Α)Why Russia Would Withdraw From Syria
Haunted by past failures of intervention, Russia also wanted to demonstrate to the world — particularly to the United States — that it could successfully assert itself militarily and politically beyond its borderlands. The Kremlin wanted to have its voice heard. In the weeks after Russia first intervened in Syria, U.S. President Barack Obama downplayed Russia's actions, saying that Moscow acted out of weakness. In the months since, Russia (along with Iran) has stabilized and bolstered the Syrian regime and the forces loyal to it. In addition, its involvement in Syria, limited though it was, has given Russia the opportunity to brandish its refitted military, demonstrating its recovery from post-Soviet decay.
Russia is not completely abandoning Syria with the drawdown. Although Moscow has indicated that its main air grouping will be withdrawn, it has given no firm withdrawal end date and has made it clear it will keep the Bassel al Assad air base near Latakia and the naval base at the port of Tartus. And for now, it can afford to. Russia may be suffering economically, but the cost of operations in Syria — a few million dollars a day out of a $50 billion defense budget — are pretty tolerable for one of the world's largest defense spenders. (Russia's involvement in the conflict has actually netted the defense industry several contracts from foreign buyers impressed by new Russian weapons.) Still, it's worth noting that there are some in Russia, mindful of how costly it would be to honor an open-ended commitment to the Syrian regime, who have pressured the government to wind down operations. The Russian people enthusiastically support operations in Syria, as long as the conflict doesn't kill too many Russians. They don't want another Afghanistan.
Putin made the announcement, then, to change the perception of Russia's behavior in Syria. But to what end? Is Moscow positioning itself to arrange a larger bargain — not only in Syria but with the West elsewhere?
Given its timing, Putin's announcement appears to be an attempt to shape the latest round of peace negotiations, which began March 14 in Geneva. In what has been called a last-chance effort to strike a peace deal, delegations from the Syrian regime and the opposition are meeting with U.N. envoys this week. The Syrian regime submitted a political proposal to the United Nations on Monday, while the opposition delegation called on Russia to use its influence over the regime during the negotiations. With Russia pulling back on ground operations, Moscow is either positioning itself as an arbiter, or it could already have secured a deal from the regime that it soon will unveil. Either way, the Kremlin is trying to peg the future of the Syrian conflict on its intercession to gain leverage elsewhere.
Moscow could also be reshaping its role in the conflict to transform perceptions beyond Syria. Another reason Russia initially intervened in the region was to gain advantage with the West over an issue more imperative to Moscow: Ukraine and the related Western sanctions. Moscow has failed to use its clout in Syria to budge support from the United States for Kiev or to have sanctions imposed on Russia lifted. The Kremlin also knows that both sides have stalled on progress in the Minsk talks over the fighting in Ukraine. However, Russia's leverage, at least in Europe, has grown in recent months as Syrian refugees continue to flock to Europe. If Russia changes its operations in Syria, it could slow the migrant flight. However, this option is complicated by the state of Russian-Turkish relations. Russia could hope to not only shape perceptions of its positive contributions in Syria negotiations, but also in the EU migrant crisis.
In the coming months, Russia could try to pick away at the negative atmosphere surrounding the country leading to a critical vote in July by the European Union on renewing sanctions. Following the first formal meeting between EU foreign ministers on Russian policy in more than a year, Italy and Hungary (both countries Russia actively lobbies) said March 14 that an extension of sanctions on Russia is not automatic. It takes a unanimous vote to extend EU sanctions, so Russia just needs one dissenting EU member to reject sanctions — something it was unable to secure in the past.
Russia is orchestrating multiple strategies for multiple outcomes, and no outcome is guaranteed. The only guarantee is that Moscow will continue to maneuver in this ever-changing region of the world.
www.stratfor.com
Moscow
has once again shaken up Syria — this time, by leaving it. Russian
President Vladimir Putin, boasting that his military had fulfilled its
mission to combat international terrorism, ordered his Defense Ministry
to begin the withdrawal of Russian ground forces from the war-torn country starting March 15. But such an unexpected move raises a larger question over Russian strategy.
Russia intervened in Syria for several reasons. Its stated goal was to fight the Islamic State and other militant groups to which many Russian nationals (and other former Soviet nationals) belong. Although Russia ended up concentrating the bulk of its attention on rebels fighting the Syrian regime rather than on Islamic State fighters, there is no denying that Russia has indeed contributed to the serious damage inflicted on Islamist militants over the past months.
Russia intervened in Syria for several reasons. Its stated goal was to fight the Islamic State and other militant groups to which many Russian nationals (and other former Soviet nationals) belong. Although Russia ended up concentrating the bulk of its attention on rebels fighting the Syrian regime rather than on Islamic State fighters, there is no denying that Russia has indeed contributed to the serious damage inflicted on Islamist militants over the past months.
Haunted by past failures of intervention, Russia also wanted to demonstrate to the world — particularly to the United States — that it could successfully assert itself militarily and politically beyond its borderlands. The Kremlin wanted to have its voice heard. In the weeks after Russia first intervened in Syria, U.S. President Barack Obama downplayed Russia's actions, saying that Moscow acted out of weakness. In the months since, Russia (along with Iran) has stabilized and bolstered the Syrian regime and the forces loyal to it. In addition, its involvement in Syria, limited though it was, has given Russia the opportunity to brandish its refitted military, demonstrating its recovery from post-Soviet decay.
Russia is not completely abandoning Syria with the drawdown. Although Moscow has indicated that its main air grouping will be withdrawn, it has given no firm withdrawal end date and has made it clear it will keep the Bassel al Assad air base near Latakia and the naval base at the port of Tartus. And for now, it can afford to. Russia may be suffering economically, but the cost of operations in Syria — a few million dollars a day out of a $50 billion defense budget — are pretty tolerable for one of the world's largest defense spenders. (Russia's involvement in the conflict has actually netted the defense industry several contracts from foreign buyers impressed by new Russian weapons.) Still, it's worth noting that there are some in Russia, mindful of how costly it would be to honor an open-ended commitment to the Syrian regime, who have pressured the government to wind down operations. The Russian people enthusiastically support operations in Syria, as long as the conflict doesn't kill too many Russians. They don't want another Afghanistan.
Putin made the announcement, then, to change the perception of Russia's behavior in Syria. But to what end? Is Moscow positioning itself to arrange a larger bargain — not only in Syria but with the West elsewhere?
Given its timing, Putin's announcement appears to be an attempt to shape the latest round of peace negotiations, which began March 14 in Geneva. In what has been called a last-chance effort to strike a peace deal, delegations from the Syrian regime and the opposition are meeting with U.N. envoys this week. The Syrian regime submitted a political proposal to the United Nations on Monday, while the opposition delegation called on Russia to use its influence over the regime during the negotiations. With Russia pulling back on ground operations, Moscow is either positioning itself as an arbiter, or it could already have secured a deal from the regime that it soon will unveil. Either way, the Kremlin is trying to peg the future of the Syrian conflict on its intercession to gain leverage elsewhere.
Moscow could also be reshaping its role in the conflict to transform perceptions beyond Syria. Another reason Russia initially intervened in the region was to gain advantage with the West over an issue more imperative to Moscow: Ukraine and the related Western sanctions. Moscow has failed to use its clout in Syria to budge support from the United States for Kiev or to have sanctions imposed on Russia lifted. The Kremlin also knows that both sides have stalled on progress in the Minsk talks over the fighting in Ukraine. However, Russia's leverage, at least in Europe, has grown in recent months as Syrian refugees continue to flock to Europe. If Russia changes its operations in Syria, it could slow the migrant flight. However, this option is complicated by the state of Russian-Turkish relations. Russia could hope to not only shape perceptions of its positive contributions in Syria negotiations, but also in the EU migrant crisis.
In the coming months, Russia could try to pick away at the negative atmosphere surrounding the country leading to a critical vote in July by the European Union on renewing sanctions. Following the first formal meeting between EU foreign ministers on Russian policy in more than a year, Italy and Hungary (both countries Russia actively lobbies) said March 14 that an extension of sanctions on Russia is not automatic. It takes a unanimous vote to extend EU sanctions, so Russia just needs one dissenting EU member to reject sanctions — something it was unable to secure in the past.
Russia is orchestrating multiple strategies for multiple outcomes, and no outcome is guaranteed. The only guarantee is that Moscow will continue to maneuver in this ever-changing region of the world.
www.stratfor.com
===========================================
Πηγή:http://www.cnn.gr/premium/story/25263/polemos-sti-syria-giati-o-poytin-aposyrei-tis-rosikes-dynameis#ixzz42xhRLzbc
==========================================================
Γ)Πυρά υποστήριξης του Συριακού Πυροβολικού γαι την απελευθέρωση της Παλμύρας
Β)Ο Πούτιν μυρίστηκε τη Δυτική παγίδα;
globinfo freexchange
Η
απόφαση του Πούτιν φαίνεται ότι έρχεται αρκετά αιφνιδιαστικά, καθώς δεν
είναι βέβαιο ότι οι δυνάμεις των τζιχαντιστών έχουν αποδυναμωθεί σε όλα
τα μέτωπα. Από το ΑΠΕ-ΜΠΕ :
Ο
πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν ανακοίνωσε ότι έδωσε εντολή στην
ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων για την έναρξη της αποχώρησης του κύριου
τμήματος των ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων από τη Συρία λέγοντας ότι η
ρωσική στρατιωτική επέμβαση πέτυχε σε μεγάλο βαθμό τους στόχους της.
Κατά
τη διάρκεια συνάντησης στο Κρεμλίνο με τους υπουργούς Αμυνας και
Εσωτερικών της Ρωσίας, ο Πούτιν δήλωσε ότι η απόσυρση των ρωσικών
δυνάμεων θα αρχίσει από αύριο προσθέτοντας ότι έδωσε επίσης εντολή για
την ενίσχυση του ρόλου της Μόσχας στην ειρηνευτική διαδικασία για τον
τερματισμό του πολέμου στη Συρία.
Ο
εκπρόσωπος του του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφν δήλωσε ότι ο Πούτιν είχε
τηλεφωνική συνομιλία με τον πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ αλ Ασαντ για να
τον ενημερώσει για τη ρωσική απόφαση.
|
Ίσως
ο Πούτιν να μυρίστηκε τη Δυτική παγίδα και προσπαθεί να απεμπλακεί από
το χάος της Μέσης Ανατολής πριν να είναι πολύ αργά: Όπως είχαμε αναφέρει
σε προηγούμενο άρθρο:
…
η εμπλοκή της Ρωσίας στο μέτωπο της Μέσης Ανατολής, αποτελεί πιθανόν
ένα σημαντικό κομμάτι της αλλαγής στρατηγικής της Ουάσιγκτον για την ώρα
και έχει δύο βασικούς στόχους:
Ο
πρώτος στόχος είναι να μπορέσουν οι ΗΠΑ να αποσυρθούν σταδιακά από το
Συριακό χάος, αποφεύγοντας άλλον έναν ατέλειωτο πόλεμο φθοράς.
Ταυτόχρονα, η Ουάσιγκτον θα εξαπολύσει ένα νέο πόλεμο προπαγάνδας ώστε
να ρίξει το φταίξιμο για το χάος στον Πούτιν και τους συμμάχους του. Η
Ουάσιγκτον ελπίζει επίσης να αποκαταστήσει, ως ένα βαθμό, τις σχέσεις με
τους Ευρωπαίους συμμάχους, που φαίνονται δυσαρεστημένοι με την
Αμερικανική πολιτική η οποία δημιούργησε το μεγάλο προσφυγικό πρόβλημα.
Ένα πρόβλημα που η Ευρώπη φάνηκε απροετοίμαστη να αντιμετωπίσει. Ο
Πούτιν θα θεωρηθεί υπεύθυνος για τα νέα κύματα προσφύγων.
[…]
Ο
δεύτερος στόχος, είναι να σύρουν τη Ρωσία σε αυτό που οι ΗΠΑ θέλουν να
αποφύγουν: έναν ατέλειωτο πόλεμο φθοράς. Ο Πούτιν μπορεί να παγιδευτεί
σε μια κατάσταση παρόμοια με αυτή των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν, αλλά
μάλλον όχι για τόσο μακρά περίοδο. Αυτό που απέτυχαν να κάνουν οι ΗΠΑ
και οι σύμμαχοί τους στην Ουκρανία, μπορεί να το πετύχουν τώρα στη
Συρία. Οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν ενδεχομένως να εξοπλίζουν μαχητές στη Συρία,
κρατώντας τον Πούτιν απασχολημένο τουλάχιστον μέχρι τις Αμερικανικές
εκλογές του 2016. Με μια περισσότερο πρόθυμη μαριονέτα από τον Ομπάμα,
που θα ακολουθήσει πιστά την ατζέντα των νεοσυντηρητικών, η Ουάσιγκτον
ίσως σχεδιάζει να ανοίξει ένα νέο μέτωπο στα Ρωσικά σύνορα.
[…]
Όσο
υπάρχουν φανατικοί που είναι αποφασισμένοι να σκοτωθούν σε επιθέσεις
αυτοκτονίας, κανένας στρατός και καμία τακτική δεν θα μπορέσουν ποτέ να
εξαλείψουν το χάος. Και ακόμα χειρότερα, τέτοιες ενέργειες σχεδιάζονται
ήδη μακριά από τις εμπόλεμες ζώνες, σκοτώνοντας περισσότερους ανθρώπους,
όπως πρόσφατα στο μακελειό της βομβιστικής επίθεσης στην Άγκυρα. Το
γεγονός αυτό, δείχνει ότι η Ουάσιγκτον μπορεί να έχει και έναν τρίτο
στόχο μέσα από την άμεση εμπλοκή της Ρωσίας στο Συριακό μέτωπο: να
‘μετατοπίσει’ τέτοιου είδους επιθέσεις από Δυτικούς στόχους μέσα στη
Ρωσική επικράτεια και ειδικά σε περιοχές ‘υψηλού κινδύνου’ για τους
Ρώσους, όπως ο Καύκασος. Έτσι ο Πούτιν θα έχει άλλο ένα μεγάλο πρόβλημα
να αντιμετωπίσει, πέρα από ένα πιθανό αδιέξοδο στη Συρία, μια ακόμα
‘έγχρωμη επανάσταση’ στα Ρωσικά σύνορα και ένα νέο γύρο οικονομικών
κυρώσεων κατά της Ρωσίας.
|
Ενδεχομένως
ο Ρώσος πρόεδρος να περίμενε πρώτα την έναρξη των διαπραγματεύσεων για
να “ανιχνεύσει” τις πραγματικές προθέσεις των Δυτικών και της φερόμενης
ως Συριακής αντιπολίτευσης στη Συρία. Απ’ότι φαίνεται, αυτό που τους
ενδιέφερε δεν ήταν μια πραγματική εκεχειρία που θα επιχειρούσε να βάλει
τέλος στο μαρτύριο της Συρίας, αλλά ένας τρόπος για να δώσουν χρόνο
στους αντικαθεστωτικούς να ανασυντάξουν δυνάμεις.
Αν
ισχύει κάτι τέτοιο, τότε πρόκειται για μια κίνηση αιφνιδιασμού του
Πούτιν ενάντια στα σχέδια των Δυτικών να τον εγκλωβίσουν σε έναν
αδιέξοδο πόλεμο και να ανοίξουν νέα μέτωπα με στόχο να τον φθείρουν και
να τον ανατρέψουν.
Υπάρχει
βέβαια και το ενδεχόμενο Ρώσοι και Αμερικανοί να έχουν συμφωνήσει στον
επανασχεδιασμό του χάρτη της Μέσης Ανατολής, που θα συμπεριλαμβάνει
αυτόνομο Κουρδικό κράτος, κάτι που εξηγεί και τον μεγάλο εκνευρισμό του
Ερντογάν, καθώς φαίνεται ότι θέλουν να τον βγάλουν τελείως από το
παιχνίδι.
Πόλεμος στη Συρία: Γιατί ο Πούτιν αποσύρει τις ρωσικές δυνάμεις
06:57 Τρίτη, 15 Μαρτίου 2016
Σύρος μαχητής στο Χαλέπι – Πηγή: REUTERS/Goran Tomasevic
Αιφνιδιαστικά, μόλις λίγες ώρες μετά την έναρξη της Γενεύης 3
-δηλαδή του νέου γύρου συνομιλιών για την ειρήνευση στη Συρία- ο Πούτιν
ανακοίνωσε ότι αποσύρει το μεγαλύτερο μέρος των ρωσικών δυνάμεων που
είχε στείλει για να συνδράμουν το καθεστώς της Δαμασκού, καθώς, όπως
είπε, «η κύρια αποστολή τους επετεύχθη».
Η απόσυρση ξεκινά σήμερα, ημέρα κατά την οποία συμπληρώνονται πέντε χρόνια πολέμου στη Συρία.
Η Ουάσιγκτον δεν είχε ενημερωθεί για την απόφαση της Μόσχας. Ο ίδιος ο Άσαντ το πληροφορήθηκε λίγο πριν από την επίσημη ανακοίνωση, κατά τη διάρκεια τηλεφωνήματος που δέχτηκε από τονΠούτιν. «Δεν υπάρχει ρήγμα στις σχέσεις Συρίας – Ρωσίας» έσπευσε να δηλώσει η Δαμασκός.
Γιατί η Προεδρία της Συρίας έβγαλε αυτήν την ανακοίνωση; Γιατί ο Βλαντιμίρ Πούτιν αποσύρει τις δυνάμεις του; Γιατί τώρα;
Ακόμη ένα στοιχείο που συνηγορεί υπέρ αυτού του σκεπτικού, είναι ότι η πεντάμηνη ρωσική στρατιωτική εμπλοκή στη Συρία πριμοδότησε μεν με εδαφικά κέρδη τον Άσαντ για να ξαναγίνει υπολογίσημος αντίπαλος, αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό ώστε να είναι σε θέση να κερδίσει τον πόλεμο· με άλλα λόγια, δεν χάνει, αυτή τη στιγμή, ούτε κερδίζει, όμως. Δίχως τη Ρωσία, λοιπόν, που αποσύρεται, κινδυνεύει να βρεθεί στην αμέσως προηγούμενη κατάσταση όπου η μία ήττα διαδέχετο την άλλη.
Ποια πραγματιστική λύση απομένει; Η Γενεύη 3 που μόλις ξεκίνησε και της οποίας έχει προηγηθεί εκεχειρία -εύθραυστη, δίχως οι παραβιάσεις να λείπουν, αλλά η μόνη στη διάρκεια του πενταετούς πολέμου- στην επίτευξη της οποίας συνεισέφερε και η Μόσχα. «Plan B δεν υπάρχει», ξεκαθάρισε ο μεσολαβητής του ΟΗΕ, Σταφάν ντε Μιστούρα: Συνομιλίες ή πόλεμος.
Η Ουάσιγκτον δεν είχε ενημερωθεί για την απόφαση της Μόσχας. Ο ίδιος ο Άσαντ το πληροφορήθηκε λίγο πριν από την επίσημη ανακοίνωση, κατά τη διάρκεια τηλεφωνήματος που δέχτηκε από τονΠούτιν. «Δεν υπάρχει ρήγμα στις σχέσεις Συρίας – Ρωσίας» έσπευσε να δηλώσει η Δαμασκός.
Γιατί η Προεδρία της Συρίας έβγαλε αυτήν την ανακοίνωση; Γιατί ο Βλαντιμίρ Πούτιν αποσύρει τις δυνάμεις του; Γιατί τώρα;
Η στρατιωτική εμπλοκή της Μόσχας στη Συρία
Δυτικοί διπλωμάτες πιθανολογούν ότι προσπαθεί να πιέσει τον Άσαντ να διαπραγματευτεί για να τελειώσει ο πόλεμος που έχει ήδη στοιχίσει τη ζωή σε τουλάχιστον 250.000 ανθρώπους κι έχει προκαλέσει τη μεγαλύτερη προσφυγική κρίση μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τη γνώμη τους ενισχύει η άποψη ότι στην πραγματικότητα η Μόσχα έχει μικρή επιρροή στον Μπασάρ αλ Άσαντ. Όπωςαπεκάλυψαν πρόσφατα οι Φαϊνάνσιαλ Τάιμς, ο Πούτιν είχε στείλει, στα τέλη του 2015, στη Δαμασκό τον επικεφαλής της στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών, στρατηγό Ιγκόρ Σέργκουν -ο οποίος πέθανε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες λίγες εβδομάδες αργότερα- για να του διαμηνύσει πως έχει έρθει η ώρα να παραιτηθεί για να διευκολύνει τη διαδικασία πολιτικής διευθέτησης. Οργισμένος ο Σύρος Πρόεδρος, αρνήθηκε. Το Κρεμλίνο, παρά τη μεγάλη ενόχλησή του, συνέχισε τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στη Συρία. Ο λόγος; Κατά τον Ντμίτρι Τρενίν, επικεφαλής του Κέντρου Κάρνεγκι στη Μόσχα -ο ίδιος για τον οποίον είχε εξαρχής αποφασίσει να εμπλακεί: Όχι για να κρατήσει τον Άσαντ στην εξουσία αλλά για να φέρει τους Αμερικανούς σε τέτοιο σημείο ώστε να αναγνωρίσουν ότι η Ρωσία έχει κομβικό ρόλο στη διευθέτηση της σύγκρουσης.Ακόμη ένα στοιχείο που συνηγορεί υπέρ αυτού του σκεπτικού, είναι ότι η πεντάμηνη ρωσική στρατιωτική εμπλοκή στη Συρία πριμοδότησε μεν με εδαφικά κέρδη τον Άσαντ για να ξαναγίνει υπολογίσημος αντίπαλος, αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό ώστε να είναι σε θέση να κερδίσει τον πόλεμο· με άλλα λόγια, δεν χάνει, αυτή τη στιγμή, ούτε κερδίζει, όμως. Δίχως τη Ρωσία, λοιπόν, που αποσύρεται, κινδυνεύει να βρεθεί στην αμέσως προηγούμενη κατάσταση όπου η μία ήττα διαδέχετο την άλλη.
Ποια πραγματιστική λύση απομένει; Η Γενεύη 3 που μόλις ξεκίνησε και της οποίας έχει προηγηθεί εκεχειρία -εύθραυστη, δίχως οι παραβιάσεις να λείπουν, αλλά η μόνη στη διάρκεια του πενταετούς πολέμου- στην επίτευξη της οποίας συνεισέφερε και η Μόσχα. «Plan B δεν υπάρχει», ξεκαθάρισε ο μεσολαβητής του ΟΗΕ, Σταφάν ντε Μιστούρα: Συνομιλίες ή πόλεμος.
==========================================================
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου