
ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΛΕΙΨΑΝΩΝ ΑΓΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ του ΘΕΟΦΟΡΟΥ
Ή γιορτή της μνήμης του είναι στις 20 Δεκεμβρίου. Εδώ γιορτάζουμε την μνήμη της άνακομιδής των Ιερών Λειψάνων του, από τη Ρώμη, όπου οι Χριστιανοί τα περισυνέλεξαν από τον Ιππόδρομο και τα μετέφεραν στην Αντιόχεια (Α” ανακομιδή μάλλον το ίδιο έτος του μαρτυρίου του δηλ. το 107 μ.Χ.). ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, όμως, ειδικά για τη σημερινή γιορτή της ανακομιδής των λειψάνων του Αγίου Ιγνατίου από τη Ρώμη στην Αντιόχεια, έκανε λόγο, από τον όποιο παραθέτουμε ορισμένα αποσπάσματα σε μετάφραση. ο Ιγνάτιος έτρεξε προς τον θάνατο με τάση μεγάλη προθυμία, με όση φυσικό ήταν να τρέχει εκείνος πού καλείται ατά ουράνια ανάκτορα. Και έτσι, ο λαός μάθαινε από την προθυμία και την υπερβολική χαρά εκείνου, ότι δεν ήταν θάνατος εκείνος προς τον οποίο έτρεχε, αλλά κάποια αποδημία και μετάθεση και ανάβαση προς τον ουρανό. Δίδασκε έτσι, σ” όλους πού τον παρακολουθούσαν να περιφρονούν την παρούσα ζωή, να επιθυμούν τα μελλοντικά και ν” αποβλέπουν στον ουρανό, και να μη δίνουν σημασία στα κακά της παρούσας ζωής. Τέτοιοι είναι εκείνοι πού είναι ερωτευμένοι· ό,τι κι αν πάσχουν υπέρ εκείνων πού αγαπούν, το δέχονται με ευχαρίστηση. Το Ίδιο συνέβη και μ” αυτόν. Έσπευδε να μιμηθεί τους Αποστόλους όχι μόνο στο θάνατο, αλλά και στην προθυμία, γι αυτό έλεγε: «Θα ωφεληθώ άπα τα θηρία». Και θεωρούσε τα στόματα αυτών πολύ πιο ήμερα από τη γλώσσα του τυράννου. Και πολύ σωστά. Διότι εκείνη τον καλούσε στη γέεννα, ενώ τα στόματα των θηρίων τον έστελναν στη Βασιλεία των ουρανών»1. 1.37ος τόμος Ε.Π.Ε.
Ή γιορτή της μνήμης του είναι στις 20 Δεκεμβρίου. Εδώ γιορτάζουμε την μνήμη της άνακομιδής των Ιερών Λειψάνων του, από τη Ρώμη, όπου οι Χριστιανοί τα περισυνέλεξαν από τον Ιππόδρομο και τα μετέφεραν στην Αντιόχεια (Α” ανακομιδή μάλλον το ίδιο έτος του μαρτυρίου του δηλ. το 107 μ.Χ.). ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, όμως, ειδικά για τη σημερινή γιορτή της ανακομιδής των λειψάνων του Αγίου Ιγνατίου από τη Ρώμη στην Αντιόχεια, έκανε λόγο, από τον όποιο παραθέτουμε ορισμένα αποσπάσματα σε μετάφραση. ο Ιγνάτιος έτρεξε προς τον θάνατο με τάση μεγάλη προθυμία, με όση φυσικό ήταν να τρέχει εκείνος πού καλείται ατά ουράνια ανάκτορα. Και έτσι, ο λαός μάθαινε από την προθυμία και την υπερβολική χαρά εκείνου, ότι δεν ήταν θάνατος εκείνος προς τον οποίο έτρεχε, αλλά κάποια αποδημία και μετάθεση και ανάβαση προς τον ουρανό. Δίδασκε έτσι, σ” όλους πού τον παρακολουθούσαν να περιφρονούν την παρούσα ζωή, να επιθυμούν τα μελλοντικά και ν” αποβλέπουν στον ουρανό, και να μη δίνουν σημασία στα κακά της παρούσας ζωής. Τέτοιοι είναι εκείνοι πού είναι ερωτευμένοι· ό,τι κι αν πάσχουν υπέρ εκείνων πού αγαπούν, το δέχονται με ευχαρίστηση. Το Ίδιο συνέβη και μ” αυτόν. Έσπευδε να μιμηθεί τους Αποστόλους όχι μόνο στο θάνατο, αλλά και στην προθυμία, γι αυτό έλεγε: «Θα ωφεληθώ άπα τα θηρία». Και θεωρούσε τα στόματα αυτών πολύ πιο ήμερα από τη γλώσσα του τυράννου. Και πολύ σωστά. Διότι εκείνη τον καλούσε στη γέεννα, ενώ τα στόματα των θηρίων τον έστελναν στη Βασιλεία των ουρανών»1. 1.37ος τόμος Ε.Π.Ε.




Με τον όρο Ματωμένη Κυριακή (Bloody Sunday για τους αγγλομαθείς, Domhnach na Fola στα ιρλανδικά) εννοούμε τέσσερα διαφορά αιματηρά γεγονότα, που έλαβαν χώρα από το 1887 έως το 1972, και συνδέονται με τις αγγλοϊρλανδικές σχέσεις.









Με τον καιρό τυποποιήθηκε στο ρόλο του μεθύστακα, στον οποίο έδωσε κοινωνικές διαστάσεις· «έπινε» για να ξεπεράσει τα αδιέξοδα της ζωής. Τον ίδιο χαρακτήρα ενσάρκωσε και στον κινηματογράφο το 1950, στην ταινία του Γιώργου Τζαβέλλα «Ο Μεθύστακας».
