Του Dmitri Trenin
Υπάρχει κάτι συγκινητικό στην οργή της Γερμανίας για το ότι οι ΗΠΑ κατασκόπευαν στην χώρα. Οι σύμμαχοι πάντα κατασκοπεύουν ο ένας τον άλλο, αλλά υποτίθεται ότι το κάνουν πιο προσεκτικά. Από την ίδρυσή της το 1949, η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία έχει παρακολουθηθεί όχι μόνο από τη Σοβιετική Ένωση, και στη συνέχεια από τη Ρωσία, αλλά και από τις δυτικές δυνάμεις επίσης. Το σκάνδαλο της NSA, που πυροδοτήθηκε από τις αποκαλύψεις του Edward Snowden πέρυσι, λογικά θα έπρεπε να είχε διαλύσει όποιες αυταπάτες έμειναν. Ωστόσο, οι πιο πρόσφατες κατηγορίες εναντίον ενός πράκτορα εντός της Bundesnachrichetndienst, της γερμανικής υπηρεσίας πληροφοριών, που φέρεται να έχει κατασκοπεύσει για λογατιασμό των ΗΠΑ, έχει φέρει ξανά το ζήτημα στο προσκήνιο.
Για ορισμένους, όλα αυτά γίνονται εξαιτίας του γερμανικού ιδεαλισμού. Η Δυτική Γερμανία μετά από τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και ιδίως η ενωμένη Γερμανία μετά από τον Ψυχρό Πόλεμο έχει αναπτυχθεί ως ένα ηθικό (sic) κράτος, το οποίο θέτει τον εαυτό του πολύ υψηλά πρότυπα (;) και που αναμένει από τους εταίρους του να ανταποκριθούν και αυτοί σε αντίστοιχο επίπεδο όταν αντιμετωπίζουν την Γερμανία. Από τη στιγμή που η Γερμανία έχει από καιρό σταματήσει να είναι η παραδοσιακή μεγάλη δύναμη και έπρεπε να αποκηρύξει πολλές από τις παγίδες της, αυτό δημιουργεί ένα σοβαρό κενό μεταξύ του Βερολίνου και ορισμένων εκ των συμμάχων του, συμπεριλαμβανομένων των Ουάσιγκτον, Λονδίνου και Παρισιού.
Ωστόσο, το γεγονός ότι οι γερμανικές διαμαρτυρίες έγιναν ακόμη πιο ισχυρές και ακόμη πιο οργισμένες, ίσως αυτό να υποδηλώνει κάτι άλλο. Η Γερμανία ανακαλύπτει εκ νέου την αξιοπρέπειά της. Μόλις πριν από 30 χρόνια, η φράση «γερμανικό εθνικό συμφέρον» ήταν ταμπού. Πριν από 15 χρόνια, μια ανοιχτή διαφωνία σε ένα μεγάλο διεθνές ζήτημα μεταξύ της Γερμανίας και των ΗΠΑ ήταν αδιανόητη. Πριν από πέντε χρόνια, το να απέχει η Γερμανία από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ μαζί με την Ρωσία και την Κίνα, ήταν δύσκολο να το φανταστεί κανείς. Τα πράγματα αλλάζουν και οι παλιές σχέσεις όπως η γαλλό-γερμανική σύμπραξη ή η ρωσο-γερμανική συνεργασία επανασχεδιάζονται.
Τελικώς, αυτό θα ισχύει και για την αμερικανό-γερμανική συμμαχία. Τα σκάνδαλα κατασκοπείας επιταχύνουν κάπως τη διαδικασία, και της δίνουν μια δημόσια στροφή, αλλά δεν την καθοδηγούν. Σταδιακά, η Γερμανία ανακύπτει ως ο μοναδικός ηγέτης της ΕΕ και ως μεγάλη δύναμη στην Ευρασία μαζί με την Κίνα και την Ρωσία. Ένα αποτέλεσμα αυτού θα είναι να παραχθεί μια αίσθηση «ομαλότητας» στις προηγούμενες ειδικές σχέσεις του Βερολίνου, οι οποίες χρησιμοποιούνταν για να επεκτείνουν τα προνόμια στους συμμάχους. Οι ΗΠΑ δεν θα αποτελέσουν εξαίρεση.
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ: http://www.carnegie.ru/eurasiaoutlook/?fa=56085
http://www.capital.gr/newsTheme.asp?id=2058887
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου