Θεόδωρος Πάγκαλος 1878 – 1952

     Στρατιωτικός και πολιτικός από τη Σαλαμίνα. Γεννήθηκε στις 11 Ιανουαρίου του 1878 από πατέρα γιατρό και πολιτευόμενο, αρβανίτικης καταγωγής. Αφού περάτωσε τις εγκύκλιες σπουδές του, κατατάχθηκε στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, από την οποία αποφοίτησε το 1900, πρώτος στην τάξη του, ως ανθυπολοχαγός πεζικού. Συνέχισε τις σπουδές του στη Γαλλία και συγκεκριμένα στην Ακαδημία Πολέμου του Παρισιού. Έφρασε μέχρι το βαθμό του αντιστρατήγου (1924) και αποστρατεύτηκε οριστικά το 1926.

Ο Θεόδωρος Πάγκαλος έλαβε μέρος στο Κίνημα του 1909 ως ένα από τα πιο ενεργά μέλη του Στρατιωτικού Συνδέσμου και στους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13. Το 1916 υποστήριξε τον Ελευθέριο Βενιζέλο στη διαμάχη του με τον βασιλιά Κωνσταντίνο και ανταμείφθηκε με σημαντική θέση στο Υπουργείο Πολέμου. Μετέσχε στη Μικρασιατική Εκστρατεία ως Επιτελάρχης, αλλά το 1920 αποστρατεύτηκε με το βαθμό του υποστρατήγου, όταν οι «κωνσταντινικοί» ήλθαν στην εξουσία.

Το 1922 υποστήριξε την Επανάσταση Πλαστήρα, που κατήργησε τη Μοναρχία και ανακήρυξε τη Β' Ελληνική Δημοκρατία. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην επικράτησή της, αν και απόστρατος, καθώς ηγήθηκε των δυνάμεων που κατέλαβαν την Αθήνα. Επανελθών εις την ενεργό υπηρεσία, ανέλαβε διοικητής στη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων και στη συνέχεια την προεδρία της ανακριτικής επιτροπής για τους υπευθύνους της Μικρασιατικής Καταστροφής, που οδήγησε στη «Δίκη των 6».

Το Νοέμβριο του 1922 ανέλαβε για ένα μήνα το Υπουργείο Στρατιωτικών στην κυβέρνηση Γονατά και στη συνέχεια τοποθετήθηκε διοικητής της νεοσύστατης Στρατιάς του Έβρου. Εργάσθηκε υπεράνθρωπα, και συντόμου χρονικού διαστήματος κατόρθωσε να τη μετατρέψει σε μια αξιόμαχη μονάδα, ενόψει της επικείμενης Συνθήκης της Λωζάνης, που θα καθόριζε, μεταξύ άλλων, και την έκταση του ελληνικού κράτους.

Ο Πάγκαλος αντιτάχθηκε στη Συνθήκη της Λωζάνης, καθώς επιθυμούσε να επιτεθεί στην Τουρκία και να φθάσει ως την Κωνσταντινούπολη. Εξαναγκάστηκε σε παραίτηση, αλλά η σθεναρή στάση του τον έκανε δημοφιλή σε μεγάλο τμήμα του στρατού. Επανήλθε στο στράτευμα για την καταστολή του αντιβενιζελικού κινήματος των Λεοναρδόπουλου - Γαργαλίδη (22 Οκτωβρίου 1923).

Σε μια περίοδο έντονης κυβερνητικής αστάθειας, ο Πάγκαλος αποφάσισε να βάλει τη δική του σφραγίδα στα πολιτικά πράγματα της χώρας. Στις εκλογές της 16ης Δεκεμβρίου 1923 εξελέγη βουλευτής Θεσσαλονίκης με το Δημοκρατικό Κόμμα του Αλέξανδρου Παπαναστασίου, το οποίο ανέλαβε την εξουσία στις 12 Μαρτίου 1924. Ο Θεόδωρος Πάγκαλος έγινε Υπουργός Εννόμου Τάξεως και μετά δύο μήνες ανέλαβε το Υπουργείο Στρατιωτικών. Παραιτήθηκε στις 26 Ιουλίου, όταν την πρωθυπουργία ανέλαβε ο Θεμιστοκλής Σοφούλης, τον οποίο διαδέχθηκε ο Ανδρέας Μιχαλακόπουλος στις 27 Οκτωβρίου 1924.

Στις 25 Ιουνίου 1925 ο Θεόδωρος Πάγκαλος ηγήθηκε στρατιωτικού πραξικοπήματος και ανέτρεψε την κυβέρνηση Μιχαλακόπουλου, με το επιχείρημα ότι η χώρα πήγαινε από το κακό στο χειρότερο, εξαιτίας της πολιτικής αστάθειας. Από την πρώτη στιγμή, δεν έκρυψε τις προθέσεις του: «Είμεθα κατάστασις. Δι' ημάς δεν υπάρχει Βενιζελισμός και Κωνσταντινισμός, διότι δεν υπάρχουν πλέον τα εκπροσωπούντα τα δύο ταύτα κόμματα, πρόσωπα. Ο μεν Βενιζέλος απέθανε πολιτικώς, ο δε Κωνσταντίνος φυσιολογικώς».

Κατόρθωσε να λάβει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή και σχημάτισε επιτροπή για τον καταρτισμό νέου Συντάγματος. Το νέο Σύνταγμα ψηφίσθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου 1925, αλλά δημοσιεύτηκε ουσιωδώς τροποποιημένο από τον ίδιο στις 29 Σεπτεμβρίου 1925. Την ίδια ημέρα διέλυσε τη Βουλή, επειδή «είχε εκπέσει στη συνείδηση του έθνους», όπως δήλωσε.

Ο Πάγκαλος (αριστερά) με τον στρατηγό Νίδερ, 1917

Σχεδόν αμέσως άρχισαν οι διώξεις όσων αμφισβητούσαν την εξουσία του. Το νεοσύστατο, τότε, ΚΚΕ μπήκε από τους πρώτους στο στόχαστρο, όπως και το παλιό του αφεντικό, ο στρατηγός Πλαστήρας. Ο Τύπος τέθηκε υπό αυστηρό καθεστώς λογοκρισίας και δημοσιογράφοι οδηγήθηκαν στη φυλακή. Ψηφίστηκε μια σειρά από καταπιεστικούς νόμους, με χαρακτηριστικότερη τη διάταξη που προέβλεπε ότι το μήκος της φούστας των γυναικών δεν επιτρεπόταν να ξεπερνά τους 30 πόντους από το έδαφος. Ο στρατηγός μπορεί να ήταν ένας άριστα καταρτισμένος αξιωματικός και ικανότατος επιτελής, αλλά υπήρξε ακραίος και οξύς στις ενέργειές του, παρασυρόμενος από την έντονη ιδιοσυγκρασία του.

Ο Θεόδωρος Πάγκαλος προκήρυξε εκλογές για τις 7 Μαρτίου 1926, οι οποίες δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ, γιατί εν τω μεταξύ είχε κηρύξει απροκάλυπτα δικτατορία (4 Ιανουαρίου 1926). Στις 19 Μαρτίου ο ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης υπέβαλε την παραίτησή του από την Προεδρία της Δημοκρατίας. Ο Πάγκαλος προκήρυξε αμέσως προεδρική εκλογή και εκτέθηκε ο ίδιος ως υποψήφιος, με αντίπαλο τον καθηγητή της Νομικής Κωνσταντίνο Δεμερτζή, της συνασπισμένης αντιπολίτευσης. Όταν ο Δεμερτζής αποσύρθηκε από την εκλογή, καθώς τα κόμματα που τον υποστήριζαν διέρρηξαν το συνασπισμό τους, ο Πάγκαλος παρέμεινε μοναδικός υποψήφιος κι εξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας στις 5 Απριλίου 1926, διατηρήσας παράλληλα και την Πρωθυπουργία. Στις 19 Ιουνίου, για να δώσει επίφαση νομιμότητας στο καθεστώς του, έχρισε πρωθυπουργό τον Αθανάσιο Ευταξία.

Ο Πάγκαλος έδειξε αξιοσημείωτη πολιτική και διπλωματική ανεπάρκεια κατά τη διάρκεια της εξουσίας του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο βραχύβιος Ελληνουβουλγαρικός Πόλεμος (18 - 22 Οκτωβρίου1925), «Το Επεισόδιο του Πετριτσίου», όπως έμεινε στην ιστορία, που στοίχισε στη χώρα μας μια καταδίκη από την Κοινωνία των Εθνών και την καταβολή χρηματικής αποζημίωση στη Βουλγαρία.

Η κατάσταση είχε φθάσει στο απροχώρητο με την ουσιαστική κατάργηση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά και την κακή κατάσταση της οικονομίας. Τα σφάλματα στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, η εσωτερική κακοδιοίκηση και οι ποικίλες ατασθαλίες από το περιβάλλον του δικτάτορα, όπως και η στροφή του στον αντιβενιζελικό κόσμο, σφράγισαν την τύχη του καθεστώτος. Στις 24 Αυγούστου 1926 ο Πάγκαλος ανετράπη, όχι από τους βενιζελικούς, όπως θα ανέμενε κανείς, αλλά πρωτίστως από τους πραιτοριανούς του καθεστώτος του. Το αντιπραξικόπημα, υπό την ηγεσία του Κονδύλη, τον βρήκε να παραθερίζει ξένοιαστο στις Σπέτσες.

Ο Πάγκαλος έμεινε στη φυλακή Ιτζεδίν της Κρήτης για δύο χρόνια κι αφέθηκε ελεύθερος στις 10 Ιουλίου 1928, με την αμνηστία που χορήγησε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, όταν ανέλαβε και πάλι την πρωθυπουργία. Από το 1928 ιδιώτευσε και δεν έπαιξε έκτοτε κανένα ρόλο στα πολιτικά πράγματα της Ελλάδας, παρά μόνο το 1950, όταν κατήλθε υποψήφιος βουλευτής, αλλά δεν εξελέγη. Πέθανε στην Κηφισιά στις 27 Φεβρουαρίου 1952.

Επί της διακυβέρνησής του δημιουργήθηκε η Αεροπορική Άμυνα, ένα ταμείο για τη συγκρότηση της Πολεμικής Αεροπορίας, η Σιβιτανίδειος Σχολή, το Ελληνικό Μελόδραμα (πρόδρομος της Λυρικής Σκηνής). Θεμελιώθηκε το Μέγαρο του Μετοχικού Ταμείου Στρατού επί της οδού Πανεπιστημίου (εμπορικό κέντρο σήμερα), ενώ ιδρύθηκε και λειτούργησε η Ακαδημία Αθηνών, με πρωτοβουλία του επί της Παιδείας Υπουργού του, Δημητρίου Αιγινήτη.

Ο Θεόδωρος Πάγκαλος απέκτησε δύο τέκνα. Τον υποναύαρχο Θησέα Πάγκαλο και τον αξιωματικό της Αεροπορίας Γεώργιο Πάγκαλο. Γιος του Γεωργίου και εγγονός του δικτάτορα είναι ο δικηγόρος - οικονομολόγος Θεόδωρος Πάγκαλος (1938), ηγετικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, βουλευτής και πρώην υπουργός Εξωτερικών.

 Περί Πηγών...

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/biographies/197#ixzz3SvKGDT1t

Οι Γερμανοί δημοσιογράφοι ζητούν από την Bild να σταματήσει την «ανθελληνική εκστρατεία» της

ΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝ ΟΤΙ ΞΕΠΕΡΑΣΕ ΤΑ ΟΡΙΑ

Να σταματήσει άμεσα την «ανθελληνική εκστρατεία» της ζητάει, με ανακοίνωσή της από την BILD, η Γερμανική Ομοσπονδία Δημοσιογράφων (DJV), επισημαίνοντας ότι η πρωτοβουλία της «selfie του Όχι» υπερβαίνει τα όρια της πολιτικής εκστρατείας.
Η DJV αναφέρεται στον σημερινό πηχυαίο τίτλο «Όχι» και το κάλεσμα προς τους αναγνώστες να φωτογραφηθούν με το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας και να αποστείλουν την φωτογραφία στην BILD, ενόψει της αυριανής ψηφοφορίας στο γερμανικό Κοινοβούλιο για την παράταση του ελληνικού προγράμματος.

Αλμανάκ Βασική Έκδοση 27 Φεβρουαρίου

• Γιορτάζει:  Ασκληπιός, Ασκληπία.

ΓΕΓΟΝΟΤΑΓΕΝΝΗΣΕΙΣΘΑΝΑΤΟΙ

μ. Χ.

1869

Εγκαινιάζεται ο ατμοκίνητος αστικός σιδηρόδρομος Αθήνας - Πειραιά, υπό την επωνυμία ΣΑΠ Α.Ε., μετέπειτα ΗΣΑΠ. Επιβάτες στο πρώτο δρομολόγιο είναι η βασίλισσα Όλγα, ο πρωθυπουργόςΑλέξανδρος Ζαΐμης, υπουργοί, στρατιωτικοί, διπλωμάτες και άλλοι επίσημοι.

1900

18 νεαροί ιδρύουν στο εστιατόριο Γκιζέλα του Μονάχου την ποδοσφαιρική ομάδα Μπάγερν.

Η ιστορία του σιδηρόδρομου Πειραιά - Κηφισιάς

Μηχανή ατμήλατου σιδηροδρόμου στον Πειραιά

Ο Αστικός Σιδηρόδρομος Πειραιά - Κηφισιάς, γνωστός ως «Ηλεκτρικός», μετράει σχεδόν ενάμισι αιώνα ζωής. Ατμοκίνητος αρχικά και ηλεκτροκίνητος αργότερα, ο σιδηρόδρομος συνέδεσε το 1869 την Αθήνα με τον Πειραιά, που μέχρι τότε οι άμαξες και τα παμφορεία ήταν το μόνο μέσο συγκοινωνίας μεταξύ τους.

Η πρώτη ιδέα για τη δημιουργία του τέθηκε από τον Φρειδερίκο Φεράλδη το 1835, ένα χρόνο αφότου η Αθήνα έγινε πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους, αλλά απορρίφθηκε από την τότε κυβέρνηση. Οκτώ χρόνια αργότερα, το 1843, ο Αλέξανδρος Ραγκαβής επαναλαμβάνει δημόσια την πρόταση, αλλά και πάλι δεν υπήρξε ανταπόκριση.

Η ιστορία της Μπάγερν Μονάχου

Η πιο επιτυχημένη ποδοσφαιρική ομάδα της Γερμανίας, με 21 πρωταθλήματα και 4 Κύπελλα Πρωταθλητριών/Τσάμπιονς Λιγκ στο ενεργητικό της. Ιδρύθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 1900 από 18 νεαρούς γυμναστές στο εστιατόριο Γκιζέλα του Μονάχου, οι οποίοι τη βάφτισαν Μπάγερν (Βαυαρία στα γερμανικά).

Είναι μία από τις τρεις επαγγελματικές ομάδες του Μονάχου. Οι άλλες δύο είναι η μεγάλη της αντίπαλος Μόναχο 1860 και η Ουντερχάχινγκ. Η κόντρα Μπάγερν - Μόναχο 1860, που έθρεψε γενιές ποδοσφαιρόφιλων στη βαυαρική πρωτεύουσα, έχει ατονήσει τα τελευταία χρόνια. Η Μόναχο 1860 από τους τίτλους και τη δόξα της δεκαετίας του '60 έχει περιπέσει σε αφάνεια και φυτοζωεί μεταξύ πρώτης και δεύτερης κατηγορίας, ενώ η Μπάγερν έχει ξεφύγει προ πολλού από τα όρια της Γερμανίας. Ένα στοιχείο που φωτίζει την κατάσταση των δύο ομάδων σήμερα είναι ότι η 1860 αντλεί τους οπαδούς της από τη φθίνουσα εργατική τάξη του Μονάχου, ενώ η Μπάγερν από την ακμάζουσα μεσαία τάξη ολόκληρης της Βαυαρίας.

ΒILD στα χνάρια του Goebbels «Όχι άλλα δισεκατομμύρια στους άπληστους Έλληνες»

Συνεχίζει τη δυσφημιστική καμπάνια σε βάρος της Ελλάδας η Bild, με στόχο τον επηρεασμό των Γερμανών βουλευτών στην αυριανή κρίσιμη ψηφοφορία για την έγκριση επέκτασης του ελληνικού προγράμματος.

Με πρωτοσέλιδο τίτλο «ΟΧΙ: Άλλα δισεκατομμύρια στους άπληστους Έλληνες» η εφημερίδα καλεί τους αναγνώστες να τυπώσουν το ΟΧΙ, να βγουν στο δρόμο και να διαδηλώσουν και να στείλουν μία selfie φωτογραφία τους με το ΟΧΙ πίσω στην εφημερίδα.

Το δημοσίευμα στη συνέχεια παραθέτει τη δήλωση Σαμαρά από τις 23 Αυγούστου του 2012 στην οποία υποστήριζε «Φυσικά θα εξοφλήσουμε τα χρέη μας, το υπόσχομαι» και στη συνέχεια δήλωση του Γιώργου Παπανδρέου από τις 23 Μαρτίου 2011 στην οποία υποστηρίζει «Θα επιστρέψουμε κάθε δεκάρα. Η Γερμανία θα πάρει πίσω τα χρήματά της – με υψηλά επιτόκια», υπογραμμίζοντας ότι ακούμε συνεχείς υποσχέσεις τις οποίες, όμως, δεν μπορούμε να πιστέψουμε πια.

Το δημοσίευμα αναφέρει στη συνέχεια ότι ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, αμφιβάλλει για τη βούληση των Ελλήνων και δικαίως προσθέτει η Bild, γιατί οι Έλληνες φαίνεται να μην έχουν απολύτως καμία πρόθεση να αποπληρώσουν τα χρέη τους. Ο υπουργός Οικονομικών της Ελλάδας Γιανης Βαρουφάκης δήλωσε χθες ότι τον Ιούλιο η χώρα του θα χρειαστεί και νέα βοήθεια, ενώ επανέφερε και το θέμα του κουρέματος, αναφέρει το δημοσίευμα, ενώ ο Βόφγκανγκ Σοιμπλε επισημαίνει ο συντάκτης της Bild «Έχουν ήδη συζητηθεί σε επίπεδο ΕΕ οι πιθανές «λύσεις σύνδεσης» του προγράμματος για το χρονικό διάστημα, μετά τη λήξη του παρόντος».

Και καταλήγει: Η Bild λέει ΟΧΙ άλλα δισεκατομμύρια στους άπληστους Έλληνες.

ΕΝΙΚΟΣ

Ιράκ: Το ισλαμικό κράτος έκαψε βιβλιοθήκες στη Μοσούλη.

Ιράκ: Το ισλαμικό κράτος έκαψε βιβλιοθήκες στη Μοσούλη.

Posted by fostiras94 στο Φεβρουαρίου 26, 2015

Ιράκ: Το ισλαμικό κράτος έκαψε βιβλιοθήκες στη Μοσούλη.

Οι τζιχαντιστές του ισλαμικού κράτους επιτέθηκαν στην Κεντρική Βιβλιοθήκη της Μοσούλης και έκαψαν χιλιάδες σπάνια βιβλία ύψιστης αξίας. Οι τζιχαντιστές τα έκαψαν μάλιστα φωνάζοντας πως δεν «υπακούν στον Αλλάχ». Επίσης οι ισλαμιστές έχουν κάψει και άλλες βιβλιοθήκες θέλοντας να καταστρέψουν πολιτισμικά στοιχεία.

Angela Merkel’s Moment of Truth

 Joschka Fischer was German Foreign Minister and Vice Chancellor from 1998-2005. (Project-Syndicate)

BERLIN – In the last two weeks, the two crises confronting Europe – in Ukraine and Greece – both escalated. In each case, Germany and its chancellor, Angela Merkel, were at the heart of efforts to achieve a diplomatic resolution. This is a new role for Germany, and the country is not yet accustomed to it.

The latest attempt to halt the war in eastern Ukraine by diplomatic means had an even shorter shelf life than the first attempt last September. The new accord – concluded, like the previous one, in Minsk – de facto recognized that Ukraine has been split by military means. But just where the dividing line is remains unclear, because Russian President Vladimir Putin may yet attempt to capture the strategic port of Mariupol on the Sea of Azov, thereby enabling the Kremlin to create a land bridge between Russia and the Crimea peninsula. Moreover, capturing Mariupol would keep open the option of conquering southern Ukraine, including Odessa, and extending Russian control all the way to Transnistria, Russia’s illegal enclave in Moldova.

Through the continued use of military force, Putin has achieved the main aim of Russia’s policy: control over eastern Ukraine and ongoing destabilization of the country as a whole. Indeed, Minsk II is merely a reflection of facts on the ground.

View comment on this paragraph The question remains, however, whether it would have been smarter to let the one power that Putin takes seriously – the United States – conduct the negotiations. Given Putin’s low regard for Europe, this will most likely become unavoidable, sooner or later.

Εορτάζοντες την 26ην του μηνός Φεβρουαρίου – Η ΑΓΙΑ ΦΩΤΕΙΝΗ ή Σαμαρείτιδα, Μεγαλομάρτυς

Η ΑΓΙΑ ΦΩΤΕΙΝΗ ή Σαμαρείτιδα, Μεγαλομάρτυς
Τις πρώτες πληροφορίες για την Αγία αυτή βρίσκουμε στο Δ” κεφάλαιο του κατά” Ιωάννην Ευαγγελίου. Ήταν κάτοικος της Σαμαρειτικής πόλης Συχάρ. Κάθε μεσημέρι πήγαινε έξω από την πόλη, στο πηγάδι το λεγόμενο του Ιακώβ, και γέμιζε τη στάμνα της. Εκεί μια μέρα συνάντησε τον Ιησού, πού φανέρωσε όλα τα ιδιαίτερα της. Σ” αυτήν, επίσης, είπε ο Κύριος μας τη μεγάλη αλήθεια, ότι Αυτός είναι «το ύδωρ το ζών», δηλαδή ή αστείρευτη πηγή του Αγίου Πνεύματος. Και συνέχισε ο Κύριος: «Το ύδωρ ο δώσω αυτω. γενήσεται εν αύτω πηγή ύδατος αλλομενου εις ζωήν αίώνιον» Το νερό, δηλαδή, πού θα δώσω εγώ στον άνθρωπο πού πιστεύει, λέει ο Κύριος, θα μεταβληθεί μέσα , του σε πηγή νερού, πού δε θα στερεύει. Άλλα θα αναβλύζει και θα τρέχει πάντοτε, για να του παρέχει ζωή αιώνια. Αυτό το «ύδωρ» έδωσε και ο Κύριος μας στη Σαμαρείτιδα. Έτσι, αργότερα βαπτίστηκε χριστιανή μεταξύ των πρώτων γυναικών της Σαμάρειας και ονομάστηκε Φωτεινή. “Από τότε (σύμφωνα με την παράδοση) αφιέρωσε τον εαυτό της στη διάδοση του Ευαγγελίου στην Αφρική και στη Ρώμη. Εκεί έλαβε και μαρτυρικό θάνατο από τον Νέρωνα, όταν αυτός έμαθε ότι ή Φωτεινή έκανε χριστιανές τη θυγατέρα του Δομνίνα και μερικές δούλες της. Συγχρόνως με τη Φωτεινή, θανατώνονται και οι δύο γιοι της και οι πέντε αδελφές της.

The DNA of German Foreign Policy

Frank Walter Steinmeier is Germany’s Foreign Minister (Project-Symcicate)

BERLIN – The harsh reality of the past year has created unprecedented challenges for Germany and its foreign policy. The crisis in Ukraine spiraled out of control, with Russia’s annexation of Crimea, followed by military escalation in the eastern Donbas region, calling into question the post-1945 European order. And, though the measures agreed in Minsk earlier this month offer an opportunity to enter into a political process, other crises – for example, the Ebola epidemic in West Africa and the advance of ISIS – have presented new, urgent challenges.

Whether Germany should assume greater responsibility for seeking to resolve such issues is a hotly debated question, both inside and outside the country. During a year-long “Review 2014,” experts, officials, and the wider public discussed challenges, priorities, and instruments of German foreign policy, and tried to define Germany’s role in the world. At the end of the day, outcomes are always concrete. In some areas, we have been successful over the last year; in others, we can and want to do better.

Germany is widely appreciated for its commitment to promoting peaceful conflict resolution, the rule of law, and a sustainable economic model. Yet it is abundantly clear from the Review that our partners expect a more active – and even more robust – German foreign policy in the future. Expectations are high – perhaps too high at times. So it is up to Germany’s people to answer the difficult questions: Where do our interests lie? How far do our responsibilities extend? What, in short, is the “DNA” of German foreign policy?

Νικολά-Ζοζέφ Κινιό 1725 – 1804

Γάλλος στρατιωτικός μηχανικός, που θεωρείται από τους πρωτοπόρους της αυτοκίνησης.

Ο Νικολά-Ζοζέφ Κινιό (Nicolas-Joseph Cugnot) γεννήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 1725 στο χωριό Βουά-Βασόν της Λορένης. Εκπαιδεύτηκε ως στρατιωτικός μηχανικός και υπηρέτησε στο στρατό της αυτοκράτειρας της Αυστρίας Μαρίας Θηρεσίας.

Το 1763 επέστρεψε στη Γαλλία, εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και ασχολήθηκε με τη συγγραφή στρατιωτικών εγχειριδίων και την πραγματοποίηση μερικών εφευρέσεων, σε ιδέες που είχε εμπνευστεί στον πόλεμο. Μία από αυτές ήταν η κατασκευή ενός αυτοκινούμενου οχήματος, που θα έσυρε τα κανόνια του Πυροβολικού

Ζ (Ζήτα)

Σκηνή από την ταινία Z

Πολιτικό θρίλερ του Κώστα Γαβρά, παραγωγής 1969 και διάρκειας 127 λεπτών. Είναι βασισμένο στη ομώνυμη νουβέλα του Βασίλη Βασιλικού, που αναφέρεται στη δολοφονία του βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη από παρακρατικούς στην ταραγμένη δεκαετία του '60 για την Ελλάδα. Θεωρείται ένα από τα κορυφαία δείγματα του πολιτικού κινηματογράφου.

Το βιβλίο του Βασιλικού κυκλοφόρησε το 1966 με τίτλο «Ζ: Φανταστικό ντοκιμαντέρ ενός εγκλήματος» (εκδόσεις Λιβάνη). Το «Ζ» του τίτλου παραπέμπει στο σύνθημα «Ζει», που φώναζαν οι χιλιάδες κόσμου που συνόδευσαν τον Λαμπράκη στην τελευταία του κατοικία τον Μάιο του 1963. Ο σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς, που είχε εγκατασταθεί μόνιμα στη Γαλλία, βρέθηκε να διαβάζει το βιβλίο του Βασιλικού στο ταξίδι της επιστροφής του στο Παρίσι από την Αθήνα, λίγες μέρες προτού ξεσπάσει το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου. Αποφάσισε να το μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη, όταν οι δικτάτορες είχαν πλέον αλυσοδέσει τη χώρα, ως ελάχιστη συνεισφορά στη διεθνοποίηση της ελληνικής υπόθεσης.

Αλέξανδρος Κουμουνδούρος 1815 – 1883

Διαπρεπής έλληνας πολιτικός, με καθοριστική παρουσία και συνεισφορά στο δεύτερο ήμισυ του 19ου αιώνα. Διετέλεσε δέκα φορές πρωθυπουργός (ρεκόρ για έλληνα πολιτικό), δύο φορές Πρόεδρος της Βουλής και 18 φορές Υπουργός.

Ήταν γιος του αγωνιστή της Επανάστασης Σπυρίδωνα Γαλάνη Κουμουνδουράκη, της γνωστής επιφανούς οικογένειας της Μεσσηνιακής Μάνης. Γεννήθηκε το 1815 στον πύργο των Κουμουνδουράκηδων στην τοποθεσία Γαρμπελιά του χωριού Κάμπος Αβίας. Μετά το τέλος του Aγώνα μετέβη στο Ναύπλιο, όπου τελείωσε το Γυμνάσιο και στη συνέχεια ενεγράφη στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1841 διέκοψε τις σπουδές του για να λάβει μέρος στην Κρητική Επανάσταση, παρότι πίστευε στο μάταιο της εξέγερσης.

Η Ποινική Ευθύνη των Υπουργών

• ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Σε εξέλιξη βρίσκεται από τις 25 Φεβρουαρίου 2015 στο Ειδικό Δικαστήριο (Υπουργοδικείο), που συνεδριάζει στην αίθουσα της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, η δίκη του Γεωργίου Παπακωνσταντίνου, υπουργού Οικονομικών της κυβέρνησης του Γεωργίου Α. Παπανδρέου και αρχιτέκτονα του πρώτου μνημονίου, για την υπόθεση της «λίστας Λαγκάρντ». Ο πρώην «τσάρος» της ελληνικής οικονομίας βαρύνεται με τις κατηγορίες της νόθευσης δημοσίου εγγράφου και απόπειρας απιστίας σε βαθμό κακουργήματος σε συνδυασμό με τις επιβαρυντικές διατάξεις του νόμου 1608 περί καταχραστών του Δημοσίου. Σύμφωνα με το παραπεμπτικό βούλευμα, ήταν εκείνος που αφαίρεσε τα ονόματα τριών συγγενικών του προσώπων από την επίμαχη λίστα, στην οποία αναγράφονταν τα ονόματα 2062 Ελλήνων μεγαλοκαταθετών στο υποκατάστημα της τράπεζας HSBC στη Γενεύη.

Είναι η πρώτη φορά μετά από είκοσι τέσσερα χρόνια που συγκροτείται Ειδικό Δικαστήριο για να δικάσει πρώην Υπουργό. Στην ίδια αίθουσα της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου το 1991 είχε διεξαχθεί η δίκη για το «σκάνδαλο Κοσκωτά» με βασικό κατηγορούμενο τον Ανδρέα Παπανδρέου.

Αλμανάκ Βασική Έκδοση 26 Φεβρουαρίου

• Γιορτάζουν:  Θεόκλητος, Θεοκλήτη, Πορφύριος, Πορφυρία.

ΓΕΓΟΝΟΤΑΓΕΝΝΗΣΕΙΣΘΑΝΑΤΟΙ

μ. Χ.

1910

Ιδρύεται το Εργατικό Κέντρο Αθήνας από τέσσερα σωματεία: των ραφτάδων, των μαρμαρογλυπτών, των λατόμων και των τυπογράφων.

1936

Έπειτα από μακροχρόνιες έρευνες, ο Φέρντιναντ Πόρσε παρουσιάζει το «λαϊκό αυτοκίνητο», γνωστότερο ως Volkswagen.

Στα μαθηματικά υπάρχει Θεός

 

Φεβ25by Αμετανόητος

 

 

 

 

 

 

1 Vote

Ευρωπαίοι μαθηματικοί απέδειξαν έπειτα από 40 χρόνια τη θεωρία περί της ύπαρξης του Θεού του Γκέντελ με τη βοήθεια ηλεκτρονικού υπολογιστή

Χάρης Βάρβογλης*

Υπάρχει Θεός; Το ερώτημα αυτό απασχολεί τους φιλοσόφους και τους θεολόγους εδώ και δεκάδες αιώνες. Ξαφνικά πριν από λίγους μήνες εμφανίστηκε η είδηση ότι δύο ευρωπαίοι μαθηματικοί, χρησιμοποιώντας έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή και τη σχετική θεωρία του αυστριακού μαθηματικού Κουρτ Γκέντελ, κατάφεραν να αποδείξουν μαθηματικά την ύπαρξη του Θεού! Το τι ακριβώς απέδειξαν και με ποιον τρόπο σχετίζεται άμεσα με την κατανόηση της Μαθηματικής Λογικής και των κανόνων που τη διέπουν.

Γερμανίδα ΝΕΟΝΑΖΙ δικηγόρος φυλακίσθηκε για άρνηση του Ολοκαυτώματος

Η Sylvia Stolz, δικηγόρος, έχει, ήδη, εκτίσει ποινή για την ίδια κατηγορία, όταν υπερασπίστηκε αρνητή του Ολοκαυτώματος, ενώ τώρα φυλακίζεται για την άρνηση του Ολοκαυτώματος από την ίδια, σημειώνει η ισραηλινή εφημερίδα ‘Χάαρετζ’.

Η Stolz, όπως σημειώνει το δημοσίευμα- είναι γνωστή για τους δεσμούς της με την άκρα δεξιά και έχει εισαχθεί σε δίκη για άρνηση του Ολοκαυτώματος και έχει καταδικασθεί σε 20 μήνες στη φυλακή.

Η εκπρόσωπος του δικαστηρίου του Μονάχου, Andrea Titz, δήλωσε ότι η 51χρονη Sylvia Stolz καταδικάστηκε για υποκίνηση φυλετικού μίσους για την άρνηση του Ολοκαυτώματος, σε ομιλία της το 2012.

Η ίδια υποστήριξε στη διάρκεια της δίκης, ότι ασκούσε το δικαίωμα της στην ελευθερία του λόγου.

Η Stolz είχε, ήδη, εκτίσει ποινή 20 μηνών για την υποστήριξη το 2008, του αρνητή του Ολοκαυτώματος, Ernst Zündel, ο οποίος είχε καταδικασθεί για έγκλημα στο Mannheim το 2007.

Αρχικά η δίκη του Ζούντελ στο Μανχάιμ είχε καταρρεύσει, αφού απαγορεύθηκε η υποστήριξη από την Στόλτζ γιατί προσπαθούσε να την σαμποτάρει.

Κατά τη διάρκεια της δίκης, επανειλημμένα αρνήθηκε το Ολοκαύτωμα και έκλεισε το νομικό έγγραφό της με το «Heil Hilter», όπως σημειώνει το ισραηλινό δημοσίευμα επισημαίνοντας ότι ο αντισημιτισμός στη Γερμανία δεν εξέλειπε. ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ

«Λεβιάθαν», η ταινία που μίσησε το ρωσικό κατεστημένο…

 

Φεβ25by Mαν.Αρκάς

 

 

 

 

 

 

1 Vote

της Αγγελικής Μπούμπουκα

Τη στιγμή που ο εκσκαφέας κατεδαφίζει το σπίτι του Κόλια, εκείνος έχει ήδη χάσει τα πάντα. Δεν του έχει απομείνει ούτε ένας από τους δικούς του ανθρώπους. Κι οι στοίβες με τα βιβλία, δεμένες με σπάγκο δίπλα στη σκάλα, περιμένουν ακόμα τη μετακόμιση που δεν έγινε. Η δύναμη έχει νικήσει, η αλήθεια έχει χάσει.
Πριν από αυτό, ο Κόλια ζει με τη δεύτερη γυναίκα του και το γιο του σε μια παραθαλάσσια πόλη στη βορειοδυτική Ρωσία, στα παράλια του Μπάρεντς, όπου τα πάντα αποπνέουν σήψη. Ο δήμαρχος, είναι η προσωποποίηση της διαφθοράς που διαποτίζει κάθε εκατοστό του κρατικού ιστού, κι έχει βάλει στο μάτι τη γη του Κόλια, κληρονομημένη από γενιά σε γενιά.
Η τελευταία του ελπίδα να περισώσει το σπίτι του, κρέμεται από τον Ντιμίτρι, έναν φίλο του από τον στρατό που πλέον είναι δικηγόρος στη Μόσχα. Ο Ντιμίτρι έχει ένα φάκελο με μυστικά του δημάρχου και τον πιέζει υπέρ του Κόλια. Όμως ο δήμαρχος δεν είναι μόνος του, εξυπηρετεί ένα ολόκληρο σύστημα, που καταλήγει σε ένα αφεντικό το οποίο ποτέ δεν κατονομάζεται, αλλά που κάνει τους φορείς όλων των εμπλεκόμενων εξουσιών να τρέμουν στη σκέψη του.

Οι διατροφικές συνήθειες στην Αρχαία Κω σύμφωνα με επιγραφή του 2ου π.Χ. αιώνα και σε συνάρτηση με την Ιπποκρατική διαιτητική

Γράφει ο κ. Βασίλειος Χατζηβασιλείου τ. δικηγόρος-ιστορικός ερευνητής.
«Τροφή δέ τό τρέφον, τροφή δέ τό οἷον, τροφή δέ τό μέλλον»
(ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ, Περί Τροφῆς 8)
Κατά την ελληνιστική περίοδο, την εποχή των Πτολεμαίων της Αιγύπτου, το νησί της Κω θα γνωρίσει μοναδική άνθηση. Ειδικότερα η πόλη της Κω υπήρξε δημιούργημα μιας κοινωνίας οικονομικά εύρωστης και με επαφές που της προσέδιδαν χαρακτήρα κοσμοπολίτικο. Οι επιγραφικές μαρτυρίες μας αποκαλύπτουν ότι ο σημαντικός πληθυσμός των ελεύθερων γηγενών ανθρώπων του Δήμου των Κώων συμπληρωνόταν και από αλλοδαπούς, που διακρίνονταν σε μέτοικους ή πάροικους (δηλ. μόνιμα εγκατεστημένους στην πόλη, όπως ήταν οι Φοίνικες και οι Ιουδαίοι) και σε ξένους (δηλ. παρεπίδημους που ήταν περαστικοί και προσωρινής διαμονής).