του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου
Με αφορμή τις γκρίνιες, που ξέσπασαν από διάφορους κύκλους παραμονές των εορτών, για το δήθεν κόστος της μεταφοράς του Αγίου Φωτός στην Ελλάδα, όσο και για την αμφισβήτηση του, έχω να πω το εξής. Κατά αρχάς κάθε τοποθέτηση περί θρησκευτικών πεποιθήσεων, είναι εξαρχής βασισμένη σε προσωπικές και άρα σε υποκειμενικές αντιλήψεις, έτσι που κάθε επίμονη αντιπαράθεση να οδηγείται σε αδιέξοδο. Η πίστη είναι προσωπικό βίωμα, είτε την έχεις, είτε δεν την έχεις.
Δικαίωμα τους είναι λοιπόν, να αμφισβητούν το προφανές.
Δικαίωμα τους είναι, να μην επιθυμούν να ερευνήσουν το φαινόμενο σε όλες τις πτυχές του, ώστε να τους λυθούν οι απορίες. Να μάθουν λ.χ., πως το Άγιο Φως, δεν βγαίνει κατά παραγγελία μόνο στην Ανάσταση, αλλά πως συμβαίνει και τον υπόλοιπο χρόνο σε διάφορες περιστάσεις.
Δικαίωμα τους είναι, να ρωτήσουν, αν θέλουν τους Εβραίους και τη Μοσάντ, που βλέπουν την «απάτη», γιατί δεν την αποκαλύπτουν ώστε να μάθει ο κόσμος την «αλήθεια», μιας και οι Ιουδαίοι θεωρούν τον Χριστό «απατεώνα».
Ή να ρωτήσουν τους Αρμένιους που προσπαθούν να αρπάξουν τις αναμμένες λαμπάδες από τα χέρια του Πατριάρχη, για να φανεί πως αυτοί έβγαλαν το Φως, γιατί δεν καταγγέλουν το «μυστικό».
Ακόμα και τους Παπικούς, που επί δεκαετίες, επί των Σταυροφοριών τους στην Ιερουσαλήμ, αναγνώριζαν το Άγιο Φως, ενώ τώρα όχι.
Δικαίωμα τους είναι, να αμφισβητούν την όραση εκατομμυρίων αυτοπτών μαρτύρων, που είδαν και αντιλήφθηκαν από μόνοι τους το γεγονός, χωρίς υποβοηθούμενες θεωρίες και προκαταλήψεις.
Δικαίωμα τους είναι, το να προσποιούνται ότι γνωρίζουν το θέμα εξ αποστάσεως, χωρίς να έχουν πάει ποτέ εκεί, ώστε να επιβεβαιώσουν ιδίοις όμμασι την αλήθεια της άποψης τους.
Αυτό όμως, που είναι τραγικό, είναι να κρύβει κανείς τις αληθινές προθέσεις του, πίσω από λογικοφανή, πλην όμως λαϊκίστικα προσχήματα (αυτή η περίπτωση είναι ο ορισμός του λαϊκισμού), για δήθεν «οικονομία» εν καιρώ κρίσης!! Θα μας ρίξει δηλαδή έξω το Άγιο Φως!!
Τελικά, αυτό που δεν έχει κανείς δικαίωμα είναι, το να προσπαθεί να επιβάλλει την άποψη του στους άλλους, καλή ή κακή είναι αδιάφορο, περισσότερο δε, όταν οι άλλοι τυγχάνει να είναι και οι συντριπτικά περισσότεροι. Εν τέλει δημοκρατικό, αλλά και μεγαλόψυχο είναι, το να δείχνει κάποιος σεβασμό στο πιστεύω των άλλων. Οτιδήποτε άλλο, είναι μικρόψυχο και αντικοινωνικό.
Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να θεωρεί τον εαυτό του έναν αυτόκλητο κυνικό «διαφωτιστή», που έχει ως σκοπό της ζωής του να διαλύσει τους μύθους των δήθεν «αφελών». Και μάλιστα, χωρίς κανείς να του το έχει ζητήσει. Και η πολεμική αυτή, που μοιάζει με μια ιδιότυπη επίδειξη «εξυπνάδας», κατευθύνεται πάντα εναντίον των Χριστιανών, που είναι εκείνοι οι οποίοι κατά κανόνα προκαλούνται, και όχι εναντίον άλλων θρησκευτικών ομολογιών. Αυτές τις άγιες ημέρες, κανείς χριστιανός δεν έχει τον χρόνο, ή τη διάθεση, να ασχοληθεί με όσους δηλώνουν άθεοι, ή με όσους χρησιμοποιούν τον ορθολογισμό μόνο ως πρόφαση, ενώ στην πραγματικότητα υποκρύπτονται πίσω του, προωθώντας αλλότριες και εχθρικές προς την ορθοδοξία θρησκευτικές πεποιθήσεις. Αφού λοιπόν κανείς δεν τους ζητάει τον λόγο για τη δική τους αθεΐα, γιατί αυτοί να γίνονται επιτιμητές και επικριτές των άλλων; Κάνουν ως να ενοχλούνται από την χαρά τους και μιας και οι ίδιοι είναι ανίκανοι-ως «διαφωτισμένοι»- να νιώσουν αυτήν την χαρά και έχοντας εξοβελίσει το μυστήριο και το χαροποιό θαύμα από την ζωή τους, συμπεριφέρονται σαν τους ψωριάρηδες εκείνους που είναι χώρια και οι οποίοι προσπαθούν να διαβάλλουν την χαρά των υπολοίπων και να τη στραγγαλίσουν. Είναι σα να λένε: «Αφού εμείς δε μπορούμε να νιώσουμε τίποτα, ούτε πιστεύουμε σε κάτι, ούτε εσείς πρέπει». Δεν έχω όμως γνωρίσει ούτε έναν από αυτούς, που να αρνείται τις χριστιανικές αργίες και να μην επωφελείται από αυτές. Τελικά, όταν ο ορθολογισμός καταντά ιδεοληψία, καταλήγει να γίνεται χειρότερος από κάθε θρησκευτικό φανατισμό.
Λοιπόν, σε αυτή την χώρα είμαι βέβαιος, πως το 95% των απλών και φτωχών ανθρώπων, θα έδιναν πρόθυμα το 1 λεπτό που τους αναλογεί ως μερίδιο, προκειμένου να καλυφθούν τα έξοδα της μεταφοράς του Αγίου Φωτός. Άνθρωποι, που κατά τα άλλα δεν είναι φανατικοί στη σχέση τους με την θρησκεία, όπως δεν είμαι και εγώ, αλλά που πηγαίνουν μόνο στις μεγάλες γιορτές στην εκκλησία, ή όταν τους πιάσει το «παράπονο». Δεν είναι ανάγκη να είναι κανείς «θεούσης-α» για να πιστεύει.
Και αφού το 95% είναι επίσης φορολογούμενοι πολίτες, το κόστος του 1 λεπτού είναι πρέπον να αποδίδεται από τους φόρους που ήδη πληρώνουν. Προτείνω δε, μιας και έχουμε δημοκρατία, να μη χρεωθούν το 1 λεπτό όσοι είναι αντίθετοι με τη μεταφορά του Αγίου Φωτός, διότι φαίνεται πως το έχουν μεγάλη ανάγκη ένεκα της οικονομικής κρίσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου