Η ζωή μου σε μια ελληνική επαρχία…

 

Αυγ29byEMMANOUHL ARKAS

Έτυχε να ζήσω ένα διάστημα σε μια ελληνική επαρχία, από αυτές που τελευταία απασχολούν τη δημοσιότητα εξαιτίας διαφόρων δυσάρεστων γεγονότων.

 -

Να πως βίωσα αυτή τη ζωή, όντας ένα καθαρόαιμο παιδί της πόλης, γεννημένο και μεγαλωμένο στην ανωνυμία της πολυκατοικίας μιας σχετικά κεντρικής περιοχής της Αθήνας.

 -

Το πλέγμα που συνδέει την επαρχιακή ζωή και την κρατά σε μια επιφανειακά ικανή συνοχή, είναι μια σειρά συμβάσεων που τηρούνται απαρέγκλιτα από όσους θέλουν να συνεχίσουν να αποτελούν μέρος της.

“Το καλάθι με τα σύκα” – Καζαντζάκης

Αυγ29byEMMANOUHL ARKAS

Μια γριούλα πέρασε…
Στάθηκε, ανασήκωσε απ’ το καλάθι που κρατούσε μερικά συκόφυλλα που το σκέπαζαν, διάλεξε και με φίλεψε δυο σύκα…

• Με γνωρίζεις κυρά μου; τη ρώτησα…
• Όχι παιδί μου, είναι ανάγκη να σε γνωρίζω για να σε φιλέψω;
• Άνθρωπος δεν είσαι; Άνθρωπος είμαι και εγώ, δεν φτάνει;

Γέλασε… ένα δροσερό κοριτσίστικο γέλιο…
Και τράβηξε το δρόμο της κούτσακούτσα κατά το κάστρο.
Έσταζαν τα δυο σύκα μέλι, ποτέ θαρρώ δεν γεύτηκα πιονόστιμα. Τα ‘τρωγα και με δρόσιζαν τα λόγια της γριάς…
«άνθρωπος είσαι,άνθρωπος κι εγώ, φτάνει!»

---

~ Απόσπασμα από το Αναφορά στον Γκρέκο  
  Πηγή: LENA Kolentsi
Από: http://antikleidi.com

ΜΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΛΕΝΙΝ ΜΕ ΤΟΝ ΚΡΟΠΟΤΚΙΝ…

του Βλαντιμίρ Μποντς Μπρούεβιτς*

 Μαρξιστική Σκέψη, τόμος 8

Μια συνάντηση του Λένιν με τον Κροπότκιν
Μετά την επανάσταση του Φλεβάρη, στις 12 Ιούνη του 1917, ο Π. Α. Κροπότκιν επέστρεψε στη Ρωσία από την Αγγλία, στην Πετρούπολη, όπου ήθελε να ζήσει. Σύντομα, όμως, άλλαξε γνώμη και μετακόμισε στη Μόσχα. Μια μέρα, μέσα στο 1918, μια συγγενής του Πιοτρ Αλεξέγιεβιτς Κροπότκιν –η κόρη του, αν θυμάμαι καλά, μαζί με το σύζυγό της– παρουσιάστηκε στο γραφείο μου στην επιτροπή του Σοβιέτ των Επιτρόπων του Λαού (Σοβναρκόμ) και μου είπε για τα προβλήματα που αναγκαζόταν να υπομείνει αναζητώντας μια κατοικία. Ήταν σαφές ότι αυτό ήταν το αποτέλεσμα μιας γιγαντιαίας παρανόησης αφού ο Πιοτρ Αλεξέγιεβιτς, ως βετεράνος της επανάστασης, προφανώς είχε το δικαίωμα σε μια κατοικία, ακόμη και κατά τη θυελλώδη αυτή επαναστατική περίοδο. Έτσι ήρθα πάλι σε επαφή με τον Π. Α. Κροπότκιν, τον οποίο γνώριζα από το παρελθόν. Ενημέρωσα αμέσως τον Βλαντιμίρ Ίλιτς και αυτός αμέσως με διέταξε να εκδώσω μια άδεια κατοικίας στο όνομα του Πιοτρ Αλεξέγιεβιτς, κάτι που έκανα άμεσα. Λίγο αργότερα τον επισκέφτηκα για να μάθω πώς περνούσε και η συνάντησή μας ήταν εξαιρετικά πρόσχαρη και εγκάρδια. Ο Πιοτρ Αλεξέγιεβιτς ζούσε πολύ λιτά• στο δωμάτιό του υπήρχαν πολλά βιβλία και τα πάντα έδειχναν ότι ήταν επίπονα απασχολημένος με φιλολογικό έργο.

Αμέσως μετά την επανένωσή μας ανέφερε τη στάση του απέναντι στην Οκτωβριανή Επανάσταση. Η μπολσεβίκικη επανάσταση τον είχε εκπλήξει σε ήδη προχωρημένη ηλικία και κατά τη γνώμη του μόνο άτομα κάτω των σαράντα μπορούσε να συμμετέχουν ενεργά σε μια επανάσταση. Όταν αντέτεινα ότι όλο το παράνομο τμήμα του κόμματός μας, που είχε επαναστατική εμπειρία, ήταν ήδη πάνω από αυτή την ηλικία, απάντησε: «Αυτή είναι η περίπτωση στη Ρωσία. Πράγματι, εδώ έχουμε επιφανείς επαναστάτες πενήντα ετών και άνω. Όμως, όσο αφορά την ηλικία μου… αυτό είναι ένα άλλο θέμα…» Τα γεγονότα της περίπλοκης ζωής μας τότε, όμως, τον κρατούσαν πολύ απασχολημένο, και όταν οι Λευκοί και οι εχθροί των Σοβιέτ περικύκλωναν τη Σοβιετική Ρωσία συμπαραστεκόταν πλήρως στην τύχη του μεγάλου προλεταριακού κινήματος.

Η Επιχείρηση Gladio και το Ελληνικό παρακλάδι της “Κόκκινη προβιά”…

 

Αυγ29by EMMANOUHL ARKAS

 

Ντοκυμαντερ του BBC το 1992 (προφανώς είχαν πιστέψει ότι ξεμπέρδεψαν για πάντα με τον κομμούνισμο και έβγαινε η αλήθεια στην επιφάνεια) για τα εγκλήματα, τη μαύρη προπαγάνδα και τις συνομωσίες ακροδεξιών τρομοκρατικών οργανώσεων, νεοφασιστών συνεργατών του κράτους, του σκοτεινού παρακράτους της μαφίας και “μυστικών στοών” κροίσων (η ψευδομασονική στοά P2) και των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ και της Ευρωπης σε όλες σχεδόν τις χώρες της δυτικής Ευρώπης από τη δεκαετία του 50.

Ολοι οι παραπάνω αποτελούσαν ένα εξαιρετικά οργανωμένο συνεργαζόμενο μπλοκ παράλληλης εξουσίας, με πολλούς ανθρώπους σε θέσεις κλειδιά στον κρατικό μηχανισμό όπου με πρόφαση τον κομμουνιστικό κίνδυνο ασκούσαν “πατριωτική δράση” όπως βόμβες και ένοπλες επιθέσεις με δολοφονίες αθώων, ξέπλυμα χρήματος και φοροκλοπές δις, εξαγορά κρατικών αξιωματούχων και συμβόλαια θανάτου.

Πηγή. http://redflyplanet.blogspot.com/2014/08/gladio.html

Τα Κερκυραϊκά Μπλουζ Του Rothschild Και Τα Ονόματα Του Θεού…

 

Αυγ30by EMMANOUHL ARKAS

(το πρώτο μέρος Ακροφοβία στην Κέρκυρα)
Είναι αποδεδειγμένο ότι οι επιμειξίες βελτιώνουν γενετικά έναν πληθυσμό (ανθρώπων ή άλλων ζώων). Καθώς όμως ο άνθρωπος είναι το μόνο ζώο όπου το πολιτιστικό υπόβαθρο είναι εξίσου επιδραστικό με τη γενετική δεξαμενή, αντιλαμβανόμαστε ότι οι πολιτιστικές επιμειξίες ευνοούν την ανάπτυξη της κοινωνίας.
Οι απομονωμένοι πολιτισμοί μένουν στάσιμοι και οδηγούνται στο μαρασμό. Ας μην ξεχνάμε ότι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες για το υπερκαινοφανές άλμα της Αρχαίας Ελλάδας ήταν οι επιρροές που δέχτηκε (χάρη στο θαλάσσιο εμπόριο) από όλους τους μεσογειακούς πολιτισμούς.
Όπως συνέβη και στις ΗΠΑ, το σύγχρονο χωνευτήρι των λαών.

«Παζαριώτης βγήκε ο γιος του Κλάρα!»

 

Αυγ27byΑμετανόητος

 ΝΙΚΟΣ ΤΣΑΚΑΝΙΚΑΣ

109 χρόνια από τη γέννηση του Αρη Βελουχιώτη

-          «Τα μάθατε; Η Κλάραινα γέννησε!
-          Και τι έκανε;
-          Αγόρι!
-          Αγόρι!…
Τα θαυμαστικά δεν είναι δικά μας. Επιφωνήματα είναι του κόσμου. Ε, δεν ήταν και μικρό πράμα για μια μικρή πολιτεία όπως η Λαμία. Αν το Παζάρι ήταν το μεγάλο γεγονός της χρονιάς, ήταν κι αυτό, το γεγονός της ημέρας. Βούιξε ο τόπος.
-          Παζαριώτης βγήκε ο γιος του Κλάρα, παζαριώτης…

Η προεδρία Ολάντ θα γίνει σαν την περίπτωση Παπανδρέου: Αρθρο-φωτιά στο γαλλικό σάιτ Mediapart

Δεξιά πολιτική, κατάρρευση της μεσαίας τάξης, χατήρια στους επιχειρηματίες και ταφόπλακα στο σοσιαλιστικό κόμμα: Αυτά είναι τα κοινά σημεία μεταξύ Ολάντ και Παπανδρέου που περιγράφει γαλλίδα δημοσιογράφος σε άρθρο με τίτλο «Προεδρία Ολάντ: ένα ελληνικό σενάριο».

ΟΗΕ: Οι σύροι πρόσφυγες έχουν φθάσει τα τρία εκατομμύρια

Τρία εκατομμύρια σύροι πρόσφυγες έχουν καταγραφεί μέχρι σήμερα σε γειτονικές χώρες, σε μια έξοδο η οποία άρχισε το Μάρτιο του 2011 και δεν δείχνει σημάδια να υποχωρεί, ανακοίνωσε ο ΟΗΕ.

Ο αριθμός ρεκόρ του ενός εκατομμυρίου προσφύγων καταγράφηκε μέσα στο 2013, ενώ άλλοι 6,5 εκατ. άνθρωποι είναι εκτοπισμένοι μέσα στη Συρία, πράγμα που σημαίνει ότι “σχεδόν οι μισοί από το συνολικό πληθυσμό των Σύρων έχουν πλέον εξαναγκασθεί να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και να διαφύγουν για να σώσουν τη ζωή τους”, προσθέτει ο παγκόσμιος οργανισμός.

“Η συριακή κρίση έχει γίνει η μεγαλύτερη ανθρωπιστική έκτακτη ανάγκη της εποχής μας, ωστόσο ο κόσμος δεν καταφέρνει να ανταποκριθεί στις ανάγκες των προσφύγων και των χωρών που τους φιλοξενούν”, αναφέρει σε δήλωσή του ο Αντόνιο Γκουτέρες, Ύπατος Αρμοστής του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες.

Στο κόκκινο ο συναγερμός για τις πτήσεις στην Ισλανδία

Ηφαιστειακή έκρηξη σημειώθηκε κοντά στον παγετώνα Ντινγκγιουγιοκούλ, με αποτέλεσμα οι αρχές να αυξήσουν στο κόκκινο το επίπεδο του συναγερμού για τις αεροπορικές πτήσεις αλλά δεν έχει εντοπιστεί ηφαιστειακή τέφρα.

ΣΜΥΡΝΗ-ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Η πυρπόληση,όπως την περιέγραψαν αυτόπτες μάρτυρες

Ο Γάλλος δημοσιογράφος Rene Puaux,περιγράφει στο βιβλίο του “Οι τελευταίες μέρες της Σμύρνης”, την πυρπόληση της πόλης.
“Φτάνουμε έτσι στην τραγική μέρα της πυρκαγιάς. Εδώ πρέπει να καταθέσουμε πριν απ’ όλα τη μαρτυρία ενός Ευρωπαίου (που επιθυμεί να μη δημοσιευθεί το όνομα του), ο οποίος δέχθηκε εκείνο το πρωί από το στόμα των γιων του Τούρκου δημάρχου της Σμύρνης, με τους οποίους είχε σχέσεις, τη διαβεβαίωση πως δεν υπήρχε φόβος για τίποτα, διότι η φωτιά, όπως του είπαν, δε θα έκαιγε παρά μόνο την Αρμενική συνοικία.Τη φωτιά την έβαλαν πράγματι μετά από ώριμη σκέψη και προμελέτη στην Αρμενική συνοικία την Τετάρτη, λίγο μετά το μεσημέρι.
Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των κ.κ. Γ. Αποσπέρη και Δ. Πετρόχειλου, αλλά και της κυρίας Μαργαρίτας Γκαβανά, τη φωτιά την έβαλαν διαδοχικά (ανά τέταρτο της ώρας) πρώτα στην Αρμενική περιοχή, μετά στη συνοικία του Αγίου Κωνσταντίνου, μετά στην Αρμενική εκκλησία, στη συνοικία των Μεγάλων Ταβερνών, στη συνοικία της Αγοράς, στις συνοικίες Άγιος Νικόλαος, Ελ-μάς σοκάκ, Άγιος Δημήτριος. Εκπυρσοκροτήσεις συνόδευαν το άναμμα κάθε εστίας της πυρκαγιάς.

Terrorism as Theater

By Robert D. Kaplan

The beheading of American journalist James Foley by the Islamic State in Syria and Iraq was much more than an altogether gruesome and tragic affair: rather, it was a very sophisticated and professional film production deliberately punctuated with powerful symbols. Foley was dressed in an orange jumpsuit reminiscent of the Muslim prisoners held by the United States at Guantanamo Bay. He made his confession forcefully, as if well rehearsed. His executioner, masked and clad in black, made an equally long statement in a calm, British accent, again, as if rehearsed. It was as if the killing was secondary to the message being sent.

The killing, in other words, became merely the requirement to send the message. As experts have told me, there are more painful ways to dispatch someone if you really hate the victim and want him to suffer. You can burn him alive. You can torture him. But beheading, on the other hand, causes the victim to lose consciousness within seconds once a major artery is cut in the neck, experts say. Beheading, though, is the best method for the sake of a visually dramatic video, because you can show the severed head atop the chest at the conclusion. Using a short knife, as in this case, rather than a sword, also makes the event both more chilling and intimate. Truly, I do not mean to be cruel, indifferent, or vulgar. I am only saying that without the possibility of videotaping the event, there would be no motive in the first place to execute someone in such a manner.

America in Decay

The Sources of Political Dysfunction  (Foreign Affairs)

Man on a mission: a U.S. Forest Service ranger on Mount Silcox, in Montana, 1909. (Corbis / W. J. Lubken)

The creation of the U.S. Forest Service at the turn of the twentieth century was the premier example of American state building during the Progressive Era. Prior to the passage of the Pendleton Act in 1883, public offices in the United States had been allocated by political parties on the basis of patronage. The Forest Service, in contrast, was the prototype of a new model of merit-based bureaucracy. It was staffed with university-educated agronomists and foresters chosen on the basis of competence and technical expertise, and its defining struggle was the successful effort by its initial leader, Gifford Pinchot, to secure bureaucratic autonomy and escape routine interference by Congress. At the time, the idea that forestry professionals, rather than politicians, should manage public lands and handle the department’s staffing was revolutionary, but it was vindicated by the service’s impressive performance. Several major academic studies have treated its early decades as a classic case of successful public administration.

ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΚΡΙΑΡΑΣ: Ο Ερευνητής, ο Στοχαστής, ο Δάσκαλος

Ο Εμμανουήλ Κριαράς που πέθανε το βράδυ της Παρασκευής 22 Αυγούστου στο σπίτι του στη Θεσσαλονίκη, ζούσε από τις αρχές της δεκαετίας του ’50 στο κέντρο της πόλης.

 Σε ένα λιτό, φωτεινό διαμέρισμα, γεμάτο βιβλία , σπάνιες φωτογραφίες, βραβεία και ενθύμια μιας μακράς ζωής. Σε μια παλιά πολυκατοικία στην αρχή της οδού Αγγελάκη, απέναντι από τη Διεθνή Έκθεση.

Παίρνοντας την ανηφόρα σε τριακόσια μέτρα φτάνεις στο Συντριβάνι και μετά στρίβοντας προς τα επάνω το δρόμο για την Ευαγγελίστρια βρίσκεις κάνοντας μόλις μερικές δεκάδες βήματα το ιστορικό κτίριο της Φιλοσοφικής.

Μιας σχολής εμβληματικής όχι μόνο για το ΑΠΘ αλλά και για τη χώρα. Ένός ιερού πανεπιστημιακού χώρου τον οποίο τίμησε μια μοναδική ακαδημαϊκή γενιά, της οποίας εκπρόσωπος, ο μόνος εν ζωή πλέον μέχρι την Παρασκευή, ήταν ο Εμμανουήλ Κριαράς.

Η “ευρωπαϊκή” Ουκρανία γεμίζει με πόνο ολόκληρη την επικράτειά της…

 

Αυγ28by EMMANOUHL ARKAS

”Δεν θέλω να δω τον γιο μου ”ήρωα” στο φέρετρο, τον χρειάζομαι σπίτι, ζωντανό”

Στο πλαίσιο της πολεμικής σύγκρουσης που μαίνεται στη νοτιοανατολική Ουκρανία, με την φιλοΕΕ κυβέρνηση του Κιέβου να εντείνει τις επιθέσεις της στους εξεγερμένους κατοίκους των ανατολικών περιοχών, μία από τις φονικότερες μάχες έλαβε χώρα τις προηγούμενες ημέρες στο Saur-Mogila κοντά στο Ντόνετσκ.
Στη μάχη συμμετείχε και η 3οη Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία του Ουκρανικού Στρατού της κυβέρνησης Κίεβου. Ο Ουκρανικός Στρατός όπως καταγγέλεται από τους ίδιους τους στρατιώτες, έστειλε σε σίγουρο θάνατο αυτά τα πολύ πρόσφατα στρατολογημένα παιδιά, εγκαταλείποντας τους. Από τους 4,700 στρατιώτεςτης ταξιαρχίας μόνο 83 γύρισαν πίσω με τους υπόλοιπους να αγνούνται στην μάχη. Η ουκρανική κυβέρνηση μάλιστα χαρακτήρισε αυτούς τους 83 που κατάφεραν να διαφύγουν, ως λιποτάκτες με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν τώρα σοβαρές ποινές.

Η ΒΟΛΙΒΙΑ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ.

Ένας καινούριος νόμος στην Βολιβία επιτρέπει την παιδική εργασία από την ηλικία των δέκα ετών.

Ένας νόμιμος δεκάχρονος λούστρος στους δρόμους της Λα Παζ.

  Στους πρόποδες των γραφείων των Υπηρεσιών Αμύνης για τα παιδιά που βρίσκεται στο κέντρο της Λα Παζ,ο μικρός δωδεκάχρονος  Χοσέ Λούις πετάγεται με μία λευκή πετσέτα στα παρμπρίζ των αυτοκινήτων.Εργάζεται καθημερινά για λιγότερο από τέσσερα ευρώ την ημέρα από τις 7 το πρωί μέχρι τις 6 το απόγευμα και όλα αυτά…νόμιμα.Στις 6 Αυγούστου στην Βολιβία άρχισε η εφαρμογή  του νέου ισχύος κώδικα εργασίας για τα παιδιά και τους εφήβους.Τα παιδιά ηλικίας 10 ετών και άνω μπορούν να δουλέψουν στο πλευρό του αφεντικού τους ή να εργάζονται καθαρά για δικό τους λογαριασμό.

Εξεγερση στον Ουκρανικό στρατό! “Δεν θελουμε να πολεμήσουμε για αυτη την Ουκρανία”…

Μετα τις μαζικές αποχωρήσεις Ουκρανών στρατιωτών που ζητούν άσυλο στην Ρωσία, χιλιαδες ειναι πλεον οι άνδρες των Ουκρανικων δυνάμεων που αρνούνται να πολεμήσουν κατα των συμπολιτών τους στα Ανατολικά. Συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας οργανώνονται και απο συγγενικά πρόσωπα των στρατευμενων που αρνούνται τις αιτιάσεις της κυβερνησης για τον εμφύλιο κατηγορώντας το Κίεβο…
Το χειρότερο όλων ειναι οτι η χουντα του Κιέβου βαφτίζει “λιποτάκτες” εκατοντάδες νεκρούς, για να κρύψει τις απώλειες.

ΛΟΥΙ ΦΩΒΕΛ:”ΛΕΗΛΑΤΗΣΤΕ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ..ΜΗΝ ΛΥΠΗΘΕΙΤΕ ΟΥΤΕ ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ ΟΥΤΕ ΝΕΚΡΟΥΣ..”

Ο ΒΑΝΔΑΛΟΣ ΦΩΒΕΛ ΚΑΙ ΟΙ ΛΕΗΛΑΣΙΕΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ ΠΕΡΙ ΤΟ 1800

Ο Λουίς Φρανσουά Σεμπάστιαν Φωβέλ,πρόξενος της Γαλλίας στην Αθήνα,ήταν ένας από τους μεγαλύτερους βάνδαλους και αρπαγέας αρχαιοτήτων της εποχής του.

Αρχικά, με το πρόσχημα του καλλιτεχνικού σύμβουλου του προξενου της Γαλλίας στην Κωνσταντινούπολη Σουαζέλ-Γκουφιέ(Choiseul Gouffier)και αργότερα σαν αρχαιοδίφης και συλλέκτης, κατόρθωσε με διάφορες ανασκαφές να “συλλέξει” έναν τεράστιο όγκο σημαντικών αρχαιοτήτων τα οποία  είτε παρέδιδε στον εργοδότη του κόμη Γκουφιέ είτε τα πουλούσε  αργότερα σε Βρετανούς που ερχόταν σαν ταξιδιώτες στην Ελλάδα.

Μόνο στον Γκουφιέ,περί το 1787 είχε καταφέρει να παραδώσει 16 κιβώτια με γλυπτά καθώς και 40 εκμαγεία των σημαντικότερων έργων τέχνης και αρχαιοτήτων της Αθήνας!

Aπό τον αρχαίο δήμο «´Eρμo» στο σύγχρονο Χαϊδάρι

Το "Παλατάκι" στο Χαϊδάρι

(συνοπτική παρουσίαση της ιστορίας της πόλης)

Επιμέλεια κειμένου: Κώστα Φωτεινάκη*

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ:

Η ιστορία της περιοχής στην οποία αναπτύχθηκε το σημερινό Χαϊδάρι συνδέεται με την ιστορία της Ελλάδος από την αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας.

Ιερά Οδός, Ελευσίνια Μυστήρια, Ιερό Αφροδίτης, Λίμνες Ρειτοί (Κουμουνδούρου), Σπήλαιο Πανός, Όρος Αιγάλεω (Θρόνος Ξέρξη), Μονή Δαφνιού, Ελληνική Επανάσταση (Μάχη Χαϊδαρίου 1826), Παλατάκι, Ολυμπιακοί Αγώνες, Μικρασιατική Καταστροφή, Δικτατορία Μεταξά, Κατοχή, Εθνική Αντίσταση, Βία και Νοθεία 1961, Πολυτεχνείο.

Εν Σφακτηρία, έτος 425 π. Χ.

Άνοιξη του 425 π.Χ. Βρισκόμαστε στην καρδιά της πρώτης περιόδου του Μεγάλου Πολέμου που, λόγω των αθηνοκεντρικών πηγών μας, μάθαμε να αποκαλούμε Πελοποννησιακό. Ο αθηναϊκός στόλος που πλέει ανοιχτά της Πελοποννήσου δεν έχει επακριβώς καθορισμένη αποστολή. Ο τελικός προορισμός των 40 πλοίων είναι η Δύση, αλλά οι Αθηναίοι έχουν τρία ανοιχτά μέτωπα στην πορεία. Στην ελληνική Δύση πρέπει να βοηθήσουν τη συμμαχική πόλη του Ρηγίου, την οποία έχουν ζώσει σαν τανάλια Συρακούσιοι και Λοκροί.

Πιο ανατολικά, πρέπει να βοηθήσουν το “δημοκρατικό” καθεστώς της Κέρκυρας, καθώς το νησί το έχει αποκλείσει πελοποννησιακός στόλος, ενώ στις απέναντι ακτές έχουν εγκατασταθεί οι ολιγαρχικοί Κερκυραίοι που είναι έτοιμοι να επιχειρήσουν να ανακτήσουν την εξουσία στην πατρίδα τους.

Τέλος, πρέπει να συνεχιστεί η τακτική των επιδρομών στις (λακωνικές και μεσσηνιακές) ακτές της σπαρτιατικής επικράτειας. Σύμφωνα με τις οδηγίες

της Εκκλησίας του Δήμου, οι τρεις αρχηγοί της αποστολής (Ευρυμέδων, Σοφοκλής και Δημοσθένης) έχουν το ελεύθερο να αποφασίσουν πώς, με ποιά σειρά ή ποιούς από τους στόχους θα προσπαθήσουν να πετύχουν, καθώς και το αν θα διαιρέσουν τις δυνάμεις τους ή όχι.

 Από τους τρεις, ο Δημοσθένης είναι ο μόνος που έχει στο μυαλό του ένα σαφές σχέδιο για το πώς θα μπορούσε να καταφέρει αποφασιστικό πλήγμα στον αντίπαλο. Ίσως είναι κι ο μόνος που μπορεί εκείνη τη στιγμή να υποψιαστεί ότι οι Αθηναίοι πρόκειται να εμπλακούν σε μια επιχείρηση που θα σημαδέψει την ιστορία του πολέμου και θα φέρει την πόλη μια ανάσα από την οριστική επικράτηση.

1.100 π.Χ: Οι Λαοί της Θάλασσας και η Ιορδανία

Νέα ευρήματα τα οποία έχουν έρθει στο φως στη γη της Ιορδανίας φέρνουν νέα στοιχεία σύνδεσης της νότιο-ανατολικής Ευρώπης, δηλαδή της Ελλάδας και της Κύπρου, με τη Μέση Ανατολή και την μεταφορά σε αυτήν πολιτιστικών στοιχείων που είχαν ανθίσει στον ελλαδικό γενικότερα χώρο της ανατολικής Μεσογείου πριν από την 1η χιλιετία π.Χ.

Σουηδοί αρχαιολόγοι με επικεφαλής τον καθηγητή Πέτερ Φίσερ, του πανεπιστημίου του Gothenburg έχουν ανακαλύψει ένα καλοδιατηρημένο κτήριο περίπου 60 μέτρων μήκους που ανάγεται στο 1100 π.Χ. και βρίσκεται στον αρχαίο οικισμό Τελ Αμπού αλ Χαράζ. Το κτήριο είναι της εποχής μια σημαντικής μετανάστευσης.

Τα νέα ευρήματα υποστηρίζουν τη θεωρία ότι ομάδες οι λεγόμενες Λαοί της Θάλασσας μετανάστευσαν στο Τελ Αμπού αλ Χαράζ. Αυτοί οι Λαοί δεν είναι άλλοι από εκείνους που κατοικούσαν στη Νότια και Ανατολική Ευρώπη και οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, στα παράλια και προς την κοιλάδα του Ιορδάνη πριν από 3.200 χρόνια.

Ο καθηγητής Φίσερ είναι κατατοπιστικός: