Στη δημοσιότητα δόθηκαν χθες οι τελευταίες μυστικές συνομιλίες του Νίξον διάρκειας 340 ωρών, που καλύπτουν την περίοδο από τις 9 Απριλίου μέχρι και τις 12 Ιουλίου 1973. Μια περίοδος που είχε το τέλος του πολέμου του Βιετνάμ, το σκάνδαλο του Γουότεργκέιτ, τη βελτίωση των σχέσεων ΗΠΑ – Κίνας και τον Ψυχρό Πόλεμο να οδεύει προς το τέλος του.
Μπορεί για το σκάνδαλο του Watergate να έχουν δοθεί στη δημοσιότητα εκατοντάδες ώρες συνομιλιών, το τελευταίο ηχογραφημένο υλικό που δόθηκε χθες από την Εθνική Υπηρεσία Αρχείων και Καταγραφών, αποκαλύπτει δυο τηλεφωνήματα που έλαβε ο Ρίτσαρντ Νίξον στις 30 Απριλίου.
Ήταν η μέρα της ομιλίας του κατά την οποία αρνήθηκε κάθε εμπλοκή στις μυστικές παρακολουθήσεις των γραφείων του Δημοκρατικού Κόμματος στο Watergate και ενώ στελέχη του Λευκού Οίκου παραιτούνταν ή απομακρύνονταν και η επιτροπή της Γερουσίας συνέχιζε πυρετωδώς τη διερεύνηση του σκανδάλου.
Εκείνη την ημέρα, δύο μελλοντικοί πρόεδροι των ΗΠΑ, ο Ρόναλντ Ρέιγκαν και ο Τζορτζ Μπους τηλεφώνησαν στον Νίξον για να τού εκφράσουν την υποστήριξή τους. Και οι δυο εξέφρασαν την ικανοποίηση τους για την ομιλία Νίξον και τη συμπαράστασή τους.
Ο Ρέιγκαν, τότε κυβερνήτης της Καλιφόρνια, εξέφρασε την ικανοποίησή του για την ομιλία του Νίξον: “Ηταν η σωστή”. “Μπορείς να υπολογίζεις σε μας. Εμείς εδώ σε στηρίζουμε και θέλω να ξέρεις ότι προσευχόμαστε για σένα”, τον καθησύχασε ο Ρόναλντ Ρέιγκαν. Το ίδιο απόγευμα ο Τζορτζ Μπους, τότε πρόεδρος της Εθνικής Ρεπουμπλικανικής Επιτροπής, τον διαβεβαίωνε ότι παρακολούθησε την ομιλία του “με μεγάλη υπερηφάνεια”.
Ο πρόεδρος Νίξον.
Ο Ρίτσαρντ Μίλχους Νίξον ( Richard Milhous Nixon) γεννήθηκε στην Καλιφόρνια στις 9 Ιανουαρίου 1913. Ήταν ο 37ος Πρόεδρος των Η.Π.Α. (1969-1974). Επίσης, διετέλεσε αντιπρόεδρος των Η.Π.Α. κατά τη διάρκεια της προεδρίας του Αϊζενχάουερ (1953-1961). Είναι μέχρι στιγμής ο μοναδικός που έχει εκλεγεί ως πρόεδρος και αντιπρόεδρος σε δύο διαφορετικές περιόδους, αλλά και ο μόνος Πρόεδρος που παραιτήθηκε από τη θέση του. Η παραίτησή του ήρθε ως συνέχεια του σκανδάλου Watergate σε μια απόπειρα να αποφύγει την καθαίρεση του από το αξίωμα του Προέδρου.
Η θητεία του συνδέθηκε τόσο με την κλιμάκωση του πολέμου στο Βιετνάμ, όσο και με την αποχώρηση των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων από εκεί το 1973. Τον αντικατέστησε ο δεύτερος αντιπρόεδρος του Τζέραλντ Φορντ, ο οποίος και του απέδωσε χάρη για τα όποια εγκλήματα είχε διαπράξει κατά τη διάρκεια της θητείας του.
Σκάνδαλο Watergate:
Ένας όρος που έμμελε να γίνει συνώνυμος με το σκάνδαλο και την κατάχρηση εξουσίας. Γενικά, ο όρος πρωτοχρησιμοποιήθηκε, για να περιγράψει το σύνολο των πολιτικών εξελίξεων και σκανδάλων που έλαβαν χώρα μεταξύ 1972 και 1974 στις ΗΠΑ. Έτσι ονομάζεται ένα από τα μεγαλύτερα ξενοδοχεία στην Washington , D.C., το οποίο ανήκει σε ένα ευρύ κτιριακό συγκρότημα που περιλαμβάνει πολλά γραφεία επιχειρήσεων. Εκεί στεγάζονταν το 1972 τα γραφεία του Δημοκρατικού κόμματος (Democratic National Committee). Στις 17 Ιουνίου 1972 πέντε διαρρήκτες εισέβαλαν στα γραφεία και προσπάθησαν να τα παγιδεύσουν με «κοριούς». Οι πέντε άνδρες συνελήφθησαν χάρη στην έγκαιρη δράση του φύλακα ασφαλείας του κτιρίου, όμως τα πραγματικά σπουδαία δεν είχαν αρχίσει ακόμη…
Όλα έδειχναν πως ήταν μια απλή διάρρηξη. Αλλά τελικά ήταν η αρχή για να ξετυλιχθεί το κουβάρι ενός σκανδάλου που θα έριχνε ακόμα και τον πρόεδρο των ΗΠΑ.
Οι συλληφθέντες επιχείρησαν να τοποθετήσουν μικρόφωνα στα γραφεία του Δημοκρατικούς κόμματος. Η κυβέρνηση Νίξον προσπάθησε να «κουκουλώσει» το θέμα. Αλλά ο Μαρκ Φελτ, τότε Νο2 του FBI, ο άνθρωπος που έμεινε στην ιστορία ως το «Βαθύ Λαρύγγι», αποκάλυψε τα πάντα στους δημοσιογράφους της Washington Post Μπομπ Γούντγουορντ και Καρλ Μπερνστάιν.
Ο Φελτ ήταν εκείνος που τους έδωσε όλες τις πληροφορίες και τους οδήγησε στην αποκάλυψη πως οι δράστες της διάρρηξης συνδέονταν με τον Λευκό Οίκο και την προσπάθεια του Νίξον για επανεκλογή.
Ωστόσο, οι αποκαλύψεις των δύο ρεπόρτερ για το σκάνδαλο Watergate παίρνουν μορφή χιονοστιβάδας. Ένας εκ των πέντε διαρρηκτών αποδείχτηκε μέλος της προεδρικής φρουράς, ενώ ένας άλλος είχε μια επιταγή των 25.000 δολαρίων, η οποία προοριζόταν για την εκστρατεία επανεκλογής του Νίξον. Ο πρόεδρος, όμως, είχε ακόμη την τύχη με το μέρος του. Έτσι, στις εκλογές της 11ης Νοεμβρίου 1972 ο Νίξον επανεκλέγεται, αποσπώντας το 60% των ψήφων του αμερικανικού λαού.
Οι εξελίξεις σχετικά με την υπόθεση Watergate απειλούν εντονότερα τη νέα περίοδο διακυβέρνησης του Νίξον. Αρκετοί από τους διαρρήκτες οδηγήθηκαν στη φυλακή, ενώ, καθώς οι δεσμοί του σκανδάλου με τον Λευκό Οίκο αποδεικνύονταν στενότεροι, πολλοί αξιωματούχοι αναγκάστηκαν να παραιτηθούν (μεταξύ αυτών και ο Τζον Ντιν). Οι φήμες που ήθελαν τον Νίξον να βρίσκεται αναμεμειγμένος στην υπόθεση Watergate θα μετατρέπονταν σύντομα σε βεβαιότητα, προς απογοήτευση των ψηφοφόρων του.
Εξαιτίας των έντονων υπονοιών για συμμετοχή του προέδρου στο σκάνδαλο, τον Μάιο του 1973 η Γερουσία ξεκίνησε ανακρίσεις και ο Νίξον αναγκάστηκε να ορίσει τον A. Κοξ ειδικό εισαγγελέα της υπόθεσης. Υπό την πίεση της εισαγγελικής και δημοσιογραφικής έρευνας ο Τζον Ντιν παραδέχεται ότι είχε συνομιλίες με τον πρόεδρο σχετικά με το πώς θα διατηρούσαν κρυφό το σκάνδαλο Watergate. Στην πραγματικότητα, η διάρρηξη στο κτήριο Watergate είχε σχεδιαστεί από τον επικεφαλής της Ε.Ε.Π., Τζον Μίτσελ. Ο βοηθός του παραδέχεται μάλιστα ότι υπό τις «ευλογίες» του Νίξον προέβησαν στην πράξη αυτή, ώστε να συλλέξουν πολύτιμες πληροφορίες για τον επικεφαλής της παράταξης των Δημοκρατικών. Τον Ιούλιο αποκαλύπτεται ότι ο Αμερικανός ηγέτης είχε κατασκευάσει στο Oval γραφείο ειδικό σύστημα μέσω του οποίου μαγνητοφωνούσε όλες τις συνομιλίες του. Έτσι, ο πρόεδρος της επιτροπής γερουσιαστών και ο Κοξ διατάζουν πάραυτα τον πρόεδρο να τους παραδώσει το σύνολο των κασετών.
Στις 20 Οκτωβρίου ο Νίξον, ανήμπορος να αντιδράσει στην πίεση του Κοξ, ζητά από τον εισαγγελέα Έλιοτ Ρίτσαρντσον να παύσει τον Κοξ από τα καθήκοντά του. Εκείνος αρνείται και δηλώνει παραίτηση. Ο πρόεδρος τότε στρέφεται στον βοηθό του Γενικού Εισαγγελέα, ο οποίος δηλώνει επίσης παραίτηση. Τελικά, ο Νίξον καταφέρνει την απαλλαγή του Κοξ από τα καθήκοντά του, αλλά πληρώνει την επιμονή του με την τοποθέτηση νέου Ειδικού Εισαγγελέα, του Ζαγόρσκι, ο οποίος πιέζει ακόμη εντονότερα τον Νίξον να παραδώσει τις κασέτες.
Ο πρόεδρος καταφεύγει σε παιδαριώδεις τακτικές που αναγκάζουν τον Ζαγόρσκι να κατηγορήσει τον Νίξον για παρακώλυση του έργου της Δικαιοσύνης. Το ανώτερο δικαστήριο που επιλαμβάνεται του ζητήματος απορρίπτει τα επιχειρήματα του Νίξον και ζητά και πάλι την παράδοση των κασετών. Κατόπιν της νέας άρνησής του, η Βουλή των Αντιπροσώπων ψηφίζει υπέρ της άρσης της αξιοπιστίας του προέδρου των ΗΠΑ. Το περιεχόμενο των κασετών, οι οποίες έγιναν γνωστές ως «καπνιστό όπλο», αποκάλυπτε ότι ο Αμερικανός ταγός είναι ο αυτουργός του σκανδάλου Watergate. Ο τελευταίος, καθώς αντιλαμβάνεται το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται, αναγκάζεται να παραιτηθεί στις 8 Αυγούστου 1974. Είναι ο μόνος από τους πρωταγωνιστές στο σκάνδαλο Watergate που δεν θα οδηγηθεί στη φυλακή. Αυτό το οφείλει στον διάδοχό του, Τζέραρντ Φορντ, ο οποίος ζήτησε την ατιμωρησία του Νίξον.
Εξαιτίας του σκανδάλου Watergate, ψηφίστηκαν αυστηρότεροι νόμοι αναφορικά με τη χρηματοδότηση των προεκλογικών εκστρατειών. Οι μέρες ευημερίας για τους πολιτικούς είχαν παρέλθει. Κάθε υποψήφιος Αμερικανός πρόεδρος είναι υποχρεωμένος να συμμετάσχει σε debate με τον αντίπαλό του, ενώ η πρακτική της μαγνητοφώνησης των προεδρικών συνομιλιών στο Oval γραφείο έπαψε να εφαρμόζεται.
Υπενθυμίζουμε ότι καταγραφές συνομιλιών διάρκειας 700 ωρών του “συστήματος Νίξον” δεν έχουν δοθεί στη δημοσιότητα για λόγους εθνικής ασφαλείας.
Επιμέλεια: Γ.Χουλιάρα
Πηγή: ΑΠΕ,Wikipedia, skai.gr, spinoza.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου