Λιβίσι, η μαρμαρωμένη ελληνική πόλη της Λυκίας

Λίγα μίλια από τις νοτιοδυτικές ακτές της Τουρκίας, μια πόλη στέκεται στα ερείπιά της.

Οι Τούρκοι την ονομάζουν Kayakoy, αλλά οι Έλληνες που έζησαν εκεί για αιώνες την ξέρουν ως Λιβίσι ή αλλιώς Καρμυλησσός.

20 Ιουλίου 1974: 40 χρόνια από τον Αττίλα

Ο οξύς ήχος από τις σειρήνες πολέμου που ήχησε στις 05.30 της 20ης Ιουλίου του 1974 παραμένει ακόμα στις μνήμες των κατοίκων της Κύπρου που δεν μπορούν να ξεχάσουν τον πιο σκληρό εφιάλτη που έζησαν.

Το σπάνιο ντοκιμαντέρ της Μελίνας Μερκούρη για την Κύπρο

Ένα σπάνιο ντοκιμαντέρ για την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, σε σκηνοθεσία της αείμνηστης Μελίνας Μερκούρη, ψηφιοποίησε και παρουσιάσε το 2011  το Αρχείο της ΕΡΤ. 

Τον Ιούλιο του 1975 η Μελίνα Μερκούρη βρέθηκε στην Κύπρο και γύρισε για λογαριασμό της ΕΡΤ ένα ντοκιμαντέρ, με αφορμή την συμπλήρωση ενός έτους από την εισβολή του «Αττίλα». Το ντοκιμαντέρ αυτό δεν προβλήθηκε ποτέ και όταν η ίδια η Μελίνα Μερκούρη το αναζήτησε μετά από μερικά χρόνια – ως υπουργός Πολιτισμού – δεν κατάφερε να το εντοπίσει. Το 1997, τρία χρόνια μετά τον θάνατό της, η ΕΤ1 μετέδωσε για πρώτη φορά το ντοκιμαντέρ, το οποίο βρέθηκε στο αρχείο της δημόσιας τηλεόρασης σχεδόν ακέραιο.

Η διπλή μονομαχία στο Δάρας (530 μ.Χ.)

---

του Παντελή Καρύκα
Το 530 μ.Χ. η Βυζαντινή Αυτοκρατορία πολεμούσε σκληρά κατά των Σασσανιδών Περσών εισβολέων. Μια μικρή βυζαντινή στρατιά, με επικεφαλής τον περίφημο στρατηγό Βελισάριο, είχε αναπτυχθεί κοντά στην πόλη Δάρας, στα σημερινά σύνορα Τουρκίας – Συρίας. Απέναντί της είχε αναπτυχθεί μια πολύ ισχυρότερη περσική στρατιά.

Η δημοκρατία και η κρίση…

by EMMANOUHL ARKAS

Ποιους κινδύνους για τη δημοκρατία συνιστά η κατάρρευση του πολιτικού συστήματος; Αυτή η αγωνία διακατέχει όσους και όσες θεωρούν τη δημοκρατία ως μία από τις βασικές αξίες που οφείλουν να υπερασπιστούν, ακόμη κι αν έχουν επιφυλάξεις ή ασκούν κριτική στη συγκεκριμένη μορφή με την οποία πραγματώθηκε η δημοκρατία στην πατρίδα μας μετά το 1974. Θέτοντας όμως το ερώτημα θα πρέπει να έχουμε επίγνωση πως η συζήτηση για την κρίση της δημοκρατίας είχε αρχίσει πριν από την εποχή της οικονομικής κρίσης. Από μια άποψη, η συζήτηση για την κρίση της δημοκρατίας είναι μέρος της ίδιας της δημοκρατίας, ακόμη και στις καλύτερες στιγμές της. Μια δημοκρατία που θέλει να είναι άξια του ονόματός της δεν μπορεί να εφησυχάζει, γιατί ακόμη και αν καμιά εσωτερική ή εξωτερική ρήξη δεν την απειλεί, η εντροπία αποτελεί σταθερό κίνδυνο.

Αυτός ο κίνδυνος εκφράστηκε, κάπως δραματικά, σε μια από τις πιο αυτοεγκωμιαστικές στιγμές της δημοκρατίας, όταν στη δεκαετία του 1990 μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού φάνηκε ότι η δημοκρατία κερδίζει έδαφος στην αχανή σοβιετική ζώνη, όταν καταργήθηκε το απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική και σε πολλές λατινοαμερικανικές χώρες οι δικτατορίες έδωσαν τη θέση τους σε μεταβατικά καθεστώτα προς τη δημοκρατία. Η συζήτηση για την παγκόσμια κατίσχυση της δημοκρατίας συνοδεύτηκε από την ιδέα του τέλους της ιστορίας, που σήμαινε τέλος της πολιτικής, και δημιουργία μιας κανονικότητας που λίγο διέφερε από την επιστροφή των ανθρώπων σε φυσική κατάσταση. Ο αντίλογος στο τέλος της δημοκρατίας, μέσω της επιτυχίας της, ήρθε από τις πολεμικές κρίσεις της περιφέρειας και από την αντίρρηση ότι η δημοκρατία μπορεί να εμπεδωθεί σε χώρες με ριζικά διαφορετική κουλτούρα από τη δυτική.[1]

Δίνουνε ακτές, μένουν τα φύκια…

Ιουλ21 by EMMANOUHL ARKAS

Στο Μέγαρο Μαξίμου τα έχουν χαμένα, αφού δεν περίμεναν ποτέ ότι ένα σχέδιο νόμου με τον δήθεν αθώο και πλήρως ψευδεπίγραφο τίτλο «Οριοθέτηση, διαχείριση και προστασία αιγιαλού και παραλίας» θα μπορούσε να προκαλέσει μείζον πολιτικό θέμα και να συσπειρώσει σε ένα κοινό, πανίσχυρο μέτωπο εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες, ανεξαρτήτως πολιτικής ή κομματικής τοποθέτησης, το σύνολο των επιστημονικών φορέων, το σύνολο των περιβαλλοντικών οργανώσεων, δημάρχους, περιφερειάρχες, ακόμα και βουλευτές της δικομματικής κυβέρνησης.

Το φιλί!

Το φιλί είναι η μεγαλύτερη εφεύρεση του ανθρώπου. Στον κατάλογο των μεγαλύτερων εφευρέσεων είναι ψηλότερα από το Θερμός και το τροχόσπιτο Αιρστριμ. Ψηλότερα ακόμη και από το ρουμ-σέρβις, ίσως επειδή ο κύριος λόγος για τον οποίο δημιουργήθηκε το ρουμ-σέρβις ήταν για να μπορούν οι πελάτες των ξενοδοχείων να μένουν στα κρεβάτια τους και να φιλιούνται χωρίς να πεινούν.

Ο καθρέφτης είναι υπέροχη εφεύρεση κι αυτός, αλλά η δημιουργία του δεν χρειάστηκε τεράστια φαντασία, αφού αποτελεί απλώς προέκταση της επιφάνειας μια λίμνης, σε φορητή και βελτιωμένη μορφή.

Η Ιστορία της κερδοσκοπίας και του συνακόλουθου χρηματιστηριακού πανικού (“κραχ”) από τον Μεσαίωνα ως σήμερα

Οκτ26 by Αμετανόητος

 

 

 

 

 

 

1 Vote

Γράφει ο CHRISTOPHE COUREAU  
Tουλιπομανία…
Tο παλαιότερο περιστατικό “μαζικής τρέλας” σημειώθηκε στην Oλλανδία τον 18ο αιώνα και έγινε γνωστό με το όνομα “τουλιπομανία”. H τουλίπα, ένα λουλούδι κινεζικής προέλευσης, ήταν γνωστή στην Oλλανδία ήδη από τα τέλη του 16ου αιώνα. Tότε το εμπόριό της ήταν υπόθεση μερικών κηπουρών. Aπό το φθινόπωρο του 1635 και μετά, οι ανθοκόμοι απέκτησαν τη συνήθεια να πουλούν, όχι τις τουλίπες που είχαν, αλλά τους βολβούς, δηλαδή τους υπόγειους βλαστούς τους. Aμέσως η περίοδος πώλησης, που διαρκούσε μόνο από τον Iούνιο έως τον Σεπτέμβριο, επεκτάθηκε σε όλο τον χρόνο. Ήταν η αρχή της κερδοσκοπίας: αφού η παράδοση των βολβών γινόταν πολλούς μήνες αργότερα, επικράτησε ένα σύστημα διαδοχικών μεταπωλήσεων, όχι πια βολβών, αλλά γραμματίων. “Oι Oλλανδοί ονόμασαν αυτή τη φάση Windhandel, εμπόριο του αέρα”, εξηγεί ο Mάικ Nτας στο βιβλίο του “Tουλιπομανία, η ιστορία ενός λουλουδιού που στοίχιζε ακριβότερα από ένα Pέμπραντ”.

Για πρώτη φορά έκανε την εμφάνισή της “μια προθεσμιακή αγορά”, δηλαδή ένας τύπος κερδοσκοπίας, όπου κάποιοι στοιχηματίζουν την τιμή ενός μελλοντικού εμπορεύματος. “Aυτά τα υπέροχα λουλούδια κατάντησαν αφηρημένες έννοιες για εμπόρους που ενδιαφέρονταν μόνο για το κέρδος”.
Σε όλες τις ταβέρνες των Hνωμένων Επαρχιών εκατοντάδες άνθρωποι άρχισαν να κερδοσκοπούν με τους βολβούς της τουλίπας. “Mια τουλίπα, ο “Aντιβασιλεύς”, που είχε καλλιεργήσει ένας οινέμπορος ονόματι Γκέριτ Mπος στον κήπο του ακριβώς έξω από τα τείχη της πόλης Άλκμααρ, ζύγιζε 81 ασσάρια (1 ασσάριο* ισούται με το 1/20 του γραμμαρίου), όταν φυτεύθηκε το φθινόπωρο του 1936.

Ads by HQVideoPro.8Ad Options

Tο βάρος της ήταν 416 ασσάρια όταν ξεριζώθηκε τον Iούλιο του 1637. Aυτό σήμαινε ότι η τιμή της είχε πενταπλασιασθεί”, γράφει ο Mάικ Nτας. Eκείνη την εποχή καμιά άλλη επένδυση δεν είχε τόσο θεαματικά και τόσο γρήγορα αποτελέσματα: ένα συνηθισμένο ταξίδι στις Iνδίες διαρκούσε δύο χρόνια και το πλήρωμα αντιμετώπιζε πολλές αντιξοότητες: τρικυμίες, πειρατές, ασθένειες, ακόμη και ναυάγια. Eπομένως η κερδοσκοπία συνεχίστηκε.

Tο φθινόπωρο του 1636, οι σπάνιες ποικιλίες έγιναν πάρα πολύ ακριβές. Tότε οι ενδιαφερόμενοι άρχισαν να προτιμούν τουλίπες λιγότερο της μόδας, αλλά πιο άφθονες. Oι τιμές τους όμως ανέβηκαν κι αυτές με τη σειρά τους. Mερικοί μικρέμποροι, που τους τράβηξε η προοπτική αστρονομικών κερδών, επιδόθηκαν στο ίδιο εμπόριο. “Mια παρτίδα της φθηνότερης ποικιλίας, του Kίτρινου Στέμματος, που αγόραζε κανείς με 20 γκούλντεν (φιορίνια) τον Σεπτέμβριο του 1636, στοίχιζε 1.200 φιορίνια στα τέλη του Iανουαρίου 1637″. Oι βολβοί άλλαζαν χέρια έως και δέκα φορές την ημέρα, ενώ η τιμή τους ανέβαινε με κάθε συναλλαγή. Oι πιο σπάνιες μπορούσαν να φθάσουν στα 4.000 και 5.000 φιορίνια το κομμάτι, δηλαδή πετύχαιναν τριπλάσια τιμή από αυτήν που πήρε ο Pέμπραντ για τον πίνακά του “Nυχτερινή Περίπολος” (1642). Aλλά μέσα στη γενική ευφορία, κανένας δεν φρόντισε να εξακριβώσει εάν ο σύντροφός του στην ταβέρνα είχε τα μέσα να αγοράσει.

Tο πρώτο κραχ
Tο κραχ ξεκίνησε από το Xάαρλεμ, την πρώτη Tρίτη του Φεβρουαρίου 1637. Mια ομάδα ανθοπωλών συγκεντρώθηκε ως συνήθως σε κάποια ταβέρνα. Ένας πωλητής πρόσφερε μια λίβρα βολβών τουλίπας “στη λογική τιμή” των 1.500 φιορινιών. Mόνο που εκείνη την ημέρα κανένας δεν ήθελε να αγοράσει. H τιμή έπεσε στα 1.100, έπειτα στα 1000 φιορίνια, πάντα χωρίς επιτυχία. “Mέσα σε λίγες μέρες, οι άλλοι συνάδελφοί του που είχαν ειδοποιηθεί, ασφαλώς, καθώς και όλοι οι ανθοπώλες της πόλης, αλλά και όσοι ήταν έξω από τα τείχη, καταλήφθηκαν από την ίδια επιθυμία: να πουλήσουν”, συμπεραίνει ο Mάικ Nτας. Kάποιος χρονογράφος της εποχής μάς λέει ότι μια τουλίπα που στοίχιζε 5.000 φιορίνια πριν από το κραχ, πουλήθηκε για 50 φιορίνια. “Όταν μπορούσαν ακόμη να πουληθούν (οι τουλίπες) έφθαναν μόλις στο 5% της παλιάς αξίας τους και συχνά ακόμη και 1% λιγότερο”. Για όσους είχαν υποθηκεύσει όλη την περιουσία τους για να κερδοσκοπήσουν ήταν καταστροφή. Tα δικαστήρια είχαν πλημμυρίσει από αιτήσεις εξαργύρωσης γραμματίων. Kαι όσοι ήλπιζαν να πάρουν χρήματα δεν έπαιρναν τίποτε, γιατί οι οφειλέτες τους είχαν γίνει αφερέγγυοι.

Tο μάθημα όμως δεν χρησίμευσε σε τίποτε. Έναν αιώνα αργότερα, μεταξύ 1720 και 1736, οι πωλήσεις του υακίνθου γνώρισαν με τη σειρά τους την ίδια άνοδο. O βολβός του Koning van Groot Britannie, που είχε ονομασθεί έτσι προς τιμήν του Γουλιέλμου της Oράγγης, και κόστιζε 30 έως 40 φιορίνια, έφθασε τα 1000. Oι λόγοι αυτής της επιτυχίας ήταν οι ίδιοι: η σπανιότητα και η ομορφιά των λουλουδιών. Oι λόγοι του κραχ ήταν και αυτοί παρόμοιοι: “Oι περιζήτητοι βολβοί ήταν σχεδόν αδύνατο να βρεθούν και οι πιο κοινές ποικιλίες είχαν φθάσει σε τιμές πολύ ανώτερες από αυτές που οι πραγματικοί λάτρεις του φυτού ήταν διατεθειμένοι να πληρώσουν”. Έναν αιώνα μετά, ο κόσμος, αυτή τη φορά στη Γαλλία, καταλήφθηκε από την τρέλα. Tο 1838 οι ντάλιες, που εισάγονταν από το Mεξικό ήδη από το 1790, γνώρισαν εντυπωσιακή άνοδο τιμών. Mια μόνο ρίζα ανταλλασσόταν με ένα διαμάντι.
 
H πιο πρόσφατη εκδήλωση μοιραίας οικονομικής ευφορίας συνέβη στην Kίνα το 1985. H κερδοσκοπία άγγιξε αυτή τη φορά το Γιου Zι Λαν, την κρινοαράχνη, ένα λεπτεπίλεπτο λουλούδι με μικρά κόκκινα πέταλα. Tο καλλιεργούσαν στην πόλη της Mαντζουρίας Tσανγκτσούν ήδη από το 1930 και ήταν πολύ δημοφιλές, σε σημείο που οι μισοί κάτοικοι να το καλλιεργούν στους κήπους τους. Mε την οικονομική απελευθέρωση της δεκαετίας του 1980, οι τιμές ανέβηκαν αλματωδώς. Oι βολβοί με τη μεγαλύτερη ζήτηση που στοίχιζαν περίπου τρία ευρώ το 1980, (τιμή ήδη υψηλή), έφθασαν στα 6.000 ευρώ. “Eνώ, στο ζενίθ της τουλιπομανίας, η αξία μιας τουλίπας ήταν οκταπλάσια ή δεκαπλάσια του εισοδήματος ενός πλούσιου εμπόρου, οι τιμές του Γιου Zι Λαν αντιστοιχούσαν στο τριακοσιαπλάσιο εισόδημα ενός πτυχιούχου κινεζικού πανεπιστημίου”. Tο 1985, η αγορά κατέρρευσε και οι τιμές έπεσαν κατά 99%.

Kατά τον Γκαλμπρέιθ αυτό που χαρακτηρίζει την κερδοσκοπία είναι η πάρα πολύ μικρή διάρκεια της οικονομικής μνήμης. “Mια νέα γενιά, συχνά νεαρής ηλικίας και πάντα με πολύ μεγάλη εμπιστοσύνη στον εαυτό της” ξεχνάει το παρελθόν και εκστασιάζεται μπροστά στις νέες επαναστατικές τεχνικές. Όμως οδηγείται στο κραχ όποιος ξεχνάει “ότι κάθε οικονομικός νεωτερισμός συνεπάγεται, υπό κάποια μορφή, τη δημιουργία ενός χρέους λίγο ή πολύ επαρκώς επιβεβαιωμένου από ένα πραγματικό σύνολο ενεργειών”. Έτσι, όταν οι τράπεζες ανακαλύπτουν ότι μπορούν να εκδώσουν περισσότερα χαρτονομίσματα από τον όγκο των αποθεμάτων τους σε χρυσό ή άργυρο, τότε επανεμφανίζεται η ευφορία. Aλλά, εάν όλοι την ίδια στιγμή ζητήσουν τον χρυσό τους τότε γίνεται κραχ.Aυτό συνέβη χονδρικά στη Γαλλία με το σύστημα που εγκαινίασε ο Tζων Λω το 1716. 

O Λω συνέλαβε την ιδέα μιας τράπεζας που θα χορηγούσε δάνεια υπό μορφήν κτηματικών ομολόγων. Kατά την περίοδο της Aντιβασιλείας η Γαλλία περνούσε οικονομική κρίση κυρίως μετά τη σπάταλη βασιλεία του Λουδοβίκου IΔ’. H Γενική Tράπεζα του Λω, στην οποία είχε επιτραπεί η έκδοση ομολόγων ανταλλάξιμων με χρυσά και αργυρά νομίσματα, άνοιξε στις 2 Mαΐου 1716. Tα ομόλογά της έτυχαν καλής υποδοχής. Aποφασίσθηκε λοιπόν να εκδοθούν ακόμη περισσότερα. Για να εγγυηθεί τη μετατρεψιμότητά τους, ο Λω δημιούργησε τη Γαλλική Δυτική Eταιρεία, την ονομαζομένη Eταιρεία του Mισισιπή, επιφορτισμένη με την εκμετάλλευση των χρυσοφόρων κοιτασμάτων τα οποία οι αρμόδιοι της τράπεζας υπέθεταν ότι υπήρχαν στο υπέδαφος της απέραντης αποικίας της Λουιζιάνας. Aλλά κανένας δεν πήγε να το εξακριβώσει επί τόπου. “Δεν ήταν ώρα ούτε για σκεπτικιστές ούτε για σκεπτικισμούς”, γράφει ο Γκαλμπρέιθ. Oι μετοχές που κυκλοφόρησαν γνώρισαν καταπληκτική επιτυχία, ενώ με τα ομόλογά τους, οι κερδοσκόποι αγόρασαν και άλλες. Eκδόθηκαν λοιπόν και νέες. Tώρα δεν υπήρχε πια καμιά αναλογία ανάμεσα στον αριθμό των ομολόγων και στα νομίσματα. 
Γι’ αυτό, όταν ο πρίγκιπας ντε Kοντί αποφάσισε να εξαργυρώσει τα δικά του ομόλογα με χρυσό, κυριάρχησε πανικός. Tότε στρατολογήθηκαν εκατοντάδες ζητιάνοι που παρήλαυναν στο Παρίσι με φτυάρια και τσαπιά στα χέρια, λες και έφευγαν για τη Λουιζιάνα να βρουν χρυσό. Tο μήνυμα ήταν καθαρό και καθησυχαστικό: υπήρχε οπωσδήποτε χρυσάφι που θα κάλυπτε τη μετατρεψιμότητα των ομολόγων. H ψευδαίσθηση κράτησε μερικές εβδομάδες έως ότου ανακαλύφθηκε ότι οι ίδιοι ζητιάνοι βρίσκονταν ανελλιπώς κάθε μέρα στις ίδιες θέσεις. Oι ενδιαφερόμενοι, αντί να εξορμήσουν προς τη Λουιζιάνα και το χρυσάφι της, εφόρμησαν στην οδό Kενκαμπουά, όπου βρισκόταν η τράπεζα… Tον Iούλιο του 1720, δεκαπέντε άνθρωποι σκοτώθηκαν από το πλήθος που τους ποδοπάτησε μπροστά στο κτίριό της. Kαι ενώ τα ομόλογα κηρύχθηκαν μη μετατρέψιμα, οι μετοχές της Eταιρείας του Mισισιπή κατρακύλησαν. Όσοι τις είχαν αγοράσει έπαθαν μεγάλη καταστροφή. O Tζων Λω αναγκάσθηκε να φύγει από τη Γαλλία. Tέλειωσε τη ζωή του “με πολύ μικρή περιουσία” στη Bενετία.
Πηγή: http://www.istoria.gr

http://www.istorikathemata.com/2011/05/blog-post_691.html

Λογοκρισία Εν Καιρώ Πολέμου – Αποχαιρετισμός στην Αλήθεια…

Ιουλ19 by EMMANOUHL ARKAS

Γράφει ο Κωνσταντίνος Σαπαρδάνης 

«Συνέχισε να μου λες ψέματα. Αυτό θέλω από σένα.»

Ernest Hemingway ‘Αποχαιρετισμός Στα Όπλα’

Η στημένη φωτογραφία μετά την κατάληψη της Ίβο Τζίμα.

---

Κάθε πόλεμος ξεκινάει σαν ένας, αλλά μετατρέπεται σε δύο, αυτόν που πολεμάνε οι στρατιώτες και αυτόν που παρακολουθούν οι πολίτες. «Η πρώτη απώλεια του πολέμου είναι η αλήθεια» είπε ένας Αμερικάνος γερουσιαστής το 1917, αλλά είχε δίκιο κατά το ήμισυ. Στην πραγματικότητα οι κυβερνήσεις, χρησιμοποιούν την αλήθεια όταν εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. Την αμφισημία θεωρούν απαράδεκτη.

Όσο απαραίτητο είναι να παρουσιάζεται κάθε πόλεμος σαν πόλεμος άμυνας εναντίον ενός απειλητικού, δολοφονικού εχθρού, τόσο πρέπει να αποκρύπτονται οι φρικαλεότητες του μετώπου, και οι προσπάθειες της κυβέρνησης πρέπει να φαίνονται ηρωικές και χωρίς αμφιταλαντεύσεις. Οι ενέργειες του εγχώριου στρατού πρέπει να είναι άσπιλες, καθαρές, δίκαιες.

Κύπρος 1974: 40 χρόνια προδοσίας και ξεπουλήματος

Ιουλ20 by Αμετανόητος

σημ.Αμετανόητου: Επειδή το άρθρο είναι παλαιότερο, (3 χρόνια πίσω) κάποιες χρονικές αναφορές ας μην παραξενέψουν τους αναγνώστες μας.

Ξημερώματα σήμερα Κυριακής 20 Ιουλίου και ώρα 5:45 άρχισαν να κτυπούν δαιμονισμένα οι σειρήνες φέροντας μνήμες 35 χρόνια πίσω στους παλιότερους και υπενθύμιση στις νεότερες γενιές για το ολοκαύτωμα που υπέστη το νησί την ημέρα αυτή…. και τί εγινε ….ετσι χτυπούν εδώ και 35 χρόνια…To πως έφτασε από το 1974 μέχρι σήμερα το Μαρτυρικό Νησί σε αυτή την κατάσταση , τόμοι έχουν γραφεί για αυτό , πολλά έχουν ειπωθεί ,και συνεχίζετε , συνεχίζετε η συζήτηση χωρίς κανένα ορατό αποτέλεσμα , και ο «Πενταδάκτυλος είναι Μουντός» ( έκφραση του Κ Χριστόφια).
Έτσι νιώθουν οι Ελληνοκύπριοι

Εσείς τι είδους πατέρας είστε;

Είναι τα βασικά είδη που κυκλοφορούν στη μέση ελληνική οικογένεια. Μήπως ανήκετε σε ένα από αυτά;

Ο κουβαλητής: Είναι το γνωστό στερεότυπο του μέσου έλληνα μπαμπά. Φροντίζει να υπάρχουν πάντα τα απαραίτητα στο ψυγείο, είναι άψογος με τις υποχρεώσεις του, δεν θα ξεχάσει να πληρώσει ποτέ τη ΔΕΗ, και πάντα έχει ένα μικρό απόθεμα για τις καλοκαιρινές διακοπές της οικογένειας. Δουλεύει σκληρά για την οικογένειά του και θα ασχοληθεί με τα παιδιά μόνον όταν του το επιτρέψουν οι επαγγελματικές του υποχρεώσεις. Ευχαριστημένος; Ε, όταν βρίσκει τον καιρό να σκεφτεί, ίσως νιώσει πως θα ήθελε λίγο χρόνο για τον εαυτό του περισσότερο, αλλά αυτό δεν είναι παρά μια σκέψη που τη διώχνουν αυτόματα το υπερβολικά φορτωμένο του πρόγραμμα.

Ολλανδική οργή για τη μεταχείριση των νεκρών του μαλαισιανού Boeing!

«Ο Πούτιν έχει μία τελευταία ευκαιρία»

Εκφράζονται φόβοι ότι οι φιλορώσοι αντάρτες καταστρέφουν στοιχεία, μεταφέρουν πτώματα από το σημείο της συντριβής και εμποδίζουν το έργο των εμπειρογνωμόνων του ΟΑΣΕ.

Μια Ισραηλινή βουλευτής προτείνει να «θανατωθούν όλες οι Παλαιστίνιες μητέρες»

Η Ayelet Shaked

Réseau International (Γαλλία)               (μτφ. Κριστιάν)

Μια πολύ γνωστή Ισραηλινή πολιτικός και βουλευτής περιέγραψε τους Παλαιστίνιους στο σύνολο τους ως «τρομοκράτες»,  μέχρι το σημείο να προτείνει ότι θα πρέπει να σκοτωθούν επίσης οι μητέρες των Παλαιστινίων κατά τη διάρκεια των ισραηλινών επιθέσεων στην πολιορκημένη Λωρίδα της Γάζας.

Η Ayelet Shaked, του υπερ-εθνικιστικού κόμματος Jewish Home, κάλεσε σε δολοφονία όλων των Παλαιστινίων μητέρων που γεννούν «φιδάκια».

«Πρέπει να πεθάνουν, και τα σπίτια τους πρέπει να καταστραφούν, έτσι ώστε δεν θα μπορέσουν πλέον να φιλοξενούν τρομοκράτες», δήλωσε προσθέτοντας «Είναι όλες εχθροί, και το αίμα τους θα έπρεπε να είναι στα χέρια μας. Αυτό ισχύει επίσης για τις μητέρες των νεκρών τρομοκρατών».

Οι παρατηρήσεις αυτές θεωρούνται ως πρόσκληση για γενοκτονία, καθόσον ορίζουν ότι όλοι οι Παλαιστίνιοι είναι εχθροί του Ισραήλ και πρέπει να θανατώνονται.

Αυτό συμβαίνει ενώ πολλοί αξιωματούχοι διάφορων χωρών έχουν καταδικάσει τις αεροπορικές επιθέσεις του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας. Ο Πρωθυπουργός της Τουρκίας είναι ο τελευταίος που καταδίκασε αυτή την επίθεση, κατηγορώντας το Ισραήλ για σφαγή των Παλαιστινίων.

Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επέκρινε δριμύτατα το Ισραήλ, ισχυρίζονταν μεταξύ άλλων ότι η σιωνιστική οντότητα εφαρμόζει μια κρατική τρομοκρατία εναντίον των Παλαιστινίων στην περιοχή. Απευθυνόμενος στο κοινοβούλιο, τόνισε επίσης τη σιωπή της διεθνούς κοινότητας σε σχέση με τις θηριωδίες που διαπράχθηκαν από το Τελ Αβίβ.

Σε απάντηση στα σχόλια της Ayelet Shaked, ο Τούρκος πρωθυπουργός δήλωσε ότι η πολιτική του Ισραήλ στη Γάζα δεν διαφέρει σε τίποτα από την νοοτροπία του Χίτλερ.

«Μια Ισραηλινή δήλωσε ότι οι Παλαιστίνιες μητέρες έπρεπε επίσης να σκοτωθούν. Και είναι μέλος του ισραηλινού κοινοβουλίου. Ποια είναι η διαφορά μεταξύ της νοοτροπίας της και αυτής του Χίτλερ;», αναρωτήθηκε ο Ερντογάν.

Αυτά τα γεγονότα συμβαίνουν μετά την πρόσφατη ανακοίνωση του οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών για τους Παλαιστίνιους ότι οι γυναίκες και τα παιδιά είναι σημαντικό μέρος των απωλειών των Παλαιστινίων αμάχων που προκλήθηκαν από τις ισραηλινές επιθέσεις στην περιοχή υπό πολιορκίας.

Μεταφρασμένο από το άρθρο της PressTV.ir από τον Fabio Coelho για τη Croah.fr

Réseau International

Το κινητό αντιαεροπορικό σύστημα «Buk» που φέρεται να κατέρριψε το Boeing 19 Ιουλίου 2014

Σαν μια από τις πιθανές αιτίες της συντριβής του «Boeing-777» των Μαλαισιανών αερογραμμών στην Ανατολική Ουκρανία, αναφέρεται η κατάρριψη του αεροσκάφους από πυραυλικό βλήμα εδάφους – αέρος, που εκτοξεύθηκε από αντιαεροπορικό πυραυλικό συγκρότημα μέσου βεληνεκούς

«Buk». Πηγή: Alexey Kudenko / RIA Novosti

Τατιάνα Ρουσακόβα 
Ο σύμβουλος του υπουργού Εσωτερικών της Ουκρανίας Αντόν Γκεράστσενκο, ανακοίνωσε στην προσωπική του σελίδα στο Facebook, ότι το επιβατικό αεροπλάνο «Boeing-777» της «Malaysian Airlines» καταρρίφθηκε από αυτονομιστές στην Ανατολική Ουκρανία με βλήμα που εκτοξεύθηκε από αντιπυραυλικό σύστημα «Buk».
Ο Γκεράστσενκο υποστηρίζει, ότι το πρωί της 17ης Ιουλίου αυτόπτες μάρτυρες είδαν τη μετακίνηση ενός αντιαεροπορικού πυραυλικού συγκροτήματος «Buk» από μαχητές της αυτοανακηρυχθείσας Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονέτσκ (ΛΔΝ) στην περιοχή που αργότερα έπεσε το αεροπλάνο.

Why Turkey Now Wants Iraq to Break Up

By Marc Champion

The president of Iraqi Kurdistan, Massoud Barzani, chose to announce plans for a referendum on independence today -- the same day Turkish Prime Minister Recep Tayyip Erdogan picked to announce his bid to run for president. If that's a coincidence, it's a significant one.

Officials in Erdogan's government have indicated at least twice in recent weeks that they are willing to end Turkey's historical opposition to the creation of an independent Kurdish state. There are several reasons, but the most urgent one is the electoral arithmetic Erdogan faces in next month's vote.

Iraq crisis: How Saudi Arabia helped Isis take over the north of the country

Iraq crisis: How Saudi Arabia helped Isis take over the north of the country

A speech by an ex-MI6 boss hints at a plan going back over a decade. In some areas, being Shia is akin to being a Jew in Nazi Germany

How far is Saudi Arabia complicit in the Isis takeover of much of northern Iraq, and is it stoking an escalating Sunni-Shia conflict across the Islamic world? Some time before 9/11, Prince Bandar bin Sultan, once the powerful Saudi ambassador in Washington and head of Saudi intelligence until a few months ago, had a revealing and ominous conversation with the head of the British Secret Intelligence Service, MI6, Sir Richard Dearlove. Prince Bandar told him: "The time is not far off in the Middle East, Richard, when it will be literally 'God help the Shia'. More than a billion Sunnis have simply had enough of them."

Israel and the Armenian Genocide

Simone Zoppellaro | Yerevan

Next year the centennial of the Armenian genocide will be remembered. In the international debate on recognition, a special position is that of Israel

For a long time the issue of the Armenian Genocide has been considered taboo by the Israeli parliament, the Knesset. Over the years, attempts to obtain its public recognition have been vetoed by different governments, worried that the move would jeopardize relations with the main strategic ally of Israel in the region at that time, Turkey. And this regardless of the fact that, since the very first years following the events, several in the Jewish world and in the Zionist movement itself raised voices of sympathy and condolence for a tragedy that in many ways heralded the horrors of the Holocaust.

Η επιστολή Τζόνσον του 1964 και το τουρκικό Βέτο

Του ΜΑΡΙΟΥ ΕΥΡΥΒΙΑΔΗ – http://www.philenews.com

Μία δεκαετία πριν το Ιουλιανό προδοτικό πραξικόπημα που έφερε τους Αττίλες στην Κύπρο, το καλοκαίρι του 1964, κατά μήνα Ιούνιο, εστάλη η περιβόητη επιστολή του αμερικανού Προέδρου Λύντον Τζόνσον προς τον Τούρκο Πρωθυπουργό Ισμέτ Ινονού.  επιστολή αυτή, με ημερομηνία 5 Ιουνίου, πιστεύεται καθολικά ότι απέτρεψε την τελευταία στιγμή μια Τουρκική εισβολή στη Κύπρο.

Κατά το περιεχόμενο, ο Τζόνσον προειδοποίησε τον Ινονού ότι μια τουρκική εισβολή θα ήταν διεθνώς παράνομη βάσει των Συνθηκών του 1960, ότι θα επέφερε αμερικανικές κυρώσεις διότι η χρήση αμερικανικών όπλων για επιδρομικές επιχειρήσεις απογορευόταν από την αμερικανική νομοθεσία, και ότι δεν υπήρχε υποχρέωση εκ μέρους του ΝΑΤΟ, να υποστηρίξει την Τουρκία, εφόσον αυτή δια των πράξεων της προκαλούσε την εμπλοκή της Σοβιετικής Ένωσης, που υποστήριζε την κυπριακή ανεξαρτησία και εδαφική ακεραιότητα.

Ο Μαρινάκης, η υπόθεση διαφθοράς και τα ΜΜΕ που αρνούνται να την δημοσιεύσουν

Δικαστικά έγγραφα αναφέρουν πως ένας από τους ισχυρότερους επιχειρηματίες της χώρας και εφοπλιστής με παγκόσμια εμβέλεια, μαζί με στενούς συνεργάτες του “προσεγγίζουν και επιδιώκουν να εκμεταλλευτούν για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους, αστυνομικούς, δικαστικούς, πολιτικούς και άλλους ισχυρούς παράγοντες της χώρας”. Μα ο Τύπος, πολιτικός, οικονομικός, αθλητικός, παριστάνει στη συντριπτική του πλειοψηφία πως η υπόθεση απλώς δεν υπάρχει...

Των Ιάκωβου Σερφά και Νικόλα Λεοντόπουλου.
Δημοσιεύτηκε αρχικά στο ThePressProject Inernational

Ψυχολογία Των Όχλων…

Ιουλ19 by EMMANOUHL ARKAS

 

 

 

 

 

 

1 Vote

 «Αν θέλεις να κερδίσεις τη συμπάθεια των μαζών πρέπει να τους λες τα πιο ηλίθια και τα πιο χυδαία πράγματα»
Αδόλφος Χίτλερ

Τι είναι ο όχλος; Η πολυάριθμη συνάθροιση ανθρώπων δεν επαρκεί για το σχηματισμού ενός όχλου.
Το πλήθος δεν είναι όχλος.
Ο όχλος δημιουργείται όταν η συνείδηση και η προσωπικότητα των ατόμων που αποτελούν το πλήθος εξαφανίζονται. Ο όχλος έχει –κατά κάποιο τρόπο- μια κοινή συνείδηση.
Τα αριθμητικά δεδομένα δεν παίζουν σχεδόν κανένα ρόλο, γιατί μπορεί χιλιάδες άτομα συγκεντρωμένα να μην αποτελούν όχλο, ενώ είναι δυνατόν «μισή δωδεκάδα ανθρώπων να αποτελέσουν ψυχολογικό όχλο».
Φανταστείτε έξι νεοναζί που επιτίθενται αλαλάζοντας σε κάποιον μελαψό ομοφυλόφιλο. Αυτό είναι ένα καλό παράδειγμα «μισής ντουζίνας όχλου».