ΔΕΥΤΈΡΑ, 23 ΙΟΥΛΊΟΥ 2012
Με τον Λάζαρο Μαύρο
Ε Α Ν ΠΡΑΓΜΑΤΙ υπήρξες αντιστασιακός, εάν εναντίον των χουντικών πράγματι διακινδύνευσες τη ζωή σου με τ’ όπλο στο χέρι μαχόμενος κατά του πραξικοπήματος, εάν δίπλα σου έπεσαν μαχόμενοι συμπολεμιστές σου, εάν πράγματι σήκωσες το ντουφέκι, σκόπευσες τον αντίπαλο, πάτησες τη σκανδάλη και τον σκότωσες, εάν με τ’ όπλο στο χέρι έλαβες μέρος στις μάχες κατά του Αττίλα εισβολέα, εάν βίωσες, πολεμώντας κι εσύ, το μακελειό στις προδομένες κυπριακές Θερμοπύλες ενάντια στις κατά πολύ υπέρτερες δυνάμεις του εχθρού κι αν απ’ το στόμιο της δικής σου κάννης είδες να εξοντώνονται Τούρκοι στρατιώτες
κι απ’ το δικό σου αντιαεροπορικό πολυβόλο καταρρίφθηκε τουρκικό αεροπλάνο κι αν εκ του συστάδην αίφνης η ριπή απ’ το δικό σου Στεν έστειλε στον θάνατο τον κλάσμα δευτερολέπτου αργοπορήσαντα να πατήσει τη δική του σκανδάλη ομήλικό σου του Αττίλα, ή με το Μπρεν γάζωνες, αλαφιασμένος για να επιζήσεις, τους επιτιθέμενους, αφήνοντας δεκάδες Τουρκάλες μάνες δίχως γιους, εάν συνειδητοποίησες όλο εκείνο το θανατικό που έζησες, που βίωσες, που υπέστης και που αναγκασμένος συνειδητά επέλεξες κι εσύ να προκαλέσεις, τ ό τ ε :
Ξ Ε Ρ Ε Ι Σ , ΒΙΩΝΕΙΣ, συνειδητοποιείς - έκτοτε - στον ύπνο και στον ξύπνιο σου, στους εφιάλτες και στη νηφαλιότητά σου, μέρα και νύχτα επί 38 συναπτά έτη, χωρίς εκπτώσεις, προϋποθέσεις και δισταγμούς, τον σιωπηρό μεν, απέραντο δε, σεβασμό σου και προς τους νεκρούς αντιπάλους και εχθρούς. Την ιερότητα της μνήμης και τιμής ΚΑΙ σ’ εκείνους οι οποίοι, απέναντι, κατά σου μαχόμενοι, έπεσαν από τα δικά σου πυρά και θυσιάστηκαν υπηρετώντας εκεί όπου τάχθηκαν.
Ο Ι ΑΛΛΟΙ, οι άκαπνοι, οι φυγόμαχοι, οι ριψάσπιδες, οι λιποτάκτες, οι δειλοί, οι απόλεμοι, οι απόντες και κρύψαντες το σαρκίον τους στα μετόπισθεν ανάμεσα στον πληθυσμό των γυναικοπαίδων, όσοι, με χίλιες δυο δικαιολογίες φυγόστρατοι, δεν είχαν το θάρρος να σηκώσουν τ’ όπλο και να πολεμήσουν, οι άμαχοι τυμβωρύχοι των κομματικών ηγεσιών που δεν βρίσκουν άλλο νόημα κομματικής ζωής αν δεν καλλιεργούν το εμφύλιο μίσος, τους βλέπεις κάθε Ιούλιο πόσο εκστασιάζονται, κομματικώς ντοπαρισμένοι και προεκλογικώς αφιονισμένοι, να ξεθάψουν -αν μπορούσαν- τους νεκρούς για να τους… ξανασκοτώσουν! Ψάξε καλά κι εξιχνίασε προσεκτικά, ενός εκάστου το βιογραφικό. Και τα πεπραγμένα τους από 15η Ιουλίου έως 17η Αυγούστου 1974. Κοινό, κύριο χαρακτηριστικό τους γνώρισμα ότι:
Ο Υ Δ Ε Ι Σ ΥΠΗΡΞΕ πράγματι ένοπλος αντιστασιακός. Είτε κατά του πραξικοπήματος είτε κατά του Αττίλα. Ουδείς έριξε έστω και μια σφαίρα στον εχθρό. Ουδείς έχασε δίπλα του αγαπημένους συμπολεμιστές. Ουδείς προκάλεσε την παραμικρή απώλεια στον εχθρό. Ουδείς βίωσε τι είναι νεκρός σε μάχη. Και τότε θα τα αντιληφθείς όλα. Από τότε έως σήμερα, 38 ολόκληρα χρόνια…
κι απ’ το δικό σου αντιαεροπορικό πολυβόλο καταρρίφθηκε τουρκικό αεροπλάνο κι αν εκ του συστάδην αίφνης η ριπή απ’ το δικό σου Στεν έστειλε στον θάνατο τον κλάσμα δευτερολέπτου αργοπορήσαντα να πατήσει τη δική του σκανδάλη ομήλικό σου του Αττίλα, ή με το Μπρεν γάζωνες, αλαφιασμένος για να επιζήσεις, τους επιτιθέμενους, αφήνοντας δεκάδες Τουρκάλες μάνες δίχως γιους, εάν συνειδητοποίησες όλο εκείνο το θανατικό που έζησες, που βίωσες, που υπέστης και που αναγκασμένος συνειδητά επέλεξες κι εσύ να προκαλέσεις, τ ό τ ε :
Ξ Ε Ρ Ε Ι Σ , ΒΙΩΝΕΙΣ, συνειδητοποιείς - έκτοτε - στον ύπνο και στον ξύπνιο σου, στους εφιάλτες και στη νηφαλιότητά σου, μέρα και νύχτα επί 38 συναπτά έτη, χωρίς εκπτώσεις, προϋποθέσεις και δισταγμούς, τον σιωπηρό μεν, απέραντο δε, σεβασμό σου και προς τους νεκρούς αντιπάλους και εχθρούς. Την ιερότητα της μνήμης και τιμής ΚΑΙ σ’ εκείνους οι οποίοι, απέναντι, κατά σου μαχόμενοι, έπεσαν από τα δικά σου πυρά και θυσιάστηκαν υπηρετώντας εκεί όπου τάχθηκαν.
Ο Ι ΑΛΛΟΙ, οι άκαπνοι, οι φυγόμαχοι, οι ριψάσπιδες, οι λιποτάκτες, οι δειλοί, οι απόλεμοι, οι απόντες και κρύψαντες το σαρκίον τους στα μετόπισθεν ανάμεσα στον πληθυσμό των γυναικοπαίδων, όσοι, με χίλιες δυο δικαιολογίες φυγόστρατοι, δεν είχαν το θάρρος να σηκώσουν τ’ όπλο και να πολεμήσουν, οι άμαχοι τυμβωρύχοι των κομματικών ηγεσιών που δεν βρίσκουν άλλο νόημα κομματικής ζωής αν δεν καλλιεργούν το εμφύλιο μίσος, τους βλέπεις κάθε Ιούλιο πόσο εκστασιάζονται, κομματικώς ντοπαρισμένοι και προεκλογικώς αφιονισμένοι, να ξεθάψουν -αν μπορούσαν- τους νεκρούς για να τους… ξανασκοτώσουν! Ψάξε καλά κι εξιχνίασε προσεκτικά, ενός εκάστου το βιογραφικό. Και τα πεπραγμένα τους από 15η Ιουλίου έως 17η Αυγούστου 1974. Κοινό, κύριο χαρακτηριστικό τους γνώρισμα ότι:
Ο Υ Δ Ε Ι Σ ΥΠΗΡΞΕ πράγματι ένοπλος αντιστασιακός. Είτε κατά του πραξικοπήματος είτε κατά του Αττίλα. Ουδείς έριξε έστω και μια σφαίρα στον εχθρό. Ουδείς έχασε δίπλα του αγαπημένους συμπολεμιστές. Ουδείς προκάλεσε την παραμικρή απώλεια στον εχθρό. Ουδείς βίωσε τι είναι νεκρός σε μάχη. Και τότε θα τα αντιληφθείς όλα. Από τότε έως σήμερα, 38 ολόκληρα χρόνια…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου