O Νεοελληνικός Διαφωτισμός…

Οκτ26 by Mαν.Αρκάς

Μια  σύντομη  ιστορική  επισκόπηση

Γράφει ο Χαράλαμπος Σπυρόπουλος 

Ο Ρήγας Βελεστινλής ή Ρήγας Φεραίος (1757 – 24 Ιουνίου 1798) ήταν Έλληνας συγγραφέας, πολιτικός στοχαστής και επαναστάτης.

---

Ο  Νεοελληνικός Διαφωτισμός αποτελεί  παρακλάδι της ευρύτερης φιλοσοφικής, επιστημονικής, πολιτικής,  και  γενικότερα  ιδεολογικής  κίνησης  που έλαβε  χώρα στον Ευρωπαϊκό  χώρο  κατά  τη  διάρκεια  του  18^ου  αιώνα, και που ονομάζεται με τον όρο Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός. Ο όρος Διαφωτισμός αποτελεί νεολογισμό που εισήχθη στην ελληνική  γλώσσα  στα  μέσα του  19^ου  αι. κατά  αναλογία  με  τους  αντίστοιχους όρους  από τα αγγλικά, τα  γερμανικά, και τα ιταλικά  (Enlightenment,  Aufklärung, Illuminismo). (Κ.Θ Δημαράς, 1993). Κύρια  χαρακτηριστικά  αυτής  της  κίνησης  ήταν:

Η κρεατομηχανή της Ευρώπης…

 

Οκτ26by Mαν.Αρκάς

Η Ευρωπαϊκή οικονομία έχει αρχίσει να κτυπάει καμπανάκι και για τους ισχυρούς της, αυτούς που επέλεξαν και επέβαλαν τη λιτότητα στους ασθενέστερους και που τώρα μοιάζουν να μολύνονται από την οικονομική κρίση. Πως θα αλλιώς θα γινόταν άλλωστε;

Βρετανική εφημερίδα Telegraph δημοσιεύει εκτενές άρθρο  για την γερμανική οικονομία και για τις πολιτικές επιλογές της τονίζοντας ότι είναι εκείνη που κινδυνεύει περισσότερο από τη Γαλλία.

«Η Γαλλία θεωρείται ο άρρωστος της Ευρώπης, αλλά οι δυστυχίες της Γερμανίας είναι πιο βαθιές, έχουν ρίζες στο οικονομικό της δόγμα, το οποίο συνίσταται στο να αποταμιεύει κανείς μόνο για τον εαυτό του και όλα αυτά συνδυασμένα με την καταστρεπτική ψυχολογία της γήρανσης του πληθυσμού».Η εφημερίδα επιτίθεται και στον διευθυντή του Γερμανικού Ινστιτούτου Οικονομικής Έρευνας,  Marcel Fratzscher, ο οποίος δημοσίευσε ένα βιβλίο με τον τίτλο  Die Deutschland-Illusion -«Η ψευδαίσθηση της Γερμανίας».«Αυτό το βιβλίο είναι ένα πύρινο κατηγορώ εναντίον του οικονομικού φετιχισμού του υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Εκφράζει την απογοήτευση μιας χώρας «η οποία ζει με τις δάφνες της», φυλακισμένη στην «κοινά αποδεκτή αλλά λανθασμένη ιδέα» ότι η οικονομία μιας χώρας σχεδιάζεται όπως ο προϋπολογισμός μιας οικογένειας. Η Γερμανία καθησυχάζεται από τις κολακείες διαφόρων γειτονικών κρατών οι οποίοι σπανίως κοιτάζουν κάτω από το καπώ της γερμανικής μηχανής» αναφέρει η Telegraph για το εν λόγω βιβλίο.Και αφού αναφέρει κάποιους αρνητικούς δείκτες για την γερμανική οικονομία, στο τέλος καταλήγει:«Εδώ και δεκαετίες συνεχίζονται τα λάθη στην άσκηση δημόσιας πολιτικής. Οι φόροι και οι κοινωνικές δομές έχουν προκαλέσει μείωση των γεννήσεων. Η έλλειψη επενδύσεων επιδείνωσε ακόμη περισσότερο τα πράγματα. Σε πέντε χρόνια από σήμερα, όλοι θα έχουν αντιληφθεί ότι η Γερμανία βρίσκεται σε πολύ άσχημη κατάσταση και ένας ισοσκελισμένος προϋπολογισμός, τότε, δεν θα αποτελεί πλέον λύση».
Από την άλλη οι υπ. Οικονομικών του Eurogroup συνεδριάζουν σήμερα στο Λουξεμβούργο, μετά και το ραντεβού της ελληνικής διαπραγματευτικής ομάδας με το ΔΝΤ στην Ουάσιγκτον, για την δήθεν έξοδο μας από το μνημόνιο. Παράλληλα στο κάδρο μπαίνουν Γαλλία-Ιταλία, ως οι νέοι μεγάλοι ασθενείς του ευρώ, μαζί με τη Γερμανία, στη σκιά των διευρυνόμενης κρίσης στο σύστημα που έχει σημάνει συναγερμό στους αξιωματούχους διεθνώς.
Διαβάζοντας τις χρωματιστές προτάσεις, μπορεί κανείς να αναρωτηθεί πως θα ανακάμψουν οι ήδη πληγωμένες οικονομίες όταν οι εύρωστες σκοπεύουν να τις ακολουθήσουν στην αρρώστια; Και ο λόγος που το γράφω είναι για την απομυθοποίηση της ελπίδας που λέγεται ανάπτυξη. Το έχω ξαναπεί, για να μην υπάρχουν αυταπάτες και φρούδες ελπίδες: Η ελίτ ΔΕΝ σκοπεύει να επενδύσει σε άλλη ανάπτυξη. Έχουμε μπει στο πρόγραμμα για αποβιομηχανοποίηση, αποανάπτυξη και, πάνω απ’ όλα, για αποπληθυσμό.
Η βραβευμένη με νόμπελ Ειρήνης Ε.Ε. είναι μια απόλυτη κρεατομηχανή -μια από αυτές της παγκόσμιας διακυβέρνησης- που, χωρίς να χρειαστεί να ανοίξει ρουθούνι, να πέσει σφαίρα, θα διαλύσει γεννημένους, αλλά και αγέννητους.
Κι όσο στρέφουν την προσοχή στην απειλή του ιού Έμπολα, η αληθινή πανδημία βρίσκεται στη φτώχεια και στην υπογεννητικότητα. Έχουν βαλθεί να αδειάσουν τον πλανήτη από ψυχές…

——————————————————-

Από: http://www.allnewz.gr/

Βίλελμ Χάινριχ Όττο Ντιξ…

 

Οκτ25by Mαν.Αρκάς

Γερμανός καλλιτέχνης, ζωγράφος και χαράκτης, γνωστός για την απεικόνιση της φρίκης του Α’ και Β’ παγκοσμίου πολέμου και της δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Αν και στα πρώιμα έργα του συναντάμε μια επιρροή από την αναγεννησιακή περίοδο με πορτραίτα και τοπία, στην συνέχεια παρατηρούμε την επίδραση του έργου του Vincent van Gogh του φουτουριστικού όσο και εξπρεσιονιστικού ρεύματος. Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο καπιταλισμός, η φρίκη, ο θάνατος και η καταστροφή θα αποτελέσει ορόσημο στην αλλαγή προσωπικής αισθητικής και οπτικής αντίληψης του κόσμου. Μια καινούργια καλλιτεχνική περίοδος αρχίζει η πραγματικότητα παίρνει τη θέση της καλλιτεχνικής φαντασίας. Ασκεί έντονη κριτική στον καπιταλισμό με την αιχμηρή του πένα και παρουσιάζει με μοναδικό τρόπο τις αντιφάσεις του. Ο Ντιξ έχει στον βασικό καμβά των προτεραιοτήτων του τον πόλεμο και την πορνεία .Σε όλη τη διάρκεια της ζωης του διώχθηκε για το έργο του από τους θιασώτες του φασισμού και της «ηθικής». Το έργο του ξεσκέπαζε τη δημοκρατία της Βαϊμάρης και την ανάγκαζε να κοιταχτεί κατάματα στον καθρεφτη. Ο Όττο Ντιξ ενοχλούσε.

John Reed: Δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο…

Οκτ26by Mαν.Αρκάς

Ο πρόλογος του συγγραφέα στο θρυλικό βιβλίο που αποτύπωσε ένα από τα πιο συγκλονιστικά γεγονότα της μέχρι τώρα ανθρώπινης ιστορίας

Στις 22 Οκτώβρη του 1887 γεννιέται ο αμερικανός κομμουνιστής δημοσιογράφος Τζον Ριντ. Ο Ριντ «κάλυψε» δημοσιογραφικά τη Μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση, την οποία και αργότερα περιέγραψε στο μνημειώδες έργο του «Δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο» (την εισαγωγή του οποίου έγραψε ο ίδιος ο Β.Ι.Λένιν περιγράφοντας το βιβλίο σαν «την πιο αληθινή εκδοχή των γεγονότων»). Θεωρείται, δίκαια, ως ένα από τα καλύτερα βιβλία-ντοκουμέντα ιστορίας που γράφτηκαν ποτέ. Επιστρέφοντας στις ΗΠΑ το 1918, προσχώ­ρησε στην αριστερή πτέρυγα του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Με τη συμμετοχή του στη συνδιάσκεψη των αριστερών οργανώσεων της Ν. Υόρκης, το Φλεβάρη του 1919, διαμορφώθηκε οργανωτικά η αριστερή πτέρυγα του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Ο Ριντ εκλέχθηκε συντάκτης της νέας εφημερίδας «Κομμουνιστής της Νέας Υόρκης», που άρχισε να εκδίδεται από τον Απρίλη του 1919, ενώ το ίδιο έτος εκλέχθηκε μέλος του Εθνικού Συμβουλίου της Αριστερής Πτέρυγας. Τον Αύγουστο-Σεπτέμβρη του 1919 ήταν ένας από τους οργανωτές του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος των ΗΠΑ (που το 1921 συγχωνεύθηκε με το Κομμουνιστικό Κόμμα των ΗΠΑ). Τον Οκτώ­βρη, ο Ριντ επέστρεψε στη Μόσχα. Έγινε μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Κομιντέρν και πή­ρε μέρος στις εργασίες του 2ου Συνεδρίου της (Ιούλιος 1920). Πέθανε από τύφο στις 17 Οκτώβρη του 1920 και ενταφιάστηκε στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας, στα τείχη του Κρεμλίνου. Παρακάτω αναδημοσιεύουμε τον πρόλογο του ιδίου, γραμμένο το 1919.

Οι ‘’Πρυτάνεις με τσαγανό’’ και ο σκοταδισμός του μηδενός…

by Mαν.Αρκάς

Άστραψε και βρόντηξε η ‘’σοβαρή’’ εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ με κύριο πρωτοσέλιδο άρθρο της στις 21/10. Λιτό και ανατριχιαστικά σαφές:
‘’Τα ελληνικά πανεπιστήμια ανήκουν στους Έλληνες πολίτες, οι οποίοι τα έχουν πληρώσει ακριβά. Οι πρυτανικές αρχές τα διαχειρίζονται για λογαριασμό τους, με την υποχρέωση να προστατεύουν το δημόσιο συμφέρον. Οι συμμορίες και τα γκρουπούσκουλα, που έκαναν ό,τι ήθελαν λόγω της συναλλαγής τους με κόμματα και φαύλους πανεπιστημιακούς, δεν έχουν θέση στον χώρο του πανεπιστημίου. Επιτέλους, έχουμε πρυτάνεις με τσαγανό και απόλυτο σεβασμό στον θεσμό που εκπροσωπούν και τον νόμο. Μακάρι να είχαμε και πολιτικούς με το ίδιο σθένος’’. (οι υπογραμμίσεις δικές μας)

ΤΑ ΙΕΡΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

 

Οκτ26by Αμετανόητος

Η Βαγκαβαντγκίτα και η Αβέστα

      Τις τελευταίες δεκαετίες, η Ελλάδα – πιθανόν λόγω και της γεωγραφικής της θέσης – έγινε ο τόπος πολλών μεταναστών από διαφορετικές χώρες του κόσμου, με διαφορετική κουλτούρα και το κυριότερο με διαφορετική θρησκευτικότητα, η οποία λόγω άγνοιας ξένιζε και ξενίζει πολλούς από τους γηγενείς Έλληνες. Προς βοήθεια λοιπόν της κατανόησης της διαφορετικής κουλτούρας και θρησκευτικότητας των μεταναστών που ήδη πολλοί από αυτούς είναι και γείτονές μας, είναι και το παρακάτω άρθρο που δημοσιεύουμε, το οποίο ασχολείται με τα ιερά βιβλία των θρησκειών, ούτως ώστε ο αναγνώστης να πάρει μία γεύση τι περίπου πρεσβεύει η κάθε θρησκεία. Επιθυμώντας το άρθρο μας να είναι ολοκληρωμένο παραθέτουμε στο τέλος «το Βιβλίο των Νεκρών» που δεν ανήκει σε μια συγκεκριμένη θρησκεία αλλά σε πολλές. Τις θρησκείες τις έχουμε με αλφαβητική σειρά, όπως και τα βιβλία τους, οπότε ο αναγνώστης, πατώντας πάνω σε όποια θρησκεία επιθυμεί, οδηγείται αμέσως σε αυτή. Στην αρχή δημοσιεύουμε και ένα παγκόσμιο χάρτη με την κατανομή της κάθε θρησκείας. Πιστεύουμε πως παραδίδουμε στο αναγνωστικό μας κοινό, που τόσο μας στηρίζει όλα αυτά τα χρόνια, μία από τις πιο ολοκληρωμένες δουλειές μας. Πριν σας αφήσουμε να απολαύσετε την έρευνά μας, αξίζει να αναφέρουμε πόσο είναι πληθυσμιακά η κάθε θρησκεία. Επικαλεστήκαμε την τελευταία απογραφή που βρήκαμε, που είναι από το έτος 2009:

Κύπρος: Η ένωση με την Ελλάδα θα επιλύσει τα προβλήματα;

26/10/14 | 0 σχόλια | 0 απαντήσεις | 38 εμφανίσεις

του Δημήτρη Μακροδημόπουλου.

Το Κυπριακό πρόβλημα, δημιουργήθηκε σε συνθήκες παγκόσμιας ισορροπίας, έστω του «τρόμου», με παγιωμένη την κατάσταση στην Εγγύς και τη Μ. Ανατολή και ενώ η συμβίωση διαφορετικών εθνοτήτων στα όρια ενός πολυεθνικού κράτους ήταν βιώσιμη. Σήμερα, επιχειρείται να επιλυθεί σε εντελώς διαφορετικές συνθήκες που είναι πολύ δυσμενέστερες. Μάλιστα προέκυψαν  νέα δεδομένα, όπως οι εξελίξεις στην Εγγύς Ανατολή και η εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων,  με αποτέλεσμα πλήθος δυνάμεων να διαγκωνίζονται στην Ανατολική Μεσόγειο για την προώθηση των συμφερόντων τους στην ευρύτερη περιοχή.

Προς τί όμως οι διακοινοτικές συνομιλίες; Διότι σήμερα, σε συνθήκες όπου τα πολυεθνικά κράτη έχουν διαλυθεί και οι εθνότητες παντού διεκδικούν την αυτοδιάθεσή τους (Σκωτία, Καταλονία, Ουκρανία, κ.α.), επιχειρείται, κόντρα στην πραγματικότητα, η συμβίωση δύο εθνοτήτων που δεν κατόρθωσαν να συνυπάρξουν όταν οι συνθήκες ήταν παγκόσμια ευνοϊκές γιαυτό.  Δεν είναι ολοφάνερο ότι οι διακοινοτικές συνομιλίες είναι αδύνατο να επιλύσουν τις διαφορές, όταν η Άγκυρα αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας απειλώντας την ασφάλειά της αλλά και η Κυπριακή Δημοκρατία συμμετέχει σε δύο άξονες εναντίον της Τουρκίας αγνοώντας τα συμφέροντα της τουρκοκυπριακής κοινότητας;

Το γεγονός ότι οι περιφερειακές εξελίξεις και η ύπαρξη υδρογονανθράκων έχουν εκτοξεύσει τη γεωπολιτική και τη γεωοικονομική αξία της Κύπρου στο ζενίθ, μία λύση υπάρχει για να μη συνθλιβεί η Κυπριακή Δημοκρατία ανάμεσα στα συγκρουόμενα συμφέροντα των ισχυρών δυνάμεων και να μη μεταφερθεί η σύγκρουση Αθήνας – Άγκυρας στην Κύπρο σε περιοχές του ελληνικού χώρου: Να μετατραπεί η de facto σημερινή κατάσταση σε de jure με τη δημιουργία δύο ανεξάρτητων κρατών εκ των οποίων το ελληνοκυπριακό θα ενσωματωθεί στην Ελλάδα. Διότι με αυτή τη λύση:

1. Θα οριοθετηθούν οριστικά τα ελληνικά και τα τουρκικά συμφέροντα στην Κύπρο, χωρίς να νοούνται διεκδικήσεις αλλά και παρεμβάσεις τρίτων χωρών που αξιοποιούν τις ελληνοτουρκικές διαφορές ως εφαλτήριο των δικών τους συμφερόντων στην περιοχή.
2. Δεν θα υπάρχει κανένα πρόσχημα για επέμβαση διότι καμία χώρα δεν θα έχει το καθεστώς της εγγυήτριας δύναμης, το οποίο ευνοεί την Τουρκία λόγω της εγγύτητάς της με τη Μεγαλόνησο.
3. Η ασφάλεια της Κύπρου, ως ελληνικού εδάφους, θα αποτελεί υποχρέωση της Ελλάδας.
4. Οποιαδήποτε τουρκική επιβουλή κατά της Κύπρου θα στρέφεται κατά της Ελλάδας και θα νομιμοποιεί κάθε αντίδρασή μας.
5. Με την ενσωμάτωσή της στην Ελλάδα, η Κύπρος θα ενταχθεί αυτόματα στο ΝΑΤΟ γεγονός που θα καθιστά αδιανόητη νέα εισβολή.
6. Θα επαυξήσει τη γεωπολιτική αξία της Ελλάδας και θα επεκτείνει το ρόλο της στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, της Εγγύς και της Μ. Ανατολής με τις οποίες θα γειτνιάζει άμεσα.
7. Η ΑΟΖ, που αντιστοιχεί στο νότιο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας όπου διαβιώνουν οι ελληνοκύπριοι, είναι πολλαπλάσια αυτής που αντιστοιχεί στο τουρκοκυπριακό τμήμα, η οποία περιορίζεται μεταξύ Κύπρου και Τουρκίας, και δεν θα επιδέχεται αμφισβητήσεις.
8. Η επίλυση του Κυπριακού, θα αφαιρέσει από τις ελληνοτουρκικές σχέσεις το κύριο σημείο τριβής και θα αποδυναμώσει το ενδεχόμενο μεταφοράς της έντασης στον ελληνικό χώρο.
9. Η λύση αυτή δεν μπορεί να απορριφθεί από την Άγκυρα αφού ο Τούρκος πρωθυπουργός χρησιμοποιεί τη δημιουργία δύο κρατών ως απειλή. Πρόκειται για δυσμενέστατη λύση για τα τουρκικά συμφέροντα αφού η Άγκυρα προσβλέπει στον έλεγχο ολόκληρης της νήσου, όπως απέδειξε η υπερψήφιση του σχεδίου Ανάν από τους ΤουρκοκυπρίουςΜακροδημόπουλος Δημήτρης25-10-2014
10. Αλεξ/πολη – κιν. 6947-771412
11. Γιατί όλα αυτά δεν οδήγησαν μέχρι σήμερα στην προφανή λύση; Η άποψή μου είναι ότι η οικονομική ελίτ της Κύπρου θέλγεται από τη διαχείριση των ευρωπαϊκών εισροών και ιδιαίτερα των συμβολαίων για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στο όνομα ολόκληρης της Κυπριακής Δημοκρατίας, που όμως περιλαμβάνει και τις δύο κοινότητες, και με κανένα τρόπο δεν επιθυμεί να εκχωρήσει τα «προνόμια» αυτά στην Αθήνα. Γιαυτό το σημερινό καθεστώς της «μη λύσης» εξυπηρετεί τα συμφέροντά της. Μέχρι πότε όμως μπορεί να προτάσσονται τα συμφέροντά της έναντι του εθνικού συμφέροντος; Διότι δεν πρέπει να λησμονούν ότι, όπως μας δίδαξε η Ιστορία του 20^ουαιώνα, ο Ελληνισμός που δεν ενσωματώθηκε με οποιοδήποτε τρόπο στον κρατικό ιστό ξεριζώθηκε από τις εστίες του ή διαρκώς συρρικνώνεται. Ούτε βέβαια η ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ υπήρξε αποτέλεσμα της διπλωματικής ικανότητας της Αθήνας. Η ΕΕ οικειοποιήθηκε με προθυμία ένα άλυτο πρόβλημα για να έχει πρόσβαση στις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή και για να το επισείει κάθε φορά που εξυπηρετούνται τα συμφέροντά της. Γιαυτό η ρευστότητα της «μη λύσης» εξυπηρετεί τις επιδιώξεις της.

Το παραμύθι της Θεσσαλονίκης.*

Του Παντελή Σαββίδη

Σαν σήμερα, πριν από 102 χρόνια απελευθερώθηκε η Θεσσαλονίκη και σιγά σιγά και ένα μεγάλο μέρος του βορειοελλαδικού χώρου, από τον τουρκικό ζυγό.

Ο περισσότερος κόσμος έχει την εντύπωση πως η απελευθέρωση αυτή αποτέλεσε ένα ξαφνικό, στιγμιαίο γεγονός εν πολλοίς τυχαίο, αφού εκείνο στο οποίο εστιάζεται συνήθως η όλη εξιστόρηση είναι το τηλεγράφημα του Βενιζέλου προς το διάδοχο Κωνσταντίνο να εγκαταλείψει την προέλασή του προς το Μοναστήρι και να επιταχύνει την πορεία του προς τη Θεσσαλονίκη την οποία εποφθαλμιούσαν οι Βούλγαροι.

Η εστίαση στην τελευταία φάση της απελευθέρωσης, στερεί τον πολίτη από τη γνώση εκείνη που φθάνει στην αρχή των γεγονότων και του δίνει, έτσι, τη δυνατότητα να πληροφορηθεί, εξηγήσει και αντιληφθεί, γεγονότα που σήμερα τα βρίσκει μπροστά του και τον απασχολούν.

Πίσω από  την ευτυχή κατάληξη των γεγονότων,  υπάρχει πολύς κόπος και πολύ αίμα που άρχισε να χύνεται από την επομένη της ελληνικής ανεξαρτησίας.

Mystery of 4,000-year-old ‘CD-ROM’ is solved (?)

The cryptic symbol-covered disc is described as the ‘first CD-ROM’ - and archaeologists have battled to uncover its secrets ever since it was found in 1908.

Rob Waugh – Fri, Oct 24, 2014

•  Share209
• Tweet
• Print

• 
  View Photo
  Rob Waugh - Experts have finally decoded the mysterious disc

A mysterious symbol-covered disc which was found in Greek ruins in 1908 has finally revealed its secrets after archaeologists battled to decode it for more than a century.

The Phaistos Disc - described as the ‘first Minoan CD-ROM’ is covered in 241 images, thought to be fragments of 45 mysterious symbols. 

Η Ιατρική Στην Αρχαία Ελλάδα

Η Ιατρική είναι ταυτόχρονα μιά πλατιά επιστήμη και μιά προσωπική τέχνη, που εξελίχθηκε από τις μαγικές επικλήσεις του πρωτόγονου ανθρώπου πρός τις ανώτερες δυνάμεις και το δέος του απέναντι στην αρρώστια, μέσα από διαρκή παρατήρηση των λειτουργιών του σώματος και του νού, σε μιά συστηματική επίστημονική μεθοδολογία που έχει στόχο την αποκατάσταση της ισσοροπίας ανάμεσα στο εξωτερικό και το 
εσώτερικό περιβάλλον του ανθρώπου.Οι βάσεις της σύγχρονης ιατρικής σκέψης, όπως εξάλλου και των περισσοτέρων επιστημονικών κατευθύνσεων, τέθηκαν στην αρχαία εποχή, μέσα στα πλαίσια της ανίσυχης Ελληνικής σκέψης, που πλούτισε τη μέχρι τότε εμπειρική γνώση των ανθρώπων με τη θεωρητική στήριξη και την εφαρμογή του ορθολογισμού, επιτρέποντας έτσι στην Ιατρική να εξελιχθεί σε πραγματική επιστήμη.

Φυσικά, ολοκληρωμένα θεραπευτικά συστήματα δεν αναπτύχθηκαν μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλους μεγάλους πολιτισμούς της αρχαιότητος, όπως για παράδειγμα, στην Ινδία ή την Κίνα.Εξάλλου είναι γνωστό πως οι ιδέες και οι πρακτικές στην αρχαία εποχή διαχέονταν και ταξίδευαν πολύ περισσότερο άπ’ ό,τι τείνουμε να πιστεύουμε σήμερα, ενώ η αρχική προέλευση αυτών των μεθόδων πηγαίνει ακόμα πιό πίσω στο παρελθόν και χάνεται ουσιαστικά στην αχλύ του χρόνου. Πάντως, ήταν Ελληνική σκέψη που αποτέλεσε τη βάση και το σταθερό σημείο αναφοράς για τη μακραίωνη εξέλιξη της δυτικής επιστήμης, που σήμερα τείνει να εξελιχθεί σε ένα μοντέλο με παγκόσμια εξάπλωση.

Αριστοτέλης – Ποιος είναι ο γενναίος άνθρωπος;

Η ανδρεία είναι η μεσότητα σε σχέση με τον φόβο και το θάρρος. Ο ανδρείος έχει να κάνει με πράγματα που προκαλούν μέγιστο φόβο και κανείς άλλος πέραν αυτού δεν υποφέρει τα δεινά τόσο μετρημένα όσο ο ανδρείος. Το πιο φοβερό απ’ όλα είναι ο θάνατος, καθώς με αυτόν τα πάντα λήγουν.

Σε σχέση με αυτό μπορούμε να πούμε πως ανδρείος ονομάζεται εκείνος που δεν φοβάται τον ένδοξο θάνατο και όλες εκείνες τις επικίνδυνες καταστάσεις που απειλούν με θάνατο. Ανδρείος είναι οποίος υπομένει και φοβάται όσα πρέπει και χάριν εκείνου που πρέπει και με τον τρόπο και τον χρόνο που πρέπει. Αισθάνεται και πράττει όπως του επιτρέπει η αξιοπρέπεια του και η λογική του.

Φρύνη, η εταίρα που λάτρεψε ο Πραξιτέλης

Η Φρύνη ήταν μια απ’ τις διασημότερες εταίρες της αρχαίας Ελλάδας. Είχε συγκεντρώσει τόσα πλούτη, που προσφέρθηκε να χτίσει ξανά τα τείχη της Θήβας, που είχε καταστρέψει ο Μέγας Αλέξανδρος το 336 π.Χ.

Το μόνο που ζήτησε σαν αντάλλαγμα, ήταν να προστεθεί μία επιγραφή στα τείχη, που θα έλεγε: «Αλέξανδρος μέν κατέσκαψεν, ανέστησε δε Φρύνη η εταίρα» δηλαδή «Καταστράφηκαν από τον Αλέξανδρο, επισκευάστηκαν από τη Φρύνη την εταίρα». Οι Θηβαίοι απέρριψαν την πρότασή της, από φόβο μήπως προσβάλουν τον Αλέξανδρο.

Το πραγματικό όνομα της εταίρας ήταν Μνησαρέτη και είχε γεννηθεί στις Θεσπιές, γύρω στο 371 π.Χ. Ήταν κόρη του πάμφτωχου Επικλή και έβγαζε τα «προς το ζην», μαζεύοντας και πουλώντας κάπαρη.

Ρόζα Παρκς: η γυναίκα που δεν παραχώρησε τη θέση της σε έναν λευκό…

Ρόζα Παρκς: η γυναίκα που δεν παραχώρησε τη θέση της σε έναν λευκό…

«Οι άνθρωποι λένε ότι δεν παραχώρησα την θέση μου γιατί ήμουν κουρασμένη, δεν είναι αλήθεια. Δεν ήμουν σωματικά κουρασμένη ή περισσότερο κουρασμένη από μια συνηθισμένη μέρα. Όχι, η μόνη κούραση ήταν αυτή του να υποχωρώ.»

Κάποιοι την γνωρίζουν, οι περισσότεροι όμως ίσως απλά να έχουν ακούσει το όνομά της… Ρόζα Παρκς, η Αφροαμερικανή ράφτρα που αρνήθηκε να σηκωθεί και να δώσει την θέση της σε ένα λευκό όπως απαιτούσε ο νόμος περί φυλετικού διαχωρισμού στην Αμερική, και έτσι έγινε με μια της κίνηση σύμβολο του αντιρατσιστικού κινήματος στην Αμερική και σύμβολο αντίστασης όλης της Αφροαμερικανικής κοινότητας.


Η Αμερική του ρατσισμού: Η Παρκς μεγάλωσε σε έναν κόσμο διαχωρισμένο, όπου υπήρχε ο κόσμος των λευκών και ο κόσμος των μαύρων. Στον Αμερικανικό Νότο ο νόμος περί φυλετικού διαχωρισμού ήταν φανερός σε όλες τις πτυχές της ζωής, από τα λεωφορεία ως τα τρένα, τα σχολεία και τα μπαρ, οι νόμοι καθόριζαν διαφορετικά καθίσματα, βαγόνια και χώρους εστιάσης για τους λευκούς και διαφορετικά για τους μαύρους.

Γεννημένη στις 4 Φεβρουαρίου του 1913 στην Αλαμπάμα η Ρόζα βίωσε από μικρή τον κοινωνικό και τον φυλετικό ρατσισμό. Όταν τα λευκά παιδιά πηγαίνανε στο σχολείο με το λεωφορείο, τα παιδιά των έγχρωμων πηγαίνανε με τα πόδια «Έβλεπα κάθε μέρα το λεωφορείο να περνά δίπλα μου…αλλά δεν είχα άλλη επιλογή από το να το δεχτώ. Ήταν τότε που πρωτοκατάλαβα ότι υπάρχει ο κόσμος των λευκών και ο κόσμος ο δικός μας». Η Ρόζα παντρεύτηκε, μετακόμισε στο Μοντογκόμερυ και δούλευε σαν μοδίστρα, ενώ ήταν εθελοντικό μέλος της οργάνωσης ΝΑΑCP (National Association for the Advancement of Colored People) για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Την 1η Δεκεμβρίου του 1955, μετά από μια μέρα δουλειάς, η Ρόζα επιβιβάζεται στο λεωφορείο. Στα λεωφορεία του Μοντγκόμερυ οι έγχρωμοι έπρεπε να κάθονται στις πίσω σειρές που προορίζονταν μόνο για αυτούς, ενώ μπορούσαν να κάτσουν και σε κάποιες θέσεις στην μέση από τις οποίες έπρεπε να σηκωθούν αν στο λεοφωρείο υπήρχε όρθιος λευκός. Επιπλέον οι έγχρωμοι ήταν αναγκασμένοι να μπαίνουν από την μπροστινή πόρτα, ώστε να επικυρώνουν το εισιτήριό του,ς και έπειτα να κατεβαίνουν και να επιβιβάζονται από την πίσω πόρτα, ώστε να μην περνούν μπροστά από τους λευκούς. «Την πρώτη φορά που ανέβηκα σε λεοφωρείο, μια βροχερή μέρα του 43, ο οδηγός απαίτησε να κατέβω και να μπώ από την πίσω πόρτα Καθώς έβγαινα μου έπεσε το πορτοφόλι, κοντοστάθηκα στις θέσεις που προορίζονταν για τους λευκούς και τότε ο οδηγός εξοργίστηκε και με κατέβασε».

Η αρχή της αλλαγής: Εκείνη λοιπόν την μέρα του Δεκεμβρίου, η 42χρονη Ρόζα κάθισε στην πρώτη σειρά που προορίζονταν για τους έγχρωμους πολίτες. Όταν το λεωφορείο γέμισε και 4 λευκοί ήταν όρθιοι, ο οδηγός απαίτησε να αδειάσει η πρώτη σειρά που προοριζόταν για τους έγχρωμους. Η Ρόζα ήταν η μόνη που αρνήθηκε να σηκωθεί. «Γιατί δεν σηκώνεσαι; Δεν νόμιζω ότι πρέπει να σηκωθώ. Άμα δεν σηκωθείς θα αναγκαστώ να φωνάξω την αστυνομία. Τότε να το κάνετε.» Και ο οδηγός Τζέιμς Μπλέικ, ο ίδιος που το 43 την είχε αφήσει στην βροχή, κάλεσε την αστυνομία όπου και την συνέλαβε.

Μετά την αποφυλάκισή της, στις 5 Δεκεμβρίου, αποφασίστηκε να διεξαχθεί μποϊκοτάζ στα λεωφορεία του Μοντγκόμερυ με επικεφαλής την οργάνωση Montgomery Improvement Association (MIA) και τον άγνωστο μέχρι τότε Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, πάστορα εκκλησίας της πόλης. Οι περισσότεροι μαύροι της περιοχής το διάστημα αυτό πήγαιναν στις δουλείες τους και γενικότερα μετακινούνταν είτε με ιδιωτικά αυτοκίνητα, είτε με κάρα και ποδήλατα, είτε με τα πόδια. Επίσης οι μαύροι ταξιτζήδες χρέωναν την κούρσα μόλις 10 σεντς, όσο δηλαδή κόστιζε το εισιτήριο στα λεωφορεία. Όταν αυτό έγινε γνωστό, οι αρχές της πόλης αποφάσισαν να επιβάλλονται πρόστιμα σε όσους χρέωναν την κούρσα λιγότερο από 45 σεντς.

Η συνέχιση του μποϊκοτάζ και η μεγάλη συμμετοχή σε αυτό είχε ως συνέπεια και την αύξηση της συμμετοχής λευκών κατοίκων της πόλης, που ήταν αντίθετοι στην κατάργηση του φυλετικού διαχωρισμού ή πλήττονταν οικονομικά από το μποϊκοτάζ, στο White Citizen’s Council. Άτομα που συμμετείχαν στο μποϋκοτάζ έγιναν πολλές φορές στόχος επιθέσεων. Εμπρηστικές επιθέσεις έγιναν και εναντίον των σπιτιών των Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και Ralph Abernathy`s αλλά και εναντίον τεσσάρων εκκλησιών της μαύρης κοινότητας του Μοντγκόμερυ.

Κατά τη διάρκεια του μποϊκοτάζ συνελήφθησαν για παρακώληση συγκοινωνιών 156 άτομα μεταξύ των οποίων και ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Καταδικάστηκε σε πρόστιμο 500$ ή φυλάκιση 386 ημερών. Τελικά έμεινε στη φυλακή δύο εβδομάδες. Ύστερα από το μποϊκοτάζ που κράτησε περισσότερο 381 μέρες, και έφερε τις εταιρείες μεταφορών στα όρια της καταστροφής καθώς το 75% αυτών που χρησιμοποίούσαν λεοφωρεία ήταν έγχρωμοι, το Νοέμβριο του 1956 το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ κήρυξε αντισυνταγματικό το νόμο για το φυλετικό διαχωρισμό. Ήταν η πρώτη νίκη του κινήματος για τα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα των έγχρωμων πολιτών στην Αμερική ως την ιστορική ομιλία του Κινγκ «Έχω ένα όνειρο» ως την ιστορική νίκη.

Παρόλους τους αγώνες στους οποίους πρωτοστάτησε η Παρκς, αν και αργότερα διαχωρήστηκε από τον Μαρτιν Λούθερ Κινγκ, η ίδια συνέχισε να περνά δυσκολα. Λόγω της δράσης της απολύθηκε από την δουλειά της, το ίδιο και ο άνδρας της, και αναγκάστηκε να μετακομίσει πολλές φορές και να κάνει πολλές και διαφορετικές δουλειές.

Πέθανε το 2005 σε ηλικία 92 χρονών και ήταν η πρώτη γυναίκα που η σωρός της εκτέθηκε στο Καπιτώλιο σε δημόσιο προσκύνημα. Δεν σταμάτησε ποτέ να αγωνίζεται…


3pointmagazine.gr

πηγή

Παράδοση και Πρόοδος: το ζήτημα του ξεπεράσματος των ορίων…

 

Οκτ25by Mαν.Αρκάς

Ο κόσμος σήμερα υποφέρει από άχρηστες ελευθερίες. Αυτές οι άχρηστες ελευθερίες είναι χειρότερες από την απαγόρευση και την σκλαβιά. Πρέπει κανείς να βρει νέους τρόπους πειθαρχίας, στα μέτρα μας, στις ανάγκες μας. Εκείνο που ‘ναι γεγονός, είναι ότι αυτή η ελευθερία ερεθίζει, σκοτώνει και δεν οδηγεί πουθενά. «Κάνε ό,τι θέλεις». Τότε θ’ απαντήσει ένας άνθρωπος λογικός: «Θέλω να με βοηθήσετε να μάθω τι θέλω…».
Γ. Τσαρούχης

Ένα κράχ όπως μόνο το κεφάλαιο μπορεί: κρίσεις, φούσκες, κερδοσκόποι το 1929 και σήμερα

 

Οκτ24by Αμετανόητος

‘Ηταν 24 Οκτωβρίου του 1929…η Μαύρη Πέμπτη

 Φριτς Βέμπερ

• Το φθινόπωρο του 2008 ο κόσμος γνώρισε ένα οικονομικό κραχ, το οποίο έφερε τις χρηματοπιστωτικές αγορές στο χείλος του γκρεμού. Στη συνέχεια η ισορροπία αποκαταστάθηκε (ή ακριβέστερα: οργανώθηκε η εξισορρόπηση), μέχρι που ένα άλλο ζήτημα προκάλεσε νέες αιτίες ανησυχίας. Αυτή τη φορά ήταν τα έθνη – κράτη που θα κάθονταν στο εδώλιο του κατηγορουμένου, καθώς (επίπλαστα ή πραγματικά) «ζούσαν πάνω από τις δυνατότητές τους» και δημιούργησαν με αυτόν τον τρόπο το χρέος. Η αγορά αφέθηκε ελεύθερη με αναστολή. Θα μείνει ανεμπόδιστη, καθώς έχει να ασχοληθεί με νέους τομείς κερδοσκοπίας, όπως οι πρώτες ύλες και τα τρόφιμα. Όμως ο λογαριασμός πρέπει και τελικά θα πληρωθεί από άλλους – όπως άλλωστε συμβαίνει συνήθως.

Το «ελληνόμετρο» της φαντασίας μας και οι ελληνικές αρετές – Μια αυτοεξέταση με οδηγό τον Αριστοτέλη…

 

Μάι18by Mαν.Αρκάς

Στις καλές εποχές, τότε που το δανεικό χρήμα είχε πλάσει έναν φανταστικό κόσμο, που τον πήραμε για δικό μας δημιούργημα, οι λέξεις “πατρίδα”, “έθνος”, “ελληνικότητα”, είχαν εξαφανιστεί στη διαδρομή Αράχωβα – Μύκονος. Τώρα, που η ονειροφαντασία μας χάθηκε και πάει, ψάχνουμε απεγνωσμένα να εντοπίσουμε τα χνάρια της πραγματικότητας. Στα τυφλά ψάχνουμε και, όταν δεν βρίσκουμε σημείο σταθερό να γαντζωθούμε, καταφεύγουμε στο «ελληνόμετρο».

Ο Αριστοτέλης, η τοκογλυφία και τα μονοπώλια…

 

Οκτ24 Mαν.Αρκάς

Η μεγαλοφυΐα του Αριστοτέλη λάμπει στο γεγονός ακριβώς ότι ανακάλυψε μια σχέση ισότητας στην έκφραση της αξίας των εμπορευμάτων.
                                                                                                                              Καρλ Μαρξ

---

Μετά το ξεκαθάρισμα των δύο μορφών της Χρηματιστικής την Οικονομική και την Καπηλική ο Αριστοτέλης προχώρησε και στην αξιολόγηση τους: «… η Χρηματιστική έχει, όπως είπαμε, δύο μορφές. Η μία είναι η Καπηλική και η άλλη η Οικονομική. Και η μεν δεύτερη είναι αναγκαία και αξιέπαινη, ενώ η πρώτη, η τέχνη της ανταλλακτικής, δικαίως επικρίνεται (διότι δεν ανάγεται στη φύση αλλά στις συναλλαγές των ανθρώπων). (σελ. 327). Η Οικονομική είναι σύμφωνη με τη φύση, αφού αφορά την αύξηση του πλούτου μέσω της εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων. (Τα σύγχρονα φαινόμενα του εκφυλισμού της φύσης στο πλαίσιο της ασύστολης εκμετάλλευσης δεν θα μπορούσαν να είναι γνωστά στον Αριστοτέλη). Ως εκ τούτου αφορά τις δυνατότητες για την καλύτερη καλλιέργεια της γης, την ανάπτυξη του κυνηγιού, της αλιείας κτλ. Η μορφή αυτή της Χρηματιστικής (η Οικονομική) αφορά τον πλούτο που δημιουργείται με την παραγωγή αγαθών. Αφορά δηλαδή τη γνώση για την καταλληλότητα των ζώων που θα χρησιμοποιηθούν για κάθε εργασία, την επιλογή της κατάλληλης καλλιέργειας ανάλογα με το κλίμα, το υψόμετρο ή την υγρασία των χωραφιών, τις τεχνικές της μελισσοκομίας κλπ. Το να μπορεί κανείς διαρκώς να αυξάνει την παραγωγή του τελειοποιώντας τις μεθόδους του, όχι μόνο δεν είναι κακό, αλλά είναι απολύτως ωφέλιμο, αφού συμβάλλει τόσο στην αύξηση των αγαθών, όσο και στην ίδια την πορεία της ανθρώπινης γνώσης που διαρκώς εξελίσσεται μέσα από την πείρα των καιρών. Ο σκοπός αυτού του είδους της Χρηματιστικής είναι η βέλτιστη παραγωγή. Ο πλούτος εκλαμβάνεται ως απόρροια της φύσης και βέβαια μετριέται ως ποσότητα αγαθών κι όχι ως χρήμα. Φυσικά, η αύξηση της παραγωγής που θα επιφέρει πλεόνασμα αγαθών θα γεννήσει το εμπόριο, δηλαδή τη δυνατότητα της ανταλλαγής αυτού του πλεονάσματος με άλλα προϊόντα που εκλείπουν και που με τη σειρά τους αποτελούν πλεόνασμα σε άλλες περιοχές. Τελικός στόχος είναι η αυτάρκεια των αγαθών σε όλους, δηλαδή η πληρότητα όλων των μέσων για την επίτευξη της καλής ζωής.

ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ ΠΑΝΕΚΚΟΥΚ – ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗ (1953 – 1954) – ΠΡΩΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΠΑΝΕΚΚΟΥΚ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑΔΗ…

 

Οκτ25by Mαν.Αρκάς

      

Σίγουρα υπάρχουν διαφορές. Θα ασχοληθώ μαζί τους, θεωρώντας αυτό το κείμενο ως μία συμβολή στη συζήτηση του περιοδικού σας. Ενώ εσείς περιορίζετε τη δραστηριότητα αυτών των οργανισμών στην οργάνωση της εργασίας στα εργοστάσια μετά την κατάληψη της κοινωνικής εξουσίας από τους εργάτες, εμείς πιστεύουμε επίσης ότι οι οργανισμοί θα είναι αυτοί μέσω των

οποίων οι εργάτες θα καταλάβουν την εξουσία. Για την κατάληψη της εξουσίας δε μας ενδιαφέρει καθόλου ένα «επαναστατικό κόμμα» το οποίο θα αναλάβει την ηγεσία της προλεταριακής επανάστασης. Αυτό το «επαναστατικό κόμμα» είναι μία τροτσκιστική ιδέα, που (από το 1930) έχει βρει υποστηρικτές ανάμεσα σε πολλούς πρώην υποστηρικτές του Κομμουνιστικού Κόμματος απογοητευμένους από την πρακτική του τελευταίου. Η αντίθεση και η κριτική μας ανάγονται στα πρώτα χρόνια της Ρωσικής

Επανάστασης, κατευθύνονται στον Λένιν και προκλήθηκαν από την στροφή του προς τον πολιτικό καιροσκοπισμό.

Turkey: The "Great Muslim Democracy"

by Burak Bekdil

http://www.gatestoneinstitute.org/4807/turkey-muslim-democracy

27

Comment

Where Turkey stands today is a perfect example of how, when Islamists -- mild or otherwise -- rule a county, even the most basic liberties are systematically suppressed.
"A climate of fear has emerged in Turkey." — Hasam Kilic, President, Turkey's Constitutional Court.
The prosecutor demanded a heavier penalty for the victim than for her torturers.
The European Commission identified government interference in the judiciary and bans imposed on social media as the major sources of concern regarding Turkey's candidacy for full membership.

Ένα πραγματικό αριστούργημα της αρχαίας τέχνης

Παρασκευή, 24 Οκτωβρίου 2014

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Ζητώ συγνώμη από τους φίλους αναγνώστες, που για μια ακόμη φορά θα αναγκαστώ να προβώ σε διόρθωση και σε αποκατάσταση της αλήθειας, αναφορικά με δημοσιευμένο άρθρο, που μου αποδίδει λανθασμένα την κατασκευή της εικόνας του ψηφιδωτού που βλέπετε εδώ με τα συμπληρωμένα πόδια των αλόγων. Είναι η δεύτερη φορά που το συγκεκριμένο μεγάλο μπλογκ, έχει παρερμηνεύσει τα λόγια μου, υποχρεώνοντας με σε διάψευση και κατά συνέπεια σε διόρθωση του δημοσιεύματος αυτού. Αυτήν την φορά, θα αρκούσε μια διασταύρωση των γραφομένων και μια επικοινωνία μαζί μου, ώστε να αποφευχθεί η παρεξήγηση. Αλλά αυτό, δυστυχώς δεν έγινε.