Οι σκύλοι έλκουν την καταγωγή τους από
την Κεντρική Ασία, πιθανότατα από τη Μογγολία ή το Νεπάλ, όπου
εξημερώθηκαν από τους λύκους για πρώτη φορά, σύμφωνα με μια νέα διεθνή
επιστημονική έρευνα, την μεγαλύτερη μέχρι σήμερα του είδους της, η οποία
έκανε γενετικές αναλύσεις σε δείγματα από χιλιάδες σκύλους ανά τον
κόσμο.
Ολοι μας κρύβουμε έναν ηλίθιο μέσα μας
– κατά προτίμηση βγαίνει όταν σαχλαμαρίζουμε με την γάτα μας ή όταν
έχουμε κατεβάσει κάποιο κρασί επιπλέον. Στην πραγματικότητα υπάρχουν
πολλά είδη ηλιθιότητας, ακριβώς τόσα όσα οι άνθρωποι μιας και εκτός των (εβραίων) Βουλκανιάνων στο Σταρ Τρεκ όλοι οι υπόλοιποι δεν ζούμε σύμφωνα με την λογική.
Το περασμένο δεκαήμερο είχα την τύχη να δω μια ηλιθιότητα και μισή στον εβραϊκό κόσμο. Η πρώτη
αφορούσε τον ισραηλινό πρωθυπουργό Βενιαμίν Νετανιάχου ο οποίος θεώρησε
καλή ιδέα να αποδώσει στον παλαιστίνιο άραβα ηγέτη Μούφτη της
Ιερουσαλήμ Μωχάμεντ Αμίν αλ-Χουσεϊνί
την ευθύνη για την έμπνευση του Χίτλερ να εξοντώσει τους Εβραίους. Λέω
«θεώρησε» γιατί όντας γιός διάσημου ιστορικού και όντας μορφωμένος,
ξέρει οτι το πώς φτάσαμε στον εξοντωτικό
αντισημιτισμό του Χίτλερ είναι εδώ και δεκαετίες πεδίο ερευνών στο οποίο
δεν έχουμε φτάσει σε σαφή απάντηση και σε καμία περίπτωση δεν φταίει ο
Μούφτης της Ιερουσαλήμ.
Ένα φιλόδοξο σχέδιο για την ίδρυση και λειτουργία Σχολής για τον
Αρχαίο Ελληνικό Αθλητισμό, μοναδική του είδους παγκοσμίως, υλοποιεί
στην αρχαία Νεμέα ο Σύλλογος για την Αναβίωση των Νεμέων Αγώνων. Στη εν
λόγω σχολή, σπουδαστές όλων των ηλικιών –και από όλον τον κόσμο- θα
διδάσκονται τις πρακτικές και τη φιλοσοφία του αθλητισμού στην αρχαία
Ελλάδα.
Η σχολή θα λειτουργήσει κοντά στο χώρο των αρχαίων Νεμέων αγώνων, σε δύο
κτίρια που θα είναι πιστά αντίγραφα αυτών του 4ου αιώνα πχ, που θεμέλια
τους έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη του καθηγητή του
πανεπιστημίου Μπέρκλεϊ των ΗΠΑ κ.Στέφανου Μίλλερ που έχει αφιερώσει τη
ζωή του για την ανάδειξη της αρχαίας Νεμέας. Τα οικήματα θα διαθέτουν
χώρους για διδασκαλία και άθληση, αλλά και για τη διαμονή των
επισκεπτών.
Tο χρυσό καριοφίλι του Αλή-Πασά.Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2015, 18:12
Ένα
σπουδαίο ιστορικό κειμήλιο της Ηπείρου, το χρυσό καριοφίλι του Αλή
Πασά, το οποίο αποτελεί και έργο τέχνης, διεσώθη στο πέρασμα του χρόνου
και εκτίθεται πλέον σε περίοπτη θέση, στο Μουσείο Αλή Πασά και
Επαναστατικής Περιόδου στο Νησί των Ιωαννίνων. Το Μουσείο δημιούργησε ο
συλλέκτης Φώτης Ραπακούσης, ο οποίος έκανε σήμερα, την επίσημη
παρουσίαση του όπλου στους δημοσιογράφους.
Το όπλο είναι
φιλοτεχνημένο περίτεχνα, από χρυσό και ασήμι, δείγμα της παραδοσιακής
ηπειρώτικης τέχνης, με φυτική διακόσμηση, ενώ το μήκος του είναι ένα
μέτρο και 56 εκατοστά. Το καριοφίλι έχει ταυτότητα. Δίπλα στον μηχανισμό
πυροδότησης είναι σκαλισμένα, σε λόγια γραφή «Αλη-Παcια 1804» .
Ο
κ. Ραπακούσης δηλώνει υπερήφανος, γιατί κληροδοτεί την πόλη του, τα
Γιάννενα, με αυτό το σπάνιο κειμήλιο, που όπως είπε, θα ήθελε στις
προθήκες του, οποιοδήποτε μουσείο στον κόσμο.
Ο Γιαννιώτης
συλλέκτης εξηγεί ότι δεν βρήκε ο ίδιος το καριοφίλι, αλλά ήταν
απροσδόκητα τυχερός και αφηγείται πώς έφτασε στην κατοχή του:
«Επικοινώνησε μαζί μου μια παλιά αρχοντική οικογένεια των Ιωαννίνων, η
οποία είχε μεταναστεύσει από τη δεκαετία του 1930 στην Αθήνα. Μαζί τους
τότε πήραν και το κειμήλιο, το οποίο είναι καταγραμμένο σε προικώο. Ο
κτήτορας, που πέθανε πριν δύο χρόνια, είπε στη σύζυγό του πως ήταν
επιθυμία του, το όπλο να επιστρέψει στα Ιωάννινα εφόσον ικανοποιηθεί
οικονομικά. Είμαι τυχερός γιατί από την πλευρά της οικογένειας,
κυριαρχούσε η επιθυμία του θανόντος και όχι το οικονομικό συμφέρον».
Ο
κ. Ραπακούσης εκτιμά, πως το ξεχωριστό καριοφίλι του Αλή Πασά, αγόρασε η
οικογένεια από κάποιο παζάρι, γιατί κατά την πολιορκία των σουλτανικών
στρατευμάτων το 1820 εναντίον του Βεζύρη, τα παλάτια του λεηλατήθηκαν.
Όλες οι οικοσκευές, όπλα και άλλα πολύτιμα αντικείμενα, πουλήθηκαν στα
παζάρια των Ιωαννίνων.
Γνωρίζουμε βέβαια ότι ο Αλή Πασάς ήταν
λάτρης των όπλων και μάλιστα επιζητούσε δώρα από τους επισκέπτες του και
πολλές φορές γνωρίζουμε από τους περιηγητές που έφταναν στα Γιάννενα,
ότι τους ξεναγούσε με μεγάλη περηφάνια στη συλλογή των όπλων του. Η
χρονολογία, το 1804, που φέρει το καριοφίλι, παραπέμπει σε δύο ιστορικά
γεγονότα.
Ο κ. Ραπακούσης επισημαίνει πως η ημερομηνία ταυτίζεται
με δύο ιστορικά γεγονότα εκείνης της περιόδου, που πιθανόν να έχουν
σχέση με αυτό το όπλο. «Το 1804, έχουμε για πρώτη φορά στα Ιωάννινα την
άφιξη της αγγλικής διπλωματικής αποστολής, δηλαδή ίδρυση Προξενείου.
Υπάρχει λοιπόν ενδεχόμενο να είναι δώρο του Γεωργίου του 1ου της Αγγλίας
για να αποκτήσει την εύνοια του Αλή Πασά.
Το δεύτερο ιστορικό
γεγονός, την κατάλυση της Σουλιώτικης Συμπολιτείας τον Δεκέμβριο του
1803. Αρχές του επομένου έτος του 1804, ο σουλτάνος Σελίμ ο 3ος, για να
επιβραβεύσει τον Αλή-Πασά τον ανακηρύσσει ανώτατο Βεζίρη και Ρούμελη
Βαλεσή στην Ευρωπαϊκή Τουρκία, από τη Σόφια μέχρι τη Μάνη. Δεν
αποκλείεται, να είναι δώρο του Σουλτάνου παράλληλα με το αξίωμ
Διάσημος
αυστριακός συνθέτης χορευτικής μουσικής. Συνέθεσε πάνω από 500 βαλς,
πόλκες και καντρίλιες, ενώ διέπρεψε και στην οπερέτα. Έμεινε στην
ιστορία της μουσικής ως o «βασιλιάς του βαλς».
Ο Γιόχαν Στράους (Johann Strauss) γεννήθηκε στις 25 Οκτωβρίου
1825 στην Βιέννη και ήταν ο μεγαλύτερος γιος του συνθέτη Γιόχαν Στράους
του πρεσβύτερου (1804-1849), του επονομαζόμενου και «πατέρα του βαλς».
Επειδή ο πατέρας του επιθυμούσε γι’ αυτόν ένα επάγγελμα που δεν θα είχε
σχέση με την μουσική, ο νεαρός Γιόχαν άρχισε την σταδιοδρομία του ως
τραπεζικός υπάλληλος.
Ωστόσο, σπούδασε κρυφά βιολί με την
ενθάρρυνση της μητέρας του και όταν ο πατέρας του εγκατέλειψε την
οικογένεια, ένοιωσε απελευθερωμένος και αποφάσισε να ασχοληθεί
επαγγελματικά με την μουσική.Το 1844 δημιούργησε την δική του μικρή
ορχήστρα και πρωτόπαιξε σ’ ένα βιενέζικο εστιατόριο.
Αρχίζει η πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου
από τους Ομέρ Βρυώνη και Κιουταχή. Στο πλευρό των Οθωμανών βρίσκονται
και οι έλληνες οπλαρχηγοί Βαρνακιώτης, Μπακόλας, Ίσκος, Ράγκος και
Βαλτινός.
1922
Η ανακριτική επιτροπή υπό τον Θεόδωρο Πάγκαλο
παραπέμπει με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας τον πρώην
αρχιστράτηγο της Στρατιάς της Μικράς Ασίας Γεώργιο Χατζηανέστη, τους
πολιτικούς Δημήτριο Γούναρη,
Νικόλαο Στράτο, Πέτρο Πρωτοπαπαδάκη, Νικόλαο Θεοτόκη, Γεώργιο
Μπαλτατζή, τον υποστράτηγο ε.α. Ξενοφώντα Στρατηγό και τον υποναύαρχο
ε.α. Μιχαήλ Γούδα.
Ο Πάμπλο (Ρούιθ) Πικάσο (Pablo Picasso) γεννήθηκε στη Μάλαγα της Ισπανίας στις 25 Οκτωβρίου
του 1881. Πατέρας του ήταν ο Χοσέ Ρούιθ Μπλάσκο, καθηγητής του σχεδίου,
και μητέρα του η Μαρία Πικάσο. Άρχισε να ζωγραφίζει από παιδί και σε
ηλικία 14 ετών μπήκε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Βαρκελώνης.
Σκηνοθέτης,
σεναριογράφος, διαφημιστής και συγγραφέας. Ως κινηματογραφιστής
δημιουργός διαμόρφωσε ένα προσωπικό ύφος, που τον κατέταξε ανάμεσα στους
πρωτοπόρους του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου (ΝΕΚ) και τους
σημαντικούς δημιουργούς της 7ης τέχνης στη χώρα μας.
Οι πρώτες εκλογές για τον δήμο της Θεσσαλονίκης έγιναν στις 25 Οκτωβρίου
του 1925, δεκατρία χρόνια από την ενσωμάτωση της πόλης στον εθνικό
κορμό. Πρώτος αιρετός δήμαρχος Θεσσαλονίκης ήταν ο δικηγόρος Μηνάς
Πατρίκιος (1888-1960), πρόσφυγας από την Ανατολική Θράκη.
Η πρώτη
δημοτική αρχή εγκαταστάθηκε μόλις το 1869 στην τότε τουρκοκρατούμενη
Θεσσαλονίκη, με κύριο έργο την καθαριότητα των κοινόχρηστων χώρων.
Παράλληλα, λειτουργούσε και η Ελληνική Δημογεροντία, με πρόεδρο τον
εκάστοτε μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, που επιλαμβανόταν των υποθέσεων των
χριστιανών Ελλήνων υπηκόων του Σουλτάνου.
Μετά την καταστροφική μάχη του Πέτα για τους έλληνες επαναστάτες (4 Ιουλίου
1822), ο Ομέρ Βρυώνης και ο Κιουταχής, επικεφαλής 11.000 ανδρών,
κατήλθαν χωρίς αντίσταση στην κοιλάδα του Μεσολογγίου, την οποία
απέκλεισαν από ξηράς (25 Οκτωβρίου).
Μαζί τους βρέθηκαν και οι οπλαρχηγοί Βάλτου και Ξηρομέρου, Γεώργιος
Βαρνακιώτης, Γιαννάκης Ράγκος, Γώγος Μπακόλας, Γεωργάκης Βαλτινός και
Ανδρέας Ίσκος, που είχαν δηλώσει υποταγή στους δύο πασάδες. Ο Γιουσούφ
Πασάς με τον στόλο του συμπλήρωνε τον αποκλεισμό της πόλης από τη
θάλασσα. Το Μεσολόγγι εκείνα τα χρόνια ήταν το οικονομικό και πολιτικό
κέντρο της Δυτικής Χέρσου Ελλάδας (σημερινής Δυτικής Στερεάς Ελλάδας).
Une
rencontre entre Poutine et Bachar el-Assad a eu lieu vendredi à Moscou
sans la présence des Européens. La Russie cherche à revenir au centre du
jeu.
Quel
sort réserver à Bachar ? Sans surprise, les ministres des Affaires
étrangères russe, américain, saoudien et turc, réunis hier, 23 octobre, à
Vienne, ne se sont pas mis d’accord sur le rôle à attribuer au sinistre
président syrien dans la période de transition qui devrait mettre fin à
la guerre. La Russie
était à la manœuvre. C’est à l’initiative de Poutine que la rencontre a
eu lieu. Mais inutile d’espérer trouver une solution, en une séance de
négociations, à quatre ans d’un conflit qui a fait 250 000 morts,
démantelé le pays (la moitié des 22 millions de Syriens sont déplacés et
le quart vit en exil) et implique une dizaine de puissances étrangères.
Et pourtant le vent semble au compromis. Pour la première fois. Pour deux grandes raisons du côté russe.
La première :
Poutine a pratiquement obtenu ce qu’il cherchait. Il voulait revenir au
centre du jeu au Proche-Orient, faire oublier l’humiliation de l’Afghanistan, de laLibye
et globalement d’une URSS amputée de ses marches et soumise aux
pressions de l’Otan et des Occidentaux. La Syrie est le seul pays qui
permette actuellement à Moscou d’avoir un accès à la Méditerranée
(facilités navales à Tartous). Chacun sait que, désormais, rien ne se
fera sans lui au Moyen-Orient.
Το
Θωρηκτό Αβέρωφ είναι ένα πλοίο – θρύλος του Πολεμικού μας Ναυτικού. Οι
επιτυχίες του στο Αιγαίο του χάρισαν αμέσως τον χαρακτηρισμό «Το τυχερό
πλοίο».
Κατασκευάσθηκε
στα ναυπηγεία του Λιβόρνο της Ιταλίας, καθελκύστηκε στις 27 Φεβρουαρίου
1910 (12 Μαρτίου 1910 με το νέο ημερολόγιο) και παραδόθηκε στη χώρα μας
στις 15 Μαΐου 1911. Την 1η Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου κατέπλευσε στο
Φάληρο κι έγινε δεκτό με ενθουσιασμό από τον ελληνικό λαό.
Εκρηξη
βόμβας ναπάλμ σε οχυρώσεις του Δημοκρατικού Στρατού από την Αεροπορία,
με το Πεζικό έτοιμο να εφορμήσει. Υψώματα Τσάγκος και Καραούλι, Γράμμος,
Αύγουστος 1949.
ΣΤΑΘΗΣ Ν. ΚΑΛΥΒΑΣ – ΝΙΚΟΣ ΜΑΡΑΝΤΖΙΔΗΣ Εμφύλια πάθη 23 Ερωτήσεις και απαντήσεις για τον Εμφύλιο εκδ. Μεταίχμιο, 2015, σελ. 528
Το
Πάσχα του 1795 ο Friedrich August Wolf, Γερμανός μελετητής του Ομήρου,
υποστήριξε ότι η γραφή ήταν ακόμη άγνωστη στον Ομηρο και ότι τα ομηρικά
έπη, καθώς είχαν συντεθεί από μνήμης και παραδοθεί από στόμα σε στόμα,
δεν πήραν τη σταθερή μορφή τους παρά αιώνες αργότερα, και ότι, με τα
δεδομένα αυτά, η ενότητα και το αδιαίρετο του Ομήρου ήταν πράγματα πολύ
αμφίβολα. Ο Botiiger, φίλος του Wolf, ήθελε τότε, όπως έγραψε στον Wolf
από τη Βαϊμάρη, να χτυπήσει «τις καμπάνες του κινδύνου» και να
ειδοποιήσει για την «πυρκαγιά»: «Κινδυνεύει η ενότητα και το αδιαίρετο
του Ομήρου! Από παντού υψώνονται φλόγες! Οποιος έχει διάθεση και καρδιά
να βοηθήσει, ας τρέξει με τον πυροσβεστικό του κάδο!». Οποιος ήθελε να
τη σβήσει έτρεχε με τον κάδο του. Καθώς όμως άλλοι, από αντίδραση,
συδαύλιζαν ακόμα περισσότερο τη φωτιά, ο αγώνας των στοιχείων
συνεχίστηκε (Wolfgang Schadewaldt, Από τον κόσμο και το έργο του Ομήρου,
Α΄ τόμος, σελ.19, εκδ. ΜΙΕΤ).
The return of the Taliban has wrested away Kabul's control of Afghanistan's lucrative mines. (Reuters)
Deep within the rocky landscape of Afghanistan lies an
estimated $1 trillion in mineral wealth -- including rubies, emeralds
and rare earth minerals -- that is enough to fund the nation's budget at
current levels for the next 150 years. But the return of the Taliban is
blocking the war-torn nation from tapping the vast resources that could
pay for its future.
Kabul planned on earning $1.5 billion from its mineral sector, but
with the Taliban resurgent, that number has been scaled way back to just
$30 million, Afghanistan's Mines and Petroleum Minister Daud Shah Saba
told Bloomberg News.
"Unfortunately we have failed to well manage and well control our
mining sector," Saba told the news outlet last week. "With the current
fragile and messy situation, it’s really hard to say when Afghanistan
should expect any profits from it."
Οι Νύμφες ήταν γυναικείες μορφές θεϊκής καταγωγής, νεαρές στην
ηλικία, που ζούσαν μέσα στην άγρια φύση, τριγύριζαν στα βουνά,
συνοδεύοντας την Άρτεμη παίζοντας μαζί της. Ήταν όλες τους πανέμορφες, η
Άρτεμη όμως ξεχώριζε με τη θωριά της ανάμεσά τους. Τραγουδούσαν και
χόρευαν μαζί με τον Πάνα στα λιβάδια και στις πλαγιές, συνήθως κοντά
στις πηγές. Υμνούσαν με τις γλυκιές φωνές τους Ολύμπιους Θεούς και
ιδιαίτερα τον πατέρα του Πάνα, τον Ερμή. Μαζί τους χόρευε και η
Αφροδίτη, μαζί με τις Χάριτες, όπως λέει ο Όμηρος, στο βουνό Ίδα, στην
Τροία. Άλλοτε το χορό τους τον οδηγεί ο ίδιος ο θεός Απόλλωνας. Οι
Νύμφες θεωρούνταν γενικά κάτι μεταξύ θεών και θνητών, όχι καθαυτό θεές.
Δεν ήταν αθάνατες, ζούσαν όμως πάρα πολύ και τρέφονταν με αμβροσία.
Συγγένευαν με μεγάλους θεούς, ενώ ο Ερμής θεωρούνταν γιος Νύμφης, της
Μαίας. Γενικά, επικρατούσε η αντίληψη πως ήταν κόρες του Δία. Άλλοι,
πάλι, τις θεωρούσαν κόρες ποταμών: είτε του μεγαλύτερου ποταμού που
υπήρχε, του Ωκεανού, είτε του Αχελώου, είτε κόρες των τοπικών ποταμών
ενός τόπου. Έτσι, κάθε περιοχή είχε τα ποτάμια της και καθένα απ’ αυτά
είχε γεννήσει τις Νύμφες της περιοχής αυτής, λ.χ. ο ποταμός Πηνειός ήταν
ο πατέρας των Νυμφών της Θεσσαλίας και ο ποταμός Ξάνθος ήταν ο
γεννήτορας των Νυμφών της Τροίας. Πολύ συχνά εκείνες έδιναν τα ονόματά
τους στις κοντινές πόλεις, όπως έγινε με τη Νύμφη Σπάρτη, που ήταν κόρη
του ποταμού Ευρώτα.
Στα Ηλύσια πεδία πήγαιναν οι άξιοι, στον Άδη όσοι δεν αξιοποίησαν τη ζωή και στα Τάρταρα οι εγκληματίες.
Οι αρχαίοι Αθηναίοι, σύμφωνα με τους νόμους τους Σόλωνα, ήταν
υποχρεωμένοι να φροντίζουν τους ηλικιωμένους γονείς τους και ακόμα να
φροντίζουν τα της ταφή τους. Όποιος πολίτης παρέβαινε αυτά τα καθήκοντα,
πλήρωνε πρόστιμο και έχανε τα πολιτικά του δικαιώματα, δηλαδή εθεωρείτο
«άτιμος», ή και τον εξόριζαν από την πόλη.
Οι Αθηναίοι στην αρχαιότητα, πίστευαν πως οι θεοί προσφέρουν
απλόχερα τα αγαθά στους θνητούς και αυτοί, σεβόμενοι τους αθάνατους
ευεργέτες, οφείλουν να τα απολαύσουν μέχρι τελευταίας ευκαιρίας.
Διαφορετικά, θα προσβάλλουν τους γενναιόδωρους θεούς.
Γράφει η Ελένη Μαυρούλη #«Ο Χίτλερ δεν ήθελε να εξοντώσει τους εβραίους αλλά να τους
απελάσει και άλλαξε γνώμη υπό την επιμονή του τότε ηγέτη των
Παλαιστινίων Χατζ Αμίν αλ Χουσεϊνί.» Αυτό υποστήριξε σε ομιλία του στο 37ο
Παγκόσμιο Σιωνιστικό Συνέδριο στην Ιερουσαλήμ, την Τρίτη, ο Ισραηλινός
πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου σε μια απροκάλυπτη προσπάθεια να
συνδέσει την ιστορικώς αποδεδειγμένη θετική στάση αρκετών αραβικών
ηγεσιών, που είχε αρκετά μάλλον περισσότερα στοιχεία αντίδρασης απέναντι
στην βρετανο-γαλλική αποικιοκρατία, η οποία έφτασε και στο επίπεδο της
συμμαχίας με τους Ναζί, με την τωρινή κατάσταση σε Ισραήλ και
Παλαιστίνη. Μια προσπάθεια φυσικά που «ξεχνά» και όλους τους Άραβες που
πολέμησαν απέναντι στους Ναζί, καθώς ασχέτως ευκαιριακών συμμαχιών, για
το Τρίτο Ράιχ παρέμεναν πάντα «υποδεέστεροι» της Άριας Φυλής. Να σημειωθεί ότι η «ερμηνεία» Νετανιάχου έγινε λίγες ώρες πριν πάρει το αεροπλάνο για το Βερολίνο,
όπου έχει συναντήσεις με την γερμανική ηγεσία και την Άγκελα Μέρκελ, σε
μια χρονική συγκυρία που η Γερμανία, ως ΕΕ, μοιάζει να «παζαρεύει» με
την Τουρκία οικονομικά αλλά και γεωπολιτικά ανταλλάγματα προκειμένου να
εκμαιεύσει την «συνεργασία» της Άγκυρας στην «αναχαίτιση» των
προσφυγικών κυμάτων προς την Ευρώπη. Από ένα τέτοιο «μεγάλο παζάρι», η
ισραηλινή ηγεσία φυσικά δεν θα έπαιρνε απουσία.
Η ελαστικοποίηση της αγοράς
εργασίας που εφαρμόζεται κατά κόρον στο δυτικό κόσμο τα τελευταία 30
χρόνια φέρνει, μακροπρόθεσμα, αποτελέσματα αντίστροφα με τα
εξαγγελλόμενα. Αυτό προκύπτει από έρευνα τριών επιστημόνων που
δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Oxford Journal of Economics, της
οποίας τα βασικά σημεία παρουσιάζει σε δημοσίευμά της η Εφημερίδα των
Συντακτών.
Διαβάστε το άρθρο:
Τα τελευταία τριάντα χρόνια, το κυνήγι των εργοδοτών και των
κυβερνήσεων για πιο ευέλικτη αγορά εργασίας κατέστησε ευκολότερες τις
απολύσεις και τις προσλήψεις, σχεδόν αδύνατη τη διεκδίκηση υψηλότερων
αμοιβών, επισφαλείς όρους εργασίας για την πλειονότητα των εργαζομένων.
Η προσωρινή ή μερική απασχόληση, η νοικιασμένη εργασία έλαβαν μορφή
χιονοστιβάδας, εκτόπισαν μυριάδες θέσεις πλήρους απασχόλησης και
εδραίωσαν τη χαμηλόμισθη και αναξιοπρεπή εργασία και διαβίωση.
Του Νίκου Κ.
Όλοι μας νέοι και απογοητευμένοι, μη μπορώντας να βρούμε αξιοπρεπή
εργασία, υποχρεωθήκαμε το 2014 να συμμετέχουμε στα προγράμματα voucher
(βάουτσερ). Τι είναι τα προγράμματα voucher; Είναι ένα πρόγραμμα
υποτιθέμενης απασχόλησης., αιχμή της επικοινωνιακής διαχείρισης της
ανεργίας από την τότε κυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, όπου μετέτρεπαν την
ολιγόμηνη κατάρτιση σε «προσωρινή θέση εργασίας», παίρνοντας ιδέες από
την Ευρωπαϊκή Ένωση, το Youth Guarantee και τα mini jobs, προγράμματα
εξαθλίωσης των ανέργων της Γερμανίας.
Γάλλος
σχεδιαστής υψηλής ραπτικής, με σπουδαία επιρροή στο χώρο της μόδας. Η
σχεδιαστική του αντίληψη αντιπροσωπεύει την κλασσική κομψότητα και
τονίζει τη θηλυκότητα.
Ο Κριστιάν Ντιόρ (Christian Dior) γεννήθηκε στις 21 Ιανουαρίου
1905 στο Γκραβίγ της Νορμανδίας και ήταν ο μικρότερος γιος ενός
βιομήχανου λιπασμάτων. Με πατρική υπόδειξη, σπούδασε πολιτικές επιστήμες
για να γίνει διπλωμάτης, αλλά ο ίδιος ήταν παθιασμένος με την τέχνη. Με
λεφτά του πατέρα του άνοιξε μια μικρή γκαλερί στο Παρίσι και πουλούσε
έργα καλλιτεχνών όπως ο Πάμπλο Πικάσο και ο Μαξ Ζακόμπ. Στις αρχές της δεκαετίας του '30 ο πατέρας του χρεοκόπησε και ο Κριστιάν αναγκάστηκε να κλείσει την γκαλερί.
Αυτοκράτορας
του Βυζαντίου από το 1071 έως το 1078. Ανήκε στη δυναστεία των Δουκάδων
(1059-1081), που ήλκε την καταγωγή της από την Παφλαγονία της Μικράς
Ασίας. Ήταν γνωστός και με το παρατσούκλι Παραπινάκιος ή Παραπινάκης,
επειδή πουλούσε το σιτάρι στους υπηκόους του ελλιποβαρές («παρά
πινακίω»).
Ο Μιχαήλ γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1050. Ήταν ο
πρεσβύτερος γιος του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Ι' Δούκα (1006-1067) και
της δεύτερης συζύγου του Ευδοκίας Μακρεμβολίτισσας (1021-1096), κόρη
του ευγενή Ιωάννη Μακρεμβολίτη και ανιψιάς του Πατριάρχη
Κωνσταντινουπόλεως Μιχαήλ Κηρουλάριου.
Το καλοκαίρι του 1929 η Αμερική ευημερούσε. Ο κόσμος δανειζόταν από τις τράπεζες για να παίξει στη Γουολ Στριτ. Ο δείκτης Ντόου Τζόουνς (DJIA) έφθασε στο υψηλότερο σημείο του, στις 381.17 μονάδες (3 Σεπτεμβρίου 1929). Οι χρηματιστηριακή αξία των μετοχών είχε αυξηθεί τόσο πολύ, που οι διορατικότεροι μιλούσαν για φούσκα έτοιμη να εκραγεί.
Οικονομικοί κύκλοι φοβούμενοι την κάμψη των τιμών των μετοχών άρχισαν να τις ρευστοποιούν. Στις 24 Οκτωβρίου 1929, 13 εκατομμύρια μετοχές άλλαξαν χέρια, αριθμός ρεκόρ για τα χρηματιστηριακά χρονικά (Μαύρη Πέμπτη). Πανικός άρχισε να καταλαμβάνει τους επενδυτές και τους χρηματιστές. Οι μεγάλοι παίκτες της
Γουόλ Στριτ άρχισαν να αγοράζουν μαζικά τα καλά χαρτιά (blue chips), σε
μια προσπάθεια να συγκρατήσουν την πτώση. Η τακτική αυτή είχε αποδώσει
στη χρηματιστηριακή κρίση του 1907, όχι όμως και τώρα.
Ο
όρος «Ηνωμένα Έθνη» είναι αμερικανικής εμπνεύσεως και συγκεκριμένα του
προέδρου Ρούζβελτ, ο οποίος αναφερόταν κατ' αρχάς στις συμμαχικές
δυνάμεις κατά του Άξονα. Έπειτα από διαβουλεύσεις τριών ετών, στις 24 Οκτωβρίου
του 1945, τα Ηνωμένα Έθνη μετεξελίχθηκαν σε μια «παγκόσμια ένωση κρατών
ταγμένη στην προώθηση της συνεργασίας στο διεθνές δίκαιο, την ασφάλεια
και την ειρήνη, την οικονομική ανάπτυξη και την κοινωνική ισότητα».
Τα
ιδρυτικά μέλη του Οργανισμού με έδρα τη Νέα Υόρκη ήταν 51, ανάμεσά τους
και η Ελλάδα. Σήμερα φθάνουν τα 191, όσα και τα κράτη του κόσμου. Ο ΟΗΕ
εκείνης της περιόδου αντανακλούσε τους συσχετισμούς δυνάμεων που
διαμορφώθηκαν μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Οι νικήτριες
δυνάμεις που ηγήθηκαν του πολέμου, όπως οι ΗΠΑ, Σοβιετική Ένωση, η
Γαλλία και η Μεγάλη Βρετανία, απέκτησαν και το δικαίωμα του «βέτο» στις
αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Ελληνίδα τραγουδίστρια, που ταυτίστηκε με το «Νέο Κύμα» του ελληνικού τραγουδιού στα μέσα της δεκαετίας του '60.
Η Αικατερίνη (Καίτη) Χωματά, με καταγωγή από τη Νάξο, γεννήθηκε στις 24 Οκτωβρίου
1946 στην Αθήνα και έζησε τα νεανικά της χρόνια στην Πλάκα. Σπούδασε
κλασσικό χορό και με το τραγούδι ασχολήθηκε εντελώς τυχαία στις αρχές
της δεκαετίας του '60, όταν εξαιτίας μιας αποβολής από το σχολείο,
βρέθηκε στην εκπομπή «Νέα Ταλέντα», που παρουσίαζε ο Γιώργος Οικονομίδης
στους ραδιοθαλάμους του ΕΙΡ στο Ζάππειο. Την άκουσε ο Αλέκος Πατσιφάς
(παραγωγός και ιδιοκτήτης της δισκογραφικής εταιρείας ΛΥΡΑ) και τη
σύστησε στον συνθέτη Γιάννη Σπανό, που εκείνη την εποχή πηγαινοερχόταν
μεταξύ Παρισιού και Αθήνας και αναζητούσε νέες και άφθαρτες φωνές.
Ο
συνθέτης ενθουσιάστηκε με τη φωνή της Καίτης Χωματά και της έδωσε το
πρώτο της τραγούδι «Μια αγάπη για το καλοκαίρι» (σε στίχους Γιώργου
Παπαστεφάνου), που υπήρξε μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του
ελληνικού τραγουδιού. Η Καίτη Χωματά ερμήνευσε με μοναδικό τρόπο τα
πρώτα τραγούδια του Γιάννη Σπανού, που σηματοδότησαν την αρχή του Νέου
Κύματος, ενός βραχύβιου μουσικού κινήματος, που κινούταν μεταξύ λαϊκού
και έντεχνου, με κύριο χαρακτηριστικό τις τρυφερές και φευγάτες
μπαλάντες, που εκτελούνταν από λίγα όργανα ή ακόμα συνηθέστερα από μία
κιθάρα και μία φωνή. Ο όρος «Νέο Κύμα» έχει νονό τον Γιάννη Σπανό και
αποτελεί μετάφραση του γαλλικού nouvelle vague.
Υπογράφεται η Συνθήκη της Βεστφαλίας, που τερματίζει τον Τριακονταετή
Πόλεμο και επιφέρει αλλαγές στην ισορροπία των δυνάμεων της Ευρώπης. Με
τη συνθήκη αναγνωρίζεται η ανεξαρτησία και η ουδετερότητα της Ελβετίας.
Στα
μέσα της δεκαετίας του '50 την Ουγγαρία κυβερνούσε το Εργατικό
(Κομμουνιστικό) Κόμμα με τις πλάτες του Κόκκινου Στρατού, που στάθμευε
στη χώρα από το Σεπτέμβριο του 1944. Δεν ήταν ιδιαίτερα καταπιεστικό,
όπως άλλα αδελφά κόμματα, αλλά είχε κακές επιδόσεις στον οικονομικό
τομέα. Το κομμουνιστικό στρατόπεδο ζούσε, άλλωστε, την εποχή της
αποσταλινοποίησης.
Ο ξεσηκωμός των κατοίκων της Βουδαπέστης ξεκίνησε στις 23 Οκτωβρίου
1956. Δειλά - δειλά με οικονομικά αιτήματα, στη συνέχεια με εκκλήσεις
για πολιτικές ελευθερίες. Μπροστάρηδες τέθηκαν οι φοιτητές του
Πολυτεχνείου της Βουδαπέστης, που ζητούσαν την εφαρμογή του αληθινού
σοσιαλισμού. Ακολούθησαν εργάτες και αγρότες.
Διπλή
πολεμική αναμέτρηση (3 και 23 Οκτωβρίου 42 π.Χ.), στο πλαίσιο της
εμφύλιας διαμάχης που ξέσπασε στη Ρώμη μετά τη δολοφονία του Ιουλίου
Καίσαρα. Ο στρατός της Δεύτερης Τριανδρίας με επικεφαλής τον Μάρκο
Αντώνιο και τον Οκταβιανό επικράτησε των δυνάμεων των δολοφόνων του
Καίσαρα, Μάρκου Ιούνιου Βρούτου και Γάιου Κάσσιου Λογγίνου στην πεδιάδα
των Φιλίππων, πλησίον της σημερινής Καβάλας, και ανέκτησε τον έλεγχο της
ρωμαϊκής επικράτειας.
Μετά τη δολοφονία του Ιουλίου Καίσαρα στη Ρώμη (15 Μαρτίου
44 π.Χ.), οι επικεφαλής της «δημοκρατικής» συνωμοσίας Κάσσιος και
Βρούτος διέφυγαν στις ανατολικές επαρχίες, όπου κατείχον
πολιτικοστρατιωτικές θέσεις, ο μεν Κάσιος στη Συρία, ο δε Βρούτος στη
Μακεδονία. Αφού έγιναν κύριοι της κατάστασης στις επαρχίες τους, ένωσαν
τις δυνάμεις τους για να αντιμετωπίσουν το στρατό των υποστηρικτών του
δολοφονηθέντος ηγέτη.
Η μεγαλύτερη μουσική ιδιοφυΐα της Ελλάδας, ο Μάνος Χατζιδάκις, γεννήθηκε στις 23 Οκτωβρίου
του 1925 στην Ξάνθη, «τη διατηρητέα κι όχι την άλλη, τη φριχτή, που
χτίστηκε μεταγενέστερα από τους εσωτερικούς της ενδοχώρας μετανάστες»,
όπως έλεγε και ο ίδιος.
Ήταν γιος του δικηγόρου Γεωργίου Χατζιδάκι
και της Αλίκη Αρβανιτίδου. Μετά τον χωρισμό των γονιών του, το 1932, ο
Μάνος Χατζιδάκις με τη μητέρα του και την αδελφή του εγκαθίστανται
οριστικά στην Αθήνα.
Διεξάγεται η δεύτερη Μάχη των Φιλίππων
ανάμεσα στους στρατούς του Βρούτου από τη μία πλευρά και των Μάρκου
Αντωνίου και Οκταβιανού από την άλλη. Ο Βρούτος, ο εκ των δολοφόνων του
Ιουλίου Καίσαρα, ηττάται και αυτοκτονεί.
Tο χρυσό καριοφίλι του Αλή-Πασά.Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2015, 18:12
Το
Θωρηκτό Αβέρωφ είναι ένα πλοίο – θρύλος του Πολεμικού μας Ναυτικού. Οι
επιτυχίες του στο Αιγαίο του χάρισαν αμέσως τον χαρακτηρισμό «Το τυχερό
πλοίο».
ΣΙΣΣΥΣ ΑΛΩΝΙΣΤΙΩΤΟΥ
Τα πιο παράξενα και αστεία Ελληνικά επίθετα!
