Une
rencontre entre Poutine et Bachar el-Assad a eu lieu vendredi à Moscou
sans la présence des Européens. La Russie cherche à revenir au centre du
jeu.
Quel
sort réserver à Bachar ? Sans surprise, les ministres des Affaires
étrangères russe, américain, saoudien et turc, réunis hier, 23 octobre, à
Vienne, ne se sont pas mis d’accord sur le rôle à attribuer au sinistre
président syrien dans la période de transition qui devrait mettre fin à
la guerre. La Russie
était à la manœuvre. C’est à l’initiative de Poutine que la rencontre a
eu lieu. Mais inutile d’espérer trouver une solution, en une séance de
négociations, à quatre ans d’un conflit qui a fait 250 000 morts,
démantelé le pays (la moitié des 22 millions de Syriens sont déplacés et
le quart vit en exil) et implique une dizaine de puissances étrangères.
Et pourtant le vent semble au compromis. Pour la première fois. Pour deux grandes raisons du côté russe.
La première :
Poutine a pratiquement obtenu ce qu’il cherchait. Il voulait revenir au
centre du jeu au Proche-Orient, faire oublier l’humiliation de l’Afghanistan, de laLibye
et globalement d’une URSS amputée de ses marches et soumise aux
pressions de l’Otan et des Occidentaux. La Syrie est le seul pays qui
permette actuellement à Moscou d’avoir un accès à la Méditerranée
(facilités navales à Tartous). Chacun sait que, désormais, rien ne se
fera sans lui au Moyen-Orient.
Το
Θωρηκτό Αβέρωφ είναι ένα πλοίο – θρύλος του Πολεμικού μας Ναυτικού. Οι
επιτυχίες του στο Αιγαίο του χάρισαν αμέσως τον χαρακτηρισμό «Το τυχερό
πλοίο».
Κατασκευάσθηκε
στα ναυπηγεία του Λιβόρνο της Ιταλίας, καθελκύστηκε στις 27 Φεβρουαρίου
1910 (12 Μαρτίου 1910 με το νέο ημερολόγιο) και παραδόθηκε στη χώρα μας
στις 15 Μαΐου 1911. Την 1η Σεπτεμβρίου του ίδιου χρόνου κατέπλευσε στο
Φάληρο κι έγινε δεκτό με ενθουσιασμό από τον ελληνικό λαό.
Εκρηξη
βόμβας ναπάλμ σε οχυρώσεις του Δημοκρατικού Στρατού από την Αεροπορία,
με το Πεζικό έτοιμο να εφορμήσει. Υψώματα Τσάγκος και Καραούλι, Γράμμος,
Αύγουστος 1949.
ΣΤΑΘΗΣ Ν. ΚΑΛΥΒΑΣ – ΝΙΚΟΣ ΜΑΡΑΝΤΖΙΔΗΣ Εμφύλια πάθη 23 Ερωτήσεις και απαντήσεις για τον Εμφύλιο εκδ. Μεταίχμιο, 2015, σελ. 528
Το
Πάσχα του 1795 ο Friedrich August Wolf, Γερμανός μελετητής του Ομήρου,
υποστήριξε ότι η γραφή ήταν ακόμη άγνωστη στον Ομηρο και ότι τα ομηρικά
έπη, καθώς είχαν συντεθεί από μνήμης και παραδοθεί από στόμα σε στόμα,
δεν πήραν τη σταθερή μορφή τους παρά αιώνες αργότερα, και ότι, με τα
δεδομένα αυτά, η ενότητα και το αδιαίρετο του Ομήρου ήταν πράγματα πολύ
αμφίβολα. Ο Botiiger, φίλος του Wolf, ήθελε τότε, όπως έγραψε στον Wolf
από τη Βαϊμάρη, να χτυπήσει «τις καμπάνες του κινδύνου» και να
ειδοποιήσει για την «πυρκαγιά»: «Κινδυνεύει η ενότητα και το αδιαίρετο
του Ομήρου! Από παντού υψώνονται φλόγες! Οποιος έχει διάθεση και καρδιά
να βοηθήσει, ας τρέξει με τον πυροσβεστικό του κάδο!». Οποιος ήθελε να
τη σβήσει έτρεχε με τον κάδο του. Καθώς όμως άλλοι, από αντίδραση,
συδαύλιζαν ακόμα περισσότερο τη φωτιά, ο αγώνας των στοιχείων
συνεχίστηκε (Wolfgang Schadewaldt, Από τον κόσμο και το έργο του Ομήρου,
Α΄ τόμος, σελ.19, εκδ. ΜΙΕΤ).
The return of the Taliban has wrested away Kabul's control of Afghanistan's lucrative mines. (Reuters)
Deep within the rocky landscape of Afghanistan lies an
estimated $1 trillion in mineral wealth -- including rubies, emeralds
and rare earth minerals -- that is enough to fund the nation's budget at
current levels for the next 150 years. But the return of the Taliban is
blocking the war-torn nation from tapping the vast resources that could
pay for its future.
Kabul planned on earning $1.5 billion from its mineral sector, but
with the Taliban resurgent, that number has been scaled way back to just
$30 million, Afghanistan's Mines and Petroleum Minister Daud Shah Saba
told Bloomberg News.
"Unfortunately we have failed to well manage and well control our
mining sector," Saba told the news outlet last week. "With the current
fragile and messy situation, it’s really hard to say when Afghanistan
should expect any profits from it."
Οι Νύμφες ήταν γυναικείες μορφές θεϊκής καταγωγής, νεαρές στην
ηλικία, που ζούσαν μέσα στην άγρια φύση, τριγύριζαν στα βουνά,
συνοδεύοντας την Άρτεμη παίζοντας μαζί της. Ήταν όλες τους πανέμορφες, η
Άρτεμη όμως ξεχώριζε με τη θωριά της ανάμεσά τους. Τραγουδούσαν και
χόρευαν μαζί με τον Πάνα στα λιβάδια και στις πλαγιές, συνήθως κοντά
στις πηγές. Υμνούσαν με τις γλυκιές φωνές τους Ολύμπιους Θεούς και
ιδιαίτερα τον πατέρα του Πάνα, τον Ερμή. Μαζί τους χόρευε και η
Αφροδίτη, μαζί με τις Χάριτες, όπως λέει ο Όμηρος, στο βουνό Ίδα, στην
Τροία. Άλλοτε το χορό τους τον οδηγεί ο ίδιος ο θεός Απόλλωνας. Οι
Νύμφες θεωρούνταν γενικά κάτι μεταξύ θεών και θνητών, όχι καθαυτό θεές.
Δεν ήταν αθάνατες, ζούσαν όμως πάρα πολύ και τρέφονταν με αμβροσία.
Συγγένευαν με μεγάλους θεούς, ενώ ο Ερμής θεωρούνταν γιος Νύμφης, της
Μαίας. Γενικά, επικρατούσε η αντίληψη πως ήταν κόρες του Δία. Άλλοι,
πάλι, τις θεωρούσαν κόρες ποταμών: είτε του μεγαλύτερου ποταμού που
υπήρχε, του Ωκεανού, είτε του Αχελώου, είτε κόρες των τοπικών ποταμών
ενός τόπου. Έτσι, κάθε περιοχή είχε τα ποτάμια της και καθένα απ’ αυτά
είχε γεννήσει τις Νύμφες της περιοχής αυτής, λ.χ. ο ποταμός Πηνειός ήταν
ο πατέρας των Νυμφών της Θεσσαλίας και ο ποταμός Ξάνθος ήταν ο
γεννήτορας των Νυμφών της Τροίας. Πολύ συχνά εκείνες έδιναν τα ονόματά
τους στις κοντινές πόλεις, όπως έγινε με τη Νύμφη Σπάρτη, που ήταν κόρη
του ποταμού Ευρώτα.
Στα Ηλύσια πεδία πήγαιναν οι άξιοι, στον Άδη όσοι δεν αξιοποίησαν τη ζωή και στα Τάρταρα οι εγκληματίες.
Οι αρχαίοι Αθηναίοι, σύμφωνα με τους νόμους τους Σόλωνα, ήταν
υποχρεωμένοι να φροντίζουν τους ηλικιωμένους γονείς τους και ακόμα να
φροντίζουν τα της ταφή τους. Όποιος πολίτης παρέβαινε αυτά τα καθήκοντα,
πλήρωνε πρόστιμο και έχανε τα πολιτικά του δικαιώματα, δηλαδή εθεωρείτο
«άτιμος», ή και τον εξόριζαν από την πόλη.
Οι Αθηναίοι στην αρχαιότητα, πίστευαν πως οι θεοί προσφέρουν
απλόχερα τα αγαθά στους θνητούς και αυτοί, σεβόμενοι τους αθάνατους
ευεργέτες, οφείλουν να τα απολαύσουν μέχρι τελευταίας ευκαιρίας.
Διαφορετικά, θα προσβάλλουν τους γενναιόδωρους θεούς.
Γράφει η Ελένη Μαυρούλη #«Ο Χίτλερ δεν ήθελε να εξοντώσει τους εβραίους αλλά να τους
απελάσει και άλλαξε γνώμη υπό την επιμονή του τότε ηγέτη των
Παλαιστινίων Χατζ Αμίν αλ Χουσεϊνί.» Αυτό υποστήριξε σε ομιλία του στο 37ο
Παγκόσμιο Σιωνιστικό Συνέδριο στην Ιερουσαλήμ, την Τρίτη, ο Ισραηλινός
πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου σε μια απροκάλυπτη προσπάθεια να
συνδέσει την ιστορικώς αποδεδειγμένη θετική στάση αρκετών αραβικών
ηγεσιών, που είχε αρκετά μάλλον περισσότερα στοιχεία αντίδρασης απέναντι
στην βρετανο-γαλλική αποικιοκρατία, η οποία έφτασε και στο επίπεδο της
συμμαχίας με τους Ναζί, με την τωρινή κατάσταση σε Ισραήλ και
Παλαιστίνη. Μια προσπάθεια φυσικά που «ξεχνά» και όλους τους Άραβες που
πολέμησαν απέναντι στους Ναζί, καθώς ασχέτως ευκαιριακών συμμαχιών, για
το Τρίτο Ράιχ παρέμεναν πάντα «υποδεέστεροι» της Άριας Φυλής. Να σημειωθεί ότι η «ερμηνεία» Νετανιάχου έγινε λίγες ώρες πριν πάρει το αεροπλάνο για το Βερολίνο,
όπου έχει συναντήσεις με την γερμανική ηγεσία και την Άγκελα Μέρκελ, σε
μια χρονική συγκυρία που η Γερμανία, ως ΕΕ, μοιάζει να «παζαρεύει» με
την Τουρκία οικονομικά αλλά και γεωπολιτικά ανταλλάγματα προκειμένου να
εκμαιεύσει την «συνεργασία» της Άγκυρας στην «αναχαίτιση» των
προσφυγικών κυμάτων προς την Ευρώπη. Από ένα τέτοιο «μεγάλο παζάρι», η
ισραηλινή ηγεσία φυσικά δεν θα έπαιρνε απουσία.
Η ελαστικοποίηση της αγοράς
εργασίας που εφαρμόζεται κατά κόρον στο δυτικό κόσμο τα τελευταία 30
χρόνια φέρνει, μακροπρόθεσμα, αποτελέσματα αντίστροφα με τα
εξαγγελλόμενα. Αυτό προκύπτει από έρευνα τριών επιστημόνων που
δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Oxford Journal of Economics, της
οποίας τα βασικά σημεία παρουσιάζει σε δημοσίευμά της η Εφημερίδα των
Συντακτών.
Διαβάστε το άρθρο:
Τα τελευταία τριάντα χρόνια, το κυνήγι των εργοδοτών και των
κυβερνήσεων για πιο ευέλικτη αγορά εργασίας κατέστησε ευκολότερες τις
απολύσεις και τις προσλήψεις, σχεδόν αδύνατη τη διεκδίκηση υψηλότερων
αμοιβών, επισφαλείς όρους εργασίας για την πλειονότητα των εργαζομένων.
Η προσωρινή ή μερική απασχόληση, η νοικιασμένη εργασία έλαβαν μορφή
χιονοστιβάδας, εκτόπισαν μυριάδες θέσεις πλήρους απασχόλησης και
εδραίωσαν τη χαμηλόμισθη και αναξιοπρεπή εργασία και διαβίωση.
Του Νίκου Κ.
Όλοι μας νέοι και απογοητευμένοι, μη μπορώντας να βρούμε αξιοπρεπή
εργασία, υποχρεωθήκαμε το 2014 να συμμετέχουμε στα προγράμματα voucher
(βάουτσερ). Τι είναι τα προγράμματα voucher; Είναι ένα πρόγραμμα
υποτιθέμενης απασχόλησης., αιχμή της επικοινωνιακής διαχείρισης της
ανεργίας από την τότε κυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, όπου μετέτρεπαν την
ολιγόμηνη κατάρτιση σε «προσωρινή θέση εργασίας», παίρνοντας ιδέες από
την Ευρωπαϊκή Ένωση, το Youth Guarantee και τα mini jobs, προγράμματα
εξαθλίωσης των ανέργων της Γερμανίας.
Γάλλος
σχεδιαστής υψηλής ραπτικής, με σπουδαία επιρροή στο χώρο της μόδας. Η
σχεδιαστική του αντίληψη αντιπροσωπεύει την κλασσική κομψότητα και
τονίζει τη θηλυκότητα.
Ο Κριστιάν Ντιόρ (Christian Dior) γεννήθηκε στις 21 Ιανουαρίου
1905 στο Γκραβίγ της Νορμανδίας και ήταν ο μικρότερος γιος ενός
βιομήχανου λιπασμάτων. Με πατρική υπόδειξη, σπούδασε πολιτικές επιστήμες
για να γίνει διπλωμάτης, αλλά ο ίδιος ήταν παθιασμένος με την τέχνη. Με
λεφτά του πατέρα του άνοιξε μια μικρή γκαλερί στο Παρίσι και πουλούσε
έργα καλλιτεχνών όπως ο Πάμπλο Πικάσο και ο Μαξ Ζακόμπ. Στις αρχές της δεκαετίας του '30 ο πατέρας του χρεοκόπησε και ο Κριστιάν αναγκάστηκε να κλείσει την γκαλερί.
Αυτοκράτορας
του Βυζαντίου από το 1071 έως το 1078. Ανήκε στη δυναστεία των Δουκάδων
(1059-1081), που ήλκε την καταγωγή της από την Παφλαγονία της Μικράς
Ασίας. Ήταν γνωστός και με το παρατσούκλι Παραπινάκιος ή Παραπινάκης,
επειδή πουλούσε το σιτάρι στους υπηκόους του ελλιποβαρές («παρά
πινακίω»).
Ο Μιχαήλ γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1050. Ήταν ο
πρεσβύτερος γιος του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Ι' Δούκα (1006-1067) και
της δεύτερης συζύγου του Ευδοκίας Μακρεμβολίτισσας (1021-1096), κόρη
του ευγενή Ιωάννη Μακρεμβολίτη και ανιψιάς του Πατριάρχη
Κωνσταντινουπόλεως Μιχαήλ Κηρουλάριου.
Το καλοκαίρι του 1929 η Αμερική ευημερούσε. Ο κόσμος δανειζόταν από τις τράπεζες για να παίξει στη Γουολ Στριτ. Ο δείκτης Ντόου Τζόουνς (DJIA) έφθασε στο υψηλότερο σημείο του, στις 381.17 μονάδες (3 Σεπτεμβρίου 1929). Οι χρηματιστηριακή αξία των μετοχών είχε αυξηθεί τόσο πολύ, που οι διορατικότεροι μιλούσαν για φούσκα έτοιμη να εκραγεί.
Οικονομικοί κύκλοι φοβούμενοι την κάμψη των τιμών των μετοχών άρχισαν να τις ρευστοποιούν. Στις 24 Οκτωβρίου 1929, 13 εκατομμύρια μετοχές άλλαξαν χέρια, αριθμός ρεκόρ για τα χρηματιστηριακά χρονικά (Μαύρη Πέμπτη). Πανικός άρχισε να καταλαμβάνει τους επενδυτές και τους χρηματιστές. Οι μεγάλοι παίκτες της
Γουόλ Στριτ άρχισαν να αγοράζουν μαζικά τα καλά χαρτιά (blue chips), σε
μια προσπάθεια να συγκρατήσουν την πτώση. Η τακτική αυτή είχε αποδώσει
στη χρηματιστηριακή κρίση του 1907, όχι όμως και τώρα.
Ο
όρος «Ηνωμένα Έθνη» είναι αμερικανικής εμπνεύσεως και συγκεκριμένα του
προέδρου Ρούζβελτ, ο οποίος αναφερόταν κατ' αρχάς στις συμμαχικές
δυνάμεις κατά του Άξονα. Έπειτα από διαβουλεύσεις τριών ετών, στις 24 Οκτωβρίου
του 1945, τα Ηνωμένα Έθνη μετεξελίχθηκαν σε μια «παγκόσμια ένωση κρατών
ταγμένη στην προώθηση της συνεργασίας στο διεθνές δίκαιο, την ασφάλεια
και την ειρήνη, την οικονομική ανάπτυξη και την κοινωνική ισότητα».
Τα
ιδρυτικά μέλη του Οργανισμού με έδρα τη Νέα Υόρκη ήταν 51, ανάμεσά τους
και η Ελλάδα. Σήμερα φθάνουν τα 191, όσα και τα κράτη του κόσμου. Ο ΟΗΕ
εκείνης της περιόδου αντανακλούσε τους συσχετισμούς δυνάμεων που
διαμορφώθηκαν μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Οι νικήτριες
δυνάμεις που ηγήθηκαν του πολέμου, όπως οι ΗΠΑ, Σοβιετική Ένωση, η
Γαλλία και η Μεγάλη Βρετανία, απέκτησαν και το δικαίωμα του «βέτο» στις
αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Ελληνίδα τραγουδίστρια, που ταυτίστηκε με το «Νέο Κύμα» του ελληνικού τραγουδιού στα μέσα της δεκαετίας του '60.
Η Αικατερίνη (Καίτη) Χωματά, με καταγωγή από τη Νάξο, γεννήθηκε στις 24 Οκτωβρίου
1946 στην Αθήνα και έζησε τα νεανικά της χρόνια στην Πλάκα. Σπούδασε
κλασσικό χορό και με το τραγούδι ασχολήθηκε εντελώς τυχαία στις αρχές
της δεκαετίας του '60, όταν εξαιτίας μιας αποβολής από το σχολείο,
βρέθηκε στην εκπομπή «Νέα Ταλέντα», που παρουσίαζε ο Γιώργος Οικονομίδης
στους ραδιοθαλάμους του ΕΙΡ στο Ζάππειο. Την άκουσε ο Αλέκος Πατσιφάς
(παραγωγός και ιδιοκτήτης της δισκογραφικής εταιρείας ΛΥΡΑ) και τη
σύστησε στον συνθέτη Γιάννη Σπανό, που εκείνη την εποχή πηγαινοερχόταν
μεταξύ Παρισιού και Αθήνας και αναζητούσε νέες και άφθαρτες φωνές.
Ο
συνθέτης ενθουσιάστηκε με τη φωνή της Καίτης Χωματά και της έδωσε το
πρώτο της τραγούδι «Μια αγάπη για το καλοκαίρι» (σε στίχους Γιώργου
Παπαστεφάνου), που υπήρξε μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του
ελληνικού τραγουδιού. Η Καίτη Χωματά ερμήνευσε με μοναδικό τρόπο τα
πρώτα τραγούδια του Γιάννη Σπανού, που σηματοδότησαν την αρχή του Νέου
Κύματος, ενός βραχύβιου μουσικού κινήματος, που κινούταν μεταξύ λαϊκού
και έντεχνου, με κύριο χαρακτηριστικό τις τρυφερές και φευγάτες
μπαλάντες, που εκτελούνταν από λίγα όργανα ή ακόμα συνηθέστερα από μία
κιθάρα και μία φωνή. Ο όρος «Νέο Κύμα» έχει νονό τον Γιάννη Σπανό και
αποτελεί μετάφραση του γαλλικού nouvelle vague.
Υπογράφεται η Συνθήκη της Βεστφαλίας, που τερματίζει τον Τριακονταετή
Πόλεμο και επιφέρει αλλαγές στην ισορροπία των δυνάμεων της Ευρώπης. Με
τη συνθήκη αναγνωρίζεται η ανεξαρτησία και η ουδετερότητα της Ελβετίας.
Στα
μέσα της δεκαετίας του '50 την Ουγγαρία κυβερνούσε το Εργατικό
(Κομμουνιστικό) Κόμμα με τις πλάτες του Κόκκινου Στρατού, που στάθμευε
στη χώρα από το Σεπτέμβριο του 1944. Δεν ήταν ιδιαίτερα καταπιεστικό,
όπως άλλα αδελφά κόμματα, αλλά είχε κακές επιδόσεις στον οικονομικό
τομέα. Το κομμουνιστικό στρατόπεδο ζούσε, άλλωστε, την εποχή της
αποσταλινοποίησης.
Ο ξεσηκωμός των κατοίκων της Βουδαπέστης ξεκίνησε στις 23 Οκτωβρίου
1956. Δειλά - δειλά με οικονομικά αιτήματα, στη συνέχεια με εκκλήσεις
για πολιτικές ελευθερίες. Μπροστάρηδες τέθηκαν οι φοιτητές του
Πολυτεχνείου της Βουδαπέστης, που ζητούσαν την εφαρμογή του αληθινού
σοσιαλισμού. Ακολούθησαν εργάτες και αγρότες.
Διπλή
πολεμική αναμέτρηση (3 και 23 Οκτωβρίου 42 π.Χ.), στο πλαίσιο της
εμφύλιας διαμάχης που ξέσπασε στη Ρώμη μετά τη δολοφονία του Ιουλίου
Καίσαρα. Ο στρατός της Δεύτερης Τριανδρίας με επικεφαλής τον Μάρκο
Αντώνιο και τον Οκταβιανό επικράτησε των δυνάμεων των δολοφόνων του
Καίσαρα, Μάρκου Ιούνιου Βρούτου και Γάιου Κάσσιου Λογγίνου στην πεδιάδα
των Φιλίππων, πλησίον της σημερινής Καβάλας, και ανέκτησε τον έλεγχο της
ρωμαϊκής επικράτειας.
Μετά τη δολοφονία του Ιουλίου Καίσαρα στη Ρώμη (15 Μαρτίου
44 π.Χ.), οι επικεφαλής της «δημοκρατικής» συνωμοσίας Κάσσιος και
Βρούτος διέφυγαν στις ανατολικές επαρχίες, όπου κατείχον
πολιτικοστρατιωτικές θέσεις, ο μεν Κάσιος στη Συρία, ο δε Βρούτος στη
Μακεδονία. Αφού έγιναν κύριοι της κατάστασης στις επαρχίες τους, ένωσαν
τις δυνάμεις τους για να αντιμετωπίσουν το στρατό των υποστηρικτών του
δολοφονηθέντος ηγέτη.
Η μεγαλύτερη μουσική ιδιοφυΐα της Ελλάδας, ο Μάνος Χατζιδάκις, γεννήθηκε στις 23 Οκτωβρίου
του 1925 στην Ξάνθη, «τη διατηρητέα κι όχι την άλλη, τη φριχτή, που
χτίστηκε μεταγενέστερα από τους εσωτερικούς της ενδοχώρας μετανάστες»,
όπως έλεγε και ο ίδιος.
Ήταν γιος του δικηγόρου Γεωργίου Χατζιδάκι
και της Αλίκη Αρβανιτίδου. Μετά τον χωρισμό των γονιών του, το 1932, ο
Μάνος Χατζιδάκις με τη μητέρα του και την αδελφή του εγκαθίστανται
οριστικά στην Αθήνα.
Διεξάγεται η δεύτερη Μάχη των Φιλίππων
ανάμεσα στους στρατούς του Βρούτου από τη μία πλευρά και των Μάρκου
Αντωνίου και Οκταβιανού από την άλλη. Ο Βρούτος, ο εκ των δολοφόνων του
Ιουλίου Καίσαρα, ηττάται και αυτοκτονεί.
Κυκλοφορία νέου τόμου του ελληνικού κόμικ «Μικρός ήρωας»
Μικρός ήρωας1953. Στον απόηχο του πολέμου, της Κατοχής και του
εμφύλιου σπαραγμού, ένας «Μικρός ήρωας» και η παρέα του κατάφεραν, με το
θάρρος τους και την απλή κατανοητή τους γλώσσα, να αναδείξουν την
πατριωτική υπερηφάνεια και την ομόνοια, μέσα από τον αγώνα τους για την
απελευθέρωση της Ελλάδας από το ζυγό των κατακτητών, κατά τη διάρκεια
της τριπλής κατοχής της χώρας μας, από Γερμανούς, Ιταλούς και
Βούλγαρους.
Αιγυπτιώτης
ηθοποιός του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης. Η
κινηματογραφική ατάκα του «Μας αγαπάνε οι Γερμανοί. Σαν φίλοι ήρθανε»
έμεινε ιστορική...
Ο Δήμος (Δημήτρης) Σταρένιος γεννήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου
1909 στο Κάιρο. Το 1932 ήρθε στην Ελλάδα και γράφτηκε στη Σχολή του
Εθνικού Θεάτρου ως εξαιρετικό ταλέντο. Τον επόμενο χρόνο έκανε το
θεατρικό του ντεμπούτο με τον θίασο της Αλίκης (Θεοδωρίδου) στην κομεντί
του Μπέρνσταϊν Ευτυχία.
Το ταλέντο του αναγνωρίσθηκε
αμέσως και το γεγονός αυτό του άνοιξε το δρόμο για να συνεργασθεί με
σχεδόν όλους τους μεγάλους ηθοποιούς της ελληνικής σκηνής (Κατερίνα, Μελίνα Μερκούρη, Τίτο Βανδή, Αλέκο Αλεξανδράκη, Λάμπρο Κωνσταντάρα, Βίλμα Κύρου, Αλίκη Βουγιουκλάκη, Δημήτρη Χορν κ.ά.).
Συμφωνική
σουίτα του Νικολάι Ρίμσκι - Κόρσακοφ (1844-1908), που βασίζεται στην
πασίγνωστη αραβική συλλογή ανατολίτικων ιστοριών με τίτλο Χίλιες και μία νύχτες.
Από το πιο γνωστά έργα του σπουδαίου και επιδραστικού ρώσου συνθέτη,
που θεωρείται ένας από τους κορυφαίους ενορχηστρωτές όλων των εποχών.
Το έργο αποτελείται από τέσσερα μέρη:
Οι
ΗΠΑ έχουν τέσσερις επιλογές προκειμένου είτε να επιλύσουν ή να
περιορίσουν την κρίση στη Συρία. Καμία από αυτές όμως δεν είναι
ενθαρρυντικές. Γιατί θα πρέπει η Ουάσινγκτον να θέσει το πρόβλημα σε νέο
πλαίσιο και ποιος είναι ο ρόλος της Τουρκίας.
Δεν
ζηλεύω τους αξιωματούχους της Ουάσινγκτον που έχουν επιφορτιστεί την
κατάρτιση σχεδίου για επίλυση, ή τουλάχιστον περιορισμό, της κρίσης στη
Συρία. Όμως, δεν θα είχε όφελος να πούμε πως ο χρόνος για δράση ήταν
πριν από τρία χρόνια.
The
soldiers noted that the first night in Berlin was unnaturally quiet.
They heard people dancing and laughing, but no sounds of fighting were
audible except for the occasional distant sound of Soviet artillery.They
walked from West to East Berlin, to a brewery near the Hermannplatz.
Here the fighting began, with Hitler Youth firing Panzerfausts at Soviet
tanks belonging to advance guards near the Tempelhof Aerodrome. Soon
some members of the Sturmbataillon joined the Hitler Youth in tank
hunting sorties.
John
Robert Fox (May 18, 1915–December 26, 1944) was an American soldier who
was killed in action when he deliberately called for artillery fire on
his own position, after his position was overrun, in order to defeat a
German attack in the vicinity of Sommocolonia, northern Italy during
World War II. He posthumously received the Medal of Honor in 1997, for
willingly sacrificing his life.
Fox
was born in Cincinnati, Ohio May 18, 1915, and attended Wilberforce
University, participating in ROTC under Aaron R. Fisher and graduating
with a commission of second lieutenant in 1940. He was 29 years old when
he called artillery fire on his own position the day after Christmas in
1944, for which he was posthumously awarded the Distinguished Service
Cross in 1982. More than fifty years after his death, Fox was awarded
the Medal of Honor. He is buried in Colebrook Cemetery in Whitman,
Massachusetts.
In the early 1990s it was determined that
African-American soldiers had been denied consideration for the Medal of
Honor solely due to their race. After a review, seven African-American
soldiers had their Medals upgraded in January, 1997 to the Medal of
Honor; First Lieutenant Fox was one of the seven.
Ο Αλή Πασάς με τον γιο του Μουχτάρ, έπειτα από σφοδρή επίθεση,
καταλαμβάνουν την Πρέβεζα, την οποία υπερασπίζονται 1.000 Έλληνες και
Γάλλοι υπό τον Στρατηγό Λα Σαλσέ. Ο Αλή στέλνει πεσκέσι στον Σουλτάνο
τέσσερα σακιά με κεφάλια Γάλλων και Ελλήνων μαχητών. (Η Μάχη της Νικόπολης)
Τον Οκτώβριο του 1923 η Ελλάδα βάδιζε ολοταχώς για τις εκλογές της 2ας Δεκεμβρίου, τις οποίες είχε προκηρύξει η βενιζελική Επαναστατική Επιτροπή υπό τον Νικόλαο Πλαστήρα, που κυβερνούσε δικτατορικά, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Πρωθυπουργός ήταν το ηγετικό στέλεχος της Επανάστασης, Στυλιανός Γονατάς, ο οποίος φρόντισε να πριμοδοτήσει τα βενιζελικά κόμματα με ένα εκλογικό νόμο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τους.
Πολεμική αναμέτρηση, που διεξήχθη στις 22 Οκτωβρίου
1798 στα ερείπια της αρχαίας Νικόπολης, με αντιπάλους τους
Τουρκαλβανούς του Αλή Πασά από τη μία πλευρά και τις δυνάμεις Γάλλων και
Ελλήνων από την άλλη. Ο Αλή με υπέρτερο στρατό νίκησε και κατέλαβε την
Πρέβεζα.
Μετά τη συνθήκη του Κάμπο Φόρμιο (17 Οκτωβρίου
1797), με την οποία ο Ναπολέων Βοναπάρτης κατέλυσε τη Γαληνοτάτη
Δημοκρατία της Βενετίας, όλες οι ενετικές κτήσεις, ανάμεσά τους και η
πόλη της Πρέβεζας, περιήλθαν στην κατοχή της Επαναστατικής Γαλλίας. Μία
δύναμη 280 γρεναδιέρων υπό τον στρατηγό Ζαν ντε λα Σαλσέτ (1759-1834)
εγκαταστάθηκε στην Πρέβεζα κι έγιναν δεκτοί με ενθουσιασμό από το ντόπιο
ελληνικό στοιχείο.
Ήταν 15 Οκτωβρίου
του 1962, όταν ο αμερικανός πρόεδρος Τζον Κένεντι πληροφορήθηκε από τις
υπηρεσίες κατασκοπίας ότι 42 σοβιετικοί βαλλιστικοί πύραυλοι με
πυρηνικές κεφαλές, βρίσκονταν εγκατεστημένοι στην Κούβα και μπορούσαν
μέσα σε λίγα λεπτά να πλήξουν οποιαδήποτε πόλη των ΗΠΑ. Την ανάπτυξή
τους είχε επιτρέψει ο Φιντέλ Κάστρο, φοβούμενος αμερικανική επέμβαση.
Οι δεκατρείς μέρες που ακολούθησαν ήταν οι πιο επικίνδυνες που πέρασε η ανθρωπότητα. Στις 22 Οκτωβρίου
ο πρόεδρος Κένεντι ανακοίνωσε ότι το αμερικανικό Ναυτικό θα επέβαλλε
αποκλεισμό της Κούβας και θα προχωρούσε στην «κατάσχεση επιθετικών όπλων
και συναφούς υλικού» που σοβιετικά σκάφη θα επιχειρούσαν ενδεχομένως να
τα παραδώσουν στην Κούβα. Τις επόμενες ημέρες σοβιετικά πλοία που
κατευθύνονταν προς την Κούβα άλλαξαν πορεία και απομακρύνθηκαν από τη
ζώνη του αποκλεισμού.
Έλληνας πεζογράφος, κύριος εκπρόσωπος του ηθογραφικού διηγήματος με τους Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη
και Γεώργιο Βιζυηνό και ο κατ' εξοχήν εκπρόσωπος του νατουραλισμού στη
νεοελληνική λογοτεχνία. Πιο γνωστά έργα του είναι η συλλογή διηγημάτων Λόγια της Πλώρης και η νουβέλα Ο Ζητιάνος.
Ο
Ανδρέας Καρκαβίτσας γεννήθηκε το 1865 στα Λεχαινά Hλείας. Ήταν το
μεγαλύτερο από τα έντεκα παιδιά του ρουμελιώτη Δημητρίου Καρκαβίτσα και
της ντόπιας Άννας Σκαλτσά. Έμαθε τα πρώτα γράμματα στη γενέτειρά του και
δεκατριών χρόνων πήγε στην Πάτρα για γυμνασιακές σπουδές. Την περίοδο
αυτή χρονολογείται ο άτυχος έρωτάς του για την Ιολάνθη Βασιλειάδη, από
τη μορφή της οποίας θεωρείται πως εμπνεύστηκε για την ηρωίδα της Λυγερής (1896).
Κυπριακής καταγωγής μουσικοσυνθέτης, με σπουδαία προσφορά στο έντεχνο λαϊκό τραγούδι.
Ο Εμμανουήλ Λοΐζος γεννήθηκε στις 22 Οκτωβρίου
1937 στο χωριό Άγιοι Βαβατσινιάς της επαρχίας Λάρνακας. Ήταν το
μοναδικό παιδί του Ανδρέα Λοΐζου και της Δέσποινας Μανάκη, κόρης
γεωπόνου από τη Ρόδο. Η οικογένειά του μετακόμισε στην Αλεξάνδρεια της
Αιγύπτου προς αναζήτηση καλύτερης τύχης, όταν ο Μάνος ήταν επτά ετών.
Με
τη μουσική ασχολήθηκε από τα μαθητικά του χρόνια. Γράφτηκε σε τοπικό
Ωδείο και άρχισε να μαθαίνει βιολί, αλλά κατέληξε στην κιθάρα. Μετά την
αποφοίτησή του από το Αβερώφειο Γυμνάσιο της Αλεξάνδρειας το 1955 ήλθε
στην Αθήνα και γράφτηκε αρχικά στη Φαρμακευτική Σχολή και στη συνέχεια
στην ΑΣΟΕΕ. Στις αρχές του 1960 ήλθε η μεγάλη στροφή στη ζωή του, όταν
αποφάσισε να εγκαταλείψει τις σπουδές του και να ασχοληθεί αποκλειστικά
με τη μουσική.
Ελληνικής καταγωγής αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ.
Ο Γεώργιος Κολβοκορέσης (George Colvocoresses) γεννήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 1816 στη Χίο και καταγόταν από αρχοντική οικογένεια του νησιού. Κατά τη Σφαγή της Χίου
από τους Οθωμανούς Τούρκους, πιάστηκε αιχμάλωτος με τη μητέρα και τις
δύο αδελφές του, ενώ τα υπόλοιπα έξι αδέλφια του σκοτώθηκαν.
