Ματαιώθηκε τελικά, έπειτα από σειρά σφοδρών αντιδράσεων -τις οποίες η «δημοκρατία» πρώτη επεσήμανε-, η προγραμματισμένη για την περασμένη Τετάρτη αγόρευση του Γερμανού καθηγητή Ιστορίας και συγγραφέα Χάινς Ρίχτερ σε επίτιμο διδάκτορα του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης. Αφορμή για τη ματαίωση στάθηκε η ειρηνική συγκέντρωση δεκάδων Κρητών στον χώρο του Ωδείου Ρεθύμνου, που ακολούθησε τις επιστολές προς τις πρυτανικές Αρχές του Ιδρύματος του επιτίμου του ΓΕΕΘΑ, στρατηγού Μανούσου Παραγιουδάκη, του Συνδέσμου Εφέδρων Αξιωματικών Ρεθύμνης, καθώς και του Παραρτήματος Ρεθύμνης της Ενωσης Απόστρατων Αξιωματικών Στρατού. Σε όλες τις επιστολές τονίστηκαν οι προκλητικές ιστορικές ανακρίβειες που συναντώνται στο βιβλίο του Γερμανού ιστορικού «Operation Merkur: Die Eroberung der Insel Kreta im Mai 1941», το οποίο στην Ελλάδα κυκλοφορεί με τον -τουλάχιστον παραπλανητικό και αόριστο- τίτλο «Η Μάχη της Κρήτης».
Το βιβλίο τού κατά τα άλλα γνώστη της νεότερης ιστορίας της Ελλάδας Χάινς Ρίχτερ παρουσιάζει, ούτε λίγο ούτε πολύ, τη βάρβαρη ναζιστική εισβολή στο νησί ως πράξη «ιπποτική και δίκαιη», ενώ αντιθέτως ο σχεδόν καθολικός αγώνας του κρητικού λαού εναντίον των κατακτητών παρουσιάζεται ως «βρόμικος και κτηνώδης»! Στις 543 σελίδες του διαβάζουμε, μεταξύ άλλων, ότι οι συνέπειες της μάχης της Κρήτης -που αφορούν την καθυστέρηση της γερμανικής επίθεσης στη Σοβιετική Ενωση- ανήκουν στη σφαίρα του μύθου.
«Το επαναλαμβανόμενο επιχείρημα ότι οι επιχειρήσεις “Μαρίτα” και “Ερμής” καθυστέρησαν κατά έξι εβδομάδες τη γερμανική επίθεση εναντίον της Σοβιετικής Ενωσης… ζει ως μύθος τον οποίο τείνουν να πιστεύουν οι Ελληνες» γράφει ο κ. Ρίχτερ, φτάνοντας στο σημείο να κατηγορήσει την ελληνική πλευρά για καλλιέργεια… ψευδαισθήσεων: «Με το να καλλιεργείται η ψευδαίσθηση ότι η ελληνική συμβολή στον πόλεμο ήταν αποφασιστικής σημασίας για τη νίκη των Συμμάχων τονώνεται το ελληνικό εθνικό φρόνημα».
Απτή απόδειξη, σύμφωνα με τον στρατηγό Παραγιουδάκη, των όσων ψευδών αναφέρει στο βιβλίο του ο κ. Ρίχτερ αποτελεί το γεγονός ότι ο Χίτλερ, μετά τις βαρύτατες απώλειες που υπέφερε την άνοιξη του ’41 στην Κρήτη με την ατυχή για την αφρόκρεμα του γερμανικού στρατού έκβαση της επιχείρησης «Ερμής», απέφυγε να χρησιμοποιήσει ξανά το επίλεκτο σώμα των αλεξιπτωτιστών σε αντίστοιχης κλίμακας επιχείρηση, μέχρι και τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αλλωστε, οι βαρύτατες απώλειες των Γερμανών (εκτιμώνται σε 2.000 έως 5.000 άνδρες) δεν αφήνουν αμφιβολία για την αποτυχημένη -από επιχειρησιακής άποψης- πορεία της αεραπόβασης.
Ο ίδιος ο εμπνευστής της επιχείρησης, διοικητής του 11ου Γερμανικού Σώματος Αεροπορίας, αντιπτέραρχος Κουρτ Στούντεντ, θα αναγκαστεί να ομολογήσει ότι η Κρήτη υπήρξε «ο τάφος των Γερμανών αλεξιπτωτιστών». «Η παραδοχή του Στούντεντ, τον οποίο με αξιοθαύμαστη θέρμη υπερασπίζεται στο βιβλίο του ο κ. Ρίχτερ, αποτελεί άλλη μια διάψευση για την περιγραφόμενη ως “νίκη των αλεξιπτωτιστών στην Κρήτη”. Επιπλέον, ο συγγραφέας τονίζει ότι “οι Ελληνες και οι Βρετανοί αλεξιπτωτιστές θαυμάζουν τις στρατιωτικές επιδόσεις των Γερμανών αλεξιπτωτιστών, οι οποίοι αποτελούν πρότυπο”, επιχείρημα που είμαι σε θέση να αντικρούσω ο ίδιος από την εμπειρία μου ως ΓΕΕΘΑ, καθώς οι θηριωδίες που διαπράχτηκαν μετά την κατάληψη του νησιού είναι αντίθετες με το πνεύμα των αλεξιπτωτιστών» επισημαίνει στην «κυριακάτικη δημοκρατία» ο στρατηγός Παραγιουδάκης.
Η υπεράσπιση (μέσω του βιβλίου) του εγκληματία πολέμου
Σε μια πρωτοφανή απόπειρα διαστρέβλωσης των γεγονότων -και αντιστροφής των ρόλων του θύτη και του θύματος-, ενδεδυμένη τον μανδύα της επιστημονικής έρευνας, ο Γερμανός ιστορικός κάνει στις σελίδες του βιβλίου «Η Μάχη της Κρήτης» λόγο για «μη ευθύνη» του αντιπτεράρχου Στούντεντ στα επακόλουθα της κατάληψης φρικιαστικά εγκλήματα κατά αμάχων.
Ωστόσο, στην επιστολή του επίτιμου ΓΕΕΘΑ, στρατηγού Μανούσου Παραγιουδάκη (φωτό), αναφέρεται η εξής διαταγή του Στούντεντ, που εκδόθηκε την 31η Μαΐου, και μάλιστα περιέχεται στη σελίδα 412 του βιβλίου: «…Ολες τις κτηνωδίες (κυρίως στον τομέα Μάλεμε, Καστέλι των Κρητικών) που γνωρίζω προσωπικά θα τις τιμωρήσω εγώ ο ίδιος… Επιβολή της τιμωρίας… από εκείνο το στρατιωτικό τμήμα που υπήρξε θύμα των κτηνωδιών… Πιθανά αντίποινα, εκτελέσεις… πυρπόληση χωριών, εξανδραποδισμός περιοχών. Να επιληφθεί της υποθέσεως ο στρατός και όχι τα τακτικά δικαστήρια, τα οποία δεν είναι αρμόδια για κτήνη και δολοφόνους».
«Στην παρουσίαση του βιβλίου αναρωτιόμουν αν ακούω καλά, ενώ διαβάζοντάς το διαπίστωσα μια εξόφθαλμα μεροληπτική στάση υπέρ του καταδικασμένου από τους Βρετανούς εγκληματία πολέμου, αντιπτεράρχου Στούντεντ, το αίτημα έκδοσης του οποίου στην Ελλάδα δεν έγινε ποτέ δεκτό, με αποτέλεσμα να καταδικαστεί σε μόλις πέντε χρόνια φυλάκισης, να αφεθεί ελεύθερος για λόγους υγείας προτού εκτίσει το σύνολο της ποινής του και να πεθάνει πλήρης ημερών το 1978, ενώ οι σφαγές σε Κοντομαρί, Κάνδανο, Αλικιανό, Περιβόλια, Αδελε, Σκαλάνι και σε τόσα άλλα χωριά φέρουν την υπογραφή του. Ιδίως για τη σφαγή στο Κοντομαρί, που αποτελεί μία από τις πρώτες μαζικές εκτελέσεις αμάχων στην κατεχόμενη Ευρώπη και διαπράχτηκε από τον υπολοχαγό Τρέμπερ, αναφέρεται στο βιβλίο ότι ο εκτελεστής “ήταν μόλις 24 ετών”. Σαν να πρόκειται, δηλαδή, για μια νεανική τρέλα και όχι για ένα στυγερό έγκλημα» καταλήγει ο στρατηγός Παραγιουδάκης.
Αγγελος Σκορδάς
dimokratianews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου