Ετικέτες

Κυριακή 10 Μαΐου 2015

David Cameron’s Europe


imagesBy CARL BILDT*. (The Project Syndicate).
STOCKHOLM – The next 18-24 months are likely to decide the shape of Europe for decades to come, and the United Kingdom has now started the clock on that process. Reelected with a resounding – and entirely unexpected – majority in the House of Commons, Prime Minister David Cameron must now use his increased mandate to set out an EU reform package that is attractive to all member states.
In recent years, the tail has tended to wag the dog in the UK, with Cameron kowtowing to the fanatically anti-European wing of his Conservative Party, if only to hold the pro-withdrawal UK Independence Party at bay. But now that his own authority has been strengthened significantly by his victory, with the UKIP emerging as the election’s biggest loser, he can now step forward as the pragmatic but committed European that he truly is.
In a series of speeches over recent years, Cameron has spoken about a European reform agenda centered on increasing the EU’sCOMPETITIVENESS and improving its institutions’ transparency. In the wake of Russian revanchism and the mayhem spreading across the Middle East, were Cameron to speak today of the changes that Europe needs to make, I would hope that he would add his support for more effective common foreign and security policies.

Τα Σκιαδικά


Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής
Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής
  
Με την ονομασία Σκιαδικά έμειναν στην ιστορία τα επεισόδια μεταξύ της μαθητιώσας νεολαίας και της Χωροφυλακής, που συνέβησαν στην Αθήνα στις 10 και 11 Μαΐου 1859. Ήταν ένα φαινομενικά άσχετο γεγονός, που οδήγησε τρία χρόνια αργότερα στην έξωση του βασιλιά Όθωνα.
Όλα ξεκίνησαν από μια διαπίστωση του Υπουργού Εξωτερικών, Αλέξανδρου Ρίζου Ραγκαβή, ο οποίος σε συζητήσεις τόνιζε την ανάγκη στήριξης της εγχώριας παραγωγής. Και έφερνε ως παράδειγμα ότι οι Έλληνες θα έπρεπε να δείχνουν την προτίμησή τους στα ντόπια ψάθινα καπέλα (σκιάδια) που κατασκευάζονταν στη Σίφνο και όχι στα εισαγόμενα από το εξωτερικό, που ήταν και ακριβότερα.

Μετά από το θρίαμβο, διαμαρτυρίες -Ξεκίνησαν ήδη οι διαδηλώσεις εναντίον του Κάμερον



ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ

cameron_708








   Πριν καλά- καλά καταλαγιάσει ο θόρυβος από τον εκλογικό θρίαμβο του Ντέιβιντ Κάμερον, ο Βρετανός πρωθυπουργός είδε τις πρώτες αντιδράσεις ενάντια στο πρόσωπό του.
Επεισόδια μικρής έκτασης σημειώθηκαν στο Λονδίνο το Σάββατο, όταν διαδηλωτές πέταξαν μπουκάλια, κουτιά από κονσέρβες και καπνογόνα εναντίον των αστυνομικών κατά τη διάρκεια συγκέντρωσης κατά της επανεκλογής του συντηρητικού πρωθυπουργού.
Οι συγκεντρωμένοι, που χτυπούσαν κατσαρόλες, φυσούσαν σφυρίχτρες και φώναζαν υβριστικά συνθήματα. Τα επεισόδια ξέσπασαν όταν έφτασαν μπροστά από την πύλη της πρωθυπουργικής κατοικίας, σημείο που είναι αποκλεισμένο από την αστυνομία. Κάποια στιγμή διαδηλωτές πέταξαν ακόμη και ένα ποδήλατο εναντίον των αστυνομικών.
Κατά τα επεισόδια συνελήφθησαν 17 άτομα, ενώ πέντε μέλη των δυνάμεων ασφαλείας τραυματίστηκαν, όπως ανακοίνωσε η Σκότλαντ Γιάρντ, η οποία χαρακτήρισε την κινητοποίηση μια αυθόρμητη διαδήλωση κατά της λιτότητας.
Πηγή:  iefimerida.gr

Η θυσία των Καραολή και Δημητρίου

Η θυσία των Καραολή και Δημητρίου

Μιχαήλ Καραολής - Ανδρέας Δημητρίου
Μιχαήλ Καραολής - Ανδρέας Δημητρίου
  
Ο Μιχαλάκης Καραολής και ο Ανδρέας Δημητρίου υπήρξαν οι πρώτοι αγωνιστές του Κυπριακού Αγώνα που καταδικάσθηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν από τους άγγλους δυνάστες.
Ο Μιχαλάκης Καραολής γεννήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 1933 στο Παλαιοχώρι Πιτσιλιάς και ήταν το τέταρτο παιδί του Σάββα και της Παναγιώτας Καραολή. Αποφοίτησε από την Αγγλική Σχολή Λευκωσίας και διορίστηκε δημόσιος υπάλληλος. Παράλληλα, ασχολήθηκε με τον στίβο ως αθλητής του ΑΠΟΕΛ. Εντάχθηκε από τους πρώτους στην ΕΟΚΑ και πήρε μέρος στον απελευθερωτικό αγώνα με την ομάδα του Πολύκαρπου Γεωρκάτζη.

Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας



  





   H Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας είναι μέρα εορτασμού της μητρότητας και των ευχαριστιών προς τη μητέρα, μια γιορτή με αρχαιοελληνικές αναφορές στην λατρεία της θεάς Κυβέλης, της μητέρας των θεών, όπως την προσφωνεί ο Πίνδαρος (“Κυβέλα, Μάτερ θεών”).
Στη σύγχρονη εποχή, η αμερικανίδα κοινωνική ακτινίστρια Άννα Μαρία Τζάρβις (1864-1948) ήταν αυτή που είχε πρώτη την ιδέα να καθιερωθεί μια ιδιαίτερη ημέρα προς τιμή της μητέρας..

ΜΕΝΤΟΡΑΣ! ΕΝΑ ΘΕΜΑ ΤΑΜΠΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥΣ…


…γιατί τείνουν να τα ξέρουν όλα, ανεξαρτήτως βαθμού και προέλευσης!
Κανείς δε μπορεί να πορευθεί μόνος του σ’ αυτή τη ζωή, ειδικά αν επέλεξε το μοναχικό δρόμο του στρατιωτικού.
Μπορεί να είναι δελεαστικό να είναι κανείς αυτάρκης στον Ελληνικό Στρατό, αυτοδύναμος ή ως ο λέων που δε χρειάζεται συμβουλές (Ταξίαρχος, Αντισυνταγματάρχης, Λοχαγός, Ανθυπολοχαγός κλπ.), αλλά η υπέρμετρη και τυφλή αυτοδυναμία μπορεί να αποδειχθεί καταστροφική για την καριέρα οποιουδήποτε…

Αλμανάκ Βασική Έκδοση 10 Μαΐου


 Προβάλλονται μόνο τα σημαντικότερα!
Η πλήρης έκδοση της ημερομηνίας αυτής περιλαμβάνει 148 Γεγονότα, 34 Γεννήσεις και 11 Θανάτους.
Για να δείτε την πλήρη έκδοση ή να ενεργοποιήσετε τα φίλτρα θα πρέπει πρώτα να συνδεθείτε.   Δεν είστε ακόμα συνδρομητής; Μάθετε περισσότερα!
 H Πλήρης Έκδοση διατίθεται και ως eBook στο Κατάστημα!   

Οποίος χαρακτηρίζει «άδικο» το ελληνικό εκλογικό σύστημα, ας ρίξει μια ματια στο Αγγλικό…




…και έπειτα τα ξαναλέμε.

Η σκοτεινή ιστορία πίσω από την Ημέρα της Μητέρας


H Anna ποτέ δεν απέκτησε δικά της παιδιά, αλλά ο θάνατος της μητέρας της το 1905 την ενέπνευσε να οργανώσει τους πρώτους εορτασμούς της Μέρας της Μητέρας το 1908.  
H ιστορία της γυναίκας που αρχικά πάλεψε για αυτή τη γιορτή, για να της εναντιωθεί αργότερα
Με την Ημέρα της Μητέρας να κλείνει φέτος τα 101χρόνια από την πρώτη φορά του εορτασμού της, η γιορτή παραμένει κυρίως γνωστή ως μια αφορμή για δώρα, εκδηλώσεις αγάπης και συναισθηματικά ξεσπάσματα.   Η αλήθεια όμως είναι πως η γιορτή αυτή έχει πολύ πιο μελαγχολικές ρίζες.  
Ξεκίνησε σαν μέρα μνήμης και πένθους των γυναικών που είχαν χάσει τα παιδιά τους στο πόλεμο και υπενθύμιζε πως υπήρχε πολύ και σκληρή δουλειά να γίνει για την ειρήνη. Όταν η επέτειος άρχισε να παίρνει εμπορικό χαρακτήρα, η μεγαλύτερη υποστηρίκτριά της Αnna Jarvis, έκανε τα πάντα για να το πολεμήσει καταλήγοντας να πεθάνει μόνη και απένταρη σε ένα σανατόριο.  
 1908.   Στις 10 Μαΐου εκείνης της χρονιάς, οικογένειες συγκεντρώθηκαν σε εκδηλώσεις στη γενέτειρα της Jarvis στο Grafton της West Virginia – μια εκκλησία που τώρα έχει μετονομαστεί σε Διεθνή Βωμό της Ημέρας της Γυναίκας – καθώς και στη Φιλαδέλφεια, όπου η Jarvis ζούσε εκείνη την εποχή, και σε πολλές άλλες πόλεις.   Σε μεγάλο βαθμό κυρίως μέσω των προσπαθειών της Jarvis η Ημέρα της Μητέρας άρχισε να γιορτάζεται σε περισσότερες πόλεις, μέχρι που ο πρόεδρος των ΗΠΑ Woodrow Wilson το 1914 καθιέρωσε επίσημα την δεύτερη Κυριακή του Μαΐου.  
«Για την Jarvis ήταν η μέρα που πήγαινες σπίτι για να περάσεις χρόνο με τη μητέρα σου και να την ευχαριστήσεις για όσα έκανε», έγραψε η Wesleyan Antolini από τη Δυτική Βιρτζίνια στη διδακτορική της διατριβή με τίτλο «Γιορτάζοντας τη Μητρότητα:
η Anna Jarvis και η υπεράσπιση της Ημέρας της Μητέρας της».   «Δεν έγινε για να εορταστούν όλες οι μητέρες. Ήταν για να εορταστεί η καλύτερη μητέρα που έχετε γνωρίσει ποτέ – η δική σου μητέρα – ως γιος ή ως κόρη.» Γι’ αυτό η Jarvis επέμενε στον ενικό αριθμό «Mother’s Day» και όχι στον πληθυντικό «Mothers’ Day», εξηγεί η Antolini.   Όμως η επιτυχία της Jarvis σύντομα μετατράπηκε σε αποτυχία, τουλάχιστον στα δικά της μάτια.   Η αρχική ιδέα της Anna Jarvis σύντομα μετατράπηκε σε χρυσωρυχείο για το εμπόριο, με επίκεντρο την αγορά λουλουδιών, γλυκισμάτων και ευχετήριων καρτών – μια εξέλιξη που ενόχλησε την Jarvis βαθιά. Έβαλε στόχο να αφιερώσει την αρκετά μεγάλη κληρονομιά της για να επιστρέψει τη Ημέρα της Μητέρας στις αρχικές της ρίζες. Ενσωματώθηκε στην Παγκόσμια Ένωση της Ημέρας της Μητέρας και προσπάθησε να ανακτήσει κάποιο έλεγχο της γιορτής.
Οργάνωσε μποϊκοτάζ, απείλησε με μηνύσεις, επιτέθηκε ακόμα και στην Πρώτη Κυρία των ΗΠΑ, Eleanor Roosevelt, επειδή χρησιμοποίησε την Ημέρα της Μητέρας για να αντλήσει κεφάλαια για φιλανθρωπίες.   «Το 1923 εισέβαλε σε ένα συνέδριο εμπόρων ζαχαροπλαστικής στη Φιλαδέλφεια», είπε η Antolini. Μια παρόμοια διαμαρτυρία συνέβη δύο χρόνια αργότερα. «Οι Μητέρες του Αμερικανικού Πολέμου», μια οργάνωση που υπάρχει ακόμα, χρησιμοποίησαν την Ημέρα της Μητέρας για να συγκεντρώσουν κεφάλαιο και κάθε χρόνο πουλούσαν γαρίφαλα. Η Anna αγανακτούσε, οπότε το 1925 εισέβαλε σε ένα συνέδριο που έγινε στη Φιλαδέλφεια και τελικά συνελήφθη για διατάραξη της κοινής ησυχίας.»  

Οι πυρετώδεις προσπάθειες της Jarvis συνεχίστηκαν τουλάχιστον μέχρι τις αρχές του 1940

Το 1948 πέθανε σε ηλικία 84 ετών σε ένα σανατόριο της Φιλαδέλφεια.   «Αυτή η γυναίκα, που πέθανε απένταρη σε ένα σανατόριο σε κατάσταση άνοιας, ήταν μια γυναίκα που θα μπορούσε να είχε ωφεληθεί από την Ημέρα της Γυναίκας, αν το ήθελε», είπε η Antolini. «Αλλά εναντιώθηκε σε όσους το έκαναν, και αυτό της κόστισε τα πάντα, οικονομικά και σωματικά.»   Σήμερα, φυσικά, η Ημέρα της Μητέρας συνεχίζει να είναι μια ημέρα καταναλωτισμού. Σύμφωνα με την Εθνική Ομοσπονδία Λιανικού Εμπορίου οι Αμερικάνοι θα ξοδέψουν κατά μέσο όρο 168,94 δολάρια. Οι συνολικές δαπάνες αναμένεται να φτάσουν τα 19.9 δισεκατομμύρια δολάρια.

Σάββατο 9 Μαΐου 2015

Today in Military History: May 9, AD 878:Battle of Ethandun: Alfred the Great of Wessex Defeats the Danes


 
Battle of Ethandun: Alfred the Great of Wessex Defeats the Danes
Statue of Alfred the Great in town of Wantage, Oxfordshire, UK
[Alfred was born in Wantage in A.D. 849]
Sculpted by Prince Victor of Hohenlohe-Langenburg, unveiled in 1877
(Unless otherwise noted, all illustrations are courtesy of Wikipedia)

[Today's post is an update to one originally published in 2011.]
Here's another of the many battles which English monarch Alfred the Great fought against the Danes. [If you're really curious, you may see my previous post about Alfred from January, 2010: Battle of Ashdown]

Πόση δημοκρατία αντέχει η «Γερμανική Ευρώπη»; …



«ο πρόεδρός του δεν υποχρεούνται να εμφανίζεται ενώπιον κανενός
κοινοβουλευτικού σώματος ούτε χρειάζεται να ανησυχεί
για τις «επιπτώσεις» μιας κακής απόφασης»

EUObserver: «Η άνοδος του αδιαφανούς Eurogroup»
«Η άνοδος του αδιαφανούς Eurogroup» είναι ο τίτλος άρθρου που δημοσιεύεται σήμερα στη διαδικτυακή πύλη ευρωπαϊκής ενημέρωσηςEUObsever.
Στο άρθρο επισημαίνεται ότι, αν και το σώμα αυτό αναδείχθηκε σε σημαντικό παράγοντα της εξελισσόμενης οικονομικής διακυβέρνησης της Ε.Ε., ιδίως όσον αφορά τον ρόλο του στη διάσωση της Ελλάδας, δεν λογοδοτεί δημοκρατικά σε κανέναν.
Από νομική άποψη πρόκειται απλά για ένα μηνιαίο φόρουμ των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης, το οποίο δεν αποτελεί ευρωπαϊκό θεσμό και δεν δύναται να λάβει νομικά δεσμευτικές αποφάσεις, σημειώνεται στο άρθρο. Ωστόσο, «το μέγεθος της οικονομικής κρίσης και η παραγωγή νέων κανόνων το κατέστησαν de facto σημαντικό παίκτη του νέου ευρωπαϊκού συστήματος οικονομικής διακυβέρνησης, ένα παίκτη ο οποίος ολοένα ενισχύεται».

Η ισχύς του γίνεται φανερή από τη συνεχιζόμενη διαμάχη μεταξύ της Ελλάδας και των δανειστών της ως προς το τι μεταρρυθμίσεις πρέπει να κάνει η Αθήνα προκειμένου να λάβει χρηματοδότηση, σχολιάζει η EUObserver, τονίζοντας ότι οι αποφάσεις του δεν έχουν νομική ισχύ.
Σύμφωνα με τον Ρενέ Ρεπασί από το Πανεπιστήμιο Leiden, το Eurogroup λειτουργεί εν μέσω ενός κενού διαφάνειας.
«Το Eurogroup δεν υποχρεούται νομικά να πληροφορεί το κοινό ή τους άλλους θεσμούς για τις δραστηριότητές του. Δεν υπάρχουν κανόνες διαφάνειας για το Eurogroup. Δεν υπάρχουν πρακτικά των συνεδριάσεών του
Επιπλέον, ο πρόεδρός του δεν υποχρεούνται να εμφανίζεται ενώπιον κανενός κοινοβουλευτικού σώματος ούτε χρειάζεται να ανησυχεί για τις «επιπτώσεις» μιας κακής απόφασης, τόνισε ο Ρεπασί, μιλώντας σε ευρωβουλευτές της επιτροπής συνταγματικών υποθέσεων.
Από την πλευρά της, η Ντανιέλα Σβάρτζερ από το German Marshall Fund αναφέρει ότι η ενίσχυση του ρόλου των κοινοβουλίων δεν αποτελεί απαραίτητα τη λύση, επισημαίνοντας το σημαντικό de facto ρόλο που έχει αποκτήσει το γερμανικό κοινοβούλιο όσον αφορά όλες τις σημαντικές αποφάσεις. «Αν το μελετήσεις από διευρωπαϊκή προοπτική, θα αναρωτηθείς κατά πόσο είναι νόμιμο να υπάρχουν παίκτες που μπορούν να ασκήσουν βέτο σε εθνικό πλαίσιο», σημειώνει.
Πηγή: ΑΜΠΕ
_____________________________________

Διχασμός εξ απαλών ονύχων


γράφει ο κ. Μίκης Πρωτοπαπαδάκης

Ετούτες τις μέρες τα παιδιά της ΣΤ΄ Δημοτικού διδάσκονται στο μάθημα της Ιστορίας για τα γεγονότα της αρχής του 20ου αιώνα. Προσέξαμε ότιμέσα στο βιβλίο του μαθήματος περιέχονται κάποιες προτάσεις που μπορούν εύκολα να προκαλέσουν την εισαγωγή των παιδιών στο πνεύμα του Εθνικού Διχασμού.

   Η επαναφορά του Κωνσταντίνου

   Προσέξαμε το παρακάτω απόσπασμα από την σελ. 195 του βιβλίου της Ιστορίας της τάξης αυτής:
   «Το Νοέμβριο του 1920 ο Βενιζέλος έχασε τις εκλογές. Την εξουσία ανέλαβαν οι πολιτικοί του αντίπαλοι, οι οποίοι επανέφεραν στο θρόνο το βασιλιά Κωνσταντίνο, προκαλώντας με την ενέργεια τους αυτή τη δυσαρέσκεια των Άγγλων και των Γάλλων».
       Η αναφορά στην ‘‘δυσαρέσκεια’’ της Αγγλίας και της Γαλλίας οδηγεί στην άποψη, ότι αυτή  είχε ως συνέπεια την διακοπή της υποστήριξης των Δυνάμεων αυτών  προς την Ελλάδα και την συνεπακόλουθη ήττα του στρατού μας στη Μικρά Ασία,  πράγμα που μπορεί να χαρακτηρισθεί ως πράξη Εσχάτης Προδοσίας.   

Παρασκευή 8 Μαΐου 2015

Η Μάχη της Γραβιάς


Πίνακας του Παναγιώτη Ζωγράφου
Πίνακας του Παναγιώτη Ζωγράφου

  
Μετά την ήττα των Ελλήνων στην Αλαμάνα (23 Απριλίου 1821), άνοιξε διάπλατα ο δρόμος για τους Τούρκους πασάδες Ομέρ Βρυώνη και Κιοσέ Μεχμέτ προς την Ανατολική Στερεά και την Πελοπόννησο. Ο μαρτυρικός θάνατος του Αθανάσιου Διάκου είχε αφήσει χωρίς ικανό αρχηγό τους εξεγερμένους ραγιάδες. Ο φόβος κυρίευσε τα ήδη επαναστατημένα κέντρα (Λιβαδιά, Σάλωνα και Αττική), όπου είχε χυθεί αίμα ντόπιων Τούρκων. Όλοι ανέμεναν να ξεσπάσει η χωρίς οίκτο οργή των δύο πασάδων. Η Επανάσταση κινδύνευε σοβαρά ένα μήνα μετά την εκδήλωσή της και σώθηκε χάρη στις στρατιωτικές ικανότητες του Οδυσσέα Ανδρούτσου και τους κακούς υπολογισμούς του Ομέρ Βρυώνη.
Ο ελληνικής καταγωγής αλβανός πασάς, αντί να προελάσει προς τις καταπτοημένες περιοχές της Ανατολικής Στερεάς και να διεκπεραιωθεί το ταχύτερο δυνατό στην Πελοπόννησο, έκρινε ότι έπρεπε να ενισχύσει τις δυνάμεις του, προτού περάσει τον Ισθμό. Θεώρησε ότι με το να προσεταιριστεί του Έλληνες οπλαρχηγούς, τους οποίους γνώριζε από την Αυλή του Αλή Πασά, θα προκαλούσε την παράλυση των Πελοποννησίων ανταρτών. Με αυτή τη λογική είχε προτείνει και στον Αθανάσιο Διάκο να ενταχθεί στις δυνάμεις του, αλλά αυτός είχε αρνηθεί. Ο Ομέρ Βρυώνης δεν είχε αντιληφθεί την έκταση και την έννοια του ελληνικού ξεσηκωμού. Πίστευε ότι επρόκειτο για μια απλή ανταρσία, που θα ήταν εύκολο να κατασταλεί και όχι για τον ξεσηκωμό ενός ολοκλήρου έθνους, που διεκδικούσε την ελευθερία και την αυτοδιάθεσή του.
Την εποχή εκείνη βρισκόταν στην Ανατολική Στερεά ο τρομερός και φοβερός Οδυσσέας Ανδρούτσος, παλιός αρματολός της περιοχής, ο οποίος είχε πέσει σε δυσμένεια του σουλτάνου, ως άνθρωπος του Αλή Πασά. Από το 1818 ήταν μέλος της Φιλικής Εταιρείας και ένθερμος υποστηρικτής του Αγώνα. Ο Ομέρ Βρυώνης βρήκε μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να τον προσεταιρισθεί, επειδή γνώριζε πολύ καλά τις στρατιωτικές του ικανότητες. Του έγραψε μια επιστολή ως παλιός φίλος και του ζήτησε τη σύμπραξή του κατά των ελλήνων ανταρτών, με πλήθος υποσχέσεων και δόλωμα την οπλαρχηγία ολοκλήρου της Ανατολικής Στερεάς. Του πρότεινε, μάλιστα, να συναντηθούν στη Γραβιά και συγκεκριμένα σε ένα μικρό πλινθόκτιστο χάνι. Ο Ανδρούτσος απεδέχθη την πρόσκληση κι έσπευσε στην περιοχή με άλλο σκοπό κατά νου.
Αμέσως συγκάλεσε πολεμικό συμβούλιο στο Χάνι της Γραβιάς, με τη συμμετοχή των οπλαρχηγών Δυοβουνιώτη και Πανουργιά. Κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο Ομέρ Βρυώνης θα κατήρχετο στην Πελοπόννησο, όχι δια του Ισθμού, αλλά δια του Γαλαξειδίου. Διαφώνησαν, όμως, ως προς το σχέδιο αντιμετώπισής του. Ο Ανδρούτσος πρότεινε να δώσουν τη μάχη στο Χάνι, ενώ οι Δυοβουνιώτης και Πανουργιάς το έκριναν ακατάλληλο, επειδή ήταν πλινθόκτιστο και ευρίσκετο σε ανοικτό πεδίο. Εν τω μεταξύ, ο Ομέρ Βρυώνης με 9.000 άνδρες πλησίαζε στη Γραβιά και είχε πληροφορηθεί την παρουσία του Ανδρούτσου στο χάνι με μικρή δύναμη. Δεν ανησύχησε, όμως, πιστεύοντας ότι ο Ανδρούτσος θα έκανε αποδεκτή την πρότασή του.
Σε μια δεύτερη σύσκεψη των ελλήνων οπλαρχηγών, που δεν είχαν στη διάθεσή τους πάνω από 1200 άνδρες, λύθηκε η διαφωνία τους. Αποφάσισαν ο μεν Δυοβουνιώτης με τον Πανουργιά να πιάσουν τις γύρω περιοχές, ο δε Ανδρούτσος να χτυπήσει τον εχθρό από το χάνι σε μια οπωσδήποτε παράτολμη ενέργεια. Μαζί του βρέθηκαν 117 άνδρες, που μετέτρεψαν το πλινθόκτιστο κτίριο σε οχυρό με πρόχειρα έργα.
Το πρωί της 8ης Μαΐου 1821, ο Ομέρ Βρυώνης με τον στρατό του πλησίασε σε απόσταση βολής από το χάνι και αμέσως δέχτηκε καταιγισμό πυρών. Κατάλαβε ότι ο παλιός του φίλος δεν πήγε εκεί με φιλικούς σκοπούς, αλλά για να τον πολεμήσει. Πρώτα διέταξε να γίνει επίθεση κατά των ανδρών του Δυοβουνιώτη και του Πανουργιά, τους οποίους διασκόρπισε στα γύρω βουνά, όπως και στη Μάχη της Αλαμάνας. Στη συνέχεια, επικεντρώθηκε στο Χάνι και τον Ανδρούτσο.
Έκανε μια απόπειρα να τον μεταπείσει, στέλνοντας ένα δερβίση ως αγγελιοφόρο. Η αποστολή του ιερωμένου είχε τον λόγο της. Ο Ομέρ Βρυώνης γνώριζε ότι ο Ανδρούτσος ήταν Μουσουλμάνος Μπεκταξής. Ο δερβίσης προχώρησε έφιππος προς το Χάνι, αλλά ξαφνικά δέχθηκε μια σφαίρα στο μέτωπο κι έπεσε άπνους. Οι Οθωμανοί επιτέθηκαν κατά κύματα στο Χάνι. Ο Ανδρούτσος και οι άνδρες του κρατούσαν γερά. Ο Ομέρ Βρυώνης εξεμάνη με την ανικανότητα των αξιωματικών του και διέταξε και νέα επίθεση κατά το μεσημέρι. Και αυτή απέτυχε.
Τις πρώτες ώρες του δειλινού διέταξε κατάπαυση του πυρός, συνειδητοποιώντας ότι είχε διαπράξει ένα ακόμη λάθος. Από υπερβολική εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του και υποτιμώντας την ανδρεία των Ελλήνων είχε εκστρατεύσει χωρίς πυροβολικό. Αποφάσισε να αποσύρει προσωρινά τις δυνάμεις του και να διατάξει να του φέρουν κανόνια από τη Λαμία. Ήταν αποφασισμένος το πρωί της επόμενης ημέρας να ισοπεδώσει το Χάνι, με τους αυθάδεις υπερασπιστές του. Την κίνηση αυτή του Ομέρ Βρυώνη μάντεψε ο Ανδρούτσος και γύρω στις δύο τα ξημερώματα της 9ης Μαΐου επεχείρησε με τους 110 άνδρες του ηρωική έξοδο. Οι έξι είχαν σκοτωθεί κατά τη διάρκεια της ολοήμερης μάχης. Αιφνιδίασαν τις τουρκικές φρουρές που είχαν περικυκλώσει το Χάνι και χάθηκαν μέσα στα σπαρτά.
Η Μάχη στο Χάνι της Γραβιάς στοίχισε στον Ομέρ Βρυώνη πάνω από 300 νεκρούς και 200 τραυματίες Κυρίως, όμως, προκάλεσε κλονισμό στο ηθικό του στρατού του και τον δικό του δισταγμό για το αν έπρεπε να συνεχίσει την εκστρατεία του. Για λίγο καιρό, τουλάχιστον, ένας σοβαρός κίνδυνος για την Πελοπόννησο εξέλιπε. Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος αναγνωρίσθηκε απ' όλους ως αναμφισβήτητος ηγέτης της Ανατολικής Στερεάς.


ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/258#ixzz3ZY1Bh259

Ώρα Μνήμης και Συμφιλίωσης για όσους έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου



  
Κάθε χρόνο στις 8 και 9 Μαΐου ο ΟΗΕ τιμά την «Ώρα Μνήμης και Συμφιλίωσης για όσους έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου (Time of Remembrance and Reconciliation for Those Who Lost Their Lives during the Second World War), ένα διήμερο μνήμης για τα θύματα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο διεθνής οργανισμός προτρέπει τα κράτη-μέλη του να διοργανώσουν εκδηλώσεις αφιερωμένες στο νόημα του διημέρου.
Στις 23:01 της 8ης Μαΐου 1945 έληξε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος στην Ευρώπη με την άνευ όρων παράδοση της Ναζιστικής Γερμανίας (00:01 της 9ης Μαΐου στη Σοβιετική Ένωση).


ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/worldays/273#ixzz3ZXwbLf7t

Αλμανάκ Βασική Έκδοση 8 Μαΐου

Αλμανάκ Βασική Έκδοση
8 Μαΐου

 Προβάλλονται μόνο τα σημαντικότερα!
Η πλήρης έκδοση της ημερομηνίας αυτής περιλαμβάνει 114 Γεγονότα, 38 Γεννήσεις και 22Θανάτους.
Για να δείτε την πλήρη έκδοση ή να ενεργοποιήσετε τα φίλτρα θα πρέπει πρώτα νασυνδεθείτε.   Δεν είστε ακόμα συνδρομητής; Μάθετε περισσότερα!
 H Πλήρης Έκδοση διατίθεται και ως eBook στο Κατάστημα!    Αγορά
μ. Χ.
1821

Η Μάχη της Γραβιάς. Ο Οδυσσέας Ανδρούτσοςνικά τις τουρκικές δυνάμεις υπό τον Ομέρ Βρυώνη. Επαναστατικές κινήσεις γίνονται και στην Εύβοια.

Πέμπτη 7 Μαΐου 2015

RED ZEPPELIN: Ανώφελοι κι ανέμελοι δήμιοι τα τέκνα της βαρβαρότητας…

 

redzepp-alogaΓράφει ο Μάκης Γεωργιάδης
Τις ημέρες  όπου το πανελλήνιο συγκλονίζεται από τη φρικιαστική δολοφονία  της μικρής Άννυ, το να μιλήσει κανείς για  ανθρωπιά μέσα στην περιρρέουσα βαρβαρότητα ίσως μοιάζει μακάβριο. Ίσως κι αστείο. Δεν έχω πρόθεση να μιλήσω για το ειδεχθές έγκλημα. Άλλωστε ο τίτλος που αρχικά είχα σκεφτεί να βάλω στο κείμενο ήταν «σκοτώνουν τα άλογα πριν να γεράσουν» ή κάτι παρεμφερές. Μου φάνηκε ωστόσο εξαιρετικά κοινότοπος παρά το γεγονός ότι θα μπορούσε να είναι ένας αλληγορικός τίτλος κάποιου κειμένου, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση  θα επρόκειτο για κυριολεξία.
Η ηδονή του εγκλήματος  παράγει πλέον ακραία εκφυλιστικά  σύνδρομα στην ελληνική, αλλά όχι μόνο, κοινωνία. Πώς  αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί η εν ψυχρώ  και προφανώς για λόγους κάποιας ανεξερεύνητης ικανοποίησης κάποιοι  εκτέλεσαν 26 άγρια άλογα  στους πρόποδες της Ζήριας στην Κορινθία;  Να πει κανείς ότι εδώ όλη η χώρα ασχολείται με έναν κανίβαλο και τις πράξεις του, τα άλογα είναι το θέμα; Ναι. Ο κανιβαλισμός του κανίβαλου από τα ΜΜΕ και η αισθητική της κλειδαρότρυπας είναι το άλλο μισό. Οι τροφοδότες   των αντιλήψεων της νέας βαρβαρότητας η οποία  οπλίζει τα χέρια κατά συρροή δολοφόνων  ειδών του ζωικού βασιλείου, οι οποίοι ταυτόχρονα μπορεί και να εμφανίζονται ως τιμητές των αποτρόπαιων πράξεων των άλλων.

Όταν μάλιστα η αυτοδικία γίνεται ως πρόγνωση και επί της ουσίας δικαιώνεται  στην περίπτωση  του δολοφόνου της μικρής Άννυ, από τα χείλη  του υπουργού Δημόσιας Τάξης  υπό την επίρρωση σχολίων  περί «κωδίκων τιμής»  από  δημοσιολογούντες αχαρακτήριστους  ραδιοφωνικούς παραγωγούς,  τότε τα πράγματα μάλλον είναι εξαιρετικά σοβαρά.  Ίσως μοιάζουν ασύνδετα όλα αυτά, αλλά  πού αλλού δοκιμάζεται ο  ανθρωπισμός παρά  στους αδύναμους, τους ανυπεράσπιστους και τα θύματα;
Η  αδύναμη και αθώα Άννυ έπεσε θύμα του πατέρα της. Ο ίδιος θύμα των πράξεών του. Τα άγρια άλογα θύματα κάποιων ανώφελων και  ανέμελων εν ψυχρώ δολοφόνων. Με μια πρωτοφανή ταχύτητα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης  γέμισαν εκτός από μηνύματα και αναρτήσεις  συμπάθειας για τη μικρή Άννυ, την ίδια ώρα  που  ξεφύτρωναν σωρηδόν  σελίδες και ομάδες που ζητούν την παραδειγματική τιμωρία τού δράστη με όλους τους πιθανούς τρόπους.  Μετά από μερικά δακρύβρεχτα ρεπορτάζ στα δελτία των καναλιών, τα  άλογα της Ζήριας θα ξεχαστούν εύκολα ακόμα και από ζωοφιλικές οργανώσεις.  Μονάχα ο άνθρωπος που τα είχε σαν δικά του θα απομείνει να κλαίει σπαρακτικά για κάποια ασέλωτα ορφανά πλέον πουλάρια.
Όλα αυτά είναι φαινόμενα ενός ολοένα διευρυνόμενου πολιτισμικού εκφυλισμού ο οποίος είναι σε θέση πια να παράγει δήμιους κάθε είδους. Η μάστιγα του κυνηγιού κοπαδιών αγρίων αλόγων δεν είναι ένα τοπικό συμβάν με δράστες κάποιες διαταραγμένες προσωπικότητες. Εμφανίζεται και σε πολλά άλλα μέρη της χώρας.  Όταν ο Αίαντας ο Τελαμώνιος στην Ιλιάδα, από το μένος του εναντίον των Αχαιών με αντικείμενο τα λάφυρα, κατέσφαξε αντί για τους  πολεμιστές τα πρόβατα, όταν συνειδητοποίησε την πράξη του αυτοκτόνησε.
Οι σύγχρονοι δήμιοι που αντλούν ηδονή  σκοτώνοντας «ασέλωτα με δίχως χαλινάρι», εκτελούν συμβολικά την ελευθερία, το αδάμαστο πνεύμα και την ομορφιά. Μπορεί να είναι οι ίδιοι που  ηθικολογούν ασύστολα εναντίον ειδεχθών δολοφόνων, αλλά αποδίδουν στο έγκλημα ρατσιστικά   χαρακτηριστικά γιατί μόνο οι ξένοι θα μπορούσαν να προβούν σε τέτοιες αποτρόπαιες πράξεις. Μπορεί  μάλιστα οι ίδιοι να νομίζουν ότι βάσει αυτών των αντιλήψεων, δικαιωματικά μπορούν να κυνηγούν, να χτυπούν και να σκοτώνουν  μετανάστες και πρόσφυγες σήμερα, ο,τιδήποτε το διαφορετικό και οποιονδήποτε τον διαφορετικό αύριο.
Πόσο απέχει από το φασισμό αυτή η αντίληψη; Πόσο απέχει  από το φασισμό  η  άκριτη αποδοχή και η επιδοκιμασία  της αυτοδικίας,  έστω και εναντίον ενός στυγερού δολοφόνου;  Δεν απέχουν καθόλου από το φασισμό αυτές οι αντιλήψεις. Οι ίδιοι μάλιστα που με ευκολία ζητούν κρεμάλες για κανίβαλους, αύριο δυνητικά μπορούν να στήσουν ικριώματα εναντίον κάποιων αθώων  τυφλωμένοι από μισαλλοδοξία ή  πλανημένοι από προπαγάνδα.
Η αισθητική έχει ακρωτηριαστεί.  Ακρωτηριασμένη αισθητική σημαίνει παραγωγή και αναπαραγωγή του φασισμού. Ενός φασισμού ο οποίος δεν αφορά αποκλειστικά, όπως κάποιοι έχουν κατά νου, τις τάξεις ενός και μόνο κοινοβουλευτικού κόμματος. Το μίσος για την ελευθερία, την ανεξαρτησία, την ομορφιά όπως και η μικροψυχία και η εκδικητικότητα, στρώνουν το δρόμο  στο φασισμό.
Οι ανέμελοι κι ανώφελοι  παθητικοί καταναλωτές που δεν εξεγείρονται  για κανένα θέμα αισθητικής  παρά μόνο ηθικολογούν χύνοντας δάκρυα  για μικρά αθώα θύματα φριχτών εγκλημάτων, είναι κι αυτοί τα επόμενα θύματα του φασισμού. Πολλοί από αυτούς ίσως να είναι ταυτόχρονα και θύτες.  Μακάριοι έτσι όπως απολαμβάνουν μετά τα ματωμένα δελτία ειδήσεων μπορούν να παρακολουθούν μέχρι να συντελεστεί το κακό μία ή περισσότερες από τις δεκάδες τηλεοπτικές σειρές που πραγματεύονται εγκλήματα, τρόμο και φόβο.  Ασφαλείς πάντα πίσω  από  κλειδαμπαρωμένες πόρτες και ασφαλισμένα παράθυρα.
Στην αρχαία ελληνική μυθολογία οι θεοί τιμώρησαν τον Τάνταλο ο οποίος, προκειμένου να τους ξεγελάσει, τους έκανε δείπνο με γεύμα τον γιό του Πέλοπα τον οποίο είχε σφάξει και μαγειρέψει, με φριχτό μαρτύριο στον Άδη. Τον έβαλαν σε ένα λάκκο μισογεμάτο με νερό και γύρω του υπήρχαν  κατάφορτα οπωροφόρα δέντρα. Άπλωνε τα χέρια να πιάσει καρπούς και τα κλαδιά  μετακινούνταν κι έτσι έμενε με άδεια χέρια. Διψούσε κι έσκυβε να πιεί νερό αλλά το νερό εξαφανιζόταν κι έμενε διψασμένος.
Για τον  παιδοκτόνο  δολοφόνο  δε θα αποφανθούν οι θεοί του Ολύμπου αλλά η Δικαιοσύνη.  Όμως το μαρτύριο του Ταντάλου απειλεί ολόκληρη την κοινωνία εάν η σήψη και η παρακμή της νέας βαρβαρότητας κυριαρχήσουν και αν η ρήξη με την προϊστορία τής ανθρωπότητας δεν επισπευστεί…
V  –  V  –  2015