Ο Μύθος του Παρδαλού Αυλητή

Ο γερμανικός μύθος του «Παρδαλού Αυλητή» (Rattenfänger στα γερμανικά, Pied Piper στα Αγγλικά) έγινε γνωστός από το ποίημα του Άγγλου ποιητή και θεατρικού συγγραφέα Ρόμπερτ Μπράουνινγκ The Pied Piper of Hamelin: A Chlid’s Story (1842) και κυρίως από τη συλλογή των αδελφών Γκριμ Γερμανικοί Μύθοι (Deutsche Sagen, 1816). Το σχετικό κεφάλαιο φέρει τον τίτλο Die Kinder zu Hameln (Τα Παιδιά του Χάμελν) ή όπως μεταφράστηκε στα ελληνικά Ο Αυλητής του Χαμελίν.

Ο μύθος αναφέρει ότι το 1284 η πόλη Χάμελιν, που βρίσκεται στην Κάτω Σαξονία της Γερμανίας, κατακλύσθηκε από ποντίκια. Ο δήμαρχος υποσχέθηκε γενναιόδωρη αμοιβή σ’ έναν μουσικό με παρδαλά ρούχα, αν κατορθώσει να απαλλάξει την πόλη από τη συμφορά. Αυτός με το μαγικό του φλάουτο κατόρθωσε να τα μαγνητίσει, να τα οδηγήσει εκτός πόλης σ' ένα ποτάμι και να τα πνίξει. Όμως, ο Δήμαρχος αρνήθηκε να του πληρώσει την αμοιβή. Τότε, ο αυλητής υπνώτισε όλα τα παιδιά του χωριού και τα οδήγησε σε μια σπηλιά, μέχρις ότου ο δήμαρχος φανεί συνεπής στην υποχρέωσή του. Από το σημείο αυτό ο μύθος παρουσιάζει πληθώρα παραλλαγών. Μία εκδοχή αναφέρει ότι ο Δήμαρχος πλήρωσε την αμοιβή και ο αυλητής απελευθέρωσε τα παιδιά, όμως οι περισσότερες συμφωνούν ότι κανείς από τότε δεν ξανάδε τα παιδιά.
Ο μύθος του Παρδαλού Αυλητή έχει αποτελέσει πηγή έμπνευσης για πολλούς μουσικούς, τόσο της λαϊκής, όσο και της λόγιας μουσικής. Ενδεικτικά να αναφέρουμε τα τραγούδια:

• Pied Piper των Jethro Tull (1976)
• Stairway to Heaven των Led Zeppelin (1970)
• The Piper των ΑΒΒΑ (1980)
• People Call Me the Pied Piper του Donovan (2002)
• Supper's Ready των Genesis (1972)
• Blessed Are the Sick των Morbid Angel (1991)
• Kid A των Radiohead (2000)
• My Fairy King των Queen (1973)
• Symphony of Destruction των Megadeath (1992)

Και τα έργα λόγιας μουσικής:

• Der Rattenfänger von Hameln, πεντάπρακτη όπερα του Γερμανού συνθέτη Βίκτορ Νέσλερ (1879).
• Pied Piper Fantasy, κοντσέρτο για φλάουτο και ορχήστρα του αμερικανού συνθέτη Τζον Κοριλιάνο (1982).
• The Pied Piper of Hamelin, όπερα του αμερικανού συνθέτη Μαρκ Ολμπέλγκερ (2004), όπου ο ήρωας εμφανίζεται με τη μορφή του Τζορτζ Μπους και τα ποντίκια ως τρομοκράτες.

O μύθος του παρδαλού αυλητή παραμένει ζωντανός στις αγγλόφωνες και γερμανόφωνες χώρες και γιορτάζεται ως η «Ημέρα του Ποντικοπιάστη» (Ratcatcher’s Day) στις 22 Ιουλίου στις αγγλόφωνες χώρες και στις 26 Ιουνίου στην πόλη Χάμελιν της Γερμανίας. Η διαφορά εξηγείται, επειδή οι αδελφοί Γκριμ αναφέρουν ως ημερομηνία του συμβάντος την 26η Ιουνίου, ενώ ο Ρόμπερτ Μπράουνινγκ στο ποίημά του την 22α Ιουλίου.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr/articles/651#ixzz3gZl2oKrB