Μετάφραση-επιμέλεια: Αλέξανδρος Στεργιόπουλος
Η 14η επέτειος της 11/9 δεν βρίσκει τον κόσμο πιο ασφαλή. Ούτε και τις ΗΠΑ φυσικά. Το σαρωτικό χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους ακόμη πληγώνει την υπερδύναμη. Και μαζί τον υπόλοιπο κόσμο. Η παρουσία οργανώσεων που μάχονται τη Δύση και η ανάπτυξη του τυφλού εξτρεμισμoύ οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στην επόμενη μέρα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001. Με αφορμή αυτήν, οι ΗΠΑ εξαπέλυσαν επίθεση σε Αφγανιστάν, Ιράκ. Σήμερα, το ISIS είναι το νέο «κακό παιδί» που δημιούργησαν.
Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Στο εσωτερικό των ΗΠΑ εξαφανίστηκαν τα ατομικά δικαιώματα. Κυρίως για μετανάστες από τη Μέση Ανατολή και πολίτες με αραβική καταγωγή και πίστη στη μουσουλμανική θρησκεία.Η εφημερίδα «Guardian» στα δεκάχρονα της 11/9 δημοσίευσε τρεις μαρτυρίες μεταναστών Μουσουλμάνων και Αράβων-Αμερικανών. Αποτελούν αποσπάσματα του βιβλίου «PATRIOT ACTS: Narratives Of Post 9/11 injustice». Επιμέλεια της Alia Malek. Σε αυτά καταδεικνύεται η περιφρόνηση για την ιδιωτική ζωή από τις Αρχές, η παράνοια του συστήματος εξουσίας και η επιβολή μόνιμου καθεστώτος φόβου και ελέγχου.
Adama Bah, 23 ετών το 2011, φοιτήτρια
«Με τη μητέρα μου ήρθαμε στις ΗΠΑ το 1990. Ήμουν δύο ετών. Καταγόμαστε από τη Γουινέα, Δυτική Αφρική, και την πόλη Κουμπία (Koubia). Ο πατέρας μου ζούσε ήδη στο Μπρούκλιν. Μετά ήρθε ο αδερφός μου, ο οποίος είναι 19 ετών, η αδερφή μου, τώρα είναι 17, και δύο ακόμη αδέρφια τα οποία είναι 13 και πέντε. Ζούσαμε σ’ ένα διαμέρισμα στο Μανχάταν.
»Πήγα σε δημόσιο σχολείο μέχρι την έβδομη τάξη. Τότε, ο πατέρας μου ήθελε να μάθω για τη θρησκεία μου. Έτσι, με έστειλε οικότροφο σε ισλαμικό σχολείο στο Μπάφαλο. Είναι περίεργο, καθώς οι γονείς μου δεν είναι ιδιαίτερα θρήσκοι. Δεν πηγαίναμε σε τεμένη. Ο πατέρας μου όμως άκουσε για το σχολείο από κάποιον που το σύστηνε.
»Ημουν 13 όταν πραγματοποιήθηκε το χτύπημα. Ο δάσκαλος μου ανακοίνωσε ότι μάλλον κάποιος Μουσουλμάνος το έκανε και ίσως να υπήρχε μίσος για τους Μουσουλμάνους. Ενιωσα την 9/11 όταν επέστρεψα στη Νέα Υόρκη για το Ραμαζάνι. Εξι μαθητές έπρεπε να μπούμε στο αεροπλάνο και να γυρίσουμε. Τότε, καλύπταμε τα πρόσωπα μας. Δεν μπορούσα να πιστέψω τα βλέμματα. Ολοι ήταν φοβισμένοι και μας έδειχναν. Μας έλεγξαν περισσότερο από τους άλλους, οι αποσκευές μας το ίδιο, μας έβαλαν στην άκρη. Δεν είχα μέχρι τότε καταλάβει ρατσισμό απέναντι μου.
»Οι γονείς μου δεν γνώριζαν ότι φορούσα την ισλαμική μαντίλα μέχρι που πήγα στο σπίτι. Η μητέρα μου μόλις με είδε, είπε στον πατέρα μου πρέπει να της πεις να τη βγάλει.
»Επέστρεψα στο δημόσιο σχολείο για την ένατη τάξη. Αφησα το ισλαμικό σχολείο επειδή δεν μου άρεσε. Θυμάμαι πως είπα στον πατέρα μου: Είμαι αρκετά ελεγχόμενη εκεί. Φόρεσα τη μαντίλα για λίγους μήνες ακόμη. Δεν είχα προβλήματα στο Λύκειο, αλλά λίγο μετά σκέφτηκα εδώ δεν είναι τέμενος. Ετσι, στη διάρκεια της ένατης τάξης την έβγαλα.
»Το πρωινό της 24ης Μαρτίου 2005 κοιμόμασταν. Κάποιος χτύπησε την πόρτα, και άντρες εισέβαλαν. Ορισμένοι είχαν τζάκετ του FBI και άλλοι ήταν από το αστυνομικό τμήμα και το DHS (Department of Homeland Security). Η μητέρα δεν μιλούσε καλά αγγλικά και της φώναζαν. Θα σας απελάσουμε. ΣκεφτόμουνΤι είναι αυτά που λένε; Ηξερα ότι ο πατέρας μου είχε κάποια προβλήματα με τα χαρτιά του, όχι όμως και η μητέρα μου.
»Μετά είδα τον πατέρα μου με χειροπέδες. Ηταν το πιο τρομακτικό πράγμα για μένα. Δεν είχα ξαναδεί τον πατέρα μου τόσο αδύναμο.
»Μια γυναίκα πέρασε και σε μένα χειροπέδες. Πανικοβλήθηκα. Τραύλιζα. Τι έκανε; Που πάμε; Ημουν 16 ετών.
»Μας μεταφέρανε με μία Κάντιλακ. Δεν αναγνώρισα το κτίριο. Με έβαλαν μόνη μου στο κελί. Ημουν νευρική, πανικοβλημένη, έκλαιγα. Προσπαθούσαν να καταλάβω τι συνέβαινε.
»Με έβγαλαν για ανάκριση. Κανείς δεν μας είπε ποιος είναι. Ημουν μόνη με έναν άντρα. Με ρωτούσε για την υπηκοότητά μου. Μετά από λίγο μου είπε ξέρεις ότι δεν είσαι νόμιμα εδώ, έτσι;
»Ηταν σαν να είχε αποκαλυφθεί σε μένα ένα μεγάλο μυστικό. Η συμπεριφορά του δεν άλλαξε όταν κατάλαβε ότι δεν γνώριζα τι συμβαίνει. Ηταν κακός.
»Τελικά, κάλεσαν τον πατέρα μου. Μας έδωσαν ένα έγγραφο για το πώς μπορούσαμε να δούμε προξενικό υπάλληλο. Ο πατέρας μου μπορούσε να διαβάσει αγγλικά, αλλά μου είπε στη γλώσσα μας Κάνε πως μου μεταφράζεις.
»Υστερα μου είπε. Ο,τι κι αν κάνεις, μην πεις ότι μπορείς να επιστρέψεις στην πατρίδα σου. Θα σου κάνουν περιτομή. Για να παντρευτείς στη Γουινέα, πρέπει να υποβληθείς σε περιτομή.
»Τότε, ο άντρας είπε στον πατέρα μου Πρέπει να φύγεις. Σε μένα πρέπει να σου πάρουμε αποτυπώματα. Με φωτογράφισαν. Καθόμουν σε έναν πάγκο, όταν μια νεαρή γυναίκα μπήκε μέσα. Το όνομα της ήταν Tashnuba.Την είχα δει στο τέμενος, όμως δεν τη γνώριζα. Αγχώθηκα. Σκέφτηκα Τι κάνει αυτή εδώ πέρα;
»Με μεταφέραν σε άλλο δωμάτιο. Οι ομοσπονδιακοί πράκτορες μου έκαναν ερωτήσεις για την τρομοκρατία. Ο πατέρας μου είχε υπογράψει, επειδή ήμουν ανήλικη, συναινώντας στην ανάκριση μου. Δεν γνωρίζαμε ότι μπορούσαμε να έχουμε δικηγόρους. Το FBI δεν μας το είπε.
»Ο άνδρας ανακριτής μου είπε ότι το θρησκευτικό γκρουπ Tashnuba ήταν δημιούργημα ατόμου που καταζητούνταν από το FBI. Δεν ήξερα αν αυτό ήταν αλήθεια ή όχι. Δεν ήμουν μέλος αυτού του γκρουπ, όμως γνώριζα πως αφορούσε γυναίκες που μάθαιναν για τη θρησκεία τους. Μου είπαν ότι είχαν κατασχέσει τον υπολογιστή και το ημερολόγιό μου. Ηξερα όμως ότι δεν υπήρχε κάτι ύποπτο εκεί.
»Μετά με ρώτησαν για την Tashnuba. Τους είπα ότι δεν την ξέρω.
»Μου απάντησαν ότι σε έχει περιλάβει σε αυτή τη λίστα. Σε έχει εγγράψει ως καμικάζι αυτοκτονίας.
»Απάντησα γιατί να το κάνει;
»Υστερα μου είπαν ότι η Tashnuba και γω θα φεύγαμε. Μας έβαλαν χειροπέδες και μπήκαμε πάλι στην Κάντιλακ. Όταν φτάσαμε στον προορισμό μας, μας έβαλαν σε ξεχωριστά κελιά. Με κοίταξε και μου είπε Με έβαλες σε λίστα; Της απάντησα Όχι. Μου είπαν ότι εσύ με έβαλες. Καταλάβαμε ότι προσπαθούσαν να μας παγιδεύσουν.
»Δεν είχαν υπό κράτηση τους γονείς της. Μόνο αυτήν. Αργότερα έμαθα γιατί πήραν τον πατέρα μου. Αφού καταγράφηκα ως βομβιστής αυτοκτονίας, το FBI ξεκίνησε έρευνα για όλη την οικογένεια μου. Ετσι έμαθαν ότι ο πατέρας μου δεν είχε χαρτιά.
»Μας πήγαν στην Πενσιλβάνια χωρίς την έγκριση των γονιών μου. Μας τοποθέτησαν στο κέντρο κράτησης ανηλίκων. Η γυναίκα φύλακας μας είπε ότι έπρεπε να γδυθούμε.
»Εκλαιγα. Ούτε η μητέρα μου δεν με βλέπει γυμνή. Τους είπα πρέπει να είναι ενάντια στον νόμο αυτή η συμπεριφορά.
»Η γυναίκα φύλακας μου είπε Δεν είναι. Δεν έχετε πια δικαιώματα.
»Υστερα διέταξε σηκώστε το στήθος σας. Ανοίξτε τα πόδια σας. Βάλτε τα χέρια σας για να δω αν υπάρχει κάτι εκεί
»Της είπα δεν υπάρχει τίποτα εκεί.
»Απλά κάνε το μου απάντησε.
»Μου έδωσε μια μπλε φόρμα και μου είπε σε πέντε λεπτά να έχω κάνει μπάνιο. Εφυγε. Κάθισα στη γωνία του ντους και έκλαψα. Σκεφτόμουν ότι ήταν απίστευτο όλο αυτό που μου συνέβαινε. Πήγα στο κελί και είδα τηνTashnuba να προσεύχεται. Υπήρχε μία κουβέρτα και κρυώναμε. Ξενυχτήσαμε. Μιλήσαμε για τα πάντα. Δεν ξέρω αν κοιμηθήκαμε τελικά, αλλά θυμάμαι που κλαίγαμε.
»Κανείς δεν μου είπε τι συνέβαινε. Μετά από τέσσερις εβδομάδες είχαμε επαφή με δικαστή. Μέσω τηλεδιάσκεψης. Μας έδειξαν ένα άρθρο των New York Times, στο οποίο παρουσιαζόμασταν ως βομβιστές αυτοκτονίας. Δεν είχα δει αυτό το άρθρο όσο ήμουν στη φυλακή. Μετά, οι σωματικοί έλεγχοι έγινα συχνότεροι και πιο αυστηροί. Εκαναν ρατσιστικά σχόλια. Αν αντιμιλούσα, έμπαινα στην απομόνωση.
»Τις πρώτες τρεις εβδομάδες οι γονείς μου δεν ήξεραν πού είμαι. Επρεπε να ψάξουν και να προσλάβουν δικηγόρο. Η δικηγόρος ήρθε και μου είπε υπάρχει φήμη πως είσαι βομβιστής αυτοκτονίας. Της απάντησαΕίσαι σοβαρή; Μου απάντησε ότι το μόνο για το οποίο με κατηγορούν είναι παράνομη παράταση της άδειας παραμονής μου.
»Όταν ήρθε η μητέρα μου να με επισκεφτεί δεν ήθελε να μου πει και πολλά. Όταν τη ρώτησα για τον πατέρα μου, μου είπε ότι είναι καλά. Ηξερα ότι τον κρατούσαν στον Νιου Τζέρσεϊ.
»Μετά από λίγο, επικοινώνησε μαζί μου η δικηγόρος. Μου είπε Εχω τρόπο να σε βγάλω από τη φυλακή. Θα πρέπει να βάλεις βραχιόλι στον αστράγαλο.
»Της είπα ότι θα έβαζα οτιδήποτε.
»Την ημέρα που έφευγα, αποχαιρέτησα την Tashnuba. Ηθελα να την καθησυχάσω πως όλα θα πήγαιναν καλά, όμως δεν μπορούσα να την αγκαλιάσω. Δεν επιτρεπόταν. Ετσι της είπα Ας είναι μαζί σου ο Αλλάχ. Κάνε υπομονή. Δεν της ξαναμίλησα. Μόλις βγήκε γύρισε στο Μπαγκλαντές.
»Εμεινα εξίμισι εβδομάδες στη φυλακή. Βγήκα και ήμουν 17 ετών. Πίστευα ότι όλα θα είναι όπως πριν. Βαθιά μέσα μου όμως γνώριζα ότι δεν θα ήταν.
»Φορούσα το βραχιόλι για τρία χρόνια. Ημουν υπό καθεστώς απαγόρευσης κυκλοφορίας. Δεν κατηγορήθηκα ποτέ για κάτι σχετικό με τρομοκρατία.
»Ο πατέρας μου απελάθηκε το 2006. Δεν τον είδα για πολύ καιρό αφού είχα αποφυλακιστεί. Ηταν στο Νιου Τζέρσεϊ. Κατ’ εξαίρεση με άφησαν να πάω στο Νιου Τζέρσεϊ. Εκλαιγα συνέχεια.
»Παράτησα το σχολείο και δούλεψα για να στηρίξω την οικογένεια μου. Για μέρες δεν υπήρχε φαγητό στο σπίτι. Τελικά, γνωρίσαμε μια κοινωνική λειτουργό, η οποίο μας ενημέρωσε πως μπορούσαμε να λάβουμε κρατική βοήθεια. Κανείς δεν σου μιλάει γι’ αυτά. Δεν ήθελα τα αδέρφια μου να δουλέψουν. Δεν ήθελα να χάσουν ό,τι έχασα εγώ. Νιώθω πως για μένα είναι ήδη αργά».
Το 2007 η Adama έλαβε άσυλο αφού οι αρχές πείστηκαν ότι η επιστροφή στη Γουινέα θα σήμαινε και την υποβολή της στο μαρτύριο της περιτομής. Στο δικαστήριο, η μητέρα της κατέθεσε σχετικά με την φρικτή εμπειρία που είχε η ίδια. Η Adama είχε το βραχιόλι στον αστράγαλο μέχρι που πήρε το άσυλο.
Raed Jarrar, 33 ετών το 2011, αρχιτέκτονας, μπλόγκερ και πολιτικός συνήγορος
«Πάντα απολογούμαι σε όσους με ρωτούν από πού είσαι; διότι η απάντηση μου είναι μακροσκελής. Είμαι μισός Ιρακινός και μισός Παλαιστίνιος. Ο πατέρας μου είναι Παλαιστίνιος από την Τζενίν (Jenin) και η μητέρα μου Ιρακινή από την Ιλα (Hilla). Γεννήθηκα στη Βαγδάτη, αλλά φύγαμε όταν ήμουν 40 ημερών. Μετά τη γέννηση μου, οι γονείς μου μετακόμισαν στην Ιορδανία για λίγα χρόνια. Μεγάλωσα μεταξύ Ιορδανίας, Ιράκ, Σαουδικής Αραβίας.
»Ηρθα στις ΗΠΑ τον Σεπτέμβριο του 2005. Ηταν πολύ εύκολο να έρθω εδώ. Από τη στιγμή που κατέθεσα αίτηση για χορήγηση βίζας λόγω της μνηστής μου (είναι Ιρανή-Αμερικανή), μέχρι τη στιγμή που έγινα πολίτης της χώρας, είχα θετική εμπειρία ως μετανάστης.
»Μερικές ημέρες αφότου έφτασα στην περιοχή γύρω από τον κόλπο του Σαν Φρανσίσκο, άρχισα να βρίσκω την πολιτική μου φωνή σαν Αραβας στις ΗΠΑ. Δεν είχα σκεφτεί πριν έτσι τον εαυτό μου. Σε αυτό το πλαίσιο. Ηταν, όμως, το μόνο πράγμα για το οποίο ήθελαν να μου μιλήσουν οι άνθρωποι. Ετσι, έμπαινα όλο και πιο βαθιά στην πολιτική. Μόλις πήρα την πράσινη κάρτα έγινα διευθυντής προγράμματος σε διεθνή οργάνωση (έδρα το Σαν Φρανσίσκο) για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Δουλειά μου ήταν να πλησιάζω ιρακινούς βουλευτές και να τους φέρνω σε επαφή με αμερικανούς γερουσιαστές.
»Το φθινόπωρο του 2006, αποφασίσαμε με τη μνηστή μου να μετακομίσουμε στην Ουάσιγκτον. Πριν απ’ αυτό, ταξίδεψα για λογαριασμό της οργάνωσης σε Συρία, Ιορδανία και έδωσα ομιλία στη Νέα Υόρκη. Η επιστροφή μου στο Σαν Φρανσίσκο ήταν για τις 12 Αυγούστου 2006. Το πρωί πήγα στο αεροδρόμιο JFK. Πέρασα τον έλεγχο εισιτηρίου κι αυτόν της ασφάλειας. Δεν υπήρξε ήχος από τα μηχανήματα. Παρ’ όλα αυτά, με πήγαν για δεύτερο έλεγχο. Μου ζήτησαν να καθίσω και εξέτασαν τα παπούτσια μου για εκρηκτικά. Ζήτησαν το δίπλωμα οδήγησης και την άδεια επιβίβασης. Εφυγαν και επέστρεψαν μετά από λίγα λεπτά. Μου έδωσαν τα χαρτιά μου και αγόρασα πρωινό. Την ώρα που έτρωγα, αξιωματικός της ασφαλείας του αεροδρομίου με πλησίασε και μου είπε: Μπορώ να σου μιλήσω για λίγο;
»Περπάτησα μαζί του απέναντι από τον πάγκο επιβίβασης. Αλλά δύο άτομα μας περίμεναν. Μια γυναίκα από την αεροπορική εταιρία και ένας άνδρας με κοστούμι. Δεν είπαν τίποτα, γι’ αυτό τους χαιρέτησα πρώτος. Η γυναίκα ήταν ευγενική, αλλά έδειχνε ανήσυχη.
»Ο πρώτος άνδρας που με πήρε, έμαθα ότι ήταν ο επιθεωρητής H. Μου δήλωσε ότι οι άνθρωποι προσβάλλονται με το μπλουζάκι σου. Παραπονιούνται.
»Κοίταξα να δω τι φορούσα. Ηταν μαύρο και έγραφε στα αραβικά και αγγλικά Δεν θα σιωπήσουμε.Καλλιτεχνικό γκρουπ στη Νέα Υόρκη το είχε σχεδιάσει και μου το δώρισε. Για μένα το μήνυμα ερμηνευόταν ως εξής: Δεν θα σιωπήσουμε για τους φόνους σε Παλαιστίνη και Ιράκ. Υπήρχε αντίστοιχο μπλουζάκι στα ισπανικά. Τότε είπα Είναι έξυπνη ιδέα, διότι το ισπανικό φαίνεται να σχετίζεται με τη μετανάστευση και το αραβικό με τον πόλεμο.
»Ο επιθεωρητής με ρώτησε τι λέει στα αραβικά. Του είπα ότι λέει το ίδιο με τα αγγλικά. Δεν θα σιωπήσουμε.
Μου είπε πως δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για τη μετάφραση.
»Δεν ήξερα τι να απαντήσω. Ημουν συγχυσμένος. Υστερα μου ζήτησε να βγάλω την μπλούζα ή να τη φορέσω ανάποδα.
»Απάντησα πως είναι συνταγματικό μου δικαίωμα να φοράω το μπλουζάκι. Εάν έχετε κάποιους κανονισμούς ενάντια στα αραβικά μπλουζάκια να μου τους παρουσιάσετε. Τότε θα το βγάλω ή θα καλύψω τη φράση του.
»Ημουν πολύ ευγενικός, ωστόσο ο κόσμος μας κοιτούσε. Ηρθε άλλο ένα άτομο. Αρκετά εχθρικό. Μου μιλούσε χωρίς να με κοιτάει. Είπε Οι άνθρωποι που είναι εδώ είναι καλοί, γι’ αυτό κάνε ό,τι σου λένε.
»Είχα εκπλαγεί. Η γυναίκα από την αεροπορική προσπάθησε να συμβιβάσει τα πράγματα λέγοντας θα σου αγοράσουμε άλλη μπλούζα και θα την βάλεις από πάνω.
»Απάντησα ότι δεν είναι συμβιβασμός. Θα καλύψω την μπλούζα με αυτήν που θα αγοράσετε, μόνο και μόνο επειδή δεν με αφήνετε να πετάξω. Μολαταύτα, θα κυνηγήσω την υπόθεση μόλις φτάσω στην Καλιφόρνια.
»Είχαν συζήτηση για το τι μπλούζα θα μου αγόραζαν. Κάποιος πρότεινε αυτό με την καρδιά και τη Νέα Υόρκη. Ο εχθρικός τύπος είπε μην πάμε και στο άλλο άκρο.
»Τους διέκοψα λέγοντας γιατί υποθέτετε ότι δεν μου αρέσει η Νέα Υόρκη; Επειδή έχω μπλούζα στα αραβικά;
»Η γυναίκα της εταιρίας γύρισε λίγο αργότερα με την μπλούζα. Είπα δεν τελείωσε εδώ αυτό. Θα το κυνηγήσω μέσω οργανώσεων για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
»Ο εχθρικός τύπος απάντησε Κάνε ό,τι θες. Ενιωσε εξευτελισμένος. Δεν είχαν καμία διάθεση να απολογηθούν.
»Μετά από πέντε λεπτά με κάλεσαν και πάλι. Κάποιος από τον πάγκο επιβίβασης πήρε την κάρτα επιβίβασής μου και την έσκισε. Χρειαζόμαστε τη θέση σου. Ηταν μπροστά. Μου έδωσαν άλλη στο πίσω μέρος.
»Τον ρώτησα γιατί μου αλλάξατε θέση; Είχα κλείσει μπροστά γιατί δεν μου αρέσει να κάθομαι πίσω κοντά στην τουαλέτα.
»Μου απάντησε ότι χρειάζονταν τη θέση για ένα μικρό παιδί.
»Ημουν πρώτος στην επιβίβαση. Ολοι με κοιτούσαν και ψιθύριζαν για δέκα λεπτά. Φυσικά, δεν είναι το ίδιο με τις φυλετικές διακρίσεις των Αφροαμερικανών και την τοποθέτησή τους στο πίσω μέρος των λεωφορείων, όπως είχα διαβάσει. Εμεινα στο κάθισμα μου για το υπόλοιπο της πτήσης. Εβλεπα τηλεόραση. Ενιωθα ότι με παρακολουθούν. Αργότερα έμαθα, στη διάρκεια της μήνυσης που κατέθεσα, πως υπάλληλος της εταιρίας καθόταν πίσω μου και κατέγραφε τις κινήσεις και τα κανάλια που παρακολουθούσα στην τηλεόραση.
»Προσγειώθηκα και βγήκα έξω. Περίμενα να δω κάποιον αστυνομικό, έτοιμο να με συλλάβει. Πήγα στην περιοχή παραλαβής αποσκευών όπου με περίμενε η κοπέλα μου.
»Τον Αύγουστο του 2007 υποβάλλαμε μήνυση με την Ενωση Ατομικών Ελευθεριών Αμερικής. Είχε παραβιαστεί η πρώτη τροπολογία του αμερικανικού συντάγματος περί ελευθερίας έκφρασης και η τέταρτη που απαγορεύει αναίτιες έρευνες δίχως ένταλμα. Η υπόθεση κράτησε για… πάντα. Στο δικαστήριο η TSA και η αεροπορική εταιρία, υποστήριξαν ότι μπορούσαν να με εξευτελίσουν διότι μεγάλωσα στο Ιράκ και είμαι συνηθισμένος. Στην απόφασή του ο δικαστής τόνιζε την έκπληξή του με το νόημα των λεγομένων του να είναιείστε σοβαροί; Αυτό είναι το επιχείρημα σας;
»Η υπεράσπισή τους είχε τρελές θεωρίες. Υποτίθεται ότι το σχεδίαζα όλο αυτό για τους πάρω χρήματα και να κάνω πολιτική τοποθέτηση. Με πίεσαν για να αποδείξουν ότι πήγα στο αεροδρόμιο φορώντας επί σκοπού την μπλούζα. Ενόχλησαν τη μνηστή και τους φίλους μου.
»Προς το τέλος του 2008, ενάμιση χρόνο μετά τη μήνυση, έλαβα τηλεφώνημα από τους δικηγόρους μου. Μου είπαν ότι η αεροπορική και η TSA θέλουν να συμβιβαστούν. Το ίδιο και ο δικαστής. Σου δίνουν 240 χιλιάδες δολάρια και με αυτά θα είναι ξεκάθαρο πώς ό,τι σου συνέβη ήταν λάθος.
»Ημουν σκεπτικός στην αρχή. Φοβόμουν ότι ο συμβιβασμός θα λάβει διαφορετική ερμηνεία. Τελικά, οι δικηγόροι μου είχαν δίκιο. Η επίδραση του συμβιβασμού ήταν μεγάλη. Η εταιρία και η TSA προσπάθησαν να κρατήσουν κρυφό τον συμβιβασμό και τους όρους του. Τι ειρωνεία. Πήγα στο αεροδρόμιο φορώντας μπλουζάκι που έλεγε δεν θα σιωπήσω και μου έδωσαν 240 χιλιάδες δολάρια για να το κάνω. Δεν θα το έκανα. Ετσι, μου έδωσαν τα χρήματα για συμβιβασμό, ο οποίος τράβηξε την προσοχή των ΜΜΕ. Αν και πλήρωσαν πολλά, ποτέ δεν παραδέχτηκαν το λάθος τους.
»Μετά απ’ αυτό, ένιωσα πιο άνετα μένοντας εδώ. Πολιτογραφήθηκα στην Ουάσιγκτον την άνοιξη του 2009. Ηταν απίστευτη τελετή. Ορκιστήκαμε από δικαστή ο οποίος ήταν μετανάστης. Μίλησε για τις ΗΠΑ και τόνισε ότι δεν είναι μέρος που όλα είναι κακά ή όλα καλά. Ανέφερε ότι υπέστη διακρίσεις. Πολλοί από μας θα υποστούν διακρίσεις και έχουν δύσκολο βίο. Μολαταύτα, οι ΗΠΑ είναι χώρα που ακόμη μπορείς να παλέψεις ενάντια σε αυτό».
Yasir Aladdin Afif, 20 ετών το 2011, φοιτητής και πωλητής Η/Υ
«Όταν οι γονείς μου χώρισαν το 2003, ο πατέρας μου κέρδισε την επιμέλειά μου. Μαζί και των δύο μικρότερων αδερφών μου. Μετά το διαζύγιο αποφάσισε να επιστρέψει στην Αίγυπτο. Ημουν 13 ετών τότε. Το 2008 γυρίσαμε στις ΗΠΑ μαζί με τη νέα σύζυγο του πατέρα μου για μιάμιση εβδομάδα. Ο πατέρας μου ήθελε να δούμε τη μητέρα μας.
»Ημουν 18 πια, και σπούδαζα γλωσσολογία σε κολέγιο της Αιγύπτου. Συνειδητοποίησα όμως ότι είχα καλύτερες επιλογές στην Καλιφόρνια. Ετσι, στη διάρκεια της επίσκεψής μας στη μητέρα μου, βρήκα δουλειά και διαμέρισμα για το φθινόπωρο.
»Ο πατέρας μου μόλις επέστρεψε στην Αίγυπτο υπέστη έμφραγμα και πέθανε. Ενιωσα απαίσια. Γύρισα στην Αίγυπτο και έμεινα περίπου ένα μήνα για να τακτοποιήσω τα πάντα. Να σιγουρέψω ότι τα αδέρφια μου ήταν στο ίδιο σχολείο. Το πλάνο είναι να τους φέρω στις ΗΠΑ όταν ο μικρότερος, ο Ανταμ, γίνει 18.
»Ξεκίνησα να φοιτώ στο κολέγιο διοίκηση επιχειρήσεων. Μου άρεσε πολύ. Τώρα είμαι δευτεροετής. Παράλληλα, εργάζομαι για εταιρία Η/Υ στο τμήμα πωλήσεων. Η απασχόλησή μου είναι πλήρης διότι θέλω να είμαι οικονομικά δυνατός ώστε να υποστηρίζω τα αδέρφια μου στην Αίγυπτο.
»Την άνοιξη του 2010 έλαβα τηλεφώνημα στη δουλειά από τον συγκάτοικο μου. Μου είπε ότι δύο πράκτορες του FBI βρίσκονταν στην πόρτα και ζητούσαν να μου μιλήσουν. Τους κάλεσα πίσω και τους ρώτησα Γεια σας. Είμαι ο Γιασίρ Αφίφι. Πώς μπορώ να σας βοηθήσω; Ο πράκτορας απάντησε Γεια σου Γιασίρ. Δεν είναι κάτι σοβαρό. Δεχτήκαμε ανώνυμη πληροφορία ότι μπορεί να είσαι απειλή για την εθνική ασφάλεια.
»Δεν πίστεψα ότι υπήρχε ανώνυμη πληροφορία. Ημουν βέβαιος ότι ήταν κάτι που το FBI ήθελε να πει μπροστά στον κόσμο. Ταιριάζω στο προφίλ τους. Είμαι Αραβας-Αμερικάνος. Είμαι Μουσουλμάνος. Ταξιδεύω στην Αίγυπτο να δω την οικογένεια μου και πρόσφατα επέστρεψα από το Ντουμπάι, όπου είχα πάει σε έκθεση Η/Υ.
»Απάντησα πως θα χαρώ να συνεργαστώ μαζί σας και να απαντήσω στις ερωτήσεις σας, μια και ο δικηγόρος μου λέει ότι αυτό είναι το σωστό.
»Δεν ακούστηκε χαρούμενος. Επειτα είπε Εντάξει. Θα περιμένω τηλεφώνημα σου.
»Στην πραγματικότητα δεν είχα δικηγόρο. Γι’ αυτό κάλεσα προπληρωμένη νομική υπηρεσία. Η δικηγόρος μου αποκάλυψε ότι δεν είσαι υποχρεωμένος να απαντήσεις αν δεν έχουν ένταλμα ή στοιχεία εναντίον σου.
»Αφού κατάλαβα αυτό που μου είπε, της ζήτησα να επικοινωνήσει με τον πράκτορα και να τελειώσει η υπόθεση. Δεν ήξερα πως θα αντιδρούσαν. Ευτυχώς δεν με ξανακάλεσαν. Νόμιζα ότι όλα είχαν τελειώσει.
»Εξι μήνες αργότερα, τον Οκτώβριο, πήγα το αυτοκίνητο μου στον μηχανικό για να του αλλάξει λάδια. Όταν το όχημα ανυψώθηκε παρατήρησα μια μαύρη συσκευή από κάτω. Ζήτησα από τον μηχανικό να τη βγάλει. Μου την έδωσε, αλλά ήταν ταραγμένος. Στη συσκευή υπήρχε μεγάλη μαύρη ράβδος, κολλημένη σε κάτι που έμοιαζε με φορητό ραδιοτηλέφωνο. Σαν να ήταν συσκευή εντοπισμού. Υποψιάστηκα ότι αυτό ήταν δουλειά του FBI.
»Όταν γύρισα σπίτι, μαζί με φίλους μου μπήκαμε στο Google και ψάξαμε στον σειριακό αριθμό της συσκευής. Προέκυψε το εξής: Ομοσπονδιακή ιδιοκτησία. Μηχανή εντοπισμού GPS, 1.500$, 4.200$, 3,200$. Καθώς συνεχίσαμε το ψάξιμο, ο φίλος μου πόσταρε σχετικό κείμενο σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης. Ανέβασε αυτό το σχόλιο: Ο φίλος μου και γω πήγαμε στον μηχανικό αυτοκινήτων σήμερα και βρήκαμε αυτό στο αμάξι. Είμαι σίγουρος ότι πρόκειται για συσκευή εντοπισμού από το FBI, αλλά ο φίλος μου λέει ότι είναι βόμβα. Καμία σκέψη;
»Σε δύο με τρεις ώρες είμασταν στην πρώτη σελίδα του μέσου και λάβαμε 3.500 σχόλια. Δεχτήκαμε τηλεφωνήματα από την Ενωση Ατομικών Δικαιωμάτων Αμερικής. Κάποιος αναγνώρισε ακριβώς τι ήταν αυτή η συσκευή. Είχε το όνομα Orion Guardian ST820. Κατασκευάστρια εταιρία η επιχείρηση Cobham. Πουλάει τέτοιες συσκευές αποκλειστικά στον στρατό και προσωπικό της αστυνομίας.
»Πίστεψα ότι το FBI ήθελε να με τρομάξει, εμένα και ολόκληρη την κοινότητα. Αν δεν το ήθελαν, σκέφτηκα ότι δεν θα μπορούσα να εντοπίσω τόσο εύκολα τη συσκευή.
»Δύο ημέρες αργότερα επέστρεψα κατά τις 5μ.μ. σπίτι και ο συγκάτοικός μου, μου είπε Είναι δύο τύποι δίπλα στο αμάξι σου. Βγήκα έξω και είδα έναν άντρα και μια γυναίκα να στέκονται πίσω από το αυτοκίνητο, στο σημείο όπου ήταν η συσκευή.
»Όταν άνοιξα την πόρτα του αυτοκινήτου, ο άντρας μου είπε ξέρεις ότι τα σήματά σου έχουν λήξει;
»Απάντησα ναι το γνωρίζω. Σε ενοχλεί;
»Γέλασε και κοίταξε από την άλλη μεριά. Καθώς έφευγα, είδα δύο καφέ, χωρίς σήμανση αυτοκίνητα. Με το που βγήκα στον δρόμο, άναψαν τους φάρους και μου έκαναν νόημα να σταματήσω. Τελικά ήταν τρία οχήματα. Ενιωσα τρομοκρατημένος.
»Αστυνομικός με γιλέκο του FBI ήρθε στο παράθυρο και μου είπε ξέρεις ότι τα σήματά σου είναι ληγμένα;Απάντησα Ναι. Γι’ αυτό με σταματήσατε;
»Αφού του έδειξα άδεια, δίπλωμα, ασφάλεια, μου ζήτησε να μιλήσω στον άντρα και τη γυναίκα στο άλλο όχημα. Ο άντρας μου έδειξε το σήμα του FBI. Το όνομα του ήταν Βίνσεντ και η γυναίκα ονομαζόταν Τζένιφερ.
»Ο Βίνσεντ με ρώτησε ξέρεις γιατί είμαστε εδώ;
»Είπα δεν έχω ιδέα
»Τότε με ρώτησε που είναι η συσκευή που βρήκες κάτω από το αμάξι σου;
»Ρώτησα είσαι το άτομο που την τοποθέτησε εκεί;
»Ναι, και τη θέλουμε πίσω απάντησε.
»Απάντησα έχετε ένταλμα έρευνας ή κάτι που να αποδεικνύει ότι είναι δική σας η συσκευή;
»Ενοχλήθηκε και μου δήλωσε Ναι, μπορώ να σου φέρω ένταλμα σε μια ώρα.
»Τον ρώτησα γιατί δεν το έφερες τώρα;
»Τότε, μπήκε στην κουβέντα η Τζένιφερ. Ευγενική και γοητευτική. Μου είπε πως προσπαθούμε να σε βοηθήσουμε.
»Γύρισα σπίτι και τους έδωσα τη συσκευή. Ο Βίνσεντ μου είπε ότι θα θέλαμε να σου κάνουμε κάποιες ερωτήσεις.
»Είχα μιλήσει με τον δικηγόρο μου, αλλά την ίδια στιγμή δεν είχε νόημα να μην απαντήσω στις ερωτήσεις τους. Ηξερα ότι δεν είχα κάνει κάτι κακό.
»Εγινε αυτό που περίμενα. Οι ερωτήσεις ήταν απλές. Ο Βίνσεντ με ρώτησε Εχεις πάει ποτέ στην Υεμένη για εκπαίδευση; Απάντησα ποτέ δεν έχω πάει στην Υεμένη. Μετά με ρώτησε αν πήγα ποτέ στη Συρία ή το Ιράν και αν έκανα κάποια εκπαίδευση. Του είπα και πάλι όχι.
»Προσπαθούσα να καταλάβω γιατί ήταν εδώ και έκαναν αυτές τις ερωτήσεις. Οσο προχωρούσε η κουβέντα, διαπίστωνα ότι η Τζένιφερ γνώριζε πολλά για την προσωπική μου ζωή. Μου αποκάλυψε ξέρουμε ότι πετάς σε δύο εβδομάδες για Ντουμπάι.
»Επίσης γνώριζε ότι ψάχνω για νέα δουλειά. Ο μόνος τρόπος για να γνωρίζει όλα αυτά ήταν ή μέσω τηλεφώνου ή μέσω e-mail. Ετσι, ήμουν απόλυτα σίγουρος πως δεν είχαν παγιδέψει μόνο το αυτοκίνητο μου.
»Η συζήτηση τελείωσε με αυτούς να μου λένε Συγγνώμη που σε ενοχλήσαμε. Είσαι βαρετός. Δεν χρειάζεται να καλέσεις τον δικηγόρο σου.
»Σκέφτηκα ότι με το βαρετός εννοούσαν δεν είμαι σημαντικός γι’ αυτούς. Παραδέχομαι πως ήμουν μπερδεμένος παρά φοβισμένος κα λίγο εκνευρισμένος για την εισβολή στην προσωπική μου ζωή.
»Ευτυχώς δεν είχα άλλες επαφές με το FBI, αλλά κάθε φορά που επιστρέφω στις ΗΠΑ έχω προβλήματα. Με σταμάτησαν πριν δύο εβδομάδες όταν γύρισα από την Αίγυπτο. Όταν αποβιβάστηκα υπήρχε αστυνομικός και μόλις είδε το διαβατήριό μου είπε σε άλλον αξιωματικό αυτός είναι.
»Εψαξαν τις αποσκευές μου για τέσσερις σχεδόν ώρες πριν με αφήσουν να φύγω.
»Νομίζω ότι το FBI ακόμη με παρακολουθεί. Η εισβολή στην ιδιωτικότητα μου με ενοχλεί. Δύο ή και περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν τι κάνω. Σαν αμερικανός πολίτης δεν πρέπει να έχεις τέτοια αντιμετώπιση. Ελπίζω άνθρωποι της ηλικίας μου ή Μουσουλμάνοι-Αμερικάνοι νέοι να με χρησιμοποιήσουν ως παράδειγμα για να κατανοήσουν τα δικαιώματά τους και πώς να τα διεκδικήσουν. Να έχουν αυτοπεποίθηση σε ό,τι κάνουν, αρκεί να μην είναι κακό. Και φυσικά, ποτέ να μην φοβούνται από καμία ομοσπονδιακή υπηρεσία».
Από:
http://www.toperiodiko.gr/nineeleven-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου