Α)Η Τουρκία, το τελευταίο καταφύγιο της Γερμανίας και το αντίστροφο.
του Αλέξανδρου Δρίβα, Υποψήφιου Διδάκτορα Διεθνών Σχέσεων.Από τη μέρα που ξέσπασε η κρίση στην Ουκρανία στα τέλη του 2013, όλοι λίγο πολύ γνώριζαν πως αυτό που αναφέρουμε τετριμμένα ως «γεωπολιτικές ισορροπίες», επρόκειτο να αλλάξουν άρδην. Μπορεί τα γεγονότα ως αυτά καθ’ αυτά να ξεσπούν με απρόβλεπτο τρόπο, ωστόσο, οι τάσεις είναι σε κάποιον βαθμό αναγνώσιμες. Η μετάβαση του διεθνούς συστήματος από το διπολικό, στο πολυπολικό σύστημα, δε γίνεται να γίνει «ειρηνικά». Η ευρύτερη περιοχή στην οποία ανήκει και η Ελλάδα, έχει μετατραπεί στην κυριολεξία, σε ένα τραπέζι bras de ferre στο οποίο συγκρούονται συμφέροντα με γεωπολιτική και γεωοικονομική υφή.
Τα απότοκα των εξελίξεων της Συρίας, ανακύπτουν με ταχύτατο τρόπο και ακόμη, δεν έχει ξημερώσει η επόμενη μέρα για τη Δαμασκό. Με μεγάλο ενδιαφέρον, παρατηρούμε μια επαναπροσέγγιση της Τουρκίας με την Ε.Ε. Πώς αυτή μπορεί να αποδελτιωθεί; Ποιοί είναι οι λόγοι που το Βερολίνο προσεγγίζει την Άγκυρα; Είναι μόνο το ζήτημα των προσφύγων που καθορίζει αυτήν την απότομη «άνοιξη» των γερμανο-τουρκικών σχέσεων;











Ένα
από τα αριστουργήματα της αμερικανικής και της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Η
πλειονότητα των κριτικών δέχεται ότι το μυθιστόρημα του 



