Τα μυστικά της τεχνογνωσίας που διατηρεί το σώμα του Λένιν

Ντάρια Γκονζάλες
Ποιά είναι τα μυστικά που διατηρούν εδώ και δεκαετίες τη σορό του ηγέτη της παγκόσμιας εργατικής τάξης, Βλαντίμιρ Λένιν; Πως και με ποια σχέδια κατασκευάστηκε το μαυσωλείο του στην Κόκκινη πλατεία, αλλά και τα μαυσωλεία άλλων ηγετών σε άλλες χώρες του κόσμου;
Την ημέρα του θανάτου του Λένιν, στις 21 Ιανουαρίου 1924, στην Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος και στο Συμβούλιο Εθνικών Επιτρόπων άρχισαν να φτάνουν τηλεγραφήματα και επιστολές με την παράκληση να μην ταφεί το σώμα του ηγέτη του κόμματος των μπολσεβίκων στη γη. Ύστερα από λίγες μόνο ημέρες εμφανίστηκε στην Κόκκινη πλατεία το Μαυσωλείο, με βάση το σχέδιο του Αλεξέι Στσούσεφ. Για την ετοιμασία του σχεδίου της πυραμίδας τριών βαθμίδων χρειάστηκε μισή νύχτα, ενώ για την κατασκευή λιγότερο από τρεις ημέρες.

Ο Στσούσεφ παρουσίασε το ξύλινο κτίριο μορφής κύβου με πλευρές τριών μέτρων και δύο μικρότερους κύβους από πάνω, πρωτότυπο του οποίου -σύμφωνα με τον αρχιτέκτονα- αποτέλεσαν οι πυραμίδες των Αιγύπτιων Φαραώ. Το σχέδιο του αρχιτέκτονα εγκρίθηκε κι έτσι εμφανίστηκε το Μαυσωλείο του Λένιν. Η κατασκευή του Μαυσωλείου στην τελική, πέτρινη μορφή του, ξεκίνησε το 1929. Ήταν μια σχεδόν ακριβής επανάληψη του ξύλινου προτύπου που είχε κατασκευαστεί με το σχέδιο του Στσούσεφ. Η μνημειακή κατασκευή υλοποιήθηκε σε κοκκινόμαυρους τόνους από γρανίτη, πορφυρίτη και λαβραδορίτη («μαύρη φεγγαρόπετρα»).

Πλήθος νόμων και μυστική ... συνταγή

Γυάλινη πυραμίδα όπως στο Λούβρο

Ο μεγάλος Ρώσος αρχιτέκτονας-μοντερνιστής, Φιόντορ Σέχτελ, είχε προτείνει το δικό του σχέδιο κατασκευής του μαυσωλείου του Λένιν, το οποίο θα είχε τη μορφή μεγάλης γυάλινης πυραμίδας. Στην προκειμένη περίπτωση, ο Σέχτελ κοίταξε ουσιαστικά με τον δικό του τρόπο προς το μέλλον. Το σχέδιο του μαυσωλείου που προόριζε να προσθέσει στο αρχιτεκτονικό σύνολο της Κόκκινης πλατείας, είναι ολόιδιο με την πυραμίδα στο Λούβρο που φτιάχτηκε στα τέλη της δεκαετίας του ΄80.

Στην σοβιετική περίοδο, το κτίριο του Μαυσωλείου με το πολύπλοκο σύστημα εσωτερικής του διαμόρφωσης θεωρούταν κρατικό κτίριο για το οποίο ίσχυαν ύψιστα μέτρα ασφαλείας, και η ευθύνη γι’ αυτό ανήκε στις αρχές της Εθνική Επιτροπής Εσωτερικών Υποθέσεων (NKVD) και της Κρατικής Υπηρεσίας Ασφαλείας (KGB). Πιο συγκεκριμένα, στη διοίκηση του Κρεμλίνου. Το σώμα στο Μαυσωλείο, πριν από το θάνατο Στάλιν, τυπικά ανήκε στο Εργαστήριο, το οποίο αποτελούσε και αυτό τμήμα της «αυτοκρατορίας» της KGB. Στη συνέχεια το Εργαστήριο πέρασε στη δικαιοδοσία του υπουργείου Υγείας της ΕΣΣΔ. Σήμερα τη σορό του Λένιν φροντίζει το Κέντρο Βιοϊατρικών Τεχνολογιών της επιστημονικής και παραγωγικής ένωσης «Ρωσικό Ινστιτούτο Φαρμακευτικών και Αρωματικών Φυτών».

Αν τώρα οι αρχές αποφασίσουν την ταφή, θα αντιμετωπίσουν χιλιάδες νομικά ζητήματα. Ποιος θα ακυρώσει το πλήθος των υπηρεσιακών αποφάσεων, εντολών, μεταξύ αυτών και διαταγμάτων της κυβέρνησης της ΕΣΣΔ, αποχαρακτηρίζοντάς τις όλες για αρχή; Τα έγγραφα σχετικά με την ταφή του Λένιν και τη δημιουργία του πρώτου ξύλινου Μαυσωλείου εξακολουθούν να φυλάσσονται στο 2ο (απόρρητο) τμήμα απογραφών Ν 16 της Επιτροπής για τη διαιώνιση της μνήμης του Λένιν, το οποίο είναι κρυμμένο στα έγκατα του πρώην κεντρικού κομματικού Αρχείου του πρώην Ινστιτούτου Μαρξισμού-Λενινισμού που υπαγόταν στην Κεντρική Επιτροπή του ΚΚ ΕΣΣΔ.

Σύντομα, αυτό το απόρρητο Αρχείο θα συμπληρώσει 90 χρόνια. Έχουν παρέλθει όλα προβλεπόμενα από το νόμο -λογικά αλλά και αδιανόητα- χρονικά όρια απορρήτου; Γιατί δεν έχει επιτραπεί να δημοσιοποιηθούν τα έγγραφα; Γιατί μέχρι τώρα η ταφή του Λένιν προκαλεί κάποιο τρόμο; Επειδή, στο υλικό αυτής της επιτροπής μπορεί να είναι κρυμμένες οι συνταγές με τη μυστική σύνθεση του μαγικού υγρού το οποίο εφηύραν για την αιώνια διατήρηση του σώματος του ηγέτη, οι Βορομπιόφ και Ζμπάρσκι.

Βαλσάμωμα

Διαβάστε επίσης:

Τι κρύβει το μαυσωλείο του Λένιν;

Η ταρίχευση της σωρού του Λένιν ξεκίνησε μόνο αφότου πέρασαν δυο μήνες από το θάνατό του, στα τέλη Μαρτίου του 1924. Σε εκείνο το χρονικό σημείο, οι μεταθανάτιες αλλαγές των ιστών του σώματός του, ιδιαίτερα του προσώπου και του άκρου του χεριού από τον καρπό και κάτω, είχαν φτάσει σε κρίσιμο σημείο. Το καθήκον για τη διατήρηση του σώματος του Λένιν ανέλαβαν ο χημικός, Μπορίς Ζμπάρσκι, και ο ανατόμος από το Χάρκοβ, Βλαντίμιρ Βορομπιόφ. Ο τελευταίος, όταν είδε για πρώτη φορά το σώμα του Λένιν θέλησε να παραιτηθεί από το δυσκολότατο εγχείρημα, αλλά οι συνάδελφοί του τον έπεισαν να αλλάξει απόφαση.

Οι Ζμπάρσκι και Βορομπιόφ είχαν να φέρουν εις πέρας ένα καθόλου απλό έργο, να δημιουργήσουν μια ιδιαίτερη μέθοδο για τη διάσωση του σώματος του ηγέτη από τη φθορά, εφόσον η κατάψυξη δεν βοηθούσε σε αυτή την περίπτωση. Πόσο μάλλον, αφού οποιοδήποτε τυχαίο γεγονός μπορούσε να οδηγήσει στην απόψυξη των ιστών και την περαιτέρω ανεπανόρθωτη φθορά τους. Επίσης, δεν ήταν κατάλληλος και ο τρόπος των αρχαίων Αιγυπτίων, δηλαδή η μουμιοποίηση, καθώς με τη διαδικασία αυτή δεν χάνεται μόνο το 70% του βάρους, αλλά και παραμορφώνονται τα χαρακτηριστικά του προσώπου.

Τότε οι επιστήμονες αποφάσισαν να εφαρμόσουν τη βαλσάμωση. Τελικά ο Ζμπάρσκι και ο Βοριομπιόφ κατάφεραν να βρουν λύση σε αυτή την πραγματικά μοναδική αποστολή. Δηλαδή την ταρίχευση ολόκληρου του σώματος με πλήρη διατήρηση του όγκου, του σχήματος και όλης της δομής των κυττάρων και των ιστών. Πέρασαν πάνω από 89 χρόνια και η χημική σύνθεση του μίγματος παραμένει απόρρητη. Εκτός από αρχειακά και ιστορικά ζητήματα, μπορούν επίσης να προκύψουν και άλλα πιο λεπτά, για παράδειγμα οικονομικά.

Το μαυσωλείο του Δημητρόφ

Σημαίνει άραγε ότι η ταφή του Λένιν θα οδηγήσει αυτόματα και στον αποχαρακτηρισμό της χημικής σύνθεσης του διαλύματος, στην ιδιωτικοποίησή του, στη μαζική παραγωγή και πώληση στα φαρμακεία (με συνταγή είτε χωρίς συνταγή), στην εμπορευματοποίηση στο διαδίκτυο και σε εξαγωγές; Ζήτηση στην αγορά υπάρχει για κάτι τέτοιο, τουλάχιστον για υπηρεσίες γραφείων τελετών, αλλά και για την ταρίχευση ζώων.

Μπορεί να απορριφθεί κατηγορηματικά ότι κάποιος ήδη έχει τα δικαιώματα για το μίγμα που κατασκεύασαν οι Βορομπιόφ και Ζμπάρσκι; Προκύπτει και ένα άλλο ζήτημα. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η μόδα της δημιουργίας μαυσωλείων και το βαλσάμωμα των σωρών των νεκρών ηγετών απέκτησε διεθνείς διαστάσεις. Η σοβιετική τεχνογνωσία απέκτησε ζήτηση σε ανώτατο επίπεδο. Πιο επιτυχημένο παράδειγμα στις αδελφές σοσιαλιστικές χώρες του Συμφώνου της Βαρσοβίας, ήταν η διατήρηση του σώματος του καλύτερου Βούλγαρου μαθητή του συντρόφου Στάλιν, του Γκεόργκι Δημητρόφ.

Τι αρέσει από την ΕΣΣΔ σε εκείνους που δεν τη γνώρισαν

Σήμερα οι Βούλγαροι σύντροφοι έχουν ενταχθεί από καιρό στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ. Το θέμα σχετικά με το σώμα του Δημητρόφ επιλύθηκε εκεί γρήγορα, με συνοπτικές διαδικασίες και αρκετά χρόνια πριν. Παράλληλα, ανατινάχθηκε και το μεγαλοπρεπές μαυσωλείο. Οι εικόνες από αυτή την έκρηξη έκαναν το γύρο του κόσμου και έχουν ακόμη ζήτηση στο YouTube. Το μαυσωλείο για πολύ καιρό δεν ανατινασσόταν. Ο σύντροφος Δημητρόφ πέθανε την εποχή της έξαρσης της πυρηνικής ενέργειας και η τελευταία κατοικία του κατασκευάστηκε με τέτοιο τρόπο που να αντέχει σε μια πυρηνική έκρηξη. Τέλος, ο βαλσαμωμένος με τη σοβιετική συνταγή ηγέτης και ο πρώτος πρόεδρος της Αγκόλας, σύντροφος Αγκοστίνιο Νέτο, ετάφη εκ νέου ταχύτατα και πριν από αρκετό καιρό, επειδή το μαγικό μίγμα των καθηγητών Βορομπιόφ και Ζμπάρσκι απεδείχθη αναποτελεσματικό στις αφρικανικές συνθήκες.

Έρχεται στη μνήμη το γεγονός ότι πριν από το θάνατό του ο Στάλιν είχε απογοητευτεί από τον «σλαβικό σοσιαλισμό» και έστρεψε το βλέμμα στον ασιατικό σοσιαλισμό. Η δύναμη αυτής της ματιάς είναι αισθητή μέχρι σήμερα. Στην Κίνα, στις γειτονικές χώρες Βιετνάμ και Βόρεια Κορέα, βαλσαμώθηκαν και φυλάσσονται προσεκτικά σε μαυσωλεία που είναι ανοιχτά για παλλαϊκό προσκύνημα και λατρεία, τα σώματα των πατέρων-ιδρυτών των κρατών αυτών, των ανώτατων εκπροσώπων των Κομμουνιστικών Κομμάτων και των Ενόπλων Δυνάμεων. Δεν χρειάζεται να διαθέτει κανείς ανεπτυγμένο πολιτικό αισθητήριο και μεγάλες ιστορικές γνώσεις για να καταλάβει από ποιον αντιγράφηκαν όλα αυτά τα μαυσωλεία, οι σαρκοφάγοι, τα συστήματα εξαερισμού και κλιματισμού κλπ.

Πηγές: RIA Novosti, smartnews.ru., Η Ρωσία Τώρα