Ετικέτες

Τρίτη 17 Μαΐου 2011

Ποιος θα μας σώσει από την «Πέμπτη φάλαγγα»;


Ποιος θα μας σώσει από την «Πέμπτη φάλαγγα»;

undefined
Του ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΧΡ. ΜΠΑΡΚΑ
«Μια  φορά κι’ έναν καιρό», άρχιζε ο  παππούς το παραμύθι του. Δίπλα στο αναμμένο τζάκι βραδιάζοντας και μέσ’ την γλυκιά θαλπωρή της ζεστής αγκαλιάς του  παππού  τα εγγονάκια απολάμβαναν το παραμύθι, μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, καθώς ξεχνιόταν από τον σαματά της ημέρας. Παρόμοια κι εμείς οι μεγάλοι καταφεύγουμε στις ιστορίες  ή  τα μυθιστορήματα για να ξεφύγουμε λίγο απ’ τις σκοτούρες της ζωής. Τι παραμύθι, τι μυθιστόρημα.
Κοινό  συστατικό και των δύο, ο μύθος. Το ένα για μικρά, το άλλο για μεγάλα, κουρασμένα απ’ τον αγώνα της ζωής, παιδιά. Ένα παρόμοιο βιβλίο, εδώ και καμιά δεκαπενταριά χρόνια, τράβηξε την προσοχή μου. Κι εκεί πού πίστευα ότι ασχολούμαι  με παραμύθια, διαβάζω:
«Ήθελα να αποκαλύψω ότι γίνεται μια προσπάθεια…«εξαφανίσεως διά της αγνοίας». Σημαντικότατα  γεγονότα, αποκρύπτονται αποσιωπούμενα και διαστρεβλούμενα πολλές φορές καταλλήλως, για πολιτικούς και μόνον λόγους. Ένας λόγος συγγραφής αυτού του βιβλίου, είναι να περάσει το μήνυμα ότι πρέπει να προσπαθήσουμε να βρούμε τους εαυτούς μας, την ιστορία μας, τους προγόνους μας, τον πολιτισμό μας, για να διαφυλάξουμε την Πατρίδα μας που όντως είναι άγια χώρα.
Κάποιοι  «φίλοι»  μας άλλωστε το έχουν πει. «Ο Ελληνικός Λαός είναι ατίθασος και γι’ αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθειά στις πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετισθεί. Εννοώ  δηλαδή να πλήξουμε την γλώσσα, την θρησκεία, την Ιστορία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητα να διακριθεί, και να επικρατήσει, για να μη μας παρενοχλεί στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή την νευραλγική περιοχή μεγάλης στρατηγικής σημασίας για μας, για την Πολιτική των  Η.Π.Α.» (Χένρυ Κίσινγκερ, Σεπτ. 1994, ομιλία σε Αμερικανούς επιχειρηματίες). Ας μην τους κάνουμε το χατίρι! Οι περιπέτειες του Έθνους, αν τις δει κανείς  με ψυχρό μάτι, δεν είναι τίποτε άλλο παρά δυστυχίες οφειλόμενες στον εξωτερικό παράγοντα που…».
Αρχικά  το είδα σαν παραμύθι για μεγάλους. Όμως, αυτό το βιολί, περί πλήγματος του Ελληνισμού, επαναλήφτηκε κι άλλες φορές, μέχρι που ακούστηκε ότι αυτός ο κύριος το διέψευσε. Δεν συγκράτησα εάν και κατά πόσον το διέψευσε ως δικό του δόγμα ή της Κυβερνήσεως  των Η.Π.Α.. Πάντως, η αλήθεια είναι ότι γλώσσα, θρησκεία, ιστορία και κάθε αξιόλογο  Εθνικό  Ελληνικό  ιδανικό  και γνώρισμα, σήμερα πλήττεται αμείλικτα.
Μαθητές της Ζωσιμαίας,  μαθαίναμε απ’ τον αείμνηστο Στάρα για την σπουδαιότητα του αεροδρομίου του Τατοΐου, μοναδικού τότε απέναντι του Σουέζ, ενώ από τους φιλολόγους- ιστορικούς  ακούγαμε, για  τους Ρωμαίους, Τατάρους, Σαρακηνούς, Γότθους, Ούννους, κλπ επιδρομείς και κατακτητές της Ελλάδας μας. Μαθητική, πολιτική και τετραετής στρατιωτική  θητεία, με την πείρα τους, με δίδαξαν ότι πολλοί και διά διαφόρους λόγους υπήρξαν οι εραστές της Ελληνικής γής. Πλείστοι  αρχαιοκάπηλοι, που κατέσκαψαν την Ελληνική  γη, για να γεμίσουν τα μεγάλα μουσεία του κόσμου, με Ελληνικά μάρμαρα.
Σήμερα πίσω  απ’ τα ολίγα  μάρμαρα που απέμειναν, πήραν σειρά οι βυζαντινές εικόνες και τα εκκλησιαστικά ιερά σκεύη και άμφια των Ελληνικών μοναστηριών. Οι άλλοι ήλθαν ως  επιδρομείς, αλλ’ ακόμη  και σύμμαχα κράτη, στις πολεμικές μας περιπέτειες, πού ήλθαν εδώ, ή επεδίωξαν κάποιες θέσεις, στον  Ελλαδικό χώρο, για δικό τους όφελος. Για να μην καταλάβουν κάποιοι άλλοι, τον επίκαιρο αυτόν τόπο, με την σημαντική στρατηγική σημασία.  Οι μεν για να μην έλθουν οι δε, καλλίτερα ας μην  λέμε ονόματα.
Πάντως ο «φ ί λ τ α τ ο ς ( ; )» Κίσινγκερ  επεξήγησε το ενδιαφέρον των  Η.Π.Α. καθαρά και ξάστερα. Οι πλείστοι κινήθηκαν  από συμφεροντολογικούς λόγους, προσωπικούς  ή κρατικούς. Ολίγοι ήσαν οι ρομαντικοί, οι πραγματικοί φιλέλληνες.
Σήμερα τα πράγματα έχουν περιπλακεί επικίνδυνα. Δεν φθάνουν οι εδαφικές βλέψεις, γειτόνων και λοιπών επιβούλων,  μπήκαν στην μέση και οι τοκογλύφοι, οι κεφαλαιοκράτες  και δεν συμμαζεύεται, ενώ δυστυχώς είμεθα μικροί, ανάδελφοι και το χειρότερο ότι ενώ απ’ έξω οι πλείστοι μας υποβλέπουν, ατυχώς, δεκαετίες τώρα, στερούμεθα στιβαρής Εθνικής πολιτικής ηγεσίας. Αδυνατώ να καθορίσω τα αίτια. Φταίει η ανατροφή χωρίς Εθνική παιδεία και δίχως έντονη  εν γένει Εθνική διαβίωση,  ή μήπως πρέπει να αναζητηθεί στην επί έτη παραμονή στο εξωτερικό και την αναπόφευκτη ως εκ τούτου συναναστροφή με αλλοδαπούς, που μείωσε την Εθνική Ελληνική  συνείδηση,  όπως  ακριβώς  συνέβη με τον ευρωβουλευτή (βλ. Π.Λ. 4/3/11διαπιστώσεις);
Διότι πώς να εξηγηθή η ερώτηση πρωθυπουργού, εν ώρα Εθνικής κρίσεως, εάν η Εθνική Ελληνική  Σημαία «έχει τόση σημασία», πρωθυπουργού που δεν τολμά να αρπάξη από το αυτί και να πετάξει στο χωριό του, τον οιονδήποτε υπαλληλίσκο που τολμά να προσβάλει, με  καθ’ οιονδήποτε τρόπο, τα παραδεδεγμένα ιερά και όσια της επικρατούσας Θρησκείας και της Εθνικής Ιστορίας, εν ονόματι μιάς ανυπεράσπιστης πανταχόθεν, δήθεν  Δημοκρατίας, που αφέθηκε στο έλεος του Κυρίου και την διάθεση  του πρώτου τυχόντος.
Συνυφασμένη με την ως άνω προσβολή  της Ελληνικής Θρησκείας και Ιστορίας, είναι  η ύπαρξη  μιάς εμφανιζομένης «πέμπτης φάλαγκος» (έκφραση  υποδηλούσα τους κρυφίως  συνεργαζόμενους  μετά του εχθρού, κατά τον Ισπανικό  εμφύλιο). Μία ανθελληνικών  αισθημάτων  Δημοσ. Υπάλληλος,  φαγώθηκε,  μέχρι που κατόρθωσε να  διώξει από την Δυτ. Θράκη μία ευσυνείδητη Ελληνίδα διδασκάλισσα. Κάποιοι κουβαλήσανε από την Κρήτη και εγκατέστησαν στην Νομική  λαθρομετανάστες δημιουργούντες σοβαρά εθνικά ζητήματα. Παρόμοια  είναι  η δράση  των Μ.Κ.Ο., οι  οποίες,  αν και ολοφάνερα δρουν ανθελληνικά («Αδούλωτη Κερύνεια» Στρόβολος Λευκωσίας  τηλ.00357.22.668464), προφανώς χρηματοδοτούνται απ’ την πτωχή Ελλάδα.
Άλλοι τρώγονται να αφαιρέσουν από παντού τα θρησκευτικά σύμβολα σε μία Δημοκρατία με συνταγματικά καθορισμένη, ως επικρατούσα την Ορθοδοξία. Έχουμε δηλαδή,  μέσα στην Ελληνική Επικράτεια, μία οργανωμένη επιχείρηση, που προσπαθεί παντί σθένει να κατασκάψει και κατεδαφίσει κάθε τι το Ελληνικό, σύμφωνα ακριβώς  με το   δ ό γ μ α  Κ ί σ σ ι γ κ ε ρ, μία ξεκάθαρη χωρίς αμφισβήτηση, καταδικαστέα « π έ μ π τ η   φ ά λ α γ γ α». Το ερώτημα είναι. Ποιός  έχει την γενναιότητα να μας σώση  απ’ αυτήν;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου