται ως πυρ ένεκεν της συνεχούς μόλυνσης της καρδιάς από τα γήινα ερεθίσματα(ζωή προς το θεαθήναι τοις ανθρώποις).
Ψυχές δούλικες προς το πνεύμα του κόσμου-σαρκικοί άνθρωποι,των οποίων η καρδιά και ο νους είναι προσκολλημένα στα γεώδη είναι αδύνατον να δεχθούν το άνωθεν πύρινο πνεύμα της ελευθερίας, του έρωτα, διότι θα κολασθούν-θα σκοτισθούν-θα παρανοήσουν ακαρραία και εως εκ τούτου υπάρχει πνευματικός νόμος που τις προστατεύει και τις περιμένει προς ανόρθωση,προς ανάσταση.
Η προσκόλληση στα πράγματα του κόσμου γεννά την οδύνη.
Ψυχές δούλικες προς το πνεύμα του κόσμου-σαρκικοί άνθρωποι,των οποίων η καρδιά και ο νους είναι προσκολλημένα στα γεώδη είναι αδύνατον να δεχθούν το άνωθεν πύρινο πνεύμα της ελευθερίας, του έρωτα, διότι θα κολασθούν-θα σκοτισθούν-θα παρανοήσουν ακαρραία και εως εκ τούτου υπάρχει πνευματικός νόμος που τις προστατεύει και τις περιμένει προς ανόρθωση,προς ανάσταση.
Η προσκόλληση στα πράγματα του κόσμου γεννά την οδύνη.
Κολ. 3,2 τὰ ἄνω φρονεῖτε, μὴ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς.
Α Κορ. 8,3 εἰ δέ τις ἀγαπᾷ τὸν Θεόν, οὗτος ἔγνωσται ὑπ᾿ Aὐτοῦ.
Β Κορ. 3,17 ὁ δὲ Κύριος τὸ Πνεῦμά ἐστιν· οὗ δὲ τὸ Πνεῦμα Κυρίου, ἐκεῖ ἐλευθερία.
Ο έρωτας είναι επίσκεψη του Θεού μέσα στην καρδιά μας.
Ανίερος άνθρωπος, ανέραστος εστί.
Ανίερος άνθρωπος, ανέραστος εστί.
Σε ψυχοσωματικό επίπεδο εφόσον τα πρόσωπα έχουν τις προυποθέσεις(έτερον φύλο,κοινή αλήθεια)το πνεύμα του έρωτα εστιάζεται αποκλειστικά στο ΄΄ερωτευόμενο΄΄ πρόσωπο και είναι αδύνατον να εξέλθει πέραν αυτού(ένωση εις σάρκαν μία).
΄΄Έρως ανίκατε μάχαν΄΄ (Ω, έρωτα, ανίκητε στη μάχη).Σοφοκλής.
΄΄Η πιο αποτελεσματική ερωτοτροπία είναι η αθωότητα,η απλότητα΄΄.Λαμαρτινός.
΄΄Ο έρωτας είναι δυνατός σαν τον θάνατο΄΄.Ευρυπίδης.
΄΄Έρως ανίκατε μάχαν΄΄ (Ω, έρωτα, ανίκητε στη μάχη).Σοφοκλής.
΄΄Η πιο αποτελεσματική ερωτοτροπία είναι η αθωότητα,η απλότητα΄΄.Λαμαρτινός.
΄΄Ο έρωτας είναι δυνατός σαν τον θάνατο΄΄.Ευρυπίδης.
Ο Πλάτων, πάλι, θεωρούσε ότι ο έρωτας δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια θεία τρέλα, από μια ακατανίκητη επιθυμία να συμπορευθούμε με τους θεούς, όντες σε παραλήρημα.
Στο Συμπόσιο του Πλάτωνα, μια γυναίκα, η Διοτίμα εξηγεί ότι ο έρωτας εκφράζει την ανάγκη και την επιθυμία μας να κατακτήσουμε την αιωνιότητα.
Αγ.Γρηγορίου του Θεολόγου(περί διαφοράς ψυχοσωματικού και πνευματικού βιώματος του έρωτα).
…«Οι κοσμικοί έρωτες, καθώς αφορούν τα πράγματα που περνούν, περνούν κι εκείνοι όπως τα εαρινά λουλούδια. Ούτε η φλόγα μένει, όταν τα ξύλα τελειώσουν, αλλά χάνεται μαζί με αυτά που την τρέφουν, ούτε ο πόθος υπάρχει, όταν το προσάναμμα σβήση.
Οι θείοι όμως και φρόνιμοι έρωτες, επειδή αναφέρονται σε κάτι σταθερό, γι αυτό ακριβώς είναι μονιμώτεροι και όσο περισσότερο παρουσιάζεται το κάλλος τους, τόσον περισσότερο συνδέουν τους εραστές με αυτό και μεταξύ τους….
«Εφαίνετο (σαν) να έχουμε οι δύο μας μία ψυχή που κατοικούσε σε δύο σώματα. Τότε πλέον γίναμε τα πάντα ο ένας για τον άλλο, ομόστεγοι, ομοτράπεζοι, συμφυείς, αποβλέποντες στο ίδιο και πάντοτε αυξάνοντας ο ένας τον πόθο του άλλου, ώστε να γίνη θερμότερος και μόνιμος».
Το αρχέγονο Κάλλος των Ελλήνων δεν είναι τίποτα άλλο από την απεικόνηση της ένωσης της θείας (πεπτωκότας) εικόνας ημών(της ψυχής) με τον Ερωτα-Θεό Λόγο.
Εκπληκτική η απόδοση από τον Ψαλμωδό στην θέα του Κάλλους του Χριστού.
Ψαλ. 44,4 περίζωσαι τὴν ῥομφαίαν Σου ἐπὶ τὸν μηρόν Σου, Δυνατέ, τῇ ὡραιότητί Σου καὶ τῷ Κάλλει σου.
«Ο Θεός έρως εστί και εραστόν» (Μάξιμος ο Ομολογητής)
«ο εμός έρως εσταύρωται» (αγ. Ιγνάτιος Θεοφόρος).
«ο Θεός αγάπη εστιν», Α’ Ιω. 4.
Ἐν τῷ οὐρανῷ τοὺς ὀφθαλμούς μου αἴρω, πρός σε Λόγε· οἴκτειρόν με…
Μ. Βασίλειος:«μακάριοι οι του αληθινού κάλλους φιλοθεάμονες, οιονεί γαρ προσδεθέντες αυτώ δια της αγάπης, και τον επουράνιον και μακαριστόν ερώντες έρωτα, επιλανθάνονται μεν οικείων και φίλων, επιλανθάνονται δε οίκου και περιουσίας απάσης, εκλαθόμενοι δε και της σωματικής εις το εσθίειν και πίνειν ανάγκης, μόνω τω θείω και καθαρώ προστετήκασιν έρωτι».[ ενθ. άνωτ. σελ. 39.]
Άρση της Χάριτος – Πορεία στην έρημο.
Άρση της Χάριτος – Πορεία στην έρημο.
Ο Θεός Λόγος ,ο Υιός και Λόγος του Θεού,ο Χριστός είναι ο όντως Ερωτας,η όντως Αγάπη δια του οποίου τρέφεται και ζωοποιείται άπασα η Κτίσης.
Η δεκτικότητα ημών-στάση προς τον Θεό Λόγο καθορίζει και την βίωση του έρωτα,της αληθινής αγάπης,της ελευθερίας,της ζωής.
Το Χάος“αὐτοζῷον”(ο Ασσύληπτος,Αναρχος και Ατελεύτητος Θεός Πατήρ) δια του Ερωτα“αὐτοζῷον”(Θεού Λόγου) δημιουργεί τον Κόσμο δια της Τρίτης Υπόστασης του Τριπλού Εν,το κατά τους ορφικούς το“αὐτοζῷον” Αιθήρ-Αόρατο(σκοτεινό) Πνεύμα-το Αγιο Πνεύμα.
Εξαιρετική απόδοση από τα ορφικά όσον αφορά την Δημιουργία την οποία οι χοικοί άνθρωποι διαστρέφουν ένεκεν της δαιμονικής αντίληψης των.Αμέτρητες οι (παρ)ερμηνείες από τους εχθρούς της Αλήθειας.
Ο άγ. Διονύσιος χρησιμοποιεί χρησιμοποιεί τη φράση «λαμπρότητα του θείου Γνόφου». Αλλού ο άγ. Διονύσιος λέει: «Το Θείο σκότος είναι το απρόσιτο φως όπου λέγεται ότι κατοικεί ο Θεός». Δεν υπάρχει αντίφαση σ’ αυτή τη γλώσσα, γιατί για το Θεό: «ότι σκότος ου σκοτισθήσεται από σου, και νυξ ως ημέρα φωτισθήσεται• ως το σκότος αυτής ούτω και το φως αυτής» (Ψαλμ. 139,12). Καθώς το θέτει ο , «το σκοτάδι δεν είναι απουσία του φωτός, αλλά ο τρόμος που προέρχεται από το εκτυφλωτικό φως(βλέπε Χερουβίμ και Σεραφείμ στον Θρόνο του Φανερωμένου Θεού Λόγου)».
Η γλώσσα «του σκότους», όπως αναφέρεται σχετικά με το Θεό, έχει την προέλευσή της στη βιβλική περιγραφή του Μωυσή πάνω στο Όρος Σινά, όπου λέγεται ότι μπήκε στο «γνόφο», όπου ήταν ο Θεός (Έξοδ. 20,21).
Είναι σημαντικό ότι σ’ αυτό το κομμάτι δεν λέγεται ότι ο Θεός είναι σκοτάδι, αλλ’ ότι κατοικεί στο σκοτάδι• το σκοτάδι δεν υποδηλώνει την απουσία ή τη μη πραγματικότητα του Θεού, αλλά την ανικανότητα του ανθρώπινου νου μας να συλλάβει την εσώτερη φύση του Θεού. Το σκοτάδι είναι μέσα μας και όχι μέσα σ’ Αυτόν.
Είναι σημαντικό ότι σ’ αυτό το κομμάτι δεν λέγεται ότι ο Θεός είναι σκοτάδι, αλλ’ ότι κατοικεί στο σκοτάδι• το σκοτάδι δεν υποδηλώνει την απουσία ή τη μη πραγματικότητα του Θεού, αλλά την ανικανότητα του ανθρώπινου νου μας να συλλάβει την εσώτερη φύση του Θεού. Το σκοτάδι είναι μέσα μας και όχι μέσα σ’ Αυτόν.
“Όταν η ψυχή κρίνεται άξια ν’ απολαύσει την κοινωνία με το Πνεύμα του φωτός του Θεού, και όταν ο Θεός λάμπει πάνω της με την ομορφιά της άφατης δόξας του, ετοιμάζοντάς την για θρόνο και κατοικία δική του, γίνεται όλη φως, όλη πρόσωπο, όλη μάτια• και δεν υπάρχει μέρος σ’ αυτή που να μην είναι γεμάτο από τα πνευματικά μάτια του φωτός. Δεν υπάρχει μέρος σ’ αυτή που νάναι στο σκοτάδι, αλλά έχει γίνει ολότελα και σε κάθε μεριά φως και πνεύμα.” (Ομιλίες του Αγ. Μακαρίου).
“Όταν το πνεύμα του Θεού κατέρχεται σ’ έναν άνθρωπο και τον επισκιάζει με την πληρότητα της έκχυσής του, τότε η ψυχή του ξεχειλίζει από μια χαρά απερίγραπτη, γιατί το Άγιο Πνεύμα χαροποιεί ό,τι αγγίζει.Η Βασιλεία των ουρανών είναι ειρήνη και χαρά εν Αγίω Πνεύματι…
” (Άγ. Σεραφείμ του Σάρωφ) .
” (Άγ. Σεραφείμ του Σάρωφ) .
Φώς ιλαρόν αγίας δόξης Αθανάτου Πατρός, ουρανίου αγίου μάκαρος, Ιησού Χριστέ, ελθόντες επι την ηλίου δύσιν, ιδόντες φώς εσπερινόν, υμνούμεν Πατέρα, Υιόν και Αγιον Πνεύμα, Θεόν.
Αξιόν Σε εν πάσι καιροίς υμνείσθε, φωναίς αισίαις, Υιέ θεού, ζωήν ο διδούς. Διό ο κόσμος Σε δοξάζει.
Αξιόν Σε εν πάσι καιροίς υμνείσθε, φωναίς αισίαις, Υιέ θεού, ζωήν ο διδούς. Διό ο κόσμος Σε δοξάζει.
Ο αναβαλλόμενος φώς ως ιμάτιον, προς Σέ ορθρίζω και Σοί κραυγάζω, την ψυχήν μου φώτισον την εσκοτισμένην, Χριστέ, ως μόνος Εύσπλαχνος.
Οδυσσέας Ντάκουλας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου