Ετικέτες

Σάββατο 25 Απριλίου 2015

Βασιζόμενοι στους Κούρδους



Kurdistan-syrien-2-67070Denise Natali

Οι προοπτικές των Peshmerga κατά του ISIS 24/04/2014 (www.foreignaffairs.gr)

Στο Ιράκ και στην Συρία, η καθοδηγούμενη από τις ΗΠΑ εκστρατεία εναντίον του Ισλαμικού Κράτους [1] (ISIS) βασίζεται ιδιαίτερα στους Κούρδους Peshmerga [2], ως συμμαχική στρατιωτική δύναμη. Από την στιγμή που ξεκίνησαν οι διεθνείς αεροπορικές επιδρομές τον Σεπτέμβριο του 2014, οι Peshmerga απέκτησαν [3] περίπου 25-30% των εδαφών που έχασε το ISIS. Τα εδαφικά κέρδη περιόρισαν επίσης την πρόσβαση του ISIS σε πόρους πετρελαίου και φυσικού αερίου, στραγγίζοντας μερικές από τις ροές εσόδων του. Αλλά οι Peshmerga δεν αποτέλεσαν μια ξεκάθαρη ιστορία επιτυχίας˙ οι δυνάμεις Peshmerga χρησιμοποιούν συμμαχικές αεροπορικές επιδρομές για να οικοδομήσουν εδαφικές και δημογραφικές αλλαγές που ανταγωνίζονται τους Σουνίτες Άραβες –ακριβώς ˙εκείνες τις κοινότητες που χρειάζονται οι Ηνωμένες Πολιτείες στο πλευρό τους για να υποβαθμίσουν το ISIS. Η συμμαχική στρατιωτική υποστήριξη στους Κούρδους Peshmerga στην Συρία ενοχλεί επίσης την Τουρκία, μια σημαντική περιφερειακή σύμμαχο, και κάνει ακόμα δυσκολότερη την δημιουργία ενός κοινού περιφερειακού πλαισίου δράσης.

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΜΟΥ
Οι Κούρδοι είναι ένας αφοσιωμένος και ρεαλιστικός εταίρος στην μάχη κατά του ISIS. Οι Κούρδοι Peshmerga μάχονται ριζοσπαστικές ισλαμιστικές ομάδες επί χρόνια και έχουν ένα ιστορικό επίτευξης πολιτικά ωφέλιμων συμμαχιών για την προστασία των συμφερόντων και της επικράτειάς τους. Κατά την διάρκεια του εμφυλίου πολέμου των Κούρδων στα τέλη της δεκαετίας του 1990, οι τάξεις Peshmerga του Ιρακινού Κουρδιστάν αγωνίστηκαν κατά του Ισλαμικού Κινήματος του Κουρδιστάν [4]. Στο Ιράκ της εποχής μετά τον Σαντάμ, πολέμησαν στο πλευρό των δυνάμεων των ΗΠΑ για την απομάκρυνση της Ανσάρ αλ-Ισλάμ [5] από το έδαφός τους. Κατά την διάρκεια της εξέγερσης της αλ-Κάιντα, η Περιφερειακή Κυβέρνηση του Κουρδιστάν (KRG) διαπραγματεύθηκε συμφωνίες ασφάλειας και πληροφοριών με την Άγκυρα, την Τεχεράνη, την Βαγδάτη και τοπικούς ηγέτες για να διασφαλίσει τα σύνορά της, παράλληλα με την δημιουργία εμπορικών και πολιτικών συμφωνιών. Παρά τις απειλές απόσχισης από το Ιράκ πριν από λιγότερο από έναν χρόνο, η Περιφερειακή Κυβέρνηση του Κουρδιστάν βρίσκεται πλέον σε συνεργασία με τις ιρακινές δυνάμεις ασφαλείας (ISF) για να σχηματίσουν μια κοινή επιτροπή ασφαλείας με τις σουνιτικές αραβικές δυνάμεις. Μαζί, σχεδιάζουν να βοηθήσουν στην απελευθέρωση της Μοσούλης. Στην Συρία, το Κόμμα Δημοκρατικής Ένωσης (PYD), που σχετίζεται με το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα (ΡΚΚ), διατηρεί μια σιωπηρή συμφωνία με τον Σύριο ηγέτη, Μπασάρ αλ-Άσαντ, και έχει τον πραγματικό έλεγχο του κοιτάσματος πετρελαίου Rumeilan, που παρέχει στην οργάνωση κρατικά έσοδα με αντάλλαγμα την παροχή βοήθειας σε ό, τι αφορά την ασφάλεια στα αυτόνομα καντόνια των Κούρδων στην βόρεια Συρία.
Οι Κούρδοι κάνουν επίσης ελιγμούς μέσα από την ξεκάθαρα τοπική εκστρατεία κατά του ISIS εδραιώνοντας συμφωνίες με τους ηγέτες διαφόρων εδαφών. Στην επαρχία της Νινευή στο βόρειο Ιράκ, ο Μασούντ Μπαρζανί, πρόεδρος της Περιφερειακής Κυβέρνησης του Κουρδιστάν, και ο Abdullah al-Yawar, επικεφαλής της φυλής Shammar που έχει επηρεαστεί από την Σαουδική Αραβία, ένωσαν τις δυνάμεις τους για να διεκδικήσουν στρατηγικά εδάφη κατά μήκος των συνόρων Ιράκ-Συρίας. Στην Ερμπίλ, ο Μπαρζανί προστατεύει επίσης τον «εξορισμένο κυβερνήτη» της Μοσούλης, Atheel al-Nujaifi, που οικοδομεί μια σουνιτικο-αραβική εθνική φρουρά για την καταπολέμηση του ISIS. Στο Κιρκούκ και την Ντιγιάλα, οι Peshmerga από την Πατριωτική Ένωση του Κουρδιστάν (PUK) του Τζαλάλ Ταλαμπανί αγωνίζονται στο πλευρό των ιρανικών δυνάμεων, της σιιτικής πολιτοφυλακής, του ISF και του PKK για να αντιμετωπίσουν το ISIS. Οι Κούρδοι Peshmerga επίσης συνεργάζονται και με τις νεοσυσταθείσες πολιτοφυλακές των μειονοτικών ομάδων των Shabak, των Ασσυρίων και των Yezidi για να εξασφαλίσουν τα επίμαχα εδάφη. Ομοίως, στην Συρία, το PYD διόρισε τον αρχηγό της φυλής Shammar, Daham al-Hadi, ως συμπρόεδρο του καντονιού Τζαζίρα, το μεγαλύτερο από τα τρία κουρδικά αυτόνομα εδάφη. Οι στρατιωτικές δυνάμεις και η στρατιωτική πτέρυγα του PYD, οι Λαϊκές Μονάδες Προστασίας, έχουν επίσης πολεμήσει το ISIS τόσο στο πλευρό του Ελεύθερου Συριακού Στρατού στο Κομπανί όσο και παράλληλα με τις δυνάμεις του Ασάντ και ορισμένες σουνιτικο-αραβικές φυλές στο Καμισλί.
Αυτές οι συμμαχίες, μαζί με τις συμμαχικές αεροπορικές επιδρομές, έχουν αποδώσει καρπούς. Οι Κούρδοι του Ιράκ ισχυρίζονται ότι ανακατέλαβαν περίπου 10.500 μίλια εδάφους από το ISIS ενώ ταυτόχρονα προσφέρουν καταφύγιο σε σχεδόν δύο εκατομμύρια πρόσφυγες και εσωτερικά εκτοπισμένους, το 19% των οποίων είναι Σουνίτες Άραβες. Η Ντιγιάλα είναι πλέον η μόνη επαρχία του βόρειου Ιράκ που δεν έχει παρουσία του ISIS. Το Κομπανί και περίπου 100 χωριά στα περίχωρα της Συρίας έχουν ελευθερωθεί από το ISIS. Τα οφέλη αυτά συμπίπτουν με τις συντονισμένες μάχες των Κούρδων και των Σουνιτών Αράβων γύρω από το Χαλέπι, που ανάγκασαν το ISIS να οπισθοχωρήσει στα προπύργια του Ρακκά, του Ντέιρ αλ-Ζορ, της πόλης αλ-Χασάκα και της γύρω περιοχής.
ΤΑ ΛΑΦΥΡΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
Ακόμα κι έτσι, η συμμαχική στρατηγική και οι κουρδικές επιτυχίες εναντίον του ISIS δημιουργούν τα δικά τους πολιτικά προβλήματα, επιτρέποντας στους Κούρδους να λάβουν μέτρα κατά των Σουνιτών Αράβων γειτόνων τους που εκτείνονται πέρα από τα ζητήματα σχετικά με την καταπολέμηση του ISIS. Οι προσπάθειες της KRG να επανακαθορίσει τα εσωτερικά σύνορα του Ιράκ έχουν κορυφωθεί καθώς οι συμμαχικές αεροπορικές επιδρομές έχουν επιτρέψει ακούσια στους Peshmerga να διεκδικήσουν εκτάσεις που μέχρι πρότινος βρίσκονταν υπό τον έλεγχο του ISIS σαν μέρος της Περιφέρειας του Κουρδιστάν -σε βάρος των Σουνιτών Αράβων. Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση της οργάνωσης Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων [6], οι Peshmerga του Ιρακινού Κουρδιστάν εμποδίζουν τις κοινότητες των Σουνιτών Αράβων να επιστρέψουν στα εδάφη από τα οποία έχει εξωθεί το ISIS, καταλαμβάνοντας τα σπίτια των Σουνιτών Αράβων και περιορίζοντας χιλιάδες Άραβες σε «ζώνες ασφαλείας» στο εσωτερικό των επίμαχων περιοχών. Οι Άραβες βουλευτές του Ιράκ έχουν κάνει σκληρή κριτική στις υφαρπαγές εδαφών από τους Κούρδους και την επακόλουθη εκτόπιση των Αράβων χωρικών που διεξάγονταν στο πλαίσιο του «προσχήματος καταπολέμησης του ISIS [7]». Παρά το γεγονός ότι ορισμένοι Κούρδοι αξιωματούχοι δηλώνουν ότι οι επίμαχες περιοχές -εδάφη που διεκδικούν εξίσου η ιρακινή κυβέρνηση και η KRG- δεν είναι πια θέμα αντιπαράθεσης, οι Άραβες του Ιράκ υποστηρίζουν το αντίθετο.
Η απειλή του ISIS και οι εκστρατείες κατά του ISIS δημιουργούν επίσης μια αντίδραση κατά των Αράβων στο εσωτερικό της Περιφέρειας του Κουρδιστάν, όπου οι αγριότητες του ISIS, τα αυξημένα μέτρα ασφαλείας, η υπερχείλισης προσφύγων και η τεταμένη οικονομία δημιουργούν ένα περιβάλλον φόβου και δυσπιστίας. Παρά τις πολιτικές συμφωνίες που σχηματίστηκαν ανάμεσα στους Άραβες και τους Κούρδους κατά του ISIS, το όποιο ταξίδι προς και εντός της Περιφέρειας του Κουρδιστάν που κάνει κανείς ως Άραβας είναι γεμάτο δυσκολίες και διακρίσεις, που ενισχύουν τις ενδοκοινοτικές και εθνικές διαιρέσεις. Ενώ οι Κούρδοι μπορούν να ταξιδεύουν σε ολόκληρο το Ιράκ, οι Άραβες του Ιράκ χρειάζονται εγγυητές για να μπορέσουν να ζήσουν και να εργαστούν στην περιοχή του Κουρδιστάν, ενώ ακόμα και τότε δεν τους επιτρέπεται η κατοχή γης ή το δικαίωμα ίσων παροχών με τους Κούρδους πολίτες. Ένας Άραβας άνδρας δεν μπορεί να ταξιδέψει στην περιοχή του Κουρδιστάν χωρίς να έχει εξασφαλίσει βίζα, ενώ ακόμα και τότε θα ανακριθεί για ώρες στα σημεία ελέγχου ή είναι ακόμα πιο πιθανό να του απαγορευθεί εντελώς η είσοδος. Μόλις βρεθούν στο εσωτερικό του Κουρδιστάν, οι Άραβες δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν ελεύθερα εντός και μεταξύ των επαρχιών χωρίς να κινήσουν υποψίες στους Κούρδους αξιωματούχους ασφαλείας, αποκλειστικά γιατί είναι Άραβες. Αν ο πρωθυπουργός, Haider al -Abadi, καταφέρει να συμβιβάσει τις σουνιτικές και τις σιιτικές αραβικές ομάδες, αν οι Σουνίτες δημιουργήσουν την δική τους περιοχή στο εσωτερικό του Ιράκ, ή είτε οι Άραβες είτε οι Κούρδοι αναλάβουν μονομερώς την κυριότητα των επίμαχων περιοχών, οι εντάσεις θα μπορούσαν να βαθύνουν στο Κιρκούκ και κάποια τμήματα της Μοσούλης. Παρά τις σεχταριστικές εντάσεις, οι Άραβες του Ιράκ παραμένουν προσηλωμένοι στην εδαφική ακεραιότητα του Ιράκ και δεν υποστηρίζουν τους ισχυρισμούς της KRG σχετικά με τα εδάφη, τους πόρους και τα έσοδα. Ειδικότερα, οι Σουνίτες, οι οποίοι κατέλαβαν τα επίμαχα εδάφη μαζί με Κούρδους και μειονοτικές ομάδες, θεωρούν την Μοσούλη ως τον πυρήνα του εθνικισμού των Σουνιτών Αράβων και το Κιρκούκ ως μια «απολύτως απαραίτητη περιοχή για το Ιράκ». Ομοίως, οι Κούρδοι θεωρούν αυτά τα εδάφη, ιδιαίτερα το Κιρκούκ, ως «την καρδιά του Κουρδιστάν που αιμορραγεί». Μετά την κατάκτηση του Κιρκούκ πέρυσι, κάποιοι αξιωματούχοι της KRG επιβεβαίωσαν ότι δεν θα επέτρεπαν ποτέ στους Άραβες να ανακαταλάβουν αυτά τα εδάφη. Η περιφερειακή κυβέρνηση του Κουρδιστάν έχει υπογράψει συμβόλαια με μεγάλες αμερικανικές διεθνείς πετρελαϊκές εταιρείες στην επαρχία της Νινευή στην Μοσούλη -περιοχές που διεκδικούνται και από Σουνίτες- και είναι απίθανο να παραχωρήσει οικειοθελώς τον έλεγχο των συγκεκριμένων πόρων.
Τα εθνικά ρήγματα αναδύονται και στην Συρία, γεγονός που βοηθά την κυβέρνηση του Άσαντ και το ISIS να παραμένουν επίκαιρα και ενισχύουν την επιρροή τους σε όλη την χώρα. Το PYD έχει χρησιμοποιήσει τις συμμαχικές αεροπορικές επιδρομές και τις στρατιωτικές επιτυχίες του για να προσπαθήσει να επεκτείνει τα σύνορα των αυτόνομων καντονιών του. Έχει επίσης κατηγορηθεί για βίαιη εκτόπιση Σουνιτών Αράβων από τα σπίτια τους, γεγονός το οποίο με την σειρά του έχει γίνει εργαλείο στρατολόγησης για το ISIS [8]. Η πολιτική συμφωνία μεταξύ του PYD και της φυλής Shammar, όχι μόνο δεν κατάφερε να εξελιχθεί σε μια μεγαλύτερη συμμαχία ανάμεσα στους Σουνίτες Άραβες και τους Κούρδους, αλλά ενίσχυσε και την υποστήριξη προς το ISIS στο εσωτερικό των ανταγωνιστικών φυλών των Σουνιτών Αράβων.
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ ΑΠΕΙΛΕΣ, ΚΟΥΡΔΙΚΕΣ ΦΙΛΟΔΟΞΙΕΣ
Η φύση της εκστρατείας κατά του ISIS εμποδίζει επίσης την δημιουργία ενός κοινού περιφερειακού πλαισίου δράσης για το Ιράκ και την Συρία. Χρησιμοποιώντας τους Κούρδους ως τοπικούς εταίρους για την προστασία των κουρδικών περιοχών, στην αρχή τουλάχιστον, ο συνασπισμός έχει ενθαρρύνει ακούσια τον διασυνοριακό κουρδικό εθνικισμό, νομιμοποίησε το PYD και το ΡΚΚ, ενώ ενέτεινε τις διαφορές στις προτεραιότητες της Τουρκίας σε ό, τι αφορά την ασφάλεια. Καθώς το PYD κερδίζει κάποια αναγνώριση και αίσθηση δύναμης, κι ενώ οι παράλληλες δομές που βρίσκονται υπό τον έλεγχο του ΡΚΚ εγκαθίστανται στην νοτιοανατολική Τουρκία, η Άγκυρα βλέπει τον χειρότερό της εφιάλτη να γίνεται πραγματικότητα: Την ανάδυση μιας ακόμα αυτόνομης κουρδικής περιοχής στα νότια σύνορά της, η οποία θα μπορούσε να υπονομεύσει την εδαφική ακεραιότητα της Τουρκίας. Οι τάσεις αυτές, καθώς και η ικανότητα επιβίωσης του Ασάντ κι οι επικείμενες εκλογές στην Τουρκία τον Ιούνιο, είναι πιθανό να καθυστερήσουν περαιτέρω την κουρδική ειρηνευτική διαδικασία και να ενθαρρύνουν την δημιουργία εντάσεων μεταξύ της Άγκυρας και των Κούρδων που επηρεάζονται από το PKK. Επίσης, είναι πιθανό να ενισχύσουν για την Άγκυρα την σημασία της στόχευσης του ΡΚΚ και της απομάκρυνσης του Άσαντ πριν την νίκη τους ενάντια στο ISIS. Παρά το γεγονός ότι η τουρκική Βουλή εξουσιοδότησε τον στρατό της να κάνει επιδρομές στο Ιράκ και την Συρία τον Οκτώβριο του 2014, επιβεβαίωσε επίσης ότι [9] «τρομοκρατικά στοιχεία του παράνομου ΡΚΚ εξακολουθούν να υπάρχουν στο βόρειο Ιράκ». Η Άγκυρα εξακολουθεί να ανησυχεί ιδιαίτερα για την πιθανότητα περάσματος στο ΡΚΚ των όπλων που χρησιμοποιούνται κατά του ISIS την ώρα που προσπαθεί να αφοπλίσει την συγκεκριμένη ομάδα.
Η προσπάθεια αντιμετώπισης του ISIS έχει επίσης ενισχύσει την εξάρτηση των Κούρδων από το Ιράν σε ό, τι αφορά την ασφάλεια, η οποία τρέφει τις πολιτικές και διακοινοτικές εντάσεις. Σε αντίθεση με την Άγκυρα, κάτι που αρνήθηκε να παράσχει στρατιωτική υποστήριξη στο Ερμπίλ και το Kobani κατά την σφοδρή επίθεση κατά του ISIS, η Τεχεράνη έστειλε άμεσα το ιρανικό της αντιτρομοκρατικό τάγμα (που αποτελεί μέρος των Φρουρών της Επανάστασης) στα επίμαχα εδάφη, καθώς και σε άλλες περιοχές του Ιράκ, για την καταπολέμηση του ISIS. Οι περισσότεροι Κούρδοι του Ιράκ αναγνωρίζουν τον βασικό ρόλο του Ιράν στην διασφάλιση των ανατολικών συνόρων του Ιράκ και την εκδίωξη του ISIS από μερικά από τα ασφαλή καταφύγια του. Το πρόβλημα, ωστόσο, είναι η αυξανόμενη παρουσία του σιιτικού στρατού που έχει την υποστήριξη του Ιράν στα επίμαχα βόρεια εδάφη του Ιράκ, ιδιαίτερα στο Κιρκούκ, κάτι που επιδεινώνει τις σχέσεις με ορισμένες κουρδικές κοινότητες. Ενώ οι Κούρδοι Peshmerga επιμένουν αποκλειστικά στον έλεγχο του Κιρκούκ και άλλων περιοχών που θεωρούν ότι είναι μέρος της Περιφέρειας του Κουρδιστάν, οι σιιτικές πολιτοφύλακες επιμένουν ότι αποτελούν μέρος του ιρακινού κράτους.
Επιπλέον, η αντίσταση κατά του ISIS έχει διχάσει περαιτέρω την ηγεσία των Peshmerga, υπονομεύοντας την αποτελεσματικότητά της. Παρά την δέσμευσή τους για καταπολέμηση του ISIS, οι Κούρδοι μαχητές δεν ενώνονται υπό μια κοινή διοίκηση. Το Δημοκρατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (KDP) και το PUK των Peshmerga επιχειρούν σε διαφορετικές περιοχές, με υποστήριξη από διάφορους τοπικούς προστάτες που επιθυμούν να επωφεληθούν από το κενό που έχει δημιουργηθεί στην ασφάλεια του Ιράκ. Ενώ οι δυνάμεις του Μπαρζανί και του KDP συνδέονται με την Τουρκία και τους ηγέτες των Σουνιτών Αράβων που στηρίζονται από την Τουρκία, το PUK και το Gorran συνεργάζονται στενά με το Ιράν και ορισμένες σιιτικές πολιτοφυλακές. Οι κουρδικές ομάδες χρησιμοποιούν επίσης στρατιωτική βοήθεια για να προωθήσουν την δική τους πολιτική ατζέντα. Οι αντιπαλότητες μεταξύ των μελών του PUK και του KDP καθώς και ανάμεσα στο ΡΚΚ και το KDP, έχουν ενταθεί εξαιτίας του ανταγωνισμού τους σε ό, τι αφορά τις τοπικές εκλογικές περιφέρειες, τα έσοδα, την εξουσία και την ηγεσία. Την ώρα που μαίνεται ο πόλεμος εναντίον του ISIS, η περιοχή του Κουρδιστάν παραμένει ιδιαίτερα κατακερματισμένη, με κάποιους να απαιτούν την λήξη της προεδρικής θητείας του Μπαρζανί και άλλους να επιδιώκουν την συνέχισή της.
ΚΕΡΔΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕΤΑ ΤΟ ISIS
Οι εδαφικές νίκες των Peshmerga έχουν ευρύτατες συνέπειες για την περιφερειακή σταθερότητα. Αν οι πολιτικοί και οι στρατιωτικοί στις Ηνωμένες Πολιτείες επιθυμούν να βασιστούν στους Κούρδους εταίρους τους για την υποβάθμιση και την καταστροφή του ISIS, θα πρέπει να κατανοήσουν τις περίπλοκες τοπικές δυναμικές των συμμαχιών τους και τις συνέπειες που θα έχουν για τους μακροπρόθεσμους στρατηγικούς στόχους. Με την άνευ όρων παροχή όπλων στην Περιφερειακή Κυβέρνηση του Κουρδιστάν και χωρίς να προσφέρουν αντίστοιχη υποστήριξη στις σουνιτικές αραβικές ομάδες που αντιτίθενται στο ISIS, η συμμαχία τροφοδότησε ακούσια τις φιλοδοξίες των Κούρδων εθνικιστών, μετατόπισε την ισορροπία δυνάμεων στο βόρειο Ιράκ και αναζωπύρωσε βαθιά ριζωμένες διαμάχες σχετικά με τα επίμαχα εδάφη και τους πόρους . Η συμμαχία θα πρέπει να εφαρμόσει ελέγχους στους Κούρδους εταίρους για να βεβαιωθεί ότι δεν χρησιμοποιείται εξωτερική στρατιωτική βοήθεια, έστω και εμμέσως, κατά των Σουνιτών ή άλλων μη στρατιωτικών κοινοτήτων που δεν αποτελούν μέρος του ISIS. Για τον σκοπό αυτόν, ο συνασπισμός θα πρέπει να συνεχίσει να παρέχει όπλα στους Κούρδους μέσω της Βαγδάτης, να επιβλέπει πιο στενά την διανομή των όπλων προς και εντός της περιφέρειας του Κουρδιστάν, καθώς και να παρακολουθεί τις καταχρήσεις ή τις πιέσεις που λαμβάνουν χώρα εναντίον των Σουνιτών αμάχων. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει επίσης να συνεχίσουν να συνεργάζονται με την Βαγδάτη για να ενθαρρύνουν την ανάπτυξη και τον εξοπλισμό μιας σουνιτικής εθνικής φρουράς που είναι πρόθυμη να πολεμήσει το ISIS ως μέρος της ISF.
Με δεδομένες τις διακοινοτικές εντάσεις οι οποίες έχουν καλύψει την απειλή του ISIS, οι ΗΠΑ και οι συμμαχικές δυνάμεις θα πρέπει να λειτουργήσουν ως ουδέτερος κριτής και όχι ως μόνιμη δύναμη ασφαλείας ή πολιτικό μαξιλάρι για κάποια συγκεκριμένη ομάδα. Αντ’ αυτού, θα πρέπει να ενθαρρύνουν τους Κούρδους συμμάχους να σταματήσουν τις μονομερείς υφαρπαγές εδαφών και να υποστηρίξουν τους μηχανισμούς συνεργασίας μεταξύ του KRG, της Βαγδάτη, των σιιτικών κοινοτήτων, των ομάδων Σουνιτών Αράβων και των μειονοτήτων που έχουν ανταγωνιστικές αξιώσεις στα εδάφη αυτά και τους πόρους τους. Η συμμαχία θα πρέπει επίσης να εξετάσει πιο προσεκτικά το πώς η στρατηγική της επηρεάζει τις γειτονικές χώρες. Η αυξανόμενη επιρροή του PYD και του ΡΚΚ θα συνεχίσει να διαμορφώνει τις προτεραιότητες της Τουρκίας σε ό, τι αφορά την ασφάλεια, οι οποίες δεν επικεντρώνονται στην νίκη κατά του ISIS. Για να απαλύνει τους φόβους της Τουρκίας, η συμμαχία θα πρέπει να συνεχίσει να εκπαιδεύει και να εξοπλίζει μετριοπαθείς αραβικές ομάδες της αντιπολίτευσης της Συρίας, να επαναβεβαιώσει την δέσμευσή της για υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας του Ιράκ, καθώς και να συνεργαστεί με την Άγκυρα, από την στιγμή που επιδιώκει να διασφαλίσει τα σύνορά της κατά των οργανώσεων του ISIS και του ΡΚΚ.
Αν δεν ελεγχθεί, η εκστρατεία εναντίον του ISIS θα συνεχίσει να είναι ανταγωνιστική σε ευαίσθητα εδαφικά και πολιτικά ζητήματα, ρίχνοντας ακόμα περισσότερο την περιοχή στο χάος. Η αποφυγή αυτού του αποτελέσματος θα πρέπει να είναι ουσιαστικό μέρος της αμερικανικής στρατηγικής για την καταπολέμηση του ISIS. Ο συνασπισμός δεν θα πρέπει να επιδιώκει μόνο την τελική νίκη του κατά του ISIS, αλλά να προσπαθήσει να διασφαλίσει και την μακροπρόθεσμη σταθερότητα της περιοχής μετά το τέλος της εκστρατείας κατά του ISIS.
Copyright © 2002-2014 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.
*Η DENISE NATALI είναι βασική ερευνητική συνεργάτιδα στο Ινστιτούτο Εθνικών Στρατηγικών Σπουδών, στο Πανεπιστήμιο Εθνικής Άμυνας, όπου ειδικεύεται στην περιφερειακή ενεργειακή πολιτική, την πολιτική στην Μέση Ανατολή, καθώς και το κουρδικό ζήτημα. Οι απόψεις που εκφράζονται εδώ είναι προσωπικές και δεν αντικατοπτρίζουν την επίσημη πολιτική ή την θέση του Πανεπιστημίου Εθνικής Άμυνας, του Υπουργείου Άμυνας ή της κυβέρνησης των ΗΠΑ.
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες , , , ,

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)