Του Κώστα ΡάπτηΠού τελειώνει η υψηλού επιπέδου μπλόφα με στόχο την απόσπαση των μεγαλύτερων δυνατών ανταλλαγμάτων (κατά τις παραδόσεις της βρετανικής διπλωματίας) και πού αρχίζει η αυτοπαγίδευση με βάση τη δύναμη της αδράνειας και της ιδεολογικής αγκύλωσης; Για την κυβέρνηση της Βρετανίας, η επιθυμία της καγκελαρίου Merkel να υπάρξει επαναδιαπραγμάτευση της Συνθήκης της Λισαβόνας, με στόχο την ενίσχυση της διακυβέρνησης της ευρωζώνης, αποτελεί ευκαιρία για τον “επαναπατρισμό” εξουσιών από το Λονδίνο στις Βρυξέλλες, σε ό,τι αφορά το χρηματοπιστωτικό σύστημα, τα εργασιακά δικαιώματα και την πολιτική δικαιοσύνης. Η εξαγγελία ενός βρετανικού δημοψηφίσματος για τον επαναπροσδιορισμό των σχέσεων Ε.Ε.-Βρετανίας θα εξυπηρετούσε πειστικά αυτή τη διαπραγματευτική τακτική(χαλιναγωγώντας ταυτόχρονα και τους ευρωσκεπτικιστές εντός της κυβερνώσας παράταξης).
Το μήνυμα της κυβέρνησης Cameron όπως το διατύπωσε για άλλη μία φορά ο Βρετανός υπουργός Οικονομικών George Osborne σε συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα Die Welt είναι: “η Ε.Ε. θα πρέπει να αλλάξει αν είναι να συνεχίσει σε 10 χρόνια να συμπεριλαμβάνει στα μέλη της τη Βρετανία”. Ωστόσο, ο ηγέτης των αντιπολιτευόμενων ΕργατικώνEd Miliband, μιλώντας την Κυριακή στο BBC, επισήμανε για τον Βρετανό πρωθυπουργό: “Μας οδηγεί υπνοβατώντας προς την πόρτα της εξόδου από την Ε.Ε.”. Ο ίδιος ξεκαθάρισε ότι, σε αντίθεση με τον Συντηρητικό ηγέτη, δεν πρόκειται να περιλάβει στο εκλογικό του πρόγραμμα καμία δέσμευση για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος ως προς τη σχέση της Βρετανίας με τις Βρυξέλλες – πόσο μάλλον που η μελλοντική μορφή της Ε.Ε. παραμένει ασαφής.
Οι συνεργάτες του Cameron διαβεβαιώνουν ότι και ο ίδιος ο πρωθυπουργός θεωρεί “τρέλα” οποιαδήποτε αποχώρηση από την Ε.Ε. Όμως ο τρόπος με τον οποίο προσπαθεί να εξευμενίσει τους φανατικούς αντι-ευρωπαϊστές εντός της παράταξής του και ταυτοχρόνως να διαπραγματευθεί τα ανταλλάγματα που επιθυμεί για την χώρα του εντός της μελλοντικής ευρωπαϊκής αρχιτεκτονικής κρύβει πολύ μεγάλα ρίσκα.
“Η Margaret Thatcher έλεγε “ποτέ μην μπαίνεις σε ένα δωμάτιο, αν δεν ξέρεις πώς να βγεις” Το να δεσμευθούμε για ένα δημοψήφισμα επί μίας διαπραγμάτευσης που δεν έχει αρχίσει, σε ένα χρονοδιάγραμμα που δεν μπορούμε να προβλέψουμε, με μία έκβαση άγνωστη και θέτοντας στο κέντρο της συζήτησης το ρόλο της Βρετανίας ως αγορά προσέλκυσης επενδύσεων, μου φαίνεται αχρείαστο στοίχημα” προειδοποίησε ο άλλοτε υπαρχηγός των Συντηρητικών και τώρα πρωθυπουργικός σύμβουλος επί θεμάτων ανάπτυξης Λόρδος Heseltine.
Παράλληλα, οι ευρωπαϊστές της βρετανικής πολιτικής ζωής ενώνουν τις δυνάμεις τους, όπως καταδεικνύει το νέο think tankυπό την επωνυμία Centre for British Influence το οποίο συνιδρύουν ο Συντηρητικός Kenneth Clarke με τον Εργατικό πρώην υπουργό και επίτροπο Λόρδο Mandelson, σε απάντηση εν πολλοίς προς την πρωτοβουλία Fresh Start των Τόρηδων βουλευτών που προωθούν την ιδέα της “επαναδιαπραγμάτευσης” της θέσης της χώρας εντός της Ε.Ε.
Οι αντιδράσεις ήδη ξεπερνούν το βρετανικό πολιτικό σκηνικό φθάνοντας μέχρι την ηχηρή τοποθέτηση της ίδιας της Ουάσιγκτον, δια στόματος του Αμερικανού υφυπουργού Εξωτερικών, αρμόδιου για ευρωπαϊκές υποθέσεις, Philip Gordon, ο οποίος την περασμένη εβδομάδα επισκέφθηκε το Λονδίνο.“Έχουμε μια αναπτυσσόμενη σχέση με την Ε.Ε. η οποία έχει ισχυρή φωνή στον κόσμο και θέλουμε μιαν ισχυρή βρετανική φωνή σε αυτή την Ε.Ε.” τόνισε οGordonπροσθέτοντας ότι “τα δημοψηφίσματα συχνά καθιστούν τις χώρες εσωστρεφείς”. Οι “ειδικές σχέσεις”, όπως η πολυδιαφημισμένη βρετανο-αμερικανική, ενίοτε φέρνουν και ασυνήθιστες παρεμβάσεις και πάντως η χρησιμότητα του Λονδίνου στην αμερικανική στρατηγική σχεδόν μηδενίζεται με μια Βρετανία εκτός Ε.Ε.
Ήδη η επιθυμία του Cameronνα εκφωνήσει στις 22 Ιανουαρίου στην Ολλανδία μιαν ομιλία-μανιφέστο (αντίστοιχη εκείνης του Tony Blair στη Βαρσοβία 2000) για τις σχέσεις Βρετανίας-Ε.Ε. έχει προκαλέσει νευρικότητα. Οι Ολλανδοί οικοδεσπότες του δεν θα ήθελαν να σχετισθούν με αυτή την κίνηση – διότι όσο και αν ο Κάμερον θεωρεί τον πρωθυπουργό της Ολλανδίας σύμμαχό του στην γραμμή της περιστολής των εξουσιών και των δαπανών της Ε.Ε., ο ίδιος ο Mark Rutte κάθε άλλο παρά θιασώτης των δημοψηφισμάτων είναι, δεδομένου και του οδυνηρού προηγουμένου του Ολλανδικού “΄Όχι” στο Ευρωσύνταγμα το 2003.
Επιπλέον, η 22α Ιανουαρίου τυχαίνει να συμπίπτει με την πεντηκοστή επέτειο της καθοριστικής για την ευρωπαϊκής οικοδόμηση γαλλο-γερμανικής Συνθήκης των Ηλυσίων, οπότε για τον φόβο διπλωματικού επεισοδίου ο Cameron θα χρειασθεί να μεταθέσει την ομιλία του για την επομένη.
“Δεν μπορείς να δημιουργήσεις ένα πολιτικό μέλλον, αν εκβιάζεις άλλα κράτη. Αυτό δεν θα βοηθούσε τη Βρετανία που χρειάζεται μια σταθερή Ευρώπη και αγορές που να λειτουργούν” διαμήνυσε από την πλευρά του ο επικεφαλής της επιτροπής ευρωπαϊκών υποθέσεων της Bundestag, Guenther Krichbaum. Πρόσθεσε δε ότι, όπως είπε και ο Charles de Gaulle “συχνά τα δημοψηφίσματα καταλήγουν να αφορούν λιγότερο το ερώτημα και περισσότερο αυτόν που το θέτει”...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου