ΤΡΊΤΗ, 15 ΙΑΝΟΥΑΡΊΟΥ 2013
Βάλια Μπαζού
Η είδηση της αυτοκτονίας του Aaron Swartz προκάλεσε θλίψη στην παγκόσμια κοινότητα των πολιτικών και κοινωνικών ακτιβιστών αφού ο ευφυής 26χρονος ήταν εκ των πρωτοπόρων του κινήματος για τα ψηφιακά δικαιώματα, τις πολιτικές ελευθερίες και δικαιώματα και ένας από τους μεγαλύτερους πολέμιους των κρατικών παρεμβάσεων στη διαχείριση της γνώσης και της πληροφορίας.
Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι φίλοι του αποδίδουν ανοικτά την «φυγή» του στο γεγονός ότι οδηγήθηκε στα άκρα από κρατικές πρακτικές που, όπως αναφέρουν, μια αξιοπρεπής κοινωνία θα μπορούσε να χαρακτηρίσει μόνον ως πρακτικές μπούλινγκ.
Ο χαρισματικός Aaron Swartz, θα μπορούσε να είναι δισεκατομμυριούχος αφού, μόλις, σε ηλικία 15 ετών «συνέγραψε» μαζί με άλλους το γνωστό σε όλους μας RSS. Θα μπορούσε να φιγουράρει στις λίστες του Forbes και να κονταροχτυπιέται με τον ιδρυτή του Facebook.
Όμως αυτή η ζωή δεν ήταν στις επιλογές του.
Αντίθετα επέλεξε να χρησιμοποιήσει την ευφυΐα και το ξεχωριστό ταλέντο του για να πρωταγωνιστήσει στο κίνημα της ανοιχτής αδειοδότησης, στη δημιουργία της ελεύθερης βιβλιοθήκης και πλείστων προγραμμάτων τα οποία διέθετε ελεύθερα στους πολίτες όλου του κόσμου.
Δύο από τις μεγαλύτερες πολιτικές και κοινωνικές πρωτοβουλίες που πήρε έχουν μείνει στην ιστορία και συγκεκριμένα όταν το 2009 «κατέβασε» και διέθεσε ελεύθερα στο ίντερνετ περίπου το 20% των εγγράφων από ομοσπονδιακά δικαστήρια τα οποία ήταν καταχωρημένα στη βάση δεδομένων PACER και τα οποία εάν και τυπικά θα έπρεπε να είναι ελεύθερα, η PACER υποχρέωνε τους πολίτες να πληρώνουν.
Δυο χρόνια μετά, το 2011, παραβίασε τη βάση JSTOR του MIT και "κατέβασε" 4 εκατομμύρια επιστημονικές δημοσιεύσεις, στις οποίες η πρόσβαση ήταν μόνον επί πληρωμή. Η τελευταία αυτή πρωτοβουλία του ήταν που τον έθεσε στο στόχαστρο του FBI και του υπουργείου Δικαιοσύνης που αποφάσισαν να τον τιμωρήσουν παραδειγματικά και να τον οδηγήσουν στη φυλακή.
Αν και το JSTOR απέσυρε τις κατηγορίες εναντίον του αφού δεν αποδείχθηκε ότι είχε διαθέσει τις δημοσιεύσεις παρά μόνον ότι τις είχε "κατεβάσει", το υπουργείο Δικαιοσύνης αύξησε τον αριθμό των κατηγοριών από 4 σε 13! Κατηγορίες για τις οποίες κινδύνευε να καταδικαστεί σε 35 χρόνια φυλακή και 1 εκατομμύριο δολάρια πρόστιμο...
Μόνο που ο Aaron δεν ήταν από τους τύπους που θα εξαργύρωνε την ελευθερία του προσφέροντας το μυαλό του και τις υπηρεσίες του στο FBI ή τη CIA.
Το τελευταίο του δημιούργημα ήταν το Demand Progress, μια πρωτοβουλία που βοηθά απλούς πολίτες στη διεκδίκηση θεμάτων που σχετίζονται με τις πολιτικές ελευθερίες και τα πολιτικά δικαιώματα.
Η ομάδα που συμμετέχει στην πρωτοβουλία αναλάμβανε την οργάνωση και την άσκηση πίεσης προσφέροντας την τεχνογνωσία της για τη διάδοση μιας καμπάνιας, τη συλλογή κονδυλίων και την άσκηση πίεσης στα κέντρα εξουσίας.
Πηγή
Η είδηση της αυτοκτονίας του Aaron Swartz προκάλεσε θλίψη στην παγκόσμια κοινότητα των πολιτικών και κοινωνικών ακτιβιστών αφού ο ευφυής 26χρονος ήταν εκ των πρωτοπόρων του κινήματος για τα ψηφιακά δικαιώματα, τις πολιτικές ελευθερίες και δικαιώματα και ένας από τους μεγαλύτερους πολέμιους των κρατικών παρεμβάσεων στη διαχείριση της γνώσης και της πληροφορίας. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι φίλοι του αποδίδουν ανοικτά την «φυγή» του στο γεγονός ότι οδηγήθηκε στα άκρα από κρατικές πρακτικές που, όπως αναφέρουν, μια αξιοπρεπής κοινωνία θα μπορούσε να χαρακτηρίσει μόνον ως πρακτικές μπούλινγκ.
Ο χαρισματικός Aaron Swartz, θα μπορούσε να είναι δισεκατομμυριούχος αφού, μόλις, σε ηλικία 15 ετών «συνέγραψε» μαζί με άλλους το γνωστό σε όλους μας RSS. Θα μπορούσε να φιγουράρει στις λίστες του Forbes και να κονταροχτυπιέται με τον ιδρυτή του Facebook.
Όμως αυτή η ζωή δεν ήταν στις επιλογές του.
Αντίθετα επέλεξε να χρησιμοποιήσει την ευφυΐα και το ξεχωριστό ταλέντο του για να πρωταγωνιστήσει στο κίνημα της ανοιχτής αδειοδότησης, στη δημιουργία της ελεύθερης βιβλιοθήκης και πλείστων προγραμμάτων τα οποία διέθετε ελεύθερα στους πολίτες όλου του κόσμου.
Δύο από τις μεγαλύτερες πολιτικές και κοινωνικές πρωτοβουλίες που πήρε έχουν μείνει στην ιστορία και συγκεκριμένα όταν το 2009 «κατέβασε» και διέθεσε ελεύθερα στο ίντερνετ περίπου το 20% των εγγράφων από ομοσπονδιακά δικαστήρια τα οποία ήταν καταχωρημένα στη βάση δεδομένων PACER και τα οποία εάν και τυπικά θα έπρεπε να είναι ελεύθερα, η PACER υποχρέωνε τους πολίτες να πληρώνουν.
Δυο χρόνια μετά, το 2011, παραβίασε τη βάση JSTOR του MIT και "κατέβασε" 4 εκατομμύρια επιστημονικές δημοσιεύσεις, στις οποίες η πρόσβαση ήταν μόνον επί πληρωμή. Η τελευταία αυτή πρωτοβουλία του ήταν που τον έθεσε στο στόχαστρο του FBI και του υπουργείου Δικαιοσύνης που αποφάσισαν να τον τιμωρήσουν παραδειγματικά και να τον οδηγήσουν στη φυλακή.
Αν και το JSTOR απέσυρε τις κατηγορίες εναντίον του αφού δεν αποδείχθηκε ότι είχε διαθέσει τις δημοσιεύσεις παρά μόνον ότι τις είχε "κατεβάσει", το υπουργείο Δικαιοσύνης αύξησε τον αριθμό των κατηγοριών από 4 σε 13! Κατηγορίες για τις οποίες κινδύνευε να καταδικαστεί σε 35 χρόνια φυλακή και 1 εκατομμύριο δολάρια πρόστιμο...
Μόνο που ο Aaron δεν ήταν από τους τύπους που θα εξαργύρωνε την ελευθερία του προσφέροντας το μυαλό του και τις υπηρεσίες του στο FBI ή τη CIA.
Το τελευταίο του δημιούργημα ήταν το Demand Progress, μια πρωτοβουλία που βοηθά απλούς πολίτες στη διεκδίκηση θεμάτων που σχετίζονται με τις πολιτικές ελευθερίες και τα πολιτικά δικαιώματα.
Η ομάδα που συμμετέχει στην πρωτοβουλία αναλάμβανε την οργάνωση και την άσκηση πίεσης προσφέροντας την τεχνογνωσία της για τη διάδοση μιας καμπάνιας, τη συλλογή κονδυλίων και την άσκηση πίεσης στα κέντρα εξουσίας.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου