Άραγε, όταν υποστηρίζουμε πως αγωνιζόμαστε για να έχουν τα παιδιά μας μια καλύτερη ζωή,
σκεφτόμαστε σε ποια χώρα θα ζήσουν; Όσοι δηλώνουν «ελληνόφωνοι» και «πολίτες του κόσμου», προφανώς δεν έχουν λόγο για να ανησυχούν. Όσοι όμως θέλουν τα παιδιά τους να ζήσουν στην
Ελλάδα ως Έλληνες, θα πρέπει να αναρωτηθούν, αν πράγματι ενδιαφέρονται για τα παιδιά τους.
Και τούτο διότι, σύμφωνα με έρευνες διεθνών οργανισμών -και του ΟΗΕ- οι Έλληνες στην χώρα τους θα αποτελούν μειοψηφία από το 2050, το δε 2100 θα είναι μόνον 2,5 εκατομμύρια. Θα ζουν δηλαδή σε ξένη χώρα. Καταλαβαίνω, ότι πολλοί θα πουν «ποιος ζει ποιος πεθαίνει μέχρι τότε». Και πως η τρέχουσα επικαιρότητα δεν αφήνει χρόνο να σκεφθεί κάποιος αυτήν την προοπτική.
Πράγματι, έτσι είναι. Όμως, γι’ αυτό υπάρχουν οι πολιτικοί, γι’ αυτό υπάρχουν αρμόδιες επιτροπές πλαισιωμένες με ειδικούς συμβούλους, για να προτείνουν μέτρα αντιμετώπισης του προβλήματος, όπως συμβαίνει σε κάθε σοβαρή χώρα. Και δεν χρειάζεται να πάμε χρονικά τόσο μακριά. Ήδη το 2020 προβλέπεται πως οι ηλικιωμένοι 65 ετών και άνω θα έχουν ξεπεράσει το 20% του συνολικού πληθυσμού, από 14% που ήταν το έτος 1991, ενώ ο παιδικός πληθυσμός θα πέσει στο 17% κάτω από τα σημερινά επίπεδα του 19%.
Μια μικρή σύγκριση: Η Τουρκία, το 2050, θα έχει 93 εκατομμύρια πληθυσμό (αν υπάρχει τότε ενιαίο τουρκικό κράτος), οι δε νέοι αποτελούν σήμερα το… 50% του πληθυσμού.
Όταν κάποτε μου ζήτησε βαθύνους Έλληνας λόγιος, να του απαριθμήσω τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα -εσωτερικά και εξωτερικά- κι εγώ του παρέθετα ζητήματα της τρέχουσας επικαιρότητας, η ερώτησή του ήταν αφοπλιστική: Και γιατί σε ανησυχούν αυτά τα προβλήματα, όταν σε λίγες δεκαετίες δεν θα υπάρχουν Έλληνες;
Το πρόβλημα ήδη υπάρχει στην Κύπρο, όπου οι Ελληνοκύπριοι αποτελούν ήδη μειονότητα, με το 25% στις ελεύθερες περιοχές να είναι αλλοδαποί!. Όσο περίεργο κι αν ακούγεται, αυτή είναι η αλήθεια των αριθμών. Οι έποικοι, συν τους ξένους (νόμιμους και παράνομους), περνούν τους αυτόχθονες, με αποτέλεσμα να αλλάζει ο δημογραφικός χάρτης, με τις προοπτικές να μην είναι θετικές.
Τα δυσμενή στοιχεία παρουσιάστηκαν από τη διευθύντρια του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης, κ. Άννυ Σιακαλλή, σε Ημερίδα που πραγματοποιήθηκε την περασμένη βδομάδα με θέμα τις «δημογραφικές τάσεις στην Κύπρο κατά την τελευταία 20ετία», και δημοσιεύθηκαν στην εφημερίδα της Λευκωσίας «Φιλελεύθερος».
Σύμφωνα με τα στοιχεία, από το 1992 καταγράφεται μία συνεχής μείωση του συνολικού αριθμού των γεννήσεων. Το ποσοστό των παιδιών ηλικίας κάτω των 15, το 2011 βρίσκεται στο 16,5% σε σύγκριση με 25,4% το 1992. Αυτό δείχνει τις τάσεις γήρανσης του πληθυσμού.
Είναι καλύτερο να σταθούμε στις προτάσεις της διευθύντριας του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης, η οποία τονίζει την ανάγκη σχεδιασμού και υλοποίησης μίας δημογραφικής και μεταναστευτικής πολιτικής με στοχευμένα μέτρα, για την προάσπιση και διαφύλαξη της εθνικής ταυτότητας και κουλτούρας, καθώς και της πληθυσμιακής αναλογίας στην Κύπρο.
Η πολιτική αυτή θα πρέπει κατ’ εξοχήν να σκοπεύει στην ελαχιστοποίηση της μετανάστευσης Κυπρίων πολιτών και ιδιαίτερα των νέων, που δεδομένης της οικονομικής κρίσης άρχισαν να φεύγουν σε άλλες χώρες για εξεύρεση εργασίας, και παράλληλα στον περιορισμό της μετανάστευσης μη Κυπρίων προς την Κύπρο.
Άλλα κράτη, αναφέρεται, έχουν καταφέρει να ελέγξουν τις μεταναστευτικές ροές μέσω της επιλεκτικής εισροής ξένου εργατικού δυναμικού, με ειδικά προσόντα σε τομείς που χρειάζεται η οικονομία τους για σκοπούς ανάπτυξης (σημ.: τα άλλα κράτη όμως δεν έχουν «προοδευτικούς» του δικού μας τύπου). Από τους 1.500 αλλοδαπούς στους οποίους επιτράπηκε για πρώτη φορά είσοδος στην Κυπριακή Δημοκρατία τον Μάρτιο του 1990 για σκοπούς απασχόλησης σε συγκεκριμένους τομείς, φθάσαμε σήμερα στους 200.000 μη Κύπριους.
Σ’ αυτά προσθέτουμε εμείς -για την Κύπρο- ότι καμιά συμφωνία με τους Τουρκοκύπριους να μη υπογραφεί, αν δεν απομακρυνθούν οι εκατοντάδες χιλιάδες έποικοι εκ Τουρκίας που κατέκλυσαν το νησί, και αλλοίωσαν την πληθυσμιακή σύνθεση. Από το 20 Τουρκοκύπριοι – 80 Ελληνοκύπριοι που ήσαν, σήμερα είναι μισοί-μισοί.
Αν δεν αντιμετωπίσουμε με σοβαρότητα το θέμα, δεν θα πρέπει να ανησυχούμε για το ποιος θα πληρώσει το χρέος μας μετά από 40 χρόνια. Θα φροντίσουν οι ξένοι που λόγω πλειοψηφίας θα κυβερνούν τον τόπο.
Ο Μακεδών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου