Paul Krugman, Τέλος
στην Ύφεση,2012
«Από τη δεκαετία του 1980 λειτουργούμε στο πλαίσιο μιας εντελώς διαφορετικής αρχής που έχει επιτρέψει στην ανισότητα στην κατανομή του πλούτου και του εισοδήματος να φτάσει σε επίπεδα τα οποία μπορεί να θεωρούνταν κανονικά για τη δεκαετία του 1920, αλλά πιστεύαμε ότι δεν θα ξαναβλέπαμε ποτέ πια.»
Σκιντέλσκι,
Keynes:Επιστροφή στη Διδασκαλία του, 2011
«Διαπιστώνουμε ότι μεγαλύτερες περίοδοι οικονομικής μεγέθυνσης συνδέονται στενά με μεγαλύτερη ισότητα στη διανομή του εισοδήματος [...] Συνεπώς σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου η μείωση της ανισότητας και η βιώσιμη οικονομική μεγέθυνση μπορεί να αποτελούν δύο πλευρές του ιδίου νομίσματος».
«Τελικά η απασχόληση και η ισότητα είναι δομικά υλικά της οικονομικής σταθερότητας και της ευημερίας, της πολιτικής σταθερότητας και της ειρήνης. Αυτή θα είναι η κεντρική ιδέα της εντολής του ΔΝΤ. Πρέπει να μπει στο επίκεντρο της πολιτικής ατζέντας»
Στρος Καν,
2011...αυτό ακριβώς ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ στην Ελλάδα.
«Από την εποχή του μεγάλου Βρετανού οικονομολόγου Τζον Μέιναρντ Κέυνς, οι κυβερνήσεις έχουν αντιληφθεί πως....
όταν υπάρχει έλλειμμα ζήτησης -όταν η ανεργία είναι υψηλή- πρέπει να λαμβάνουν μέτρα για να αυξάνουν είτε τη δημόσια είτε την ιδιωτική δαπάνη.»
Στίγκλιτς, το
τίμημα της ανισότητας
«Τα κίνητρα της Μέρκελ είναι ορατά για όσους βλέπουν. Και είναι πολλοί αυτοί. Όποιος εργάζεται κοντά στην καγκελάριο βλέπει και σωπαίνει. Η πολιτική Ευρώπη είναι γεμάτη αρουραίους. Το σύστημα της Μέρκελ βασίζεται στους αρουραίους και στους μπράβους. Ερωτήσεις; Όχι τώρα»
Γκέτρουντ Χέλερ, «Η
ΝΟΝΑ»
«Η κυβέρνηση της Μέρκελ έχει εγκαταλείψει το μονοπάτι της δημοκρατίας. Μόνο ένα αυταρχικό σύστημα μπορεί να θεωρήσει ότι η ελεύθερη έκφραση γνώμης με αυτή τη μορφή πρέπει να περιοριστεί κι ότι στο κοινοβούλιο επιτρέπεται πια να ακούγεται μόνο η επιχειρηματολογία της κομματικής γραμμής»
Γκέτρουντ Χέλερ, «Η
ΝΟΝΑ»
«Η μείωση του ΑΕΠ και η αύξηση της ανεργίας συνεπάγονται μείωση των φορολογικών εσόδων και αύξηση των δαπανών.»
Στίγκλιτς, το
τίμημα της ανισότητας
«Η κυβέρνηση δεν έχει νοµιµοποίηση, αν δεν κυβερνά µε τη συναίνεση των κυβερνωµένων»
Μία ρήση του Τζον
Λοκ που ξεχνάνε οι νεοφιλελεύθεροι
ή οπαδοί της
μνημονιακής λιτότητας
«Κάποιοι κοινωνικοί επιστήμονες προσπαθούν να ερμηνεύσουν την επίδραση της «εμπιστοσύνης» στο σύνολο της οικονομίας κάνοντας αναφορά στο κοινωνικό κεφάλαιο. Μια οικονομία με περισσότερο «κοινωνικό κεφάλαιο» είναι πιο παραγωγική : όπως και μια οικονομία με περισσότερο ανθρώπινο ή υλικό κεφάλαιο.
Το κοινωνικό κεφάλαιο είναι μια ευρεία έννοια, που περιλαμβάνει εκείνους τους παρά γοντες οι οποίοι συμβάλλουν στην καλή διακυβέρνηση τόσο του δημόσιου όσο και του ιδιωτικού τομέα. Όμως η ιδέα της εμπιστοσύνης αποτελεί τη βάση κάθε έννοιας του κοινωνικού κεφαλαίου, οι άνθρωποι μπορούν να νιώθουν σίγουροι ότι θα τύχουν καλής, αξιοπρεπούς και δίκαιης μεταχείρισης. Και ανταποδίδουν.
Το κοινωνικό κεφάλαιο είναι ο συνδετικός ιστός που κρατά ενωμένες τις κοινωνίες. Αν τα άτομα πιστεύουν ότι το οικονομικό και πολιτικό σύστημα είναι άδικο, ο συνδετικός ιστός δεν πιάνει και οι κοινωνίες δεν λειτουργούν σωστά.»
Στίγκλιτς, το
τίμημα της ανισότητας
«Αν κοιτάξουμε τι θέλουν οι οπαδοί της λιτότητας -δημοσιονομική πολιτική που εστιάζει όχι στη δημιουργία θέσεων εργασίας, αλλά στα ελλείμματα, νομισματική πολιτική που καταπολεμά μανιωδώς το παραμικρό ίχνος πληθωρισμού και αυξάνει τα επιτόκια, ακόμη και όταν η ανεργία είναι μαζική-, όλα ουσιαστικά εξυπηρετούν τα συμφέροντα των πιστωτών, εκείνων που δανείζουν, σε αντίθεση με εκείνους που δανείζονται και/ή εργάζονται για να ζήσουν.
Οι δανειστές θέλουν η κυβέρνηση να θέτει ως πρώτη προτεραιότητα την εξυπηρέτηση των χρεών τους, και αντιτίθενται σε οποιαδήποτε απόπειρα, από νομισματικής πλευράς, που είτε στερεί από προσόδους τους τραπεζίτες, διατηρώντας χαμηλά τα επιτόκια, είτε διαβρώνει την αξία των απαιτήσεων μέσω του πληθωρισμού.»
Paul Krugman
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου