της Ελίνας Γαληνού
Το γεγονός αυτό ξεσήκωσε πλήθος αντιδράσεων ανάμεσα στους πολίτες, οι οποίοι συνειδητοποίησαν για καλά πλέον, ότι ο λαός δεν ορίζει τίποτα σχετικό με τη διοίκησή του και τα δικαιώματά του, παρά μόνο οι ξένοι…
Η βραδιά εκείνη όπου ο Οθων αναγκάστηκε να βγεί στο παράθυρο και να υποσχεθεί Σύνταγμα στους Ελληνες, υπήρξε καθοριστικός σταθμός για την Νεώτερη Ιστορία της Ελλάδας. Από τότε, πέρασε πάνω από ενάμιση αιώνας και άλλαξαν αρκετά Συντάγματα με τροποποιήσεις και προσθήκες, προκειμένου να βελτιωθούν τα συνταγματικά δικαιώματα των πολιτών, προς όφελος πάντα της δημοκρατίας και της ευνομούμενης πολιτείας..
Το σύνολο άρθρων του Συντάγματος, θα πρέπει να το έχει διαβάσει κάθε ευσυνείδητος πολίτης, ο οποίος οφείλει να έχει και κριτική σκέψη επ΄ αυτού, ώστε να κρίνει τους πολιτικούς που ψηφίζει και το έργο τους. Βεβαίως, ο πολίτης ο ίδιος δεν αποφασίζει για τις αλλαγές στο Σύνταγμά του. Οι ενστάσεις και επιθυμίες των πολιτών όσον αφορά την εκάστοτε Συνταγματική μεταρρύθμιση, διατυπώνονται (υποτίθεται) μέσω βουλευτών. Από κει και πέρα, προκύπτει μέσα από τη Βουλή το κάθε Σύνταγμα, με τις ανάλογες διατυπώσεις οι οποίες αφορούν τα όρια των νόμων και τις σχέσεις πολίτη και κράτους, με τις ανάλογες δυνητικές δεσμεύσεων ή μη δεσμεύσεων του ενός απέναντι στον άλλο…
Για την κατοχύρωση Συνταγματικότητας, έχει οριστεί αρμόδιο το Συμβούλιο της Επικρατείας, το οποίο εκδικάζει τις προσφυγές των πολιτών εάν κρίνουν ότι κάποιος νόμος που τους επιβάλλεται, βλάπτει τα Συνταγματικά τους δικαιώματα. Ομως αφ΄ ενός οι αποφάσεις του ΣτΕ δεν είναι ποτέ υποχρεωτικό να εφαρμοστούν από έναν υπουργό π.χ, ενώ υπάρχουν και πολλά παράθυρα για θολές αποφάσεις, ώστε να μη θίγονται οι εκάστοτε κυβερνώντες, κάθε φορά που επιβάλλουν κάτι με απόφασή τους. Συνταγματικό Δικαστήριο που υπάρχει σε άλλες χώρες, στην Ελλάδα δεν υπάρχει…
Δυστυχώς, με αποκορύφωση την τελευταία τριετία, οι πολίτες έχουν διαπιστώσει πολλές στρεβλώσεις και παραβιάσεις όσον αφορά τα Συνταγματικά τους δικαιώματα, αλλά ας όψεται και ο τρόπος διατύπωσης διαφόρων άρθρων, ο οποίος αφήνει πολλά ανοιχτά παράθυρα που συνήθως αφήνουν ακάλυπτους τους πολίτες ως προς τα δικαιώματά τους. Ο βασικός λόγος που συμβαίνει αυτό μέσα σ΄αυτήν την τριετία, είναι βεβαίως το Μνημόνιο και οι πιέσεις της τρόικα. Ομως, πέρα απ΄όλα υπάρχει και το τελευταίο άρθρο του Συντάγματος, το οποίο ορίζει ότι “είναι θέμα πατριωτισμού των Ελλήνων η διατήρησή του…” Φαντάζεται κανείς όμως εύλογα, ότι μια μέρα σαν τη χτεσινή που αποτελεί γενέθλια ημερομηνία του Συντάγματος στην Ελλάδα, θα προκαλεί θλίψη αντί για χαρά, ύστερα από τις εξελίξεις που ζήσαμε και ζούμε…
Πρώτα απ΄όλα, διότι το υπάρχον Σύνταγμα στη μορφή που είναι, έχει ποδοπατηθεί αρκούντως με τις αποφάσεις που λαμβάνονται αναγκαστικά στη Βουλή, λόγω Μνημονίων και άλλων …δαιμονίων. Και έπειτα, διότι στα περισσότερα άρθρα, ο τρόπος διατύπωσης αν παρατηρήσει κανείς, κάθε άλλο παρά διασφαλίζει τον πολίτη από τυχόν παραβιάσεις και στρεβλώσεις των δικαιωμάτων του. Πράγμα βεβαίως που στρέφεται εναντίον μιας δημοκρατικής ευνομούμενης Πολιτείας, εφ΄ όσον το Σύνταγμα, θεωρείται ο ακρογωνιαίος λίθος της.
Αν λοιπόν οι πρόγονοί μας τον Σεπτέμβριο του 1843, είχαν την τόλμη να απαιτήσουν Σύνταγμα, δεν έχουμε άραγε υποχρέωση εμείς οι επίγονοί τους, που διαθέτουμε και περισσότερη μόρφωση και συνθήκες διαβίωσης πολύ καλύτερες, να εργαστούμε για τις προυποθέσεις ενός Συντάγματος γνήσια δημοκρατικού και απαραβίαστου;
Υ.Γ Το σημερινό άρθρο, το αφιερώνω στο βιβλίο του Σταύρου Καλεντερίδη, “Δημοκρατία, το Πολίτευμα που περιμέναμε“, όπου αναλύονται με εύληπτο και κατανοητό τρόπο τα άρθρα του Συντάγματος, υποδεικνύοντας τα σημεία που πρέπει να αναθεωρηθούν και κάποιες συγκεκριμένες προτάσεις για μια πολιτική αναγέννηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου