Η Ελληνική ΑΟΖ(Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη) πάει πακέτο με την Κύπρο(το γνωστό Κυπριακό πρόβλημα με την τουρκική κατοχή και η ΑΟΖ της Κύπρου που επηρεάζεται από την κατοχή του 40% του νησιού). Είναι ένα σύνολο προβλημάτων με την Τουρκία σε Κύπρο και Αιγαίο.
Χρειάζεται λοιπόν να τα δούμε όλα μαζί και πως επηρεάζει το ένα το άλλο.
Σε επίπεδο γεωγραφίας, γεωστρατηγικής αξίας, της κάθε χώρας("αξία οικοπέδου"), σε επίπεδο συμμαχιών της κάθε χώρας, σε επίπεδο οικονομικής ισχύος, σε επίπεδο στρατιωτικής ισχύος και σε επίπεδο "ευέλικτης" διπλωματίας. Όλα μαζί καθορίζουν την πολιτική ισχύ δηλ την ισχύ του κάθε κράτους που είναι το ζητούμενο πρώτον για να επιβιώσει ένα κράτος και δεύτερον για να προοδεύσει σε επίπεδο καθημερινής ζωής των πολιτών του και σε επίπεδο αύξησης του ΑΕΠ. Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε και τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων που είναι ένας πολύ σημαντικός στρατηγικός συντελεστής στην όλη εξίσωση.
Ας ξεκινήσουμε με την Κύπρο:
Το γεγονός ότι η Κύπρος μπήκε στην ΕΕ είναι καλό από πολλές απόψεις. Έξυπνη στρατηγική κίνηση. Ενισχύει σε επίπεδο συμμαχιών ένα κρατίδιο σε σχέση ένα αντίπαλο, πάνοπλο, μεγάλο κράτος και στην τελική περιορίζει αρκετά τους τραμπουκισμούς της Άγκυρας εναντίον του κρατιδίου. Αποκαθιστά κάπως τις ισορροπίες διότι το κρατίδιο σε επίπεδο συμμαχιών και στρατιωτικής ισχύος μέχρι τότε ήταν ανίσχυρο(πλην ίσως της στάσης της Ελλάδας με το ενιαίο δόγμα και της Ρωσίας με τη στάση της στον ΟΗΕ). Πλέον έχει ενταχθεί σε έναν πολιτικό οργανισμό όπως η ΕΕ που το ενισχύει σε διπλωματικό επίπεδο ή αν θέλουμε να το πούμε αλλιώς στο λεγόμενο καθαρά πολιτικό επίπεδο αν και πιστεύω ότι το πολιτικό επίπεδο/ισχύς είναι άθροισμα επιπέδων(συμμαχιών, διπλωματικών ελιγμών, οικονομικών, στρατιωτικών κ.α.). Επομένως όταν λέμε «καθαρά» πολιτικό επίπεδο ή πολιτική ισχύ «στον 21ο αιώνα» -όπως το αντιλαμβάνονται κάποιοι- είναι στην ουσία μία φούσκα. Είναι λόγια και χαρτιά. Όλα μαζί καθορίζουν το πολιτικό επίπεδο και βάρος της κάθε χώρας. Αν ένα επίπεδο είναι ανίσχυρο(πχ οικονομικό ή στρατιωτικό ή οι συμμαχίες κ.α.) τότε επηρεάζει την συνολική ισχύ, την πολιτική ισχύ. Η πολιτική ισχύς λοιπόν είναι το άθροισμα και μόνο. Αντί να το λέμε άθροισμα το λέμε πολιτική ισχύ ή πολιτικό επίπεδο.
Έτσι λοιπόν η Κύπρος ενισχύθηκε σε επίπεδο συμμαχιών με την ένταξη στην ΕΕ. Από στρατιωτικής πλευράς(όλα να τα δούμε) -σε σχέση με παλαιότερα- η Κυπριακή Δημοκρατία δεν είναι περίπατος. Είναι σίγουρο ότι η Τουρκία σε μια υποτιθέμενη στρατιωτική σύγκρουση απολαμβάνει πλήρους αεροπορικής κυριαρχίας(όποιος έχει τον αέρα έχει τον πόλεμο) ωστόσο η Εθνική φρουρά μπορεί να καθυστερήσει σημαντικά την πρόοδο των Τουρκικών στρατιωτικών επιχειρήσεων. Επιπλέον η ύπαρξη κάποιων αξιόλογων αντιαεροπορικών -πυραυλικών και μη- συστημάτων σημαίνει αρκετές ενοχλητικές αλογόμυγες για την Turk Ηava Kuvvetleri και μερικοί πράσινοι σάκοι με πιλότους μέσα(ή δείγμα πιλότων..) με καρτελάκια πάνω. Δεν θα είναι 74. Η Εθνική φρουρά μπορεί να κάνει αρκετή ζημιά σε περίπτωση μίας επιθετικής κίνησης της Τουρκίας.
Σε οικονομικό επίπεδο: Η Κύπρος διαχρονικά τα πάει καλά σε αυτόν τον τομέα. Ήταν μια γεωργική χώρα και κατάφερε να μετατραπεί από αγροτική, σε οικονομία με ελαφρά βιομηχανία τη δεκαετία του 70-80 και σε οικονομία υπηρεσιών τη δεκαετία του 90. Οι υπηρεσίες (τουρισμός, ναυτιλία, χρηματοοικονομικές υπηρεσίες) συνεισφέρουν κατά 76% στο ΑΕΠ(Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν). Διαχρονικά έχει μία μακροοικονομική σταθερότητα. Φυσικά την έχει επηρεάσει η κρίση όπως όλα τα κράτη. Η Κύπρος λοιπόν αν και μικρή σε πληθυσμό και έκταση έχει αναβαθμιστεί σε επίπεδο συμμαχιών και στρατιωτικής ισχύος ενώ και οικονομικά με
Χρειάζεται λοιπόν να τα δούμε όλα μαζί και πως επηρεάζει το ένα το άλλο.
Σε επίπεδο γεωγραφίας, γεωστρατηγικής αξίας, της κάθε χώρας("αξία οικοπέδου"), σε επίπεδο συμμαχιών της κάθε χώρας, σε επίπεδο οικονομικής ισχύος, σε επίπεδο στρατιωτικής ισχύος και σε επίπεδο "ευέλικτης" διπλωματίας. Όλα μαζί καθορίζουν την πολιτική ισχύ δηλ την ισχύ του κάθε κράτους που είναι το ζητούμενο πρώτον για να επιβιώσει ένα κράτος και δεύτερον για να προοδεύσει σε επίπεδο καθημερινής ζωής των πολιτών του και σε επίπεδο αύξησης του ΑΕΠ. Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε και τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων που είναι ένας πολύ σημαντικός στρατηγικός συντελεστής στην όλη εξίσωση.
Ας ξεκινήσουμε με την Κύπρο:
Το γεγονός ότι η Κύπρος μπήκε στην ΕΕ είναι καλό από πολλές απόψεις. Έξυπνη στρατηγική κίνηση. Ενισχύει σε επίπεδο συμμαχιών ένα κρατίδιο σε σχέση ένα αντίπαλο, πάνοπλο, μεγάλο κράτος και στην τελική περιορίζει αρκετά τους τραμπουκισμούς της Άγκυρας εναντίον του κρατιδίου. Αποκαθιστά κάπως τις ισορροπίες διότι το κρατίδιο σε επίπεδο συμμαχιών και στρατιωτικής ισχύος μέχρι τότε ήταν ανίσχυρο(πλην ίσως της στάσης της Ελλάδας με το ενιαίο δόγμα και της Ρωσίας με τη στάση της στον ΟΗΕ). Πλέον έχει ενταχθεί σε έναν πολιτικό οργανισμό όπως η ΕΕ που το ενισχύει σε διπλωματικό επίπεδο ή αν θέλουμε να το πούμε αλλιώς στο λεγόμενο καθαρά πολιτικό επίπεδο αν και πιστεύω ότι το πολιτικό επίπεδο/ισχύς είναι άθροισμα επιπέδων(συμμαχιών, διπλωματικών ελιγμών, οικονομικών, στρατιωτικών κ.α.). Επομένως όταν λέμε «καθαρά» πολιτικό επίπεδο ή πολιτική ισχύ «στον 21ο αιώνα» -όπως το αντιλαμβάνονται κάποιοι- είναι στην ουσία μία φούσκα. Είναι λόγια και χαρτιά. Όλα μαζί καθορίζουν το πολιτικό επίπεδο και βάρος της κάθε χώρας. Αν ένα επίπεδο είναι ανίσχυρο(πχ οικονομικό ή στρατιωτικό ή οι συμμαχίες κ.α.) τότε επηρεάζει την συνολική ισχύ, την πολιτική ισχύ. Η πολιτική ισχύς λοιπόν είναι το άθροισμα και μόνο. Αντί να το λέμε άθροισμα το λέμε πολιτική ισχύ ή πολιτικό επίπεδο.
Έτσι λοιπόν η Κύπρος ενισχύθηκε σε επίπεδο συμμαχιών με την ένταξη στην ΕΕ. Από στρατιωτικής πλευράς(όλα να τα δούμε) -σε σχέση με παλαιότερα- η Κυπριακή Δημοκρατία δεν είναι περίπατος. Είναι σίγουρο ότι η Τουρκία σε μια υποτιθέμενη στρατιωτική σύγκρουση απολαμβάνει πλήρους αεροπορικής κυριαρχίας(όποιος έχει τον αέρα έχει τον πόλεμο) ωστόσο η Εθνική φρουρά μπορεί να καθυστερήσει σημαντικά την πρόοδο των Τουρκικών στρατιωτικών επιχειρήσεων. Επιπλέον η ύπαρξη κάποιων αξιόλογων αντιαεροπορικών -πυραυλικών και μη- συστημάτων σημαίνει αρκετές ενοχλητικές αλογόμυγες για την Turk Ηava Kuvvetleri και μερικοί πράσινοι σάκοι με πιλότους μέσα(ή δείγμα πιλότων..) με καρτελάκια πάνω. Δεν θα είναι 74. Η Εθνική φρουρά μπορεί να κάνει αρκετή ζημιά σε περίπτωση μίας επιθετικής κίνησης της Τουρκίας.
Σε οικονομικό επίπεδο: Η Κύπρος διαχρονικά τα πάει καλά σε αυτόν τον τομέα. Ήταν μια γεωργική χώρα και κατάφερε να μετατραπεί από αγροτική, σε οικονομία με ελαφρά βιομηχανία τη δεκαετία του 70-80 και σε οικονομία υπηρεσιών τη δεκαετία του 90. Οι υπηρεσίες (τουρισμός, ναυτιλία, χρηματοοικονομικές υπηρεσίες) συνεισφέρουν κατά 76% στο ΑΕΠ(Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν). Διαχρονικά έχει μία μακροοικονομική σταθερότητα. Φυσικά την έχει επηρεάσει η κρίση όπως όλα τα κράτη. Η Κύπρος λοιπόν αν και μικρή σε πληθυσμό και έκταση έχει αναβαθμιστεί σε επίπεδο συμμαχιών και στρατιωτικής ισχύος ενώ και οικονομικά με
Β ΜΕΡΟΣ
τόσα που πέρασε το 74 κατάφερε να συνεχίσει ανοδικά.
Στις συμμαχίες της πρόσφατα έχει αρχίσει ένα φλερτ με το Ισραήλ που ενισχύει ακόμα περισσότερο την θέση της Κύπρου. Αν υπολογίσουμε την Ρωσική αλλά και τη Γαλλική υποστήριξη καθώς και την πρόσφατη «επίθεση φιλίας» της ψυχρής Μέρκελ (που μυρίστηκε αέριο) αντιλαμβανόμαστε ότι οι απειλές της Τουρκίας καταρρέουν. Δεν μπορεί να απειλεί την Κύπρο, δεν μπορεί να κάνει καμία στρατιωτική ενέργεια και η Άγκυρα θα κάτσει στα αυγά της όσο και αν το παίζει κράτος-νταής. Δεν την παίρνει. Η Κύπρος λοιπόν άνοιξε το δρόμο για την ΑΟΖ αφού είχε εξασφαλίσει κάποια πράγματα και δεν δίστασε. Δεν πρέπει να υπάρχει δισταγμός αφού διαμορφώσεις κάποιους στρατηγικούς συντελεστές.
Το ίδιο πρέπει να κάνει και η Ελλάδα. Η Κύπρος μας δείχνει το δρόμο.
6 πρέπει να ναι οι στόχοι-βήματα πριν την θέσπιση Ελληνικής ΑΟΖ :
1) Οικονομική ανάκαμψη
2) Στρατηγικές συμμαχίες με χώρες που έχουν κοινά συμφέροντα με την Ελλάδα.
3) Στρατιωτική ενίσχυση, αναδιοργάνωση ενόπλων δυνάμεων
4) Νέο αμυντικό δόγμα που δεν θα λέγεται ούτε αποτρεπτικό, ούτε αμυντικό ούτε ισοδύναμου τετελεσμένοι ούτε τίποτα. Θα λέει ένα και μόνο πράγμα το οποίο θα είναι και η κόκκινη γραμμή: «Σε περίπτωση χρήσης -από των αντίπαλο- στρατιωτικών μέσων σε Ελληνικά χερσαία ακατοίκητα ή κατοικημένα εδάφη η Ελλάδα θα απαντήσει με γενικευμένο πόλεμο. Για την απόφαση αυτή θα απαιτείται μόνο κυβερνητική απόφαση και όχι σύμφωνη γνώμη της Βουλής».
5) Χρήση πολιτικής «μαστίγιο και καρότο» για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ
6) «Πόλεμο» στην Τουρκία μέσω ΜΚΟ αναδεικνύοντας το παρελθόν της(γενοκτονίες) καθώς και τις σημερινές της φασιστικές πρακτικές της.
7) Θέσπιση ΑΟΖ
Στη παρούσα φάση είμαστε σε αδύναμη θέση. Δεν το πράξαμε όταν ήμασταν καλά οικονομικά θα το πράξουμε τώρα? Ούτε ουσιαστικές διαπραγματεύσεις ούτε θέσπιση ΑΟΖ ούτε διεθνές δικασήριο. Τα κράτη δεν διαπραγματεύονται την κυριαρχία τους σε δικαστήρια! Η λύση είναι «διαπραγματεύσεις» (μέχρι να ανακάμψουμε οικονομικά) μόνο για να καταναλωθεί χρόνος για να χαμογελάνε οι διπλωματικές αποστολές εκατέρωθεν. Οι Τούρκοι καταλαβαίνουν διαχρονικά μόνο τη γλώσσα της ισχύος. Δεν έχουμε οικονομική ισχύ. Η στρατιωτική μας ισχύ έχει μειωθεί λόγω κρίσης και δεν ήταν ανέκαθεν η επιθυμητή. Απλώς ήταν σε θέση ικανή να επιφέρει σημαντικά πλήγματα στη Τουρκία. Ελπίζω πως είναι ακόμη. Σε συμμαχίες τα πάμε καλά αλλά δεν αρκεί από μόνο του. Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι αν θέλουμε ΑΟΖ(σίγουρα θέλουμε) αλλά τι είδους ΑΟΖ( τα όρια της) θέλουμε και για να έχουμε την ΑΟΖ που δικαιούμαστε τι είδους ισχύ θέλουμε(σε κάθε επίπεδο μην το πάρετε μόνο ως στρατιωτική ισχύ) ώστε να μπορούμε να την επιβάλουμε(ΑΟΖ) σε κάθε επίπεδο(οικονομικό, στρατιωτικό, διπλωματικό) και κατά συνέπεια στο πολιτικό επίπεδο (το άθροισμα επιπέδων). Καλό το διεθνές δίκαιο αλλά για την εφαρμογή του χρειάζεται ισχύς σε κάθε τομέα. Αν φαίνεται ότι μπορούμε να επιβάλλουμε την ΑΟΖ δεν θα χρειαστεί να την επιβάλλουμε με άλλα μέσα(στρατιωτικά). Το θέμα είναι: Μπορούμε στη παρούσα φάση?
Όχι. Κράτος που δεν τα πάει καλά στο εσωτερικό και στα οικονομικά δεν διαπραγματεύεται περί κυριαρχίας ούτε ορίζει ΑΟΖ. Πρώτα θα πάρουμε την Ελλάδα μας πίσω και μετά θα θεσπίσουμε ΑΟΖ. Πρώτα εσωτερική ηρεμία(που στη παρούσα φάση δεν υπάρχει) και μετά προχωράμε.
τόσα που πέρασε το 74 κατάφερε να συνεχίσει ανοδικά.
Στις συμμαχίες της πρόσφατα έχει αρχίσει ένα φλερτ με το Ισραήλ που ενισχύει ακόμα περισσότερο την θέση της Κύπρου. Αν υπολογίσουμε την Ρωσική αλλά και τη Γαλλική υποστήριξη καθώς και την πρόσφατη «επίθεση φιλίας» της ψυχρής Μέρκελ (που μυρίστηκε αέριο) αντιλαμβανόμαστε ότι οι απειλές της Τουρκίας καταρρέουν. Δεν μπορεί να απειλεί την Κύπρο, δεν μπορεί να κάνει καμία στρατιωτική ενέργεια και η Άγκυρα θα κάτσει στα αυγά της όσο και αν το παίζει κράτος-νταής. Δεν την παίρνει. Η Κύπρος λοιπόν άνοιξε το δρόμο για την ΑΟΖ αφού είχε εξασφαλίσει κάποια πράγματα και δεν δίστασε. Δεν πρέπει να υπάρχει δισταγμός αφού διαμορφώσεις κάποιους στρατηγικούς συντελεστές.
Το ίδιο πρέπει να κάνει και η Ελλάδα. Η Κύπρος μας δείχνει το δρόμο.
6 πρέπει να ναι οι στόχοι-βήματα πριν την θέσπιση Ελληνικής ΑΟΖ :
1) Οικονομική ανάκαμψη
2) Στρατηγικές συμμαχίες με χώρες που έχουν κοινά συμφέροντα με την Ελλάδα.
3) Στρατιωτική ενίσχυση, αναδιοργάνωση ενόπλων δυνάμεων
4) Νέο αμυντικό δόγμα που δεν θα λέγεται ούτε αποτρεπτικό, ούτε αμυντικό ούτε ισοδύναμου τετελεσμένοι ούτε τίποτα. Θα λέει ένα και μόνο πράγμα το οποίο θα είναι και η κόκκινη γραμμή: «Σε περίπτωση χρήσης -από των αντίπαλο- στρατιωτικών μέσων σε Ελληνικά χερσαία ακατοίκητα ή κατοικημένα εδάφη η Ελλάδα θα απαντήσει με γενικευμένο πόλεμο. Για την απόφαση αυτή θα απαιτείται μόνο κυβερνητική απόφαση και όχι σύμφωνη γνώμη της Βουλής».
5) Χρήση πολιτικής «μαστίγιο και καρότο» για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ
6) «Πόλεμο» στην Τουρκία μέσω ΜΚΟ αναδεικνύοντας το παρελθόν της(γενοκτονίες) καθώς και τις σημερινές της φασιστικές πρακτικές της.
7) Θέσπιση ΑΟΖ
Στη παρούσα φάση είμαστε σε αδύναμη θέση. Δεν το πράξαμε όταν ήμασταν καλά οικονομικά θα το πράξουμε τώρα? Ούτε ουσιαστικές διαπραγματεύσεις ούτε θέσπιση ΑΟΖ ούτε διεθνές δικασήριο. Τα κράτη δεν διαπραγματεύονται την κυριαρχία τους σε δικαστήρια! Η λύση είναι «διαπραγματεύσεις» (μέχρι να ανακάμψουμε οικονομικά) μόνο για να καταναλωθεί χρόνος για να χαμογελάνε οι διπλωματικές αποστολές εκατέρωθεν. Οι Τούρκοι καταλαβαίνουν διαχρονικά μόνο τη γλώσσα της ισχύος. Δεν έχουμε οικονομική ισχύ. Η στρατιωτική μας ισχύ έχει μειωθεί λόγω κρίσης και δεν ήταν ανέκαθεν η επιθυμητή. Απλώς ήταν σε θέση ικανή να επιφέρει σημαντικά πλήγματα στη Τουρκία. Ελπίζω πως είναι ακόμη. Σε συμμαχίες τα πάμε καλά αλλά δεν αρκεί από μόνο του. Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι αν θέλουμε ΑΟΖ(σίγουρα θέλουμε) αλλά τι είδους ΑΟΖ( τα όρια της) θέλουμε και για να έχουμε την ΑΟΖ που δικαιούμαστε τι είδους ισχύ θέλουμε(σε κάθε επίπεδο μην το πάρετε μόνο ως στρατιωτική ισχύ) ώστε να μπορούμε να την επιβάλουμε(ΑΟΖ) σε κάθε επίπεδο(οικονομικό, στρατιωτικό, διπλωματικό) και κατά συνέπεια στο πολιτικό επίπεδο (το άθροισμα επιπέδων). Καλό το διεθνές δίκαιο αλλά για την εφαρμογή του χρειάζεται ισχύς σε κάθε τομέα. Αν φαίνεται ότι μπορούμε να επιβάλλουμε την ΑΟΖ δεν θα χρειαστεί να την επιβάλλουμε με άλλα μέσα(στρατιωτικά). Το θέμα είναι: Μπορούμε στη παρούσα φάση?
Όχι. Κράτος που δεν τα πάει καλά στο εσωτερικό και στα οικονομικά δεν διαπραγματεύεται περί κυριαρχίας ούτε ορίζει ΑΟΖ. Πρώτα θα πάρουμε την Ελλάδα μας πίσω και μετά θα θεσπίσουμε ΑΟΖ. Πρώτα εσωτερική ηρεμία(που στη παρούσα φάση δεν υπάρχει) και μετά προχωράμε.
Γ ΜΕΡΟΣ
Οι Τούρκοι είναι μεθοδικοί. Πάνω απ’ όλα κοιτάνε τα «ζωτικά» τους συμφέροντα και όχι τόσο την ένταξη στην ΕΕ. Η ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, για να γίνει πρέπει η Τουρκία να κάνει κάποια θετικά βήματα. Δεν τα έχει κάνει και ούτε θα τα κάνει. Η «εξημέρωση» ως διπλωματική τακτική μας δεν θα αποδώσει. Θα αποδώσει μέχρι ένα σημείο. Οι Τούρκοι είναι Τούρκοι. Είτε Κεμαλικοί είτε Ισλαμιστές. Το θέμα είναι...θέλει πραγματικά η Τουρκία να μπει στην ΕΕ? Η απάντηση κρύβεται στο ερώτημα: Ποιοι είναι οι στρατηγικοί στόχοι της Άγκυρας?
1)Θέλουν να γίνουν η απόλυτη περιφερειακή δύναμη των Βαλκανίων και του Αραβικού κόσμου. Μια Νεοθωμανική εποχή. Παράλληλα να ναι και μια χώρα πρότυπο(όπως αυτοί το έχουν στο μυαλό τους) στον Μουσουλμανικό χώρο. Για να το πράξουν αυτό εκμεταλλεύονται τα πάντα. Δεν διστάζουν και είναι μεθοδικοί.
2)Σε περίπτωση που θέλουν να μπουν στην ΕΕ θα πρέπει σε κάθε περίπτωση η ένταξη αυτή να μην καταστεί εμπόδιο στο Νεοθωμανικό όραμα τους. Τα θέλουν όλα δηλ με λίγα λόγια.
Πρέπει να μην πάσχουμε από φοβικό σύνδρομο έναντι της Τουρκίας αλλά παράλληλα πρέπει να είμαστε μεθοδικοί. Η ισχύς σε κάθε επίπεδο είναι βασική προϋπόθεση! Μπορούμε σε λίγα χρόνια να αλλάξουμε την Ελλάδα, το θέμα είναι να πιστέψουμε στον στόχο. Ένα σκαλοπάτι πρέπει να ανέβουμε, όχι πολλά.
Οι Τούρκοι είναι μεθοδικοί. Πάνω απ’ όλα κοιτάνε τα «ζωτικά» τους συμφέροντα και όχι τόσο την ένταξη στην ΕΕ. Η ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, για να γίνει πρέπει η Τουρκία να κάνει κάποια θετικά βήματα. Δεν τα έχει κάνει και ούτε θα τα κάνει. Η «εξημέρωση» ως διπλωματική τακτική μας δεν θα αποδώσει. Θα αποδώσει μέχρι ένα σημείο. Οι Τούρκοι είναι Τούρκοι. Είτε Κεμαλικοί είτε Ισλαμιστές. Το θέμα είναι...θέλει πραγματικά η Τουρκία να μπει στην ΕΕ? Η απάντηση κρύβεται στο ερώτημα: Ποιοι είναι οι στρατηγικοί στόχοι της Άγκυρας?
1)Θέλουν να γίνουν η απόλυτη περιφερειακή δύναμη των Βαλκανίων και του Αραβικού κόσμου. Μια Νεοθωμανική εποχή. Παράλληλα να ναι και μια χώρα πρότυπο(όπως αυτοί το έχουν στο μυαλό τους) στον Μουσουλμανικό χώρο. Για να το πράξουν αυτό εκμεταλλεύονται τα πάντα. Δεν διστάζουν και είναι μεθοδικοί.
2)Σε περίπτωση που θέλουν να μπουν στην ΕΕ θα πρέπει σε κάθε περίπτωση η ένταξη αυτή να μην καταστεί εμπόδιο στο Νεοθωμανικό όραμα τους. Τα θέλουν όλα δηλ με λίγα λόγια.
Πρέπει να μην πάσχουμε από φοβικό σύνδρομο έναντι της Τουρκίας αλλά παράλληλα πρέπει να είμαστε μεθοδικοί. Η ισχύς σε κάθε επίπεδο είναι βασική προϋπόθεση! Μπορούμε σε λίγα χρόνια να αλλάξουμε την Ελλάδα, το θέμα είναι να πιστέψουμε στον στόχο. Ένα σκαλοπάτι πρέπει να ανέβουμε, όχι πολλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου