50 χρόνια από τη δολοφονία του Κένεντι
50 χρόνια από τη δολοφονία του Κένεντι
1963 : ακριβώς πριν από 50 χρόνια δολοφονήθηκε στο Ντάλας του Τέξας ο Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι ο 35ος πρόεδρος των ΗΠΑ.
Μια ανοιχτή Λίνκολν Κοντινένταλ, μοντέλο 1961, διασχίζει τους δρόμους του Ντάλας εν μέσω επευφημιών και χειροκροτημάτων. Στο πίσω κάθισμα κάθεται ένα από τα πιο διάσημα ζευγάρια της ιστορίας, ο Τζον και η Τζάκι
Κένεντι.
Λίγα λεπτά αργότερα, το πανηγυρικό σκηνικό μετατρέπεται σε τόπο φονικού και οι επευφημίες μετατρέπονται σε απεγνωσμένες εκκλήσεις για βοήθεια.
Ο Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι κείτεται νεκρός, χτυπημένος από τις σφαίρες ενός όπλου που ακόμα και σήμερα πολλοί εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ποτέ δεν κράτησε ο Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ.
Η ιστορία της ζωής του Τζον Φ. Κένεντι είχε απ’ όλα: χρήμα, εξουσία, λάμψη, αμφισβήτηση, θριάμβους, μυστήριο και, βεβαίως, ένα τραγικό τέλος – ιδανικό για να συντηρήσει μύθους. Περιβεβλημένος από την αίγλη της «δυναστείας» Κένεντι, το διασημότερο μέλος της, ο Τζον Φιτζέραλντ, διετέλεσε για 1.037 ημέρες πρόεδρος των ΗΠΑ (Ιανουάριος 1961 – Νοέμβριος 1963) σε μια εξαιρετικά ταραγμένη διεθνή πολιτική σκηνή, κλήθηκε να αντιμετωπίσει ένα μεγάλο αριθμό κρίσεων γύρω από τις εξωτερικές υποθέσεις της χώρας του και βρήκε τον θάνατο από σφαίρα δολοφόνου κατά τη διάρκεια επίσημης επίσκεψής του στο Ντάλας. Τα βαθύτερα αίτια και οι ακριβείς συνθήκες του εγκλήματος εξακολουθούν να παραμένουν αδιευκρίνιστα. Στα 46 του χρόνια ο Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι έγινε ο τέταρτος πρόεδρος των ΗΠΑ που δολοφονήθηκε και ο όγδοος που πέθανε όντας στην εξουσία.
Ο γεννηθείς στις 29 Μαΐου του 1917, στη Μασαχουσέτη, Τζον ήταν δεύτερος γιος του δαιμόνιου επιχειρηματία (και πρεσβευτή των ΗΠΑ στη Μεγάλη Βρετανία) Τζόζεφ Πάτρικ Κένεντι, ο οποίος, αν και εγγονός ενός πάμπτωχου ιρλανδού μετανάστη, κατάφερε σε ηλικία 25 ετών να γίνει πρόεδρος τράπεζας και στα 30 του πολυεκατομμυριούχος. Επόμενος στόχος του, να προετοιμάσει τους γιους του για διακρίσεις και να εξασφαλίσει στις κόρες του «ηχηρή» αποκατάσταση. Τα εννέα τέκνα του Τζόζεφ Πάτρικ Κένεντι και της Ρόζμαρι Φιτζέραλντ υποχρεώθηκαν να διαβάζουν από την παιδική ηλικία τους «New York Times» και να αναπτύσσουν μόνο «σοβαρά» θέματα συζητήσεων. Ο Τζον (ο οποίος σπούδασε στη Σχολή Τσόουτ του Κονέκτικατ, στη Σχολή Οικονομικών Επιστημών του Λονδίνου, καθώς και στα πανεπιστήμια Πρίνστον, Χάρβαρντ, Στράνφορντ, και τιμήθηκε με πολεμικά παράσημα λόγω επίδειξης ανδρείας ως κυβερνήτης τορπιλακάτου που είχε πληγεί από ιαπωνικά πυρά τον Αύγουστο του 1943) προοριζόταν για ακαδημαϊκή ή δημοσιογραφική καριέρα. Ο θάνατος του μεγαλύτερου αδελφού του όμως, του Τζόζεφ Πάτρικ Τζούνιορ, στον πόλεμο το 1944 ήταν καταλυτικής σημασίας για την εξέλιξή του: σ’ αυτόν έπεσε ο κλήρος της (μείζονος) πολιτικής δράσης.
Η εκλογή του στο ύπατο αξίωμα της χώρας του ως υποψηφίου των Δημοκρατικών ήρθε ως αποτέλεσμα μιας δραστήριας προεκλογικής εκστρατείας που οργάνωσε ο αδελφός του Ρόμπερτ και χρηματοδότησε ο πατέρας του, ενώ οι ελάχιστες ψήφοι που τον χώριζαν από τον ρεπουμπλικανό αντίπαλό του Ρίτσαρντ Νίξον πυροδότησαν φημολογία για απάτη στην αγωνιώδη καταμέτρηση εκείνων των εκλογών. Οντας σε ηλικία 43 ετών ο νεότερος αμερικανός και ο πρώτος ρωμαιοκαθολικός πρόεδρος στην ιστορία των ΗΠΑ, ο Τζον Κένεντι εκφώνησε μια αξιομνημόνευτη, εναρκτήρια των καθηκόντων του, αγόρευση στους αμερικανούς πολίτες («Μην αναρωτηθείτε τι μπορεί να κάνει η πατρίδα σας για εσάς αλλά εσείς για εκείνη»), η πρεμιέρα της ενασχόλησής του όμως με τις εξωτερικές υποθέσεις της χώρας του ήταν σκέτη καταστροφή. Η υποστήριξη της απόπειρας κουβανών αντικαθεστωτικών να ανατρέψουν τον Φιντέλ Κάστρο κατέληξε στο φιάσκο της εισβολής στον Κόλπο των Χοίρων (Απρίλιος 1961), πλην όμως η συνάντησή του με τον σοβιετικό ηγέτη Νικήτα Χρουστσόφ στη Βιέννη είχε ως αποτέλεσμα την προσωρινή ρύθμιση του ζητήματος του Βερολίνου (Ιούνιος 1961). Το φάσμα του πυρηνικού ολέθρου ωστόσο σκίασε για 13 ημέρες τον πλανήτη όταν ο Κένεντι απείλησε με πόλεμο αν δεν αποφάσιζε η ΕΣΣΔ να αποσύρει τις βάσεις πυραύλων της από την Κούβα, πράγμα το οποίο τελικά έγινε (Οκτώβριος 1962). Δέκα μήνες αργότερα ο Κένεντι σημείωσε τον μεγαλύτερό του θρίαμβο σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής, όταν υπέγραψε με τον Χρουστσόφ το Σύμφωνο της Μόσχας για διακοπή των πυρηνικών δοκιμών (Αύγουστος 1963): ένας ορίζοντας ελπίδας στο ψυχροπολεμικό κλίμα είχε διαφανεί.
Στο εσωτερικό μέτωπο, ο Κένεντι είχε να αντιμετωπίσει τις αντιδράσεις του Κογκρέσου ως προς τις νομοθετικές του εισηγήσεις και των χρηματιστηριακών κύκλων ως προς την οικονομική του πολιτική. Μπορεί να είχε γίνει δεκτή με ενθουσιασμό από αντιπάλους και μη η «Συμμαχία για την Πρόοδο» στη Λατινική Αμερική, αλλά τα δύο πλέον χαρισματικά του προγράμματα, η δραστική μείωση του φόρου εισοδήματος και τα σαρωτικά μέτρα υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δεν εγκρίθηκαν παρά μόνο μετά τον θάνατό του. Ο ίδιος δεν έζησε επίσης για να δει να πραγματοποιείται η δέσμευσή του (Μάιος 1961) για αποστολή ανθρώπου στη Σελήνη ως το τέλος της δεκαετίας. Η υποστήριξη όμως που επεφύλαξε στα διαστημικά προγράμματα συνεισέφερε τα μέγιστα στην πρώτη επιτυχημένη επανδρωμένη διαστημική πτήση από τους Αμερικανούς.
Στο στενό περιβάλλον του 35ου προέδρου των ΗΠΑ δέσποζαν δύο ισχυρές προσωπικότητες: ο αδελφός του και υπουργός Δικαιοσύνης Ρόμπερτ και η, από τις 12 Σεπτεμβρίου του 1953, σύζυγός του Ζακλίν Λι Μπουβιέ (Τζάκι), η οποία του χάρισε τρία παιδιά. Η δημοτικότητα του Κένεντι ενισχυόταν ιδιαίτερα από το ευαισθητοποιημένο σε ζητήματα κουλτούρας στυλ της συμβίας του (ό,τι φορούσε γινόταν μόδα), ενώ η χάρη και η αίγλη που απέπνεε το ζεύγος έμοιαζαν μεταδοτικές στους κύκλους της «δυναστείας». Επρεπε να περάσουν χρόνια για να φθαρεί η αλώβητη, ηγεμονική εικόνα της Πρώτης Οικογένειας. Το πλήγμα έφεραν ισχυρισμοί για συζυγικές απιστίες εκ μέρους του προέδρου (στη λίστα των κατακτήσεων του οποίου συμπεριελήφθησαν ονόματα όπως αυτό της απόλυτης σταρ της εποχής, Μέριλιν Μονρόε) και κατηγορίες για διασυνδέσεις με το οργανωμένο έγκλημα, υποθέσεις που εξακολουθούν να εμπνέουν κινηματογραφικά σενάρια ως τις μέρες μας.
http://www.news4all
=========================================================================
Κέννεντυ
Αναρτήθηκε από τον/την olympiada στο Νοεμβρίου 23, 2013
«Από προχθές ο Τζων Κέννεντυ, εισήλθεν εις την ιστορίαν…..» Έτσι άρχιζε ένα θαυμάσιο πρωτοσέλιδο άρθρο της η εφημερίδα «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» στις 24/11/1963. Την επαύριο, δηλαδή της δολοφονίας του, στο Ντάλας του Τέξας.Νέος, ερωτικός, με λόγο… ονειρώδη, ο Κέννεντυ, ήταν ίσως ο καταλληλότερος να «εγκαινιάσει» μια περίοδο τριάντα χρόνων (1960-1990), σημειοδοτώντας με τον πιο γλαφυρό τρόπο, τις ιστορικές αντιφάσεις (!) αυτής της περιόδου:
Το πανάρχαιο, ανθρώπινο, «άπειρο» όραμα του διαστήματος, με την «πεπερασμένη» γήινη λογική του… ψυχρού… «Τείχους» και του «κόλπου των… Χοίρων»!
Από το 1990 και μετά, η εισβολή μιας «ανεξέλεγκτα» αναπαραγόμενης τεχνολογίας, διαμόρφωσε τις προϋποθέσεις ενός «άλλου» κόσμου. Των λίγων Ισχυρών.
Ποιος ΗΓΕΤΗΣ σήμερα λ.χ θα αποτολμούσε να επαναλάβει «Μη ρωτάς τι μπορεί να κάνει η πατρίδα για σένα, αλλά τι μπορείς εσύ να κάνεις γι” αυτήν»
Το αρχέτυπο αιώνων του οικειοθελούς πατριωτισμού….. μετακόμισε παγκοσμίως στα Χρηματιστήρια και στα Ταμεία των Κρατικών Εσόδων.
Αγαπάς την… Πατρίδα; ΑΠΟΔΕΙΞΗ
Και κάπου ανάμεσά σε όλα αυτά:
Οι… επαναστατικές μεταπολεμικές αυταπάτες, μιας ολόκληρης γενιάς, που απλώς, εντέλει, έμειναν γοητευτικά, πλην όμως εκτός τόπου και χρόνου, συνθήματα! Πού να βρει κανείς… Φαντασία στην Εξουσία (!).
Άλλωστε και τα "παιδιά των λουλουδιών", μετεξελίχθηκαν σε… τεχνοκράτες, έχοντας αναγάγει σε μύθο, ολόκληρη την δεκαετία του ’60.
Η ειρωνεία του πράγματος ειναι ότι, ο Αμερικανός Πρόεδρος, που ταυτίστηκε με το λεγόμενο «Αμερικάνικο Όνειρο» και την δεκαετία αυτή, ήταν κατά της μυθοποίησης.
.
(Δεν θα την αποφύγει όμως, ούτε ο ίδιος, ούτε η εποχή του).
Ας δούμε, λίγο αλλιώς, μια όντως διαχρονική κουβέντα του Κέννεντυ:
«Ο μεγάλος εχθρός της αλήθειας, συχνά,
δεν είναι το ψέμα- εσκεμμένο, πλαστό, ανέντιμο-
αλλά ο μύθος -επίμονος, πειστικός και ρεαλιστικός» (Τζων Φ. Κέννεντυ)
Υ.Γ Σοφή κουβέντα, εμπνευσμένη (!!!) από τον… Όμηρο, ο οποίος αποσυμβόλισε τον προομηρικό μύθο, ακριβώς για να μπορέσει να δώσει τις αλήθειες του, μέσα από λογοτεχνικούς- απολύτως δικής του…. «κατασκευής και προελεύσεως», Ομηρικούς πλέον, Χαρακτήρες).
Άλλο αν εμείς εξακολουθούμε μέχρι ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ , να προσφέρουμε τον «χυλό» των ηθικολογικών προτύπων.
"η αναγνώριση Οδυσσέα- Πηνελόπης είναι το…..ευτυχισμένο τέλος της μεγάλης περιπέτειας
που…. λέγεται Οδύσσεια" (!!!) (από σχολικό βιβλίο).
Ευτυχισμένο λοιπόν το τέλος της Οδύσσειας (!)
Ας το σκεφτούμε λίγο: Σαν να λέμε ότι ένα έργο 12.500 στίχων, το αριστούργημα της ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ, συντέθηκε από τον θεμελιωτή της Δημοκρατίας και του ανθρωπισμού, για να δικαιώσει μία και μόνη οικογένεια: Την οικογένεια … Λαερτιάδη!
Όντως σοφή κουβέντα:
«Ο μεγάλος εχθρός της αλήθειας, συχνά,
δεν είναι το ψέμα- εσκεμμένο, πλαστό, ανέντιμο-
αλλά….. ο μύθος -επίμονος, πειστικός και ρεαλιστικός»
Χρυσόστομος Τ.
(chrisblog.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου