Statue of Alfred the Great in town of Wantage, Oxfordshire, UK [Alfred was born in Wantage in A.D. 849] Sculpted by Prince Victor of Hohenlohe-Langenburg, unveiled in 1877 (Unless otherwise noted, all illustrations are courtesy of Wikipedia)
[Today's post is an update to one originally published in 2011.]
Here's another of the many battles which English monarch Alfred the Great fought against the Danes. [If you're really curious, you may see my previous post about Alfred from January, 2010: Battle of Ashdown]
«ο πρόεδρός του δεν υποχρεούνται να εμφανίζεται ενώπιον κανενός
κοινοβουλευτικού σώματος ούτε χρειάζεται να ανησυχεί
για τις «επιπτώσεις» μιας κακής απόφασης» EUObserver: «Η άνοδος του αδιαφανούς Eurogroup»
«Η άνοδος του αδιαφανούς Eurogroup» είναι ο τίτλος άρθρου που δημοσιεύεται σήμερα στη διαδικτυακή πύλη ευρωπαϊκής ενημέρωσηςEUObsever.
Στο άρθρο επισημαίνεται ότι, αν και το σώμα αυτό αναδείχθηκε σε
σημαντικό παράγοντα της εξελισσόμενης οικονομικής διακυβέρνησης της
Ε.Ε., ιδίως όσον αφορά τον ρόλο του στη διάσωση της Ελλάδας, δεν λογοδοτεί δημοκρατικά σε κανέναν.
Από νομική άποψη πρόκειται απλά για ένα μηνιαίο φόρουμ των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης, το οποίο δεν αποτελεί ευρωπαϊκό θεσμό
και δεν δύναται να λάβει νομικά δεσμευτικές αποφάσεις, σημειώνεται στο
άρθρο. Ωστόσο, «το μέγεθος της οικονομικής κρίσης και η παραγωγή νέων
κανόνων το κατέστησαν de facto σημαντικό παίκτη του νέου ευρωπαϊκού
συστήματος οικονομικής διακυβέρνησης, ένα παίκτη ο οποίος ολοένα
ενισχύεται».
Η ισχύς του γίνεται φανερή από τη συνεχιζόμενη διαμάχη μεταξύ της
Ελλάδας και των δανειστών της ως προς το τι μεταρρυθμίσεις πρέπει να
κάνει η Αθήνα προκειμένου να λάβει χρηματοδότηση, σχολιάζει η
EUObserver, τονίζοντας ότι οι αποφάσεις του δεν έχουν νομική ισχύ.
Σύμφωνα με τον Ρενέ Ρεπασί από το Πανεπιστήμιο Leiden, το Eurogroup λειτουργεί εν μέσω ενός κενού διαφάνειας.
«Το Eurogroup δεν υποχρεούται νομικά να
πληροφορεί το κοινό ή τους άλλους θεσμούς για τις δραστηριότητές του.
Δεν υπάρχουν κανόνες διαφάνειας για το Eurogroup. Δεν υπάρχουν πρακτικά
των συνεδριάσεών του.»
Επιπλέον, ο πρόεδρός του δεν υποχρεούνται να εμφανίζεται ενώπιον
κανενός κοινοβουλευτικού σώματος ούτε χρειάζεται να ανησυχεί για τις
«επιπτώσεις» μιας κακής απόφασης, τόνισε ο Ρεπασί, μιλώντας σε
ευρωβουλευτές της επιτροπής συνταγματικών υποθέσεων.
Από την πλευρά της, η Ντανιέλα Σβάρτζερ από το German Marshall Fund
αναφέρει ότι η ενίσχυση του ρόλου των κοινοβουλίων δεν αποτελεί
απαραίτητα τη λύση, επισημαίνοντας το σημαντικό de facto ρόλο που έχει
αποκτήσει το γερμανικό κοινοβούλιο όσον αφορά όλες τις σημαντικές
αποφάσεις. «Αν το μελετήσεις από διευρωπαϊκή προοπτική, θα αναρωτηθείς
κατά πόσο είναι νόμιμο να υπάρχουν παίκτες που μπορούν να ασκήσουν βέτο
σε εθνικό πλαίσιο», σημειώνει.
Ετούτες τις μέρες τα παιδιά της ΣΤ΄ Δημοτικού διδάσκονται στο μάθημα της Ιστορίας για τα γεγονότα της αρχής του 20ου αιώνα.
Προσέξαμε ότιμέσα στο βιβλίο του μαθήματος περιέχονται κάποιες
προτάσεις που μπορούν εύκολα να προκαλέσουν την εισαγωγή των παιδιών στο
πνεύμα του Εθνικού Διχασμού.
Η επαναφορά του Κωνσταντίνου
Προσέξαμε το παρακάτω απόσπασμα από την σελ. 195 του βιβλίου της Ιστορίας της τάξης αυτής:
«Το Νοέμβριο του 1920 ο
Βενιζέλος έχασε τις εκλογές. Την εξουσία ανέλαβαν οι πολιτικοί του
αντίπαλοι, οι οποίοι επανέφεραν στο θρόνο το βασιλιά Κωνσταντίνο,
προκαλώντας με την ενέργεια τους αυτή τη δυσαρέσκεια των Άγγλων και των Γάλλων».
Η
αναφορά στην ‘‘δυσαρέσκεια’’ της Αγγλίας και της Γαλλίας οδηγεί στην
άποψη, ότι αυτή είχε ως συνέπεια την διακοπή της υποστήριξης των
Δυνάμεων αυτών προς την Ελλάδα και την συνεπακόλουθη ήττα του στρατού
μας στη Μικρά Ασία, πράγμα που μπορεί να χαρακτηρισθεί ως πράξη Εσχάτης
Προδοσίας.
Μετά την ήττα των Ελλήνων στην Αλαμάνα (23 Απριλίου 1821), άνοιξε διάπλατα ο δρόμος για τους Τούρκους πασάδες Ομέρ Βρυώνη και Κιοσέ Μεχμέτ προς την Ανατολική Στερεά και την Πελοπόννησο. Ο μαρτυρικός θάνατος του Αθανάσιου Διάκου είχε αφήσει χωρίς ικανό αρχηγό τους εξεγερμένους ραγιάδες. Ο φόβος κυρίευσε τα ήδη επαναστατημένα κέντρα (Λιβαδιά, Σάλωνα και Αττική), όπου είχε χυθεί αίμα ντόπιων Τούρκων. Όλοι ανέμεναν να ξεσπάσει η χωρίς οίκτο οργή των δύο πασάδων. Η Επανάσταση κινδύνευε σοβαρά ένα μήνα μετά την εκδήλωσή της και σώθηκε χάρη στις στρατιωτικές ικανότητες του Οδυσσέα Ανδρούτσου και τους κακούς υπολογισμούς του Ομέρ Βρυώνη.
Ο ελληνικής καταγωγής αλβανός πασάς, αντί να προελάσει προς τις καταπτοημένες περιοχές της Ανατολικής Στερεάς και να διεκπεραιωθεί το ταχύτερο δυνατό στην Πελοπόννησο, έκρινε ότι έπρεπε να ενισχύσει τις δυνάμεις του, προτού περάσει τον Ισθμό. Θεώρησε ότι με το να προσεταιριστεί του Έλληνες οπλαρχηγούς, τους οποίους γνώριζε από την Αυλή του Αλή Πασά, θα προκαλούσε την παράλυση των Πελοποννησίων ανταρτών. Με αυτή τη λογική είχε προτείνει και στον Αθανάσιο Διάκο να ενταχθεί στις δυνάμεις του, αλλά αυτός είχε αρνηθεί. Ο Ομέρ Βρυώνης δεν είχε αντιληφθεί την έκταση και την έννοια του ελληνικού ξεσηκωμού. Πίστευε ότι επρόκειτο για μια απλή ανταρσία, που θα ήταν εύκολο να κατασταλεί και όχι για τον ξεσηκωμό ενός ολοκλήρου έθνους, που διεκδικούσε την ελευθερία και την αυτοδιάθεσή του.
Την εποχή εκείνη βρισκόταν στην Ανατολική Στερεά ο τρομερός και φοβερός Οδυσσέας Ανδρούτσος, παλιός αρματολός της περιοχής, ο οποίος είχε πέσει σε δυσμένεια του σουλτάνου, ως άνθρωπος του Αλή Πασά. Από το 1818 ήταν μέλος της Φιλικής Εταιρείας και ένθερμος υποστηρικτής του Αγώνα. Ο Ομέρ Βρυώνης βρήκε μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να τον προσεταιρισθεί, επειδή γνώριζε πολύ καλά τις στρατιωτικές του ικανότητες. Του έγραψε μια επιστολή ως παλιός φίλος και του ζήτησε τη σύμπραξή του κατά των ελλήνων ανταρτών, με πλήθος υποσχέσεων και δόλωμα την οπλαρχηγία ολοκλήρου της Ανατολικής Στερεάς. Του πρότεινε, μάλιστα, να συναντηθούν στη Γραβιά και συγκεκριμένα σε ένα μικρό πλινθόκτιστο χάνι. Ο Ανδρούτσος απεδέχθη την πρόσκληση κι έσπευσε στην περιοχή με άλλο σκοπό κατά νου.
Αμέσως συγκάλεσε πολεμικό συμβούλιο στο Χάνι της Γραβιάς, με τη συμμετοχή των οπλαρχηγών Δυοβουνιώτη και Πανουργιά. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο Ομέρ Βρυώνης θα κατήρχετο στην Πελοπόννησο, όχι δια του Ισθμού, αλλά δια του Γαλαξειδίου. Διαφώνησαν, όμως, ως προς το σχέδιο αντιμετώπισής του. Ο Ανδρούτσος πρότεινε να δώσουν τη μάχη στο Χάνι, ενώ οι Δυοβουνιώτης και Πανουργιάς το έκριναν ακατάλληλο, επειδή ήταν πλινθόκτιστο και ευρίσκετο σε ανοικτό πεδίο. Εν τω μεταξύ, ο Ομέρ Βρυώνης με 9.000 άνδρες πλησίαζε στη Γραβιά και είχε πληροφορηθεί την παρουσία του Ανδρούτσου στο χάνι με μικρή δύναμη. Δεν ανησύχησε, όμως, πιστεύοντας ότι ο Ανδρούτσος θα έκανε αποδεκτή την πρότασή του.
Σε μια δεύτερη σύσκεψη των ελλήνων οπλαρχηγών, που δεν είχαν στη διάθεσή τους πάνω από 1200 άνδρες, λύθηκε η διαφωνία τους. Αποφάσισαν ο μεν Δυοβουνιώτης με τον Πανουργιά να πιάσουν τις γύρω περιοχές, ο δε Ανδρούτσος να χτυπήσει τον εχθρό από το χάνι σε μια οπωσδήποτε παράτολμη ενέργεια. Μαζί του βρέθηκαν 117 άνδρες, που μετέτρεψαν το πλινθόκτιστο κτίριο σε οχυρό με πρόχειρα έργα.
Το πρωί της 8ης Μαΐου 1821, ο Ομέρ Βρυώνης με τον στρατό του πλησίασε σε απόσταση βολής από το χάνι και αμέσως δέχτηκε καταιγισμό πυρών. Κατάλαβε ότι ο παλιός του φίλος δεν πήγε εκεί με φιλικούς σκοπούς, αλλά για να τον πολεμήσει. Πρώτα διέταξε να γίνει επίθεση κατά των ανδρών του Δυοβουνιώτη και του Πανουργιά, τους οποίους διασκόρπισε στα γύρω βουνά, όπως και στη Μάχη της Αλαμάνας. Στη συνέχεια, επικεντρώθηκε στο Χάνι και τον Ανδρούτσο.
Έκανε μια απόπειρα να τον μεταπείσει, στέλνοντας ένα δερβίση ως αγγελιοφόρο. Η αποστολή του ιερωμένου είχε τον λόγο της. Ο Ομέρ Βρυώνης γνώριζε ότι ο Ανδρούτσος ήταν Μουσουλμάνος Μπεκταξής. Ο δερβίσης προχώρησε έφιππος προς το Χάνι, αλλά ξαφνικά δέχθηκε μια σφαίρα στο μέτωπο κι έπεσε άπνους. Οι Οθωμανοί επιτέθηκαν κατά κύματα στο Χάνι. Ο Ανδρούτσος και οι άνδρες του κρατούσαν γερά. Ο Ομέρ Βρυώνης εξεμάνη με την ανικανότητα των αξιωματικών του και διέταξε και νέα επίθεση κατά το μεσημέρι. Και αυτή απέτυχε.
Τις πρώτες ώρες του δειλινού διέταξε κατάπαυση του πυρός, συνειδητοποιώντας ότι είχε διαπράξει ένα ακόμη λάθος. Από υπερβολική εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του και υποτιμώντας την ανδρεία των Ελλήνων είχε εκστρατεύσει χωρίς πυροβολικό. Αποφάσισε να αποσύρει προσωρινά τις δυνάμεις του και να διατάξει να του φέρουν κανόνια από τη Λαμία. Ήταν αποφασισμένος το πρωί της επόμενης ημέρας να ισοπεδώσει το Χάνι, με τους αυθάδεις υπερασπιστές του. Την κίνηση αυτή του Ομέρ Βρυώνη μάντεψε ο Ανδρούτσος και γύρω στις δύο τα ξημερώματα της 9ης Μαΐου επεχείρησε με τους 110 άνδρες του ηρωική έξοδο. Οι έξι είχαν σκοτωθεί κατά τη διάρκεια της ολοήμερης μάχης. Αιφνιδίασαν τις τουρκικές φρουρές που είχαν περικυκλώσει το Χάνι και χάθηκαν μέσα στα σπαρτά.
Η Μάχη στο Χάνι της Γραβιάς στοίχισε στον Ομέρ Βρυώνη πάνω από 300 νεκρούς και 200 τραυματίες Κυρίως, όμως, προκάλεσε κλονισμό στο ηθικό του στρατού του και τον δικό του δισταγμό για το αν έπρεπε να συνεχίσει την εκστρατεία του. Για λίγο καιρό, τουλάχιστον, ένας σοβαρός κίνδυνος για την Πελοπόννησο εξέλιπε. Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος αναγνωρίσθηκε απ' όλους ως αναμφισβήτητος ηγέτης της Ανατολικής Στερεάς.
Κάθε χρόνο στις 8 και 9 Μαΐου ο ΟΗΕ τιμά την «Ώρα Μνήμης και Συμφιλίωσης για όσους έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου (Time of Remembrance and Reconciliation for Those Who Lost Their Lives during the Second World War), ένα διήμερο μνήμης για τα θύματα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο διεθνής οργανισμός προτρέπει τα κράτη-μέλη του να διοργανώσουν εκδηλώσεις αφιερωμένες στο νόημα του διημέρου.
Στις 23:01 της 8ης Μαΐου 1945 έληξε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος στην Ευρώπη με την άνευ όρων παράδοση της Ναζιστικής Γερμανίας (00:01 της 9ης Μαΐου στη Σοβιετική Ένωση).
Γράφει ο Μάκης Γεωργιάδης
Τις ημέρες όπου το πανελλήνιο συγκλονίζεται από τη φρικιαστική δολοφονία της μικρής Άννυ, το να μιλήσει κανείς για ανθρωπιά μέσα στην περιρρέουσα βαρβαρότητα ίσως μοιάζει μακάβριο. Ίσως κι αστείο. Δεν έχω πρόθεση να μιλήσω για το ειδεχθές έγκλημα. Άλλωστε ο τίτλος που αρχικά είχα σκεφτεί να βάλω στο κείμενο ήταν «σκοτώνουν τα άλογα πριν να γεράσουν» ή κάτι παρεμφερές. Μου φάνηκε ωστόσο εξαιρετικά κοινότοπος παρά το γεγονός ότι θα μπορούσε να είναι ένας αλληγορικός τίτλος κάποιου κειμένου, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση θα επρόκειτο για κυριολεξία.
Η ηδονή του εγκλήματος παράγει πλέον ακραία εκφυλιστικά σύνδρομα στην ελληνική, αλλά όχι μόνο, κοινωνία. Πώς αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί η εν ψυχρώ και προφανώς για λόγους κάποιας ανεξερεύνητης ικανοποίησης κάποιοι εκτέλεσαν 26 άγρια άλογα στους πρόποδες της Ζήριας στην Κορινθία; Να πει κανείς ότι εδώ όλη η χώρα ασχολείται με έναν κανίβαλο και τις πράξεις του, τα άλογα είναι το θέμα; Ναι. Ο κανιβαλισμός του κανίβαλου από τα ΜΜΕ και η αισθητική της κλειδαρότρυπας είναι το άλλο μισό. Οι τροφοδότες των αντιλήψεων της νέας βαρβαρότητας η οποία οπλίζει τα χέρια κατά συρροή δολοφόνων ειδών του ζωικού βασιλείου, οι οποίοι ταυτόχρονα μπορεί και να εμφανίζονται ως τιμητές των αποτρόπαιων πράξεων των άλλων.
Όταν μάλιστα η αυτοδικία γίνεται ως πρόγνωση και επί της ουσίας δικαιώνεται στην περίπτωση του δολοφόνου της μικρής Άννυ, από τα χείλη του υπουργού Δημόσιας Τάξης υπό την επίρρωση σχολίων περί «κωδίκων τιμής» από δημοσιολογούντες αχαρακτήριστους ραδιοφωνικούς παραγωγούς, τότε τα πράγματα μάλλον είναι εξαιρετικά σοβαρά. Ίσως μοιάζουν ασύνδετα όλα αυτά, αλλά πού αλλού δοκιμάζεται ο ανθρωπισμός παρά στους αδύναμους, τους ανυπεράσπιστους και τα θύματα;
Η αδύναμη και αθώα Άννυ έπεσε θύμα του πατέρα της. Ο ίδιος θύμα των πράξεών του. Τα άγρια άλογα θύματα κάποιων ανώφελων και ανέμελων εν ψυχρώ δολοφόνων. Με μια πρωτοφανή ταχύτητα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γέμισαν εκτός από μηνύματα και αναρτήσεις συμπάθειας για τη μικρή Άννυ, την ίδια ώρα που ξεφύτρωναν σωρηδόν σελίδες και ομάδες που ζητούν την παραδειγματική τιμωρία τού δράστη με όλους τους πιθανούς τρόπους. Μετά από μερικά δακρύβρεχτα ρεπορτάζ στα δελτία των καναλιών, τα άλογα της Ζήριας θα ξεχαστούν εύκολα ακόμα και από ζωοφιλικές οργανώσεις. Μονάχα ο άνθρωπος που τα είχε σαν δικά του θα απομείνει να κλαίει σπαρακτικά για κάποια ασέλωτα ορφανά πλέον πουλάρια.
Όλα αυτά είναι φαινόμενα ενός ολοένα διευρυνόμενου πολιτισμικού εκφυλισμού ο οποίος είναι σε θέση πια να παράγει δήμιους κάθε είδους. Η μάστιγα του κυνηγιού κοπαδιών αγρίων αλόγων δεν είναι ένα τοπικό συμβάν με δράστες κάποιες διαταραγμένες προσωπικότητες. Εμφανίζεται και σε πολλά άλλα μέρη της χώρας. Όταν ο Αίαντας ο Τελαμώνιος στην Ιλιάδα, από το μένος του εναντίον των Αχαιών με αντικείμενο τα λάφυρα, κατέσφαξε αντί για τους πολεμιστές τα πρόβατα, όταν συνειδητοποίησε την πράξη του αυτοκτόνησε.
Οι σύγχρονοι δήμιοι που αντλούν ηδονή σκοτώνοντας «ασέλωτα με δίχως χαλινάρι», εκτελούν συμβολικά την ελευθερία, το αδάμαστο πνεύμα και την ομορφιά. Μπορεί να είναι οι ίδιοι που ηθικολογούν ασύστολα εναντίον ειδεχθών δολοφόνων, αλλά αποδίδουν στο έγκλημα ρατσιστικά χαρακτηριστικά γιατί μόνο οι ξένοι θα μπορούσαν να προβούν σε τέτοιες αποτρόπαιες πράξεις. Μπορεί μάλιστα οι ίδιοι να νομίζουν ότι βάσει αυτών των αντιλήψεων, δικαιωματικά μπορούν να κυνηγούν, να χτυπούν και να σκοτώνουν μετανάστες και πρόσφυγες σήμερα, ο,τιδήποτε το διαφορετικό και οποιονδήποτε τον διαφορετικό αύριο.
Πόσο απέχει από το φασισμό αυτή η αντίληψη; Πόσο απέχει από το φασισμό η άκριτη αποδοχή και η επιδοκιμασία της αυτοδικίας, έστω και εναντίον ενός στυγερού δολοφόνου; Δεν απέχουν καθόλου από το φασισμό αυτές οι αντιλήψεις. Οι ίδιοι μάλιστα που με ευκολία ζητούν κρεμάλες για κανίβαλους, αύριο δυνητικά μπορούν να στήσουν ικριώματα εναντίον κάποιων αθώων τυφλωμένοι από μισαλλοδοξία ή πλανημένοι από προπαγάνδα.
Η αισθητική έχει ακρωτηριαστεί. Ακρωτηριασμένη αισθητική σημαίνει παραγωγή και αναπαραγωγή του φασισμού. Ενός φασισμού ο οποίος δεν αφορά αποκλειστικά, όπως κάποιοι έχουν κατά νου, τις τάξεις ενός και μόνο κοινοβουλευτικού κόμματος. Το μίσος για την ελευθερία, την ανεξαρτησία, την ομορφιά όπως και η μικροψυχία και η εκδικητικότητα, στρώνουν το δρόμο στο φασισμό.
Οι ανέμελοι κι ανώφελοι παθητικοί καταναλωτές που δεν εξεγείρονται για κανένα θέμα αισθητικής παρά μόνο ηθικολογούν χύνοντας δάκρυα για μικρά αθώα θύματα φριχτών εγκλημάτων, είναι κι αυτοί τα επόμενα θύματα του φασισμού. Πολλοί από αυτούς ίσως να είναι ταυτόχρονα και θύτες. Μακάριοι έτσι όπως απολαμβάνουν μετά τα ματωμένα δελτία ειδήσεων μπορούν να παρακολουθούν μέχρι να συντελεστεί το κακό μία ή περισσότερες από τις δεκάδες τηλεοπτικές σειρές που πραγματεύονται εγκλήματα, τρόμο και φόβο. Ασφαλείς πάντα πίσω από κλειδαμπαρωμένες πόρτες και ασφαλισμένα παράθυρα.
Στην αρχαία ελληνική μυθολογία οι θεοί τιμώρησαν τον Τάνταλο ο οποίος, προκειμένου να τους ξεγελάσει, τους έκανε δείπνο με γεύμα τον γιό του Πέλοπα τον οποίο είχε σφάξει και μαγειρέψει, με φριχτό μαρτύριο στον Άδη. Τον έβαλαν σε ένα λάκκο μισογεμάτο με νερό και γύρω του υπήρχαν κατάφορτα οπωροφόρα δέντρα. Άπλωνε τα χέρια να πιάσει καρπούς και τα κλαδιά μετακινούνταν κι έτσι έμενε με άδεια χέρια. Διψούσε κι έσκυβε να πιεί νερό αλλά το νερό εξαφανιζόταν κι έμενε διψασμένος.
Για τον παιδοκτόνο δολοφόνο δε θα αποφανθούν οι θεοί του Ολύμπου αλλά η Δικαιοσύνη. Όμως το μαρτύριο του Ταντάλου απειλεί ολόκληρη την κοινωνία εάν η σήψη και η παρακμή της νέας βαρβαρότητας κυριαρχήσουν και αν η ρήξη με την προϊστορία τής ανθρωπότητας δεν επισπευστεί… V – V – 2015
Με όπλα προμήθευσε η Γαλλία τους Σύρους αντάρτες το 2012 παρά το ευρωπαϊκό εμπάργκο που είχε επιβληθεί από το 2011, αναφέρει ένα βιβλίο με τίτλο «Στα παρασκήνια της γαλλικής διπλωματίας» που θα κυκλοφορήσει στις 13 Μαΐου.
«Αρχίσαμε όταν ήμασταν βέβαιοι πως θα πήγαιναν σε σίγουρα χέρια. Για τα φονικά όπλα, ήταν οι υπηρεσίες μας που προχώρησαν στις παραδόσεις», δήλωσε ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ στον συγγραφέα του βιβλίου (εκδόσεις L’Archipel”), Ξαβιέ Πανόν, στη διάρκεια μιας συνέντευξης τον Μάιο του 2014.
Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο, που ειδικεύεται σε διπλωματικά και στρατιωτικά θέματα, η Γαλλία παρέδωσε στους σύρους αντάρτες που πολεμούν εναντίον του καθεστώτος του Μπασάρ αλ Άσαντ, κανόνια διαμετρήματος 20 mm, μυδραλιοβόλα διαμετρήματος 12,7 mm, εκτοξευτήρες ρουκετών και αντιαρματικούς πυραύλους.
Η φωτογραφία μίας γυναίκας, που λέγεται ότι ήταν ο μεγάλος έρωτας του Βλαντίμιρ Λένιν, ήρθε στην επιφάνεια από τον Ρόμπερτ Χέντερσον, καθηγητή ρωσικής Ιστορίας στο πανεπιστήμιο Queen Mary στο Λονδίνο. Η φωτογραφία της Απολιναρίγια Γιακούμποβα, είχε χαθεί για σχεδόν έναν αιώνα πριν ο Χέντερσον την ανακαλύψει και πάλι ψάχνοντας στα Κρατικά Αρχεία της Ρωσικής Ομοσπονδίας τον περασμένο Απρίλιο, στο πλαίσιο μίας άλλης έρευνάς του. Η Γιακούμποβα και ο σύζυγός της, ήταν στενοί συνεργάτες του Λένιν και της συζύγου του Ναντέζντα Κρούπσκαγια.
Εκτιμάται ότι ο Λένιν και η Γιακούμποβα είχαν μία περίπλοκη σχέση και συχνά διαφωνούσαν έντονα για ζητήματα που αφορούσαν τη λειτουργία του Σοσιαλιστικού Δημοκρατικού Εργατικού Κόμματος της Ρωσίας (ΣΔΕΚΡ). Σύμφωνα με τον Χέντερσον, ο Λένιν σε επιστολές του αποκαλούσε την Γιακούμποβα με χαϊδευτικά ονόματα, κάτι που αποκαλύπτει μεγάλη οικειότητα.
Κάθε χρόνο στις 7 Μαΐου η Αεροπορία Στρατού τιμά τη μνήμη των 38 ιπταμένων (χειριστών και μηχανικών), που έχασαν τη ζωή τους στην εκτέλεση του καθήκοντος.
Η 7η Μαΐου έχει επιλεγεί συμβολικά, διότι είναι η ημερομηνία υπογραφής του Π.Δ. 107/1998, περί συγκρότησης του Όπλου της Αεροπορίας Στρατού.
Χάρτης ΓΕΣ/ΔΙΣ από το βιβλίο » Ο Ελληνικός Στρατός στη Μέση Ανατολή 1941-1945″
Η γερμανική φρουρά κατοχής της Μήλου παραδίνεται σε μονάδες του Ιερού Λόχου.
Μετά το φόνο του Γερμανού διοικητή της φρουράς πλωτάρχη Κόβεν κατά τη διάρκεια ενέδρας από περίπολο Ιερολοχιτών στις 5 Δεκεμβρίου του 1944, τη διοίκηση ανέλαβε ο ταγματάρχης Κνάουερ (Knauer). Στις αρχές του 1945 η δύναμη της γερμανικής φρουράς ανερχόταν σε 7 αξιωματικούς και 571 οπλίτες. Η διάταξή της περιλάμβανε: Διοίκηση και επιτελείο στην περιοχή Πλάκες-Κάστρο Ναυτική Διοίκηση στον Αδάμαντα Μοίρα Παράκτιας Άμυνας στην περιοχή Τράχηλα Αντιαεροπορική Μοίρα στην περιοχή Κόρφους Λόχος Πεζικού στην περιοχή Πλάκες-Αδάμαντας Τμήματα Πεζικού στην οργανωμένη αμυντική τοποθεσία Καμινιών Κέντρο Διαβιβάσεων στο Κάστρο Νοσοκομείο στις Πλάκες
Οι διαπραγματεύεις δεν πάνε καλά. Εν μέσω της
πρωτοφανούς και απίστευτης, ευρωπαϊκής ΠΑΝΤΑ προέλευσης, οικονομικής
ασφυξίας που ασκείται ως τιμωρία στους Έλληνες που ψήφισαν τον Τσίπρα
και άφησαν εκείνα τα καημένα παιδιά της δεξιάς Μεταπολίτευσης, τις
σταθερές μαριονέτες των ευρωπαίων Σαμαρά και Βενιζέλο, να σχεδιάζουν την
ανατροπή της κυβέρνησης, παίρνει μέρος ένας επίσης πρωτοφανής εκβιασμός
εναντίον του ελληνικού λαού από την ΕΚΤ. Νιώθουν οι Έλληνες τον εκβιασμό η καλύτερα επηρρεάζονται οι Έλληνες από τον εκβιασμό των Ευρωπαίων? Δε νομίζω, ιδίως τώρα που ζεσταίνει ο καιρός... Θέλουν οι Έλληνες το ευρώ πάση θυσία? Ρωτήστε τους, τι περιμένετε? Τι φοβάστε?
Πολλοί σήμερα εξακολουθούν να εντυπωσιάζονται από το συνεχιζόμενοφιλομνημονιακό μπαράζ των ΜΜΕ. Αναρωτιούνται γιατί τα περισσότερα ελληνικά (ιδίως τα λεγόμενα μεγάλα) Μέσα δίνουν τον υπέρ πάντων αγώνα τους για να πλήξουν με οποιονδήποτε θεμιτό ή αθέμιτο τρόπο την κυβέρνηση Τσίπρα.
Θεωρώντας ίσως ότι τα εργοδοτικά συμφέροντα είναι λίγο-πολύ ενιαία (και) στη χώρα μας, αντιλαμβανόμαστε ως απολύτως αναμενόμενη την ταξική ταύτισή τους με την κεντρική ιδέα της «εσωτερικής υποτίμησης» που εφάρμοσε από το 2010 η τρόικα μαζί με τις προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις.
Πρόλογος - Γέννηση, καταγωγή και φιλοσοφία ζωής και γνωριμία με τον Επαμεινώνδα
Ο Πελοπίδας γεννήθηκε το 410 π. Χ στην Θήβα καταγόμενος από ένδοξη οικογένεια της πόλης. Λόγω της καταγωγής του διέθετε μεγάλη περιουσία και χρηματικό πλούτο, τον οποίο διέθετε με σύνεση και φιλανθρωπία υπέρ των πιο αδύναμων συμπολιτών του. Ήδη από την νεότητα του επέδειξε έφεση προς την σωματική άσκηση και την χρήση των όπλων, ενώ απέφευγε συστηματικά να επιδεικνύει τον πλούτο του εμφανιζόμενος με φτωχικά ρούχα, αλλά και αποφεύγοντας τα συμπόσια και προτιμώντας τα λιτά και υγιεινά γεύματα. Σύμφωνα με τον Πλούταρχο ο Πελοπίδας είχε παντρευτεί και είχε αποκτήσει παιδιά, όμως ποτέ δεν ελάττωσε την δημόσια δράση του προς χάριν αυτών, καθώς θεωρούσε ότι ευνοούνταν περισσότερο τα παιδιά του από την συνολική πρόοδο της πατρίδας του.
Ο αριθμός των εκδιδόμενων γυναικών και ανδρών αυξάνονται τα τελευταία χρόνια, οι τιμές των «μισθώσεων» πέφτουν όπως και η συχνότητα «προσφυγής» των Ελλήνων «πελατών» στην πορνεία. Ο τζίρος από την πορνεία, από τα τέλη του 2012 έως σήμερα, κινείται στα 600-620 εκατ. ευρώ.
Ο αριθμός των εκπορνευόμενων ανέρχεται περίπου στους 18.500 σε ολόκληρη την Ελλάδα. 13.000-14.000 αλλοδαπές εκδιδόμενες είναι θύματα trafficking.
Τα παραπάνω είναι μερικά αλλά και τα πιο κύρια συμπεράσματα της έρευνας του καθηγητή του Τμήματος Κοινωνιολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου, Γρηγόρη Λάζου.
Η έρευνα παρουσιάστηκε στην ημερίδα που συνδιοργάνωσαν η Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων σε συνεργασία με τη ΜΚΟ «PRAKSIS», υπό την αιγίδα του Γραφείου Εθνικού Εισηγητή Καταπολέμησης της Εμπορίας Ανθρώπων.
